tag:blogger.com,1999:blog-73121824310946559952024-03-13T19:40:02.314+02:00Πᾶμε γι' ἂλλα... (το παλιό, καλό "Εις μνήμην...")Σοφίαhttp://www.blogger.com/profile/02990296746708513068noreply@blogger.comBlogger667125tag:blogger.com,1999:blog-7312182431094655995.post-53053455430500007782024-03-01T11:16:00.003+02:002024-03-01T11:16:40.130+02:001. Νίσος και Σκύλλα - 2. Πυραίχμης<p><span style="font-size: medium;"> <span style="color: #1c24b0; font-family: Roboto, sans-serif; letter-spacing: -0.49px;">Μύθοι που κάποιοι αντέγραψαν...</span></span></p><header aria-label="Content" class="entry-header" style="box-sizing: inherit; overflow-wrap: break-word;"><div class="entry-meta" style="box-sizing: inherit; color: var(--contrast-2); line-height: 1.5; margin-top: 0.5em;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">1. Ο Νίσος ήταν βασιλιάς των Μεγάρων, αδελφός του Αιγαία, του Λύκου και του Πάλλαντα. Είχε χρησμοδοτηθεί να μην κόψει ποτέ το δώρο των θεών, τα μακριά κόκκινα μαλλιά του, γιατί θα έχανε τη ζωή του και τη χώρα του!…</span></div><div class="entry-meta" style="box-sizing: inherit; color: var(--contrast-2); line-height: 1.5; margin-top: 0.5em;"><span style="font-family: verdana; font-size: large;">Οι Κρήτες πολιόρκησαν τα Μέγαρα…αλλά δεν μπορούσαν να τα κυριεύσουν λόγων του Νίσου !…</span></div></header><div class="entry-content" itemprop="text" style="box-sizing: inherit; counter-reset: footnotes 0; margin-top: 2em;"><div id="pryc-wp-acctp-original-content" style="box-sizing: inherit;"><p style="border: 0px; box-sizing: inherit; margin: 0px 0px 0.5em; padding: 0px;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgl7CDwG-hoHmPNFrUVAhyWt3qeZ3ss4t4bBdPaJsDSYSCpTTU15JSJ04q988fZvAsazc0wjb4XNI8_18yKxRClmk_2bfDM_63Ipr-C0VNP2N38qYLliH5MkXlqUirb-BGkyode_UhuwTtNvy_uOuyDRu7gL6kXlbli2HDU1_vSI1xtANxUONc7uLWImSE/s590/%CE%9D%CE%AF%CF%83%CF%83%CE%BF%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%A3%CE%BA%CF%8D%CE%BB%CE%B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: verdana;"><img border="0" data-original-height="590" data-original-width="526" height="484" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgl7CDwG-hoHmPNFrUVAhyWt3qeZ3ss4t4bBdPaJsDSYSCpTTU15JSJ04q988fZvAsazc0wjb4XNI8_18yKxRClmk_2bfDM_63Ipr-C0VNP2N38qYLliH5MkXlqUirb-BGkyode_UhuwTtNvy_uOuyDRu7gL6kXlbli2HDU1_vSI1xtANxUONc7uLWImSE/w431-h484/%CE%9D%CE%AF%CF%83%CF%83%CE%BF%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%A3%CE%BA%CF%8D%CE%BB%CE%B1.jpg" width="431" /></span></a></div><span style="font-family: verdana; font-size: 21px;"><br /></span><p></p><p style="border: 0px; box-sizing: inherit; margin: 0px 0px 0.5em; padding: 0px;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Η κόρη του όμως η Σκύλλα… ερωτεύτηκε τον Μίνωα και όταν κοιμήθηκε ο πατέρα της του έκοψε τα μαλλιά.</span></p><p style="border: 0px; box-sizing: inherit; margin: 0px 0px 0.5em; padding: 0px;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Ο Νίσος πέθανε και οι Κρήτες κυρίευσαν τα Μέγαρα!…</span></p><p style="border: 0px; box-sizing: inherit; margin: 0px 0px 0.5em; padding: 0px;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Αλλά ο Μίνωας ενώ είχε υποσχεθεί στην Σκύλλα, να την πάρει μαζί του όταν έφευγε, της αποκάλυψε ότι όχι μόνο δεν την είχε ερωτευτεί,</span></p><p style="border: 0px; box-sizing: inherit; margin: 0px 0px 0.5em; padding: 0px;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">αλλά σκόπευε να την τιμωρήσει, για την προδοσία του πατέρα της.</span></p><p style="border: 0px; box-sizing: inherit; margin: 0px 0px 0.5em; padding: 0px;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Την έδεσε στην πρύμη του πλοίου και η Σκύλλα πνίγηκε. Άλλοι λένε</span></p><p style="border: 0px; box-sizing: inherit; margin: 0px 0px 0.5em; padding: 0px;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">πως το πτώμα της ξεβράστηκε στην άκρη της Τροιζήνας και από αυτήν ονομάστηκε Σκύλαιον το ακρωτήρι. Δεν την έθαψαν, την έφαγαν τα όρνεα.</span></p><p style="border: 0px; box-sizing: inherit; margin: 0px 0px 0.5em; padding: 0px;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Άλλοι πάλι λένε ότι την έδεσε πίσω από το πλοίο και την έσυρε μέχρι την Σικελία. Από αυτήν πήρε το όνομα η εκεί Σκύλλα.</span></p><p style="border: 0px; box-sizing: inherit; margin: 0px 0px 0.5em; padding: 0px;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Οι Μεγαρείς έθαψαν τον Νίσο και ονόμασαν τη χώρα Νίσαν και το λιμάνι Νισαίαν.</span></p><p style="border: 0px; box-sizing: inherit; margin: 0px 0px 0.5em; padding: 0px;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Στην Αθήνα υπήρχε μνημείο του πίσω από το Λύκειο.</span></p><p style="border: 0px; box-sizing: inherit; margin: 0px 0px 0.5em; padding: 0px;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Η Σκύλλα μεταμορφώθηκε σε ερωδιό και ο Νίσος έγινε θαλάσσιος αετός που ακολουθεί την Σκύλλα.</span></p><p style="border: 0px; box-sizing: inherit; margin: 0px 0px 0.5em; padding: 0px;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: inherit; margin: 0px 0px 0.5em; padding: 0px;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><i>~ Ο μύθος αυτός προηγείται του μύθου του Σαμψών και της Δαλιδάς…</i></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: inherit; margin: 0px 0px 0.5em; padding: 0px;"><span style="font-family: verdana; font-size: large;"><i>Κάθε συνειρμός δεκτός ~</i></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: inherit; margin: 0px 0px 0.5em; padding: 0px;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: inherit; margin: 0px 0px 0.5em; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana; font-size: medium;">2. Μέσα από τα κείμενα του, ο Παυσανίας μας μιλά για την εποχή των σκοτεινών χρόνων επί της βασιλείας του Όξυλου Αιτωλού η οποία ανάγεται το 1104 π.Χ .Ο Όξυλος πέρασε απέναντι στην Ήλιδα, σημερινή Ηλεία και προσπάθησε να την κατακτήσει, βρήκε όμως τρομερή αντίσταση από την πλευρά των Ηλείων. Τότε, αποφασίστηκε να μονομαχήσουν οι δύο καλύτεροι των αντιπάλων ώστε να λήξει ο πόλεμος. Ο Όξυλος έπρεπε να διαλέξει έναν στρατιώτη άξιο να αντιμετωπίσει τον Δέγμενο . </span></p><p style="border: 0px; box-sizing: inherit; margin: 0px 0px 0.5em; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /><span></span></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZB3yk0_n3tFw9bC5Abk9Jp9VN_NLAeddnr8se3LZiOknXStDjR35vkAM-r0lwDOPH2-xzSWV-PH1LSkdtQOXjPMy7CacVdfN04WlLQievpPn9s4g_iDchGsoKM8oH7UL9NZyX0XAEUo9FQB_ZLrUOSnu6JpQOrn1XUsNsYdH0bAUPwEaeiVi4I99IUjQ/s696/%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1_2024-03-01_110327360.png" imageanchor="1" style="background-color: #cfe2f3; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="696" data-original-width="579" height="516" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZB3yk0_n3tFw9bC5Abk9Jp9VN_NLAeddnr8se3LZiOknXStDjR35vkAM-r0lwDOPH2-xzSWV-PH1LSkdtQOXjPMy7CacVdfN04WlLQievpPn9s4g_iDchGsoKM8oH7UL9NZyX0XAEUo9FQB_ZLrUOSnu6JpQOrn1XUsNsYdH0bAUPwEaeiVi4I99IUjQ/w429-h516/%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1_2024-03-01_110327360.png" width="429" /></a></span></div><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana; font-size: medium;"><br /><br /></span><p></p><p style="border: 0px; box-sizing: inherit; margin: 0px 0px 0.5em; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana; font-size: medium;">Ο στρατιώτης αυτός ήταν ο μικρόσωμος Πυραίχμης ο οποίος (όπως μας λέει ο Στράβωνας στα κείμενα του είχε επινοήσει ένα μικρό αλλά αποτελεσματικό όπλο. Το όπλο αυτό ήταν η σφεντόνα, έτσι στο πεδίο της αναμέτρησης, το απλό αυτό όπλο έφερε θανατηφόρο χτύπημα στον γίγαντα Δέγμενο στο μέτωπο, έτσι άνοιξε ο δρόμος για την κυριαρχία του Όξυλου Αιτωλού τον οποίο οι Ήλειοι έκαναν βασιλιά τους. Μάλιστα ο Όξυλος Αιτωλός θεωρούνταν ως ο "πρόγονος – πατέρας των αθλητικών αγώνων, που αποτέλεσαν και ως προπομπός των Ολυμπιακών αγώνων που καθιερώθηκαν επίσημα το 776 πΧ ." Ως ακριβής τόπος του Όξυλου θεωρείται ο σημερινός χώρος στην λίμνη Κρεμαστών. Οι αφετηρίες των μύθων ανάγονται από την 2η χιλιετηρίδα π.Χ.</span></p><p style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: -apple-system, system-ui, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol"; font-size: 21px; margin: 0px 0px 0.5em; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><br style="box-sizing: inherit;" /><span><b>ΤΕΛΙΚΑ ΠΟΙΟΣ ΑΝΤΕΓΡΑΨΕ ΠΟΙΟΝ;;</b></span></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: -apple-system, system-ui, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol"; font-size: 21px; margin: 0px 0px 0.5em; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><br /></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: -apple-system, system-ui, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol"; font-size: 21px; margin: 0px 0px 0.5em; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><br /></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: -apple-system, system-ui, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol"; font-size: 21px; margin: 0px 0px 0.5em; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><br /></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: inherit; margin: 0px 0px 0.5em; padding: 0px;"><span face="-apple-system, system-ui, BlinkMacSystemFont, Segoe UI, Helvetica, Arial, sans-serif, Apple Color Emoji, Segoe UI Emoji, Segoe UI Symbol"><span style="background-color: #cfe2f3; font-size: 21px;">https://iribeyond.com</span></span></p></div></div>Σοφίαhttp://www.blogger.com/profile/02990296746708513068noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7312182431094655995.post-77582461555385515772024-02-01T11:17:00.003+02:002024-02-01T11:17:56.583+02:00Βενετσιάνικη Μάσκα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name" style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 18px; font-stretch: normal; font-weight: normal; line-height: normal; margin: 0px; position: relative;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><br /></span></h3>
<div class="post-header" style="color: #afafaf; line-height: 1.6; margin: 0px 0px 1.5em;">
<div class="post-header-line-1">
</div>
</div>
<div class="post-body entry-content" id="post-body-382930993393005665" itemprop="description articleBody" style="line-height: 1.4; position: relative; width: 752px;">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="color: #7c7c7c; font-family: arial, tahoma, helvetica, freesans, sans-serif; font-size: 14.85px; margin-left: auto; margin-right: auto; padding: 4px; position: relative; text-align: center;"><tbody>
<tr><td><a href="http://4.bp.blogspot.com/-sS6x00xqVGQ/VNfOyldz8bI/AAAAAAAAE-I/nQTf65Y40YY/s1600/Alex%2BLevin%2Bvenetian%2Bmask.jpg" style="background-color: #cfe2f3; color: #d78787; margin-left: auto; margin-right: auto; text-decoration-line: none;"><img border="0" height="400" src="https://4.bp.blogspot.com/-sS6x00xqVGQ/VNfOyldz8bI/AAAAAAAAE-I/nQTf65Y40YY/s1600/Alex%2BLevin%2Bvenetian%2Bmask.jpg" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 2px solid transparent; box-shadow: rgba(1, 1, 1, 0.8) 3px 3px 10px; padding: 6px; position: relative;" width="303" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="font-size: 11.88px;"><span style="background-color: white;">Alex Levin : "Venetian Mask"</span></td></tr>
</tbody></table>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><br style="color: #7c7c7c; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;" /></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;">Αναμφίβολα σήμα κατατεθέν της Αποκριάς, είναι η </span><b style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;">μάσκα</b><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;">.</span></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">Η ιστορία της μάσκας χάνεται στα βάθη των αιώνων. Στις μέρες μας, </span></div><div style="font-size: 14.85px;"><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">οι Βενετσιάνοι κρατούν την </span><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">παράδοση </span><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">και κατασκευάζουν περίτεχνες </span></div><div style="font-size: 14.85px;"><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">χειροποίητες μάσκες που κάνουν το καρναβάλι </span><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">της Βενετίας </span><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">μοναδικό.</span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">Πριν όμως ξεκινήσουμε το ταξίδι στο παρελθόν για να γνωρίσουμε την ιστορία </span></div><div style="font-size: 14.85px;"><span style="font-family: verdana;"><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;">της βενετσιάνικης </span><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;">μάσκας..</span><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;">.ας αφεθούμε στα μαγικά φίλτρα της μουσικής τέχνης...</span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;">Ο </span><b style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;">Χατσατουριάν</b><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;">, ένας αρμένιος μάγος της μουσικής θα συνοδεύσει </span></span></span></div><div style="font-size: 14.85px;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;">την ανάγνωση με την </span></span></span><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana; font-size: 14.85px;"><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;">εμπνευσμένη </span></span><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">από "</span><b style="color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">Μασκαράτα της Βενετίας</b><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">", </span></div><div style="font-size: 14.85px;"><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">μουσική του!</span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; color: #7c7c7c; font-size: 14.85px; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://www.youtube.com/watch?v=pnvsy9ZIQg0">https://www.youtube.com/watch?v=pnvsy9ZIQg0</a><br /></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">Η μάσκα στη Βενετία, εμφανίστηκε κατά το Μεσαίωνα, όταν οι άνθρωποι </span></div><div style="font-size: 14.85px;"><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">φοβούνταν </span><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;"> να δείξουν </span><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">τα </span><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">πραγματικά </span><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;"> τους συναισθήματα και να αποκαλύψουν </span></div><div style="font-size: 14.85px;"><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">την ταυτότητά τους.</span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">Τις φορούσαν διάφορα πρόσωπα για να κρυφτούν από οποιαδήποτε </span></div><div style="font-size: 14.85px;"><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">παράνομη δραστηριότητα: </span><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">τυχερά </span><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">παιχνίδια, </span><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;"> χορούς, παράνομες σχέσεις </span></div><div style="font-size: 14.85px;"><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">ή ακόμα και πολιτικά σκάνδαλα.</span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="color: #7c7c7c; float: left; font-size: 14.85px; margin-right: 1em; padding: 4px; position: relative;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-H_97tMRvKTc/VNfgeVUVd0I/AAAAAAAAFAA/tvYXpPMJQG0/s1600/Pietro_Longhi_-_The_Ridotto_in_Venice_-mask.jpg" style="background-color: #cfe2f3; clear: left; color: #d78787; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto; text-decoration-line: none;"><span style="font-family: verdana;"><img border="0" height="307" src="https://4.bp.blogspot.com/-H_97tMRvKTc/VNfgeVUVd0I/AAAAAAAAFAA/tvYXpPMJQG0/s1600/Pietro_Longhi_-_The_Ridotto_in_Venice_-mask.jpg" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 2px solid transparent; box-shadow: rgba(1, 1, 1, 0.8) 3px 3px 10px; padding: 6px; position: relative;" width="640" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="font-size: 11.88px; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><span style="background-color: white; font-size: 12.8px;">Pietro Longhi : "The Ridotto in Venice"</span><br />
</span><div style="text-align: left;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><span style="font-size: x-small;"></span><br />
</span></span><div>
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span><span style="font-size: x-small;"><br /></span></span></span></div>
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana; font-size: x-small;"></span></span></div>
</td></tr>
</tbody></table>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;"><br /></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;">Ένα έθιμο, που συνηθιζόταν στη Βενετία ήταν οι </span><b style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;">Mattaccini</b><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;">, (άνδρες με μάσκες) </span></span></span></div><div style="font-size: 14.85px;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;">να παίζουν </span></span></span><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana; font-size: 14.85px;"><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;">το </span></span><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana; font-size: 14.85px;"><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;">παιχνίδι κατά </span></span><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">το οποίο έριχναν στις γυναίκες αυγά με ροδόνερο, </span></div><div style="font-size: 14.85px;"><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">από ψηλά κτίρια.</span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">Πάντα η μάσκα αποτελούσε ένα σύμβολο της ελευθερίας και της καταπάτησης </span></div><div style="font-size: 14.85px;"><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">όλων των κανόνων </span><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">της Ενετικής </span><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;"> δημοκρατίας, αφού μέσα από την ανωνυμία </span></div><div style="font-size: 14.85px;"><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">της δημιούργησε </span><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">μια "ισότητα" </span><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">ανάμεσα </span><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">στους πολίτες </span><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">της Βενετίας.</span></div>
<div style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;">Επίσης, ευνόησε την ανάπτυξη της αυτοσχέδιας </span><b style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;">Commedia dell'arte</b><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;"> αλλά ευνόησε </span></span></span></div><div style="font-size: 14.85px;"><span style="font-family: verdana;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;">και ευγενείς, </span></span><span style="background-color: #cfe2f3; font-size: 14.85px;"><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;">για να </span></span><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;">μπορούν να μπαινοβγαίνουν ανενόχλητοι σε λαϊκές γειτονιές,</span></span></div><div style="font-size: 14.85px;"><span style="font-family: verdana;"><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;"> θέατρα, </span></span><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">χορούς και </span><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">μοναστήρια, </span><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;"> διευκόλυνε άτομα </span><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;"> που διέπρατταν παράνομες </span></div><div style="font-size: 14.85px;"><span style="font-family: verdana;"><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;">δραστηριότητες,</span></span><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;"> κλοπές, βιασμούς, </span><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">φόνους ή άτομα </span><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">σαν τον διαβόητο </span></div><div style="font-size: 14.85px;"><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">καρδιοκατακτητή Καζανόβα, </span><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">που έγραψε ιστορία ξελογιάζοντας </span><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">το </span></div><div style="font-size: 14.85px;"><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">"αδύναμο φύλο", </span><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;"> ακόμη και μοναχούς </span><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">και </span><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">μοναχές </span></div><div style="font-size: 14.85px;"><span style="font-family: verdana;"><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;">που με την κάλυψη μιας μάσκας, επιδίδονταν </span><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;">σε ασυδοσίες.</span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">Είναι καταγεγραμμένος νόμος του 1268 που περιορίζει την κατάχρηση της μάσκας</span></div><div style="font-size: 14.85px;"><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;"> και απαγόρευε </span><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">στους </span><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">Βενετούς να φορούν χυδαίες φορεσιές και να </span></div><div style="font-size: 14.85px;"><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">επισκέπτονται μοναστήρια με καλόγριες, </span><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">μεταμφιεσμένοι </span><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">ή να </span><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">ζωγραφίζουν </span></div><div style="font-size: 14.85px;"><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">τα πρόσωπά τους ή να φορούν γενειάδες ή περούκες.</span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">Άλλος πάλι νόμος, αυτή τη φορά για την προστασία της ξεχασμένης </span></div><div style="font-size: 14.85px;"><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">"τιμής της οικογένειας", </span><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">απαγόρευε </span><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">στις </span><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">γυναίκες να πηγαίνουν στο θέατρο </span></div><div style="font-size: 14.85px;"><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">χωρίς μάσκα!</span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; color: #7c7c7c; font-size: 14.85px; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-iXvQED6SYwU/VNfhrbQTiyI/AAAAAAAAFAI/hUC5JuLkK9M/s1600/mask1.jpg" style="background-color: #cfe2f3; color: #d78787; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration-line: none;"><span style="font-family: verdana;"><img border="0" height="273" src="https://2.bp.blogspot.com/-iXvQED6SYwU/VNfhrbQTiyI/AAAAAAAAFAI/hUC5JuLkK9M/s1600/mask1.jpg" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 2px solid transparent; box-shadow: rgba(1, 1, 1, 0.8) 3px 3px 10px; padding: 6px; position: relative;" width="400" /></span></a></div>
<div style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px; text-align: center;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">Το 18ο αι., η ζήτηση για μάσκες στην πόλη των Δόγηδων, καθώς και η χρήση τους</span></div><div style="font-size: 14.85px;"><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;"> ήταν </span><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">τόσο μεγάλη, </span><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">που </span><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">οι απλές μαύρες μάσκες άρχισαν να μετατρέπονται </span></div><div style="font-size: 14.85px;"><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">σε πιο περίτεχνες </span><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">κατασκευές και </span><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">να εξαπλώνονται </span><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">και </span><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">σε ευρωπαϊκό επίπεδο.</span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">Οι βενετσιάνικες μάσκες κατασκευάζονται από δέρμα, papier mache, πορσελάνη </span></div><div style="font-size: 14.85px;"><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">ή με μια </span><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">πρωτότυπη </span><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;"> τεχνική </span><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">από γυαλί.</span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">Αρχικά ήταν μάλλον απλές στο σχέδιο και τη διακόσμηση, ενώ αργότερα </span></div><div style="font-size: 14.85px;"><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">ζωγραφίζονταν </span><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">στο χέρι </span><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">και </span><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">διακοσμούνται με φυσικά φτερά, πολύτιμα </span></div><div style="font-size: 14.85px;"><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">μέταλλα και λίθους.</span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px; text-align: center;">
<b><u style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;">Οι πιο γνωστές μάσκες :</span></u></b></div>
<div style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px; text-align: center;">
<b><u style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></u></b></div>
<div style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px; text-align: center;">
<b style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; color: #7c7c7c; font-size: 14.85px; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-wyMnpMyPWXo/VNfQYWgHR3I/AAAAAAAAE-U/EgXO8nt5fME/s1600/colombina%2Bmask.jpg" style="clear: left; color: #d78787; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-decoration-line: none;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><img border="0" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-wyMnpMyPWXo/VNfQYWgHR3I/AAAAAAAAE-U/EgXO8nt5fME/s1600/colombina%2Bmask.jpg" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 2px solid transparent; box-shadow: rgba(1, 1, 1, 0.8) 3px 3px 10px; padding: 6px; position: relative;" width="168" /></span></span></a></div>
<div style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px; text-align: right;">
</div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-s4diQ_QLwHo/VNfRbGRTANI/AAAAAAAAE-g/OzfUItkFpAU/s1600/Giovanni%2BDomenico%2BFerretti-mask%2B%CE%B1%CF%81%CE%BB%CE%B5%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%82%2B%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%BD%CE%B1.jpg" style="clear: right; color: #d78787; float: right; font-size: 14.85px; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-decoration-line: none;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><img border="0" height="320" src="https://3.bp.blogspot.com/-s4diQ_QLwHo/VNfRbGRTANI/AAAAAAAAE-g/OzfUItkFpAU/s1600/Giovanni%2BDomenico%2BFerretti-mask%2B%CE%B1%CF%81%CE%BB%CE%B5%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%82%2B%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%BD%CE%B1.jpg" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 2px solid transparent; box-shadow: rgba(1, 1, 1, 0.8) 3px 3px 10px; padding: 6px; position: relative;" width="246" /></span></span></a><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;">1) </span><b style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;">Colombina: </b></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">Είναι η κλασική μάσκα του καρναβαλιού.</span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">Στην ουσία είναι μισή μάσκα γιατί καλύπτει μόνο τα μάτια, περίτεχνα διακοσμημένη από χρυσό, ασήμι, κρύσταλλα και φτερά.</span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">Κρατιέται στο πρόσωπο με μπαστούνι. Διαδόθηκε από την ηθοποιό στην Commedia dell 'arte με το ίδιο όνομα. Λέγεται ότι είχε σχεδιαστεί γι 'αυτήν γιατί δεν ήθελε το όμορφο πρόσωπό της να καλύπτεται πλήρως.</span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px; text-align: center;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></span></div>
<div style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px; text-align: center;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;">
2) <b>Bauta: </b></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; color: #7c7c7c; font-size: 14.85px; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-WcNxEjzNuTY/VNfS1HxPpCI/AAAAAAAAE-k/tLNGcvWw5Vw/s1600/Venetian-Mask-Bauta-3.jpg" style="clear: right; color: #d78787; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-decoration-line: none;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><img border="0" height="298" src="https://4.bp.blogspot.com/-WcNxEjzNuTY/VNfS1HxPpCI/AAAAAAAAE-k/tLNGcvWw5Vw/s1600/Venetian-Mask-Bauta-3.jpg" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 2px solid transparent; box-shadow: rgba(1, 1, 1, 0.8) 3px 3px 10px; padding: 6px; position: relative;" width="320" /></span></span></a></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-h99uSuimiBw/VNfTiLKRqmI/AAAAAAAAE-s/_1lxXT9iinE/s1600/bauta%2Bmask.jpg" style="clear: left; color: #d78787; float: left; font-size: 14.85px; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-decoration-line: none;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><img border="0" height="320" src="https://2.bp.blogspot.com/-h99uSuimiBw/VNfTiLKRqmI/AAAAAAAAE-s/_1lxXT9iinE/s1600/bauta%2Bmask.jpg" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 2px solid transparent; box-shadow: rgba(1, 1, 1, 0.8) 3px 3px 10px; padding: 6px; position: relative;" width="295" /></span></span></a></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">Διακοσμητικά, είναι ένα έργο τέχνης!</span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">Καλύπτει όλο το πρόσωπο, με έντονο πηγούνι, χωρίς στόμα,με τετράγωνο σαγόνι </span></div><div style="font-size: 14.85px;"><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">με κλίση προς τα πάνω </span><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">για </span><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">να επιτρέπει στο χρήστη να μιλά, να τρώει και να </span></div><div style="font-size: 14.85px;"><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">πίνει εύκολα χωρίς να χρειάζεται να την βγάζει, </span><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">διαφυλάσσοντας έτσι </span></div><div style="font-size: 14.85px;"><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">την ανωνυμία του.</span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;"> Συνήθως η Bauta ήταν γυναικεία μάσκα και συχνά συνοδευόταν από </span></div><div style="font-size: 14.85px;"><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">κόκκινη κάπα.</span></div>
<div style="font-size: 14.85px;"><br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; color: #7c7c7c; font-size: 14.85px; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-TvVB9O7m2gI/VNfUpWCjbEI/AAAAAAAAE-0/ndwukr55hzQ/s1600/mask%2B%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82.jpg" style="clear: right; color: #d78787; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-decoration-line: none;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><img border="0" height="271" src="https://1.bp.blogspot.com/-TvVB9O7m2gI/VNfUpWCjbEI/AAAAAAAAE-0/ndwukr55hzQ/w207-h271/mask%2B%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82.jpg" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 2px solid transparent; box-shadow: rgba(1, 1, 1, 0.8) 3px 3px 10px; padding: 6px; position: relative;" width="207" /></span></span></a></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;">3) </span><b style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;">Μάσκα-γιατρός</b><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;"> - </span><b style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;">Medico della Peste " :</b></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-nnBIobt_PgE/VNfVgIRFq1I/AAAAAAAAE-8/TRk9UatwsGU/s1600/dottore%2Bmask.jpg" style="clear: left; color: #d78787; float: left; font-size: 14.85px; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-decoration-line: none;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><img border="0" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-nnBIobt_PgE/VNfVgIRFq1I/AAAAAAAAE-8/TRk9UatwsGU/s1600/dottore%2Bmask.jpg" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 2px solid transparent; box-shadow: rgba(1, 1, 1, 0.8) 3px 3px 10px; padding: 6px; position: relative;" width="171" /></span></span></a><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">Η πιο γνωστή μάσκα του Βενετσιάνικου καρναβαλιού και από τις πιο παράξενες, με κύριο χαρακτηριστικό της το μακρύ ράμφος.</span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">Ο σχεδιασμός της κρύβει μια μακάβρια ιστορία:</span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">Τον 17ο αιώνα,που στη Βενετία είχε πέσει πανούκλα, ο γάλλος γιατρός Charles de Lorme, την υιοθέτησε μαζί με άλλες υγειονομικές προφυλάξεις, για να θεραπεύσει θύματα της ασθένειας.</span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">Η μάσκα είναι λευκή και αποτελείται από ένα κοίλο ράμφος</span></div><div style="font-size: 14.85px;"><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;"> ενώ γύρω από τα μάτια διακοσμείται με κρυστάλλους.</span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; color: #7c7c7c; font-size: 14.85px; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-fiNFmxIIwuk/VNfZr-6eAII/AAAAAAAAE_I/A6bIP-j5Iyo/s1600/moretta%2Bmask.jpg" style="clear: right; color: #d78787; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-decoration-line: none;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-fiNFmxIIwuk/VNfZr-6eAII/AAAAAAAAE_I/A6bIP-j5Iyo/s1600/moretta%2Bmask.jpg" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 2px solid transparent; box-shadow: rgba(1, 1, 1, 0.8) 3px 3px 10px; padding: 6px; position: relative;" /></span></span></a></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;">4) Οι γυναίκες των πατρικίων φορούσαν τη </span><b style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;">Moretta</b><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;">: Μια οβάλ μάσκα με μεγάλες τρύπες για τα μάτια, με πέπλο που κρέμεται στο λαιμό. Δημοφιλέστατη μάσκα, ονομάζεται και </span><b style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;">Servetta Muta </b><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;">δηλαδή "βουβή υπηρέτρια".</span></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;"><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;"><span style="font-family: verdana;">"Μοretta" σημαίνει σιωπηλός.</span></span></div>
<div style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;">
Άρα η Μορέτα είναι μια "βουβή" μάσκα, γιατί κρατιέται στερεωμένη στο πρόσωπο από το στόμα με ένα μικρό πείρο που βρίσκεται στην εσωτερική της πλευρά, στο ύψος του στόματος.</span></span></div>
<div style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;"><br /></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; color: #7c7c7c; font-size: 14.85px; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-8fQHFkWEQ-s/VNfa90neNhI/AAAAAAAAE_U/MQ7tIbe3T50/s1600/larva%2Bmask.jpg" style="clear: left; color: #d78787; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-decoration-line: none;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><img border="0" height="240" src="https://3.bp.blogspot.com/-8fQHFkWEQ-s/VNfa90neNhI/AAAAAAAAE_U/MQ7tIbe3T50/s1600/larva%2Bmask.jpg" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 2px solid transparent; box-shadow: rgba(1, 1, 1, 0.8) 3px 3px 10px; padding: 6px; position: relative;" width="320" /></span></span></a></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">5) Μια μάσκα έντονα μυστηριακή, </span></div><div style="font-size: 14.85px;"><span style="font-family: verdana;"><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;">που συνοδευόταν </span><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;"> από τριγωνικό </span></span></div><div style="font-size: 14.85px;"><span style="font-family: verdana;"><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;">καπέλο </span></span><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">ήταν η </span><b style="color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">Larva </b><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">ή</span><b style="color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;"> Volto.</b></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">Κάλυπτε όλο το πρόσωπο και </span></div><div style="font-size: 14.85px;"><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">είχε λευκό χρώμα.</span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;"><br /></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;">6) Μάσκα</span><b style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;"> Zanni</b><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;"> : </span></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">Είναι μισή μάσκα από δέρμα, με μεγάλη μύτη, διογκωμένα φρύδια </span></div><div style="font-size: 14.85px;"><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">και χαμηλό μέτωπο.</span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; color: #7c7c7c; font-size: 14.85px; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-N1rwqIB10WM/VNfdOzW-lBI/AAAAAAAAE_g/OPt-3z7IeMg/s1600/zanni%2BMASK.jpg" style="background-color: #cfe2f3; color: #d78787; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration-line: none;"><span style="font-family: verdana;"><img border="0" height="275" src="https://4.bp.blogspot.com/-N1rwqIB10WM/VNfdOzW-lBI/AAAAAAAAE_g/OPt-3z7IeMg/s1600/zanni%2BMASK.jpg" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 2px solid transparent; box-shadow: rgba(1, 1, 1, 0.8) 3px 3px 10px; padding: 6px; position: relative;" width="400" /></span></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; color: #7c7c7c; font-size: 14.85px; text-align: center;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">Λέγεται ότι η τόσο μεγάλη μύτη, σημάδι αφελούς και ανόητου χαρακτήρα είναι </span></div><div style="font-size: 14.85px;"><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">η πιο αστεία μάσκα του </span><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">Βενετσιάνικου Καρναβαλιού.</span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">O Zanni είναι ένας τύπος της Commedia dell 'arte, γνωστός ήδη από </span></div><div style="font-size: 14.85px;"><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">τον 14ο αιώνα, </span><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;"> κάτι σαν </span><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">τον πονηρό </span><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">απατεωνίσκο. Η αγγλική λέξη </span></div><div style="font-size: 14.85px;"><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">"</span><b style="color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">zany=γελωτοποιός</b><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">" </span><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;"> προέρχεται </span><span style="color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">από αυτόν τον χαρακτήρα.</span></div>
<div style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; color: #7c7c7c; font-size: 14.85px; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-tQRaEQ69vow/VNfe2auqV5I/AAAAAAAAE_s/QqfEy1_zvwM/s1600/mask12.jpg" style="background-color: #cfe2f3; color: #d78787; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration-line: none;"><span style="font-family: verdana;"><img border="0" height="480" src="https://2.bp.blogspot.com/-tQRaEQ69vow/VNfe2auqV5I/AAAAAAAAE_s/QqfEy1_zvwM/s1600/mask12.jpg" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 2px solid transparent; box-shadow: rgba(1, 1, 1, 0.8) 3px 3px 10px; padding: 6px; position: relative;" width="640" /></span></a></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">Φυσικά υπάρχουν πλήθος από μάσκες ανάλογα το κοστούμι και την περίσταση </span></div><div style="font-size: 14.85px;"><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">(αρλεκίνου, πιερότου, </span><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">Πουλτσινέλα, κλπ)</span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">Ο καθένας, καλοί μου φίλοι, έχει μια δική του μάσκα... και δεν βλέπω τίποτα κακό </span></div><div style="font-size: 14.85px;"><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">σε αυτό </span><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">προκειμένου να </span><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">μπορείς να "διανύεις αποστάσεις!!!"</span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">Άλλοι πάλι, πίσω από τη μάσκα νιώθουν πιο προστατευμένοι...</span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">Μάσκες, βλέπεις δεν έχουν μόνο τα καρναβάλια ή το θέατρο.. Έχει και η ζωή !</span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">Δεν ξέρω, ίσως τη χρειαζόμαστε για να επιβιώσουμε...και ας μου συγχωρέσετε </span></div><div style="font-size: 14.85px;"><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">αυτή μου την τοποθέτηση...</span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; color: #7c7c7c; font-size: 14.85px; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-qiOJS5xRegE/VNffHy8-r1I/AAAAAAAAE_0/n_nauOLDnUk/s1600/masks.jpg" style="background-color: #cfe2f3; color: #d78787; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration-line: none;"><span style="font-family: verdana;"><img border="0" height="232" src="https://2.bp.blogspot.com/-qiOJS5xRegE/VNffHy8-r1I/AAAAAAAAE_0/n_nauOLDnUk/s1600/masks.jpg" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 2px solid transparent; box-shadow: rgba(1, 1, 1, 0.8) 3px 3px 10px; padding: 6px; position: relative;" width="400" /></span></a></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;" /></span></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;">Αφού σας ευχηθώ </span><b style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;">Καλή Αποκριά</b><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;">, θα κλείσω με μια απορία, που μου γεννήθηκε </span></span></span></div><div style="font-size: 14.85px;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;">γράφοντας αυτό </span></span></span><span style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: verdana; font-size: 14.85px;">το κείμενο...</span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><br style="color: #7c7c7c; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;" /></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<i style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;">"Έρχονται γεγονότα,καταστάσεις που μας πείθουν να πετάξουμε τη μάσκα που φορέσαμε </i></div><div style="font-size: 14.85px;"><i style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;">προκειμένου</i></div><div style="font-size: 14.85px;"><i style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;"> να έχουμε ελευθερία λόγου, κινήσεων,πράξεων...κι όμως, δεν περνά χρόνος πολύς, που πάλι</i></div><div style="font-size: 14.85px;"><i style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;"> άλλες </i><i style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;">καταστάσεις σε κάνουν να βιαστείς να την ξαναφορέσεις αναρωτώμενος... μήπως, </i></div><div style="font-size: 14.85px;"><i style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;">καλύτερα με </i><i style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;">μάσκα </i><i style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;">αφού μια μασκαράτα δεν είναι και η ίδια η ζωή;"...</i></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><i style="color: #7c7c7c; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;"><br /></i><span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;"></span><i style="color: #7c7c7c; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;">Η ζωή ας είναι μασκαράτα, εμείς μην είμαστε μασκαράδες!...</i></span></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<i style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;">κι αν κάποτε χρειάζεται τη μάσκα να φορέσεις, EΣΥ έχεις το πλεονέκτημα να ξέρεις </i></div><div style="font-size: 14.85px;"><i style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;">το πού και το </i><i style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;">πότε </i><i style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;">θα τη βγάλεις...</i></div>
<div style="font-size: 14.85px;">
<span face=""arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #7c7c7c; font-size: 14.85px;">Να περάσετε όμορφα!</span></div>
<div>
<div style="color: #7c7c7c; font-family: arial, tahoma, helvetica, freesans, sans-serif; font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><br /></span></div>
<div style="color: #7c7c7c; font-family: arial, tahoma, helvetica, freesans, sans-serif; font-size: 14.85px;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><br /></span></div>
<span face="arial, tahoma, helvetica, freesans, sans-serif" style="color: #7c7c7c;"><span style="background-color: #cfe2f3; font-size: 14.85px;">http://notesmuthoikaielpida.blogspot.gr/search/label/Εθιμα</span></span></div>
</div>
</div>
Σοφίαhttp://www.blogger.com/profile/02990296746708513068noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7312182431094655995.post-43626759471661859112024-02-01T10:34:00.005+02:002024-02-01T10:34:52.393+02:00Οι έξι αλήθειες του Ηράκλειτου που απελευθερώνουν<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #4a391a; font-family: "Open Sans"; font-size: 16px; margin-bottom: 30px; outline: 0px; overflow-wrap: initial; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline; word-wrap: initial !important;"><span style="background-color: #cfe2f3;">
«<span style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="border: 0px; box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Εξερεύνησα τον εαυτό μου</em></span>», λέει ο Ηράκλειτος, ο οποίος δεν υπήρξε μαθητής κανενός. Αναζήτησε την αλήθεια για τη ζωή βαθιά μέσα στο μυαλό του, εξέτασε προσεκτικά τα δεδομένα που του έδωσαν οι πέντε αισθήσεις του και κατέγραψε τις διαπιστώσεις του, με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο που δεν θυμίζει κανέναν άλλον.</span></div>
<div style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #4a391a; font-family: "Open Sans"; font-size: 16px; margin-bottom: 30px; outline: 0px; overflow-wrap: initial; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline; word-wrap: initial !important;">
<span style="background-color: #a2c4c9;"><img alt="Heraclitus - Utrecht_Moreelse_Heraclite" height="397" src="http://www.grethexis.com/wp-content/uploads/2016/08/Heraclitus-Utrecht_Moreelse_Heraclite-810x667.jpg" width="600" /></span></div>
<div style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #4a391a; font-family: "Open Sans"; font-size: 16px; margin-bottom: 30px; outline: 0px; overflow-wrap: initial; padding: 0px; vertical-align: baseline; word-wrap: initial !important;">
<span style="background-color: #a2c4c9;"><br /></span></div>
<h5 style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #4a391a; font-family: "Roboto Slab"; font-size: 20px; font-weight: 400; line-height: 30px; margin: 0px 0px 10px; outline: 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline; word-wrap: break-word;">
<span style="background-color: #cfe2f3; border: 0px; box-sizing: border-box; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">1. «Ο αυτοέλεγχος είναι η σημαντικότερη αρετή και σοφία είναι να λέει κάποιος την αλήθεια και να ενεργεί σύμφωνα με τη φύση, αφού αποκτήσει βαθιά γνώση γι’ αυτήν»</span></h5>
<div style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #4a391a; font-family: "Open Sans"; font-size: 16px; margin-bottom: 30px; outline: 0px; overflow-wrap: initial; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline; word-wrap: initial !important;"><span style="background-color: #cfe2f3;">
«Ποια είναι η θέση μου στο σύστημα που ζω, ποια είναι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μου, σε τι μοιάζω και ως προς τι διαφέρω από τους άλλους γύρω μου; Τι θεωρώ σημαντικό, τι με αφήνει αδιάφορο, τι με διασκεδάζει και τι με κάνει να πλήττω;». Οι απαντήσεις σε αυτά και παρόμοια ερωτήματα αποκαλύπτουν το «ποιος είμαι». Όχι αυτό που μου αρέσει να δείχνω, αλλά αυτό που στ’ αλήθεια είμαι. Η αποδοχή της αλήθειας είναι το πρώτο μεγάλο βήμα.</span></div>
<div style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #4a391a; font-family: "Open Sans"; font-size: 16px; margin-bottom: 30px; outline: 0px; overflow-wrap: initial; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline; word-wrap: initial !important;"><span style="background-color: #cfe2f3;">
Ανακαλύπτοντας βέβαια τον εαυτό μου, δεν λύνω τα μυστήρια του κόσμου, δεν δίνω απαντήσεις σε ζητήματα που αφορούν όλους τους ανθρώπους. Αναγνωρίζω απλώς ένα μέρος του συνόλου, εμένα. Πώς αυτό με βοηθά να κατανοήσω το σύνολο, δηλαδή, να γίνομαι κατανοητός και να κατανοώ αυτό που συμβαίνει γύρω μου;</span></div>
<div style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #4a391a; font-family: "Open Sans"; font-size: 16px; margin-bottom: 30px; outline: 0px; overflow-wrap: initial; padding: 0px; vertical-align: baseline; word-wrap: initial !important;">
<span><a name='more'></a></span><span><!--more--></span><span style="background-color: #cfe2f3;"><br /></span></div>
<h5 style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #4a391a; font-family: "Roboto Slab"; font-size: 20px; font-weight: 400; line-height: 30px; margin: 0px 0px 10px; outline: 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline; word-wrap: break-word;">
<span style="background-color: #cfe2f3; border: 0px; box-sizing: border-box; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">2. «Εκείνα που αποκαλύπτει ο Λόγος δεν τα κατανοούν όταν κατά τύχη τα συναντήσουν, ούτε τα μαθαίνουν όταν τους τα διδάξει κάποιος, νομίζουν όμως πως τα γνωρίζουν»</span></h5>
<div style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #4a391a; font-family: "Open Sans"; font-size: 16px; margin-bottom: 30px; outline: 0px; overflow-wrap: initial; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline; word-wrap: initial !important;"><span style="background-color: #cfe2f3;">
Σύμφωνα με τον Ηράκλειτο, υπάρχει ένας ρυθμιστικός παράγοντας του κόσμου, ένα κοινό διανοητικό μονοπάτι στο οποίο βαδίζουμε όλοι, παρά τις ιδιαιτερότητές μας και τους διαφορετικούς προορισμούς μας. Αν αγνοούμε την ύπαρξή του, βαδίζουμε έξω από τον δρόμο, κάνουμε κύκλους γύρω από τον εαυτό μας χωρίς ποτέ να πηγαίνουμε κάπου. Αυτή η, ας την πούμε, διανοητική Αρχή είναι η ίδια για όλους τους ανθρώπους, όπου και όπως και αν ζουν και ονομάζεται <span style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Λόγος</span>.</span></div>
<div style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #4a391a; font-family: "Open Sans"; font-size: 16px; margin-bottom: 30px; outline: 0px; overflow-wrap: initial; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline; word-wrap: initial !important;"><span style="background-color: #cfe2f3;">
Ο Ηράκλειτος δεν συνήθιζε να δίνει ορισμούς, κι έτσι δεν μας δίνει μία αναλυτική περιγραφή του Λόγου. Μας δίνει όμως σημάδια και μας καθοδηγεί στην αναζήτηση. Πριν δούμε αυτά τα σημάδια, μπορούμε να μάθουμε πολλά από την ίδια τη λέξη που χρησιμοποιεί για να ονομάσει αυτή την Αρχή. Διότι, ο Λόγος είναι μία λέξη που φέρει πολλές σημασίες. Και όταν ενώνεται με άλλες λέξεις, οι σημασίες αυτές πολλαπλασιάζονται.</span></div>
<h6 style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #4a391a; font-family: "Roboto Slab"; font-size: 18px; font-weight: 400; line-height: 28px; margin: 0px 0px 10px; outline: 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline; word-wrap: break-word;">
<span style="background-color: #cfe2f3; border: 0px; box-sizing: border-box; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Άκου, μίλα, κρίνε και σκέψου</span></h6>
<h6 style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #4a391a; font-family: "Roboto Slab"; font-size: 18px; font-weight: 400; line-height: 28px; margin: 0px 0px 10px; outline: 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline; word-wrap: break-word;">
<span style="background-color: #cfe2f3; border: 0px; box-sizing: border-box; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><div style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: "Open Sans"; font-size: 16px; font-weight: normal; margin-bottom: 30px; outline: 0px; overflow-wrap: initial; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline; word-wrap: initial !important;">
Λόγος είναι <span style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">τα λόγια</span>, αυτό που λέμε και αυτό που γράφουμε για να επικοινωνήσουμε με τους άλλους. Και όταν μιλώ με κάποιον άλλον κάνω διά<span style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">λογο</span>, ενώ σε κάθε τι που λέω υπάρχει αντί<span style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">λογος</span>. Ανακαλύπτουμε λοιπόν τους κανόνες του κοινού Λόγου συζητώντας και ακούγοντας ή διαβάζοντας.</div>
<div style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: "Open Sans"; font-size: 16px; font-weight: normal; margin-bottom: 30px; outline: 0px; overflow-wrap: initial; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline; word-wrap: initial !important;">
Λόγος είναι και ο υπο<span style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">λογισμός</span>, αυτό που σήμερα ονομάζουμε ανα<span style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">λογία</span>. Η αναλογία μού επιτρέπει να συγκρίνω δύο απόψεις ή δύο καταστάσεις, να βρω ομοιότητες και διαφορές, κι έτσι να κάνω μία εκτίμηση, να κρίνω. Αυτή η διαδικασία με αναγκάζει να συλ<span style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">λογίζομαι</span>.</div>
<div style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: "Open Sans"; font-size: 16px; font-weight: normal; margin-bottom: 30px; outline: 0px; overflow-wrap: initial; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline; word-wrap: initial !important;">
Λόγος επίσης ονομάζεται η αιτία. Όταν λέμε «για ποιον λόγο μου μίλησε έτσι;» αναρωτιόμαστε για την αιτία. Η αναζήτηση της αιτίας πίσω από τα γεγονότα και τις προθέσεις, μας βοηθά να έχουμε μία καθαρή εικόνα για ό, τι συμβαίνει γύρω μας, και φυσικά αποτελεί μέρος της προηγούμενης διαδικασίας, του συλλογισμού.</div>
<div style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: "Open Sans"; font-size: 16px; font-weight: normal; margin-bottom: 30px; outline: 0px; overflow-wrap: initial; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline; word-wrap: initial !important;">
Λόγος λέγεται και η λογική, η οποία τελικά είναι το ζητούμενο. Ο σκοπός είναι να αναγνωρίσουμε την λογική σύνδεση των πραγμάτων, ώστε να μην παραδέρνουμε μέσα σε φαντασιοπληξίες που δεν ωφελούν σε τίποτα. Όταν ο Ηράκλειτος μας παροτρύνει να συμβαδίσουμε με τον παγκόσμιο Λόγο, μας προτρέπει να γίνουμε λογικοί. Να μην αφήνουμε να μας κατευθύνει το παρά<span style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">λογο, </span>αλλά να σχηματίζουμε τεκμηριωμένη άποψη.</div>
</span></h6>
<h6 style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #4a391a; font-family: "Roboto Slab"; font-size: 18px; font-weight: 400; line-height: 28px; margin: 0px 0px 10px; outline: 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline; word-wrap: break-word;">
<span style="background-color: #cfe2f3; border: 0px; box-sizing: border-box; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Πώς μπορεί κάποιος να μάθει τι ακριβώς αποκαλύπτει ο Λόγος;</span></h6>
<h6 style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #4a391a; font-family: "Roboto Slab"; font-size: 18px; font-weight: 400; line-height: 28px; margin: 0px 0px 10px; outline: 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline; word-wrap: break-word;">
<span style="background-color: #cfe2f3; border: 0px; box-sizing: border-box; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><div style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: "Open Sans"; font-size: 16px; font-weight: normal; margin-bottom: 30px; outline: 0px; overflow-wrap: initial; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline; word-wrap: initial !important;">
Ο Ηράκλειτος λέει πως, δυνητικά, όλοι έχουμε πρόσβαση σε αυτόν. Όπως θα διαπιστώσετε όμως στη συνέχεια, στην πραγματικότητα μπορούν να τον ανακαλύψουν μόνο εκείνοι που έχουν διάθεση να εξερευνήσουν τον εαυτό τους και το περιβάλλον τους. Οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν τον Λόγο επειδή «<span style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">ο καθένας ζει σαν να έχει δική του άποψη</span>», αδιαφορώντας για το σύνολο μέσα στο οποίο ανήκει. Εκείνος όμως που είναι διατεθειμένος να κάνει αυτή την εξερεύνηση (γιατί μόνο έτσι μαθαίνεται ο Λόγος), θα πρέπει να αποδεχτεί ορισμένες αλήθειες, τις οποίες συχνά προτιμάμε να μην σκεφτόμαστε.</div>
<div style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: "Open Sans"; font-size: 16px; font-weight: normal; margin-bottom: 30px; outline: 0px; overflow-wrap: initial; padding: 0px; text-align: start; vertical-align: baseline; word-wrap: initial !important;">
<br /></div>
</span></h6>
<h5 style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #4a391a; font-family: "Roboto Slab"; font-size: 20px; font-weight: 400; line-height: 30px; margin: 0px 0px 10px; outline: 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline; word-wrap: break-word;">
<span style="background-color: #cfe2f3; border: 0px; box-sizing: border-box; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">3. «Δύο φορές κανείς δεν μπορεί να μπει στο ίδιο ποτάμι»</span></h5>
<div>
<span style="background-color: #cfe2f3; border: 0px; box-sizing: border-box; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><img alt="Running River" src="http://www.grethexis.com/wp-content/uploads/2016/08/Running-River-Riedelmeier@pixabay.jpg" /></span></div>
<div>
<span style="background-color: #cfe2f3; border: 0px; box-sizing: border-box; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></span></div>
<div>
<span style="border: 0px; box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><div style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #4a391a; font-family: "Open Sans"; font-size: 16px; font-weight: normal; margin-bottom: 30px; outline: 0px; overflow-wrap: initial; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline; word-wrap: initial !important;"><span style="background-color: #cfe2f3;">
Να μην εγκλωβιζόμαστε σε μία ψευδαίσθηση σταθερότητας. Δημιουργούμε αυτή την ψευδαίσθηση επειδή δεν βλέπουμε τις συνεχείς αλλαγές στις οποίες υπόκεινται τα πάντα γύρω μας. Αναλογιστείτε την έκπληξη όταν συναντάτε έναν παιδικό σας φίλο που τώρα είναι μεσόκοπος. Έχετε διανύσει και εσείς τον ίδιο χρόνο, και όμως, σαν να περιμένατε να τον δείτε όπως τον αφήσατε και αναρωτιέστε «μα πώς μεγάλωσε τόσο;» Και τότε σας κατακλύζει αυτή η βαθιά μελαγχολία και η απορία «πόσο πιο όμορφα ήταν παλιά», «πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός», «που είναι οι παλιές, καλές ημέρες» και άλλα τέτοια στενάχωρα.</span></div>
<div style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #4a391a; font-family: "Open Sans"; font-size: 16px; font-weight: normal; margin-bottom: 30px; outline: 0px; overflow-wrap: initial; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline; word-wrap: initial !important;"><span style="background-color: #cfe2f3;">
Αυτό συμβαίνει επειδή δεν υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας πως κανείς δεν μένει ίδιος, ούτε σωματικά ούτε ψυχικά ούτε διανοητικά. Ο παιδικός σας φίλος θα είναι πάντα ο ίδιος άνθρωπος, με το ίδιο όνομα, αλλά κάθε στιγμή που περνάει διαμορφώνεται σε έναν διαφορετικό άνθρωπο. Και φυσικά, το ίδιο συμβαίνει και σε εμένα και σε εσάς. Αυτή η συνεχής τροποποίηση των ανθρώπων, των συνθηκών και του φυσικού κόσμου γύρω μας, είναι στον μεγαλύτερο βαθμό ανεξάρτητη από εμάς. Το να απαιτούμε τον πλήρη έλεγχο στα πάντα ή να μας τρομοκρατεί κάθε αλλαγή που διαπιστώνουμε, είναι πηγές περιττού άγχους.</span></div>
<div style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #4a391a; font-family: "Open Sans"; font-size: 16px; font-weight: normal; margin-bottom: 30px; outline: 0px; overflow-wrap: initial; padding: 0px; vertical-align: baseline; word-wrap: initial !important;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><br /></span></div>
<h5 style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #4a391a; font-family: "Roboto Slab"; font-size: 20px; font-weight: 400; line-height: 30px; margin: 0px 0px 10px; outline: 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline; word-wrap: break-word;">
<span style="background-color: #cfe2f3; border: 0px; box-sizing: border-box; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">4. «Η δικαιοσύνη είναι διαμάχη και τα πάντα διαμορφώνονται με την διαμάχη και την ανάγκη»</span></h5>
<div>
<span style="border: 0px; box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><div style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #4a391a; font-family: "Open Sans"; font-size: 16px; font-weight: normal; margin-bottom: 30px; outline: 0px; overflow-wrap: initial; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline; word-wrap: initial !important;"><span style="background-color: #cfe2f3;">
Η διαμάχη αυτή συμβαίνει ανάμεσα σε αντίθετα στοιχεία, είναι αυτή που προκαλεί την αέναη αλλαγή στον κόσμο και μέσω αυτής συντηρείται η ισορροπία. Η φαινομενική γαλήνη κρύβει στο βάθος έναν πόλεμο που δεν σταματά ποτέ και στον οποίο καμία από τις αντίθετες δυνάμεις δεν επικρατεί τελικά. Γιατί, αν συνέβαινε να επικρατήσει η μία από τις δύο, ο κόσμος θα κατέρρεε. Έτσι λειτουργεί και η ανθρώπινη κοινωνία, και αν ο Ηράκλειτος έχει δίκιο, τότε ένας κόσμος χωρίς συγκρούσεις και ταραχές, σε κατάσταση απόλυτης γαλήνης δεν είναι εφικτός. Αν έχουμε εναποθέσει τις ελπίδες μας σε μία τέτοια εξέλιξη, ο χρόνος θα μας διαψεύσει.</span></div>
<div style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #4a391a; font-family: "Open Sans"; font-size: 16px; font-weight: normal; margin-bottom: 30px; outline: 0px; overflow-wrap: initial; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline; word-wrap: initial !important;"><span style="background-color: #cfe2f3;">
Φυσικά, κάπου στο βάθος του μυαλού μας το γνωρίζουμε, αλλά έχουμε ανάγκη να πιστεύουμε πως υπάρχει τρόπος να γλυτώσουμε από τις ενοχλητικές εντάσεις σε διάφορους τομείς. Καιρός να επικεντρωθούμε στο πώς θα τις διαχειριζόμαστε αντί απλώς να παρακαλάμε να εξαφανιστούν. Ο Ηράκλειτος δεν πίστευε πως κάποια θετική ενέργεια ή κάποια θεότητα θα έρθει να μας σώσει από τα δύσκολα.</span></div>
<div style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #4a391a; font-family: "Open Sans"; font-size: 16px; font-weight: normal; margin-bottom: 30px; outline: 0px; overflow-wrap: initial; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline; word-wrap: initial !important;"><span style="background-color: #cfe2f3;">
«<span style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="border: 0px; box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Θεός για τον άνθρωπο είναι το ήθος του</em></span>», έλεγε, επειδή ήταν πεπεισμένος πως αυτή η παγκόσμια ρυθμιστική Αρχή, ο Λόγος, θα φροντίσει βέβαια να ισορροπήσει μία κατάσταση που διαταράσσει την τάξη, αλλά δεν είναι βέβαιο πως η λύση που θα δώσει θα σας αρέσει. Διότι, για τον θεό (όπως τον εννοεί ο Ηράκλειτος) «<span style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="border: 0px; box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">τα πάντα είναι καλά και όμορφα και δίκαια, οι άνθρωποι όμως εκλαμβάνουν κάποια ως άδικα και κάποια ως δίκαια</em></span>»</span></div>
<div style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #4a391a; font-family: "Open Sans"; font-size: 16px; font-weight: normal; margin-bottom: 30px; outline: 0px; overflow-wrap: initial; padding: 0px; vertical-align: baseline; word-wrap: initial !important;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><br /></span></div>
<h5 style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #4a391a; font-family: "Roboto Slab"; font-size: 20px; font-weight: 400; line-height: 30px; margin: 0px 0px 10px; outline: 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline; word-wrap: break-word;">
<span style="background-color: #cfe2f3; border: 0px; box-sizing: border-box; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">5. «Αδυνατούν να παρατηρήσουν όσα συμβαίνουν την ώρα που είναι ξύπνιοι, όπως ακριβώς ξεχνούν τα όνειρα που βλέπουν όταν κοιμούνται»</span></h5>
<div>
<span style="border: 0px; box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><div style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #4a391a; font-family: "Open Sans"; font-size: 16px; font-weight: normal; margin-bottom: 30px; outline: 0px; overflow-wrap: initial; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline; word-wrap: initial !important;"><span style="background-color: #cfe2f3;">
Σε άλλο απόσπασμα ο Ηράκλειτος λέει πως όταν είμαστε ξύπνιοι τελούμε όλοι κάτω από τον ίδιο νόμο, δηλαδή μοιραζόμαστε μία κατάσταση κοινή σε όλους, ενώ όταν κοιμόμαστε, ο καθένας βυθίζεται σε έναν αποκλειστικά δικό του κόσμο. Κανείς δεν μπορεί να μοιραστεί μαζί μας το ίδιο όνειρο, έτσι δεν είναι; Κατά τη διάρκεια της ημέρας όμως, μία τόσο απόλυτη απομόνωση δεν είναι εφικτή. Επειδή, λοιπόν, θέλοντας και μη μοιραζόμαστε όλοι τον κοινό μας κόσμο έχουμε την ευκαιρία να συλλάβουμε και τον κοινό μας Λόγο, που είναι και ο τελικός στόχος. Πώς;</span></div>
<div style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #4a391a; font-family: "Open Sans"; font-size: 16px; font-weight: normal; margin-bottom: 30px; outline: 0px; overflow-wrap: initial; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline; word-wrap: initial !important;"><span style="background-color: #cfe2f3;">
Ο Ηράκλειτος δεν προτείνει κάποια μέθοδο διαλογισμού ούτε κάποια προσευχή. Για να είμαστε ειλικρινείς, δεν προτείνει τίποτα. Σημειώνει μόνο πως το μόνο μέσο που έχουμε στη διάθεσή μας για να προσεγγίσουμε τον άυλο λόγο είναι οι αισθήσεις μας. Ό, τι ακουμπάμε, ό,τι ακούμε, μυρίζουμε, γευόμαστε, αλλά κυρίως ό,τι βλέπουμε μας δίνει πληροφορίες για το περιβάλλον μας. Και κάθε τέτοια πληροφορία περιέχει λίγη από τη γνώση που χρειαζόμαστε για να κατανοήσουμε τον Λόγο. Αρκεί να συνειδητοποιούμε έστω και για λίγο αυτό που αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας, γιατί έτσι εκπαιδεύουμε τακτικά τη λογική μας ικανότητα.</span></div>
<h6 style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #4a391a; font-family: "Roboto Slab"; font-size: 18px; font-weight: 400; line-height: 28px; margin: 0px 0px 10px; outline: 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline; word-wrap: break-word;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Απαθανατίστε </span><span style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">κάθε μικρή στιγμή της ζωής σας</span></span></h6>
<h6 style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #4a391a; font-family: "Roboto Slab"; font-size: 18px; font-weight: 400; line-height: 28px; margin: 0px 0px 10px; outline: 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline; word-wrap: break-word;">
<span style="background-color: #cfe2f3; border: 0px; box-sizing: border-box; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><div style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: "Open Sans"; font-size: 16px; font-weight: normal; margin-bottom: 30px; outline: 0px; overflow-wrap: initial; padding: 0px; vertical-align: baseline; word-wrap: initial !important;">
Σκεφτείτε πόσο χρόνο περνάμε κάθε μέρα επαναλαμβάνοντας αυτόματα κάποιες καθημερινές κινήσεις, χωρίς να συνειδητοποιούμε τι ακριβώς κάνουμε. Κάθε φορά που αναρωτιέστε αν κλειδώσατε την πόρτα φεύγοντας από το σπίτι, συμβαίνει επειδή την ώρα που κλειδώνατε δεν συμμετείχατε στην ενέργεια αυτή συνειδητά. Κοιτούσατε, αλλά δεν βλέπατε το χέρι να κλειδώνει την πόρτα.</div>
<div style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: "Open Sans"; font-size: 16px; font-weight: normal; margin-bottom: 30px; outline: 0px; overflow-wrap: initial; padding: 0px; vertical-align: baseline; word-wrap: initial !important;">
Αυτός ο αυτοματισμός δεν μας επιτρέπει να μελετήσουμε κάθε νέα πληροφορία που εμφανίζεται. Κλεινόμαστε σε έναν κόσμο εσωτερικό, μοναχικό, σαν αυτόν που ζούμε την ώρα που κοιμόμαστε. Αν δοκιμάσετε να κάνετε συνήθειά σας να σταματάτε πότε-πότε, για λίγα έστω δευτερόλεπτα, να παρατηρήσετε τον εαυτό σας, τα σπίτια και τα δέντρα στη διαδρομή που κάνετε κάθε μέρα, τις λεπτομέρειες στο δωμάτιο που εργάζεστε, τους άλλους ανθρώπους γύρω σας, θα παρατηρήσετε ένα σωρό πράγματα που σας είχαν διαφύγει.</div>
<div style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: "Open Sans"; font-size: 16px; font-weight: normal; margin-bottom: 30px; outline: 0px; overflow-wrap: initial; padding: 0px; vertical-align: baseline; word-wrap: initial !important;">
Λίγα μόνο δευτερόλεπτα, δύο-τρεις φορές την ημέρα αν επιδιώξετε να το κάνετε αυτό, σιγά-σιγά θα σας γίνει συνήθεια. Αυτός είναι ένας τρόπος να συνεργαζόμαστε συνειδητά με τις αισθήσεις μας, ώστε να συμβαδίζουμε με όσα γίνονται, όσα αλλάζουν γύρω μας και να μαθαίνουμε από αυτά. Όπως το σώμα μας εκπαιδεύεται να κινείται σεβόμενο τους φυσικούς νόμους, έτσι και το μυαλό μας, μέσω των αισθήσεων εκπαιδεύεται να λειτουργεί συντονισμένο με τον Λόγο.</div>
<div style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: "Open Sans"; font-size: 16px; font-weight: normal; margin-bottom: 30px; outline: 0px; overflow-wrap: initial; padding: 0px; text-align: start; vertical-align: baseline; word-wrap: initial !important;">
<br /></div>
</span></h6>
<h5 style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #4a391a; font-family: "Roboto Slab"; font-size: 20px; font-weight: 400; line-height: 30px; margin: 0px 0px 10px; outline: 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline; word-wrap: break-word;">
<span style="background-color: #cfe2f3; border: 0px; box-sizing: border-box; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">6. «Αυτόν τον κόσμο, που για όλους είναι ο ίδιος, δεν τον έπλασε κανένας από τους θεούς ή από τους ανθρώπους, αλλά ήταν είναι και θα είναι πάντα αείζωον πυρ, που ανάβει και σβήνει με μέτρο»</span></h5>
<h6 style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #4a391a; font-family: "Roboto Slab"; font-size: 18px; font-weight: 400; line-height: 28px; margin: 0px 0px 10px; outline: 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline; word-wrap: break-word;">
<span style="background-color: #cfe2f3; border: 0px; box-sizing: border-box; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><div style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: "Open Sans"; font-size: 16px; font-weight: normal; margin-bottom: 30px; outline: 0px; overflow-wrap: initial; padding: 0px; vertical-align: baseline; word-wrap: initial !important;">
Τι είναι τελικά αυτός ο Λόγος; Είναι ο νόμος που διέπει τον κόσμο. Δεν είναι ένας θεός – πρόσωπο, δεν δημιουργεί τίποτα, δεν επεμβαίνει για λογαριασμό μας. Ρυθμίζει, αλλά δεν καθορίζει. Είναι όπως ο διευθυντής μίας ορχήστρας, ο οποίος ούτε έχει γράψει τη μουσική ούτε παίζει ο ίδιος κάποιο όργανο. Φροντίζει μόνο για την αρμονική απόδοση του κομματιού.</div>
<div style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: "Open Sans"; font-size: 16px; font-weight: normal; margin-bottom: 30px; outline: 0px; overflow-wrap: initial; padding: 0px; vertical-align: baseline; word-wrap: initial !important;">
Εσείς κι εγώ είμαστε μέλη της ορχήστρας, παίζουμε το όργανο που εμείς επιλέγουμε, μελετάμε το κομμάτι, αλλά, αν θέλουμε η μουσική που παράγουμε να δένει αρμονικά με τη μουσική των άλλων, πρέπει να αναγνωρίζουμε τη σημασία των κινήσεων του μαέστρου. Εκτός ορχήστρας μπορούμε να παίζουμε τη δική μας μουσική όπως μας αρέσει, αλλά με ένα μόνο όργανο ποτέ δεν θα πετύχουμε το πλήρες αποτέλεσμα μίας ορχήστρας.</div>
<div style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: "Open Sans"; font-size: 16px; font-weight: normal; margin-bottom: 30px; outline: 0px; overflow-wrap: initial; padding: 0px; vertical-align: baseline; word-wrap: initial !important;">
Αν η ζωή μας βαλτώσει στην πλήξη της καθημερινότητας ή γίνεται κάθε μέρα πιο ενδιαφέρουσα και ικανοποιητική, εξαρτάται από εμάς. Οι νόμοι του κόσμου δεν αλλάζουν. Εμείς πρέπει να εναρμονιστούμε μαζί τους.</div>
<div style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: "Open Sans"; font-size: 16px; font-weight: normal; margin-bottom: 30px; outline: 0px; overflow-wrap: initial; padding: 0px; text-align: start; vertical-align: baseline; word-wrap: initial !important;">
<br /></div>
</span></h6>
<h6 style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #4a391a; font-family: "Roboto Slab"; font-size: 18px; font-weight: 400; line-height: 28px; margin: 0px 0px 10px; outline: 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline; word-wrap: break-word;">
<span style="background-color: #cfe2f3; border: 0px; box-sizing: border-box; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Ηράκλειτος</span></h6>
<h6 style="border: 0px; box-sizing: border-box; line-height: 28px; margin: 0px 0px 10px; outline: 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline; word-wrap: break-word;">
<span style="border: 0px; box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><div class="smallerfont" style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #4a391a; font-family: "Open Sans"; font-size: 14.08px; font-weight: normal; margin-bottom: 30px; outline: 0px; overflow-wrap: initial; padding: 0px; vertical-align: baseline; word-wrap: initial !important;"><span style="background-color: #cfe2f3;">
Ο Ηράκλειτος έζησε 60 χρόνια, όλα στην πατρίδα του την Έφεσο, πόλη στα παράλια της Μ. Ασίας, στην οποία τότε κατοικούσαν Έλληνες. Στα τέλη του 6<span style="border: 0px; bottom: 1ex; box-sizing: border-box; font-size: 10.56px; height: 0px; line-height: 0; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; position: relative; vertical-align: baseline;">ου</span> αιώνα, η πόλη ήταν υπό περσική κατοχή, αλλά, διατηρούσε μία σχετική αυτονομία. Αν και αριστοκρατικής καταγωγής (ήταν απόγονος του ιδρυτή της Εφέσου) δεν επεδίωξε την πλούσια και ένδοξη ζωή που του εξασφάλιζε η καταγωγή του, αλλά προτίμησε την απομόνωση και τον στοχασμό.</span></div>
<div class="smallerfont" style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #4a391a; font-family: "Open Sans"; font-size: 14.08px; font-weight: normal; margin-bottom: 30px; outline: 0px; overflow-wrap: initial; padding: 0px; vertical-align: baseline; word-wrap: initial !important;"><span style="background-color: #cfe2f3;">
Έμεινε στην ιστορία ως ο σκοτεινός φιλόσοφος, που εσκεμμένα διατύπωνε τη σκέψη του με ασάφεια, ώστε να μπορούν να τον κατανοήσουν μόνο οι λίγοι, οι εκλεκτοί. Ίσως όμως το έκανε γιατί γνώριζε πως μαθαίνει μόνο όποιος θέλει να μάθει, και πως μαθαίνει κάποιος καλύτερα εκείνα που ανακαλύπτει μόνος του. Ως σοφός δάσκαλος, εκείνος μας έδειξε πού πρέπει να σκάψουμε για να βρούμε τον θησαυρό που πρώτος εκείνος ανακάλυψε.</span></div>
<div class="smallerfont" style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #4a391a; font-family: "Open Sans"; font-size: 14.08px; font-weight: normal; margin-bottom: 30px; outline: 0px; overflow-wrap: initial; padding: 0px; vertical-align: baseline; word-wrap: initial !important;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><br /></span></div>
<div class="smallerfont" style="border: 0px; box-sizing: border-box; margin-bottom: 30px; outline: 0px; overflow-wrap: initial; padding: 0px; vertical-align: baseline; word-wrap: initial !important;">
<span style="color: #4a391a; font-family: Open Sans;"><span style="background-color: #cfe2f3; font-size: 14.08px; font-weight: normal;">http://www.grethexis.com/el/</span></span></div>
</span></h6>
</span></div>
</span></div>
</span></div>
</div>
Σοφίαhttp://www.blogger.com/profile/02990296746708513068noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7312182431094655995.post-92048112137763047122024-02-01T10:16:00.085+02:002024-03-01T12:09:08.241+02:00Το Μαγικό Σημειωματάριο<span style="font-family: verdana;"><span> </span>Μια φορά κι ένα καιρό, ήταν ένας Βασιλιάς και μια Βασίλισσα, που δεν είχανε παιδάκια και πολύ θέλανε ν' αποκτήσουν ένα. Ο Βασιλιάς ήθελε γιό-διάδοχο που να του μοιάζει, να το παίρνει μαζί του στο κυνήγι, να του μαθαίνει όλα όσα ξέρει και το διατυμπάνιζε συνεχώς. Στην αρχή με καμάρι, περηφάνια και γλυκιά προσδοκία. Όσο περνούσε όμως ο καιρός κι ο διάδοχος δεν ερχόταν, με θλίψη, ασίγαστο πόθο κι ακόμα-ακόμα, με απογοήτευση.<br /> <span> </span>Η Βασίλισσα, ενδόμυχα, ήθελε κορούλα, που να της μοιάζει. Να τη ντύνει, να τη στολίζει, -έτσι ως αρμόζει σε μια πριγκιποπούλα-, να της φορά κορδελίτσες στα καλοχτενισμένα μαλλάκια και να της μαθαίνει όλα όσα ξέρει. Ο καιρός όμως περνούσε κι ο πελαργός δεν έλεγε να φανεί. Σιγά- σιγά, που η απογοήτευση φώλιασε για τα καλά μέσα τους, πάψανε να μιλάνε γι' αυτό το θέμα.<br /> <span> </span>Ο Βασιλιάς ήταν καλός, σώφρων κι ισχυρός ηγέτης. Διοικούσε το τόπο με σύνεση και γενικά ήταν αγαπητός. Η Βασίλισσα ήταν καλή, ήσυχη και πρόσχαρη επίσης. Ήταν μια μικρή όμορφη πριγκηπέσα, όταν τη γνώρισε, σε κάποιο μακρινό βασίλειο που 'χε πάει για εθιμοτυπική επίσκεψη. Την ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα κι εκείνη ανταπέδωσε αμέσως. Δεν άργησε μάλιστα να τη ζητήσει επίσημα σε γάμο. Ήταν γύρω στα τριάντα κι εκείνη βάδιζε στα είκοσι, όταν έγινε η τελετή, που ένωσε τις ζωές τους! Και τί τελετή! Χάλασε ο κόσμος!<br /> <span> </span>Τώρα πια ζύγωνε τα σαρανταπέντε κι είχε μιάν εντελώς ευτυχισμένη ζωή μαζί της, με μόνο σύννεφο, την απουσία διαδόχου. Και να πεις πως δε δοκιμάσανε τα πάντα! Επιστημονικά και γιατροσόφια, μαγεία και βασκανία, όλων των ειδών τα προϊόντα κι όλες τις συνταγές-συμβουλές δοκιμάσανε, χωρίς αποτέλεσμα. Τώρα πια είχανε σταματήσει ακόμα κι αυτές τις απεγνωσμένες απόπειρες, αποδεχόμενοι σιωπηρά τη μοίρα. Μη νομίζετε πως αυτό που 'λειπε ήταν κάτι απλό. Ίσα-ίσα, σκίαζε αρκετά, ένα, κατά τ' άλλα, ευτυχέστατο βίο.</span><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span><span style="font-family: verdana;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisangLEsVujUhdSSMz20nF5zZernfvgYoeP7lYZwRWOCOGAgyErG454WS75Aqubhj4GjYL4xZwHs8HQjTjPS3yr-DOYfY1Z4bNaUStkRlUN8kmFGyjFWJy6YCOkmDRAiLRzjjAP2SZrTmJJB6I_uPOl6SZpxngVJIWSQFY5NVITHEiD2jiNUD9VlLmmpo/s1319/%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%AC%CF%82-%CF%83%CE%B5-%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BB-%CF%83%CE%BA%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%BF%CF%85-%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1-168325576.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1103" data-original-width="1319" height="412" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisangLEsVujUhdSSMz20nF5zZernfvgYoeP7lYZwRWOCOGAgyErG454WS75Aqubhj4GjYL4xZwHs8HQjTjPS3yr-DOYfY1Z4bNaUStkRlUN8kmFGyjFWJy6YCOkmDRAiLRzjjAP2SZrTmJJB6I_uPOl6SZpxngVJIWSQFY5NVITHEiD2jiNUD9VlLmmpo/w492-h412/%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%AC%CF%82-%CF%83%CE%B5-%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BB-%CF%83%CE%BA%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%BF%CF%85-%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1-168325576.jpeg" width="492" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br /></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><span> </span>Ο άνθρωπος τελικά, έτσι είναι πλασμένος: Ν' αναζητά στη ζωή, με ηδυπάθεια μάλιστα, κάτι που να του χαλά τη σκέψη, παραβλέποντας όλα τ' άλλα, που μπορεί να 'ναι καλά. Είναι υγιές μα και νοσηρό! Υγιές, γιατί είναι πάντα σε τάση αναζήτησης και βελτίωσης, μα νοσηρό, γιατί δε μένει συνήθως, μόνον εκεί. Μοιάζει με κουρσευτή, που συνεχώς προελαύνει κι αφού έχει κατακτήσει κόσμους πολλούς, πλούσιους κι υπέροχους, συνεχίζει ασταμάτητα. Μεταφέρει τα βελάκια κυριαρχίας, πιο μπροστά στο χάρτη, αντί να σταματά για να υποστηρίξει, να φροντίσει, ν' αγαπήσει και ν' αφομοιώσει τους κόσμους που κατέκτησε. Όπως είναι φυσικό, τις περισσότερες φορές αυτό, έχει καταστροφικά αποτελέσματα.</div> Έτσι είχαν τα πράματα, σαν έφτασε στο βασίλειο, ένας πολύ παράξενος άνθρωπος. <span> </span>Έδειχνε αρχοντικός μα δεν ήταν άρχοντας. Έδειχνε σοφός, χωρίς να το εμφανίζει. Έδειχνε νέος, μα τα 'χε τα χρονάκια του. Έδειχνε όμορφος μα ήταν κι άσχημος. Δε θα μπορούσε κανείς να τον κατατάξει κάπου κι αυτό, γιατί είχε την ιδιότητα ν' αλλάζει έτσι, αναλόγως με ποιόν ή ποια συναναστρεφόταν. Επειδή δεν έμαθε κανείς το όνομά του, όσο έμεινε στο βασίλειο, θα τον προσφωνούμε, από 'δω και στο εξής, με τη λέξη που τον χαρακτήριζε: "Πασπαρτού"!<br /> Όταν συναναστρεφόταν, π.χ. μιαν ανέραστη γυναίκα που μαγευόταν από το μυστήριο, το άγνωστο κι είχε βαρεθεί τους άντρες του βασιλείου, τότε, γινόταν στα μάτια της, "γοητευτικός κι ενδιαφέρων" και προσδιόριζε την πιθανή του ηλικία, σε κοντινή με τη δική της.<span><a name='more'></a></span><br /> <span> </span>Αν τον προσέγγιζε κάποιος με λαχτάρα για μάθηση κι αναζητούσε συμβουλές, γοητευμένος από τη σταθερότητα, την ήρεμη, έξυπνη φυσιογνωμία και το πολυταξιδεμένο βίο, τότε γινόταν στα δικά του μάτια, σοφός ηλικιωμένος δάσκαλος-ταξιδευτής. Όμοια, μπορούσε να εμφανίζεται σαν επίφοβος μονομάχος, ζεστός φίλος, εκνευριστικός "ξερόλας" κλπ...<br /> <span> </span>Μετά από παραμονή λίγων μηνών, η φήμη του έφτασε και στο παλάτι. Εκείνο που παραξένεψε κι έκανε το βασιλικό ζεύγος να τον καλέσει, ήταν το πάθος κι η ζέση που 'χαν υποστηριχθεί οι τόσον ετερόκλητες περιγραφές, από τους φέροντές τους. Όταν τον αντίκρισαν, κατάλαβαν αμέσως, πως είχαν εμπρός τους ένα παράξενο, αντισυμβατικό κι αρκετά ενδιαφέροντα άνθρωπο, ακαθορίστου ηλικίας.<br /> Μετά τη πρώτη φορά, του ζήτησαν να τους επισκέπτεται συχνά κι αυτό τελικά έγινε καθημερινή συνήθεια. Δέχτηκε, χωρίς να δείξει χαρά ή δυσφορία, εξαναγκασμό ή βαρεμάρα. Τίποτε απολύτως! Είδαν γρήγορα, πως είχε παράξενη "αύρα" γύρω του κι όπως ήταν αναμενόμενο, έκαστος των δύο, είδε σ' αυτόν κάτι διαφορετικό.<br /> Ο μεν, είδε έναν εξαίρετο φίλο, σύμβουλο και δεινό συμπαίκτη στο αγαπημένο του σκάκι. Κάθε παρτίδα ήταν μια σημαντική, φαινομενικά ήρεμη, μα γεμάτη ένταση, μάχη, με νίκες εκατέρωθεν. Κάθε φορά, νέες τακτικές, νέες άμυνες κι επιθέσεις, επινοήσεις και φυσικά, πάντα συναρπαστικές, με αμφίβολο -εξ αρχής- το τελικό αποτέλεσμα!<br /><br /> <span> </span>Η δε, είδε ένα τρομερά γοητευτικό κι ενδιαφέροντα άντρα κι ενδόμυχα, ένα σοφό, πιθανό γιατρό για το πρόβλημά της. Οι συζητήσεις τους ήταν μαραθώνιες, όταν ο Βασιλιάς κυβερνούσε κι έλλειπε από τη σάλα με το τζάκι. Σκέφτηκε μάλιστα, χωρίς να το μολογήσει, πως της έλλειπε ο πατέρας της. Είχε παντρευτεί μικρή βλέπετε και καμιά φορά, αναλόγως τις περιστάσεις, δεν είναι απίθανο να σκεφτεί έτσι μια γυναίκα.<br /> <span> </span>Δυστυχώς, δε κατέστη δυνατό να μάθουν κάτι για το παρελθόν και τις ρίζες αυτού του ανθρώπου. Θα 'λεγε κανείς πως γεννήθηκε ξαφνικά, σε 'κείνο το τόπο και μάλιστα μεγάλος κι -αν είναι δυνατόν- έτοιμος. Ο ίδιος ο Βασιλιάς, ζήτησε να λάβει πληροφορίες, κίνησε όλα τα νήματα και προς όλες τις κατευθύνσεις, μα τίποτε! Παντού, απ' όπου κι αν είχε περάσει πριν, δεν ήξεραν τίποτε περισσότερο, απ' όσο 'κείνος. "Ναι! Είχε περάσει ένας ήσυχος, παράξενος κι αντισυμβατικός άνθρωπος, ακαθορίστου ηλικίας" και τίποτε άλλο! Αφού λοιπόν, δε μπορούμε να μάθουμε τίποτε, ας αρκεστούμε με τη παρουσία του, για να περιγράψουμε καλύτερα το συμπαίκτη-συζητητή του βασιλικού ζευγαριού.<br /> <span> </span>Μιλούσε ελάχιστα από μόνος του, μα δε φειδόταν διόλου, όταν του 'πιανε κάποιος τη κουβέντα. Όχι ιδιαίτερα φλύαρος, μα έδειχνε να θεωρεί σημαντικό κάθε συνομιλητή και κάθε θέμα συζήτησης. Κάρφωνε τα, ακαθορίστου χρώματος, μάτια σ' αυτά του άλλου, χειρονομούσε έντονα, συνοδεύοντας τις φράσεις του και μερικές φορές, άγγιζε ελαφρά το συνομιλητή. Ανάλογα το θέμα, ο τόνος της φωνής του είχε πότε ένταση, πότε χιούμορ και πότε ηρεμία κι επίσης ανάλογα, τη χρωμάτιζε με τέχνη.<br /> <span> </span>Μια άλλη χαρακτηριστική ιδιότητα, ήταν η παράξενη λήθη, που σκορπούσε πίσω, γύρω από τη παρουσία του. Αυτοί που τον αγαπήσανε μα κι αυτοί που τόνε μίσησαν, όταν πέρασε ένα εύλογο χρονικό διάστημα, που 'χε φύγει, δε θυμόνταν να τον περιγράψουν. Μόνο το στερεότυπο: "Ένας παράξενος, ήσυχος κι αντισυμβατικός άνθρωπος, ακαθορίστου ηλικίας"! Αυτό έχει και την εξήγησή του: Αφού καθείς έβλεπε σε 'κείνον ό,τι ο ίδιος ήθελε να δει, εύλογα δε πρόσεχε τίποτε άλλο, ουσιαστικά κοιτάζοντας τον ίδιο τον εαυτό του, δίνοντας παράλληλα την ευκαιρία στον "Πασπαρτού" να καμουφλάρει -για τους δικούς του λόγους φυσικά- τη παρουσία του! Όσο για το μίσος ή τον έρωτα, -αυτά καθ' αυτά-, ο χρόνος κι ο εγωϊσμός φρόντιζαν να καλύψουν τα ίχνη, σα μια φυσική άμυνα στο πόνο ή στη ταπείνωση.<br /> <span> </span>Έτσι λοιπόν, ύστερα από λίγους μήνες αφ' ότου έφυγε, όπως συνέβη και σ' άλλα μέρη, η λήθη έπεσε σα πέπλο, πίσω του κι επίσης η κοιλιά της Βασίλισσας άρχισε να φουσκώνει. Ω! όταν αυτό επιβεβαιώθηκε -και μάλιστα πολύ καλά, για να μην υπάρχουν αμφιβολίες- γιόρτασε όλο το βασίλειο! Όλοι μιλούσαν για θαύμα κι ο Βασιλιάς περιχαρής έδειχνε να 'χει ξανανιώσει. Η Βασίλισσα δε, περιέφερε με περηφάνια την Υψηλότατη κοιλιά της, που όλο και μεγάλωνε μέρα τη μέρα, λες κι ήταν η μοναδική σ' ολάκερο το κόσμο, που 'χε πετύχει κάτι τόσο σπουδαίο!<br /> <span> </span>Οι γιατροί του παλατιού, δεν έκρυβαν μιαν ανησυχία γιατί η επίδοξη Βασιλομήτωρ, ήταν κάπως μεγάλης ηλικίας. Αλλά συμβαίνουν αυτά και παρόλη τη πιότερη προσοχή που 'πρεπε να δείχνουν όλοι, δε μειωνόταν η γενική χαρά.<br /> Πράγματι έφτασε ο καιρός και γεννήθηκε -με κάποια μεγαλύτερη ταλαιπωρία για τη μαμά- ένα όμορφο, υγιέστατο και στρουμπουλό αγοράκι, που 'ταν, κατά γενικήν ομολογία, φτυστό ο μπαμπάς του! Ω! πόσα χάδια, πόσα λόγια, πόσα παιχνίδια, πόσα ... πόσα... πόσα... είχε αυτό το μωρό! Ανυπολόγιστα! Ίσως όσα, κανένα μωρό στο γνωστό κόσμο μας -κι είναι λογικό να σκεφτεί κανείς το γιατί- δεν είχε ποτέ!<br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgB6gF5RRvwfMoBp27XhXd-fehbjQVrsESYx6JF6vjNmaBGwBGzNI2VKVXJjyaFqHC2XgkzELBdh7CexxoYmaRrrMidFSp5HmLHLsEEEjFGyRG98JAG2d3NJcObvb6wT5tYf1vFcbeEb446igzn44asP3qDTC39QW7aEzSXdhN7Tep-xk-wMViDpWP_Nhs/s399/%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%AC%CF%82-%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B1-%CE%BC%CF%89%CF%81%CF%8C.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="399" data-original-width="358" height="390" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgB6gF5RRvwfMoBp27XhXd-fehbjQVrsESYx6JF6vjNmaBGwBGzNI2VKVXJjyaFqHC2XgkzELBdh7CexxoYmaRrrMidFSp5HmLHLsEEEjFGyRG98JAG2d3NJcObvb6wT5tYf1vFcbeEb446igzn44asP3qDTC39QW7aEzSXdhN7Tep-xk-wMViDpWP_Nhs/w350-h390/%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%AC%CF%82-%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B1-%CE%BC%CF%89%CF%81%CF%8C.gif" width="350" /></a></div><br /><span> </span>Το Πριγκιπόπουλο μεγάλωνε μ' όλα τούτα τα καλά. Όταν έφτασε σε ηλικία που μπορούσε να διαβάζει και να γράφει σωστά, το κάλεσε η μαμά στο δωμάτιό της. Το πήρε αγκαλιά και του 'δωσε ένα μεγάλο κι ομορφόδετο σημειωματάριο. Του 'πε συνωμοτικά, πως αυτό ήταν Μαγικό Σημειωματάριο κι αν ορκιστεί με φοβερό όρκο, να κρατήσει το μυστικό για πάντα, θα του εξηγήσει τι ακριβώς πρέπει να κάνει και δε θα χάσει. Το μικρό, γούρλωσε τα ματάκια του με θαυμασμό κι απορία, υποσχέθηκε με όρκο βαρύ κι άκουσε τα εξής:<br /><span> </span>-"Σ' αυτό το Μαγικό Σημειωματάριο, θα γράφεις κάθε μήνα τις μυστικές σου σκέψεις κι επιθυμίες. Τι αγαπάς και τι δε θέλεις. Αυτό θα τις μαζεύει, θα τις μελετά, παράλληλα θα μελετά τι καλό παιδάκι ήσουν κι αναλόγως θα κάνει ή όχι αυτά που ζητάς. Θα επηρεάζει τη ζωή σου, βασισμένο μόνο σε σένα, αλλά μη ξεχνάς ποτέ σε παρακαλώ, πως αυτό πάντα θα εξαρτιέται από τη συμπεριφορά σου. Αν είσαι πολύ κακό παιδί δε θα 'χεις τίποτε, αν είσαι λίγο καλό, λίγα κι αν είσαι πολύ καλό, πολλά! Η επιλογή θα 'ναι δική σου πάντα! Κατάλαβες γλυκό μου αγοράκι";<br /> Εκείνο ένευσε καταφατικά μαγεμένο. Του 'δωσε το Μαγικό Σημειωματάριο, το Χρυσό Κλειδάκι, -γιατί κλείδωνε κιόλας- κι οδηγίες να το κρύψει κάπου, που μόνο 'κείνο θα 'ξερε. Δεν έπρεπε να μάθει, μήτε να το δει ποτέ κανείς άλλος, γιατί ήταν δικό του Μαγικό Σημειωματάριο. Δεν έπρεπε να ξέρει ούτε καν η ίδια. Το αγοράκι υποσχέθηκε αμέσως με ζήλο, τη καληνύχτισε μ' ένα φιλί κι έφυγε συνεπαρμένο τρέχοντας!<br /> <span> </span>Ουσιαστικά, επρόκειτο για τέχνασμα υπερπροστατευτικής, αδύναμης κι άπειρης μεγαλομάνας, που πίστευε πως έτσι θα βοηθούσε το γιό της, να γίνει σωστός άνθρωπος στο κόσμο και σωστός κυβερνήτης, ενώ παράλληλα εξασφάλιζε ότι θα 'ξερε ανά πάσα στιγμή, τις σκέψεις του. Το "ντρεσσάρισμα" αυτό, από αυτή τη τόσο τρυφερή ηλικία, θα το καθοδηγούσε, κατάλληλα, ανάλογα φυσικά, με τα δικά της μυαλά.<br /> <span> </span>Η μόνη δυσκολία συνίστατο στο να ξέρει τη κρυψώνα του. Για αντικλείδι δε γίνεται καν λόγος, γιατί όλα τα σημειωματάρια πωλούνται με δυο τουλάχιστον κλειδιά. Πολύ πριν του το δώσει, τον είχε με τέχνη καθοδηγήσει, στο να φτιάξει ένα δικό του χώρο, που δε πάταγε κανείς -βάσει οδηγιών της- κι υποτίθεται πως αγνοούσαν όλοι.<br /> <span> </span>Μπορεί κανείς να πει λοιπόν, πως είχε χτίσει πάρα πολύ προσεκτικά την ιδέα της. Ωστόσο, για να 'ναι σίγουρη, μελετούσε καλά τις κινήσεις του, είχε -ή πίστευε πως είχε- μάθει το τρόπο που αυτός σκεφτόταν, εν αγνοία του. Παρόλα αυτά, η αγωνία της εκείνο το πρώτο βράδυ ήταν μεγάλη, μέχρι να βεβαιωθεί πως ο μονάκριβός της, θα ακολουθούσε τις προσδοκίες της. Με μεγάλη ανακούφιση, είδε πως όλα πήγαν έτσι όπως υπολόγιζε και μόνο τότε ξάπλωσε να κοιμηθεί ήσυχη.<br /> Στο τέλος του μήνα, άνοιξε κρυφά το Μαγικό Σημειωματάριο και διάβασε τις πρώτες του φράσεις. Εδώ ακριβώς η ιστορία μας, θα κάνει ένα χρονικό άλμα δώδεκα περίπου ετών, σε μιαν άλλη βραδιά, που μια μεσήλικας Βασίλισσα, είναι πάλι στο ίδιο σημείο, στην ίδια κρυψώνα και ξαναδιαβάζει τούτες τις πρώτες γραμμές...<br /> <span> </span>...Τα πρώτα αβέβαια παιδικά γραμματάκια της πρώτης εγγραφής κι έπειτα, προχωρά σιγά-σιγά και με τυχαία επιλογή, στα δώδεκά του, στα δεκατέσσερα, στα δεκαεφτά και φτάνει μέχρι τη τελευταία του καταχώρηση... Τα γράμματα είχαν στρώσει με τη πάροδο του καιρού κι είχαν δώσει τη θέση τους, στον όμορφο, στέριο, αντρικό χαρακτήρα. Σπάζει το κεφάλι της να καταλάβει, τι είχε κάνει λάθος! Η ιδέα ήταν έξοχη! Προσπαθεί να το ανακαλύψει μέσα στις άψυχες σελίδες, μα δε μπορεί!<br /> <span> </span>Όλα τούτα τα χρόνια, είχε κάνει το κανακάρη της, ένα πολύ καλό, σπάνιο και σωστό παιδί. Έτσι κι εκείνο είχε πραγματικά, ότι ήθελε, μα το άξιζε στ' αλήθεια! Στις ελάχιστες περιπτώσεις που δεν ήταν σωστός, δεν είχε κερδίσει κάτι. Επίσης ήταν βέβαιη πως το σχέδιο, το 'χε χτίσει και καλύψει θαυμάσια! Μέχρι εκείνο το βράδυ... Ξαναγύρισε στη πρώτη σελίδα με νοσταλγία και διάβασε πάλι τις πρώτες φράσεις. Ω πόσο τις άρεσε να το κάνει αυτό! Θυμάται πως πάντα κάθε φορά περνούσε και ξαναπερνούσε όλες τις καταγραμμένες σελίδες με αγάπη. Όταν γίνανε πάρα πολλές, τότε διάβαζε πάντα τη πρώτη, έπειτα τη πρόσφατη και μετά ακολουθούσε τυχαίες επιλογές. Πόσες φορές είχε διαβάσει τούτη τη πρώτη σελίδα... ήταν η αγαπημένη της...<br /> <span> </span>Δώδεκα χρόνια, εκατόν σαράντα πέντε μήνες, εξακόσιες τριάντα βδομάδες, τέσσερις χιλιάδες τετρακόσιες μέρες και νύχτες, εκατόν πέντε χιλιάδες ώρες εξήμιση εκατομμύρια λεπτά και κοντά τετρακόσια εκατομμύρια δευτερόλεπτα... Τι είχε κάνει λάθος; Τι της είχε διαφύγει; Διάβασε πάλι τη πρώτη σελίδα, μερικές άλλες επιλεκτικά και τέλος, ξαναδιάβασε τούτη τη τελευταία που την είχε σκοτώσει...<br /> <span> </span>"Μητέρα, αυτό το παιχνίδι, πρέπει πια να σταματήσει. Δε πιστεύω πως με ικανοποιεί πλέον, όσο στην αρχή που δεν ήξερα. Ούτε όπως, όταν ύστερα από μερικά χρόνια, το κατάλαβα. Είδα το γυάλινο προστατευτικό περίβλημα, που θέλησες να με τυλίξεις κι εγώ αφέθηκα να μένω εκεί. Μόνη μου ικανοποίηση, πως μπορούσα κι εγώ να σε κατευθύνω, όσο κι εσύ εμένα.<br /> <span> </span>Δε πρόκειται να ξαναγράψω εδώ, τίποτε άλλο. Δε θέλω και δε χρειάζεται πλέον! Δε θέλω να γίνω Βασιλιάς μόνο και μόνο, επειδή ρέει στις φλέβες μου βασιλικό αίμα. Εκείνο που πιότερο θέλω, είναι να γυρίσω το κόσμο, χωρίς να μένω δεμένος σταθερά κάπου. Θέλω ν' αποκτήσω πείρα, γνώση, σοφία και να δω διαφορετικά πράγματα. Κάτι με ωθεί στο δρόμο του ταξιδευτή!<br /> <span> </span>Τίποτε δεν αλλάζει την απόφασή μου αυτή και σε παρακαλώ προσπάθησε να το εξηγήσεις στον πατέρα. 'Αλλωστε δε μπορείς, βάσει του ίδιου σου του κανόνα, να μου αρνηθείς τίποτε, γιατί υπήρξα το πιο καλό παιδί ολάκερου του Βασιλείου. Τώρα που διαβάζεις τούτες τις τελευταίες μου αράδες, εγώ είμαι ήδη φευγάτος.<br /> <span> </span>Σ' ευχαριστώ πάντως για όλα. Ήταν πολύ σωστή σα σύλληψη και σα σκέψη, αλλά με τους ανθρώπους δε μπορεί κανείς ποτέ, να 'ναι σίγουρος. Δε μπορεί να τους προσαρμόσει και γι' αυτό -δόξα τω Θεώ- υπάρχει αυτός ο λεγόμενος, αστάθμητος παράγων!<br /> <span> </span>Σας φιλώ γλυκά και βγαίνω από το γυάλινο κλουβί μου... Θα σας θυμάμαι πάντα...<br /> <span> </span>Ο Γιός σας"<br /> <span> </span>Αυτά της έγραφε κι όντως είχε πραγματοποιήσει τη θέληση του. Όσο κι αν ψάξανε δε βρήκανε τίποτε και πουθενά. Φαίνεται είχε πετύχει να περνά, παντού απαρατήρητος. Η θλίψη έπεσε πάλι στο Παλάτι κι αυτή τη φορά, τίποτε δε θα μπορούσε να την απομακρύνει. Εκείνος που θα μπορούσε, είχε φύγει ανεπίστροφα. Τούτη η θλίψη οδήγησε, μέσα σε μια τριετία, στο θάνατο και τους δυο γονιούς...<br /> <span> </span>Ύστερα από μερικά σκαμπανεβάσματα, στο Βασιλικό Θρόνο, που κράτησαν άλλη μια τριετία περίπου, ένα άλλο Βασιλικό ζεύγος ανέλαβε την εξουσία. Κι αυτοί ήταν επίσης καλοί αν κι όχι όσο οι προηγούμενοι. Ήταν ένα νιόπαντρο πριγκιπικό ζευγάρι, που συγγένειες και διπλωματικές κινήσεις, το 'φεραν σα καλύτερη λύση.<br /> Αυτοί, αντίθετα από τους προκάτοχούς τους, έκαναν αμέσως δυο χαριτωμένα παιδάκια: ένα γιό -για το Βασιλιά- και μια κορούλα -για τη Βασίλισσα- κι όλοι ήταν πολύ ευχαριστημένοι! Καλύτερα λοιπόν από τους προηγούμενους αν και πιο μικροί: εκείνος ήταν κοντά στα εικοσιπέντε κι εκείνη στα είκοσι, όταν παντρευτήκανε κι ανέλαβαν το θρόνο.<br /> <span> </span>Εδώ η ιστορία θα κάνει άλλο ένα χρονικό άλμα, μεγαλύτερο αυτή τη φορά και θα πάει δεκαπέντε περίπου χρόνια μπροστά. Θα μεταφερθούμε στη κεντρική είσοδο του Βασιλείου, ένα όμορφο πρωινό, που μόλις τη περνά, ένας παράξενος και φαινομενικά ήσυχος άνθρωπος, ακαθορίστου ηλικίας. Μπήκε και κοίταξε ολόγυρα με νοσταλγία και κάπως δακρυσμένα μάτια. Έπειτα πήγε στο καλύτερο πανδοχείο κι έκλεισε ένα δωμάτιο με θέα! Όλοι όσοι τον συνάντησαν, λίγο ή πολύ, δε μπορούσαν ύστερα να τον περιγράψουν ενώ έβλεπαν σ' αυτόν εκείνα που 'θελαν οι ίδιοι να δουν!<br /> <span> </span>Όταν έφυγε, ύστερα από μερικούς μήνες, κανείς δε κατάφερε να μάθει τις ρίζες ή τ' όνομά του. Γενικά δε θυμόνταν σχεδόν τίποτε απ' αυτόν, ούτε καν το βασιλικό ζεύγος, που τον συναναστράφηκε πολύ περισσότερο! Θα μπορούσε να πει κανείς, πως ήταν ένας άνθρωπος "Πασπαρτού"! Έδειχνε αρχοντικός χωρίς να 'ναι, σοφός δίχως να το διαλαλεί, κι άσχημα όμορφος ή αν θέλετε, όμορφα άσχημος.<br /> <span> </span>Ο Βασιλιάς, είδε σ' αυτόν, ένα πολύ καλό κι ενθουσιώδη σύντροφο στο κυνήγι και σοφό σα συμβουλάτορα, στις δυσκολίες. Η Βασίλισσα, είδε ένα τρομερά γοητευτικό και με θαυμάσιο γούστο στα ρούχα της, εραστή-πατέρα! Δεν αρνήθηκε ποτέ μια σπουδαία -ή όχι- κουβέντα, μήτε καμιά μονομαχία, χωρίς να επιδιώκει όμως τίποτε από τα δυο! Δεν υποτίμησε ποτέ κανένα και καμιά, δεν αρνήθηκε να παράσχει τη βοήθειά του, όταν του ζητήθηκε κι είχε μια περίεργη ιδιότητα: Περνούσε από τη ζωή, όσων τον γνώρισαν κι άφηνε πίσω ένα πέπλο σκότους και λήθης, αν κι είχε επηρεάσει αφάνταστα τις ζωές τους.<br /> <span> </span>Όταν έφυγε κάποιο όμορφο δείλι, ο Βασιλιάς έχασε ένα συναρπαστικό φίλο, η Βασίλισσα άρχισε να εγκυμονεί, -αν κι είναι ακόμα νωρίς για να το καταλάβουνε- και το βασίλειο, πολύβουο, γοργά κάλυψε τούτη την αναταραχή.<br /> <span> </span>Η ιστορία -περίεργη και πριν κάνει το επόμενο χρονικό της άλμα- θα σταθεί λιγάκι στην έξοδο του Βασιλείου και πιο συγκεκριμένα, την ώρα που ο παράξενος, ήρεμος εκείνος άνθρωπος, ακαθορίστου ηλικίας, το εγκαταλείπει. Πριν βγει, ρίχνει μια ματιά πίσω κι όπως δε τον βλέπει κανείς, το βλέμμα αφήνεται να ποτίσει με νοσταλγικά δάκρυα.<br /> <span> </span>Όταν είναι κάπως μακρύτερα, ανοίγει το μπογαλάκι του και βγάζει από μέσα ένα πάρα πολύ παλιό σημειωματάριο. Το ανοίγει στη πρώτη σελίδα, ύστερα επιλεκτικά σε μερικές άλλες και ύστερα στη τελευταία. Χρειάζεται όλη τη προσοχή του, γιατί οι σελίδες, λόγω παλαιότητας, είναι πολύ εύθραυστες. Η πρώτη κι η τελευταία μάλιστα, σχεδόν δε διαβάζονται, γιατί το μελάνι μοιάζει να 'χει ξεπλυθεί. Σα κάποιος να 'χει κλάψει πάνω τους! Αφήνει κι εκείνος μερικά ακόμα να πέσουν και να ενωθούν με τ' άλλα, τα παλιά! Το βάζει πάλι πίσω και χάνεται στο βάθος του δρόμου.<br /> <span> </span>Τούτη τη φορά το άλμα θα 'ναι περίπου δεκαετές. Είμαστε στο δωμάτιο της Βασίλισσας κι απέναντί της ο μικρός της γιός, που 'μαθε πια να γράφει και να διαβάζει σωστά. Του δίνει ένα Μαγικό Σημειωματάριο και του εξηγεί τι θα πρέπει να κάνει. Εκείνο μαγεμένο, τη καληνυχτίζει μ' ένα φιλί και φεύγει κρατώντας το σφιχτά στα μικρά του χεράκια! Εκείνη, παρακολουθεί να κλείνει εκστασιασμένο τη πόρτα πίσω του και τότε πλαγιάζει χαμογελώντας ικανοποιημένη...<br /> <span> </span>Ένα ακόμα τελευταίο μεγάλο άλμα κι η ιστορία πλησιάζει στο τέλος. Δεκαπέντε περίπου χρόνια αργότερα, μια μεσήλικας Βασίλισσα, (ετοιμοθάνατη, μα ακόμα δε το ξέρει κανείς, μήτε κι αυτή υποψιάζεται...), διαβάζει και κλαίγοντας, βρέχει τις σελίδες ενός σημειωματάριου. Αναρωτιέται που 'κανε λάθος, σε μια τόσον έξοχη ιδέα! Από τα τρία της παιδιά, αυτό τ' αγάπησε πιότερο και μάλιστα δε τήρησε καν τις απειλές της. Όλοι λέγανε, πως έμοιαζε καταπληκτικά στον πατέρα του μα εκείνη έβλεπε καθαρά, πως έμοιαζε σε 'κείνη.<br /> <span> </span>Δεν είχε αφήσει να του λείψει τίποτε! Είτε ήταν καλό παιδάκι, είτε όχι. Μάλιστα, όσο μεγάλωνε αύξανε τις απαιτήσεις του κι εκείνη πάντα τις κάλυπτε με κρυφή χαρά! Τώρα προς το τέλος, δυσκολευόταν, ειν' αλήθεια, γιατί είχε αρχίσει να ζητά όλο και πιο δύσκολα πράγματα, μα τελικά δε του 'λειψε τίποτε! Εκείνο που τη χάλαγε σ' εκείνον, ήταν που όταν έπαιρνε αυτό που 'θελε, έδειχνε ύστερα να μη το υπολογίζει. Ουσιαστικά του ήταν πια άχρηστο και συνήθως το κατέστρεφε αμέσως! Γενικά ήταν καταστροφέας μα δε τη πείραζε. Ήταν απλά λιγάκι ζωηρός. Όταν μεγάλωνε θα 'στρωνε και θα 'βαζε μυαλό.<br /> <span> </span>Τώρα διάβαζε και προσπαθούσε να καταλάβει τι είχε φταίξει. Διάβασε τη πρώτη σελίδα κι ύστερα μερικές επιλεκτικά, μα δε μπορούσε να συγκεντρωθεί να τις διαβάσει ολάκερες. Το μυαλό της ήταν σ' αυτή τη τελευταία που την είχε σκοτώσει...<br /> <span> </span>"Θέλω να γίνω εγώ Βασιλιάς κι όχι ο αδερφός μου, που 'ναι ηλίθιος και γλείφτης! Δηλαδή επειδή γεννήθηκε πιο μπροστά, παναπεί πως είναι κι άξιος; Εγώ αξίζω αυτή τη θέση και θα τη πάρω! Αγαπητό μου Μαγικό Σημειωματάριο, θα βάλω δηλητήριο στο φαγητό του και σε παρακαλώ, μη με καταλάβει κανείς! Μόλις με το καλό ψοφήσει, θα γίνω εγώ Βασιλιάς"!<br /> <span> </span>...Τρομερό! Ένιωθε τόσες τύψεις που δε το διάβασε χθες. Θα 'χε προλάβει το κακό. Τώρα πια είναι αργά. Αύριο θα θάψουνε το πρωτοβλάσταρό τους και κανείς δεν υποψιάζεται την αλήθεια. Κι αυτή ξέρει πως δεν έχει τη δύναμη να προδώσει τον αγαπημένο της! Δε θα το άντεχε να τον χάσει κι αυτόν...<br /> <span> </span>...Εκείνο που δε ξέρει (εκτός ότι σε λίγους μήνες θα πεθάνει κι αυτή από τη στεναχώρια, ακολουθώντας τον ήδη δηλητηριασμένο σύζυγό της) είναι πως ο κανακάρης της θα κρεμαστεί, σ' ένα χρόνο περίπου.<br /> <span> </span>Μια καινούργια υπηρέτρια, μη ξέροντας τις διαταγές (κι ίδια δε θα 'ναι παρούσα για να καθοδηγήσει), θα βρει ένα σημειωματάριο και μάλιστα ξεκλείδωτο. Περίεργη θα το διαβάσει και με φρίκη θα το παραδώσει αμέσως στον επικεφαλής αξιωματικό, της ανακτορικής φρουράς, που πολύ της αρέσει.<br /> <span> </span>Μήτε κι εκείνη όμως υποψιάζεται, πως η Πριγκηπέσα, η επόμενη Βασίλισσα είναι κι εκείνη ερωτευμένη με το γοητευτικό αρχηγό της φρουράς και σε λίγο καιρό το Βασίλειο θα 'χει κείνον, για νέο Βασιλέα...<br /><br /> "Στη Μαγεία<br /> που φτιάχνουμε Μάης 2003<br /> μόνοι μας..."</span><br /><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: x-small;">http://www.peri-grafis.net</span></div></div>Σοφίαhttp://www.blogger.com/profile/02990296746708513068noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7312182431094655995.post-37685976063917190802023-06-28T10:52:00.000+03:002023-06-28T10:52:05.269+03:00Κήυξ & Αλκυόνη<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgi8j9Xj0ckrhJgbbFpchG5k2F_cVJK8enDoX45oYyMLnib44AERBOznsG4AFtF8HBofCc_Y5o8PcPC1WU4UJJUZBo8QNj6Hjr8HM8OHDGy9NLN8udMB08qXjXyUs_5UtJBFHYgZRSrQKW2mBNmWl9X5cFLKvnWDViOPmE-mX8JnniUajXVX0xZ43XGe-0/s720/kiyx-alkyoni.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: verdana;"><img border="0" data-original-height="405" data-original-width="720" height="359" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgi8j9Xj0ckrhJgbbFpchG5k2F_cVJK8enDoX45oYyMLnib44AERBOznsG4AFtF8HBofCc_Y5o8PcPC1WU4UJJUZBo8QNj6Hjr8HM8OHDGy9NLN8udMB08qXjXyUs_5UtJBFHYgZRSrQKW2mBNmWl9X5cFLKvnWDViOPmE-mX8JnniUajXVX0xZ43XGe-0/w534-h359/kiyx-alkyoni.jpg" width="534" /></span></a></div><span style="font-family: verdana;"><br /></span><div style="text-align: center;"><b><span style="font-family: verdana;"><span style="font-size: small;"> </span><span style="background-color: #cfe2f3; box-sizing: inherit; color: blue; font-size: small; text-align: justify;">Άγαλμα που αναπαριστά τον Κύηκα και την Αλκυόνη στον Κήπο των Ρόδων στο Βερολίνο </span></span></b></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: #cfe2f3; color: #6a6c6e; font-size: small; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Dr. Bernd Gross, CC BY-SA 3.0 DE via Wikimedia Commons</span></span></div><p></p><p><span style="background-color: #cfe2f3; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Ο βασιλιάς Κήυξ της Τραχίδας (πόλη της Τραχινίας νότια της Θεσσαλίας) και η σύζυγός του Αλκυόνη μεταμορφώθηκαν, σε πτηνά από τον Δία, λόγω της άκρατης αλαζονείας τους.</span></span></p><p style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; box-sizing: inherit; color: #6a6c6e; margin: 0px; padding: 0px 0px 1.5em; text-align: justify;"><span style="background-color: #cfe2f3; box-sizing: inherit; color: black;"><span style="font-family: verdana;">Όταν παντρεύτηκε ο Κήυξ (γιός του <span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700;">Εωσφόρου</span> και της <span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700;">Φιλονίδος)</span> την Αλκυόνη (κόρη του θεού των ανέμων <span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700;">Αιόλου</span> και της <span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700;">Εναρέτης</span>) έγιναν ένα ταιριαστό ζευγάρι και ζούσαν ευτυχισμένοι στο βασίλειό τους. Θεοί και θνητοί τους θαύμαζαν για τη φυσική ομορφιά, αλλά και για τη μεγάλη αγάπη που είχε ο ένας για τον άλλον. <span style="font-size: 15pt;"></span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-family: verdana;">Τόση ήταν η αγάπη τους και τόσο ευτυχισμένες οι μέρες τους, που σιγά- σιγά άρχισαν να νιώθουν ότι είναι θεοί ή τουλάχιστον ίσοι με τους θεούς. Ο Κήυκας ένιωθε σαν τον βασιλιά των θεών Δία και η Αλκυόνη σαν τη θεά Ήρα. Δεν άργησαν μάλιστα να φωνάζουν χαϊδευτικά ο ένας τον άλλο με αυτά ακριβώς τα ονόματα….Δίας ο Κήυκας, Ήρα η Αλκυόνη και επιπλέον ζήτησαν και από τους κατοίκους της πόλης να τους αποκαλούν με αυτά τα ονόματα!<br style="box-sizing: inherit;" /></span><p></p><p style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; box-sizing: inherit; color: #6a6c6e; margin: 0px; padding: 0px 0px 1.5em; text-align: justify;"><span style="background-color: #cfe2f3; box-sizing: inherit; color: black;"><span style="font-family: verdana;">Οι κάτοικοι μη έχοντας πρόβλημα υπάκουσαν, αλλά ο Δίας οργίστηκε και αποφάσισε να τους επιβάλλει αυστηρή τιμωρία για την ασέβεια και την αλαζονεία τους, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή να τιμωρήσει το αγαπημένο ζευγάρι, που τόλμησε να συγκριθεί με τους θεούς.<br style="box-sizing: inherit;" /></span></span></p><figure aria-describedby="caption-attachment-62500" class="wp-caption aligncenter" data-shortcode="caption" id="attachment_62500" style="box-sizing: inherit; clear: both; font-size: 17px; margin: 0px auto 1.5em; max-width: 100%; width: 1000px;"><a href="https://chilonas.files.wordpress.com/2014/10/herbert_james_draper_-_halcyone_1915.jpg" style="box-sizing: inherit; color: #6a6c6e;"><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><img alt="" class="wp-image-62500 size-full" data-attachment-id="62500" data-comments-opened="1" data-image-caption="" data-image-description="" data-image-meta="{"aperture":"0","credit":"","camera":"","caption":"","created_timestamp":"0","copyright":"","focal_length":"0","iso":"0","shutter_speed":"0","title":"","orientation":"1"}" data-image-title="herbert_james_draper_-_halcyone_1915" data-large-file="https://chilonas.files.wordpress.com/2014/10/herbert_james_draper_-_halcyone_1915.jpg?w=1000" data-medium-file="https://chilonas.files.wordpress.com/2014/10/herbert_james_draper_-_halcyone_1915.jpg?w=300" data-orig-file="https://chilonas.files.wordpress.com/2014/10/herbert_james_draper_-_halcyone_1915.jpg" data-orig-size="4073,2811" data-permalink="https://chilonas.com/2022/11/04/httpwp-mep1op6y-1fa/herbert_james_draper_-_halcyone_1915/" height="690" sizes="(max-width: 1000px) 100vw, 1000px" src="https://chilonas.files.wordpress.com/2014/10/herbert_james_draper_-_halcyone_1915.jpg?w=1000&h=690" srcset="https://chilonas.files.wordpress.com/2014/10/herbert_james_draper_-_halcyone_1915.jpg?w=1000&h=690 1000w, https://chilonas.files.wordpress.com/2014/10/herbert_james_draper_-_halcyone_1915.jpg?w=2000&h=1380 2000w, https://chilonas.files.wordpress.com/2014/10/herbert_james_draper_-_halcyone_1915.jpg?w=150&h=104 150w, https://chilonas.files.wordpress.com/2014/10/herbert_james_draper_-_halcyone_1915.jpg?w=300&h=207 300w, https://chilonas.files.wordpress.com/2014/10/herbert_james_draper_-_halcyone_1915.jpg?w=768&h=530 768w" style="border: 0px; box-sizing: inherit; display: block; height: auto; margin: 0px auto; max-width: 100%;" width="1000" /></span></a><figcaption class="wp-caption-text" id="caption-attachment-62500" style="box-sizing: inherit; font-size: 13.6px; line-height: 1.38; margin: 0.8075em 0px; text-align: center;"><span style="background-color: #cfe2f3; color: #2b00fe; font-family: verdana;"><span style="box-sizing: inherit;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700;">Πίνακας του James Draper που απεικονίζει την Αλκυόνη να αναζητά τον σύζυγό της Κήυκα, με αλκυόνες να πετούν πάνω από το κεφάλι της.</span></span> </span></figcaption><figcaption class="wp-caption-text" id="caption-attachment-62500" style="box-sizing: inherit; color: #6a6c6e; font-size: 13.6px; line-height: 1.38; margin: 0.8075em 0px; text-align: center;"><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;">Herbert James Draper, Public domain, via Wikimedia Commons</span></figcaption></figure><p style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; box-sizing: inherit; color: #6a6c6e; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 1.5em; text-align: justify;"><span style="background-color: #cfe2f3; box-sizing: inherit; color: black; font-size: 15pt;"><span style="font-family: verdana;"><span style="box-sizing: inherit; text-decoration-line: underline;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700;">Επισκέψεις</span></span><br style="box-sizing: inherit;" /></span></span></p><p style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; box-sizing: inherit; color: #6a6c6e; margin: 0px; padding: 0px 0px 1.5em; text-align: justify;"><span style="background-color: #cfe2f3; box-sizing: inherit; color: black;"><span style="font-family: verdana;">Στον βασιλιά Κήυκα στην Τραχίδα πήγε ο εξόριστος <span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700;">Πηλέας</span>, τον οποίο είχε εκδιώξει από την Αίγινα ο πατέρας του Αιακός μετά το θάνατο του αδελφού του <span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700;">Φώκου</span>. Εκείνη την περίοδο, ο Κήυξ θρηνούσε τον αδελφό του <span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700;">Δαιδαλίωνα</span>, τον οποίο ο Απόλλωνας μετέτρεψε σε γεράκι. Ο Δαιδαλίων ήταν σκληρός, πολεμοχαρής και βίαιος. Ωστόσο, όταν πέθανε η κόρη του <span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700;">Χιόνη</span> (ή Φιλώνη) δεν μπορούσε να βρει παρηγοριά και θρηνούσε συνεχώς το χαμένο παιδί του. Τελικά από στεναχώρια πήδηξε από την κορυφή του Παρνασσού και ενώ έπεφτε μετατράπηκε σε πουλί. Επίσης στην Τραχίδα ήρθε ο <span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700;">Ηρακλής</span>, αφού σκότωσε κατά λάθος τον <span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700;">Εύνομο</span>, γιο του Αρχιτέλη και θέλησε σύμφωνα με το νόμο, να υποστεί την ποινή της εξορίας. Στο δρόμο του προς την Τραχίδα, ο Ηρακλής τόξευσε τον <span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700;">Κένταυρο Νέσσο</span>, διότι προσπάθησε να βιάσει τη σύζυγό του Δηιάνειρα, ενώ διέσχιζε τον ποταμό Έβενο. Έχοντας φτάσει στην Τραχίδα, ο Ηρακλής, βοηθούμενος από τους Αρκάδες που τον συνόδευαν στις εκστρατείες του, κατέκτησε τους <span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700;">Δρύοπες</span>, έναν λαό που ζούσε μεταξύ του Σπερχειού ποταμού και του Παρνασσού και σκότωσε τον βασιλιά τους <span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700;">Λαογόρα</span>. Μετά από αρκετούς πολέμους, ο Ηρακλής πέθανε στην Τραχίδα. Οι γιοι του, αφού διέφυγαν από τον διώκτη του Ηρακλή <span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700;">Ευρυσθέα</span>, ο οποίος είχε αποφασίσει να εκδιώξει τους Ηρακλειδείς από την Ελλάδα, επειδή τους θεωρούσε απειλή για τον θρόνο του στις Μυκήνες, έγιναν δεκτοί από τον Κήυκα για κάποιο διάστημα. Αλλά καθώς ο Ευρυσθέας απαίτησε την παράδοσή τους απειλώντας με πόλεμο, έπρεπε να εγκαταλείψουν την Τραχίδα και να καταφύγουν αλλού. Λέγεται ότι ο Κήυξ τους έστειλε στην Αθήνα, λέγοντας ότι ήταν αδύναμος αλλά ο βασιλιάς <span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700;">Θησέας</span> ήταν αρκετά δυνατός για να τους βοηθήσει και να εναντιωθεί στον Ευρυσθέα.<br style="box-sizing: inherit;" /></span></span></p><figure aria-describedby="caption-attachment-62501" class="wp-caption aligncenter" data-shortcode="caption" id="attachment_62501" style="box-sizing: inherit; clear: both; font-size: 17px; margin: 0px auto 1.5em; max-width: 100%; width: 1000px;"><a href="https://chilonas.files.wordpress.com/2014/10/cf84cebf-cebdceb1cf85ceb1ceb3ceb9cebf.jpg" style="box-sizing: inherit; color: #6a6c6e;"><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><img alt="" class="wp-image-62501 size-full" data-attachment-id="62501" data-comments-opened="1" data-image-caption="" data-image-description="" data-image-meta="{"aperture":"0","credit":"","camera":"","caption":"","created_timestamp":"0","copyright":"","focal_length":"0","iso":"0","shutter_speed":"0","title":"","orientation":"1"}" data-image-title="cf84cebf-cebdceb1cf85ceb1ceb3ceb9cebf" data-large-file="https://chilonas.files.wordpress.com/2014/10/cf84cebf-cebdceb1cf85ceb1ceb3ceb9cebf.jpg?w=1000" data-medium-file="https://chilonas.files.wordpress.com/2014/10/cf84cebf-cebdceb1cf85ceb1ceb3ceb9cebf.jpg?w=300" data-orig-file="https://chilonas.files.wordpress.com/2014/10/cf84cebf-cebdceb1cf85ceb1ceb3ceb9cebf.jpg" data-orig-size="1250,794" data-permalink="https://chilonas.com/2022/11/04/httpwp-mep1op6y-1fa/cf84cebf-cebdceb1cf85ceb1ceb3ceb9cebf/" height="635" sizes="(max-width: 1000px) 100vw, 1000px" src="https://chilonas.files.wordpress.com/2014/10/cf84cebf-cebdceb1cf85ceb1ceb3ceb9cebf.jpg?w=1000&h=635" srcset="https://chilonas.files.wordpress.com/2014/10/cf84cebf-cebdceb1cf85ceb1ceb3ceb9cebf.jpg?w=1000&h=635 1000w, https://chilonas.files.wordpress.com/2014/10/cf84cebf-cebdceb1cf85ceb1ceb3ceb9cebf.jpg?w=150&h=95 150w, https://chilonas.files.wordpress.com/2014/10/cf84cebf-cebdceb1cf85ceb1ceb3ceb9cebf.jpg?w=300&h=191 300w, https://chilonas.files.wordpress.com/2014/10/cf84cebf-cebdceb1cf85ceb1ceb3ceb9cebf.jpg?w=768&h=488 768w, https://chilonas.files.wordpress.com/2014/10/cf84cebf-cebdceb1cf85ceb1ceb3ceb9cebf.jpg 1250w" style="border: 0px; box-sizing: inherit; display: block; height: auto; margin: 0px auto; max-width: 100%;" width="1000" /></span></a><figcaption class="wp-caption-text" id="caption-attachment-62501" style="box-sizing: inherit; font-size: 13.6px; line-height: 1.38; margin: 0.8075em 0px; text-align: center;"><span style="background-color: #cfe2f3; color: #2b00fe; font-family: verdana;"><span style="box-sizing: inherit;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700;">Το ναυάγιο του Κήυκα.</span></span> </span></figcaption><figcaption class="wp-caption-text" id="caption-attachment-62501" style="box-sizing: inherit; color: #6a6c6e; font-size: 13.6px; line-height: 1.38; margin: 0.8075em 0px; text-align: center;"><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;">Crispijn van de Passe (I), περίπου 1602 – 1607 Άμστερνταμ, Rijksmuseum</span></figcaption></figure><p style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; box-sizing: inherit; color: #6a6c6e; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 1.5em; text-align: justify;"><span style="background-color: #cfe2f3; box-sizing: inherit; color: black; font-size: 15pt;"><span style="font-family: verdana;"><span style="box-sizing: inherit; text-decoration-line: underline;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700;">Μοίρα του Κήυκα</span></span><br style="box-sizing: inherit;" /></span></span></p><p style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; box-sizing: inherit; color: #6a6c6e; margin: 0px; padding: 0px 0px 1.5em; text-align: justify;"><span style="background-color: #cfe2f3; box-sizing: inherit; color: black;"><span style="font-family: verdana;">Ο Κύηκας ένιωσε μεγάλο πόνο για το χαμό του αδελφού του και ανησυχούσε από κάποια δυσοίωνα σημάδια, που είχε παρατηρήσει μετά τον παράξενο θάνατό του. Έτσι, αποφάσισε να ταξιδέψει στο μαντείο των Δελφών, για να συμβουλευτεί τον Απόλλωνα.. Καθώς το ταξίδι από την ξηρά δεν ήταν ασφαλές λόγω των ληστών στην περιοχή, αποφάσισε να αποπλεύσει. Η Αλκυόνη, που φοβόταν τη θάλασσα και αγαπούσε τον άντρα της, προσπάθησε να τον πείσει να μείνει ή τουλάχιστον να την αφήσει να πάει μαζί του. Αλλά ο Κήυξ δεν ήταν πρόθυμος να εγκαταλείψει το ταξίδι, ούτε να πάρει μαζί του τη γυναίκα του. Οι φόβοι και οι προειδοποιήσεις της Αλκυόνης αποδείχθηκαν αληθινές. Διότι ενώ έπλεε με στη θάλασσα, ο Δίας βρήκε την ευκαιρία να τον τιμωρήσει. Έστειλε μια φοβερή καταιγίδα, με βροντές και αστραπές και το καράβι του έγινε κομμάτια. Αβοήθητος μέσα στη φουρτούνα ο Κύηκας παρασύρθηκε από τα νερά και χάθηκε στο βαθύ πέλαγος. Μόλις που πρόλαβε να προσευχηθεί στα κύματα να μεταφέρουν το σώμα του στην αγαπημένη του σύζυγο. Έτσι, η <span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700;">Ήρα</span> έστειλε την <span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700;">Ίριδα</span>, την αγγελιοφόρο των θεών, στον θεό <span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700;">Ύπνο</span> για να του ζητήσει να στείλει στην Αλκυόνη ένα όραμα με τη μορφή του Κήυκα, να της πει την αλήθεια για τον θάνατό του. Έτσι, ο Ύπνος έστειλε τον γιο του <span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700;">Μορφέα</span>, που μιμείτο την ανθρώπινη μορφή και αυτός παίρνοντας το πρόσωπο και τη μορφή του Κήυκα, στάθηκε γυμνός μπροστά στο κρεβάτι της Αλκυόνης και της είπε την αλήθεια.<br style="box-sizing: inherit;" /></span></span></p><figure aria-describedby="caption-attachment-62502" class="wp-caption aligncenter" data-shortcode="caption" id="attachment_62502" style="box-sizing: inherit; clear: both; font-size: 17px; margin: 0px auto 1.5em; max-width: 100%; width: 798px;"><a href="https://chilonas.files.wordpress.com/2014/10/0246.jpg" style="box-sizing: inherit; color: #6a6c6e;"><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><img alt="" class="wp-image-62502 " data-attachment-id="62502" data-comments-opened="1" data-image-caption="" data-image-description="" data-image-meta="{"aperture":"0","credit":"","camera":"","caption":"","created_timestamp":"0","copyright":"","focal_length":"0","iso":"0","shutter_speed":"0","title":"","orientation":"1"}" data-image-title="0246" data-large-file="https://chilonas.files.wordpress.com/2014/10/0246.jpg?w=999" data-medium-file="https://chilonas.files.wordpress.com/2014/10/0246.jpg?w=300" data-orig-file="https://chilonas.files.wordpress.com/2014/10/0246.jpg" data-orig-size="999,875" data-permalink="https://chilonas.com/2022/11/04/httpwp-mep1op6y-1fa/attachment/0246/" height="699" sizes="(max-width: 798px) 100vw, 798px" src="https://chilonas.files.wordpress.com/2014/10/0246.jpg?w=798&h=699" srcset="https://chilonas.files.wordpress.com/2014/10/0246.jpg?w=798&h=699 798w, https://chilonas.files.wordpress.com/2014/10/0246.jpg?w=150&h=131 150w, https://chilonas.files.wordpress.com/2014/10/0246.jpg?w=300&h=263 300w, https://chilonas.files.wordpress.com/2014/10/0246.jpg?w=768&h=673 768w, https://chilonas.files.wordpress.com/2014/10/0246.jpg 999w" style="border: 0px; box-sizing: inherit; display: block; height: auto; margin: 0px auto; max-width: 100%;" width="798" /></span></a><figcaption class="wp-caption-text" id="caption-attachment-62502" style="box-sizing: inherit; font-size: 13.6px; line-height: 1.38; margin: 0.8075em 0px; text-align: center;"><span style="background-color: #cfe2f3; box-sizing: inherit;"><span style="color: #2b00fe; font-family: verdana;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700;">Ο Μορφέας μεταμορφωμένος σε Κήυκα παρουσιάζεται στην Αλκυόνη.</span> </span></span></figcaption><figcaption class="wp-caption-text" id="caption-attachment-62502" style="box-sizing: inherit; color: #6a6c6e; font-size: 13.6px; line-height: 1.38; margin: 0.8075em 0px; text-align: center;"><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;">Tempesta, Antonio, 1606, χαλκογραφία. © Harvard Art Museums/Fogg Museum, B. 747</span></figcaption></figure><p style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; box-sizing: inherit; color: #6a6c6e; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 1.5em; text-align: justify;"><span style="background-color: #cfe2f3; box-sizing: inherit; color: black; font-size: 15pt;"><span style="font-family: verdana;"><span style="box-sizing: inherit; text-decoration-line: underline;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700;">Αλκυονίδες ημέρες</span></span><br style="box-sizing: inherit;" /></span></span></p><p style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; box-sizing: inherit; color: #6a6c6e; margin: 0px; padding: 0px 0px 1.5em; text-align: justify;"><span style="background-color: #cfe2f3; box-sizing: inherit; color: black;"><span style="font-family: verdana;">Μόλις έμαθε η Αλκυόνη τον χαμό του Κήυκα, έσκισε τα μάγουλα και τα ρούχα της, ξερίζωσε τα μαλλιά της και έτρεξε αμέσως στην ακρογιαλιά να τον βρει, γιατί δεν ήθελε να πιστέψει πως είχε πνιγεί. Τρελαμένη, έτρεχε από δω και από κει στις έρημες βαλτώδεις εκβολές των ποταμών και μέσα στις πυκνές καλαμιές, για να βρει τον αγαπημένο της Κήυκα. Κάποια στιγμή είδε στη θάλασσα σπασμένα σανίδια από κάποιο καράβι και κάποια κουρέλια. Τότε κατάλαβε και άρχισε να κλαίει πάνω στο βράχο. Πέρασε η μέρα, έφθασε η νύχτα, ξημέρωσε το επόμενο πρωί κι ήρθε η επόμενη νύχτα και σαν αυτές ακολούθησαν πολλές μέρες και νύχτες, αλλά η Αλκυόνη δε σταματούσε το κλάμα.<br style="box-sizing: inherit;" /></span></span></p><p style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; box-sizing: inherit; color: #6a6c6e; margin: 0px; padding: 0px 0px 1.5em; text-align: justify;"><span style="background-color: #cfe2f3; box-sizing: inherit; color: black;"><span style="font-family: verdana;">Ο Δίας την λυπήθηκε και τη μεταμόρφωσε σε πουλί, για να σταματήσει το κλάμα, τον πόνο και το μαρτύριό της και να μπορεί να ψάχνει στις ακρογιαλιές και στις θάλασσες για να βρει τον αγαπημένο της. Έκτοτε η Αλκυόνη μεταμορφωμένη σε ψαροπούλι ζει κοντά στη θάλασσα και κοιτά διαρκώς τα νερά μήπως και εμφανιστεί πάνω σε κάποιο αφρισμένο κύμα ο αγαπημένος της Κήυκας που εν τω μεταξύ είχε μεταμορφωθεί σε πουλί που ορμά στη θάλασσα για να αρπάξει τη λεία του.<br style="box-sizing: inherit;" /></span></span></p><figure aria-describedby="caption-attachment-62507" class="wp-caption aligncenter" data-shortcode="caption" id="attachment_62507" style="box-sizing: inherit; clear: both; font-size: 17px; margin: 0px auto 1.5em; max-width: 100%; width: 573px;"><a href="https://chilonas.files.wordpress.com/2014/10/0254.jpg" style="box-sizing: inherit; color: #6a6c6e;"><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><img alt="" class="wp-image-62507" data-attachment-id="62507" data-comments-opened="1" data-image-caption="" data-image-description="" data-image-meta="{"aperture":"0","credit":"","camera":"","caption":"","created_timestamp":"0","copyright":"","focal_length":"0","iso":"0","shutter_speed":"0","title":"","orientation":"0"}" data-image-title="0254" data-large-file="https://chilonas.files.wordpress.com/2014/10/0254.jpg?w=750" data-medium-file="https://chilonas.files.wordpress.com/2014/10/0254.jpg?w=197" data-orig-file="https://chilonas.files.wordpress.com/2014/10/0254.jpg" data-orig-size="750,1140" data-permalink="https://chilonas.com/2022/11/04/httpwp-mep1op6y-1fa/attachment/0254/" height="871" sizes="(max-width: 573px) 100vw, 573px" src="https://chilonas.files.wordpress.com/2014/10/0254.jpg?w=573&h=871" srcset="https://chilonas.files.wordpress.com/2014/10/0254.jpg?w=573&h=871 573w, https://chilonas.files.wordpress.com/2014/10/0254.jpg?w=99&h=150 99w, https://chilonas.files.wordpress.com/2014/10/0254.jpg?w=197&h=300 197w, https://chilonas.files.wordpress.com/2014/10/0254.jpg 750w" style="border: 0px; box-sizing: inherit; display: block; height: auto; margin: 0px auto; max-width: 100%;" width="573" /></span></a><figcaption class="wp-caption-text" id="caption-attachment-62507" style="box-sizing: inherit; font-size: 13.6px; line-height: 1.38; margin: 0.8075em 0px; text-align: center;"><span style="box-sizing: inherit;"><span style="background-color: #cfe2f3; box-sizing: inherit; font-weight: 700;"><span style="color: #2b00fe; font-family: verdana;">Μεταμόρφωση του Κήυκα και της Αλκυόνης. Ο Κήυκας και η Αλκυόνη είναι μεταμορφωμένοι σε πουλιά. Ο Αίολος κρατώντας ραβδί απειλεί τους ανέμους που είναι συγκεντρωμένοι στη σπηλιά.</span></span></span></figcaption><figcaption class="wp-caption-text" id="caption-attachment-62507" style="box-sizing: inherit; color: #6a6c6e; font-size: 13.6px; line-height: 1.38; margin: 0.8075em 0px; text-align: center;"><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><span style="box-sizing: inherit; color: black;"> </span>Bloemaert, Cornelis, 1635-1638, χαλκογραφία. Λονδίνο, Βρετανικό Μουσείο, 1973,0616.31 ψψ</span></figcaption></figure><p style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; box-sizing: inherit; color: #6a6c6e; margin: 0px; padding: 0px 0px 1.5em; text-align: justify;"><span style="background-color: #cfe2f3; box-sizing: inherit; color: black;"><span style="font-family: verdana;">Ακόμα και τότε όμως η δυστυχία δεν την εγκατέλειψε. Διότι αντίθετα από τ’ άλλα πουλιά που γεννούν και κλωσούν τ’ αυγά τους την άνοιξη, η Αλκυόνη γεννούσε τα αυγά της τον Ιανουάριο μέσα στο καταχείμωνο πάνω στους βράχους των ακροθαλασσιών. Ο άγριος χειμώνας και τα μανιασμένα κύματα της θάλασσας κατέστρεφαν τη φωλιά της και έσπαγαν τα αυγά της. Η Αλκυόνη έβαζε τα αυγά της στις σχισμές των βράχων. Όταν όμως μετά την επώαση έβγαιναν τα νεογέννητα πουλάκια, τα ορμητικά κύματα τα άρπαζαν και χάνονταν στη θάλασσα, κάνοντάς την να κλαίει σπαραχτικά. Ο Δίας τη λυπήθηκε ξανά και πήρε την απόφαση για 10-15 μέρες μέσα στο καταχείμωνο να καταλαγιάζουν οι άνεμοι, να ηρεμεί η θάλασσα, να λάμπει ο ήλιος και να ζεσταίνει ο καιρός, ώστε να μπορεί η Αλκυόνη να κλωσάει τα αβγά της και τα πουλάκια της να μπορέσουν να πετάξουν. Εκείνες οι μέρες πήραν το όνομά της και ονομάστηκαν <span style="box-sizing: inherit; font-weight: 700;">Αλκυονίδες</span>.</span></span></p><p style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; box-sizing: inherit; color: #6a6c6e; font-family: Lato, "Helvetica Neue", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 1.5em; text-align: justify;"><span style="background-color: #cfe2f3; box-sizing: inherit; color: black; font-size: 15pt;"><br /></span></p><p style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; box-sizing: inherit; margin: 0px; padding: 0px 0px 1.5em; text-align: justify;"><span style="background-color: #cfe2f3; box-sizing: inherit;"><span style="font-family: Lato, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: x-small;">https://chilonas.com</span></span></p><p style="background: white; box-sizing: inherit; color: #6a6c6e; font-family: Lato, "Helvetica Neue", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 1.5em; text-align: justify;"><span style="box-sizing: inherit; color: black; font-size: 15pt;"><br /></span></p>Σοφίαhttp://www.blogger.com/profile/02990296746708513068noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7312182431094655995.post-29800148880416031792023-06-28T10:38:00.001+03:002023-06-28T10:38:46.719+03:00Ο Ξεχασμένος Δίδυμος Αδερφός του Ηρακλή<p><span style="background-color: #cfe2f3;"> <span style="font-family: verdana;"><span face="Montserrat, sans-serif" style="color: #5e5e5e; font-size: 15px;">Στην Ελληνική μυθολογία ο</span><span face="Montserrat, sans-serif" style="color: #5e5e5e; font-size: 15px;"> </span><strong style="color: #5e5e5e; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">Ιφικλής</strong><span face="Montserrat, sans-serif" style="color: #5e5e5e; font-size: 15px;"> </span><span face="Montserrat, sans-serif" style="color: #5e5e5e; font-size: 15px;">(στα αρχ. ελλ. Ἰφικλῆς) ήταν γιος του Αμφιτρύωνα και της Αλκμήνης,</span><span face="Montserrat, sans-serif" style="color: #5e5e5e; font-size: 15px;"> </span><strong style="color: #5e5e5e; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;">δίδυμος ετεροθαλής αδελφός του Ηρακλή</strong><span face="Montserrat, sans-serif" style="color: #5e5e5e; font-size: 15px;">, πατέρας του Ιόλαου και, κατά μια εκδοχή, της Ιόπης, η οποία δόθηκε ως σύζυγος στον Θησέα.</span></span></span></p><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><a name="more" style="color: #5e5e5e; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"></a><span face="Montserrat, sans-serif" style="color: #5e5e5e; font-size: 15px;"></span></span><p style="color: #5e5e5e; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;">Ακολούθησε τον Ηρακλή σε πολλούς από τους αγώνες του όπως και στο κυνήγι του Καλυδώνιου κάπρου. Κατά την εκστρατεία όμως του αδελφού του κατά των Μολιονιδών τραυματίσθηκε και πέθανε στη Φενεό της Αρκαδίας.</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSbo8tFIEJwWE9JjFbaeYrj0kw2P3Ztppiu2G2K9E7QJCPcFQytw2yQF9cMg1WUBIK--unGFqyU1VODnVKppPXnzLowHsIbUxgNrt1M_PnTLRDewgoI36osRRGhZ44f176XFSyQxCenQ-UiHSJEwc-0Cpq_KYdoZ3b6t5ECPRLWP96NgAd_K9QNxEPaN8/s1260/Heracles_and_Iphicles.jpg" imageanchor="1" style="background-color: #cfe2f3; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="914" data-original-width="1260" height="369" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSbo8tFIEJwWE9JjFbaeYrj0kw2P3Ztppiu2G2K9E7QJCPcFQytw2yQF9cMg1WUBIK--unGFqyU1VODnVKppPXnzLowHsIbUxgNrt1M_PnTLRDewgoI36osRRGhZ44f176XFSyQxCenQ-UiHSJEwc-0Cpq_KYdoZ3b6t5ECPRLWP96NgAd_K9QNxEPaN8/w510-h369/Heracles_and_Iphicles.jpg" width="510" /></a></div><span style="background-color: #cfe2f3;"><br /><span><a name='more'></a></span></span><p style="color: #5e5e5e; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><br /></span></p><p style="color: #5e5e5e; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"><strong style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;">Ο Ιφικλής και οι φοράδες της Τροίας</span></strong></p><p style="color: #5e5e5e; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;">Ο Ιφικλής αναφέρεται συχνά ως πιστός σύντροφος του Ηρακλή που τον ακολουθούσε στις μάχες. Μία από αυτές ήταν η τιμωρητική εκστρατεία που ξεκίνησε ο Ηρακλής εναντίον του βασιλιά Λαομέδοντα της Τροίας επειδή αρνήθηκε να του δώσει τις φοράδες που του είχε υποσχεθεί. Φτάνοντας στην Τροία, ο Ιφικλής και ο Τελαμών στάλθηκαν από τον Ηρακλή στην πόλη για να διεκδικήσουν τις φοράδες, αλλά ο Λαομέδοντας του παγίδευσε και τους φυλάκισε. Ωστόσο ο Πρίαμος, ο γιος του βασιλιά, διαφωνόντας με τον χειρισμό του πατέρα του, έστειλε δύο ξίφη στους ήρωες και τους αποκάλυψε τα σχέδια που είχε ο βασιλιάς να καταστρέψει τον Ηρακλή. Ο Ιφικλής και ο Τελαμών σκότωσαν τους φρουρούς τους με τα ξίφη και επέστρεψαν στον Ηρακλή για να αποκαλυφθούν τα σχέδια του Λαομέδοντα. Τότε ο Ηρακλής, ο Ιφικής και ο Τελαμών πήγαν στον βασιλιά και τον σκότωσαν.</span></p><p style="color: #5e5e5e; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"><strong style="outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;">Ο θάνατος του Ιφικλή</span></strong></p><p style="color: #5e5e5e; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;">Μια εκδοχή του μύθου λέει πως ο Ιφικλής βοήθησε τον Ηρακλή να νικήσει τους Μινύες και να κρατήσει τη Θήβα ελεύθερη. Ως αντάλλαγμα ο βασιλιάς της Θήβας, Κρέοντας έδωσε για γυναίκα στον Ηρακλή τη Μεγάρα, τη μεγαλύτερη κόρη του και στον Ιφικλή την Πύρρη, τη μικρότερη. Αργότερα, όταν ο Ηρακλής τελείωσε τους δώδεκα άθλους του, ο βασιλιάς Ευρυσθέας τον κατηγόρησε ότι συνωμοτούσε για να του πάρει τον θρόνο και έστειλε σε εξορία τόσο τον ίδιο όσο και τον Ιφικλή.</span></p><p style="color: #5e5e5e; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;">Έτσι ο Ιφικλής κατέληξε στην Αρκαδία όπου ενώθηκε με τον Ηρακλή σε μια τιμωρητική εκστρατεία κατά των Λακεδαιμόνων. Στη μάχη που ακολούθησε, ο Ιφικλής σκοτώθηκε και ο Ηρακλής εμφανίζεται απαρηγόρητος για το θάνατο του πιστού του φίλου και ετεροθαλούς αδερφού του.</span></p><p style="color: #5e5e5e; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;">Στη τελευταία αυτή λεπτομέρεια προσκρούει η άλλη εκδοχή ότι έπεσε στη μάχη κατά του Λαομέδοντα φονευθείς από έναν από τους γιους αυτού. ιψιδιηες</span></p><p style="color: #5e5e5e; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;">Παρά τον δευτερεύοντα ρόλο του στην Ελληνική μυθολογία, όπου τον επισκίαζε ο θρυλικός αδερφός του, λέγεται ότι μετά τον θάνατό του θάφτηκε σε έναν λόφο ανάμεσα στην ακρόπολη του Φενεού και του σταδίου της Αρκαδίας, όπου οι Φενεάτες τον τιμούσαν ως ήρωα και του προσέφεραν θυσίες.</span></p><p style="color: #5e5e5e; font-size: 15px; outline: 0px; transition: all 0.3s ease 0s;"><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><br /></span></p><div style="outline: 0px; text-align: left; transition: all 0.3s ease 0s;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana; font-size: x-small;">https://arxaia-ellinika.blogspot.com<br /></span><span style="font-family: verdana; font-size: x-small;">https://el.wikipedia.org/wiki/Ιφικλής</span></span></div>Σοφίαhttp://www.blogger.com/profile/02990296746708513068noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7312182431094655995.post-34844102280475216832023-06-23T10:59:00.002+03:002023-06-23T11:02:18.549+03:00Όταν οι Καταλανοί μισθοφόροι εισέβαλαν και ρήμαξαν την Ελλάδα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name" style="color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 18px; font-stretch: normal; font-weight: normal; line-height: normal; margin: 0px; position: relative;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><br /></span></h3>
<div class="post-header" style="color: #999999; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13.5px; line-height: 1.6; margin: 0px 0px 1.5em;">
<div class="post-header-line-1">
</div>
</div>
<div class="post-body entry-content" id="post-body-479660610387164015" itemprop="description articleBody" style="color: #333333; line-height: 1.4; position: relative; width: 498px;">
<div dir="ltr" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-M3xG4kiWH-Q/WdJ8ngduYnI/AAAAAAAAEPE/Wc503yrYUpkFzu9QYKH9MogNErdjpZ5XwCLcBGAs/s1600/n-ALMOGAVARS-large570.jpg" style="background-color: #cfe2f3; color: #771100; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration-line: none;"><img border="0" data-original-height="238" data-original-width="570" height="166" src="https://1.bp.blogspot.com/-M3xG4kiWH-Q/WdJ8ngduYnI/AAAAAAAAEPE/Wc503yrYUpkFzu9QYKH9MogNErdjpZ5XwCLcBGAs/s400/n-ALMOGAVARS-large570.jpg" style="border: none; position: relative;" width="400" /></a></div>
<span style="background-color: #cfe2f3;"><br /></span><br /><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><span style="font-size: 14.85px;">Η ιστορία είναι γεμάτη από γεγονότα και εξελίξεις που, με βάση τα δεδομένα της σημερινής εποχής, προκαλούν ιδιαίτερη εντύπωση- όπως η κληρονομιά που άφησαν πίσω τους, σε μακρινά (σε σχέση με τη σημερινή Ελλάδα) σημεία της οικουμένης, οι κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου, οι ελληνικές ρίζες σημερινών μεγάλων πόλεων- καρπών του αποικισμού των ακτών της Μεσογείου από τους αρχαίους Έλληνες, η «περίεργη» προέλευση κάποιων τοπωνυμίων που χρησιμοποιούνται ακόμα και σήμερα (πχ η σύνδεση του «Κορδελιού» με τον Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο- Coeur de Lion) και άλλα πολλά.</span><br /><br /><span style="font-size: 14.85px;">Σε αυτό το πλαίσιο, με τις εξελίξεις στην Καταλονία να βρίσκονται στην επικαιρότητα, αξίζει να αναφερθεί κανείς πως η ιστορία των Καταλανών σε κάποια φάση της διασταυρώθηκε με την ελληνική- και τα αποτελέσματα δεν ήταν καθόλου θετικά για τους κατοίκους του ελλαδικού χώρου.<span><a name='more'></a></span></span><br /><br /><b style="font-size: 14.85px;">Η Καταλανική Εταιρεία</b><br /><br /><span style="font-size: 14.85px;">Ο λόγος για την φοβερή και τρομερή Καταλανική Εταιρεία (compagnia), έναν εξαιρετικά ισχυρό μισθοφορικό στρατό του 14ου αιώνα: Η εταιρεία ιδρύθηκε από τον Ροζέ ντε Φλορ, πρώην μέλος του τάγματος των Ναϊτών Ιπποτών. Επρόκειτο για ένα μισθοφορικό σώμα από Καταλανούς και Αραγονέζους (Αλμογάβαρους, όπως ήταν γνωστοί συλλογικά), το οποίο προσέλαβε ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Ανδρόνικος Β' Παλαιολόγος μετά την ήττα του από τους Οθωμανούς στη μάχη του Βαφέως στη Μικρά Ασία.</span><br /><br /><span style="font-size: 14.85px;">Οι σκληροτράχηλοι Αλμογάβαροι πολεμιστές (σύμφωνα με τον Καταλανό χρονογράφο της Κομπανίας, Ραμόν Μουντανέρ, 1.500 ιππότες, 4.000 ελαφρύ πεζικό και άλλοι 1.000 πεζικάριοι) κατέφθασαν στη Μικρά Ασία και αποδείχτηκαν αποτελεσματικοί εναντίον των Οθωμανών εισβολέων, ωστόσο σύντομα τέθηκαν εκτός ελέγχου, με τον ντε Φλορ να σχεδιάζει τη δημιουργία δικού του πριγκηπάτου και τους πολεμιστές του να διαπράττουν λεηλασίες και βιαιότητες σε βάρος αυτοκρατορικών πληθυσμών. Επίσης ο Ανδρόνικος αδυνατούσε να τους πληρώσει, οπότε και οι Καταλανοί επιτέθηκαν στην Καλλίπολη για να τον αναγκάσουν να τους καταβάλει τα οφειλόμενα. Μετά από διαπραγματεύσεις, ο αυτοκράτορας έδωσε στον ντε Φλορ τίτλους και ο αρχηγός της Κομπανίας παντρεύτηκε Ελληνίδα- ωστόσο λίγο αργότερα, το 1305, δολοφονήθηκε στην Ανδριανούπολη.</span><br /><br /></span></span><div class="separator" style="clear: both; font-size: 14.85px; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-57hyFSKO9CE/WdJ80eR65CI/AAAAAAAAEPI/U5gjB0c-MVUAR2G9vWICZjmF7NfgnI8LgCLcBGAs/s1600/512px-Entrada_de_Roger_de_Flor_en_Constantinopla_%2528Palacio_del_Senado_de_Espa%25C3%25B1a%2529.jpg" style="background-color: #cfe2f3; color: #771100; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration-line: none;"><span style="font-family: verdana;"><img border="0" data-original-height="343" data-original-width="512" height="267" src="https://2.bp.blogspot.com/-57hyFSKO9CE/WdJ80eR65CI/AAAAAAAAEPI/U5gjB0c-MVUAR2G9vWICZjmF7NfgnI8LgCLcBGAs/s400/512px-Entrada_de_Roger_de_Flor_en_Constantinopla_%2528Palacio_del_Senado_de_Espa%25C3%25B1a%2529.jpg" style="border: none; position: relative;" width="400" /></span></a></div>
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-size: small;">Entrada de Roger de Flor en Constantinopla (Palacio del Senado de España)</span></div></span></span></div><div dir="ltr" trbidi="on"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span><span style="font-size: 14.85px;">Οι μισθοφόροι, ανεξέλεγκτοι, ρήμαξαν τη Θράκη και πέρασαν στη Μακεδονία (προσπαθώντας να καταλάβουν τη Θεσσαλονίκη, χωρίς επιτυχία) και μετέπειτα στη νότια Ελλάδα, ενώ επιτέθηκαν και στα μοναστήρια του Άθω.</span><br /><span style="font-size: 14.85px;">Ο τελευταίος δούκας των Αθηνών, Γκωτιέ ντε Μπριέν, επιδιώκοντας να αποκτήσει εδάφη, προσπάθησε να τους πάρει στην υπηρεσία του και χρησιμοποίησε την Κομπανία για τους σκοπούς του, ωστόσο και αυτός δεν κατέβαλε την οφειλόμενη αμοιβή, οπότε και οι Καταλανοί στράφηκαν εναντίον του, τσάκισαν τον στρατό του και κατέλυσαν το κρατίδιό του, ιδρύοντας το δικό τους δουκάτο στην περιοχή των Αθηνών και Θηβών. Η καταλανική παρουσία διήρκεσε 77 χρόνια- το δουκάτο καταλύθηκε το 1388.</span><br /><br /><span style="font-size: 14.85px;"><b>Οι μνήμες και η συγγνώμη</b></span><br /><br /><span style="font-size: 14.85px;">Παρά τη σχετικά μικρή του διάρκεια, το πέρασμα των Καταλανών μισθοφόρων από τον ελλαδικό χώρο χαρακτηρίστηκε από πρωτοφανή βαρβαρότητα: Στη μνήμη των ελληνικών πληθυσμών έμειναν ως άγριοι και βρώμικοι, όπως αποτυπώνεται σε εκφράσεις και τραγούδια που επιβίωναν για αιώνες μετά. Επίσης έμεινε ιδιαίτερα έντονη στις μνήμες του Αγίου Όρους, φτάνοντας μέχρι τη σημερινή εποχή: Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα της «Καθημερινής», στη δεκαετία του 1990 ο τροβαδούρος Τζουζέπ Τέρο δεν έγινε δεκτός από την αρχοντάρη κάποιας αγιορείτικης μονής επειδή ήταν Καταλανός. Ο Τέρο διαπίστωσε πως για τους ελληνικούς προσκυνηματικούς οδηγούς οι Καταλανοί είχαν εξαιρετικά κακή φήμη- και όταν ο φίλος του, ποιητής Κάρλες Ντουάρτε, ανέλαβε την πολιτική θέση του γενικού γραμματέα της Τζενεραλιντάντ, ο Τέρο του εμπειρία, ρίχνοντας του, παρουσιάζοντας την ιδέα μιας καταλανικής επανόρθωσης, μέσω αναστήλωσης ενός αγιορείτικου μνημείου. Ο Ντουάρτε προώθησε την ιδέα στον τότε πρόεδρο Πουγιόλ και ακολούθησε νομοσχέδιο που υπερψηφίστηκε στο καταλανικό κοινοβούλιο. Οι τελευταίες λεπτομέρειες του σχεδίου, κόστους 240.000 ευρώ, που προέβλεπε τη χρηματοδότηση της αποκατάστασης ενός ιστορικού κτιρίου του 16ου αιώνα στη Μονή Βατοπαιδίου, ρυθμίστηκαν τον Νοέμβριο του 2003.</span><br /><br /><span style="font-size: 14.85px;"><b>Οι δεσμοί με την Ελλάδα</b></span><br /><br /><span style="font-size: 14.85px;">Όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα της «Καθημερινής», το καταλανικό δουκάτο Αθηνών και Θηβών στην ελληνική ιστορία περνάει ως μία απλή παρένθεση, για τους Καταλανούς όμως αποτελεί σημαντικό κεφάλαιο: «Στη συνείδηση των Καταλανών η εκλεκτική συγγένεια των δύο λαών αποκτά μια σαφέστερη μορφή μετά την κατάρρευση του φρανκικού καθεστώτος (1975), όταν με το δημοψήφισμα του 1979 η Καταλωνία ανακηρύσσεται αυτόνομη διοικητική περιοχή και αρχίζει να διεκδικεί την εθνική της ταυτότητα. Χαρακτηριστικό της νέας εποχής είναι μία έντονη στροφή προς τη Μεσόγειο και ιδιαίτερα προς την Ελλάδα, ως αναβίωση και συνέχεια μιας σημαντικής πολιτιστικής κίνησης (τέλη 19ου - αρχές 20ου αιώνα) προσανατολισμένης στη μελέτη και τη διάδοση του ελληνικού πολιτισμού. Αλλωστε, στην Ελλάδα οι σημερινοί Καταλανοί εντοπίζουν τις δικές τους ρίζες, που τους διαφοροποιούν από τις υπόλοιπες ιβηρικές εθνότητες, θεωρώντας ότι η ίδρυση, περί το 600 π.Χ., του Εμπορίου (Empurias), αποικίας των μασσαλιωτών Φωκαέων βορειοανατολικά της Βαρκελώνης, μπόλιασε τον ντόπιο πληθυσμό με ελληνικό πνεύμα και αίμα».</span><br /><br /><span style="font-size: 14.85px;">Με πληροφορίες από:</span><br /><span style="font-size: 14.85px;">Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού</span><br /><span style="font-size: 14.85px;">Βικιπαίδεια</span></span></span></div>
</div>
</div>
Σοφίαhttp://www.blogger.com/profile/02990296746708513068noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7312182431094655995.post-68252837007686823732023-06-23T10:35:00.001+03:002023-06-23T10:35:13.208+03:00Η ακαταμάχητη γοητεία των κακών<p> </p><div class="post-body entry-content" id="post-body-3231348935307317765" itemprop="description articleBody" style="font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 16px;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/_cNl1yIhdy4Y/S4m0Bbxs4mI/AAAAAAAAAHM/_mc-0_3Tsxo/s1600-h/img008.jpg" style="color: #d6a0b6; font-weight: bold; text-decoration-line: none;"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5443079561383043682" src="http://1.bp.blogspot.com/_cNl1yIhdy4Y/S4m0Bbxs4mI/AAAAAAAAAHM/_mc-0_3Tsxo/s320/img008.jpg" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 1px solid rgb(227, 228, 228); cursor: pointer; display: block; height: 320px; margin: 0px auto 10px; padding: 2px; text-align: center; width: 309px;" /></a><br />Ανέκαθεν οι "κακοί" των διαφόρων ιστοριών και ταινιών μού φαίνονταν πολύ πιο ενδιαφέροντες από τους βασικούς και "καλούς" ήρωες. Η συμπάθειά μου νομίζω είχε με κάνει με την κατάφωρη αδικία εις βάρος του. Η τυραννική κυριαρχία του συγγραφέα τούς αφαιρούσε κάθε ελπίδα να θριαμβεύσουν στο τέλος, οι προσπάθειές τους, όσο επιτήδειες και δαιμόνιες, ήταν καταδικασμένες να αποτύχουν. Τον τελικό λόγο τον είχε μια πένα που μοιραία στο τέλος θα υπέγραφε την καταδίκη τους.<br /><br />Όταν ως φοιτητής είχα πρωτοδιαβάσει την <span style="font-style: italic;">Αινειάδα, </span>η ακαταμάχητη γοητεία της Διδώς και της ατίθασης Αμαζόνας Καμίλλας είχε επισκιάσει πλήρως τον Αινεία και τους υπόλοιπους ήρωες. Μου πήρε καιρό να καταλάβω ότι μέρος της γοητείας αυτών των γυναικών ήταν ότι ανήκαν στο αντίπαλο στρατόπεδο. Ήταν οι δυο ηρωίδες που ουσιαστικά προσπάθησαν να εμποδίσουν τον ανδροκρατούμενο κόσμο ενός έπους που περιγράφει τα θεμέλια της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Και ο τρόπος που οι γενναίες αυτές γυναίκες πέφτουν στην <span style="font-style: italic;">Αινειάδα </span>είναι καθόλα άνανδρος και γι' αυτό φυσικά ευθύνονται οι ρωμαίοι εθνοπατέρες. Μακράν όμως ο αγαπημένος μου χαρακτήρας από την <span style="font-style: italic;">Αινειάδα </span>είναι η Ερινύα Αλληκτώ. </span><a name='more'></a><span style="background-color: #cfe2f3;">Καθώς η Ήρα την καλεί από τα ερεβώδη σκοτάδια της κολάσεως για να κυλήσει στο αίμα Τρώες και Ιταλούς προκαλώντας πόλεμο, η μεθοδικότητα και η αποτελεσματικότητα με την οποία δουλεύει η Ερινύα με την αιμόφυρτη οφιοεδή κόμη και τα κατάμαυρα φτερά είναι το αγαπημένο μου επεισόδιο από την <span style="font-style: italic;">Αινειάδα.</span><br /><br />Όσον αφορά το ελληνικό έπος, ο αγαπημένος μου κακός είναι ο τερατόμορφος Τυφωέας από τη <span style="font-style: italic;">Θεογονία </span>του Ησιόδου. Η Τυφωνομαχία είναι η τελευταία πρόκληση που αντιμετωπίζει ο Δίας πριν καθιερώσει εις τους αιώνας την κυριαρχία του. Εντελώς απρόσμενα, η Γαία γεννά ένα τρομερό τέρας το οποίο επιτίθεται στο κατεστημένο των ολύμπιων θεών. Η ορθολογική ερμηνεία της Τυφωνομαχίας μας λέει ότι ο Δίας, ως θεός των καιρικών φαινομένων, υποτάσσει με τον κεραυνό του τους άναρχους ανέμους του τέρατος. Η λέξη τυφώνας άλλωστε προέρχεται από τον Τυφωέα, το αβυσσαλέο αυτό τέρας που επαναστατεί με τους χαώδεις ανεμοστρόβιλούς του και συγκρούεται με τις πύρινες βροντές του Διός.<br /><br />Όμως η μετεωρολογική ερμηνεία του Ησιόδου, η οποία ήταν δημοφιλής ήδη στην αρχαιότητα, δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα εδώ πέρα. Οι αφηγηματικές δυναμικές της <span style="font-style: italic;">Θεογονίας </span>νομίζω έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Και αυτό γιατί ο Ησίοδος δημιουργεί μία αντίστιξη ανάμεσα στο άναρχο τέρας και στις αρμονικές Μούσες. Ο ποιητής περιγράφει τον χθόνιο δαίμονα με τα εκατό κεφάλια φιδιών ως εξής:<br /><br />φωναὶ δ' ἐν πάσῃσιν ἔσαν δεινῇς κεφαλῇσι,<br />παντοίην ὄπ' ἰεῖσαι ἀθέσφατον· ἄλλοτε μὲν γὰρ<br />φθέγγονθ' ὥς τε θεοῖσι συνιέμεν, ἄλλοτε δ' αὖτε<br />ταύρου ἐριβρύχεω μένος ἀσχέτου ὄσσαν ἀγαύρου,<br />ἄλλοτε δ' αὖτε λέοντος ἀναιδέα θυμὸν ἔχοντος,<br />ἄλλοτε δ' αὖ σκυλάκεσσιν ἐοικότα, θαύματ' ἀκοῦσαι,<br />ἄλλοτε δ' αὖ ῥοίζεσχ', ὑπὸ δ' ἤχεεν οὔρεα μακρά.<br /><span style="font-style: italic;">Θεογονία </span>829-35<br /><br />"Απ' όλα τα τρομερά του κεφάλια φωνές αντηχούσαν, φωνές κάθε είδους, ακατάληπτες. Άλλοτε σαν τους θεούς μιλούσε, άλλοτε πάλι σαν ταύρος μούγκριζε, περήφανος, άγριος και αχαλίνωτος, άλλοτε βρυχόταν σαν λιοντάρι γεμάτο θράσος, άλλοτε- θαυμαστό να το ακούσεις- οι φωνές του ακούγονταν σαν το γάβγισμα κουταβιών, ή στριγκλές τσιρίδες αντηχούσαν στα ψηλά βουνά."<br /><br />Ο Τυφωέας απειλεί να βυθίσει τη βασιλεία του Διός σε ένα ηχητικό χάος. Με την απείθαρχη κακοφωνία τους, οι άναρχες κραυγές του κηρύσσουν μια επανάσταση δυσαρμονίας καθώς ο δαίμονας ωρύεται και βρυχάται λες και είναι Heavy Metal συγκρότημα, που με κραυγές μεγάλων ντεσιμπέλ αντιπαρατίθεται σε οποιαδήποτε καθεστηκυία τάξη. Το άναρχο ηχητικό του πανδαιμόνιο όμως έχει αξιώσεις μουσικής και ποιητικής τέχνης. Και εδώ το πράμα αρχίζει να αποκτά ενδιαφέρον.<br /><br />Με συγκεκριμένες επικές φόρμουλες ο Ησίοδος αντιπαραθέτει τις φωνές του Τυφωέα με τις φωνές των Μουσών. Το τέρας εκσφενδονίζει κάθε λογής φωνές (παντοίην <span style="font-weight: bold;">ὄπ᾽ ἰεῖσαι </span>ἀθέσφατον,<span style="font-style: italic;">Θεογ.</span> 830), σαν τις Μούσες (περικαλλέα <span style="font-weight: bold;">ὄσσαν ἰεῖσαι</span>, <span style="font-style: italic;">Θεογ</span>. 10, ἐρατὴν διὰ στόμα <span style="font-weight: bold;">ὄσσαν ἰεῖσαι, </span><span style="font-style: italic;">Θεογ</span>. 65, ἀγαλλόμεναι <span style="font-weight: bold;">ὀπὶ</span> καλῇ, <span style="font-style: italic;">Θεογ.</span> 68). Οι φωνές του αντηχούν στα ψηλά βουνά (ὑπὸ δ᾽ <span style="font-weight: bold;">ἤχεεν</span> οὔρεα μακρά, <span style="font-style: italic;">Θεογ.</span> 835), όπως ακριβώς οι φωνές των Μουσών αντηχούν στον Όλυμπο (<span style="font-weight: bold;">ἠχεῖ</span> δὲ κάρη νιφόεντος Ὀλύμπου, <span style="font-style: italic;">Θεογ.</span> 42). Το τελευταίο επεισόδιο επομένως της <span style="font-style: italic;">Θεογονίας </span>παραπέμπει σαφώς στην αρχή του ησιόδειου έπους.<br /><br />Το λιγυρό κι αρμονικό τραγούδι των Μουσών βέβαια έχει ένα σκοπό και αυτός είναι να υμνήσει το Δία. Ένας από τους βασικούς λόγους που ο Δίας καθιερώνει το βασίλειό του, σε αντίθεση με τον Ουρανό και τον Κρόνο, είναι ότι έχει στη διάθεσή του εννέα παντοδύναμα όργανα προπαγάνδας, τις Μούσες. Οι κόρες του Δία εγγυώνται το καθεστώς του πατέρα τους με τις ακαταμάχητες φωνές του.<br /><br />Ο Τυφωέας αντίθετα σπάει την μονοσήμαντη αρμονία των Μουσών με την πολυφωνία της κακοφωνίας του. Οι φωνές του ανταγωνίζονται και υπονομεύουν το φιλοβασιλικό τραγούδι των Μουσών. Από αυτή την οπτική γωνία, ο κεραυνός του Δία που κατατροπώνει τον Τυφωέα δεν είναι παρά ένα όργανο λογοκρισίας.<br /><br />Το πράμα όμως δεν σταματά εδώ καθώς η αφηγηματική εστίαση της <span style="font-style: italic;">Θεογονίας </span>επιφυλάσσει την ύστατη ταπείνωση για τον Τυφωέα. Ο Ησίοδος δεν είναι παρά το φερέφωνο των Μουσών. Το τραγούδι του είναι ακριβώς αυτό που του επέβαλαν οι Μούσες όταν τον συνάντησαν στον Ελικώνα. Η πλήρης υποταγή του ποιητή στην ποιητική και πολιτική ατζέντα των Μουσών τονίζεται ιδιαίτερα στο προοίμιο της <span style="font-style: italic;">Θεογονίας</span>. Το ίδιο το όνομα του Ησιόδου (*<span style="font-style: italic;">hesi-wodos</span>) ετυμολογείται από το ἱέναι και αὐδή ("βγάζω φωνή") και έτσι το όνομα του ποιητή εντάσσεται στους επικούς λογότυπους που περιγράφουν τις Μούσες και τον Τυφωέα. Μόνο που σε αντίθεση με τον Τυφωέα, το τραγούδι του αναπαράγει τον γλυκόφωνο ύμνο των Μουσών.<br /><br />Η ήττα του Τυφωέα επισφραγίζεται, καθώς η ηχητική του επανάσταση καταντά ένα μέρος του αρμονικού τραγουδιού των Μουσών, όπως αυτό εκφράζεται μέσα από τον Ησίοδο, τον ποιητή που είναι φερέφωνο όργανο των Μουσών. Γι᾽αυτό το τρομερό αυτό χθόνιο τέρας έχει τη συμπάθειά μου. Γιατί οι άναρχες κραυγές του ακούγονται σ᾽ένα γλυκόφωνο τραγούδι που υμνεί το Δία. Οι Μούσες στο τέλος έχουν το αφηγηματικό μονοπώλιο στη <span style="font-style: italic;">Θεογονία. </span>Κι όποιος έχει τη δύναμη να αφηγείται έχει και τη δύναμη να δημιουργεί αλλά και να παραμορφώνει.</span></div><div class="post-body entry-content" id="post-body-3231348935307317765" itemprop="description articleBody" style="font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 16px;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><br /></span></div><div class="post-body entry-content" id="post-body-3231348935307317765" itemprop="description articleBody" style="font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 16px;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><br /></span></div><div class="post-body entry-content" id="post-body-3231348935307317765" itemprop="description articleBody"><span face="Helvetica, Arial, sans-serif" style="background-color: #cfe2f3;">http://saetiger.blogspot.com</span></div>Σοφίαhttp://www.blogger.com/profile/02990296746708513068noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7312182431094655995.post-58350398855112762592023-06-23T10:24:00.003+03:002023-06-23T10:28:17.199+03:00«Καρκινικές Επιγραφές»<p> <b style="color: #444444; font-size: 13px;"><span style="line-height: 14.95px;"><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;">«Καρκινικές Επιγραφές». Τι είναι; Σίγουρα, ουδεμία σχέση έχουν με την επάρατη νόσο ή με το δημοφιλές ζώδιο του νερού. Οι «καρκινικές» επιγραφές είναι φράσεις οι οποίες μπορούν να διαβαστούν από αριστερά προς τα δεξιά (δηλαδή, όπως έχει επικρατήσει να διαβάζουμε όλα τα κείμενα), αλλά και αντιστρόφως, από τα δεξιά προς τα αριστερά. Με άλλα λόγια, οι φράσεις αυτές διαβάζονται από την αρχή προς το τέλος αλλά κι από το τέλος προς την αρχή, αποδίδοντας το ίδιο νόημα και στις δυο περιπτώσεις!</span></span></b></p><div class="post-body entry-content" id="post-body-5767990891048108084" itemprop="description articleBody" style="line-height: 1.4; position: relative; width: 586px;"><div dir="ltr" trbidi="on"><div class="MsoNormal" style="color: #444444; font-size: 13px;"><b><span style="line-height: 14.95px;"><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><br /></span></span></b></div><div class="MsoNormal" style="color: #444444; font-size: 13px;"><b><span style="line-height: 14.95px;"><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;">Για να δώσουμε ένα παράδειγμα… Όλοι θα έχετε ακούσει, έστω και φευγαλέα, τη φράση «Νίψον ανομήματα, μη μόναν όψιν». Ε, λοιπόν, αυτή είναι η γνωστότερη «καρκινική» επιγραφή, χαραγμένη σε μια κρήνη στο προαύλιο της Αγιά – Σοφιάς στην Κωνσταντινούπολη. Τι σημαίνει; «Ξέπλυνε τις αμαρτίες σου κι όχι μόνο το πρόσωπό σου». Για προσπάθησε να το διαβάσεις και ανάποδα… Πίστεψέ με, θα τα καταφέρεις…<o:p></o:p></span></span></b></div><div class="MsoNormal" style="color: #444444; font-size: 13px;"><b><span style="line-height: 14.95px;"><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><br /></span></span></b></div><div class="separator" style="clear: both; color: #444444; font-size: 13px; text-align: center;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-wnpjeXcP8UU/WTksuUPR0gI/AAAAAAAAsdQ/jrLtKXzwKXsz2eTW3hN_8Dk0Tc5CmQHXgCLcB/s1600/13339432_10154226826049889_2987846092970821941_n.jpg" style="color: #4d469c; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration-line: none;"><span style="background-color: #cfe2f3; color: black; font-family: verdana;"><img border="0" data-original-height="270" data-original-width="480" height="225" src="https://2.bp.blogspot.com/-wnpjeXcP8UU/WTksuUPR0gI/AAAAAAAAsdQ/jrLtKXzwKXsz2eTW3hN_8Dk0Tc5CmQHXgCLcB/s400/13339432_10154226826049889_2987846092970821941_n.jpg" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border-radius: 0px; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 0px 0px; padding: 8px; position: relative;" width="400" /></span></a></div><div class="MsoNormal" style="color: #444444; font-size: 13px;"><b><span style="line-height: 14.95px;"><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><br /></span></span></b></div><div class="MsoNormal" style="color: #444444; font-size: 13px;"><b><span style="line-height: 14.95px;"><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;">Από πού όμως προέρχεται η ονομασία «καρκινική επιγραφή»; Από την κίνηση του κάβουρα, του «καρκίνου» με άλλα λόγια! Όπως, λοιπόν, ο κάβουρας κινείται πλάγια, δεξιά - αριστερά - δεξιά - αριστερά, για να κάνει κάποια βήματα μπροστά, έτσι κι εμείς οφείλουμε να ακολουθήσουμε τις κινήσεις του για να μπορέσουμε να διαβάσουμε τέτοιου είδους επιγραφές!</span></span></b></div><div class="MsoNormal" style="color: #444444; font-size: 13px;"><b><span style="line-height: 14.95px;"><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><br /></span></span></b></div><div class="MsoNormal" style="color: #444444; font-size: 13px;"><b><span style="line-height: 14.95px;"><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;">Άλλα παραδείγματα «καρκινικών επιγραφών» αποτελούν οι φράσεις:<o:p></o:p></span></span></b></div><div class="MsoNormal" style="color: #444444; font-size: 13px;"><b><span style="line-height: 14.95px;"><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><br /></span></span></b></div><div class="MsoNormal" style="color: #444444; font-size: 13px;"><b><span style="line-height: 14.95px;"><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;">«Νόμον, ο κοινός, έχε σον οικονόμον» (Να έχεις το νόμο του κράτους, νόμο και στο σπιτικό σου),<o:p></o:p></span></span></b></div><div class="MsoNormal" style="color: #444444; font-size: 13px;"><b><span style="line-height: 14.95px;"><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><br /></span></span></b></div><div class="MsoNormal" style="color: #444444; font-size: 13px;"><b><span style="line-height: 14.95px;"><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;">«Σος ειμί, τίμιε, σός» (Δικός σου είμαι, τίμιε, δικός σου),<o:p></o:p></span></span></b></div><div class="MsoNormal" style="color: #444444; font-size: 13px;"><b><span style="line-height: 14.95px;"><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><br /></span></span></b></div><div class="MsoNormal" style="color: #444444; font-size: 13px;"><b><span style="line-height: 14.95px;"><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;">«Σοφά ται και μη, γη μια και τάφος» (Είτε μιλάς σοφά είτε όχι, πάνω σε μια γη πατούμε και μέσα στην ίδια γη θαβόμαστε),<o:p></o:p></span></span></b></div><div class="MsoNormal" style="color: #444444; font-size: 13px;"><b><span style="line-height: 14.95px;"><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><br /></span></span></b></div><div class="MsoNormal" style="color: #444444; font-size: 13px;"><b><span style="line-height: 14.95px;"><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;">« Ιερά σα παρά χείλη, Ήλιε, χαρά πάσα ρει» (Από τα δικά σου λόγια τα ιερά, Ήλιε, τρέχει ο καθένας με μεγάλη χαρά),<o:p></o:p></span></span></b></div><div class="MsoNormal" style="color: #444444; font-size: 13px;"><b><span style="line-height: 14.95px;"><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><br /></span></span></b></div><div class="MsoNormal" style="color: #444444; font-size: 13px;"><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><b><span style="line-height: 14.95px;">«Νοσώ. Σύ ος η ίαμα, Ιησού, σώσον» (Ασθενώ. Εσύ που είσαι η γιατρειά, Ιησού, σώσε με),</span></b><b><span style="line-height: 14.95px;">Και πολλές άλλες ακόμη…..</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="color: #444444; font-size: 13px;"><b><span style="line-height: 14.95px;"><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><br /></span></span></b></div><div class="MsoNormal" style="color: #444444; font-size: 13px;"><b><span style="line-height: 14.95px;"><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;">«Καρκινικές» λέξεις που χρησιμοποιούμε καθημερινώς! Εκτός από τις αρχαίες αυτές επιγραφές, υπάρχουν και λέξεις «καρκινικές» ή αλλιώς συμμετρικές, τις οποίες συναντάμε στην καθημερινότητά μας. Κι όμως, δεν μας πάει ο νους ότι μπορούν να διαβαστούν και ανάποδα! Τι λες για τα ονόματα «ΑΝΝΑ» ή «ΣΑΒΒΑΣ»; Ή ακόμη και για την πόλη «ΣΕΡΡΕΣ»; Τη λέξη «άλλα» ή «αλλά»; Εντυπωσιακό;<o:p></o:p></span></span></b></div><div class="MsoNormal" style="color: #444444; font-size: 13px;"><b><span style="line-height: 14.95px;"><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><br /></span></span></b></div><div class="MsoNormal" style="color: #444444; font-size: 13px;"><b><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana; line-height: 14.95px;">Ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι ότι εκτός από «καρκινικές» λέξεις, φράσεις ή προτάσεις, υπάρχουν και ολόκληρα «καρκινικά» κείμενα, ποιήματα, ακόμα και συλλογές διηγημάτων που βασίζονται σε αυτό τον «παλίνδρομο» τρόπο γραφής και ανάγνωσης! Φαντάσου να διαβάζεις ένα βιβλίο ξεκινώντας από την τελευταία σελίδα, από την τελευταία πρόταση και ουσιαστικά να διαβάζεις την αρχή της ιστορίας… Και… φτάνοντας στην πρώτη σελίδα να καταλήγεις στο τέλος της..!<span style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></b></div><span style="background-color: #cfe2f3; color: #444444; font-family: verdana; font-size: 13px;"><br /></span><div class="MsoNormal" style="color: #444444; font-size: 13px;"><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><b><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: 14.95px;">Κλείνοντας, θα αναφερθούμε και στο ανέκδοτο περί της πρώτης «καρκινικής» φράσης, η οποία που ειπώθηκε υποτίθεται από τον Αδάμ, ο οποίος όταν συνάντησε την Εύα. Τι της είπε; </span></b><b><span style="line-height: 18.4px;">«</span></b><b><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: 14.95px;"> Madam, I' m Adam.</span></b><b><span style="line-height: 18.4px;">»</span></b><b><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: 14.95px;"><span class="apple-converted-space"> </span></span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><b><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: 14.95px;"><span class="apple-converted-space" style="background-color: #cfe2f3;"><br /></span></span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><b><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: 14.95px;"><span class="apple-converted-space" style="background-color: #cfe2f3;"><br /></span></span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: 14.95px;"><span class="apple-converted-space" style="font-size: 13px;"><span style="color: #444444; font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><b style="background-color: #cfe2f3;">https://mythagogia.blogspot.com</b></span></span></span></div></div></div>Σοφίαhttp://www.blogger.com/profile/02990296746708513068noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7312182431094655995.post-27670450528351539742023-03-11T12:23:00.001+02:002023-03-11T12:32:30.299+02:00Το σύννεφο και ο αμμόλοφος<p> <a data-rel="penci-gallery-image-content" href="https://philosophyreturns.gr/wp-content/uploads/2020/06/synnefo-ammolofos.jpg" style="box-sizing: border-box; color: #00c853; cursor: zoom-in; font-size: 14px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center; text-decoration-line: none; transition: color 0.3s ease 0s;"><span style="font-family: verdana;"><img alt="Το σύννεφο και ο αμμόλοφος: Μια διδακτική ιστορία για την αγάπη" class="attachment-penci-full-thumb size-penci-full-thumb penci-lazy wp-post-image" src="https://i2.wp.com/philosophyreturns.gr/wp-content/uploads/2020/06/synnefo-ammolofos.jpg?fit=640%2C960&ssl=1" style="border: none; box-sizing: border-box; height: auto; margin: 0px; max-width: 100%; outline: none; padding: 0px; vertical-align: top;" title="synnefo-ammolofos" /></span></a></p><span style="font-family: verdana;"><br /><br />Ένα νεαρό σύννεφο γεννήθηκε στο μέσο μιας μεγάλης καταιγίδας στη Μεσόγειο. Αλλά δεν πρόλαβε να μεγαλώσει εκεί, ένας δυνατός άνεμος έσπρωξε όλα τα σύννεφα προς την Ανατολή.<br /><br />Μόλις έφτασαν στην ήπειρο, το κλίμα άλλαξε στον ουρανό έλαμπε ένας γενναιόδωρος ήλιος και από κάτω τους εκτεινόταν η χρυσαφένια άμμος της ερήμου Σαχάρα. Ο άνεμος συνέχισε να τα σπρώχνει προς τα δάση του Νότου, καθώς στη έρημο δεν βρέχει σχεδόν ποτέ.<br /><br />Ωστόσο, τα νεαρά σύννεφα είναι σαν τους νεαρούς ανθρώπους. Το σύννεφό μας λοιπόν αποφάσισε ν’ απομακρυνθεί από τους γονείς του και τους μεγαλύτερους φίλους του για να γνωρίσει τον κόσμο.<br /><br />– Τι κάνεις εκεί; Φώναξε ο άνεμος. Η έρημος είναι όλη ίδια! Γύρνα στο σμήνος και θα πάμε στο κέντρο της Αφρικής, όπου υπάρχουν εκθαμβωτικά βουνά και δέντρα!<br /><br />Αλλά το νεαρό σύννεφο, ανυπότακτο από τη φύση του, δεν υπάκουσε. Χαμήλωσε σιγά-σιγά, έως ότου κατάφερε να αιωρηθεί σε μια γενναιόδωρη και γλυκιά αύρα και να πλησιάσει τη χρυσαφένια άμμο. Αφού τριγύρισε αρκετά, πρόσεξε ότι ένας από τους αμμόλοφους του χαμογελούσε. Είδε ότι κι εκείνος ήταν νέος, πρόσφατα σχηματισμένος από τον άνεμο που μόλις είχε περάσει. Την ίδια στιγμή ερωτεύτηκε την χρυσή του κόμη.<br /><br />– Καλημέρα, είπε. Πώς είναι η ζωή εκεί κάτω;<span><a name='more'></a></span><br /><br />– Έχω την συντροφιά των άλλων αμμόλοφων, του ήλιου, του ανέμου και των καραβανιών που περνούν από δω πότε-πότε. Μερικές φορές κάνει πολλή ζέστη, όμως είναι υποφερτή. Και πώς είναι η ζωή εκεί πάνω;<br /><br />– Κι εδώ υπάρχει άνεμος και ήλιος, αλλά το πλεονέκτημα είναι ότι μπορώ και τριγυρνάω στον ουρανό και να μαθαίνω πολλά πράγματα.<br />– Για μένα η ζωή είναι σύντομη, είπε ο αμμόλοφος. Όταν ο άνεμος επιστρέψει από τα δάση, θα εξαφανιστώ.<br /><br />– Και αυτό σου προκαλεί θλίψη;<br /><br />– Μου δίνει την εντύπωση ότι δεν χρησιμεύω σε τίποτα.<br /><br />– Κι εγώ αισθάνομαι το ίδιο. Μόλις περάσει ο επόμενος άνεμος θα πάω στο Νότο και θα μεταμορφωθώ σε βροχή. Αυτή είναι η μοίρα μου ωστόσο.<br /><br />Ο αμμόλοφος δίστασε, αλλά τελικά είπε:<br /><br />– Ξέρεις ότι εμείς εδώ στην έρημο τη βροχή την λέμε «παράδεισο»;<br /><br />– Δεν ήξερα ότι μπορούσα να μεταμορφωθώ σε κάτι τόσο σημαντικό, είπε το σύννεφο γεμάτο περηφάνια.<br /><br />– Έχω ακούσει πολλούς μύθους από γέρικους αμμόλοφους . Λένε ότι μετά τη βροχή καλυπτόμαστε από χλόη και λουλούδια. Εγώ όμως ποτέ δεν θα μάθω τι είναι αυτό, γιατί στην έρημο βρέχει πολύ σπάνια.<br /><br /><br />Ήταν η σειρά του σύννεφου να διστάσει. Αμέσως μετά όμως του χάρισε ένα πλατύ χαμόγελο.<br /><br />– Αν θέλεις, μπορώ να ρίξω πάνω σου βροχή. Αν και μόλις έφτασα, σ’ έχω ερωτευθεί και θα θελα να μείνω εδώ για πάντα.<br /><br />– Όταν σε είδα για πρώτη φορά στον ουρανό κι εγώ σε αγάπησα, είπε ο αμμόλοφος. Αν όμως μεταμορφώσεις την ωραία λευκή κόμη σου σε βροχή, θα πεθάνεις.<br /><br />– Η Αγάπη δεν πεθαίνει ποτέ, είπε το σύννεφο. Μεταμορφώνεται. Κι εγώ θέλω να σου δείξω τον παράδεισο.<br /><br />Άρχισε λοιπόν να χαϊδεύει τον αμμόλοφο με μικρές σταγόνες και παρέμειναν μαζί μέχρι που εμφανίστηκε το ουράνιο τόξο. Την επόμενη μέρα ο μικρός αμμόλοφος ήταν καλυμμένος με λουλούδια. Κάποια σύννεφα που περνούσαν με προορισμό την Αφρική νόμισαν ότι εκεί ήταν ένα κομμάτι του δάσους που έψαχναν κι έριξαν κι άλλη βροχή. Λίγα χρόνια μετά, ο αμμόλοφος είχε μεταμορφωθεί σε όαση, η οποία δρόσιζε τους ταξιδιώτες με τη σκιά των δέντρων της.</span><div><span style="font-family: verdana;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-9cR59FnB-gA/YJzR9tF-nLI/AAAAAAAAGhM/l9q2NtAR-Ewp_hPqNCOrP-aWYK3cibYpwCLcBGAsYHQ/s735/%25CF%258C%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B7.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="459" data-original-width="735" height="400" src="https://1.bp.blogspot.com/-9cR59FnB-gA/YJzR9tF-nLI/AAAAAAAAGhM/l9q2NtAR-Ewp_hPqNCOrP-aWYK3cibYpwCLcBGAsYHQ/w640-h400/%25CF%258C%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B7.jpg" width="640" /></a></div><br /></div><div><span style="font-family: verdana;"><br /><br />Και όλα αυτά επειδή κάποια μέρα ένα ερωτευμένο σύννεφο δεν φοβήθηκε να δώσει την ζωή του για την αγάπη.</span><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: x-small;">https://philosophyreturns.gr</span></div></div>Σοφίαhttp://www.blogger.com/profile/02990296746708513068noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7312182431094655995.post-23134371841402091502023-03-11T12:10:00.003+02:002023-03-11T12:31:41.411+02:00Γιατί είναι τόσο θυμωμένοι στο διαδίκτυο;Δεν μπορεί κανείς παρά να παρατηρήσει την επιθετικότητα των χρηστών του internet, όχι όμως μόνο στην Ελλάδα. Είναι καλό ή κακό; Ψυχολόγοι, σύμφωνα με το Scientific American λένε πως αυτή η εθιστική ανταλλαγή δηλητηριωδών σχολίων στα κοινωνικά δίκτυα και το internet, θα πρέπει να αποφεύγεται –ή απλά να λογοκρίνεται από τις ιστοσελίδες- γιατί κάνουν κακό στην κοινωνία και την ψυχική υγεία.
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4_AWA8UdPm5Ps_Vh1UXYmPqBreDquf-WCnLePb52Ie2WdE0WiOu3n8zWbPfmr0LNjwB9YCLd02jw-eIRuotKns7zR6HhCsF6CJXXmJPGAn36u1tBEV3DIjtn7RrysUYeOTOYsCtZ07jApp8A57KBBy_LMmvJ9z6o4HK6sXqLUWinovcKUQ38r15vc/s282/%CE%B8%CF%85%CE%BC%CF%8C%CF%821.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" data-original-height="179" data-original-width="282" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4_AWA8UdPm5Ps_Vh1UXYmPqBreDquf-WCnLePb52Ie2WdE0WiOu3n8zWbPfmr0LNjwB9YCLd02jw-eIRuotKns7zR6HhCsF6CJXXmJPGAn36u1tBEV3DIjtn7RrysUYeOTOYsCtZ07jApp8A57KBBy_LMmvJ9z6o4HK6sXqLUWinovcKUQ38r15vc/s320/%CE%B8%CF%85%CE%BC%CF%8C%CF%821.jpg" width="320" /></a></div>
Τα σχόλια πια είναι «υπερβολικά επιθετικά, χωρίς να οδηγούν σε κανένα συμπέρασμα» λέει ο Art Markman, καθηγητής ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο του Τέξας. «Στο τέλος ενός τέτοιου διαδικτυακού τσακωμού δεν υπάρχει περίπτωση να πιστέψεις ότι κάποιος σε ακούει. Βιώνοντας, λοιπόν, μία δυνατή συναισθηματική εμπειρία που δεν εκτονώνεται με υγιή τρόπο, αυτό δεν μπορεί να είναι για καλό».
Αν, όμως, δεν είναι υγιές και δεν μας προσφέρει ικανοποίηση, γιατί το κάνουμε; <span><a name='more'></a></span><div> Σύμφωνα με τον Markman, μία ολόκληρη καταιγίδα από παράγοντες προκαλούν την επιθετικότητα και την αγένεια στο κομμάτι των ιστοσελίδων με τα σχόλια. </div><div>Πρώτα απ’ όλα, συχνά, τα σχόλια είναι ανώνυμα, οπότε οι συγγραφείς τους δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη της αγένειάς τους. </div><div>Δεύτερον, βρίσκονται σε κάποια απόσταση από τον στόχο του θυμού τους –είτε αυτό είναι το άρθρο που διαβάζουν ή κάποιο σχόλιο στο συγκεκριμένο άρθρο και οι άνθρωποι τείνουμε να ανταγωνιζόμαστε μακρινούς εχθρούς με περισσότερη ευκολία απ’ ότι στην πραγματική ζωή μας, που τα πράγματα ή οι άνθρωποι που μας θυμώνουν βρίσκονται μπροστά μας. </div><div>Τρίτον, είναι πολύ ευκολότερο να γίνει κάποιος κακός μέσω του γραπτού λόγου, αντί του προφορικού κι αυτό, επίσης, το βιώνουμε σχεδόν όλοι.
Κι επειδή οι διαφωνίες στα πεδία σχολίων των αναρτήσεων δεν γίνονται σε πραγματικό χρόνο, οι σχολιαστές γράφουν ευμεγέθεις μονολόγους που τείνουν να τους βυθίζουν ακόμα περισσότερο στις ακραίες απόψεις τους. «Όταν κάνετε μία συζήτηση με ένα άνθρωπο, ποιος απ’ όλους αυτούς αραδιάζει ένα μεγάλο μονόλογο, εκτός αν είναι ήρωας σε ταινία; Ακόμα κι αν θυμώσετε, οι συζητητές ανταλλάσσουν κουβέντες ο ένας με τον άλλον, με αποτέλεσμα (συνήθως) να ηρεμούν και να ακούν, άρα να έχουν μία πραγματική συζήτηση».
Οι αψιμαχίες στα πεδία των σχολίων επίσης, μπορεί να δώσουν σε κάποιον μία αίσθηση ικανότητας και ικανοποίησης, η οποία φευ, είναι ψευδής. «Συμβαίνουν τόσα πολλά πράγματα στη ζωή μας που μας είναι δύσκολο να βγούμε έξω και να υποστηρίξουμε έναν σκοπό με την φυσική μας παρουσία, πράγμα που κάνει τον ακτιβισμό της πολυθρόνας’ μία πολύ ελκυστική πρόταση», γράφει ένας blogger στην εφημερίδα Daily Kos. </div><div>Τέλος, ο Edward Wasserman, καθηγητής της Ηθικής της Δημοσιογραφίας επεσήμανε άλλο ένα λόγο γι αυτό το δηλητήριο που «χύνεται» στα σχόλια: κακά παραδείγματα που έχουν δώσει τα ίδια τα μέσα. «Δυστυχώς, τα Media έχουν κερδίσει άπειρα χρήματα διδάσκοντας τους ανθρώπους να συζητούν με λάθος τρόπους, προσφέροντας πρότυπα όπως ο Jerry Springer, ή τον Bill O’Reilly. Με αυτά τα πρότυπα, οι θεατές συμπεραίνουν πως η οργή είναι ο τρόπος με τον οποίο συζητούνται οι δημόσιες ιδέες», έγραφε ο καθηγητής. «Κι όμως, δεν είναι αυτός ο τρόπος.» </div><div>Η ουσία της επικοινωνίας είναι να εισπράττουμε την προοπτική του άλλου, να την κατανοούμε και να απαντάμε. «Ο τόνος της φωνής και οι χειρονομίες έχουν τεράστια επιρροή στην ικανότητά μας να καταλάβουμε τι λέει κάποιος» λέει ο Markman. “Όσο ο διάλογος απομακρύνεται από την πρόσωπο με πρόσωπο συνδιαλλαγή, τόσο πιο δύσκολο είναι να επικοινωνήσουμε».
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnCIfpOC3RLEfzRwt1uGjjAVO3mRXJQtR0b3K9XIU9zR83dPYMmgXi5R5gWU1b7_2Pjzr54kKQMww0VwGwi8-tkJsL5Bf4Or0KQ4jhwURgR36auQRcpLHTZBrxxUoxkgadoKEA7LhsIy1n7nRqqAOdZUMAQdsTFxDnpuFsEjRmdicbcbDCBOg4zTOT/s275/%CE%B8%CF%85%CE%BC%CF%8C%CF%823.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" data-original-height="183" data-original-width="275" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnCIfpOC3RLEfzRwt1uGjjAVO3mRXJQtR0b3K9XIU9zR83dPYMmgXi5R5gWU1b7_2Pjzr54kKQMww0VwGwi8-tkJsL5Bf4Or0KQ4jhwURgR36auQRcpLHTZBrxxUoxkgadoKEA7LhsIy1n7nRqqAOdZUMAQdsTFxDnpuFsEjRmdicbcbDCBOg4zTOT/s320/%CE%B8%CF%85%CE%BC%CF%8C%CF%823.jpg" width="320" /></a></div>
Κατά τη γνώμη του, τα διαδικτυακά μέσα θα πρέπει να μειώσουν τον θυμό και το μίσος που έχει γίνει κανόνας στις ανταλλαγές σχολίων ανάμεσα στους αναγνώστες. «Έχει μεγάλη αξία να αφήνεις όλες τις πλευρές μίας διαφωνίας να ακουστούν. Δεν έχει καμία αξία όμως να υπάρχουν προσωπικές επιθέσεις, ή να αφήνονται σχόλια που έχουν υπερβολικά θυμωμένο τόνο. Ακόμα κι αν κάποιος εκφράζει μία βάσιμη γνώμη αλλά το κάνει με θυμωμένο τόνο, φθήρει την φύση της διαφωνίας γιατί προσκαλεί και τους υπόλοιπους να απαντούν με αυτό τον τόνο. Αν σε ένα website τα σχόλια που περνούν συμπεριλαμβάνουν προσωπικές επιθέσεις με τον πιο άσχημο τρόπο, στέλνεται έτσι το μήνυμα ότι αυτή είναι μία αποδεκτή ανθρώπινη συμπεριφορά».
Από την δική τους πλευρά, οι αναγνώστες θα πρέπει να αναζητήσουν ανθρώπους με τους οποίους θα συζητούν, στην πραγματική τους ζωή, λέει ο Markman. Και θα είναι χρήσιμο να περιλαμβάνουμε στους κοινωνικούς μας κύκλους ανθρώπους που έχουν διαφορετικές απόψεις από τις δικές μας. «Με αυτό τον τρόπο θα αναπτύξουμε ένα υγιή σεβασμό για τους ανθρώπους που σκέφτονται με διαφορετικό τρόπο», αναφέρει.
Η προσπάθεια να βρούμε λύσεις στα δύσκολα προβλήματα σαν αυτά που μαζεύουν πολλά σχόλια στις ιστοσελίδες, απαιτεί μεγάλες συζητήσεις και συμβιβασμούς. «Η ανταλλαγή απόψεων και η διαπραγμάτευση που κάνουμε σε μία συζήτηση με κάποιον που δεν συμφωνεί μαζί μας, είναι τέχνη», λέει ο Markman. Κι η τέχνη αυτή εκλείπει, τόσο ανάμεσα στο κοινό, όσο ανάμεσα και σε όσους μας κυβερνούν.
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlYPLLqiiLD1lv13gFKmbWWNe8_UJyBPq-71eOW1Jbb9V9WXKEUBKRlCi_Jhj8Ehbsf2xIfL7iSQRgoDLpOIkQUxWw-gd9D1PtLeG26V2GueC9W4PL4IiBanzTyPxd3W6HcqT6Hr-pXJ0Hz12P_xPzDlB_34I8LzQ2o1oF1ZfpB_D1yg4VG9HHsprj/s1280/%CE%B8%CF%85%CE%BC%CF%8C%CF%822.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" data-original-height="1280" data-original-width="1061" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlYPLLqiiLD1lv13gFKmbWWNe8_UJyBPq-71eOW1Jbb9V9WXKEUBKRlCi_Jhj8Ehbsf2xIfL7iSQRgoDLpOIkQUxWw-gd9D1PtLeG26V2GueC9W4PL4IiBanzTyPxd3W6HcqT6Hr-pXJ0Hz12P_xPzDlB_34I8LzQ2o1oF1ZfpB_D1yg4VG9HHsprj/s320/%CE%B8%CF%85%CE%BC%CF%8C%CF%822.jpg" /></a></div>
Πηγή: Natalie Wolchover- Scientific American
https://antikleidi.com</div>Σοφίαhttp://www.blogger.com/profile/02990296746708513068noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7312182431094655995.post-51370941345898583052021-02-14T09:37:00.003+02:002021-02-14T09:42:48.183+02:00Έρως και Άγιος Βαλεντίνος<p> <b style="font-family: georgia, "times new roman", serif; text-align: center;">«Αγάπα, αγάπα τον Έρωτα, που οι μεν θνητοί, Έρωτα τον καλούνε πτερωτόν, οι δε θεοί Πτέρωτα, διότι πτερά μπορεί να βγάζει </b><span style="font-family: georgia, "times new roman", serif; text-align: center;">(1)</span><b style="font-family: georgia, "times new roman", serif; text-align: center;">. Έρως, η ύψιστη μυστηριακή μανία που δίδεται από τους θεούς προς μεγίστην ευτυχίαν </b><span style="font-family: georgia, "times new roman", serif; text-align: center;">(2)</span><b style="font-family: georgia, "times new roman", serif; text-align: center;">».</b><span style="font-family: georgia, "times new roman", serif; text-align: center;"> </span></p><div class="post-body entry-content" id="post-body-595312653220322324" itemprop="description articleBody" style="line-height: 1.4; position: relative; width: 586px;"><div dir="ltr" trbidi="on"><div class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span style="font-family: georgia, "times new roman", serif;">1.Ορφέως «Λόγοι Ιεροί»/ 2. Πλάτωνας (Συμπόσιο)</span></div><div class="MsoNormal"><br /></div><span style="font-family: georgia, "times new roman", serif;"></span><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: georgia, "times new roman", serif;"><span style="font-size: small;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-bVWdH1sl0bg/WKMttitrdLI/AAAAAAAApWc/ifXjMrDY5ioXaBYes2nzju0F8Tjk-1yxwCEw/s1600/%25CE%259C%25CF%2585%25CE%25B8%25CE%25B1%25CE%25B3%25CF%2589%25CE%25B3%25CE%25AF%25CE%25B1%2B%25CE%2599%25CE%2599.jpg" style="color: #4d469c; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration-line: none;"><img border="0" height="400" src="https://1.bp.blogspot.com/-bVWdH1sl0bg/WKMttitrdLI/AAAAAAAApWc/ifXjMrDY5ioXaBYes2nzju0F8Tjk-1yxwCEw/s400/%25CE%259C%25CF%2585%25CE%25B8%25CE%25B1%25CE%25B3%25CF%2589%25CE%25B3%25CE%25AF%25CE%25B1%2B%25CE%2599%25CE%2599.jpg" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border-radius: 0px; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 0px 0px; padding: 8px; position: relative;" width="313" /></a></span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 5pt 0in;"><br /><br /><div class="MsoNormal"><div class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">Η ιστορία του εορτασμού της Ημέρας του Αγίου Βαλεντίνου και η ιστορία του ομώνυμου αγίου, καλύπτεται από μυστήριο. Από όσο γνωρίζουμε μέχρι σήμερα, ο Φεβρουάριος τις τελευταίες δεκαετίες εορτάζεται ως μήνας του ρομαντισμού, ενώ ο εορτασμός της Ημέρας του Αγίου Βαλεντίνου περιέχει ίχνη τόσο από την χριστιανική, όσο και από την ρωμαϊκή παράδοση. Ποιός όμως ήταν ο Άγιος Βαλεντίνος και πως συνδέθηκε με την αρχαία αυτή ιεροτελεστία;<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;"><br /></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">Στην αρχαία Αθήνα, όταν ο χειμώνας άρχιζε να δύει (άλλοτε τον Ιανουάριο και άλλοτε τον Φεβρουάριο), εόρταζαν με λαμπρότητα τα Θεογάμια εις ανάμνησιν του έρωτος και των γάμων των ολυμπίων αρχόντων Διός και Ήρας. Ο μήνας αυτός -έβδομος ή και όγδοος του αττικού ημερολογίου- ο οποίος κάλυπτε τη χρονική περίοδο 22 Δεκεμβρίου-20 Φεβρουαρίου του δικού μας ημερολογίου ονομαζόταν Γαμηλιών (ο μήνας των γάμων) και ήταν αφιερωμένος στους πέντε γαμήλιους θεούς, τον Δία τον Τέλειο, Ήρα την Τελεία, την Αφροδίτη, την Πειθώ και την Άρτεμη, από τους οποίους εξηρτάτο η ευτυχής έκβαση του γάμου.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span><a name='more'></a></span><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;"><br /></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">Ιδιαίτερες, φυσικά, ήταν οι τιμές για τον Νεφεληγερέτη και τη σύζυγό του, η οποία ήταν η προστάτιδα-θεά του γάμου. Αργότερα, στη Ρώμη, επίσης τον Φεβρουάριο μήνα, εορτάζονται τα Λουπερκάλια προς τιμήν του Λούπερκους, θεού της γονιμότητας (ο Ρωμαίος Φαύνος ή Πάνας). Οι Ρωμαίοι θυσίαζαν κατσίκια και σκυλιά, ενώ νεαρά αγόρια χτυπούσαν με λωρίδες από δέρμα κατσίκας τις νεαρές κοπέλες για να τους μεταδώσουν τη γονιμότητα.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;"><br /></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">Οι αρχές, λοιπόν, της άνοιξης σηματοδοτούν όχι μόνον τη γονιμότητα και τις χαρές της φύσης αλλά και των έμβιων όντων που βρίσκονται εντός της, μεταξύ των οποίων και ο άνθρωπος. Από τα Θεογάμια και τα Λουπερκάλια έπρεπε να περιμένουμε την έλευση του Χριστιανισμού και την οργάνωση της εορταστικής πολιτικής της Εκκλησίας· ο καθείς και οι θεοί του! Ας μην ξεχνάμε ότι οι περισσότερες από τις χριστιανικές γιορτές αντλούν την έμπνευσή τους από τους παγανιστικούς πανηγυρισμούς.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;"><br /></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">Η γιορτή καταργήθηκε από την Εκκλησία τον 5ο αιώνα μ.Χ., ως ειδωλολατρική. Στη θέση της, στις 14 Φεβρουαρίου, μπήκε ο εορτασμός της μνήμης του Αγίου Βαλεντίνου, μάρτυρα της χριστιανικής πίστης από τη Ρώμη, με απόφαση του Πάπα Γελάσιου. Ο Γελάσιος δεν ξεκαθάρισε ποιος ήταν ο Άγιος που ήθελε να τιμήσει. Πιστεύεται ότι το έκανε μόνο και μόνο για να καταργήσει τα Λουπερκάλια. Η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου το 496 δεν είχε καμία σχέση με τον έρωτα.. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;"><br /></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">Τη σημασία που έχει σήμερα η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου την απέκτησε τον 14ο αιώνα, όπου συνδέθηκε με την έννοια της ευγενούς αγάπης, και την πρώτη γραπτή αναφορά του ως Αγίου την συναντάμε το 1382 στο ποίημα «Το Κοινοβούλιο των Πτηνών» («Parlement of Foules») του Geoffrey Chaucer.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">Το ποίημα των 699 στίχων είναι εμπνευσμένο από την παράδοση, κατά την οποία κάθε χρόνο την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου τα πουλιά συγκεντρώνονται μπροστά στη θεά της φύσης για να διαλέξουν ερωτικούς συντρόφους («...for this was Saint Valentine’s Day, when every bird cometh there to choose his mate...»).<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;"><br /></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">Ο Άγιος Βαλεντίνος ήταν ένας νεαρός χριστιανός και προστάτης των ερωτευμένων. Μια εικόνα του σώζεται στην εκκλησία της Santa Maria Antiqua, την ενορία των Ελλήνων της Ρώμης, την περίοδο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Διακρίνονταν για την χριστιανική του αγάπη και το ενοποιό του πνεύμα. Ο Βαλεντίνος, σύμφωνα με τον θρύλο, υπήρξε ιερωμένος του 3ου αιώνα, ο οποίος - σε πείσμα των αυτοκρατορικών διαταγών – δεχόταν να παντρέψει νεαρούς στην ηλικία ερωτευμένους, γλιτώνοντας με αυτό τον τρόπο τους άρρενες από τη στρατιωτική θητεία.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;"><br /></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">Μαρτύρησε (αποκεφαλίστηκε) κατά την περίοδο των διωγμών του Ρωμαίου αυτοκράτορα Κλαύδιου του Β’, στις 14 Φεβρουαρίου 268 μ.Χ και θάφτηκε στις κατακόμβες της Αγίας Πρίσκιλλας στη Ρώμη. Το 1815, ο Πάπας Πίος ο 7ος, πρόσφερε τα λείψανά του ως δώρο στον ιερέα Giovanni-Battista Longarini di San Constanzo, που προέρχονταν από το δουκάτο του Ουρμπίνο.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;"><br /></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">Στη συνέχεια τα λείψανά του, έπειτα από πολλές περιπέτειες, βρέθηκαν το 1907 στην Μυτιλήνη, μέσα στην εκκλησία της Μεταστάσεως της Παναγίας, η οποία βρίσκεται στην οδό Ερμού και είναι ευρέως γνωστή ως «Φραγκοκλησιά», κάτω από την Αγία Τράπεζα. Μετά την αποκατάσταση του ναού από την 14η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, το 2009, υπογράφτηκε και το ειδικό επίσημο έγγραφο για την απόθεση των λειψάνων του Αγίου Βαλεντίνου στο ναό. </span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;"><br /></span></div></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span><span style="font-family: verdana; font-size: small;"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-3B7FK3yHPUQ/WKMtupvOYrI/AAAAAAAApWs/k8gMKoSPWVAzaCuOsb-wxmHKROMWyFFMwCEw/s1600/img033.jpg" style="color: #4d469c; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration-line: none;"><img border="0" height="400" src="https://4.bp.blogspot.com/-3B7FK3yHPUQ/WKMtupvOYrI/AAAAAAAApWs/k8gMKoSPWVAzaCuOsb-wxmHKROMWyFFMwCEw/s400/img033.jpg" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border-radius: 0px; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 0px 0px; padding: 8px; position: relative;" width="400" /></a></span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div class="MsoNormal"><div class="MsoNormal" style="color: #444444; font-size: 13px;"><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">Ενας ειδικός, ο </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">Cicero Moraes, με τη βοήθεια της τεχνολογίας επιχείρησε να μας δείξει την πραγματική του εικόνα, πραγματοποιώντας τρισδιάστατη ανάλυση. Ο ίδιος προσπάθησε μέσα από φωτογραφίες, που είχε την δυνατότητα να έχει στην κατοχή του, βγάζοντας το κρανίο του Αγίου που βρίσκεται στη Ρώμη και στη συνέχεια εκτελώντας επεξεργασία σε αυτές να εξάγει συγκεκριμένα συμπεράσματα.</span></span></div><div><b><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;"><br /></span></b></div><span style="background-color: white; color: #444444; font-family: georgia, "times new roman", serif; font-size: 13px;"></span></div></div></div>Σοφίαhttp://www.blogger.com/profile/02990296746708513068noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7312182431094655995.post-4933079771086845642021-01-20T10:54:00.005+02:002021-01-20T10:54:45.250+02:00 Η Γραφή Του Θεού<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="275" data-original-width="527" height="209" src="https://1.bp.blogspot.com/-mj8YZo-14tY/YAfu9pcnOMI/AAAAAAAAGb4/rLHE3-AIjOEVemMw9FmAvZAGAJkTwFjowCLcBGAsYHQ/w400-h209/%25CE%25BC%25CF%2580%25CF%258C%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B5%25CF%25823.png" width="400" /><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana; text-align: left;"> </span><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana; text-align: left;"> </span><em style="font-family: verdana; text-align: left;">Στην Έμα Ρίσσο Πλατέρο</em></span></div></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><span> Το μπουντρούμι είναι βαθύ και πέτρινο. </span><span lang="EN-US">T</span><span>ο σχήμα του, ενός σχεδόν τέλειου ημισφαίριου, αν και το πάτωμα (που είναι επίσης πέτρινο) είναι λίγο μικρότερο από ένα μεγάλο κύκλο, γεγονός που εντείνει κάπως τα αισθήματα της καταπίεσης και της απεραντοσύνης. Ένας μεσότοιχος το χωρίζει στα δυο. </span><span lang="EN-US">O </span><span>τοίχος αυτός, παρόλο που είναι πανύψηλος, δε φτάνει ως τη κορφή του θόλου. </span><span lang="EN-US">A</span><span>πό τη μια μεριά είμαι γω, ο Τζινακάν, μάγος της πυραμίδας του Καολόμ, που πυρπολήθηκε απ' τον Πέδρο δε Αλβαράδο, από την άλλη, είναι ένας ιαγουάρος, που με τον μυστικό κι ισοσκελή βηματισμό του μετράει τον χρόνο και τον χώρο της αιχμαλωσίας του. Ένα μεγάλο παράθυρο με κάγκελα, σύρριζα στο πάτωμα, κόβει τον κεντρικό τοίχο. Την ώρα που δεν έχει σκιά (το μεσημέρι), ανοίγει στο ταβάνι μια καταπακτή, κι ένας δεσμοφύλακας, που τον έχουν ξεθωριάσει πια τα χρόνια, πιάνει να γυρίζει μια σιδερένια τροχαλία και μας κατεβάζει, στην άκρη ενός σκοινιού, κανάτες με νερό και κομμάτια κρέας. Τότε, στο μπουντρούμι μπαίνει φως, εκείνη τη στιγμή, μπορώ να δω τον ιαγουάρο.<span><a name='more'></a></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"> Δεν ξέρω πια πόσα χρόνια κείτομαι εδώ κάτω στα σκοτάδια. Εγώ, που κάποτε, ήμουν νέος και μπορούσα να πηγαινοέρχομαι σ' αυτή τη φυλακή, τώρα δεν έχω τίποτα να κάνω παρά να περιμένω παίρνοντας τη στάση του θανάτου μου, το τέλος που μου προορίζουν οι Θεοί. Κάποτε, με το βαθύ οψιδιανό μαχαίρι μου άνοιγα τα στήθια των θυμάτων μου και τώρα μου είναι αδύνατον χωρίς τα μάγια να σηκωθώ απ' το χώμα.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-52n0hieAjiU/YAfsn-MQ8eI/AAAAAAAAGbc/hPp03-B22J8kqcM0vaWT337Pihd8_cJ1gCLcBGAsYHQ/s900/%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25AC%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2582-834537.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="600" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-52n0hieAjiU/YAfsn-MQ8eI/AAAAAAAAGbc/hPp03-B22J8kqcM0vaWT337Pihd8_cJ1gCLcBGAsYHQ/s320/%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25AC%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2582-834537.jpg" /></a></div><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><span> Την προηγουμένη της πυρπόλησης της Πυραμίδας, οι άνθρωποι που ξεπέζεψαν απ' τα θεόρατα άλογα με βασάνισαν με πυρακτωμένα σίδερα για να τους αποκαλύψω τη κρυψώνα του θησαυρού. Γκρέμισαν, μπροστά στα μάτια μου, το είδωλο του Θεού, εκείνος όμως δεν μ' εγκατέλειψε στα βασανιστήρια και με κράτησε σιωπηλό. Με μαστίγωσαν, μου σπάσανε τα </span><span>κόκαλα, με παραμορφώσανε κι ύστερα ξύπνησα σ' αυτή τη φυλακή, απ' όπου δε θα ξαναβγώ ποτέ στη διάρκεια της θνητής ζωής μου.<br /> Ωθούμενος απ' την ανάγκη να κάνω κάτι, να γεμίσω τελοσπάντων τον χρόνο μου, θέλησα να θυμηθώ, μες στο σκοτάδι μου, όλα όσα γνώριζα. Νύχτες ολόκληρες σπατάλησα για να θυμηθώ τη σειρά και τον αριθμό ορισμένων ερπετών </span><span>σκαλισμένων σε πέτρα ή το σχήμα ενός φαρμακευτικού δέντρου. Έτσι υπέταξα τα χρόνια, έτσι ανέκτησα ό,τι μου ανήκε.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><span> Μια νύχτα ένιωσα ότι προσέγγιζα μια πολύτιμη ανάμνηση. Πριν ακόμη δει τη θάλασσα, ο ταξιδιώτης νιώθει μια αναταραχή στο </span><span>αίμα του. Λίγες ώρες αργότερα, άρχισα να διακρίνω καθαρότερα αυτή την ανάμνηση• ήταν μία από τις παραδόσεις του θεού. Τη </span><span>πρώτη μέρα της Δημιουργίας, ο θεός, προβλέποντας ότι στη συντέλεια των καιρών θα επισυμβούν ερήμωση και χαλασμός, </span><span>έγραψε την μαγική φράση που μπορεί να εξορκίσει όλα αυτά τα δεινά. Την έγραψε δε κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να φτάσει και </span><span>στις πιο απόμακρες γενιές και να είναι απρόσβλητη απ' την τύχη. Κανείς δεν ξέρει ούτε πού την έγραψε ούτε με τι </span><span>χαρακτήρες, μας αρκεί όμως να γνωρίζουμε ότι κάπου υπάρχει, μυστική, κι ότι μια μέρα κάποιος εκλεκτός θα την διαβάσει.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><span> Σκέφτηκα λοιπόν ότι, όπως πάντα, είχαμε φτάσει στη συντέλεια των καιρών κι ότι η μοίρα, που μ' έφερε να είμαι ο τελευταίος </span><span>ιερέας του θεού, μπορεί και να μου έδινε το προνόμιο να διαισθανθώ αυτή τη γραφή. Το γεγονός ότι ήμουν κλεισμένος </span><span>σε μια φυλακή δεν μου απαγόρευε αυτή την ελπίδα. Μπορεί και να 'χα δει χιλιάδες φορές την επιγραφή στο Καολόμ και να </span><span>υπολειπόταν απλώς το να την καταλάβω. Η σκέψη αυτή, πρώτα με εμψύχωσε κι ύστερα με βύθισε σ' </span><span>ένα είδος ιλίγγου. Πάνω στη γη υπάρχουν σχήματα αρχαία, σχήματα άφθαρτα και αιώνια. Οποιοδήποτε απ' αυτά θα </span><span>μπορούσε να είναι το σύμβολο που αναζητούσα. Ο λόγος του θεού θα μπορούσε να 'ναι ένα βουνό ή ένας ποταμός ή η </span><span>αυτοκρατορία ή η διάταξη των άστρων. Όμως στο πέρασμα των αιώνων τα βουνά ισοπεδώνονται και η πορεία ενός ποταμού </span><span>εκτρέπεται συνήθως κι οι αυτοκρατορίες γνωρίζουν αλλαγές και συντριβή κι η διάταξη των άστρων μεταβάλλεται. Όλα </span><span>αλλάζουν στο στερέωμα. Το βουνό και τ' άστρα είναι άτομα -και τ' άτομα περνούν. Έψαξα κάτι πιο ανθεκτικό, πιο άτρωτο.</span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><br /><span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-pmH7w_dFKMo/YAfs4274IaI/AAAAAAAAGbk/EFvZMe7r7_wRpPwgNGN0TgxCmqEoGrHuwCLcBGAsYHQ/s960/%25CE%25BC%25CF%2580%25CF%258C%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B5%25CF%25821.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="960" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-pmH7w_dFKMo/YAfs4274IaI/AAAAAAAAGbk/EFvZMe7r7_wRpPwgNGN0TgxCmqEoGrHuwCLcBGAsYHQ/s320/%25CE%25BC%25CF%2580%25CF%258C%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B5%25CF%25821.jpg" /></a></div> </span><span>Σκέφτηκα τα γένη των δημητριακών, των χορταρικών, των πουλιών, των ανθρώπων. Μπορεί η μαγική φράση να 'τανε </span><span>γραμμένη στο πρόσωπό μου, μπορεί εγώ ο ίδιος να ήμουν το τέρμα της αναζήτησής μου. Σ' αυτή την αγωνία βρισκόμουν, </span><span>όταν θυμήθηκα ότι ο ιαγουάρος ήταν μία από τις ιδιότητες του θεού. Και τότε η ψυχή μου γέμισε ευσπλαχνία. Φαντάστηκα το </span><span>πρώτο πρωινό του χρόνου, φαντάστηκα τον θεό μου να εμπιστεύεται το μήνυμα στο ολοζώντανο δέρμα των ιαγουάρων, </span><span>που θα ζευγάρωναν και θα γεννοβολούσαν αδιάκοπα, σε σπήλαια, σε φυτείες ζαχαροκάλαμου, σε νησιά, μέχρι να </span><span>δεχθούν το μήνυμα οι τελευταίοι άνθρωποι. Φαντάστηκα αυτό το δίκτυο των τίγρεων, αυτόν τον έμπυρο λαβύρινθο των </span><span>τίγρεων, που σκορπούσε τον τρόμο στις βοσκές και στα κοπάδια, μόνο και μόνο για να φυλάξει ένα σχέδιο. Στο διπλανό </span><span>κελί υπήρχε ένας ιαγουάρος. Εξέλαβα αυτή τη γειτνίαση ως επιβεβαίωση της εικασίας μου και ως μυστική χάρη.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><span> Αφιέρωσα πολλά χρόνια για να μάθω τη σειρά και τη διάταξη των κηλίδων. Κάθε τυφλή μέρα που περνούσε, μου </span><span>παραχωρούσε μια στιγμή φως, κι έτσι μπόρεσα να εντυπώσω στη μνήμη μου τα μαύρα σχήματα πάνω στο κίτρινο τρίχωμα. 'Αλλα </span><span>ήτανε στίγματα, άλλα σχημάτιζαν εγκάρσιες ραβδώσεις στο μέσα μέρος των πελμάτων, άλλα, δακτυλιωτά, επαναλαμβάνονταν. </span><span>Μπορεί και να ήταν ένας μόνον ήχος ή μια μόνη λέξη. Πολλά είχαν κόκκινο περίγραμμα.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><span> Δεν θα πω πόσο κοπιαστικό ήταν το έργο μου. Πολλές φορές ούρλιαξα μέσα στο μπουντρούμι ότι ένα τέτοιο κείμενο </span><span>δεν μπορεί να το αποκρυπτογραφήσει κανείς. Σιγά σιγά, το συγκεκριμένο αίνιγμα που με βασάνιζε άρχισε να με ανησυχεί </span><span>λιγότερο από το γενικό: Τι φράση γράφει ένας θεός; Τι είδους φράση θα συνέθετε μια απόλυτη διάνοια; Αναλογίστηκα ότι σε </span><span>όλες τις ανθρώπινες γλώσσες δεν υπάρχει ούτε μία πρόταση που να μην περικλείει το σύμπαν. Όταν λες «ο τίγρης», λες τις </span><span>τίγρεις που τον γέννησαν, τις χελώνες και τα ελάφια που κατασπάραξε, τα χόρτα που έτρωγαν αυτά τα ελάφια, τη γη που </span><span>βλάστησε αυτά τα χόρτα, τον ουρανό που φώτισε τη γη. Aναλογίστηκα ότι, στη γλώσσα ενός θεού, κάθε λέξη θα έπρεπε </span><span>όχι απλώς να εκφράζει αυτή την άπειρη αλληλουχία των γεγονότων, αλλά και να την εκφράζει μ' έναν τρόπο όχι </span><span>περιφραστικό, αλλά απερίφραστο, όχι διαδοχικό, αλλά ακαριαίο. Με τον καιρό, η ιδέα μιας θείας φράσης άρχισε να μου φαίνεται </span><span>παιδαριώδης ή βλάσφημη. Ένας θεός, σκέφτηκα, πρέπει να λέει μόνο μία λέξη και, μ' αυτή τη λέξη, να εκφράζεται η πληρότητα.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><span> Κανένα φώνημά του δεν μπορεί να είναι έλασσον του σύμπαντος ή ατελέστερο του σύμπαντος χρόνου. Οι φιλόδοξες </span><span>και φτωχές ανθρώπινες λέξεις όλα, κόσμος, σύμπαν, δεν είναι παρά απόηχοι ή ομοιώματα αυτού του φωνήματος που είναι </span><span>ισότιμο με μια ολόκληρη γλώσσα ή με όλα όσα μπορεί να περιλαμβάνει μία γλώσσα.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><span> Μια μέρα ή μια νύχτα -ανάμεσα στις μέρες και τις νύχτες μου, τι διαφορά υπάρχει; Ονειρεύτηκα ότι στο πάτωμα του </span><span>κελιού μου υπήρχε ένας κόκκος άμμου. Ξανακοιμήθηκα, αδιάφορος. Ονειρεύτηκα ότι ξυπνούσα κι έβλεπα δύο κόκκους.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><span>Ξανακοιμήθηκα. Ονειρεύτηκα ότι οι κόκκοι της άμμου ήταν τρεις. Πολλαπλασιάζονταν έτσι ώσπου το κελί κατακλυζόταν κι </span><span>εγώ έβρισκα το θάνατο κάτω απ' αυτό το αμμώδες ημισφαίριο. Τότε κατάλαβα ότι ονειρευόμουν και, καταβάλλοντας τεράστια </span><span>προσπάθεια, ξύπνησα. Ήταν ανώφελο: μ' έπνιγε η αναρίθμητη άμμος. Κάποιος μου είπε: Δεν ξύπνησες στον ξύπνο, αλλά σ' </span><span>ένα προγενέστερο όνειρο. Το όνειρο αυτό είναι μέσα σ' ένα άλλο όνειρο κι ούτω καθεξής επ' άπειρον, που είναι κι ο συνολικός αριθμός των κόκκων της άμμου. Η οδός της </span><span>παλινδρόμησής σου είναι ατελείωτη, και θα πεθάνεις πριν ξυπνήσεις στ' αλήθεια. Ένιωσα χαμένος. Η άμμος είχε γεμίσει το στόμα μου, μπόρεσα όμως να φωνάξω: Ούτε μπορεί να με σκοτώσει μια </span><span>άμμος που ονειρεύτηκα, ούτε υπάρχουν όνειρα μέσα σε όνειρα. Με ξύπνησε μια λάμψη. Στη κορφή του σκοταδιού, </span><span>διαγραφόταν ένας φωτεινός κύκλος. Είδα το πρόσωπο του δεσμοφύλακα, τα χέρια του, την τροχαλία, το σκοινί, το κρέας και τις κανάτες.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><span> <b> <span style="color: #0b5394;">Κάθε άνθρωπος συγχέεται, βαθμιαία, με τη μορφή της μοίρας του.</span></b> Κάθε άνθρωπος είναι, πάνω απ' όλα, οι περιστάσεις </span><span>του. Πάνω από αποκρυπτογράφος ή εκδικητής, πάνω από ιερέας του θεού, ήμουν ένας φυλακισμένος. Γύρισα στη σκληρή μου </span><span>φυλακή απ' τον ανεξάντλητο λαβύρινθο των ονείρων, σαν να επέστρεφα στο σπίτι μου. Ευλόγησα την υγρασία της, ευλόγησα </span><span>τον τίγρη της, ευλόγησα τον φεγγίτη, ευλόγησα το γέρικο, βασανισμένο μου κορμί, ευλόγησα το σκότος και την πέτρα.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><span> Και τότε συνέβη αυτό που δεν μπορώ ούτε να ξεχάσω ούτε να περιγράψω. Συνέβη η ένωσή μου με το θείον, με το σύμπαν </span><span>(δεν ξέρω αν αυτές οι λέξεις διαφέρουν). Η έκσταση δεν επαναλαμβάνει τα σύμβολά της. Υπάρχουν κάποιοι που είδαν </span><span>τον Θεό σε μια λάμψη, υπάρχουν άλλοι που τον διέκριναν σ' ένα σπαθί ή στους κύκλους ενός ρόδου. Εγώ είδα έναν θεόρατο </span><span>Τροχό, που δεν ήταν μπρος στα μάτια μου, ούτε πίσω, ούτε στο πλάι μου, αλλά παντού, ταυτόχρονα. Ο Τροχός αυτός ήταν </span><span>φτιαγμένος από νερό, αλλά και από φωτιά, παρόλο δε που φαινόταν το περίγραμμά του, ήταν άπειρος. Τον αποτελούσαν, </span><span>το 'να μέσα στ' άλλο, όλα τα πράγματα που θα είναι, που είναι και που ήταν. Εγώ ήμουν μία ίνα μέσα σ' εκείνον τον </span><span>ολοκληρωτικό μίτο κι ο Πέδρο δε Αλβαράδο, που με βασάνιζε, μια άλλη. Εκεί ήταν τα αίτια και τ' αποτελέσματα, και δεν </span><span>χρειαζόταν παρά να δω αυτόν τον Τροχό για να τα καταλάβω όλα, μέχρι τέλους. Ω χαρά τού να καταλαβαίνεις, πόσο πιο </span><span>μεγάλη είσαι απ' τη χαρά τού να φαντάζεσαι ή του να αισθάνεσαι! Είδα το σύμπαν και είδα τα κρυφά σήματα του </span><span>σύμπαντος. Είδα τις απαρχές, όπως τις περιγράφει η Βίβλος των Κοινών. Είδα τα βουνά που αναδύθηκαν απ' το νερό, είδα τους </span><span>πρώτους ανθρώπους από ξύλο, είδα τα πιθάρια που χιμήξαν στους ανθρώπους, είδα τα σκυλιά που τους ρήμαξαν τα </span><span>πρόσωπα. Είδα τον απρόσωπο θεό που υπάρχει, πίσω απ' τους θεούς. Είδα άπειρες διεργασίες που κατέληγαν σε μία και μόνη </span><span>μακαριότητα και, καταλαβαίνοντας τα πάντα, μπόρεσα να καταλάβω και τη γραφή του τίγρη.<br /></span></span><span style="font-family: verdana;"><span><br /></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><span> Είναι ένας τύπος, ο οποίος αποτελείται από δεκατέσσερις τυχαίες λέξεις (από δεκατέσσερις λέξεις που δείχνουν τυχαίες). Θ</span><span>α μου 'φτανε να τον εκφέρω με δυνατή φωνή για να γίνω παντοδύναμος. Θα μου 'φτανε να τον εκφέρω για να γκρεμίσω </span><span>αυτό το πέτρινο μπουντρούμι, για να εισχωρήσει η μέρα μες στη νύχτα μου, για να γίνω νέος, για να γίνω αθάνατος, για να </span><span>ξεσκίσει ο τίγρης τον Αλβαράδο, για να βυθίσω το άγιο μου μαχαίρι σε στήθια ισπανικά, για να παλινορθώσω τη πυραμίδα, </span><span>για να παλινορθώσω την αυτοκρατορία. Σαράντα συλλαβές, δεκατέσσερις λέξεις κι εγώ, ο Τζινακάν, θα κυβερνούσα τα </span><span>εδάφη που κάποτε κυβέρνησε ο Μοντεζούμα. Κι όμως το ξέρω πως δε θα τις πω ποτέ αυτές τις λέξεις, γιατί τον Τζινακάν δεν </span><span>τονε θυμάμαι πια.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><span> Ας πεθάνει μαζί μου το μυστήριο που 'ναι γραμμένο στους τίγρεις. Όποιος έχει δει το σύμπαν, όποιος έχει δει τα έμπυρα </span><span>σήματα του σύμπαντος, δε μπορεί πια να σκέφτεται έναν άνθρωπο, να σκέφτεται τις κοινότοπες ευτυχίες ή δυστυχίες </span><span>του, ακόμη κι αν πρόκειται για τον εαυτό του. Τι τον νοιάζει η ζωή αυτού του άλλου, η πατρίδα αυτού του άλλου, τώρα που ο </span><span>ίδιος δεν είναι πια κανένας; Γι' αυτό και δεν εκφέρω τον τύπο, γι' αυτό κι αφήνω τις μέρες να με ξεχάσουνε, γερμένος εδώ κάτω </span><span>στο σκοτάδι.</span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: verdana;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-1MtNtKYMpAA/YAfteCfZqJI/AAAAAAAAGbs/_NI2w1nKwIo8ViEp-Fauzur-AGHeNw4TQCLcBGAsYHQ/s535/%25CE%25BC%25CF%2580%25CF%258C%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B5%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="background-color: #cfe2f3; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="300" data-original-width="535" height="358" src="https://1.bp.blogspot.com/-1MtNtKYMpAA/YAfteCfZqJI/AAAAAAAAGbs/_NI2w1nKwIo8ViEp-Fauzur-AGHeNw4TQCLcBGAsYHQ/w640-h358/%25CE%25BC%25CF%2580%25CF%258C%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B5%25CF%2582.jpg" width="640" /></a></div><span style="background-color: #cfe2f3;"><br /><span style="font-family: verdana;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;">
Χόρχε Λουίς Μπόρχες (Jorge Francisco Isidoro Luis Borges Acevedo</span></div>
</div>
Σοφίαhttp://www.blogger.com/profile/02990296746708513068noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7312182431094655995.post-45782108375200686302021-01-20T10:21:00.001+02:002021-01-20T10:21:25.486+02:00Ο Ορφέας και η θρησκεία από την Ατλαντίδα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<header class="entry-header" style="box-sizing: border-box; color: #4a391a; font-family: "Open Sans"; font-size: 16px; margin: 30px 0px; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-kH1EJT_29aA/WpEg7KdjyfI/AAAAAAAAFoQ/YzuWcM_jy5wo2bLRVgiWCnf1vTJO3BC0gCLcBGAs/s1600/Giovanni%2BDall%2527Orto%252C%2BOrpheus%2Bsurrounded%2Bby%2Banimals.jpg" style="background-color: #cfe2f3; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="860" data-original-width="810" height="640" src="https://3.bp.blogspot.com/-kH1EJT_29aA/WpEg7KdjyfI/AAAAAAAAFoQ/YzuWcM_jy5wo2bLRVgiWCnf1vTJO3BC0gCLcBGAs/s640/Giovanni%2BDall%2527Orto%252C%2BOrpheus%2Bsurrounded%2Bby%2Banimals.jpg" width="602" /></a></div>
<h1 class="entry-title" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: "Roboto Slab"; font-size: 45px; font-weight: 400; line-height: 55px; margin: 0px auto 15px; outline: 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; vertical-align: baseline; width: 700px; word-wrap: break-word;">
<span style="background-color: #cfe2f3;"><br /></span></h1>
</header><div class="entry-content" style="border: 0px; box-sizing: border-box; margin: 30px auto; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline; width: 600px;">
<div style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #4a391a; font-size: 16px; margin-bottom: 30px; outline: 0px; overflow-wrap: initial; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline; word-wrap: initial !important;">
<span face="Trebuchet MS, sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;">Ο Ορφέας ήταν γιος του βασιλιά της Θράκης Οίαγρου και της μούσας Καλλιόπης, η οποία ήταν κόρη του Δία. Όλη του η ζωή και δράση αποτελεί έκφραση της θεϊκής αρμονίας, της οποίας αποτέλεσμα ήταν και το εκπληκτικό μουσικό του ταλέντο: με τη λύρα του και τη θεϊκή του φωνή μάγευε ζώα και ανθρώπους. Κάποιες φορές, η δύναμη της μουσικής του μετακινούσε ακόμα και άψυχα αντικείμενα! Φυσικά, δάσκαλός του ήταν ο θεός Απόλλων, ο θεός του φωτός και της μουσικής.</span></div>
<a name='more'></a><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><br />
</span><div style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #4a391a; font-size: 16px; margin-bottom: 30px; outline: 0px; overflow-wrap: initial; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline; word-wrap: initial !important;">
<span face="Trebuchet MS, sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;">Η πιο γνωστή ιστορία του Ορφέα είναι η κάθοδός του στον Άδη, όταν επιχείρησε να επαναφέρει στη ζωή την αγαπημένη του σύζυγο, Ευρυδίκη. Ανεβαίνοντας, όμως, τα σκαλιά του Κάτω Κόσμου, με τη γυναίκα του να τον ακολουθεί, δεν μπόρεσε να κρατήσει την υπόσχεση που είχε δώσει στον Άδη, και από τη λαχτάρα του να αντικρίσει την αγαπημένη του, γύρισε να την κοιτάξει πριν φτάσουν στον κόσμο των ζωντανών. Έτσι την έχασε για πάντα. Λίγο αργότερα, πέθανε και ο ίδιος από την στεναχώρια του. Σύμφωνα με άλλες εκδοχές του μύθου, ο Ορφέας πέθανε κατασπαραγμένος από τις Βάκχες ή από τον κεραυνό του Δία, όταν αποκάλυψε σε θνητούς ιερά μυστήρια. Οι μούσες έθαψαν το σώμα του στην περιοχή Λείβηθρα του Ολύμπου, ενώ το κεφάλι του μαζί με τη λύρα του μεταφέρθηκε από τον ποταμό Έβρο στο Αιγαίο, στο νησί Λέσβος.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span face="Trebuchet MS, sans-serif" style="font-family: verdana;"><a href="https://4.bp.blogspot.com/--JRw1YEIWtY/WpEhZT3nU-I/AAAAAAAAFoU/F26oNN9Hulsr89fEv64E2RZPpL9sX7OrACLcBGAs/s1600/OrpheeEurydiceDrolling-400x302.jpg" style="background-color: #cfe2f3; clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="302" data-original-width="400" height="241" src="https://4.bp.blogspot.com/--JRw1YEIWtY/WpEhZT3nU-I/AAAAAAAAFoU/F26oNN9Hulsr89fEv64E2RZPpL9sX7OrACLcBGAs/s320/OrpheeEurydiceDrolling-400x302.jpg" width="320" /></a></span></div>
<span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><br />
</span><div style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #4a391a; font-size: 16px; margin-bottom: 30px; outline: 0px; overflow-wrap: initial; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline; word-wrap: initial !important;">
<span face="Trebuchet MS, sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;">Στην αρχαιότητα, κανείς, εκτός από τον Αριστοτέλη, δεν αμφισβητούσε πως ο Ορφέας ήταν πραγματικό πρόσωπο, που είχε ζήσει αρκετές γενιές πριν από τον τρωικό πόλεμο (περίπου τον 13<span style="border: 0px; bottom: 1ex; box-sizing: border-box; font-size: 12px; height: 0px; line-height: 0; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; position: relative; vertical-align: baseline;">ο</span> αι. π.κ.χ), αν και αρκετοί σύγχρονοι ερευνητές πιστεύουν πως υπήρξαν πέντε διαφορετικά άτομα με αυτό το όνομα που έζησαν διαδοχικά σε διάστημα πολλών αιώνων.</span></div>
<h5 style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #4a391a; font-size: 20px; font-weight: 400; line-height: 30px; margin: 0px 0px 10px; outline: 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline; word-wrap: break-word;">
<span face="Trebuchet MS, sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;">Τα ορφικά κείμενα</span></h5>
<div style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #4a391a; font-size: 16px; margin-bottom: 30px; outline: 0px; overflow-wrap: initial; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline; word-wrap: initial !important;">
<span face="Trebuchet MS, sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;">Υπάρχει μία θεωρία, η οποία δεν είναι ευρέως γνωστή, ούτε έχει επαληθευτεί, παρουσιάζει όμως εξαιρετικό ενδιαφέρον. Σύμφωνα με αυτή, η γλώσσα στην οποία πρωτογράφτηκαν τα ορφικά κείμενα είναι μία αρχαϊκή γλώσσα, την οποία οι αρχαίοι συγγραφείς Πρόκλος και Ιάμβλιχος αναφέρουν ως τη «γλώσσα των θεών». Ο Thomas Taylor υποθέτει πως η γλώσσα αυτή ανάγεται στην εποχή των Πελασγών και είναι ίσως μία αρχαιότατη μορφή της ετρουσκικής ή αιολικής και ίσως να είναι η γλώσσα που μιλούσαν οι κάτοικοι της Ατλαντίδος, της ηπείρου που βυθίστηκε ξαφνικά κι εξαφανίστηκε, όπως μας περιγράφει ο Πλάτων στον «Κριτία» και στον «Τίμαιο». Ίσως κάποιοι από τους κατοίκους της Ατλαντίδας είχαν προνοήσει να μεταναστεύσουν όταν άρχισαν οι προσεισμοί που οδήγησαν στη μεγάλη καταστροφή και διασώθηκαν στα γύρω νησιά. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και οι Αιολείς, οι οποίοι, αφού ταξίδεψαν αρκετό καιρό στη θάλασσα, κατέληξαν στις ακτές της Θεσσαλίας και ονόμασαν την περιοχή Αιολία. Ίσως ακόμα τα «Αργοναυτικά», η ορφική αφήγηση της αργοναυτικής εκστρατείας να αναφέρεται σε αυτό το ταξίδι και στην περίπτωση αυτή, ο Ορφέας είναι αρχαιότερος απ’ όσο πιστεύουμε, μολονότι δεν τον αναφέρουν ονομαστικά ούτε ο Όμηρος ούτε ο Ησίοδος.</span></div>
<div style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #4a391a; font-size: 16px; margin-bottom: 30px; outline: 0px; overflow-wrap: initial; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline; word-wrap: initial !important;">
<span face="Trebuchet MS, sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;">Όπως λέει ο Πλάτων, οι ιερείς της Αιγύπτου απεκάλυψαν στον Σόλωνα πως η καταστροφή της Ατλαντίδας είχε συμβεί 9.000 χρόνια νωρίτερα, και εκτός από μερικά ονόματα σπουδαίων ανθρώπων και ελάχιστες προφορικές παραδόσεις για τα έργα τους, δεν είχε διασωθεί τίποτα από τον πολιτισμό τους. Ο Πλάτων εξηγεί γιατί συνέβη αυτό: «<em style="border: 0px; box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">διότι κάθε φορά η γενιά που διασώζεται </em>(εν. από κατακλυσμούς)<em style="border: 0px; box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> είναι εκείνοι που ζουν στα βουνά, οι αγράμματοι άνθρωποι</em>». Αν έτσι έγιναν τα πράγματα και την εποχή του Ορφέα, δεν είναι παράξενο που οι επόμενες γενιές είχαν λησμονήσει τη γραφή, τα τεχνολογικά επιτεύγματα, τη θρησκεία όπως την είχε διδάξει ο Ορφέας. Έτσι, φτάνοντας στον αιώνα του Ομήρου και του Ησιόδου, η αντίληψη για τους θεούς και για τη σχέση των ανθρώπων μαζί τους είχε διαφοροποιηθεί, ακολουθώντας την ηθική που ανέπτυξαν οι νέες κοινωνίες, καθώς εξελίσσονταν στον ελλαδικό χώρο. Οι θεοί έχουν τα ίδια ονόματα όπως και πριν, αλλά έχουν χαρακτήρα ανθρώπινο, έχουν ελαττώματα, ανακατεύονται στα ανθρώπινα ζητήματα και σώζουν ή καταστρέφουν όποιον επιθυμούν. Το να ανταγωνίζεται κάποιος τους θεούς, ή να ισχυρίζεται πως είναι καλύτερός τους, είναι ασυγχώρητη ύβρις. Στην εποχή του Ορφέα όμως, φαίνεται πως η σχέση ανάμεσα στους θνητούς και στους αθανάτους ήταν πιο εσωτερική.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span face="Trebuchet MS, sans-serif" style="font-family: verdana;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/--bMtECcUc6g/WpEkVW0xqQI/AAAAAAAAFok/w-7glGam_lccXanMsM8kGz_E4BjajpCxgCLcBGAs/s1600/atlantis.jpg" style="background-color: #cfe2f3; clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="179" data-original-width="282" height="203" src="https://2.bp.blogspot.com/--bMtECcUc6g/WpEkVW0xqQI/AAAAAAAAFok/w-7glGam_lccXanMsM8kGz_E4BjajpCxgCLcBGAs/s320/atlantis.jpg" width="320" /></a></span></div>
<span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><br />
</span><div style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-size: 16px; margin-bottom: 30px; outline: 0px; overflow-wrap: initial; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline; word-wrap: initial !important;">
<span face="Trebuchet MS, sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><span style="color: #4a391a;">Τα ορφικά κείμενα που έχουν φτάσει ως εμάς είναι μεταγενέστερα, αλλά πολλά περισσότερα είχαν γραφτεί τον 6</span><span style="border: 0px; bottom: 1ex; box-sizing: border-box; color: #4a391a; font-size: 12px; height: 0px; line-height: 0; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; position: relative; vertical-align: baseline;">ο</span><span style="color: #4a391a;"> αι. π.κ.χ, όταν η ορφικές αντιλήψεις επανήλθαν στο προσκήνιο μετά από πολλούς αιώνες. Ο ιερέας Ονομάκριτος συγκέντρωσε όλες τις προφορικές παραδόσεις που είχαν επιζήσει από την αρχαία ορφική λατρεία και έδωσε ώθηση στην</span> <span style="color: #20124d;">ξεχασμένη λατρεία του Διονύσου.</span></span></div>
<div style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-size: 16px; margin-bottom: 30px; outline: 0px; overflow-wrap: initial; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline; word-wrap: initial !important;">
<span face="Trebuchet MS, sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><span style="color: #4a391a;">Η αναβίωση της παλιάς λατρείας ένωσε τους θεούς του Ομήρου και του Ησιόδου με το ορφικό παρελθόν τους και έτσι δημιουργήθηκε το διάσημο ελληνικό πάνθεον των κλασικών χρόνων. Αυτούς τους θεούς λάτρευαν εκείνοι που έθεσαν τα θεμέλια του δυτικού πολιτισμού. Οι πρώτοι που επιδόθηκαν σε αυτή τη λατρεία και τήρησαν με ευλάβεια τον</span> «ορφικό βίο» ήταν, απ’ όσο γνωρίζουμε, οι πυθαγόρειοι. Ο Πυθαγόρας διδάχτηκε τα ορφι<span style="color: #4a391a;">κά από τον δάσκαλό του, Φερεκύδη, αλλά και από τους ιερείς της Αιγύπτου και της Μ. Ανατολής στα ταξίδια του. Το ορφικό δόγμα της μετενσάρκωσης υιοθέτησε και ο Πλάτων, αλλά ήταν οι διάδοχοι της σχολής του (οι νεοπλατωνικοί) που ανέλυσαν επαρκώς την ορφική θεολογία, η οποία κατέληξε στη θεωρία, γνωστή ως θεοσοφία.</span></span></div>
<h5 style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #4a391a; font-size: 20px; font-weight: 400; line-height: 30px; margin: 0px 0px 10px; outline: 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline; word-wrap: break-word;">
<span face="Trebuchet MS, sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;">Η κληρονομιά του Ορφέα</span></h5>
<div style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #4a391a; font-size: 16px; margin-bottom: 30px; outline: 0px; overflow-wrap: initial; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline; word-wrap: initial !important;">
<span face="Trebuchet MS, sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;">Η κληρονομιά που άφησε ο Ορφέας στη θρησκευτική αντίληψη του δυτικού κόσμου είναι πρώτον, η θεωρία πως ο άνθρωπος φέρει μέσα του το θεϊκό στοιχείο και πως μπορεί να το ενισχύσει καθαρίζοντας την ψυχή του από τα υλικά στοιχεία. Έσπειρε ακόμα την ιδέα πως ο άνθρωπος μπορεί να επικοινωνήσει με τον θεό μόνο σε κατάσταση έκστασης, επειδή μόνο τότε αποκόπτεται από την υλική του υπόσταση και «βλέπει» αυτά που δεν βλέπονται. Ο μυστικισμός του Ορφέα προβάλει ως στόχο του ανθρώπινου βίου την ταύτιση με τον θεό που είναι η μοναδική λύτρωση από την καταδίκη του θανάτου. Τονίζει, όμως, πως αυτή διαδικασία είναι προσωπική ευθύνη του καθενός και γι’ αυτό η επίτευξη της λύτρωσης πιστώνεται στον αγωνιζόμενο. Τίποτα δεν δίνεται ως θείο δώρο, τα πάντα κατακτώνται με πράξεις.</span></div>
<div style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #4a391a; font-size: 16px; margin-bottom: 30px; outline: 0px; overflow-wrap: initial; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline; word-wrap: initial !important;">
<span face="Trebuchet MS, sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;">Αν πράγματι η ορφική θρησκεία ήταν η επίσημη πίστη των κατοίκων της θρυλικής Ατλαντίδας, ίσως να ήταν ακριβώς αυτή η πεποίθηση η βάση του σπουδαίου πολιτισμού τους. Γιατί, όταν ο άνθρωπος γνωρίζει τον «θεό» που υπάρχει μέσα του είναι ικανός για τα μεγαλύτερα επιτεύγματα, ειδικά όταν πιστεύει πως ο θεός αυτός δεν κάνει δώρα.</span></div>
<div style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #4a391a; font-size: 16px; margin-bottom: 30px; outline: 0px; overflow-wrap: initial; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline; word-wrap: initial !important;">
<span face="Trebuchet MS, sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><br /></span></div>
<div style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #4a391a; font-size: 16px; margin-bottom: 30px; outline: 0px; overflow-wrap: initial; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline; word-wrap: initial !important;">
<span face="Trebuchet MS, sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><br /></span></div>
<div style="border: 0px; box-sizing: border-box; margin-bottom: 30px; outline: 0px; overflow-wrap: initial; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline; word-wrap: initial !important;">
<span face="Trebuchet MS, sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; color: #4a391a; font-family: verdana; font-size: x-small;">http://www.grethexis.com/</span></div>
</div>
</div>
Σοφίαhttp://www.blogger.com/profile/02990296746708513068noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7312182431094655995.post-37633797129322406532021-01-11T11:16:00.000+02:002021-01-11T11:16:07.922+02:00Ο Πρίγκηπας Της Λάσπης<br /> <br /><br /> <br /><span style="font-family: verdana;"> Μια φορά κι ένα καιρό, ήταν ένα μικρό βατραχάκι. Ήταν μικρό μα ξεχωριστό, γιατί είχε καταφέρει -χωρίς να ξέρει κανείς πως- να δει και να μάθει, πάρα πολύ σπουδαία και σοφά πράματα. Στην αρχή, που δεν είχε συνειδητοποιήσει ακόμα, τι μετέφερε στο μικρό του μυαλουδάκι, ήταν ήσυχο κι ευτυχισμένο. Κυλιόταν στη λάσπη του και τις νύχτες, αφού χόρταινε να κυνηγά νοστιμότατα έντομα, με την ευκίνητη και ταχύτατη γλώσσα του, άρχιζε να τραγουδά χαρούμενα, κοιτάζοντας στον ουρανό, τα άστρα και το φεγγάρι.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-yVtSdQGHYuc/X_wVImaTFII/AAAAAAAAGZs/KNPE6BPp1-oiwLcVBNm4DqQTKHFluCGlQCLcBGAsYHQ/s900/o-koufos-vatrachos-ke-i-alli.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="506" data-original-width="900" height="225" src="https://1.bp.blogspot.com/-yVtSdQGHYuc/X_wVImaTFII/AAAAAAAAGZs/KNPE6BPp1-oiwLcVBNm4DqQTKHFluCGlQCLcBGAsYHQ/w400-h225/o-koufos-vatrachos-ke-i-alli.jpg" width="400" /></a></div><br /><br /> Όσο μεγάλωνε όμως και σιγά-σιγά συνειδητοποιούσε, το βαρύ του φορτίο, διαπίστωσε με φρίκη, πως δε μπορούσε πια να χαίρεται στο βούρκο. Δε μπορούσε να ικανοποιείται, τρώγοντας μόνον έντομα και ζωύφια. Λαχταρούσε ένα καλύτερο χώρο και πιο έξοχα εδέσματα. Το μόνο που συνέχιζε ν' απολαμβάνει -και μάλιστα εντονότερα- ήταν το ...χάσιμό του τις νύχτες, στον ουρανό. Σπαταλούσε το χρόνο του 'κεί, παραμελώντας άλλα ζωτικότερα πράματα.<span><a name='more'></a></span><br /> Όλοι οι άλλοι βάτραχοι, στην αρχή παραξενεύτηκαν, αλλά μετ' από λίγο, άρχισαν να το κοροϊδεύουν. Κάποια τέτοια νύχτα ίσως, -όπως η αποψινή-<br />πρέπει να 'ταν που άρχισε να του μπαίνει η Μεγάλη Ιδέα! Να ζητήσει από το Βασιλιά του Δάσους, να του επιτρέψει, να μεταφέρει τις γνώσεις του και στ' άλλα ζώα! Γιατί έβαλε τέτοια ιδέα; Να 'χε ευγενικές προθέσεις; Να 'θελε να παραστήσει το σπουδαίο; Να 'θελε να βελτιώσει, μέσω όσων γνώριζε, το τρόπο ζωής όλων των άλλων ζώων; Κανείς δεν ήξερε!<br /> 'Απαξ και του μπήκε η ιδέα, ήταν πια σίγουρο, πως κανείς δε θα μπορούσε να του αλλάξει μυαλά. Μόλις καταστάλαξε μέσα του όλο τούτο, θέλησε να το εφαρμόσει άμεσα. Ζήτησε ακρόαση από το Βασιλιά. Φυσικά δεν έγινε δεκτό, ένα τόσο ανάρμοστο αίτημα και μάλιστα χωρίς επεξηγήσεις. Το βατραχάκι ένιωσε πολύ άσχημα κι άρχισε να σκέφτεται τους πιθανούς λόγους, τούτης της άρνησης. <br /> Το πρώτο που 'κανε, ήταν να καθρεπτιστεί ένα καθάριο πρωΐ, στη λιμνούλα, που 'ταν πεντακάθαρη. Είδε πως ήταν ένα όμορφο βατραχάκι, μα είχε πολλά σημάδια -έτσι του φάνηκε τότε-, από λάσπη. Βάλθηκε λοιπόν να τσαλαβουτά για να καθαριστεί εντελώς και μόλις το κατάφερε, ζήτησε πάλι ακρόαση. Πάλι όμως δεν έγινε δεκτός, αλλα αυτή τη φορά όμως, ο Βασιλιάς -που ήταν και διπλωματικός πολιτικός- ζήτησε να του μεταβιβάσουν, πως ήταν τρομερά απασχολημένος.<br /> Ο φίλος μας, κατάλαβε αμέσως, πως είχε δίκιο στην αρχική του εκτίμηση: ήθελε πλύσιμο, γι' αυτό κι αυτή τη φορά, δεν διώχτηκε χωρίς εξήγηση. Σκέφτηκε λοιπόν τι άλλο θα 'πρεπε να διορθώσει, ώστε να γίνει δεκτός και μάλιστα παιδεύτηκε πολύ. Κατέληξε πως μάλλον έπρεπε να φορέσει γυαλιά. Ναι! Γυαλιά! Είχε προσέξει, πως όλοι οι σοφοί τούτης της γης, φορούσαν, έστω κι αν κοιτούσαν, πολλές φορές, πάνω απ' αυτά.<br /> Τσακίστηκε πάραυτα να βρει ένα καλό ζευγάρι μα δεν ήταν κάτι εύκολο. Παιδεύτηκε κάμποσο και μόλις βρήκε, αμέσως μετά, ζήτησε άλλη μια φορά να δει το Βασιλιά. Είδε με χαρά κι αγαλλίαση, πως αυτή τη φορά, οι φρουροί, τον αντιμετώπισαν με πάρα πολύ καλό τρόπο. Ο Βασιλιάς άκουσε το σεβασμό στη φωνή, εκείνου που του τον ανήγγειλε κι άρχισε να μελετά σοβαρά, το αίτημα. Κοίταξε τον υπηρέτη του προσεκτικά και τον ρώτησε μήπως ο υπήκοος του 'χε πει, τι τον ήθελε. Ο άλλος, ταραγμένος, διαπίστωσε πως του 'χε διαφύγει να ρωτήσει κάτι τέτοιο και φυσικά, άκουσε τα ...σχολιανά του. Έφυγε τέλος με την εντολή, να τον διώξει ευγενικά κι άλλη φορά να προσέχει, να ρωτά τι και πως!<br /> Ο μπιστικός μετέφερε όντως, με πολύ όμορφο τρόπο, την άρνηση του Αρχηγού, αλλά του υποσχέθηκε πως θα τον δεχτούν κάποια άλλη στιγμή στο μέλλον, που θα 'ναι τα πράματα πιο χαλαρά. Ο βάτραχος, άλλη μια φορά, συνεχάρη τον εαυτό του με την ιδέα του και κατάλαβε, πως πια ήταν κοντύτερα στον αρχικό του στόχο. Έφυγε και περίμενε να λάβει τη κλήση -είχε πιστέψει πως κάποια στιγμή θα τον καλούσε ο ίδιος ο Βασιλιάς- να σπεύσει στο Παλάτι, μα ο καιρός περνούσε και τίποτε!<br /> Όταν πείστηκε πια πως δε θα κληθεί, άρχισε πάλι να σκέφτεται τι να διορθώσει, ώστε να το δεχτούν. Ν' αφήσει γενειάδα! Ναι! Αυτή είναι καταπληκτική ιδέα! Οι σοφοί τούτης της γης, είχαν όλοι γενειάδες, μα... δεν ήταν κάτι εφικτό... Πόσο απογοητεύτηκε όταν το συνειδητοποίησε! Αλλά πολύ σύντομα έλαμψαν τα μεγάλα μάτια του, από χαρά, γιατί μπορούσε να φτιάξει μια!<br /> Έκανε κρυφές επισκέψεις στη φωλιά του κυρ- Λαγού και μάζευε τις άσπρες τρίχες του. Όταν είδε πως είχε μαζέψει αρκετές, έφτιαξε όχι μόνο γενειάδα, μα -σε μια έμπνευση της στιγμής- και μια όμορφη περούκα! Πρόσεξε, πως αυτό του 'δινε κύρος κι ανάστημα. Έφτιαξε κι ένα ζευγάρι ψηλοτάκουνα, αυτοσχέδια παπούτσια κι όταν θα εμφανιζόταν θα φούσκωνε -όπως μπορούσε θαυμάσια, να κάνει- το λαιμό του κι αυτή τη φορά, είχε στο τσεπάκι την έγκριση.<br /> Πήρε το δρόμο για το παλάτι, με πολύ κόπο, γιατί δυσκολευόταν να στηριχθεί στα παπούτσια όντας αμάθητος -άσε που τον στενεύανε κιόλας- κι εκτός αυτού, είχε να διορθώνει κάθε τρις και λίγο, τη περούκα, που έχανε τη ...φόρμα της, από το ασταθές βάδισμα του. Μα δεν ήταν μόνο αυτό το ζόρι! Κάθε φορά που διόρθωνε τη περούκα, πέφτανε τα γυαλάκια στα μάτια, με αποτέλεσμα να μη καλοβλέπει κι άρα να σκοντάφτει στα μικροεμπόδια και να του ξαναπέφτει η περούκα και ...πάει λέγοντας. Διορθώνοντας εναλλάξ και με σταθερή συχνότητα, παπούτσια-περούκα-γυαλιά, έφτασε κατάκοπος και με κάπως πεσμένο ηθικό, στη Πύλη.<br /> Εκεί κοντοστάθηκε κι έκανε μια τελευταία καλή διόρθωση -έτσι ήλπιζε τουλάχιστον- και προχώρησε προσεκτικά τα λίγα τελευταία μέτρα, μέχρι το σημείο που 'ταν ο φρουρός και μίλησε όσο πιο στρωτά, θαρραλέα και καθαρά μπόρεσε. Ζήτησε ακρόαση από το Βασιλιά κι όταν ο άλλος -ορμηνεμένος- το ρώτησε το λόγο, του εξήγησε την ιδέα του. Η φωνή του -εκτός των άλλων- βγήκε και κουρασμένη, πράμα που του προσέδωσε ακόμα μεγαλύτερο κύρος. Ειδικά στα μάτια του εντυπωσιασμένου μπιστικού, που τα μάτια του είχαν δει λίγα σε τούτη τη γη. Τον άκουσε μ' ανοιχτό το στόμα, χάνοντας τη λαλιά του κι όταν τέλειωσε, του έγνεψε να περιμένει και μπήκε τρέχοντας μέσα.<br /> Ο Βασιλιάς τον άκουσε προσεκτικά, πρόσεξε έκπληξη και σεβασμό στη φωνή και στο βλέμμα του και προβληματίστηκε πάρα πολύ. Ο νους του έτρεξε σ' άλλα μονοπάτια. Φοβήθηκε το βάτραχο, που 'χε κερδίσει μ' υπομονή κι επιμονή, το σεβασμό του παρακατιανού, μη του πάρει το σκήπτρο, αν μάλιστα είχε τέτοιο εντυπωσιακό παρουσιαστικό κι είχε και σημαντικά πράματα να πει - που αυτός ως ώρας αγνοούσε-, τότε ήθελε προσοχή! Πρόσταξε τον υπηρέτη να το μπάσει να περιμένει, στην αίθουσα συμβουλίων, να κρατήσει εχεμύθεια -προφασίστηκε πως ίσως είχε να πει κάτι μυστικό ο ...κύριος- και να τους αφήσει εντελώς μόνους.<br /> Γύρισε στα ιδιαίτερα δώματα του κι άλλαξε χίλιες φορεσιές, μέχρι να αποφασίσει τι θα φορέσει, ώστε να μην υστερήσει σε εμφάνιση, στολίστηκε με εντυπωσιακό τρόπο και στο τέλος, έβαλε στο κεφάλι το καλύτερο λοφίο του. Τότε μόνο, όταν ένιωσε άνετος κι επιβλητικός, πέρασε στην αίθουσα, ενώ είχε περάσει αρκετή ώρα. Είχε καταλάβει πως είχε στήσει το κύριο βάτραχο μα πίστευε πως έτσι θα του 'σπαζε το τσαμπουκά και περίεργος μπήκε...<br /> Ο βάτραχος δε πίστευε στ' αυτιά του και συνεχάρη, άλλη μια φορά τον εαυτό του, για τις ...βελτιώσεις του, ως προς το σοφιστικοβατραχοimage του. Μπήκε θαμβωμένος μέσα στο παλάτι και στην αίθουσα που τον έβαλαν να περιμένει. Όσο περνούσε η ώρα όμως, μεγάλωνε ο εκνευρισμός κι η ανασφάλεια που 'νιωθε. Ευτυχώς όμως, ήξερε πως αυτό που 'χε να πει ήταν αρκετά σημαντικό κι ήλπιζε να καταφέρει να πείσει και το Βασιλιά.<br /> Όταν μπήκε ο Πρώτος των ζώων, υποκλίθηκε συνεπαρμένος και δυστυχώς, γυαλιά-περούκα-παπούτσια, χάσανε κάπως τη ...φόρμα τους. Είχε ξεχάσει βλέπετε, πως τα φορούσε, μα πρέπει να 'ταν πολύ αστείο θέαμα, γιατί άκουσε ένα κοροϊδευτικό γέλιο να δονεί το χώρο. Ο Καπετάνιος βαστούσε τη κοιλιά του και με κόπο κατάφερε να σοβαρευτεί και πάνω που το 'χε καταφέρει, άκουσε το λόγο που 'φερνε 'δώ μέσα, τούτο 'δω το υποκείμενο και ...ξαναξεράθηκε στα χάχανα!<br /> Ωστόσο σκέφτηκε πονηρά! Είδε πως δεν είχε να φοβάται τίποτε απ' αυτόν, προς το παρόν, αλλά ήξερε επίσης πως ήταν αρκετά ευρηματικός, επίμονος κι υπομονετικός κι έτσι έπρεπε να του δώσει ένα καλό μάθημα, άπαξ δια παντός! Όσο για το πως θα γινόταν αυτό... έ φυσικά θα τον άφηνε να ...μιλήσει στο πλήθος και τεχνηέντως θα τον ρεζίλευε. Γρήγορα είχε καταστρώσει σχέδιο δράσης και ...δέχτηκε το αίτημα, παριστάνοντας τον σκεπτικό και τον προβληματισμένο -ενώ μέσα του ακόμα γελούσε- και κάλεσε αμέσως τους κήρυκες! Έδωσε εντολή επιτακτικά, ορίζοντας τη μέρα που θα 'πρεπε να μαζευτούν όλα μα ΟΛΑ τα ζώα, για ν' ακούσουν τι έχει να τους πει αυτός ο ...κύριος. Ύστερα αποσύρθηκε κι ο βάτραχος οδηγήθηκε έξω τυπικότατα!<br /> Σαν έφτασε 'κείνη η μεγάλη μέρα, ο ήρωάς μας, ένιωθε κύριος της κατάστασης. Είχε ετοιμάσει το λόγο του, τον είχε κάνει πάμπολλες πρόβες, κοιτάζοντας τον εαυτό του στη λιμνούλα. Επίσης, είχε βελτιώσει εμφάνιση και στυλ κι έφτασε στο τόπο της συνάντησης σίγουρος, πως θα τύχει της δέουσας προσοχής.<br /> Τα ζώα είχαν μαζευτεί από νωρίς, παραξενεμένα κι όταν όλα ετοιμάστηκαν βγήκε ο Βασιλιάς και τους απηύθυνε χαιρετισμό. Τους μίλησε λιγάκι με συνηθισμένα λόγια κι ύστερα -με τέχνη και λόγο εξαιρετικό- τα ρώτησε αν έχουν κανένα παράπονο. Φυσικά πήρε, δια βοής την απάντηση που 'θελε και τότε μορφάζωντας αδιάφορα, ζήτησε τη ...προσοχή τους στο Κύριο Βάτραχο, που 'χε, λέει, να τους πει κάτι σημαντικό. Μπορεί να το 'πε σοβαρά μα με τέτοια σημασία που 'ταν σα να 'λεγε "και τώρα θα ...σπάσουμε πλάκα"! Τέλος με μια θεατρινίστικη κίνηση τους τον ανήγγειλε κι αποτραβήχτηκε πιο πίσω!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-rQ6jPfNwCC8/X_wWjWgBwXI/AAAAAAAAGaA/XoUGXN-AjL80kr2WcO0GBsVwLzJyehtmQCLcBGAsYHQ/s226/images%2B%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="226" data-original-width="223" src="https://1.bp.blogspot.com/-rQ6jPfNwCC8/X_wWjWgBwXI/AAAAAAAAGaA/XoUGXN-AjL80kr2WcO0GBsVwLzJyehtmQCLcBGAsYHQ/s0/images%2B%25281%2529.jpg" /></a></div><br /><br /> Ο βάτραχος, ανέβηκε στο πόντιουμ, που 'χε ετοιμαστεί, μη ξέροντας ότι είχε συμβεί κι άρχισε να τους μιλά, αν κι ...είχε τρακ λόγω που πρώτη φορά μιλούσε σε τόσο πλήθος. Αυτό τον έκανε να κομπιάσει στις πρώτες φράσεις:<br /> -"Αγαπητοί μου συντοπίτες ...εεε... έχω να σας πω... εεε... κάτι πολύ σημαντικό... εεε για ... γιαα... εεεε... α για όλους μας..."<br /> Στο σημείο αυτό, το κοινό χλεύασε, γιατί άρχισε να ...βαριέται! Ο βάτραχος μας, τα 'χασε:<br /> -"Θα με αφήσετε να μιλήσω"; τους ρώτησε<br /> -"ΟΧΙΙΙΙ"! του 'παν όλοι, εν χορώ, "γιατί είσαι άσχημος με αυτά τα μαλλιά"!!<br /> Έβγαλε αμέσως τη περούκα του και ξαναπροσπάθησε μα αυτή τη φορά τους ενοχλούσαν τα γένεια του. Έπειτα τα παπούτσια και μετά τα γυαλιά κι όταν εκείνος απαλλάχτηκε απ' όλα αυτά, δε κατάφερνε να επιβληθεί πια σ' έναν εντελώς ξεσάλωμενον όχλο! Αναγκάστηκε να κοάσει δυνατά! Του είπαν πως δεν είχε όμορφη φωνή και πως δεν ήθελαν να ακούσουν τίποτε άλλο! Προσπάθησε να κάνει τη φωνή του γλυκειά κι όμορφη μα τελικά διαπίστωσε πως είχε χάσει ειρμό, ηθικό και σθένος<br /> Τώρα και να τον άφηναν να μιλήσει δε θα κατάφερνε να τους τα πει στρωτά κι όμορφα, όπως τα 'χε σχεδιάσει! "Ευτυχώς" σκέφτηκε "που το θέμα που 'χω να τους 'πω, είναι πάρα πολύ σημαντικό" κι αποφάσισε να συνεχίσει τη προσπάθεια. Αυτή η σκέψη τον έκανε να αντλήσει δυνάμεις κι άρχισε πάλι να μιλά. Θα τα 'χε ίσως καταφέρει μα 'δω επενέβη ο Βασιλιάς. Δηλαδή όχι ο ίδιος, απλώς είχε βάλει μέσα στο πλήθος έναν έμπιστο και του 'κανε νόημα. Εκείνος σηκώθηκε, πλησίασε το βάτραχο και του 'πε, περιφρονητικά:<br /> -"'Ακουσε βατραχάκι, γύρνα στη λάσπη σου να χάφτεις μύγες και μη μας τρως το χρόνο με τις μπουρδολογίες σου! Εμπρός! 'Αειντε ντε!!! και στο τέλος αυτής της άσχημης φράσης έκαμε κάτι ακόμα πιο άσχημο: τον έφτυσε κοροϊδευτικά!<br /> Τότε, μπροστά στα έκπληκτα μάτια όλων και του Βασιλιά, συνετελέσθη ένα μεγάλο θαύμα: Ο βάτραχος μεταμορφώθηκε σ' ένα πανέμορφο κι υπέροχο πρίγκηπα! Όλοι - κι ο Βασιλιάς ακόμα- έμειναν άφωνοι! Ο βάτραχος-Πρίγκηπας, που δεν είχε καταλάβει πως είχε αλλάξει, θεώρησε πως επιτέλους είχαν πειστεί ν' ακούσουν κι ...άδραξε την ευκαιρία:<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-kBizAd7zIHI/X_wWTzu2L5I/AAAAAAAAGZ4/z8POehBDmN85nS-5C-IR7BulwU4jxxGHQCLcBGAsYHQ/s900/%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25B3%25CE%25BA%25CE%25B7%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2582-%25CE%25B2%25CE%25B1%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25AC%25CF%2587%25CF%2589%25CE%25BD-%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25BC%25CE%25B5%25CE%25BD%25CF%2589%25CE%25BD-%25CF%2583%25CF%2587%25CE%25B5%25CE%25B4%25CE%25AF%25CF%2589%25CE%25BD-105226917.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="768" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-kBizAd7zIHI/X_wWTzu2L5I/AAAAAAAAGZ4/z8POehBDmN85nS-5C-IR7BulwU4jxxGHQCLcBGAsYHQ/s320/%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25B3%25CE%25BA%25CE%25B7%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2582-%25CE%25B2%25CE%25B1%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25AC%25CF%2587%25CF%2589%25CE%25BD-%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25BC%25CE%25B5%25CE%25BD%25CF%2589%25CE%25BD-%25CF%2583%25CF%2587%25CE%25B5%25CE%25B4%25CE%25AF%25CF%2589%25CE%25BD-105226917.jpg" /></a></div><br /><br /> -"Λοιπόν, επιτέλους, έχω να σας πω πως το δάσος μας κινδυνεύει! Θα 'ρθουν γερανοί κι ένα σωρό άλλα μηχανημάτα και θα μας το καταστρέψουνε, για να φτιάξουνε μεγάλα κτιριακά συγκροτήματα! Αν δε κάνουμε κάτι γι' αυτό ή να φύγουμε γρήγορα, πολλοί από 'μας -ίσως κι όλοι- θα χαθούμε..." σταμάτησε γιατί διαπίστωσε ξαφνικά, πως η φωνή, του 'βγαινε διαφορετική κι ότι κοιτούσε το πλήθος από πιο ψηλά, σε σχέση με πριν. Κοίταξε τα χέρια του και τότε τα θυμήθηκε όλα...<br /> Κάποιος μεγάλος μάγος, τον είχε κάνει βάτραχο, επειδή ήταν διάδοχος του θρόνου κι όχι μόνον αυτό, μα ήθελε να αποτρέψει αυτή τη καταστροφή, που είχαν αποφασίσει όλοι οι άλλοι -με το αζημίωτο φυσικά- κι ήθελε με αυτό το τρόπο να τον ξεφορτωθεί κρυφά!<br /> Πίσω στην αίθουσα είχε επικρατήσει σιωπή, που την έσπασε ο Βασιλιάς, πλησιάζοντάς τον και του είπε συγκινημένος:<br /> -"Πρίγκηπά μου, μεγάλη μας τιμή και πολύ όμορφα θα τα 'πατε όλα τούτα, σίγουρα. Ζητώ συγγνώμη που δε σας αντιμετωπίσαμε κατά πως έπρεπε, μα ...δε ξέραμε... Όμως πρέπει να σας πω πως τώρα πια δε σας καταλαβαίνουμε, ότι κι αν μας λέτε! Δε γνωρίζουμε τη γλώσσα των ανθρώπων"!<br /> Ο Πρίγκηπας-βάτραχος δε καταλάβαινε λέξη, απ' όσα του 'λεγε, εκείνο το ζωάκι 'μπρός του κι έτσι στράφηκε πάλι στο κοινό:<br /> -"Πρέπει να φύγετε γιατί αυτό το μακροπρόθεσμο πρόγραμμα υλοτομίας, τουριστικής εκμετάλλευσης και τσιμεντοποίησης του δάσους αυτού, μπορεί να 'χει ξεκινήσει ήδη"!<br /> Όλοι τον άκουγαν πολύ προσεκτικά. Κρέμονταν απ' τα χείλη του κυριολεκτικά κι όντως κατέβαλλαν φιλότιμες προσπάθειες, να τον καταλάβουν, μα του κάκου!<br /> Ο Βασιλιάς πλησίασε και του 'γλυψε το χέρι. Τότε ένα δεύτερο θαύμα γίνηκε στη κατάμεστη αίθουσα: Ο Πρίγκηπας-βάτραχος ξανάγινε βατράχι δια μιας. Νέα βουβαμάρα, νέα έκπληξη στο κοινό, που κράτησε λίγο, όσο να γίνει αντιληπτή η νέα αλλαγή. Τώρα ο βάτραχος χάρηκε που 'δε πως μπορούσε να τους εξηγήσει κι άρχισε να μιλά πάλι. Εκείνοι όμως δε τον άφησαν κι άρχισαν να τον κοροϊδεύουν πάλι. <br /> Στην αρχή, χειροκρότησαν ειρωνικά κι έπειτα τον πρόγκηξαν, πνίγοντας τα ανήσυχα λόγια του, πριν καν προλάβει να αρθρώσει μια φράση.<br /> Έπειτα από κάμποσο καιρό -από 'κείνη τη μέρα- όταν πια τα μηχανήματα έπαιρναν, ένα-ένα, μπρος με κατεύθυνση το δάσος, ο Βάτραχος-πρίγκηπας είχε εκδιωχθεί. Είχε ανακαλύψει τις χαρές της λασπουριάς, τη γλυκειά γεύση των εντόμων και τη μαγική ομορφιά του νυχτερινού ουρανού. Κι όλα τούτα τα 'κανε τραγούδια και τα κόαζε τις νυχτιές, αρκετά μακριά από 'κει...<br /> <br />βρεκεκεκεξ κουαξ κουαξ<br /> Βοήθα μούσα, για να 'πω σ' αυτούς εδώ τους στίχους,<br /> της μίζερης μου της ζωής, το λάθος το τρανό<br /> ακουώντας να πλησιάζουνε, του Χάροντα τους ήχους<br /> και πριν στη Γη που μ' έθρεψε, βαθιά θε να χωθώ.<br /><br /> Γεννήθηκα, μεγάλωσα και μόλεψα το νου μου,<br /> μ' αυτά που λεν' Ιδανικά, Όνειρα και Ελπίδες<br /> και πίστεψα, σε μια στιγμή του άγονου του βιού μου<br /> ότι γραφτό μου ήτανε να σπάσω τ'ς αλυσίδες.<br /><br /> Και έβγαινα κοάζωντας στη Λάσπη μου συργιάνι,<br /> καμαρωτός, θαρρεύωντας πως ήμουν Εκλεκτός.<br /> Εγώ ο μόνος Βάτραχος -αχ νου που 'χες φυράνει!-<br /> που με φιλί Πριγκήπισσας, Πρίγκηπας θα γενώ τρανός!<br /><br /> Τώρα που μου 'ρθε το μυαλό, πίσω στα σύγκαλά του<br /> και πλατσουρίζω ήσυχος, δίχως τις ψευδαισθήσεις,<br /> παράτησα το Θρόνο μου και όλα τα καλά του,<br /> μα έχασ' ήδη μια ζωή και μύριες συγκινήσεις!<br /><br /> Κι εγώ που τόσο πόθησα, μια μέρα να ταφώ,<br /> μ' ένα μεγάλο επίγραμμα στη πλάκα μ' από πάνω,<br /> θα σβήσω κάποιο δειλινό κι ευτύς θα ξεχαστώ,<br /> σα να μη πέρασα ποτέ στο Κόσμο τον Επάνω! βρεκεκεκεξ κουαξ κουαξ<br /><br />"...Για ένα καθυστερημένο <br /> φιλί και μια πολύ </span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-reCem5w1ViQ/X_wXMf3IzAI/AAAAAAAAGaM/8C3McU4B6tUzMQ3SOR3ZBe2ds8fxc4Z7gCLcBGAsYHQ/s1100/5949d2c52d3cc42b6040af43f3f00b13_w1100.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="619" data-original-width="1100" height="225" src="https://1.bp.blogspot.com/-reCem5w1ViQ/X_wXMf3IzAI/AAAAAAAAGaM/8C3McU4B6tUzMQ3SOR3ZBe2ds8fxc4Z7gCLcBGAsYHQ/w400-h225/5949d2c52d3cc42b6040af43f3f00b13_w1100.jpg" width="400" /></a></div><br /><div><span style="font-family: verdana;"><br /> βιαστική φτυσιά..."</span><br />
</div><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;">Δεκέμβρης 2003</span></div>Σοφίαhttp://www.blogger.com/profile/02990296746708513068noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7312182431094655995.post-11819668568060234162021-01-07T10:43:00.001+02:002021-01-07T10:43:37.749+02:00 Λίγα για τον Αη Γιάννη...<p><span style="background-color: #cfe2f3;"><br /></span></p><div class="" data-block="true" data-editor="dbbqu" data-offset-key="blje9-0-0" style="color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; white-space: pre-wrap;"><div class="_1mf _1mj" data-offset-key="blje9-0-0" style="direction: ltr; font-family: inherit; position: relative;"><span data-offset-key="blje9-0-0" style="background-color: #cfe2f3; font-family: inherit;">"Είναι σαν τον αη Γιάννη" λένε για κάποιον που έχασε τα λογικά του. Σε πολλές περιοχές πιστεύουν πως κι ένας απλός άνθρωπος, ονόματι Γιάννης, φέρει τις χάρες του αγίου και είναι ικανός να γειάνει έναν άρρωστο αρκεί και μόνον να τον συναντήσει. Αλλού θεωρείται προστάτης των νουνών και των κουμπάρων. Γι' αυτό λέει κι ο λαός μας εν είδει παροιμίας: Σπίτι χωρίς Γιάννη, προκοπή ποτέ δεν κάνει. </span></div></div><div class="" data-block="true" data-editor="dbbqu" data-offset-key="79o4l-0-0" style="color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; white-space: pre-wrap;"><div class="_1mf _1mj" data-offset-key="79o4l-0-0" style="direction: ltr; font-family: inherit; position: relative;"><span data-offset-key="79o4l-0-0" style="background-color: #cfe2f3; font-family: inherit;">Φαίνεται όμως πως η λαϊκή αντίληψη για τις ικανότητες και την ευφυΐα των Γιάννηδων διχάζεται, βάσει της λαϊκής στροφής "45 Γιάννηδες ενός κοκόρου γνώση". Ενώ φαίνεται να θεωρούν τους Γιάννηδες γκρινιάρηδες και ανικανοποίητους κατά το λαϊκό "Τι έχεις Γιάννη; - Τι είχα πάντα". Αλλά και μοναχοφάηδες κατά το "Γιάννης κερνάει Γιάννης πίνει" (φράση που βγήκε από το πρωτοπαλλήκαρο του Θεοδ. Κολοκοτρώνη, Γιάννη Θυμιούλα, που έτρωγε στην καθισιά του ολόκληρο αρνί και σηκωνόταν πεινασμένος. Σε μια πολιορκία που κράτησε τρεις μέρες υπέφερε φοβερά από την πείνα, ώσπου αποφάσισε να κάνει εξόρμηση - αυτοκτονία, μονάχος του προς τον εχθρό, για την εξεύρεση τροφής. Με το θηριώδες σώμα του και τη χαντζάρα του τρόμαξε τον εχθρό που τράπηκε σε φυγή και οι Έλληνες σώθηκαν. Μετά ο Θυμιούλας κατέβηκε στο πλησιέστερο χωριό, έσφαξε τρία αρνιά, παρήγγειλε ένα 20λιτρο βαρέλι κρασί και στρώθηκε στο φαΐ, κερνώντας όποιον περνούσε. Πέρασε και ο Κολοκοτρώνης, είδε λαό να χαζεύει το πως έτρωγε ο Θυμιούλας και ρώτησε τι συμβαίνει "Τίποτα καπετάνιο, Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει" απάντησε ο προεστός του χωριού... ) </span></div><div class="_1mf _1mj" data-offset-key="79o4l-0-0" style="direction: ltr; font-family: inherit; position: relative;"><span data-offset-key="79o4l-0-0" style="background-color: #cfe2f3; font-family: inherit;">Και άτυχους κατά το "τα καλά του Γιάννη θέλουν, μα τον Γιάννη δεν τον θέλουν" φράση που προέκυψε από τα λόγια του Ιωάννη Καποδίστρια "Οι Έλληνες θέλουν τα καλά του κυρ-Γιάννη, μα τον Γιάννη δεν τον θέλουν να είναι κύρης", όταν είδε ότι είχε επιτυχία στα πολιτικά σαλόνια της Ευρώπης, αλλά όχι και στην Ελλάδα όπου πλήρωνε κι από την τσέπη του πολλές φορές μισθούς και τροφοδοσίες καπεταναίων. </span></div><div class="_1mf _1mj" data-offset-key="79o4l-0-0" style="direction: ltr; font-family: inherit; position: relative;"><span data-offset-key="79o4l-0-0" style="background-color: #cfe2f3; font-family: inherit;">Τους κληρωτούς τους λένε Γιάννηδες και τους νεοσύλλεκτους φαντάρους "Στραβόγιαννους" </span></div><div class="_1mf _1mj" data-offset-key="79o4l-0-0" style="direction: ltr; font-family: inherit; position: relative;"><span data-offset-key="79o4l-0-0" style="background-color: #cfe2f3; font-family: inherit;">¨Ενα ιστορικό ανέκδοτο σχετικά με τη φράση "ακόμα δεν τον είδαμε, Γιάννη τονε είπαμε" λέει πως ο Τριπολιτσιώτης Αγγελάκης Νικηταράς, παρήγγειλε στον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη ναρθεί να βαφτίσει το καινούργιο μωρό του Γιάννη, ή αν θέλει Θεόδωρο, για να τον τιμήσει. Αλλά ο <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-Rrnz7C16LkY/X_bJSFCuRmI/AAAAAAAAGZM/Ccsr1IBIhHY2msfLzwyHHHEs_R6VRa9PgCLcBGAsYHQ/s1509/nikitaras-sxedio.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1509" data-original-width="1356" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-Rrnz7C16LkY/X_bJSFCuRmI/AAAAAAAAGZM/Ccsr1IBIhHY2msfLzwyHHHEs_R6VRa9PgCLcBGAsYHQ/s320/nikitaras-sxedio.jpg" /></a></div><br />Κολοκοτρώνης αργούσε κι ο Νικηταράς του παράγγελνε και του ξαναπαράγγελνε. Κάποτε δέησε και βρήκε καιρό κι από τις μάχες και κατέβηκε στου Νικηταρά για να βαφτίσει, αλλά μωρό δεν είδε, μόνο τη γυναίκα του έγκυο στο μήνα της. Τότε ο Νικηταράς του δικαιολογήθηκε ότι είχε αρχίσει προ μηνών τα καλέσματα του νονού γιατί ήξερε πόσο απασχολημένος ήταν με την Επανάσταση. Και τότε ο Κολοκοτρώνης είπε το περίφημο "Ωχού μωρέ, ακόμα δεν τον είδανε και Γιάννη τον βαφτίσανε" .</span></div><div class="_1mf _1mj" data-offset-key="79o4l-0-0" style="direction: ltr; font-family: inherit; position: relative;"><span data-offset-key="79o4l-0-0" style="background-color: #cfe2f3; font-family: inherit;">Στη Σκόπελο πιστεύουν πως όσοι έχουν Γιάννη στο σπίτι δεν κάνει να δίνουν προζύμι σε κανέναν (;;)</span></div><div class="_1mf _1mj" data-offset-key="79o4l-0-0" style="direction: ltr; font-family: inherit; position: relative;"><span data-offset-key="79o4l-0-0" style="background-color: #cfe2f3; font-family: inherit;">Στον Αη Γιάννη τον Καβαλάρη τάζουν για να φύγει κάτι που μπήκε στο μάτι και ενοχλεί (από σκουπίδι μέχρι "κριθαράκι") και τραγουδούν: "Αγιε Γιάννη Καβαλάρη, με σπαθί και με κοντάρι δώσ'μου το κλειδάκι σου, ν' ανοίξω το ματάκι μου, να δω τι έχει μέσα, ή σιτάρι, ή κριθάρι ή χρυσό μαργαριτάρι" και πιάνουν το βλέφαρο του ματιού που πονάει με τα δυό τους δάχτυλα, κάνουν τρεις φορές το σταυρό τους, ανεβοκατεβάζουν τρεις φορές το κρατημένο βλέφαρο και φτύνουν τρεις φορές στον αέρα. </span></div><div class="_1mf _1mj" data-offset-key="79o4l-0-0" style="direction: ltr; font-family: inherit; position: relative;"><span data-offset-key="79o4l-0-0" style="background-color: #cfe2f3; font-family: inherit;">Στον Αη Γιάννη τον Τζατζαλιάρη στη Μυτιλήνη, αφήνουν τζάτζαλα (κουρελάκια) στα σύρματα του περίβολου χώρου, για ν' αφήσει η αρρώστια κάποιο προσφιλές τους πρόσωπο. Πιστεύουν πως όπως φυσά ο άνεμος και κάποτε τα παίρνει, έτσι θα πάρει κι ο άγιος το πρόβλημα.</span></div><div class="_1mf _1mj" data-offset-key="79o4l-0-0" style="direction: ltr; font-family: inherit; position: relative;"><span data-offset-key="79o4l-0-0" style="background-color: #cfe2f3; font-family: inherit;">Στην Προποντίδα υπάρχει το Αγίασμα του Αγίου Ιωάννη (σήμερα Μοδά-μπουρνού) μια πηγή στο ακρωτήρι Ακρίτας, με φερώνυμη εκκλησία όπου στέφτηκε αυτοκράτορας ο Φωκάς, το 602.</span></div><div class="_1mf _1mj" data-offset-key="79o4l-0-0" style="direction: ltr; font-family: inherit; position: relative;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Στην Τραπεζούντα υπήρχε ο Αγιαστής φημισμένη εκκλησία του Αη Γιάννη που είχε κτιστεί πάνω σε παλαιότερο ναό του θεού Μίθρα.</span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-Xz0pE0Ib6sg/X_bI-xEFDQI/AAAAAAAAGZE/PMmYJts1ZWUndBrjFKjzC3xP4vmzqrFSwCLcBGAsYHQ/s250/0_Relief_repr%25C3%25A9sentant_Mithra_-_Louvre-Lens_%25282%2529.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><img border="0" data-original-height="240" data-original-width="250" src="https://1.bp.blogspot.com/-Xz0pE0Ib6sg/X_bI-xEFDQI/AAAAAAAAGZE/PMmYJts1ZWUndBrjFKjzC3xP4vmzqrFSwCLcBGAsYHQ/s0/0_Relief_repr%25C3%25A9sentant_Mithra_-_Louvre-Lens_%25282%2529.JPG" /></span></a></div><span style="background-color: #cfe2f3;"><br /></span></div><div class="_1mf _1mj" data-offset-key="79o4l-0-0" style="direction: ltr; font-family: inherit; position: relative;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><br /></span></div><div class="_1mf _1mj" data-offset-key="79o4l-0-0" style="direction: ltr; font-family: inherit; position: relative;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Τον Αη Γιάννη τον Πρόδρομο τον συναντάμε με διάφορα ονόματα σε διάφορες περιοχές: Μερικά απ' αυτά: Απορνιαστό, Αρφανιστής, Αρφανός, Καλαφουνιστής, Κλήδονα, Κολυμπητή, Λαμπαδιάρη ή Λαμπαδιστή ή Λαμπαδιότη, Λιοτροπιό, Μελά κλπ</span></div><div class="_1mf _1mj" data-offset-key="79o4l-0-0" style="direction: ltr; font-family: inherit; position: relative;"><span data-offset-key="79o4l-0-0" style="background-color: #cfe2f3; font-family: inherit;"><br /></span></div><div class="_1mf _1mj" data-offset-key="79o4l-0-0" style="direction: ltr; font-family: inherit; position: relative;"><span data-offset-key="79o4l-0-0" style="background-color: #cfe2f3; font-family: inherit;"><br /></span></div><div class="_1mf _1mj" data-offset-key="79o4l-0-0" style="direction: ltr; font-family: inherit; position: relative;"><span data-offset-key="79o4l-0-0" style="background-color: #cfe2f3; font-family: inherit;"><br /></span></div><div class="_1mf _1mj" data-offset-key="79o4l-0-0" style="direction: ltr; font-family: inherit; position: relative;"><span data-offset-key="79o4l-0-0" style="background-color: #cfe2f3; font-family: inherit;"><br /></span></div><div class="_1mf _1mj" data-offset-key="79o4l-0-0" style="direction: ltr; font-family: inherit; position: relative;"><span data-offset-key="79o4l-0-0" style="background-color: #cfe2f3; font-family: inherit;"><br /></span></div><div class="_1mf _1mj" data-offset-key="79o4l-0-0" style="direction: ltr; font-family: inherit; position: relative;"><span data-offset-key="79o4l-0-0" style="background-color: #cfe2f3; font-family: inherit;"><br /></span></div><div class="_1mf _1mj" data-offset-key="79o4l-0-0" style="direction: ltr; font-family: inherit; position: relative;"><span data-offset-key="79o4l-0-0" style="background-color: #cfe2f3; font-family: inherit;">Τάματα και Αναθήματα - Γ. Λεκάκη</span></div></div>Σοφίαhttp://www.blogger.com/profile/02990296746708513068noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7312182431094655995.post-11408892190667630412020-12-28T10:36:00.001+02:002020-12-28T10:36:04.213+02:00Οἱ πύρηνες ἀλεποῦδες…<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h1 class="post-tile entry-title" itemprop="name" style="color: #40454d; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 24px; line-height: 1.3em; margin: 0px 0px 10px;">
Οἱ πύρηνες ἀλεποῦδες μαζεύονται στὸ ἱερὸ δένδρο τὰ μεσάνυκτα, στὴν ἀρχὴ τοῦ χρόνου.</h1>
<div class="entry-content">
<div style="background-color: white; color: #111111; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 20px;">
<a href="https://arxisame.gr/wp-content/uploads/2016/01/o%E1%BC%B1-p%E1%BD%BBrines-%E1%BC%80lepo%E1%BF%A6des....jpg" style="background: transparent; color: #f09217; outline: none 0px; text-decoration-line: none; transition: all 0.2s linear 0s;"><img alt="Οἱ πύρηνες ἀλεποῦδες..." class="aligncenter size-full wp-image-221002 disappear appear" height="955" sizes="(max-width: 630px) 100vw, 630px" src="https://arxisame.gr/wp-content/uploads/2016/01/o%E1%BC%B1-p%E1%BD%BBrines-%E1%BC%80lepo%E1%BF%A6des....jpg" srcset="https://arxisame.gr/wp-content/uploads/2016/01/oἱ-pύrines-ἀlepoῦdes....jpg 630w, https://arxisame.gr/wp-content/uploads/2016/01/oἱ-pύrines-ἀlepoῦdes...-198x300.jpg 198w" style="border: 0px; display: block; float: none; height: auto; margin: auto auto 20px; max-width: 100%; opacity: 1; outline: transparent solid 1px; transition: all 0.4s ease-in-out 0s; vertical-align: middle;" width="630" /></a><span id="more-221001"></span></div>
<div style="color: #111111; margin-bottom: 20px;">
<span style="color: #003300;"><span face="Trebuchet MS, sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;">Εἰκόνα ἀπὸ «τὶς ἑκατὸ ὄψεις τοῦ Ἔντο», μιὰ σειρὰ διασήμων λαϊκῶν ζωγραφιῶν, ποὺ κυκλοφοροῦσαν τυπωμένες τὸ 1820, σὲ ὅλη τὴν Ἰαπωνία. (Ἔντο εἶναι ἡ παλαιὰ ὀνομασία τοῦ Τόκυο).</span></span></div>
<div style="color: #111111; margin-bottom: 20px;">
<span face="Trebuchet MS, sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><span style="color: #003300;">Οἱ μικρὲς φλόγες αὐτὲς στὴν ἰαπωνικὴ παράδοση, ὀνομάζονται «Κιτσνέμπι», (Κιτσνὲ εἶναι ἡ ἀλεποῦ) καὶ θεωροῦνται «Κάικο», δηλαδὴ κάτι σὰν μικρά, φωτεινά, παιχνιδιάρικα ξωτικὰ πολὺ ἀτμοσφαιρικά. </span><br /><span style="color: #003300;">Δηλαδὴ εἶναι ζωντανὰ ἄυλα πλασματάκια ἀγνώστου προελεύσεως, ποὺ γίνονται ὁρατὰ τὴν νύκτα συνήθως, σὲ ἰδιαίτερες ἀτμοσφαιρικὲς συνθῆκες. Ὅπου ὑπάρχει ὑγρασία, ἠλεκτρισμένη ἀτμόσφαιρα, μεγάλη φόρτισις…</span></span></div>
<div style="color: #111111; margin-bottom: 20px;">
<span face="Trebuchet MS, sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><span style="color: #003300;">Ὑπάρχει μεγάλος πλοῦτος λαϊκῶν θρύλων καὶ παραμυθιῶν ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα γιὰ τὰ Κάικο σὲ ὅλη τὴν Ἰαπωνία, μὲ διάφορες ἄλλες ὀνομασίες, ὅπως Ὀνίμπι, ποὺ εἶναι γαλαζοπράσινου χρώματος. </span><br /><span style="color: #003300;">Πολλὲς φορὲς τὰ ἔβλεπαν νὰ αἰωροῦνται δίπλα σὲ ζῷα ἢ νὰ μαζεύονται ἐκατοντάδες σὲ ἕνα σημεῖο ἢ κοντὰ σὲ βάλτους καὶ νερά.</span></span></div>
<div style="color: #111111; margin-bottom: 20px;">
<span style="color: #003300;"><span face="Trebuchet MS, sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;">Αὐτὴν τὴν λαϊκὴ παράδοση ὅμως δὲν τὴν συναντοῦμε μόνον στὴν Ἰαπωνία, ἀλλὰ σὲ ὅλο τὸν κόσμο καὶ αὐτὸ εἶναι τὸ ἀκόμη πιὸ ἐνδιαφέρον. Μιλᾶμε γιὰ χιλιάδες θρύλους ἀπὸ τὸν Εὐρωπαϊκὸ μεσαίωνα, στὴν Ἀγγλία, μὲ τὰ spook lights καὶ τὰ <span class="text_exposed_show">Will o the Wisp </span>καὶς τὶς φλόγες ποὺ ἐμφανίζονταν σὲ βάλτους ἢ ἐκεῖ ποὺ κρύβονταν θησαυροί, τὰ Ἀαρνιβάλκεα τῆς Φινλανδικῆς παράδόσεως, Feu Follet στὴν Γαλλία, Φλόγες τῶν Ἔλφ στὴν Γερμανία, μέχρι τὴν Ῥωσσία καὶ μέχρι τὶς φλoγίτσες Νάγκα στὴν Ταϊλάνδη.</span></span></div>
<div style="color: #111111; margin-bottom: 20px;">
<span face="Trebuchet MS, sans-serif" style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><span style="color: #003300;">Ὅλα σχετίζονται μὲ τὸν κόσμο τῶν ξωτικῶν, εἶναι «ζωνανά» -τὰ ἐξηγοῦσαν ἔτσι- καὶ γίνονται ὁρατὰ κοντὰ σὲ νερά, πρὶν ἀπὸ σεισμούς, σὲ μέρη μὲ μεγάλη ἀτμοσφαιρικὴ φόρτιση κλπ. </span><br /><span style="color: #003300;">Ἡ ἐπιστήμη σήμερα προσπαθεῖ νὰ δόσῃ μίαν ἐξήγηση.</span><br /><span style="color: #003300;">Ὅ,τι καὶ νὰ εἶναι πάντως, γίνονται ὀρατὰ ἀκόμη καὶ σήμερα.</span></span></div>
<div style="color: #111111; margin-bottom: 20px;">
<span style="color: maroon;"><em><strong><span face="Trebuchet MS, sans-serif" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: maroon; font-family: verdana; outline: none 0px; text-decoration-line: none; transition: all 0.2s linear 0s;"><a href="https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10207285324784637&set=a.1076542987045.13617.1030322581&type=3&theater" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: #cfe2f3; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: maroon; outline: none 0px; text-decoration-line: none; transition: all 0.2s linear 0s;" target="_blank">Τουσιάδης Δημήτρης</a></span></strong></em></span></div>
<div style="color: #111111; margin-bottom: 20px;">
<span style="color: maroon; font-family: verdana;"><em><strong style="background-color: #cfe2f3;"><br /></strong></em></span></div>
<div style="color: #111111; margin-bottom: 20px;">
<span style="color: maroon; font-family: verdana;"><em><strong style="background-color: #cfe2f3;"><br /></strong></em></span></div>
<div style="margin-bottom: 20px;">
<span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana; font-size: x-small;">https://arxisame.gr</span></div>
<div class="jp-relatedposts" id="jp-relatedposts" style="background-color: white; clear: both; color: #111111; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; margin: 1em 0px; padding-top: 1em; position: relative;">
<div class="jp-relatedposts-items jp-relatedposts-items-visual jp-relatedposts-grid" style="clear: left; margin-right: -20px;">
<div class="jp-relatedposts-post jp-relatedposts-post0 jp-relatedposts-post-thumbs" data-post-format="false" data-post-id="219578" style="box-sizing: border-box; float: left; margin: 0px 0px 1em; opacity: 0.8; padding-right: 20px; width: 207.891px;">
<a class="jp-relatedposts-post-a" data-origin="221001" data-position="0" href="https://arxisame.gr/2017/11/06/ki-ekei-sto-bathosaplos-des/" rel="nofollow" style="background: transparent; color: #f09217; outline: none 0px; text-decoration-line: none; transition: all 0.2s linear 0s;" title="Κι ἐκεῖ στὸ βάθος ἁπλῶς δές...
Ὑπάρχει πάντα ἡ λύσις τοῦ κάθε προβλήματος !!! Εἶναι ἐκείνη ἡ λύσις ποὺ οὐδέποτε φανταζόμασταν.. Ἦταν πάντα ἐμπρός μας, ἀλλὰ τὴν ἔκρυβαν οἱ σκιὲς τοῦ φόβου... Κι ὁ ἴδιος ὁ φόβος ἴσως. Γιὰ νὰ ἐμφανισθη ἡ λύσις τοῦ κάθε προβλήματος πρέπει ἡ Ἀνάγκη νὰ ἔχῃ σπρώξῃ ὅλες τὶς ἐλπίδες στὴν…"></a></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
Σοφίαhttp://www.blogger.com/profile/02990296746708513068noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7312182431094655995.post-75045070719780311182020-12-20T11:10:00.001+02:002020-12-20T11:10:00.139+02:00ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ<p><span style="background-color: #cfe2f3;"> <br /><br /><a href="https://1.bp.blogspot.com/-gx4t6vcATao/XVbMcTHh2zI/AAAAAAAABmA/IFaNI747A_YRfRNlAstLrdO0tjM5TLP9ACLcBGAs/s1600/8118056676_7e67b40cd9.jpg"><img border="0" height="458" src="https://1.bp.blogspot.com/-gx4t6vcATao/XVbMcTHh2zI/AAAAAAAABmA/IFaNI747A_YRfRNlAstLrdO0tjM5TLP9ACLcBGAs/w640-h458/8118056676_7e67b40cd9.jpg" width="640" /></a><br /><br /><span style="font-family: verdana;">Χρόνια πριν ζούσε στη Αγγλία ένα πολύ φτωχό ζευγάρι, που είχε μονάχα μία αγελάδα. Με πολλές στερήσεις, συντηρούνταν από το γάλα και τα μοσχαράκια της. Κάποτε λοιπόν, την παραμονή των Χριστουγέννων, η αγελάδα όντας και σε εγκυμοσύνη πέθανε. Ο άντρας, που είχε μονάχα 3 πένες, που δεν αρκούσαν για να αγοράσει ούτε τρόφιμα για το γεύμα των Χριστουγέννων, πήγε να ζητήσει τη βοήθεια του εφημέριου του χωριού. Αυτός του είπε: «Όταν ο θεός κλείνει μια πόρτα, ανοίγει ένα παράθυρο. Εγώ και η εκκλησία είμαστε φτωχοί για να σε βοηθήσουμε, αλλά καθώς την ημέρα των Χριστουγέννων συμβαίνουν θαύματα, κάτι μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή για πάντα. Πήγαινε στο παζάρι και αγόρασε το πρώτο πράγμα που θα σου προσφέρουν.» Παρόλο που δεν ήταν σίγουρος ότι αυτή ήταν η καλύτερη λύση, ο άντρας πήγε στο παζάρι. Ένας έμπορος τον είδε να τριγυρίζει εδώ κι εκεί και τον ρώτησε τι έψαχνε.<br /><br />«Δεν ξέρω. Έχω ελάχιστα χρήματα και ο ιερέας μου είπε να αγοράσω το πρώτο πράγμα που θα μου προσφέρουν». Ο έμπορος ήταν ζάπλουτος, παραδόπιστος και ποτέ δεν άφηνε ευκαιρία για κέρδος να πάει χαμένη. Πήρε αμέσως τα χρήματα, έγραψε κάτι βιαστικά σε ένα χαρτί και το έδωσε στον άντρα. «Ο ιερέας έχει δίκιο! Καθώς ήσουν πάντα καλός άνθρωπος, σου πουλάω τη θέση μου στον Παράδεισο, σήμερα, αυτή τη γιορτινή μέρα! Να, ορίστε και το συμβόλαιο!» Ο άντρας πήρε το χαρτί και απομακρύνθηκε, ενώ ο έμπορος ήταν γεμάτος περηφάνια που είχε πετύχει άλλη μία καλή εμπορική συναλλαγή.<br /><br /></span></span></p><p><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;">Ο ίδιος ήταν ένας άνθρωπος που δεν πίστευε στο Θεό, πίστευε ότι όλα αυτά ήταν βλακείες για να πιστεύουν οι αφελείς, δεν υπήρχε παράδεισος για αυτόν πάρα μόνο ότι φάμε και ότι πιούμε και γελούσε με τον αφελή χωρικό που του πούλησε κάτι που δεν υπάρχει. Το βράδυ στο σπίτι του έφαγε ένα λουκούλειο γεύμα και με έπαρση διηγήθηκε το πώς πούλησε σε πολύ καλή τιμή κάτι που δεν υπάρχει. Στο τέλος, αφού είχε πιει και κάτι παραπάνω, είπε: Δεν υπάρχει Θεός ούτε Άγγελοι στη Γη, αν υπάρχετε ελάτε να με πάρετε, ειδάλλως αφήστε με ήσυχο, το χρήμα που έχω κυβερνάει τα πάντα.<br /><br />Το βράδυ στο όνειρό του, εμφανίστηκε ένα φωτεινό ον, ένας Άγγελος. Ήταν ένα τόσο μεγαλόπρεπο, υπέροχο και δυνατό ον που ο έμπορος άρχισε να τρέμει μπροστά του. «Φίλε μου, ακούσαμε τη φωνή σου και ήρθαμε να σε πάρουμε πριν την ώρα σου για το τελευταίο σου ταξίδι.» είπε ο Άγγελος. Με τρόμο ο έμπορος κλαψουρίζοντας τον παρακάλεσε: Μη κύριε άγγελε, δεν εννοούσα αυτά που είπα. Πιστεύω σε εσάς, το κρασί με έκανε να παραμιλάω. Μη με πάρετε ακόμα. Μετάνιωσα. «Εντάξει φίλε μου, σε περίπτωση όμως που άλλα λες τώρα και άλλα κάνεις όταν ξυπνήσεις, δες προσεκτικά το όνειρο που θα ακολουθήσει»<br /><br />Στη συνέχεια του όνειρου ο έμπορος είδε ότι σε μία υπηρέτρια χύθηκε ο καφές και η ώρα στο ρολόι του τοίχου χτυπούσε 9. Στη συνέχεια είδε έναν ζητιάνο με ένα μάτι να του ζητάει ελεημοσύνη, αυτός να τον κλωτσάει και είδε στο χέρι του ότι η ώρα ήταν 10. Μία γκρίζα πεταλούδα ήταν στο καπέλο του και την έδιωξε, κοίταξε τότε το καμπαναριό και η ώρα ήταν 11. Τέλος, κάπως βρέθηκε σε ένα σταυροδρόμι, δίπλα σε ένα νεκροταφείο, είδε ξανά τον άγγελο, ένιωσε τη καρδιά του να πονάει, να πέφτει χάμω, να μαζεύεται κόσμος, να πεθαίνει. Το τελευταίο που άκουσε ήταν «πάει το παλιόσκυλο» και από μακριά το ρολόι της εκκλησίας να χτυπάει 12 φορές. <span></span></span></p><a name='more'></a><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"> <br /><br />Τότε ξύπνησε. Είδε ότι ήταν ζωντανός, ότι όλα ήταν εντάξει. Αλλά τι παράξενο όνειρο ήταν αυτό. Η ζωή συνεχίζεται, σκέφτηκε. Δεν θα μου αλλάξει ένα όνειρο τη διάθεση. Να, τίποτα δεν είναι διαφορετικό, σήμερα θα πάω να επιθεωρήσω το κατάστημά μου, να δω τι εισπράξεις κάναμε. Την ώρα που έπαιρνε πρωινό άρχισε το ρολόι του τοίχου να χτυπάει 9, την προσοχή του τράβηξε ένα επεισόδιο με μία υπηρέτρια που της χύθηκε ο καφές. Τι παράξενο! Ήταν ακριβώς η ίδια εικόνα που είχε ονειρευτεί.<br /><br />Παραξενεμένος βγήκε στην πόλη και κατευθύνθηκε για το κατάστημά του. Κοίταξε ολόγυρά του τη γνωστή του πόλη, τις καμινάδες που καπνίζανε, τα όμορφα αρχοντικά. Ένιωσε κάτι να του ακουμπάει το πόδι, κοίταξε κάτω και με σιχασιά αντίκρυσε έναν άθλιο ζητιάνο να του ακουμπάει το παπούτσι, και να του ζητάει ελεημοσύνη. «Ουστ κοπρίτη», φώναξε κλωτσώντας τον. Η σκηνή αυτή του ήταν οικεία. Κοίταξε το ρολόι του. Έδειχνε ακριβώς 10. Έριξε μία πένα στο ζητιάνο που έκλαιγε. Κοίταξε με προσοχή το πρόσωπό του. Ναι, είχε ξαναδεί αυτόν τον μονόφθαλμο ζητιάνο.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-sCSOjMKleWU/X9ctEqzVx-I/AAAAAAAAGXk/8S_wqsYq-8A_htgVVJob-2IS04xJcGD4QCLcBGAsYHQ/s740/xmas_town_3.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="491" data-original-width="740" src="https://1.bp.blogspot.com/-sCSOjMKleWU/X9ctEqzVx-I/AAAAAAAAGXk/8S_wqsYq-8A_htgVVJob-2IS04xJcGD4QCLcBGAsYHQ/s320/xmas_town_3.jpg" width="320" /></a></div><br />Επιτάχυνε το βήμα του μπαίνοντας στην γνώριμη οδό που ήταν το κατάστημά του. Είχε το πιο μεγάλο και πολυτελές κατάστημα από όπου ψωνίζανε τώρα όλοι οι πελάτες. Η αφρόκρεμα της πόλης. Με υπόκλιση τον χαιρέτησε ο Διευθυντής του καταστήματος. Αξιότιμε κύριε η δουλειά πάει πολύ καλά, ήταν έξοχη η ιδέα σας να ανοίξουμε και Χριστούγεννα. Να, δείτε πόσο καλά πήγαν οι εισπράξεις, του είπε, δείχνοντάς του ένα κασελάκι με χρυσά νομίσματα.<br /><br />«Κύριε Διευθυντά, πρέπει αμέσως να κλείσετε το κατάστημα. Σήμερα δεν κάνει να δουλεύουμε, είναι Χριστούγεννα.» Αποσβολωμένοι τον κοίταξαν Διευθυντής και προσωπικό. «Ναι, σοβαρολογώ. Κλείστε αμέσως, πηγαίνετε στις οικογένειές σας. Για το χρήμα δεν χρειάζεται να θυσιαζόμαστε πια. Α! Πάρτε ο καθένας από ένα χρυσό νόμισμα, και πάρτε ρεπό μετ’ αποδοχών για μία εβδομάδα, βάλτε ταμπελάκι ότι ανοίγουμε μετά την Πρωτοχρονιά, Καλά Χριστούγεννα!»<br /><br />Με έξαψη πήρε το κασελάκι με τις εισπράξεις. Παρατήρησε μία παράξενη γκρίζα πεταλούδα να έχει καθήσει στο καπέλο του. Με μαλακό τρόπο έδιωξε τη γνωστή του πεταλούδα. Από την ανοιχτή πόρτα είδε στο καμπαναριό ότι η ώρα ήταν 11. Βγήκε στο δρόμο τρέχοντας πια, και γνωρίζοντας ότι πρέπει να αντιμετωπίσει το πεπρωμένο του, πήγε κοντά στην αγορά, στο σπίτι του φτωχού ζευγαριού.<br /><br />Εκεί σε ένα άθλιο δωματιάκι, καθόταν βουβό το ζευγάρι. Δεν είχε τίποτα να φάει. Ο άντρας και η γυναίκα κοίταζαν θλιμμένοι το άδειο τραπέζι. Ήταν απελπισμένοι και φτωχοί, ιδιαίτερα αυτή τη μέρα που είχε γεννηθεί η ελπίδα στον κόσμο, μέσα από τον μικρό Χριστούλη. Στο τραπέζι υπήρχε μόνο το συμβόλαιο.<br /><br />Καλά Χριστούγεννα φίλοι μου, μπήκε φουριόζος ο έμπορος. Δεν χρειάζεται να καθίσω. Να, ήρθα να πάρω πίσω αυτό το συμβόλαιο. Δεν έπρεπε καθόλου να σου το γράψω. Δεν ήταν σωστό από μέρους μου. Θα μου το δώσεις;<br /><br />-Όπως επιθυμείτε κύριε. Εμείς με τη γυναίκα μου καταλάβαμε ότι δεν συμβαίνουν θαύματα, ότι κανένας άγγελος δεν θα μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε την άθλια κατάσταση που βρισκόμαστε. Βεβαίως να το πάρετε πίσω το συμβόλαιό σας. Με τις 3 πένες που θα μας επιστρέψετε μπορεί να πάρουμε λίγο ψωμάκι για να μην πεθάνουμε σήμερα.<br /><br />-Τι αηδίες είναι αυτές; Εσείς μου δίνετε ξανά τον παράδεισο και εγώ θα σας δώσω 3 τιποτένιες πένες; Όχι φίλε μου, θα πάρετε αυτό το κασελάκι με τις χρυσές λίρες, θα είναι πάνω από 100. Θα μπορέσετε να ζήσετε πλούσια τώρα. Βεβαίως και θα το πάρετε. Επιμένω! Γειά σας. Καλά Χριστούγεννα!<br /><br />Ο έμπορος βγαίνοντας από το σπιτάκι, έσκισε σε μικρά κομματάκια το συμβόλαιο. Ήσυχος πια επέστρεφε προς την πόλη. Η μοίρα τον έφερε κοντά σε ένα νεκροταφείο. Εκεί ήξερε ότι τον περιμένει το τέλος του. Τι κρίμα που έζησε μια ζωή, αποθησαυρίζοντας χρήμα, περιουσία, μαγαζιά, ακίνητα. Τι κρίμα που είχε κάνει από μικρός την καρδιά του πέτρα, και ποτέ δεν άφηνε τη φωνή της ψυχής του να μιλήσει. Τι κρίμα που φέρθηκε με τόση αδικία στους ανθρώπους…<br /><br />Έφτασε στο γνωστό σταυροδρόμι που ονειρεύτηκε χθες, δίπλα του το νεκροταφείο. Συνέχισε να περπατάει, αλλά πιο αργά. Σήκωσε το βλέμμα του και μέσα στο νεκροταφείο είδε το άγαλμα ενός αγγέλου. Ήταν ο ίδιος ο άγγελος με το όνειρό του. Συνέχισε να περπατάει ενώ το ρολόι της εκκλησίας χτυπούσε 12 φορές. Παράξενο. Ήταν ακόμα ζωντανός. Το άγαλμα του άγγελου του φάνηκε σαν να του χαμογέλασε, καθώς έφυγε από το σταυροδρόμι και συνέχισε να περπατάει προς μία ζωή που είχε πάντοτε για αυτόν αλλάξει. <br /><br /><br /><br />Βασισμένο σε μία ιστορία του Χόρχε Μπουκάι.</span><p></p><p><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana; font-size: x-small;">https://emmkopanakis.blogspot.com</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: white; font-family: verdana;">https://emmkopanakis.blogspot.com/2012/12/blog-post_22.html</span><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><span style="color: white; font-size: 16px; text-align: justify;"> </span></span><span style="color: white; font-family: verdana;">https://emmkopanakis.blogspot.com/2012/12/blog-post_22.html</span><span style="background-color: #cfe2f3; color: white; font-family: verdana; font-size: 16px; text-align: justify;"> </span></p>Σοφίαhttp://www.blogger.com/profile/02990296746708513068noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7312182431094655995.post-77234246526375542622020-12-19T10:06:00.001+02:002020-12-19T10:06:00.448+02:00Τα πιο περίεργα έθιμα Χριστουγέννων από όλο τον κόσμο<p> <span style="font-family: verdana;">Κάθε λαός, έχει διαφορετικές χριστουγεννιάτικες συνήθειες, που είτε τηρεί γιατί το επιτάσσει η παράδοση, είτε γιατί προσδίδει μία πιο χιουμοριστική διάθεση στην αναμονή των γιορτών.</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-PkLNlvuxz5Y/X8dLrZBvRSI/AAAAAAAAGSg/NSVy8z7I5Qk-Sc8b-gcmQK8Pb4bHlho2wCLcBGAsYHQ/s768/december-708.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: verdana;"><img border="0" data-original-height="384" data-original-width="768" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-PkLNlvuxz5Y/X8dLrZBvRSI/AAAAAAAAGSg/NSVy8z7I5Qk-Sc8b-gcmQK8Pb4bHlho2wCLcBGAsYHQ/w640-h320/december-708.jpg" width="640" /></span></a></div><p><span style="font-family: verdana;">Στην Αγγλία, η παράδοση θέλει τους Άγγλους να αφήνουν, μπράντι για τον Άι Βασίλη και καρότα για τον Ρούντολφ, ενώ τα παιδιά κρεμούν χριστουγεννιάτικες κάλτσες, για να τις γεμίσει με γλυκά ο πατέρας των Χριστουγέννων.</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-Br9f0f1afRw/X8dL0Qb6eGI/AAAAAAAAGSk/vpY8FU9f894bOltZwa78u0tJwghkXZZgwCLcBGAsYHQ/s400/england_0.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: verdana;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="400" height="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-Br9f0f1afRw/X8dL0Qb6eGI/AAAAAAAAGSk/vpY8FU9f894bOltZwa78u0tJwghkXZZgwCLcBGAsYHQ/w640-h640/england_0.jpg" width="640" /></span></a></div><p><span style="font-family: verdana;">Στη Γερμανία, αντί για τις κάλτσες τους, βγάζουν έξω τα παπούτσια τους, βέβαια με τις ίδιες προσδοκίες με τους Άγγλους. Περιμένουν δηλαδή ο Άι Βασίλης να τους τα γεμίσει με γλυκά. Από τις αρχές του Δεκέμβρη, τα παιδιά αφήνουν τα παπούτσια τους έξω και αν δεν ήταν καλά παιδιά τη χρονιά που πέρασε, αντί για γλυκά θα βρουν κλαδιά μέσα.</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-kBMIf6euosQ/X8dMD6FAvAI/AAAAAAAAGSw/oEURR2XTvjoA98HtRIwG75M2YfaNi5aSwCLcBGAsYHQ/s600/german_3.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: verdana;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="600" height="426" src="https://1.bp.blogspot.com/-kBMIf6euosQ/X8dMD6FAvAI/AAAAAAAAGSw/oEURR2XTvjoA98HtRIwG75M2YfaNi5aSwCLcBGAsYHQ/w640-h426/german_3.png" width="640" /></span></a></div><p><span style="font-family: verdana;">Οι Ιάπωνες από την άλλη, χωρίς να έχουν βέβαια τα Χριστούγεννα στη θρησκεία τους, αλλά επηρεασμένοι από τη δυτική μόδα, έχουν ένα διατροφικό έθιμο, που τους θέλει να τρώνε τα διάσημα κοτόπουλα KFC, που έχει επικρατήσει χάρη σε μία πολύ επιτυχημένη διαφήμιση της εταιρίας το 1974.</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-7bRcF2vZ6No/X8dMOxal89I/AAAAAAAAGS0/5MOtTnaWtSg2rh18o1Q_swEt4y3fY3kWQCLcBGAsYHQ/s1600/japan_11.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1258" height="400" src="https://1.bp.blogspot.com/-7bRcF2vZ6No/X8dMOxal89I/AAAAAAAAGS0/5MOtTnaWtSg2rh18o1Q_swEt4y3fY3kWQCLcBGAsYHQ/w315-h400/japan_11.jpg" width="315" /></a></span></div><p><span style="font-family: verdana;">Στην Καταλονία βέβαια, οι χριστουγεννιάτικες συνήθειες είναι πιο συμβολικές. Συγκεκριμένα για τον παραδοσιακό στολισμό την περίοδο των Χριστουγέννων, οι Καταλονοί τοποθετούν στα σπίτια τους μία φιγούρα στην στάση της αφόδευσης, τη λεγόμενη «El Caganer» και συμβολίζει την καλή τύχη και τη γονιμότητα της γης, ώστε η χρονιά που θα ακολουθήσει να φέρει καλή σοδειά. Η φιγούρα αυτή απεικονίζει πολλές φορές δημόσια πρόσωπα, όπως τον Ομπάμα, την Μέριλιν Μονρόε αλλά και την Lady Gaga και Amy Winehouse.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-5VkI9nNC_gw/X8dMhRYdI_I/AAAAAAAAGTM/3xskuMEv8T4WXYk7mwxgbhpPFDOUOuJHgCLcBGAsYHQ/s900/caganerqueen.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: verdana;"><img border="0" data-original-height="639" data-original-width="900" height="454" src="https://1.bp.blogspot.com/-5VkI9nNC_gw/X8dMhRYdI_I/AAAAAAAAGTM/3xskuMEv8T4WXYk7mwxgbhpPFDOUOuJHgCLcBGAsYHQ/w640-h454/caganerqueen.jpg" width="640" /></span></a></div><span style="font-family: verdana;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-M96EKVe-yvI/X8dMgvb55nI/AAAAAAAAGTE/FaYTzjtdGaovBPrwCx4NEpCyBQXjTgQDwCLcBGAsYHQ/s1024/catalan1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: verdana;"><img border="0" data-original-height="768" data-original-width="1024" height="480" src="https://1.bp.blogspot.com/-M96EKVe-yvI/X8dMgvb55nI/AAAAAAAAGTE/FaYTzjtdGaovBPrwCx4NEpCyBQXjTgQDwCLcBGAsYHQ/w640-h480/catalan1.jpg" width="640" /></span></a></div><span style="font-family: verdana;"><br /></span><p><span style="font-family: verdana;">Τα παιδιά στην Καταλονία, ακολουθούν και εκείνα ένα έθιμο, που τα θέλει να φροντίζουν ένα κούτσουρο από τις 8 Δεκέμβρη μέχρι την αλλαγή του χρόνου. Τα παιδιά, πρέπει να το έχουν σκεπασμένο με μία κουβέρτα και να το ταΐζουν κάθε απόγευμα με «Turron», δηλαδή το μαντολάτο, ώστε να το κρατούν ζεστό και καλοταϊσμένο για να μπορέσει να «αφοδεύσει» πολλά γλυκά την Πρωτοχρονιά.</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-bIoIdJdRAO4/X8dMxppoLaI/AAAAAAAAGTo/GF3ehhpmTIYvC3Bi7LvOG9MZLutIP6HJACLcBGAsYHQ/s800/catalanlog.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: verdana;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="614" height="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-bIoIdJdRAO4/X8dMxppoLaI/AAAAAAAAGTo/GF3ehhpmTIYvC3Bi7LvOG9MZLutIP6HJACLcBGAsYHQ/w492-h640/catalanlog.jpg" width="492" /></span></a></div><p><span style="font-family: verdana;">Η παράδοση στη Νορβηγία υπαγορεύει ότι οι μάγισσες και τα κακά πνεύματα εμφανίζονται την Πρωτοχρονιά και κλέβουν τα σκουπόξυλα των Νορβηγών και πετάνε μακριά. Για αυτό και οι άνθρωποι, κρύβουν τα σκουπόξυλα και οτιδήποτε σχετικό, ένα βράδυ πριν, ώστε να «προλάβουν» το κακό.</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-b3EgZuCaK_A/X8dM34uJJzI/AAAAAAAAGTw/W45wTClxl74GeHHeq1E1m-q9Nggzt0sLACLcBGAsYHQ/s598/norway_5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: verdana;"><img border="0" data-original-height="448" data-original-width="598" height="480" src="https://1.bp.blogspot.com/-b3EgZuCaK_A/X8dM34uJJzI/AAAAAAAAGTw/W45wTClxl74GeHHeq1E1m-q9Nggzt0sLACLcBGAsYHQ/w640-h480/norway_5.jpg" width="640" /></span></a></div><span style="font-family: verdana;"><br /></span><p><span style="font-family: verdana;">Στον Καναδά, τα Χριστούγεννα ανήκουν δικαιωματικά στα παιδιά. Το καναδέζικο ταχυδρομείο λοιπόν,έχει δημιουργήσει ειδικό ταχυδρομικό κώδικα (H0H 0H0), για να μπορούν τα παιδιά να στέλνουν τα γράμματά τους στον Άι Βασίλη αλλά και οι εργαζόμενοι, απαντούν στα γράμματά τους. Μέσα σε 27 χρόνια μάλιστα, έχουν απαντηθεί 15 εκατομμύρια γράμματα.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-vy3QK8u8c2c/X8dM8324paI/AAAAAAAAGT0/IfP-hx-xu4oG3wW9sW0qFMNuCG4yDZx4QCLcBGAsYHQ/s950/canada_6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: verdana;"><img border="0" data-original-height="658" data-original-width="950" height="444" src="https://1.bp.blogspot.com/-vy3QK8u8c2c/X8dM8324paI/AAAAAAAAGT0/IfP-hx-xu4oG3wW9sW0qFMNuCG4yDZx4QCLcBGAsYHQ/w640-h444/canada_6.jpg" width="640" /></span></a></div><span style="font-family: verdana;"><br /></span><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana; font-size: x-small;">Πηγή: iefimerida.gr - https://www.iefimerida.gr</span></p>Σοφίαhttp://www.blogger.com/profile/02990296746708513068noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7312182431094655995.post-9442579174367780142020-12-17T11:23:00.001+02:002020-12-17T11:23:01.343+02:00ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΑ ΠΑΙΔΙΑ<span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><br /><br /><br /><br /><a href="https://4.bp.blogspot.com/-9wpq2Q53P2c/TftDWV_CraI/AAAAAAAAAAQ/9nSbqbvh3RI/s1600/P1060577+b.jpg"><img border="0" height="514" src="https://4.bp.blogspot.com/-9wpq2Q53P2c/TftDWV_CraI/AAAAAAAAAAQ/9nSbqbvh3RI/w640-h514/P1060577+b.jpg" width="640" /></a><br /><br />Μια φορά και έναν καιρό υπήρχε ένα πολύ απόμερο μέρος στην Ευρυτανία, Άπατο το όνομά του. Ήταν ψηλά σε ένα βουνό, και τριγύρω του ήταν βράχια και γκρεμοί, τόσο απόκρημνα, που με μεγάλο φόβο και κόπο θα έφτανες εκεί. Δεν μπορούσαν να περάσουν μουλάρια, και έτσι δεν υπήρχε καθόλου εμπόριο μεταξύ των πολλών ανθρώπων και του Άπατου.<br />Εκεί ζούσαν δύο μόνο οικογένειες: Αυτή του Καραγκιόζη και αυτή του Χατζηαβάτη. Υπήρχε πολύ ησυχία και γαλήνη σε εκείνο το φτωχό μέρος. Μια μέρα όμως, ένας παράξενος ξένος έκανε την εμφάνισή του εκεί. Το όνομά του ήταν Τραπεζίτης, χοντρός, με γραβάτα, γιλέκο, σακάκι και παπούτσια. Στο γιλέκο του κρεμασμένο με μία χρυσή αλυσίδα ήταν ένα ρολόι. Κάθησε λοιπόν ο Τραπεζίτης στο αυλή του Καραγκιόζη, και σύντομα όλος ο πληθυσμός του Άπατου, οι δύο οικογένειες με τα παιδιά τους (κάθε οικογένεια είχε από μία ντουζίνα παιδιά) ήρθαν με περιέργεια να τον δούνε.<br /><br />- Πούθε έρχεσαι ξένε μου, λέει ο Καραγκιόζης.<span><a name='more'></a></span><br />- Έρχομαι από την Ευρώπη, είπε ο Τραπεζίτης, έκατσα για λίγο καιρό στην Ελλάδα και είπα να κάνω μία βόλτα μέχρι ένα μέρος, παρθένο και ήσυχο. Έτσι ήρθα εδώ. Ξέρετε, χμμμ… είμαι ένας μεγάλος φιλάνθρωπος και φίλος των Ελλήνων, και έτσι ήρθα να σας βοηθήσω, γιατί παιδιά μου, είστε τόσο μα τόσο υπανάπτυκτοι, δεν έχετε άνετα σπίτια, ούτε ρεύμα, ούτε πολύ φαγητό, και γυρίζετε ξυπόλητοι! Μα πως μπορείτε;<br />- Δεν έχουμε πρόβλημα κύριε Τραπεζίτη, δεν έχουμε ανάγκη από περισσότερα. Έχουμε κάνει φίλο τον άγριο βοριά το χειμώνα που μας παγώνει, αλλά και τον ήλιο του καλοκαιριού που μας ζεσταίνει. Τρώμε ότι μας δίνει η φύση, τα χωραφάκια και τα ζωντανά μας, κοιμόμαστε όποτε θέλουμε, δεν έχουμε έγνοιες και σκοτούρες.<br />- Μα δεν έχετε περιέργεια να δείτε πως ζει ο υπόλοιπος κόσμος, να δείτε ένα θέατρο, να κάνετε ένα ταξίδι, να δείτε και να κάνετε δικά σας τα θαύματα της τεχνολογίας και του πολιτισμού;<br />- Δεν μας πολυενδιαφέρει κύριε Τραπεζίτη.<br />- Επειδή εγώ όμως είμαι φίλος σας, θα σας δώσω τη δυνατότητα να έχετε αυτό στο οποίο στηρίζεται όλος ο υπόλοιπος κόσμος. Αυτό το πράγμα λέγεται χρήμα. Με αυτό μπορείτε να αγοράζετε ότι επιθυμείτε.<br />- Μα κύριε Τραπεζίτη, δύο οικογένειες είμαστε όλες κι όλες. Ότι θέλουμε μεταξύ μας απλά το ανταλλάσσουμε.<br />- Δεν έχετε πρόβλημα, όταν ανταλλάσσετε ένα ψωμί, με πόσα αυγά θα γίνει η ανταλλαγή;<br />- Εεεε, λίγο.<br />- Να λοιπόν. Μαζί με το χρήμα θα σας δώσω κι έναν τιμοκατάλογο. Το ψωμί κάνει μία λίρα, το αυγό κάνει μισή λίρα. Ορίστε κάθε πράγμα έχει και τη τιμή του, έτσι θα κάνετε ξεκάθαρες συναλλαγές. Επίσης υπάρχουν στον κατάλογο και είδη που δεν έχετε. Να, δέκα λίρες κάνουν τα τσαρούχια, πέντε λίρες κάνει το τυρί η φέτα. Πάρτε τα χρήματα που θα σας δώσω και θα γίνετε πλούσιοι. Θα έρθει ανάπτυξη στο χωριό σας και πρόοδος. Δοκιμάστε το. Ως πότε θα μείνετε υπανάπτυκτοι παιδιά μου;<br />- Εντάξει κύριε Τραπεζίτη, ας το δοκιμάσουμε. (Να μη μας λέει και υπανάφτυφτους ο άνθρωπος, σκέφτηκε ο Καραγκιόζης)<br />- Έξοχα. Θα δανείσω σε κάθε οικογένεια 100 λίρες. Εφόσον όμως σας δίνω αυτό το θαυματουργό προϊόν, για την ανάπτυξή σας, θέλω σε αντάλλαγμα τόκο 5%. Δηλαδή στο τέλος της χρονιάς να μου δώσετε 105 λίρες, αυτή τη μικρή συμβολική αμοιβή, θα ήθελα.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-Ozgo0j7_6CY/X9cvtq2lbaI/AAAAAAAAGXw/HqLn09_shyk_ZQnWPf_QNWIOrjJj5HYzwCLcBGAsYHQ/s512/unnamed%2B%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="512" data-original-width="267" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-Ozgo0j7_6CY/X9cvtq2lbaI/AAAAAAAAGXw/HqLn09_shyk_ZQnWPf_QNWIOrjJj5HYzwCLcBGAsYHQ/s320/unnamed%2B%25281%2529.jpg" /></a></div><br /><br />- Ου ου ου, μετά χαράς κύριε Τραπεζίτη.<br />- Και χμμμ, εφόσον εγώ σας εμπιστεύομαι, θα ήθελα μία εξασφάλιση από μέρους σας για το ότι η συμφωνία μας θα τηρηθεί. Υπογράψτε μου λοιπόν αυτό το χαρτί, ότι αν δεν μου δώσετε το ποσό των 105 λιρών, θα χάσετε το σπίτι σας. Είναι τίμιο αυτό που ζητάω;<br />- Βεβαίως κύριε Τραπεζίτη. Υπογράφουμε.<br />Έφυγε ο κύριος Τραπεζίτης, και στα δύο σπίτια επικρατεί αναβρασμός και δραστηριότητα. Πλέον οι δοσοληψίες γίνονται με το καινούργιο νόμισμα. Ήθελε δύο αυγά η Καραγκιόζαινα, έδινε μία λίρα στη γυναίκα του Χατζηαβάτη και τα έπαιρνε. Τι πρόοδος! Μετά άρχισε η τεχνολογική ανάπτυξη: Ο Καραγκιόζης μοίρασε τα Καραγκιοζάκια του σε δουλειές. Εσύ θα κάνεις το βοσκό στα πρόβατα, εσύ στα γίδια, εσύ θα πήζεις το τυρί, εσύ θα φτιάχνεις παπούτσια και ζώνες από τα δέρματα, εσύ θα γνέθεις το μαλλί και θα υφαίνεις. Εσύ θα είσαι ο αγρότης, εσύ θα φέρνεις νερό. Τέρμα τα παιχνίδια! Δουλειά από αξημέρωτα έως και τη Νύχτα. Ομοίως έκανε και ο Χατζηαβάτης.<br />Υπήρχε ένα από τα Καραγκιοζόπουλα, ο Κοπρίτης, που δεν ήθελε να κάνει καμμία δουλειά. Ο Καραγκιόζης έξαλλος τον έδιωξε από το σπίτι: Ουστ Κοπρίτη, τεμπελόσκυλο! Να πας αλλού να μείνεις, υπανάφτυφτε! Έτσι ο Κοπρίτης έφυγε και έμενε σε μία σπηλιά στο βουνό.<br />Εν τω μεταξύ, η πρόοδος ήταν άλλο πράγμα, όλοι είχαν παπούτσια, όλοι ήταν χορτάτοι τώρα, τα σπίτια επισκευάστηκαν, αλλά με τι τίμημα: Τώρα δούλευαν συνεχώς, και τη Καλημέρα που έλεγαν μεταξύ τους, τη λέγανε χωρίς να βλέπει τα μάτια ο ένας του άλλου, γιατί δεν τη νιώθανε πια για τον άλλον, γιατί έβλεπαν τον άλλον όχι σαν συχωριανό τους, αλλά σαν μέσο για να κερδίσουνε κάτι από αυτόν. Και κάθε βράδυ ο Καραγκιόζης έβλεπε τα λεφτά του με αληθινή λατρεία και ονειρευότανε μεγαλεία, θα πάει λέει στη μεγάλη πόλη, και εκεί θα του λένε τα σέβη μας κύριε Καραγκιόζη, και αυτός θα έχει ένα ρολόι με χρυσή αλυσίδα και ένα ημίψηλο σκληρό καπέλο και θα είναι άρχοντας!<br />Με γκρίνια και με συνεχή δουλειά, πέρασε ο χρόνος και νάσου ξανά ο κύριος Τραπεζίτης στο χωριό.<br />- Τα σέβη μας κύριε Τραπεζίτη!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-h2ddHNmLAg8/X9cwJydyz_I/AAAAAAAAGX8/-eeHJl2KnWcgn8l-9xhu4hxwHQfTL7aTgCLcBGAsYHQ/s259/%25CE%25BB%25CE%25AE%25CF%2588%25CE%25B7.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="259" data-original-width="194" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-h2ddHNmLAg8/X9cwJydyz_I/AAAAAAAAGX8/-eeHJl2KnWcgn8l-9xhu4hxwHQfTL7aTgCLcBGAsYHQ/w240-h320/%25CE%25BB%25CE%25AE%25CF%2588%25CE%25B7.jpg" width="240" /></a></div><br /><br />- Τα σέβη μου, αξιότιμοι κύριοι, τώρα μάλιστα! Έχετε παπούτσια, ρούχα, κοιλιές. Δεν είστε πια υπανάπτυκτοι! Μπράβο σας! Σας θαυμάζω για το έργο σας!<br />- Ευχαριστούμε κύριε Τραπεζίτη, λέει ο Καραγκιόζης. Και από τη χαρά του ένα ουράνιο τόξο, ακτινοβολεί από τη φαλάκρα του.<br />- Σας θυμίζω ότι έχετε μία μικρή υποχρέωση απέναντι μου. Θα ήθελα λοιπόν τις 105 λίρες μου πίσω.<br />- Βεβαίως λέει ο Χατζηαβάτης, μετράει τα χρήματά του, τα βρίσκει 120 λίρες. Δίνει λοιπόν τις 105, και χαρούμενος έχοντας το πλεόνασμα των 15 λιρών που του μείνανε χάιδευε το γενάκι του με ικανοποίηση.<br />- Ερε και να δείς πόσες θα έχω εγώ, λέει ο Καραγκιόζης με καμάρι. Όλο το χρόνο ξεπατωθήκαμε όλη η οικογένεια στη δουλειά. Μετράει, μετράει, ξαναμετράει αλλά τι να δει: Οι λίρες του ήταν μόνο 80.<br />- Λυπάμαι κύριε Καραγκιόζη, λέει ο Τραπεζίτης, αλλά σε αυτή τη περίπτωση πρέπει να μου δώσετε το σπίτι σας. Σας θυμίζω ότι υπογράψατε ένα χαρτί….<br />Περίλυπος ο Καραγκιόζης και όλη η οικογένειά του, σκύβουν το κεφάλι, αμίλητοι. Τι να κάνουν τώρα, που να πάνε;<br />Και να σου πετάγεται ο Κοπρίτης, που ήταν κρυμμένος και παρακολουθούσε τη σκηνή.<br />- Μην ακούς τι λέει πατέρα! Ο κύριος Τραπεζίτης είναι απατεώνας!<br />- Κοπρίτη! Εσύ, εσύ που δεν δούλεψες όλη τη χρονιά, μας κάνεις τώρα και εξυπνάδες; Λέει ο Καραγκιόζης.<br />- Δεν δούλεψε καθόλου, ένας σας παιδί; Να λοιπόν γιατί είχατε λιγότερη παραγωγικότητα από τον Χατζηαβάτη. Λέει ο Τραπεζίτης, δυστυχώς είχατε έναν τεμπέλη, ένα γουρούνι, για γιο.<br />- Όχι πατέρα, δεν έχει δίκιο ο κύριος Τραπεζίτης. Μπορώ να σου το αποδείξω!<br />- Στη κατάσταση που είμαστε, πες τα, δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα. Τι κακό έκανε ο κύριος Τραπεζίτης; λέει ο Καραγκιόζης.<br />- Άκου λοιπόν πατέρα. Ο κύριος Τραπεζίτης ελέγχει το χρήμα, και το δημιούργησε δανείζοντάς μας. Μας δάνεισε 100 συν 100 άρα 200 λίρες στο χωριό. Μας ζήτησε σε αντάλλαγμα 105 συν 105 άρα 210 λίρες. Εμείς όμως όσο και να δουλεύουμε και εφόσον δεν κάνουμε εμπόριο με τον έξω κόσμο, οι συνολικές λίρες θα είναι πάντα 200. Ποτέ δεν θα είναι 210, γιατί ποτέ δεν υπήρξαν πάνω από 200. Έτσι αν ο ένας μπορέσει να πληρώσει το χρέος του, αν μαζέψει πάνω από 105 λίρες, αυτό αυτόματα σημαίνει ότι ο άλλος θα χάσει το σπίτι του, γιατί σίγουρα θα έχει κάτω από 95 λίρες.</span><div></div><div><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><br />- Τι μου λες παιδί μου, δηλαδή σίγουρα ο ένας θα είναι φτωχός και θα ρίχνει και τόση δουλειά;<br />- Ναι πατέρα. Με αυτό το οικονομικό σύστημα, τουλάχιστον ο ένας στους δύο θα είναι φτωχός. Υπάρχει η περίπτωση και οι δύο να είναι φτωχοί αν για παράδειγμα έχουν από 100 και 100 ή 101 και 99 ή κάποιος τέτοιος συνδυασμός, όπου και οι δύο έχουν κάτω από 105 λίρες. Επίσης γεννήθηκε ένας τρομερός ανταγωνισμός, όπου ο ένας με θεμιτά ή αθέμιτα μέσα θα επιβιώσει και ο άλλος θα χάσει τα πάντα.<br />- Συγνώμη, αλλά δεν μπορώ να ακούω άλλες κουταμάρες, λέει ο Τραπεζίτης. Σας έδωσα τα χρήματα. Πριν έναν χρόνο είσασταν ξυπόλυτοι, απολίτιστοι, κοιτάξτε τους εαυτούς σας τώρα! Σας έφερα την ανάπτυξη!<br />- Όχι φίλε μας Τραπεζίτη, λέει ο Κοπρίτης. Την ανάπτυξη τη φέραμε μόνοι μας με τη δουλειά μας, τον κόπο μας, χρησιμοποιώντας τις πλουτοπαραγωγικές πηγές μας, και όχι με τα χρωματιστά χαρτάκια που μας μοίρασες. Χρωματιστά χαρτάκια μπορούμε και μόνοι μας να φτιάξουμε, τότε θα είμασταν όλοι πλούσιοι. Εσύ μας πούλησες ένα πράγμα που πάντα ήταν δικό μας, εμείς ποτέ δεν είμασταν φτωχοί. Αυτό που σίγουρα έφερες ήταν η κρυάδα στην καρδιά μας, το ότι σκότωσες τον αυθορμητισμό μας, και έφερες τον υπολογισμό, την παραγωγικότητα, τη λογική όλα για το κέρδος.<br />- Υπογράψαμε ένα χαρτί, ένα μνημόνιο συνεργασίας δηλαδή, και τώρα μου λέτε αστεία; Θα μπορούσατε να βρίσκατε τα λεφτά εάν θέλατε να με πληρώσετε. Ας κάνατε εμπόριο με τον έξω κόσμο, ας πηγαίνατε μετανάστες, ας πουλάγατε τα χωράφια σας. Εάν δεν μου δώσετε το σπίτι σας, θα φέρω τους χωροφυλάκους.<br />- Εάν δεν σηκωθείς να ξεκουμπιστείς, και να μην ξανάρθεις, θα φέρω εγώ τους χωροφυλάκους. Γιατί εσύ από την αρχή γνώριζες, ότι ποτέ δεν θα μπορούσαμε να σε ξεπληρώσουμε, άρα από την αρχή φέρθηκες σαν ένας κλέφτης, ένας απατεώνας, που ήθελες από εμάς να κλέψεις τα πάντα. Και είμαι βέβαιος ότι αυτό που προσπάθησες να κάνεις με εμάς τους 2, το έχεις κάνει με χίλιους ή με ένα εκατομμύριο ανθρώπους, δεν έχει σημασία ο αριθμός, η κομπίνα και το κέρδος για σένα απλά μεγαλώνει, ώστε να μπορείς να ζητάς Γη και Ύδωρ από ένα ολόκληρο Κράτος. Εμείς σε καταλάβαμε, γιατί είμαστε μόνο 2, αλλά αυτοί σίγουρα όχι, και απόδειξη για το ότι λέω την αλήθεια, είναι ότι σίγουρα έξω στον πολιτισμένο κόσμο σου, όλοι δουλεύουνε σαν σκλάβοι, αλλά παραπάνω από τους μισούς είναι φτωχοί, και σίγουρα όλα τα Κράτη της Γης είναι χρεωμένα, γιατί ποτέ παγκόσμια δεν θα φτάνει το χρήμα, αφού όταν δανειζόμαστε δημιουργείται το χρήμα, αλλά οι τόκοι όλων των δανείων του Κοσμάκη που έχουν γίνει τόσα χρόνια, δεν δημιουργήθηκαν ποτέ. Για αυτό φύγε από δω, πάρε τα παλιολεφτά σου, και ο Κοπρίτης του πέταξε στα μούτρα τα λεφτά, και εξαφανίσου από δω.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-qiRGjT1RVuE/X9cwDgJG_MI/AAAAAAAAGX4/b3TYP-L_agg6BdMymf8MU6Wt-sfRDuEgACLcBGAsYHQ/s400/XATZIABATHS_400x400.png" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="400" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-qiRGjT1RVuE/X9cwDgJG_MI/AAAAAAAAGX4/b3TYP-L_agg6BdMymf8MU6Wt-sfRDuEgACLcBGAsYHQ/s320/XATZIABATHS_400x400.png" /></a></div><br /><br />Θυμωμένος και ο Χατζηαβάτης του πέταξε κι αυτός τα λεφτά. Ο Τραπεζίτης ψελλίζοντας κάτι αισχρές απειλές, σήκωσε τη γροθιά του στον αέρα, αλλά είδε ότι είχε να κάνει με τα εξαγριωμένα Καραγκιοζάκια και Χατζηαβατάκια, τα όποια ένα χρόνο τώρα είχαν χάσει τη χαρά του παιχνιδιού, και τα είχαν πρόωρα στρώσει στη δουλειά. Τα μικρά του ξεκινήσαν έναν πετροπόλεμο, και ο Τραπεζίτης με τα αποθέματα λίπους που είχε, αποτελούσε έναν θαυμάσιο στόχο.<br />Το έβαλε στα πόδια λοιπόν, και τα μικρά πίσω του, με μεγάλη χαρά κάνανε σκοποβολή, γιατί πρώτη φορά είχαν στη διάθεσή τους έναν κινούμενο και ομιλούντα στόχο.</span><div><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana; font-size: x-small;">https://emmkopanakis.blogspot.com</span></div></div>Σοφίαhttp://www.blogger.com/profile/02990296746708513068noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7312182431094655995.post-24340870526479105112020-12-14T11:04:00.000+02:002020-12-14T11:04:04.855+02:00ΤΟ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ<div class="separator"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-G_or_trRoMc/VjZJx4ulfwI/AAAAAAAABGA/ALo9sxG0CiE/s1600/175.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="622" src="https://2.bp.blogspot.com/-G_or_trRoMc/VjZJx4ulfwI/AAAAAAAABGA/ALo9sxG0CiE/w640-h622/175.jpg" width="640" /></a></div><br /><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;">Ήταν απογευματάκι, και μόλις έφεγγε το φως από τη Δύση, όταν ο Ιωάννης Καποδίστριας έμπαινε στα ανάκτορα της Αγίας Πετρούπολης. Θα είχε μία ιδιαίτερη συζήτηση με τον τσάρο Αλέξανδρο, μακριά από πρωτόκολλα, πρακτικά και επισημότητες….<br /><br />- «Νομίζω ότι ξέρω τι θέλεις Ιωάννη, αυτή σου η εμμονή για το Ανατολικό ζήτημα… έτσι δεν είναι;»<br /><br />- «Μεγαλειότατε, δεν θέλω να γίνομαι κουραστικός, αλλά όλα αυτά τα χρόνια έχετε πιστεύω καταλάβει ότι εξυπηρετώ τα συμφέροντά σας με τον καλύτερο τρόπο, και από όσο γνωρίζετε το χαρακτήρα μου, εάν έχω κάτι να πω, θα το πω, όποιες και αν είναι οι συνέπειες….. Έχω την υποχρέωση λοιπόν να σας πω ότι πρέπει να ξεκινήσουμε επανάσταση κάτω στην Ελλάδα, τώρα, αυτή τη στιγμή ….»<br /><br />Ο Τσάρος σηκώθηκε απότομα, πάντα αυτή η λέξη επανάσταση του έφερνε μία αποστροφή και μία αντίδραση…. ήταν βλέπετε Μονάρχης και η Ευρώπη μόλις έβγαινε από το κυκλώνα της Γαλλικής Επανάστασης…..<br /><br />- «Επανάσταση! Μα τι λες Ιωάννη, ακόμα δεν έχουν κρυώσει τα εκατομμύρια πτώματα που μας έσπειρε ο Βοναπάρτης, μόλις τελειώσαμε μαζί του πια….. Επανάσταση! Να σηκώνονται τα πόδια για να χτυπήσουν το κεφάλι! Από το Θεό έχουν την εξουσία οι Βασιλείς και έρχεται αυτός ο όχλος και κόβει τα κεφάλια τους και λέει θέλει ελευθερία και ισότητα και ψωμί…. – Όχι δεν γίνονται αυτά τα πράγματα, υπάρχει μία τάξη πραγμάτων, άλλοι πάνω και άλλοι κάτω, Ο Θεός στον Ουρανό, Ο βασιλιάς επάνω στη Γη και ο λαός κάτω, και έτσι υπάρχει ασφάλεια, τάξη, προκοπή…. Δεν θέλω να ακούω καν αυτή τη λέξη!»<br /><br /><br />Ο διπλωμάτης Ιωάννης έσκυψε το κεφάλι τάχα υποταγμένα, αλλά μέσα του κουλουριαζόταν σαν τη λέαινα έτοιμη για την επίθεσή της, όχι δεν φοβόταν τον Τσάρο, τον γνώριζε καλά και ήξερε ότι και ο Τσάρος τον εμπιστευόταν απόλυτα, και τον χρειαζόταν, γιατί ο Καποδίστριας ήξερε να διαβάζει τις προθέσεις πίσω από τα λόγια των άλλων και να βλέπει μακριά…. Πολύ μακριά. Περισσότερο από ευγένεια του έδειξε υποταγή. Ήρθε για να καταφέρει κάτι και ήξερε ότι θα τα κατάφερνε…. Με ήρεμη φωνή συνέχισε….<br /><br />«Είδαμε λοιπόν τι δύναμη έχει μία επανάσταση….. στο χέρι μας είναι να χρησιμοποιήσουμε αυτή τη δύναμη προς όφελος μας, για τη καταστροφή αυτών που στέκονται εμπόδιο μας… η δυναστεία που μπορούμε να χτυπήσουμε έτσι είναι η Οθωμανική. Η επανάσταση είναι το καλύτερο όπλο που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε, μετά το στρατό και το στόλο σας….. ένα όπλο που μας κοστίζει ελάχιστα και μπορεί να μας αποδώσει τα μέγιστα. Το σχέδιο μου είναι απλό: Ξεσπάει μία επανάσταση στα Βαλκάνια, την οποία υποκινούμε εμείς, γίνονται σφαγές φυσικά και η Ρωσία ως προστάτης των Χριστιανών επιτίθεται στην Οθωμανική αυτοκρατορία, καταλύοντας την….»<br /><br />- «Μα τι λες Ιωάννη, εδώ με δική μου πρωτοβουλία κάναμε την Ιερή συμμαχία που σκοπό έχει να καταλύσει κάθε επανάσταση και να αφήσει τους θρόνους να συνεχίσουν να υφίστανται ως έχουν…. και μου λες να υποκινήσουμε επανάσταση; Πως θα καταλύσουμε εμείς τη συμφωνία που είχαμε τη πρωτοβουλία να κάνουμε;»<br /><br />- «Μεγαλειότατε, οι συμφωνίες γίνονται ακριβώς για να καταλύονται, όταν αυτό επιβάλλουν τα εθνικά συμφέροντα μας, και αυτή τη στιγμή ακριβώς οι άλλες δυνάμεις προχωράνε εις βάρος μας. Οι Άγγλοι και οι Γάλλοι κάνουν αποικίες σε όλο τον κόσμο και θέλουν να μείνει ο Τούρκος στη θέση του για να είναι προμαχώνας για εσάς. Οι Γερμανοί εισχωρούν στα Βαλκάνια, με μία σιωπηρή συμμαχία προσεγγίζουν το Τούρκο ώστε να τον χρησιμοποιούν και να τον έχουν σύμμαχο, και να ξέρετε, κάποια στιγμή εσάς θέλουν να χτυπήσουν, να με θυμηθείτε.»<br /><br />- «Ιωάννη, το ξέρεις ότι σε σέβομαι και σε εμπιστεύομαι πολύ περισσότερο από όλους τους Ρώσους διπλωμάτες μου, το ξέρω ότι κοιτάς μακριά, αλλά μου ζητάς πολλά, μου ζητάς να φέρω τα πάνω – κάτω στα Βαλκάνια, και μαζί με αυτό στην Ευρώπη…. Οι Τούρκοι είναι αιώνες στα Βαλκάνια, και οι λαοί σκλαβωμένοι….. πώς θα ξεκινήσουν επανάσταση; Θα χάσουν, είναι βέβαιο…. Ότι έγινε το 1770 με τη γιαγιά μου την Αικατερίνη, δεν το ξεχνώ, είπε, στους Έλληνες αξίζει να ζουν σκλαβωμένοι…. Και εμείς…. Εκατομμύρια χαθήκαν στους πολέμους, θέλουμε κάποια χρόνια να συνέλθουμε….. δεν ξέρω….. δεν μπορώ να αναλάβω την ευθύνη να κάνω αυτό το πράγμα….»<br /><br />Για τον Ιωάννη, είχε φτάσει η κρίσιμη στιγμή: Ή τώρα ή ποτέ!<br /><br />«Μεγαλειότατε, δεν είναι στο χέρι σας να αναλάβετε ή όχι την ευθύνη της επανάστασης, την έχετε ήδη! Ήδη από το 1472 μαζί με τη Ζωή- Σοφία Παλαιολόγου ήρθαν οι τελευταίοι Ρωμαίοι αξιωματούχοι από την Κωνσταντινούπολη και σας πρόσφεραν τον τίτλο του Καίσαρα και τον δεχτήκατε, και έτσι ο ηγεμόνας της Ρωσίας λέγεται Τσάρος! Η σημαία σας είναι κίτρινη με Θυρεό τον δικέφαλο αετό, έχετε τα δικαιώματα του τελευταίου αυτοκράτορα και μαζί με αυτά και την υποχρέωση ότι οι σκλαβωμένοι λαοί των Βαλκανίων είναι οι δικοί σας λαοί, εάν δεν μπορείτε να το κάνετε εσείς τότε ποιος μπορεί; Εάν δεν έχετε εσείς την υποχρέωση να ελευθερώσετε τους λαούς τότε ποιος την έχει; Κάθε Τσάρος από τον Ιβάν και μετά είναι υποχρεωμένος να κάνει ότι μπορεί για να πάρει πίσω αυτά που του ανήκουν, και τα Βαλκάνια είναι δικαιωματικά δικά σας!»<br /><br />- Ο Τσάρος έσκυψε από το βάρος αυτής της κληρονομιάς που είχε…. Πόσο θα ήθελε να συνέχιζε να είναι ένα αγόρι που, απλά φλέρταρε, πήγαινε για κυνήγι και γλεντούσε μέχρι τελικής πτώσεως με τους φίλους του… Αλλά δεν γινόταν αυτό…. Ήταν ο Τσάρος βλέπετε, ένα αγόρι που αναγκάστηκε να προσαρμοστεί στο ότι από τις αποφάσεις του εξαρτιόνταν εκατομμύρια…. Δεν την άντεχε αυτή την ευθύνη, του έτρωγε τα σωθικά του…. καμία μα καμία απόφαση δεν ήταν εύκολη, πάντα κάποιους θα δυσαρεστούσε και κάποιους θα ευχαριστούσε…. Θα ήθελε να αποφύγει αυτό το βάρος της ευθύνης, αλλά δυστυχώς ο Ιωάννης είχε δίκαιο…. Ο Τσάρος όφειλε να βοηθήσει τους Χριστιανούς των Βαλκανίων ….<br /><br />Με βαριά φωνή είπε στον Ιωάννη Καποδίστρια: «Κάνε αυτό που λες, ας ξεκινήσεις την επανάσταση, πάρε χρήματα, κάνε ότι νομίζεις, αλλά δεν σου ξεκαθαρίζω το τι θα κάνει η Ρωσία μετά. Θα δούμε πρώτα εάν οι Έλληνες είναι ικανοί μόνοι τους να ξεκινήσουν την επανάσταση, θα δούμε εάν μπορέσουν να μονιάσουν και να πολεμήσουν τον Τούρκο, θα δούμε εάν αντέξουν στις επιθέσεις του Σουλτάνου, θα δούμε εάν αντισταθούν στις υποσχέσεις των Πασάδων να προσκυνήσουν…. Ξέρεις δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι οι Έλληνες αξίζουν την ελευθερία τους…»<br /><br />- «Οι Έλληνες είναι ένας ξεχωριστός λαός Μεγαλειότατε… έχουν βαριά, ένδοξη ιστορία και θα πολεμήσουν μέχρις εσχάτων για την ελευθερία τους, μπορεί να γεννήθηκαν ραγιάδες, αλλά μέσα τους συνεχίζει να ζει ο Λεωνίδας έτοιμος να πεθάνει στις Θερμοπύλες, μπορεί να υποτάχτηκαν στα στίφη των Τούρκων, αλλά μην ξεχνάτε, η Κωνσταντινούπολη άντεξε 1.000 χρόνια περισσότερα από τη Ρώμη….. μπορεί να έκαναν ότι μπορούσαν οι Τούρκοι και οι Δυτικοί για να ξεχάσουν οι Έλληνες αυτό που είναι, αλλά οι Έλληνες δεν είναι απλά ένας λαός…. Είναι η κοιτίδα του Ευρωπαϊκού πολιτισμού, από τα χρόνια του Περικλή έως και του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου… είναι η κοιτίδα της Δημοκρατίας, είναι ένας λαός άξιος να κερδίσει την ελευθερία του….. Θα το δείτε! Θα το διαπιστώσετε ο ίδιος!»<br /><br />- «Και κάτι άλλο Ιωάννη…. Καταλαβαίνεις ότι δεν μπορεί να ανακατευτεί το όνομά μου, ούτε και το δικό σου σε αυτή την ιστορία, δεν μπορώ να επιτρέψω σε καμία περίπτωση να εκτεθώ και να φανώ ανακόλουθος σε αυτά που λέω, υπογράφω και σε αυτά που τελικά κάνω….. Αυτή η συζήτηση ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΠΟΤΕ! Όσοι αιώνες και να περάσουν, ποτέ μα ποτέ δεν θα αποκαλυφθεί ο ρόλος ο δικός μου και της Ρωσίας στην επανάσταση των Ελλήνων….»<br /><br />- «Έχω έτοιμο το σχέδιο της Επανάστασης Μεγαλειότατε…. Το δούλευα από τότε που σπούδαζα στην Ιταλία….. Την σπίθα της επανάστασης θα ανάψει μία εταιρία, μία εταιρία φίλων, η φιλική εταιρία, που απολύτως συνωμοτικά θα δουλέψει για το Μεγάλο σκοπό…. Εγώ θα κινώ τα νήματα της Φιλικής Εταιρίας, αυτό είναι το έργο της ζωής μου, δεν θα αποκαλυφθεί ποτέ μα ποτέ στους αμύητους ποιος θα είναι ο αρχηγός της Φιλικής Εταιρίας… Η Αόρατη Αρχή θα ονομάζεται… Και το αποτύπωμα μου σε αυτήν δεν θα γίνει ποτέ μα ποτέ ορατό…. Ή θα νικήσουμε ή θα πεθάνουμε εμείς οι Έλληνες για αυτό το σκοπό!»<br /><br />- «Σε θαυμάζω Ιωάννη! Μου θυμίζεις αυτούς τους Αρχαίους Έλληνες που το όνομά τους έμεινε για πάντα στην Ιστορία…. Εάν τελικά ελευθερωθείτε εσείς οι Έλληνες, σίγουρα η Ελλάδα θα σου οφείλει πολλά……»<br /><br />- «Δυστυχώς Μεγαλειότατε οι σπουδαίοι Έλληνες γνώριζαν πάντα τον εξοστρακισμό και την αγνωμοσύνη από τους πατριώτες τους…. Δεν με πειράζει όμως αυτό, ας γίνει ότι είναι να γίνει!»…………<br /><br />……..<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-hykXeP6xQDk/X9cpxtcmHSI/AAAAAAAAGXE/bUODIHKVGM0TVuHUsfht2Sp9OZPxHW3qQCLcBGAsYHQ/s285/Xanthos.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="285" data-original-width="200" src="https://1.bp.blogspot.com/-hykXeP6xQDk/X9cpxtcmHSI/AAAAAAAAGXE/bUODIHKVGM0TVuHUsfht2Sp9OZPxHW3qQCLcBGAsYHQ/s0/Xanthos.jpg" /></a></div><br /><br /><br />Λίγο καιρό αργότερα διηγείται ο Εμμανουήλ Ξάνθος:<br /><br />«Και αποφασίσαμε να κάνουμε την επίσημη σφραγίδα της Αρχής της Φιλικής Εταιρίας….<br /><br />Στη μέση θα είχε το Σταυρό, σύμβολο των Χριστιανών, το Ε για την Ελλάδα και το 16 για το 1816. Στη περιφέρεια αυτής μπήκαν τα βαπτιστικά ονόματα των 9 πρώτων τη τάξη Αρχηγών δηλαδή του Αθανάσιου Τσακάλωφ, Νικόλαου Σκουφά, Νικόλαου Γαλάτη, Αντώνιου Κομιζόπουλου, Άνθιμου Γαζή, Αθανάσιου Σέκερη, Παναγιώτη Αναγνωστόπουλου, και Εμμανουήλ Ξάνθου άρα 4 Άλφα, 2 Νι, 1 Πι, 1 Έψιλον….. Στην κορυφή της σφραγίδας ετέθη το βαπτιστικό της Αοράτου Αρχής που ουδέποτε αλλού κατονομάζεται…..»<br />(το αποτύπωμα του Ιωάννη)….. <br /><br /><br /><span style="font-size: x-small;">(Μυθιστορηματική αφήγηση εμπνευσμένη από http://www.oakke.gr/na452/filiki_452.htm)<br /></span></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div></span><div><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><span style="font-size: x-small;">https://emmkopanakis.blogspot.com</span></span></span></div>Σοφίαhttp://www.blogger.com/profile/02990296746708513068noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7312182431094655995.post-83274436222766200172020-12-14T10:46:00.000+02:002020-12-14T10:46:11.298+02:00ΤΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ<span style="font-family: verdana;"><img border="0" height="480" src="https://1.bp.blogspot.com/-4xOoCkLHKC4/XrgGmCc5jZI/AAAAAAAAB3M/ltWW2fvK1Qku-m67dJJUIHcMOVzEsnD3ACK4BGAsYHg/w640-h480/images.jpg" width="640" /><br /><br />Ο Ταμαμούα, ένα φτωχό αγόρι του θαλασσινού χωριού της Πολυνησίας, ήταν ήδη ένας έμπειρος ψαράς και βουτηχτής. Μπορούσε να κρατάει την αναπνοή του και να κάνει βαθιές καταδύσεις. Ήξερε σαν τη τσέπη του το βυθό του νησιού του, αλλά κάτι σαν μαγνήτης τον προκαλούσε να εξερευνήσει την ατόλη Τανίβα. Σε όλες τις ιστορίες που άκουγε από παιδί, ήταν το απόλυτο απαγορευμένο και καταραμένο μέρος. Εκεί ζούσε ένα θαλασσινό τέρας που καταβρόχθιζε τους βουτηχτές που αψηφούσαν τη θανατερή του φήμη, και δεν έμενε ίχνος από αυτούς τους χαμένους.<br /><br />Ο Ταμαμούα είχε μεγαλώσει όμως, δεν ήταν πια παιδάκι και ποτέ στις καταδύσεις του δεν είχε δει ένα τέρας. Είχε δει καρχαρίες, δελφίνια, χελώνες, σαλάχια, μέχρι και φάλαινες, αλλά κανένα από τα ψάρια και τα κήτη δεν ήταν τέρας. Ήταν όντα της θάλασσας, με τη βιολογία τους, τις συνήθειές τους και αν τα ήξερες αυτά, τότε είχες τη γνώση να προφυλαχτείς.<span><a name='more'></a></span><br /><br />Ζούσε με τον τυφλό παππού του, μία ήρεμη και φτωχική ζωή. Άλλοτε η Φύση έφερνε καλούς καιρούς και μεγάλες ψαριές, άλλοτε όμως όχι. Τότε ο εγγονός με τον παππού μαζεμένοι στο καλυβάκι τους περίμεναν να περάσει η θύελλα που σάρωνε τα πάντα στο πέρασμά της. Το καλυβάκι μικρό για να τους κρατήσει στεγνούς, έτριζε από τον αέρα.<br /><br />- Πες μου για την Τανίβα παππού, πήγες ποτέ;<br /><br />- Μια φορά, κυνηγώντας μια καλή ψαριά, έτυχε και φτάσαμε στην ατόλη. Βράχια ολόγυρα που απειλούν να σε κάνουν κομμάτια όταν έχει κύματα. Μέσα ένα υπέροχο και ήσυχο μέρος. Μια κυκλική λεκάνη από άμμο. Κατασκηνώσαμε εκεί. Κοιτούσα το κέντρο της ατόλης, ένα βαθύ γαλάζιο χρώμα που είχε, σε αντίθεση με τα γαλαζοπράσινα νερά της περιφέρειας. Τα νερά όμως εκεί δεν ήταν στάσιμα, ήταν λες και ήταν ζωντανά.<br /><br />- Είναι το θαλάσσιο τέρας που κοιμάται στο βάθος, μας είπε ο μεγαλύτερος της παρέας. <br /><br />- Βλακείες λες, δεν υπάρχουν τέρατα, είπε ο Κόμα, ένας φίλος μου.<br /><br />-Υπάρχουν!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-OM1AnRuK204/X9cj7x5945I/AAAAAAAAGWU/Eey_WtXkABUmoFFeecQ5CQCDxi_R0uG5gCLcBGAsYHQ/s250/5243382.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="200" data-original-width="250" src="https://1.bp.blogspot.com/-OM1AnRuK204/X9cj7x5945I/AAAAAAAAGWU/Eey_WtXkABUmoFFeecQ5CQCDxi_R0uG5gCLcBGAsYHQ/s0/5243382.jpg" /></a></div><br />-Δεν υπάρχουν και θα σας το αποδείξω. Τι άντρες είσαστε εσείς;<br /><br />Ο Κόμα με αποφασιστικότητα ξεκίνησε να πηγαίνει προς το κέντρο. «Θα έρθεις;», με ρώτησε. Από τη μία ήθελα να δείξω και εγώ ότι δεν φοβάμαι τα τέρατα, από την άλλη όμως είχαν κοκαλώσει τα πόδια μου. Έσκυψα το κεφάλι. Ο Κόμα με γρήγορες απλωτές έφτασε στο κέντρο της Τανίβα. Τον είδα να μένει για λίγο, ήξερα ότι παίρνει γρήγορες ανάσες για να κάνει βουτιά. Τον είδα να βουτάει….. και…. δεν τον ξαναείδαμε ποτέ…<br /><br />- Ξαναπήγες ποτέ παππού;<br /><br />- Όχι παιδί μου. Ποτέ δεν ήθελα να ξαναπάω. Εξακολουθώ στα όνειρά μου να βλέπω τη τελευταία βουτιά του Κόμα, τη βουτιά του στο θάνατο. Και εσύ μην πας ποτέ σου, εκεί κατοικεί ο θάνατος…<br />…<br /><br />- Θα λείψω κάποιες μέρες για ψάρεμα παππού… <br /><br />Ο Ταμαμούα μόνο στον φίλο του είπε το σκοπό του: Θα πήγαινε στην Τανίβα. Αυτός να προσπαθεί να του αλλάξει γνώμη, αλλά μάταια.<br /><br />- Θα έρθω μαζί σου!<br /><br />-Όχι, θα μείνεις να προσέχεις το παππού μου, εάν δεν επιστρέψω….<br />…<br />Με το μονόξυλό του έκανε γρήγορα το ταξίδι και σε δυο μέρες έφτασε στον προορισμό του. Ένας μαύρος βράχος στη μέση του πουθενά. Έκανε γύρους για να βρει ένα καλό σημείο να αράξει. Μετά σκαρφάλωμα στα βράχια που του ματώνανε τα πόδια από την αγριάδα τους. Στο κέντρο βρήκε την κυκλική λιμνοθάλασσα. Άμμος, ησυχία, πράσινα νερά. Με γρήγορες απλωτές κολύμπησε προς το κέντρο. Πήρε γρήγορες ανάσες και έκανε βουτιά. Δεν ήθελε όμως να πάει βαθιά, ήθελε απλά να εξερευνήσει σιγά σιγά και με προσοχή….<br /><br />Μέσα ο βυθός ήταν σαν ένα μεγάλο χωνί, και στο κέντρο μία τρύπα από βράχια που λες και πήγαινε στην άβυσσο…. Δεν είχε ξαναδεί τέτοιο πράγμα, το φοβόταν, το σέβονταν, αλλά ήθελε και να το γνωρίσει από απόσταση. Έκανε ξανά βουτιά κάνοντας κύκλο και εκεί …<br /><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-cuneNAt6vGQ/X9cmJZ-eusI/AAAAAAAAGWo/Hd9g7jG2yUgBEQwGwbss54UZ_OEjCR1UACLcBGAsYHQ/s600/depositphotos_87799750-stock-photo-indigenous-wooden-canoe.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="600" src="https://1.bp.blogspot.com/-cuneNAt6vGQ/X9cmJZ-eusI/AAAAAAAAGWo/Hd9g7jG2yUgBEQwGwbss54UZ_OEjCR1UACLcBGAsYHQ/s320/depositphotos_87799750-stock-photo-indigenous-wooden-canoe.jpg" width="320" /></a></div><br /><div><span style="font-family: verdana;">… νερό με τρομερή μανία βγήκε ξαφνικά από το κέντρο στροβιλίζοντας …<br /><br />ο Ταμαμούα παρασύρθηκε σαν καρυδότσουφλο….<br /><br />Με κόπο ξαναβγήκε στην επιφάνεια.. .<br /><br />με τρόμο και πανικό κολύμπησε στην όχθη…<br /><br />Μόλις είχε γνωρίσει το τέρας… και εάν τυχόν βρισκόταν πιο βαθιά, στο κέντρο του χωνιού, το νερό θα τον είχε κάνει σίγουρα κομμάτια….<br />…<br /><br />- «Πως πήγε η ψαριά Ταμαμούα;» τον ρώτησε ο παππούς του.<br /><br />- Δυστυχώς, όχι καλά παππού, δεν φέραμε σχεδόν τίποτα…<br /><br />- Μην στεναχωριέσαι παιδί μου, έτσι είναι οι ψαριές, «θα αλλάξει το φεγγάρι και θα φέρει ψάρι» λέγαν οι παλιοί….<br /><br />Για το αγόρι ξεκίνησε μία περίοδος ανησυχίας, ήθελε να λύσει αυτόν τον γρίφο. Το σκεφτόταν από εδώ και από κει, έβαζε όλη τη λογική του μέσα, αλλά το πρόβλημα παρέμενε άλυτο. Πέρασαν μήνες με αυτό να του τρυπάει το νου. Κάποια στιγμή έφτασε στο σημείο να συλλογιέται μόνο αυτό και με παράξενο τρόπο είδε ότι οι σκέψεις σε ένα σημείο σταματούσαν και αυτός, σαν ένα κομμάτι προσοχή ήταν σαν να έβλεπε και να παρατηρούσε και να ένιωθε το τέρας της Τανίβα, πως στέκεται ακίνητο και πως ξαφνικά βρυχάται και στροβιλίζει το νερό σπέρνοντας το θάνατο.<br /><br />Στον ύπνο του έβλεπε ότι ξαναπήγε εκεί, έκανε βουτιά και πήγαινε να μπει μέσα στο στόμιο, όλα ήταν ήσυχα αλλά ξαφνικά το τέρας άρχισε να βρυχάται! Με τρόμο ξύπνησε, αλλά…. Εξακολουθούσε να ακούει το τέρας να βρυχάται… μα πως… πήρε μια δυο ανάσες να χαλαρώσει και εκεί ξανάκουσε το τέρας…. Μόνο που το τέρας ήταν ένα αθώο τέρας: Το ροχαλητό του παππού του…. Που μηχανικά επαναλαμβανότανε ο βρυχηθμός… <br /><br />Σαν μία αστραπή ήρθε η έμπνευση τόσο ξαφνικά που δεν κατάλαβε το αγόρι αν μπήκε από τη καρδιά του ή το μυαλό του… Βγήκε έξω συνεπαρμένος στο φως του φεγγαριού.<br /><br />Είχε μόλις βρει τη λύση του αινίγματος της θάλασσας! Το ήξερε μέσα στη καρδιά του, ήταν δική του, μονάκριβη και απλή η λύση, είχε πέσει το πέπλο και μόλις είχε καταλάβει τον τρόπο λειτουργίας του τέρατος. Το τέρας ήταν ένα φυσικό φαινόμενο!<br />…<br /><br />-Θα πάω για ψαριά παππού, σε πιο μακρινά νερά. Θα κάνω μέρες, αλλά μην ανησυχείς θα σε προσέχει ο φίλος μου…<br /><br /> - Καλή επιτυχία παιδί μου!<br />…<br /><br />Ο Ταμαμούα έφτασε στη Τανίβα και έμεινε εκεί, κάθε μέρα, κάθε βράδυ ήταν τις περισσότερες ώρες στο νερό, στην επιφάνεια της λιμνοθάλασσας. Και εκεί περίμενε… Επαλήθευσε ότι οι βρυχηθμοί του τέρατος ήταν επαναλαμβανόμενοι, μία εισπνοή, μία εκπνοή. Μετρούσε ένα, δύο, τρία, τέσσερα και σημείωνε πότε θα γίνει ανατάραξη. Πήγαινε και σε ένα ξύλο κατέγραφε τις παρατηρήσεις του: Τη φάση της Σελήνης, τη μέρα ή τη νύχτα και τη περίοδο, το χρόνο που μεσολαβούσε.<br /><br />Δεν έπρεπε να βουτήξει Πανσέληνο ή νέα Σελήνη. Δεν έπρεπε να βουτήξει Ανατολή ή Δύση. Πήρε βαθιές ανάσες και έκανε τη μεγάλη βουτιά ίσα προς το κέντρο της τρύπας. Ήξερε το χρόνο που είχε. Αν καθυστερούσε, το τέρας θα τον έκανε κομμάτια…<br /><br />Με το μαχαιράκι του εξερεύνησε το παρθένο μέρος. Εδώ ποτέ δεν είχε έρθει βουτηχτής για μαργαριτάρια… Άνοιξε ένα, δύο , τρία… δεν προλάβαινε άλλο έπρεπε να φύγει… λίγο πριν βγει στην επιφάνεια, το τέρας, ακριβές σαν φυσικό ρολόι έκανε τη βίαιη αναπνοή του. Το παιδί περίμενε μία αναπνοή του τέρατος και αμέσως μετά ξαναέκανε βουτιά…. Μετρούσε μέσα του για να μην ξεχαστεί… ένα, δύο, το τρίτο στρείδι είχε ένα πολύτιμο μαργαριτάρι….<br />….<br /><br />Ήξερε ότι έπρεπε να κρατήσει το μυστικό του, εάν το φανέρωνε στο χωριό, θα ήταν αιτία κάποιοι λίγοι να πάρουν πολλά, οι πολλοί να μην πάρουν τίποτα και αντίθετα να χάσουν τη ζωή τους. Η ανθρώπινη απληστία είναι που οδηγεί τους πολλούς στη φτώχεια, τη μιζέρια και την ανέχεια και τους λίγους πλούσιους να πιστεύουν ότι εάν τους χρωστάνε, εάν τους σέβονται και τους υπηρετούν, εάν τους χρειάζονται, έχουν τη ψευδαίσθηση ότι τα κατάφεραν στη ζωή, και βρήκαν την ευτυχία στην αναγνώριση των άλλων, ενώ το μόνο που κατάφεραν είναι να ξεκινήσει ένας μακρύς κύκλος δυστυχίας για αυτούς.<br />…<br /><br /> Είχαν να λένε τα επόμενα χρόνια για την τύχη του Ταμαμούα. Που και που έβρισκε ένα μεγάλο μαργαριτάρι, βοηθούσε τους ανθρώπους στο χωριό, αλλά το βασικότερο που είχε να κάνει ήταν να μοιράζεται τον τρόπο ώστε ο καθένας να μπορεί να λύνει μόνος του τα αινίγματα της ζωής του.</span></div><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-kRkIdTL0yuY/X9ckjuE27fI/AAAAAAAAGWc/yhlYTjMCD9k7dFsxyWcjS7nL18FWk-5bgCLcBGAsYHQ/s710/margaritari.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="473" data-original-width="710" height="426" src="https://1.bp.blogspot.com/-kRkIdTL0yuY/X9ckjuE27fI/AAAAAAAAGWc/yhlYTjMCD9k7dFsxyWcjS7nL18FWk-5bgCLcBGAsYHQ/w640-h426/margaritari.jpg" width="640" /></a></div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><span style="font-size: x-small;">https://emmkopanakis.blogspot.com</span></div>Σοφίαhttp://www.blogger.com/profile/02990296746708513068noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7312182431094655995.post-53585197723201500092020-12-13T11:23:00.000+02:002020-12-13T11:23:27.212+02:00Χριστούγεννα στον κόσμο<p><br /></p><div class="clear" style="background-color: white; border: 0px none; box-sizing: border-box; clear: both; color: #333333; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"></div><div class="entry" style="border: 0px none; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 21px; list-style: none; margin: 0px; outline: none; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify;"><p style="border-radius: 5px; border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14.42px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 5px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Τα Χριστούγεννα έρχονται σε όλον τον κόσμο και κάθε χώρα τα γιορτάζει με το δικό της ξεχωριστό τρόπο. Τα Χριστούγεννα είναι μια παγκόσμια γιορτή και γιορτάζεται διαφορετικά από χώρα σε χώρα, ανάλογα με το κλίμα, την ιστορία ή τη νοοτροπία του κάθε λαού.</span></p><div class="code-block code-block-7" style="border: 0px none; box-sizing: border-box; clear: both; list-style: none; margin: 8px auto; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"><div align="center" id="toppostresponsivediv" style="border: 0px none; box-sizing: border-box; list-style: none; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3; color: #f01a04; letter-spacing: 1px; text-align: left;"><span style="font-size: medium;"><b>Τα Χριστούγεννα στην Ελλάδα</b></span></span></div></div><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><img alt="Χριστούγεννα ● Christmas - Xmas Tree clipart" class="h-img wp-image-115223 alignright" height="50" loading="lazy" src="https://www.helppost.gr/wp-content/uploads/2020/03/red-christmas-tree.png" style="border: 0px none; box-sizing: border-box; display: inline; float: left; height: auto; list-style: none; margin: 5px 0px 5px 25px; max-width: 100%; outline: none; padding: 0px 0px 8px; vertical-align: middle;" title="Χριστούγεννα ● Christmas - Xmas Tree clipart" width="50" /></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Στην Ελλάδα τα Χριστούγεννα είναι μια από τις μεγαλύτερες Θρησκευτικές εορτές των Ελλήνων. Η ευχή «Καλές γιορτές» είναι από τις πιο χαρακτηριστικές κατά τη περίοδο πριν και μετά τα Χριστούγεννα μέχρι του Αγίου Ιωάννη (13ήμερο).</span></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Σε όλη τη χώρα τα παιδιά τριγυρνούν από σπίτι σε σπίτι για να πουν τα κάλαντα τις παραμονές των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς και των Θεοφανίων, ενώ στις 12.00 τα μεσάνυχτα ανάβουν φωτιές για να διώξουν τους καλικάντζαρους, έθιμο κυρίως της υπαίθρου.</span></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-XDl5fcJoejM/X9Xc-z63zcI/AAAAAAAAGWI/Tg-6-ZtVNv4ZGE9KyXMEfoRzQeA5ycEtgCLcBGAsYHQ/s660/%25CE%259A%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AC%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B6%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25B9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="330" data-original-width="660" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-XDl5fcJoejM/X9Xc-z63zcI/AAAAAAAAGWI/Tg-6-ZtVNv4ZGE9KyXMEfoRzQeA5ycEtgCLcBGAsYHQ/w640-h320/%25CE%259A%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AC%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B6%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25B9.jpg" width="640" /></a></div><br />Πριν από τα Χριστούγεννα προηγείται τεσσαρακονθήμερος νηστεία κατά την οποία οι πιστοί νηστεύουν το κρέας και τα γαλακτοκομικά τρώγοντας όμως ψάρι μέχρι τις 17 Δεκεμβρίου (εκτός φυσικά Τετάρτης και Παρασκευής). Από τις 17 έως τις 23 Δεκεμβρίου δεν καταλύεται το ψάρι.<p></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Στην Ελλάδα που κύριο χριστουγεννιάτικο έδεσμα είναι το χοιρινό, απαντάται και το έθιμο με το χριστουγεννιάτικο καραβάκι που όμως στη Χίο αποτελεί τοπικό έθιμο της Πρωτοχρονιάς με ομοιώματα πλοίων.</span></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Επίσης οι εξώστες, τα παράθυρα, οι κήποι, αλλά και οι χώροι γύρω από το τζάκι σφύζουν από ανάλογη διακόσμηση γιορτινής ατμόσφαιρας.</span></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Η πίτα που ετοιμάζεται με τον ερχομό του νέου έτους, η Βασιλόπιτα, περιέχει ένα «φλουρί», που σύμφωνα με την παράδοση, θα φέρει καλή τύχη σ΄ αυτόν που θα το βρει. Στα δε Θεοφάνια που εορτάζεται η Βάπτιση του Χριστού καθαγιάζονται τα ύδατα με ρίψεις του «σταυρού» στο υγρό στοιχείο και ανέλκυσή του από κολυμβητές, με αγιασμό των σπιτιών από ιερείς και με ιδιαίτερα κατά τόπο έθιμα.</span></p><h2 style="border: 0px none; box-sizing: border-box; color: #f01a04; letter-spacing: 1px; line-height: 19px; list-style: none; margin: 15px 0px 13px; outline: none; padding: 0px; text-align: left;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-size: medium;">Χριστούγεννα στην Γαλλία</span></span></h2><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Τα Χριστούγεννα στη Γαλλία αποτελούν την εορταστική κορύφωση του έτους. Σε αντίθεση με άλλες Ευρωπαϊκές χώρες η εποχή προ των Χριστουγέννων είναι λιγότερο σημαντική. Η παραμονή των Χριστουγέννων εδώ είναι μια συνηθισμένη εργάσιμη μέρα. Το βράδυ όμως η οικογένεια συγκεντρώνεται για ένα ολοκληρωμένο χριστουγεννιάτικο δείπνο.</span></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><br /><span style="background-color: #cfe2f3;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-eBrsYktxf48/X9XWbQm1lRI/AAAAAAAAGUw/OU1ayn1Qqpg9Unp7pnCovS4P4Ef5lLhXACLcBGAsYHQ/s1140/colmar_xristougenna_itravelling_8.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="641" data-original-width="1140" height="360" src="https://1.bp.blogspot.com/-eBrsYktxf48/X9XWbQm1lRI/AAAAAAAAGUw/OU1ayn1Qqpg9Unp7pnCovS4P4Ef5lLhXACLcBGAsYHQ/w640-h360/colmar_xristougenna_itravelling_8.jpg" title="Colmar" width="640" /></a></div><br /><p></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Ο Père Noël (Ο πατέρας των Χριστουγέννων), ο κατά τους Γάλλους Άγιος Βασίλης, δίνει τα δώρα του το βράδυ μεταξύ 24 προς 25 Δεκεμβρίου. Μεγάλη σημασία στους εορτασμούς των Χριστουγέννων έχουν οι γαστρονομικές απολαύσεις. Το παραδοσιακό εορταστικό τραπέζι, το «Reveillon» (ρεβεγιόν) αποτελείται από μια πλούσια γκάμα διαφορετικών πιάτων.</span></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Και αυτό το έθιμο έχει περάσει σήμερα στα προγράμματα όλων των ξενοδοχειακών μονάδων της Ευρώπης και όχι μόνο αλλά και επί πλέον και την Πρωτοχρονιά. Οι Γάλλοι τα Αλεξανδριανά τα γνωστά κόκκινα λουλούδια τα αποκαλούν Etoiles de Noël (Αστέρια των Χριστουγέννων) και τα χρησιμοποιούν για διακόσμηση εσωτερικών χώρων καθώς και ως δώρο σε όλη τη διάρκεια του έτους.</span></p><span style="background-color: #cfe2f3;"><a name='more'></a></span><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="color: #f01a04; font-size: medium; letter-spacing: 1px; text-align: left;"><b style="background-color: #cfe2f3;">Χριστούγεννα στην Ιταλία</b></span></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Στην Ιταλία η περίοδος των Χριστουγέννων έχει τη μεγαλύτερη διάρκεια από όλες τις άλλες των χριστιανικών χωρών. Αρχίζει από τις 8 Δεκεμβρίου και ολοκληρώνεται στις 6 Ιανουαρίου ημέρα των Θεοφανίων. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου τα σπίτια διακοσμούνται με Αλεξανδρινά, χριστουγεννιάτικα δένδρα τη παραδοσιακή Φάτνη και άλλα πολύχρωμα διακοσμητικά στολίδια.</span></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Κάποιοι συνηθίζουν να νηστεύουν στις 23 και 24 Δεκεμβρίου και κατόπιν εορτάζουν με ένα παραδοσιακό γεύμα αμέσως μετά τη Λειτουργία. Στις 25 Δεκεμβρίου μετά το παραδοσιακό μεσημεριανό γεύμα, τα παιδιά συνηθίζουν να απαγγέλλουν ποιήματα στην οικογένεια και στους συγγενείς τους και ανταμείβονται με μικρά χρηματικά δώρα.</span></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Μια άλλη σημαντική ημερομηνία των εορτών είναι η 6η Ιανουαρίου κατά την οποία καταφθάνει τη νύκτα (μεταξύ 5-6 Ιανουαρίου) η διάσημη Befana η παλιά καλή και φτωχή μάγισσα, έρχεται και τρώει καρύδια και μπισκότα που της άφησαν τα παιδιά και πριν πετάξει μακριά, τους αφήνει δώρα μέσα στις κάλτσες των δώρων, κάρβουνα για τα άτακτα παιδιά και γλυκά και παιχνίδια για τα φρόνιμα.</span></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Εκτός από το χριστουγεννιάτικο δένδρο, σημαντικό σύμβολο των Ιταλών στον εορτασμό των Χριστουγέννων αποτελεί και η Φάτνη της Γεννήσεως που υπενθυμίζει τον Φραγκίσκο της Ασίζης, που ήταν ο πρώτος που δημιούργησε αναπαράσταση της ιστορίας των Χριστουγέννων με αγαλματίδια. Όλοι οι χαρακτήρες εκτός από το Θείο Βρέφος τοποθετούνται στη φάτνη από τις 8 Δεκεμβρίου, ενώ το νεογέννητο τοποθετείται αμέσως μετά τα μεσάνυχτα της 24ης Δεκεμβρίου.</span></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><img alt="Χριστούγεννα στην Ιταλία" class="aligncenter wp-image-116254 size-full" height="334" loading="lazy" sizes="(max-width: 620px) 100vw, 620px" src="https://www.helppost.gr/wp-content/uploads/2015/11/christmas-italy.jpg" srcset="https://www.helppost.gr/wp-content/uploads/2015/11/christmas-italy.jpg 620w, https://www.helppost.gr/wp-content/uploads/2015/11/christmas-italy-290x156.jpg 290w" style="border: 0px none; box-sizing: border-box; clear: both; display: block; height: auto; list-style: none; margin: 5px auto; max-width: 100%; outline: none; padding: 0px; vertical-align: middle;" title="Χριστούγεννα στην Ιταλία" width="620" /></p><h2 style="border: 0px none; box-sizing: border-box; color: #f01a04; letter-spacing: 1px; line-height: 19px; list-style: none; margin: 15px 0px 13px; outline: none; padding: 0px; text-align: left;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-size: medium;">Χριστούγεννα στην Γερμανία</span></span></h2><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Στη Γερμανία το διάστημα που προηγείται των Χριστουγέννων είναι πολύ σημαντικό. Οι Γερμανοί δίνουν μεγάλο βάρος στη διακόσμηση των σπιτιών τους την περίοδο των εορτών των Χριστουγέννων. Γύρω από τα παράθυρα βάζουν ηλεκτρικά κεράκια ή λαμπιόνια και στα τζάμια τοποθετούν πολύχρωμες χριστουγεννιάτικες φιγούρες, ενώ στον κήπο στολίζουν ένα αληθινό φυτεμένο έλατο με λαμπάκια.</span></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Επίσης, στη Γερμανία συναντάται συχνά το έθιμο του λεγόμενου Adventskranz. Πρόκειται για ένα κηροπήγιο από κλαδιά ελάτου που είναι πλεγμένα έτσι ώστε να σχηματίζουν ένα στεφάνι. Στο στεφάνι απάνω είναι τέσσερις θέσεις με κεριά, που συμβολίζουν τις τέσσερις τελευταίες εβδομάδες πριν τα Χριστούγεννα. Κάθε Κυριακή ανάβουν ένα κερί παραπάνω, μετρώντας αντίστροφα το χρόνο που απομένει για τον ερχομό των Χριστουγέννων.</span></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-o5JlFKKUngk/X9XXBwVeMBI/AAAAAAAAGU4/ZYHbJrF8_Egi2XQ8VnRoW-njevt2vCViQCLcBGAsYHQ/s770/%25CE%25B3%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25BC%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25B1%2B-%2B%25CF%2587%25CF%2581%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25B3%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25BD%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="433" data-original-width="770" height="360" src="https://1.bp.blogspot.com/-o5JlFKKUngk/X9XXBwVeMBI/AAAAAAAAGU4/ZYHbJrF8_Egi2XQ8VnRoW-njevt2vCViQCLcBGAsYHQ/w640-h360/%25CE%25B3%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25BC%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25B1%2B-%2B%25CF%2587%25CF%2581%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25B3%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25BD%25CE%25B1.jpg" width="640" /></a></div><span style="background-color: #cfe2f3;"><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><br /></span></p>'Ενα άλλο έθιμο της εποχής πριν τα Χριστούγεννα είναι το χριστουγεννιάτικο ημερολόγιο Adventskalender. Πρόκειται για ένα ημερολόγιο με 24 θέσεις αριθμημένες από το 1 μέχρι το 24 και συμβολίζουν τις ημέρες του Δεκεμβρίου πριν από τα Χριστούγεννα. Οι θέσεις είναι κλεισμένες με πορτάκια. Κάθε μέρα ανοίγουν το αντίστοιχο πορτάκι και βρίσκουν μια έκπληξη που μπορεί να είναι ένα σοκολατάκι, ζαχαρωτό, παιχνίδι, κλπ.</span><p></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Το Χριστουγεννιάτικο δέντρο το στολίζουν την παραμονή των Χριστουγέννων. Στα περισσότερα σπίτια κάτω από το δέντρο υπάρχει και η παραδοσιακή φάτνη. Το δέντρο είναι στολισμένο με φιγούρες (αγγελάκια κλπ), ή με μπαλίτσες και φωτίζεται με κεράκια αναμμένα ή με λαμπάκια.</span></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Τα δώρα τα βάζουν κρυφά κάτω από το δέντρο και δίπλα στην φάτνη, για να τα βρουν τα παιδιά επιστρέφοντας από την εκκλησία. Την ημέρα των Χριστουγέννων η οικογένεια γιορτάζει γύρω από το πλούσιο τραπέζι, ενώ την δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων οι συγγενείς μαζεύονται όλοι και γιορτάζουν όλοι μαζί το απόγευμα. δεκαετιών.</span></p><h2 style="border: 0px none; box-sizing: border-box; color: #f01a04; letter-spacing: 1px; line-height: 19px; list-style: none; margin: 15px 0px 13px; outline: none; padding: 0px; text-align: left;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-size: medium;">Χριστούγεννα στην Αγγλία (Βρετανία)</span></span></h2><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Σε μερικές βρετανικές περιοχές το έθιμο του γλεντιού σε κήπους με μηλιές την παραμονή των Χριστουγέννων είναι μια παραλλαγή μιας ειδωλολατρικής τελετής. Αφού σκοτεινιάσει, οι αγρότες πηγαίνουν στα περιβόλια, σχηματίζουν παρέες γύρω από τα παλαιότερα δέντρα και πίνοντας μπύρα τραγουδούν τα κάλαντα. Πυροβολούν στα κλαριά για να διώξουν τα κακά πνεύματα, ενώ πριν από χρόνια άφηναν τριγύρω γλυκίσματα για να καλοπιάσουν τα πνεύματα και να εξασφαλίσουν καλή σοδειά.</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-5LuKC14sGNk/X9XXZP0pnQI/AAAAAAAAGVA/z_bUuzTFqhEevQxUd8_BdhLMq4D_E60pwCLcBGAsYHQ/s512/%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25B3%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25B1%2B-%2B%25CF%2587%25CF%2581%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25B3%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25BD%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="300" data-original-width="512" height="376" src="https://1.bp.blogspot.com/-5LuKC14sGNk/X9XXZP0pnQI/AAAAAAAAGVA/z_bUuzTFqhEevQxUd8_BdhLMq4D_E60pwCLcBGAsYHQ/w640-h376/%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25B3%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25B1%2B-%2B%25CF%2587%25CF%2581%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25B3%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25BD%25CE%25B1.jpg" width="640" /></a></div><br /><p></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Αγγλική κλασσική διακόσμηση περιλαμβάνει φωτεινά κόκκινα Αλεξανδρινά γύρω από το τζάκι, καθώς και κλαδιά «γκι» που κρέμονται από την οροφή που σύμφωνα με τη παράδοση όποιος στέκεται κάτω απ΄ αυτό πρέπει να ανταλλάξει φιλιά με αγαπημένα πρόσωπα. Για τους Άγγλους δεν νοείται εορταστικό χριστουγεννιάτικο τραπέζι χωρίς γαλοπούλα, κρεατόπιτα και χριστουγεννιάτικη πουτίγκα για καλή τύχη.</span></p><h2 style="border: 0px none; box-sizing: border-box; color: #f01a04; letter-spacing: 1px; line-height: 19px; list-style: none; margin: 15px 0px 13px; outline: none; padding: 0px; text-align: left;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-size: medium;">Χριστούγεννα στην Ιρλανδία</span></span></h2><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Στην Ιρλανδία τα παιδιά αφήνουν μεγάλους σάκους το βραδύ της παραμονής κοντά στο τζάκι και είναι παράδοση να αφήνουν μέντες και ένα ποτήρι Guinness για να δροσιστεί ο Άγιος Βασίλης.</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-kage7AHq90w/X9XX-x-lEBI/AAAAAAAAGVM/RTqyihp0Y_ggX0zXbXCGLbAilrps5s8qACLcBGAsYHQ/s1000/xristougenniatika-ethima-500.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="1000" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-kage7AHq90w/X9XX-x-lEBI/AAAAAAAAGVM/RTqyihp0Y_ggX0zXbXCGLbAilrps5s8qACLcBGAsYHQ/w640-h320/xristougenniatika-ethima-500.jpg" width="640" /></a></div><br /><p></p><h2 style="border: 0px none; box-sizing: border-box; color: #f01a04; letter-spacing: 1px; line-height: 19px; list-style: none; margin: 15px 0px 13px; outline: none; padding: 0px; text-align: left;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-size: medium;">Χριστούγεννα στην Ισπανία</span></span></h2><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Η Χριστουγεννιάτικη περίοδος ξεκινάει στην Ισπανία με τη μεγάλη κλήρωση της 22ης Δεκεμβρίου. Για τους Ισπανούς τα Χριστούγεννα είναι η πιο σημαντική εορτή του χρόνου και ακολουθείται από την Πρωτοχρονιά, η οποία ονομάζεται «Noche Vieja», και την 6η Ιανουαρίου την «Dia de Reyes».</span></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Η παραμονή των Χριστουγέννων ή αλλιώς «Noche Buena» είναι το βράδυ που μαζεύεται όλη η οικογένεια. Τα δωμάτια διακοσμούνται με κλαδιά από πεύκα, μπεζ και κόκκινα αλεξανδριανά και αναμμένα κεριά δίνοντας μια κατάνυξη και ένα χρώμα στην ατμόσφαιρα. Μετά το τραπέζι των Χριστουγέννων στο οποίο προσφέρονται τοπικές σπεσιαλιτέ, ακολουθεί η Λειτουργία των Χριστουγέννων.</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-JRuhIODBi2U/X9XY8eO8tAI/AAAAAAAAGVY/PMmb7z1OPqw_xEt0RzmCxUu6M-oc8fBawCLcBGAsYHQ/s500/unnamed.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="375" data-original-width="500" height="480" src="https://1.bp.blogspot.com/-JRuhIODBi2U/X9XY8eO8tAI/AAAAAAAAGVY/PMmb7z1OPqw_xEt0RzmCxUu6M-oc8fBawCLcBGAsYHQ/w640-h480/unnamed.jpg" width="640" /></a></div><br /><p></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Ο διάσημος πετεινός Misa del Gallo υπενθυμίζει τον αλέκτορα που σύμφωνα με τη παράδοση, ήταν ο πρώτος που ανακοίνωσε το χαρμόσυνο μήνυμα της Γέννησης του Ιησού. Στις 5 Ιανουαρίου στη διάρκεια μιας μεγάλης παρέλασης που ονομάζεται «Cabalgata de Reyes», άνθρωποι ντυμένοι σαν τους Τρεις Μάγους και άλλες μορφές της Θρησκείας πετάνε γλυκά στα παιδιά. Η εορταστική περίοδος ολοκληρώνεται στις 6 Ιανουαρίου την μέρα των Θεοφανίων κατά τη διάρκεια της οποίας οι Τρεις Μάγοι φέρνουν τα δώρα στα παιδιά, πάντα σύμφωνα με την παράδοση.</span></p><h2 style="border: 0px none; box-sizing: border-box; color: #f01a04; letter-spacing: 1px; line-height: 19px; list-style: none; margin: 15px 0px 13px; outline: none; padding: 0px; text-align: left;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-size: medium;">Χριστούγεννα στο Βέλγιο</span></span></h2><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Το Βέλγιο μπαίνει στο πνεύμα των Χριστουγέννων από νωρίς με την ημέρα του Sinterklaas και με τον πολύτιμο βοηθό του Zwarte Piet που μοιράζει τα δώρα από σπίτι σε σπίτι. Τα παιδιά κρεμάνε τις κάλτσες των δώρων στο τζάκι και αφήνουν σανό και ζάχαρη για το άλογο του Sinterklaas. Ο Sinterklaas δεν είναι ο Santa Claus ή αλλιώς Άι Βασίλης.</span></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Στο Βέλγιο τα Χριστούγεννα εορτάζονται και με πλήθος παραστάσεων που αποδίδονται καλλιτεχνικά σκηνές από τη Θεία Γέννηση καθώς και λιτανείες και ακόμη υπαίθριες αγορές.</span></p><h2 style="border: 0px none; box-sizing: border-box; color: #f01a04; letter-spacing: 1px; line-height: 19px; list-style: none; margin: 15px 0px 13px; outline: none; padding: 0px; text-align: left;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-size: medium;">Χριστούγεννα στην Αυστρία</span></span></h2><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Στην Αυστρία όπως και στις άλλες χώρες η περίοδος των εορτών ξεκινάει την τελευταία Κυριακή του Νοεμβρίου ή την πρώτη του Δεκεμβρίου.</span></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Στα παραδοσιακά στεφάνια που κατασκευάζονται τις ημέρες αυτές τοποθετούνται κεριά. Κάθε Κυριακή που ακολουθεί ανάβουν και ένα ακόμη κερί μέχρι και την 24 Δεκεμβρίου. Τα δώρα στα παιδιά τα μοιράζει ο Άγιος Νικόλαος με βοηθό του τον Krampus στις 6 Δεκεμβρίου.</span></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Το χριστουγεννιάτικο τραγούδι «Silent Night, Holy Night» το οποίο μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες, στην Ελληνική «Άγια Νύκτα», τραγουδήθηκε για πρώτη φορά στην Αυστρία στις αρχές του 19ου αιώνα.Η εορταστική περίοδος τελειώνει επίσημα στις 2 Φεβρουαρίου, αν και οι Αυστριακοί θεωρούν ως τέλος τη εορταστικής περιόδου τα Θεοφάνια, στις 6 Ιανουαρίου.</span></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Τα παιδιά ντυμένα σαν τους τρεις Μάγους γυρίζουν τα σπίτια και τραγουδούν τα κάλαντα, εύχονται ένα ειρηνικό και ευλογημένο νέο έτος, ενώ τα χρήματα που συγκεντρώνουν τα προσφέρουν για φιλανθρωπικούς σκοπούς.Τα στεφάνια κατασκευάζονται κάθε χρόνο σε πολλές παραλλαγές.</span></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Ποικίλουν από κλασσικά στρογγυλά με σκουροπράσινα κλαδιά πεύκου, κουκουνάρια και κόκκινους φιόγκους μέχρι τα πιο μοντέρνα με πολύχρωμα αλεξανδριανά. Αμέσως μετά το κόψιμο των κλαδιών τα περνούν πάνω από φλόγα κεριού για να διατηρηθούν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.</span></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><img alt="Χριστούγεννα στην Αυστρία" class="aligncenter wp-image-116256 size-full" height="413" loading="lazy" sizes="(max-width: 620px) 100vw, 620px" src="https://www.helppost.gr/wp-content/uploads/2015/11/austria_salzburg.jpg" srcset="https://www.helppost.gr/wp-content/uploads/2015/11/austria_salzburg.jpg 620w, https://www.helppost.gr/wp-content/uploads/2015/11/austria_salzburg-290x193.jpg 290w" style="border: 0px none; box-sizing: border-box; clear: both; display: block; height: auto; list-style: none; margin: 5px auto; max-width: 100%; outline: none; padding: 0px; vertical-align: middle;" title="Χριστούγεννα στην Αυστρία" width="620" /></p><h2 style="border: 0px none; box-sizing: border-box; color: #f01a04; letter-spacing: 1px; line-height: 19px; list-style: none; margin: 15px 0px 13px; outline: none; padding: 0px; text-align: left;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-size: medium;">Χριστούγεννα στην Ελβετία</span></span></h2><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Στην Ελβετία οι τέσσερις εβδομάδες προ των Χριστουγέννων εορτάζονται με πλούσια παραδοσιακά έθιμα, όπως το γιορτινό στεφάνι και το χριστουγεννιάτικο ημερολόγιο.</span></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Ο «Samichlaus» όπως ονομάζεται στη γερμανική πλευρά της Ελβετίας ο Άγιος Νικόλαος μοιράζει γλυκά και δώρα στα παιδιά στις 6 Δεκεμβρίου. Η παραμονή των Χριστουγέννων χαρακτηρίζεται από διάφορα έθιμα, όπως αυτό του Δένδρου, των καλάντων, του γιορτινού τραπεζιού και της λειτουργίας των Χριστουγέννων.</span></p><h2 style="border: 0px none; box-sizing: border-box; color: #f01a04; letter-spacing: 1px; line-height: 19px; list-style: none; margin: 15px 0px 13px; outline: none; padding: 0px; text-align: left;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-size: medium;">Χριστούγεννα στην Ολλανδία</span></span></h2><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Η περίοδος των Χριστουγέννων στην Ολλανδία ξεκινάει με μια παράδοση η οποία αρχικά δεν είχε καμία σχέση με τα Χριστούγεννα. Η ημέρα εορτής του Αγίου Νικολάου αποτελεί τη κορύφωση της εορταστικής περιόδου. Σύμφωνα με το θρύλο, ο Άγιος Νικόλαος, ο οποίος ονομάζεται «SinterKlaas» καταφθάνει στην Ολλανδία το Νοέμβριο, τρεις βδομάδες πριν τα γενέθλιά του.</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-hwffx7MMlAA/X9XZTJF8XfI/AAAAAAAAGVg/keDMSOGYbBcrnTe7WLdiZtyHju2tMd_GACLcBGAsYHQ/s269/images.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="269" data-original-width="188" src="https://1.bp.blogspot.com/-hwffx7MMlAA/X9XZTJF8XfI/AAAAAAAAGVg/keDMSOGYbBcrnTe7WLdiZtyHju2tMd_GACLcBGAsYHQ/s0/images.jpg" /></a></div><p></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Το πλοίο του είναι φορτωμένο με δώρα, το υποδέχεται στο λιμένα η Βασίλισσα Βεατρίκη συνοδευόμενη από πλήθος κόσμου. (Βέβαια αυτό το έθιμο ανάγεται στην εποχή που η Ολλανδία ήταν αποικιοκρατική και έρχονταν τα χριστουγεννιάτικα προϊόντα από τις αποικίες της).</span></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Τις ημέρες που ακολουθούν ο SinterKlaas γυρίζει όλη τη Χώρα μαζί με τον βοηθό του τον Zwarten Piet (Μπλακ Πιτ ή Μαύρο Πιτ). Τα παιδιά στην Ολλανδία παίρνουν τα δώρα τους στις 5 Δεκεμβρίου. Τα Χριστουγεννιάτικα δένδρα στολίζονται παντού αφού έχει φύγει από τη χώρα ο SinterKlaas. Τα Αλεξανδριανά αποτελούν και εδώ μέρος της εορταστικής διακόσμησης.</span></p><h2 style="border: 0px none; box-sizing: border-box; color: #f01a04; letter-spacing: 1px; line-height: 19px; list-style: none; margin: 15px 0px 13px; outline: none; padding: 0px; text-align: left;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-size: medium;">Χριστούγεννα στην Δανία</span></span></h2><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Στη Δανία την περίοδο πριν από τα Χριστούγεννα φτιάχνονται πολλά χειροποίητα στολίδια για τη διακόσμηση των σπιτιών. Οι περισσότερες οικογένειες φτιάχνουν μόνες τους το παραδοσιακό Αλεξανδριανό στεφάνι με τέσσερα κεριά που συμβολίζουν τις τέσσερις Κυριακές μέχρι την ημέρα των Χριστουγέννων.</span></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Εκτός από το στεφάνι για τη σύνθεση του οποίου χρησιμοποιούνται μικρά κόκκινα ή μπεζ Αλεξανδριανά, κλαδιά και λαμπερά στολίδια υπάρχει και το «έθιμο του κεριού» που είναι ιδιαίτερα αγαπητό στα παιδιά και χρησιμεύει σαν ημερολόγιο. Κάθε παιδί έχει ένα κερί το οποίο χωρίζεται με οριζόντιες γραμμές ή νούμερα στις μέρες που αντιστοιχούν μέχρι τα Χριστούγεννα. Κάθε μέρα το κερί ανάβεται μέχρι να πλησιάσει η επόμενη γραμμή. Έτσι φθάνει η μέρα που θα πάρει και το δώρο του.</span></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Η περίοδος των Χριστουγέννων στη Δανία συνοδεύεται και από τα απαραίτητα και πολύ σκανταλιάρικα καλικαντζαράκια τα «Julenisser».</span></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Η παραμονή των Χριστουγέννων γιορτάζεται με το παραδοσιακό τραπέζι μεταξύ των συγγενών. Ένα μεγάλο αμύγδαλο κρύβεται μέσα στο δανέζικο γλυκό. Ο τυχερός που θα το βρει ανταμοίβεται με το λεγόμενο «δώρο του αμύγδαλου».</span></p><h2 style="border: 0px none; box-sizing: border-box; color: #f01a04; letter-spacing: 1px; line-height: 19px; list-style: none; margin: 15px 0px 13px; outline: none; padding: 0px; text-align: left;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-size: medium;">Χριστούγεννα στην Νορβηγία</span></span></h2><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Τα Σκανδιναβικά «Jul» (Χριστούγεννα) έχουν τις ρίζες τους σε αρχαία γεωργικά έθιμα του Χειμώνα και της εποχής της συγκομιδής. Ο Julenissen όπως ονομάζεται ο Νορβηγός Άγιος Βασίλης, μαζί με τους βοηθούς του φέρνει δώρα και καλή τύχη στο σπίτι και στο στάβλο.</span></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-emHuBHqJId4/X9XZrUNGkNI/AAAAAAAAGVo/-TpEZRjFnmsOfjOMc07j9VIYRCu52qNFgCLcBGAsYHQ/s1200/AP_20337476607327.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://1.bp.blogspot.com/-emHuBHqJId4/X9XZrUNGkNI/AAAAAAAAGVo/-TpEZRjFnmsOfjOMc07j9VIYRCu52qNFgCLcBGAsYHQ/s320/AP_20337476607327.jpg" width="320" /></a></div>Τη νύχτα των Χριστουγέννων τα παιδιά βάζουν μπολ με κουρκούτι από αλεύρι σαν προσφορά στον Julenissen που επισκέπτεται τα παιδιά της Νορβηγίας, ολοκληρώνοντας το μακρινό του ταξίδι από τη Λαπωνία πάνω στο έλκηθρο που το σέρνουν τάρανδοι.<p></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Η ημέρα των Χριστουγέννων ονομάζεται Julbrod κατά τη διάρκεια της οποίας τα παλιά χρόνια ετοιμάζονταν μέχρι και 60 διαφορετικά πιάτα για το τραπέζι των φίλων, των συγγενών και φυσικά της οικογένειας.</span></p><h2 style="border: 0px none; box-sizing: border-box; color: #f01a04; letter-spacing: 1px; line-height: 19px; list-style: none; margin: 15px 0px 13px; outline: none; padding: 0px; text-align: left;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-size: medium;">Χριστούγεννα στην Φιλανδία</span></span></h2><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Στη Φινλανδία η 24η Δεκεμβρίου είναι η σημαντικότερη ημέρα της περιόδου των Χριστουγέννων. Οι εορτασμοί αρχίζουν το μεσημέρι, οπότε σύμφωνα με τη μεσαιωνική παράδοση η ειρήνη των Χριστουγέννων καλείται να ξεπροβάλει με κάθε επισημότητα στη πόλη «Turku» της Φινλανδίας.</span></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Τα κεριά και τα εποχικά φυτά διακόσμησης όπως το “αλεξανδριανό” δημιουργούν τη κατάλληλη ατμόσφαιρα για τον εορτασμό των Χριστουγέννων σε οικογενειακό πάντα περιβάλλον.</span></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Παραδοσιακά η μέρα αυτή είναι αφιερωμένη στη μνήμη των νεκρών και μια επίσκεψη στο νεκροταφείο την παραμονή των Χριστουγέννων αποτελεί πατροπαράδοτο έθιμο. Κατά τη διάρκεια εκείνης της νύχτας τα καλυμμένα από χιόνι νεκροταφεία μετατρέπονται σε εντυπωσιακές φωτεινές θάλασσες από κεριά.</span></p><h2 style="border: 0px none; box-sizing: border-box; color: #f01a04; letter-spacing: 1px; line-height: 19px; list-style: none; margin: 15px 0px 13px; outline: none; padding: 0px; text-align: left;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-size: medium;">Χριστούγεννα στην Σουηδία</span></span></h2><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Οι γιορτές στην Σουηδία αρχίζουν στις 13 Δεκεμβρίου με την ημέρα της Lucia, που σύμφωνα με τον θρύλο, είναι η μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου και άρα άνθρωποι και ζώα χρειάζονται περισσότερη τροφή.</span></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Στο σπίτι, η Lucia (Βασίλισσα του Φωτός) βρίσκει την έκφρασή της στο πρόσωπο της μεγαλύτερης κόρης της οικογένειας. Φοράει ένα μακρύ άσπρο φόρεμα και ένα στέμμα με κεριά στα μαλλιά της. Ξυπνάει τους γονείς της, τραγουδώντας το παραδοσιακό ιταλικό τραγούδι “Santa Lucia” και τους πάει καφέ, κουλουράκια και κάποτε glogg (ζεστό κρασί με μπαχαρικά).</span></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Επίσης διοργανώνονται εκλογές για την επιλογή της Lucia που θα ηγηθεί στην μεγάλη παρέλαση στη Στοκχόλμη.</span></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Το έθιμο του Xριστουγεννιάτικου δέντρου, ήρθε στην Σουηδία από την Γερμανία, ήδη, από τα 1700, αλλά γενικεύτηκε σε όλη την χώρα τον τελευταίο αιώνα. Πάντως, σήμερα σε όλα τα νοικοκυριά στολίζεται δέντρο.</span></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Το αποκορύφωμα των εορτασμών είναι και στην Σουηδία, η παραμονή των Χριστουγέννων.Το Xριστουγεννιάτικο τραπέζι απαρτίζουν παραδοσιακά πιάτα όπως χοιρομέρι, ζελέ από γουρουνοπόδαρα, lutfisk και χυλός ρυζιού. Το lutfisk (λιαστός μπακαλιάρος που σερβίρεται σε κρεμώδη σάλτσα) αποτελεί κατά πάσα πιθανότητα κατάλοιπο της νηστείας πριν από τη Μεταρρύθμιση.</span></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Επίσης, ενδιαφέρον είναι το έθιμο του doppa i grytan (βούτηγμα στην κατσαρόλα), κατά το οποίο όλα τα μέλη της οικογένειας βουτάνε μαύρο ψωμί σε μια κατσαρόλα με ζουμί από χοιρινό, λουκάνικο και μοσχάρι. Σε συμβολικό επίπεδο πρόκειται για τον αναλογισμό -μέσα στην αφθονία- όσων βρίσκονται σε ανάγκη και πεινάνε.</span></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Μετά το φαγητό, όλοι συγκεντρώνονται γύρω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο για να ανοίξουν τα δώρα τους. Τα δώρα τα φέρνει ο Jultomten, ένα ξωτικό που μένει στη σοφίτα, αν υπάρχει, και είναι ανάλογο του Nisse της Δανίας. Ο Jultomten προστατεύει την οικογένεια και το βιός της. Σήμερα, σε πολλά νοικοκυριά κάποιος μεταμφιεσμένος σε ξωτικό επισκέπτεται το σπίτι φορτωμένος με ένα πελώριο σάκο γεμάτο δώρα.</span></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Παραδοσιακά, οι Σουηδοί μένουν στην εκκλησία μέχρι τα ξημερώματα των Χριστουγέννων, ενώ παλιότερα ήταν έθιμο ο αγώνας δρόμου προς ή από την εκκλησία και ο νικητής θεωρούνταν ο τυχερός της χρονιάς…</span></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Οι γιορτές στην Σουηδία λήγουν επίσημα στις 13 Ιανουαρίου. Ο λόγος είναι ότι όταν βασιλιάς της χώρας ήταν ο Κνούτος, περίπου πριν από 1000 χρόνια, αποφάσισε πως ο εορτασμός των Χριστουγέννων πρέπει να κρατάει 20 ημέρες αντί για 12!!!</span></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><img alt="Χριστούγεννα στην Σουηδία" class="aligncenter wp-image-116255 size-full" height="413" loading="lazy" sizes="(max-width: 620px) 100vw, 620px" src="https://www.helppost.gr/wp-content/uploads/2015/11/christmas-sweden.jpg" srcset="https://www.helppost.gr/wp-content/uploads/2015/11/christmas-sweden.jpg 620w, https://www.helppost.gr/wp-content/uploads/2015/11/christmas-sweden-290x193.jpg 290w" style="border: 0px none; box-sizing: border-box; clear: both; display: block; height: auto; list-style: none; margin: 5px auto; max-width: 100%; outline: none; padding: 0px; vertical-align: middle;" title="Χριστούγεννα στην Σουηδία" width="620" /></p><h2 style="border: 0px none; box-sizing: border-box; color: #f01a04; letter-spacing: 1px; line-height: 19px; list-style: none; margin: 15px 0px 13px; outline: none; padding: 0px; text-align: left;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-size: medium;">Χριστούγεννα στην Πολωνία</span></span></h2><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Στην Πολωνία η περίοδος που προηγείται των Χριστουγέννων είναι ιδιαίτερα σημαντική καθώς νέοι και μεγάλοι απέχουν συνειδητά από πειρασμούς (κυρίως από γλυκά) στη προσπάθειά τους να έχουν εσωτερική γαλήνη και αρμονία.</span></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Τα σπίτια και τα δωμάτιά τους φαντάζουν υπέροχα με πλούσιες χριστουγεννιάτικες διακοσμήσεις. Και εδώ κόκκινα ή μπλε αλεξανδριανά χρησιμοποιούνται στη παραδοσιακή διακόσμηση της Πολωνίας σε συνδυασμό με κλαδιά από πεύκα.<br style="border: 0px none; box-sizing: border-box; list-style: none; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" />Η παραμονή των Χριστουγέννων θεωρείται η πιο σημαντική ημέρα των εορτών. Μετά από μια ημέρα νηστείας η οικογένεια από τους γηραιότερους μέχρι τα παιδιά συγκεντρώνονται στο γιορτινό τραπέζι που ειδικά για τη περίσταση είναι περίτεχνα διακοσμημένο ενώ το λευκό τραπεζομάντιλο θεωρείται πλέον απαραίτητο.</span></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Μόλις το πρώτο αστέρι εμφανισθεί στον ουρανό η εορτή μπορεί να ξεκινήσει. Η έναρξη της εορτής γίνεται με το μοίρασμα του χριστουγεννιάτικου μπισκότου, ως ένδειξη αγάπης και συμφιλίωσης που συνοδεύεται με την ανταλλαγή θερμών ευχών.<br style="border: 0px none; box-sizing: border-box; list-style: none; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" />Στο τραπέζι υπάρχει πάντα και ένα πιάτο άδειο σε περίπτωση που κάποιος επισκέπτης εμφανιστεί αναπάντεχα. Τα δώρα τοποθετούνται κάτω από το δένδρο των Χριστουγέννωνκαι προσφέρονται από τον νεαρότερο σε ηλικία.</span></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Σε αντίθεση με την αγγλοσαξονική παράδοση, τα δώρα δεν απευθύνονται σε καθορισμένα πρόσωπα έτσι αυτά επιλέγονται να είναι γενικού ενδιαφέροντος ή χρήσης.</span></p><h2 style="border: 0px none; box-sizing: border-box; color: #f01a04; letter-spacing: 1px; line-height: 19px; list-style: none; margin: 15px 0px 13px; outline: none; padding: 0px; text-align: left;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-size: medium;">Χριστούγεννα στην Τσεχία</span></span></h2><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Στην Τσεχία η 4η Δεκεμβρίου, ημέρα της εορτής της Αγίας Βαρβάρας είναι αφιερωμένη στη μάρτυρα της περιόδου των πρώτων διωγμών των Χριστιανών. Από άκρη σε άκρη της Χώρας κόβονται κλαδιά κερασιάς και διατηρούνται στο νερό. Εάν έχουν ανθίσει μέχρι τα Χριστούγεννα φέρνουν καλή τύχη και πιθανόν ευνοϊκές προοπτικές για γάμο μέσα στην επόμενη χρονιά.</span></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Τα κλαδιά της κερασιάς μαζί με μικρά φυτά Αλεξανδριανών και άλλα γιορτινά στολίδια τοποθετούνται μέσα σε ψάθινα καλάθια, συνθέτοντας δημιουργίες παραδοσιακού και μοντέρνου στυλ που κοσμούν το γιορτινό τραπέζι!</span></p><h2 style="border: 0px none; box-sizing: border-box; color: #f01a04; letter-spacing: 1px; line-height: 19px; list-style: none; margin: 15px 0px 13px; outline: none; padding: 0px; text-align: left;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-size: medium;">Χριστούγεννα στην Ρωσία</span></span></h2><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Στην Ρωσία είχαν τη συνήθεια, τη νύχτα των Χριστουγέννων, να ντύνουν στα λευκά μια κοπέλα του σπιτιού και να τη βάζουν να παριστάνει την Παναγία.</span></p><h2 style="border: 0px none; box-sizing: border-box; color: #f01a04; letter-spacing: 1px; line-height: 19px; list-style: none; margin: 15px 0px 13px; outline: none; padding: 0px; text-align: left;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-size: medium;">Χριστούγεννα στο Μεξικό</span></span></h2><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-UFE7jO4Gd6Y/X9XaMDSjS6I/AAAAAAAAGVw/lOdgVQl-bVsJPVXAfFtwH_10De_vZjvYACLcBGAsYHQ/s300/%25CE%25A4%25CE%25BF-%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25B4%25CE%25BF%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25BA%25CF%258C-pi%25C3%25B1ata-%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF_5490106577bd5-p.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="250" data-original-width="300" src="https://1.bp.blogspot.com/-UFE7jO4Gd6Y/X9XaMDSjS6I/AAAAAAAAGVw/lOdgVQl-bVsJPVXAfFtwH_10De_vZjvYACLcBGAsYHQ/s0/%25CE%25A4%25CE%25BF-%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25B4%25CE%25BF%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25BA%25CF%258C-pi%25C3%25B1ata-%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF_5490106577bd5-p.jpg" /></a></div><br />Στο Μεξικό, οι άνθρωποι βγαίνουν στους δρόμους και πάνε όλοι μαζί στην εκκλησία τραγουδώντας χριστουγεννιάτικα τραγούδια και κρατώντας καμπάνες και κεριά.<p></p><h2 style="border: 0px none; box-sizing: border-box; color: #f01a04; letter-spacing: 1px; line-height: 19px; list-style: none; margin: 15px 0px 13px; outline: none; padding: 0px; text-align: left;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-size: medium;">Χριστούγεννα στην Ουκρανία</span></span></h2><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Στην Ουκρανία ο Παγωμένος Πατέρας φθάνει με το έλκηθρο, το οποίο σέρνουν μόνο τρεις τάρανδοι, ενώ τον συνοδεύει και ένα κοριτσάκι, το Κορίτσι-Νιφάδα, που φορά ένα λαμπερό μπλε κοστούμι με λευκή γούνα και ένα στέμμα που έχει το σχήμα μιας νιφάδας χιονιού.</span></p><h2 style="border: 0px none; box-sizing: border-box; color: #f01a04; letter-spacing: 1px; line-height: 19px; list-style: none; margin: 15px 0px 13px; outline: none; padding: 0px; text-align: left;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-size: medium;">Χριστούγεννα στην Κένυα</span></span></h2><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Στην Κένυα, λόγω του κλίματος, τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά: το χριστουγεννιάτικο γεύμα θυμίζει καλοκαιρινή ημέρα χαλάρωσης αφού αντί να φάνε γαλοπούλα κάνουν μπάρμπεκιου στον κήπο. Μάλιστα, εκεί στολίζουν τις εκκλησίες με μπαλόνια, λουλούδια και κορδέλες. </span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-7COp8WIu7Rg/X9Xa3CW7SQI/AAAAAAAAGV8/_K_FeYlyo90Dq1KvP2XCyGfpZyUBRhwwgCLcBGAsYHQ/s1000/Day06_Maasai-Christmas_12.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="631" data-original-width="1000" height="404" src="https://1.bp.blogspot.com/-7COp8WIu7Rg/X9Xa3CW7SQI/AAAAAAAAGV8/_K_FeYlyo90Dq1KvP2XCyGfpZyUBRhwwgCLcBGAsYHQ/w640-h404/Day06_Maasai-Christmas_12.jpg" width="640" /></a></div><br /><p></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span class="text-light" style="background-color: #cfe2f3; border: 0px none; box-sizing: border-box; color: #aaaaaa; font-size: 11.9px; line-height: 14.28px; list-style: none; margin: 3px 1px 3px -3px; outline: none; padding: 0px;"><br /></span></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span class="text-light" style="background-color: #cfe2f3; border: 0px none; box-sizing: border-box; color: #aaaaaa; font-size: 11.9px; line-height: 14.28px; list-style: none; margin: 3px 1px 3px -3px; outline: none; padding: 0px;"><br /></span></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span class="text-light" style="background-color: #cfe2f3; border: 0px none; box-sizing: border-box; color: #aaaaaa; font-size: 11.9px; line-height: 14.28px; list-style: none; margin: 3px 1px 3px -3px; outline: none; padding: 0px;"><br /></span></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span class="text-light" style="background-color: #cfe2f3; border: 0px none; box-sizing: border-box; color: #aaaaaa; font-size: 11.9px; line-height: 14.28px; list-style: none; margin: 3px 1px 3px -3px; outline: none; padding: 0px;"><br /></span></p><p style="border: 0px none; box-sizing: border-box; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 13px; outline: none; padding: 0px;"><span class="text-light" style="background-color: #cfe2f3; border: 0px none; box-sizing: border-box; color: #aaaaaa; font-size: 11.9px; line-height: 14.28px; list-style: none; margin: 3px 1px 3px -3px; outline: none; padding: 0px;">Πηγή : <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%8D%CE%BB%CE%B7:%CE%9A%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%B1" rel="noopener noreferrer" style="border: 0px none; box-sizing: border-box; color: #aaaaaa; list-style: none; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-decoration-line: none; transition: all 0.2s ease-in-out 0s;" target="_blank" title="wikipedia">wikipedia</a></span></p></div>Σοφίαhttp://www.blogger.com/profile/02990296746708513068noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7312182431094655995.post-63762468598828978942020-12-13T10:49:00.002+02:002020-12-13T10:49:17.616+02:00Το Κάλεσμα<span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;">Ήτανε μια φορά κι ένα καιρό, ένα όμορφο παλικάρι που το λέγανε Κρίτονα. Είχε πολύ όμορφη και ζεστή φωνή, μα πιο ζεστή ήταν η καρδιά του.<br /> Τραγουδούσε πάντα, ότι κι αν έκανε. Δούλευε; Τραγουδούσε! Έκανε περίπατο; Τραγουδούσε! Λένε μάλιστα πως και τις νύχτες τραγουδούσε στον ύπνο του, αντί για παραμιλητό, μα αυτό δε μπορούμε να το πούμε για σίγουρο.<br /> Όπως είναι φυσικό, είχε μεγάλη απήχηση στις κοπελιές, μα ήταν μοναχικός και δεν έδειχνε να ενδιαφέρεται για καμιά. Παρόλο μάλιστα που σ' όλα του τα τραγούδια υμνούσε τον έρωτα. Στη πραγματικότητα, έδειχνε να μην έχει αγγιχτεί απ' αυτόν.<br /> Χρυσή καρδιά, πρόσχαρος και πάντα χαμογελαστός μ' όλους. Γυρνούσε στις ρούγες και τραγουδούσε... τραγουδούσε... Το παραμικρό το 'φτιανε τραγούδι κι αυτό το ταλέντο το 'χε από μικρός.</span></span><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span><div><span style="background-color: #cfe2f3;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-_b5Q9LW9zCQ/X9XS0wqh9HI/AAAAAAAAGUY/q-87By6XMkAoO1qOQRBvilVxCna-2qXigCLcBGAsYHQ/s1600/4e95c-music_lesson_staatliche_antikensammlungen_2421.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1002" data-original-width="1600" src="https://1.bp.blogspot.com/-_b5Q9LW9zCQ/X9XS0wqh9HI/AAAAAAAAGUY/q-87By6XMkAoO1qOQRBvilVxCna-2qXigCLcBGAsYHQ/s320/4e95c-music_lesson_staatliche_antikensammlungen_2421.jpg" width="320" /></a></div><span style="font-family: verdana;">Περνούσε ο καιρός. Όλοι κι όλες τον λάτρευαν κι εκείνος -παρόλα όσα είπαμε- ήταν αποστασιοποιημένος. Αν μάλιστα μπορούσε να διαβάσει κανείς καλά στα μάτια του -εκείνος πίστευε πως κρυβόταν καλά- ή είχε τη δυνατότητα να το παρατηρήσει, στις πιο προσωπικές του στιγμές -τις λίγες που δε τραγουδούσε δηλαδή- ή ακόμα αν πρόσεχε -αντί το τραγούδι- τη ψυχή του, την ώρα που κελαηδούσε γλυκά, θα διέκρινε έστω και με κάποια δυσκολία, πως κάπου μέσα του βαθιά, κάτι τον απασχολούσε και τον βασάνιζε.</span></span><div><span style="background-color: #cfe2f3;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></span></div><div><span style="font-family: verdana;"><a name='more'></a><span style="background-color: #cfe2f3;"><br /> Κανείς όμως, καμιά, δε προσέχει τέτοια, τη στιγμή που προσλαμβάνει ένα τόσο γλυκό κι ευχάριστο ερέθισμα. Να πούμε είναι στην ανθρώπινη φύση; Ίσως! Αν όμως -αντίθετα- νιώσουμε ...πεινασμένοι, τότε κοιτάμε ανήσυχα κι ερευνητικά γύρω μας, να δούμε, πως και γιατί δε λάβαμε τη ..."τροφή" μας! Τότε μάλιστα! Ευαισθητοποιούνται οι ...κεραίες μας και δεν είναι διόλου κακό αυτό καθ' αυτό το γεγονός, όσο που ευαισθητοποιούμαστε, -λίγο ή πολύ- πικρόχολα προκατειλημμένοι κι έτσι μ' αυτό το "φίλτρο" μπροστά, πάλι δε βλέπουμε καθαρά. Τέλος πάντων!<br /> Ο Κρίτονας ήταν αυτός που 'ταν και κανένα δε πείραζε κι όχι μόνο, μα τουναντίον, ευχαριστούσε με τη παρουσία και το τραγούδι του, όλο το κόσμο γύρω. Κι αυτό μετράει σ' αυτή την ιστορία!<br /> Όλα άλλαξαν όταν έφτασε στο τόπο τους η Γιόνη. Μια πανέμορφη κοπέλα γύρω στα δεκαοχτώ. Τότε ο Κρίτων άρχισε ν' αλλάζει σιγά-σιγά. Στην αρχή το τραγούδι του πήρε πιο χαρούμενη κι ερωτική χροιά, ύστερα πέρασε στη θλίψη και στη μελαγχολία κι αυτό κάποια στιγμή επέφερε την οριστική του σιωπή.<br /> Τι είχε συμβεί; Όπως ήταν αναμενόμενο, ο νεαρός ετρώθη από τα βέλη του έρωτα. Μαγεύτηκε απ' αυτήν κι άρχισε να τη περιτριγυρίζει και να τη φλερτάρει με το τρόπο που 'κείνος ήξερε -και που εδώ δεν αφορά να ελέγξουμε αν ήταν ή όχι ο ενδεδειγμένος- μα εκείνη έδειχνε να 'ναι αλλού γι' αλλού. Για να 'μαστε ακριβείς, στην αρχή έδειξε κολακευμένη σαγηνεμένη και μαγεμένη από το τρόπο, το παρουσιαστικό, το χαρακτήρα και το τραγούδι του. Έπαιξε ρόλο επίσης, που 'κείνος μέχρι στιγμής, δεν είχε δείξει τέτοιο ενδιαφέρον σ' άλλο κορίτσι, πράμα που τη κολάκεψε πιότερο.</span></span></div><div><span style="font-family: verdana;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><br /></span></span></div><div><span style="font-family: verdana;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-fw0_zXsxNy0/X9XU9jQwmzI/AAAAAAAAGUk/5pc_NvbnxAoKgMHAjhGKCpX9kXS2NMo5gCLcBGAsYHQ/s957/4d465-25ce259325cf258525ce25bd25ce25b125ce25af25ce25ba25ce25b525cf25822b25ce259525ce25bb25ce25bb25ce25b725ce25bd25ce25af25ce25b425ce25b525cf25822b25ce25a625ce25.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="606" data-original-width="957" src="https://1.bp.blogspot.com/-fw0_zXsxNy0/X9XU9jQwmzI/AAAAAAAAGUk/5pc_NvbnxAoKgMHAjhGKCpX9kXS2NMo5gCLcBGAsYHQ/s320/4d465-25ce259325cf258525ce25bd25ce25b125ce25af25ce25ba25ce25b525cf25822b25ce259525ce25bb25ce25bb25ce25b725ce25bd25ce25af25ce25b425ce25b525cf25822b25ce25a625ce25.jpg" width="320" /></a></div><span style="background-color: #cfe2f3;">Περίμενε λοιπόν πως και τι, να περάσει από το στενό της και λαχταρούσε να τον ακούει να της τραγουδά, εκείνα τα τραγούδια, που 'ξερε πως τα 'φτιαχνε για 'κείνη. Εκείνος αρχικά, ένιωσε αιφνιδιασμένος απ' αυτό το -πρωτόγνωρο για 'κείνον- συναίσθημα που 'νιωθε. Ήθελε να περνά από το στενό της, κάθε φορά και πιο πολύ. Έβγαζε καλύτερους στίχους κι η φωνή του γινόταν ακόμα πιο γλυκειά. Έτσι περνούσε δειλά κάθε απόγευμα κι έπειτα πύκνωνε τα περ-άσματά του, νομίζοντας πως έβλεπε ενδιαφέρον κι από μέρους της.<br /> Στη Γιόνη άρεσε αυτό, μα πια της κατέδειξε πως ο εν λόγω νεαρός, ήταν πια προβλέψιμος, είχε μια ήδη κερδισμένη θέση στη παρτίδα και το μόνο που 'χε να κάνει, ήταν να απλώσει το χέρι της και να τον ...πιάσει. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να ξεθωριάσει, λίγο-λίγο, η αρχική της μαγεία. 'Αλλωστε, ήταν μικρούλα, άμαθη κι αναζητούσε μυστήριο και κάπως πιο ...δύσβατους δρόμους. Έτσι, ενώ στην αρχή, έβγαινε πάντα να τον ακούσει, σταμάτησε να 'χει ενδιαφέρον γι' αυτήν και προτιμούσε να μένει μέσα, με κλειστά μάλιστα τα παραθυρόφυλλά της.<br /> Ο Κρίτων δε κατάλαβε τι είχε γίνει κι υπέθεσε -κακώς- πως απλά τύχαιναν κακές συγκυρίες και για να τη πετυχαίνει, πύκνωσε τις επισκέψεις του στη γειτονιά της. Όπως είναι αντιληπτό, έδρασε με λάθος τρόπο και φυσικά πέτυχε ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Αντί να αποτραβηχτεί, να τη ...ξεκουράσει λιγάκι και να τον αναζητήσει, να τον πεθυμήσει, την έβαλε σε θέση άμυνας: "πως να ξεκολλήσουμε τώρα τούτον τον ενοχλητικό"! Η μαγική φωνή κι οι έξοχοι στίχοι -που σημειωτέον: δε χάλασαν μα ίσα ίσα, βελτιώθηκαν- έγιναν κάτι τι το εκνευριστικό για 'κείνη, μιας κι είχε αλλάξει τρόπο να τον ακούει.<br /> Λέμε... λέμε... όλοι εμείς οι -και καλά σοφοί τούτου του κόσμου, μα ουσιαστικά, κανείς δε φταίει κι όλοι μας κάνουμε ότι κι όσο μπορούμε σ' αυτή τη ζωή!<br /> Ο Κρίτων άρχισε να καταλαβαίνει πως κάτι είχε αλλάξει κι η θλίψη του 'βγαινε στα τραγούδια και στην ίδια του τη ζωή. Αυτό έφερε τη χαριστική βολή στη Γιόνη γιατί -επιτρέψτε μου να πω τούτο- όπως ίσως έχετε όλοι καταλάβει, δεν υπάρχει πιο πληκτικό πράμα για 'μας, από τη θλίψη των άλλων. Το λέω κι αυτό χωρίς να κατηγορώ κανένα η καμιά μα έτσι είναι. Το παιχνίδι ο νεαρός μας, το 'χασε όχι μόνο στο θέμα Γιόνης μα και με τους άλλους συντοπίτες του.<br /> Στην αρχή -δε λέω- αντιμετωπίστηκε με συγκατάβαση κι ενδιαφέρον, μα όταν αυτό έπαιρνε να ...χρονίζει, τους έγινε πληκτικός και τον απέφευγαν διακριτικά, έως και τραχιά, έπειτα. Κατάντησε να γίνει περίγελως. Ο άνθρωπος της σφαλιάρας και της κοροΐδιας, εκείνος που τα μικρά παιδάκια παίρνουν από πίσω με πειράγματα κι όχι σπάνια του πετάνε πέτρες. Οι γονείς φυσικά τα μαλλώνουν μα ...καμαρώνουν κρυφά που 'χουν τέτοια ζωηρά βλασταράκια κι όχι τίποτε χαχόλικα νιάνιαρα.<br /> Εκεί πάνω ήταν που ο φίλος μας έκοψε εντελώς το τραγούδι. Συνέχισε να ζει μηχανικά. Έκανε ότι και πριν μα χωρίς να 'ναι πια γελαστός, χωρίς να τραγουδά. Λέγεται πως τραγουδούσε στον ύπνο του, αντί για παραμιλητό, μα αυτό δε μπορούμε να το πούμε με σιγουριά. Όλα θα κυλούσαν έτσι άχρωμα, μέχρι κάποιο άγνωστο τέλος, αλλά η τύχη κι η ζωή είχαν -όπως πάντα- άλλα σχέδια. Ένα γεγονός ήρθε κι άλλαξε τη ροή τούτης της ιστορίας, γεγόνος μεγάλο, τραγικό κι άσχημο!<br /> Η μικρή πανέμορφη Γιόνη, αρρώστησε πάρα πολύ βαριά. Μια ανίατη, θανατηφόρα νόσος έπληξε το σπίτι τους. Οι πάμπολλοι γιατροί -εξαιρετικοί επιστήμονες μα και κομπογιαννίτες- που πέρασαν το κατώφλι, δεν έδωσαν τη παραμικρή ελπίδα. Η μικρή κοπελίτσα έφθινε μέρα τη μέρα. Τα γονικά της έπεσαν σε βαρύ πένθος και μόνο μπροστά της παίζανε θέατρο.<br /> Όλοι σας θα 'χετε δει, πως η πυρκαγιά περνά από ξερόχορτα, μέρα που φυσά δυνατός αγέρας! Φανταστείτε λοιπόν, πως έτσι μεταδόθηκε τούτο το κακό μαντάτο, σ' αυτό το μικρό τόπο κι έφτασε στα αυτιά του Κρίτονα. Μελαγχόλησε ακόμα πιότερο και το μυαλό του, που ως τότε είχε αντέξει τόσα και τόσα, πήρε να σαλεύει. Ήθελε να την επισκεφτεί αμέσως μόλις το 'μαθε, μα φοβόταν την απόρριψή της κι ήταν κάπως ντροπαλός.<br /> Όταν κατάφερε να υπερνικήσει τα πάντα και να την επισκεφτεί, είχε περάσει κάμποσο διάστημα κι η μικρή είχε χάσει σημαντικό μέρος από τη φρεσκάδα και την ομορφάδα της. Οι γονιοί της καλόβλεπαν εξ αρχής το νεαρό, μα όταν είδαν πως η θυγατέρα τους, είχε αλλάξει ρότα, δε τη πίεσαν και σε λίγο πια και σ' αυτούς είχε γίνει κουραστικός. Τώρα όμως στην απελπισία τους, χάρηκαν που τον είδαν γιατί πρόσεξαν μιά λάμψη στ' άρρωστα μάτια της μικρής τους. Δεν είχαν κανένα λόγο, άλλωστε να του αρνηθούν μιαν επίσκεψη.<br /> Όταν μπήκε στο δωμάτιό της, περνώντας απ' όλα τα άλλα πένθιμα, το βρήκε πρόσχαρο, στολισμένο, -ίσως να μην ήταν- προσήλιο κι ευάερο. Δε μύρισε αυτό που μυρίζαν όλοι οι άλλοι επισκέπτες: Τη μυρωδιά του Θάνατου! Δε βρήκε τη Γιόνη ασχημισμένη κι ωχρή, από την αρρώστια, ίσα-ίσα, τη βρήκε το ίδιο όμορφη, όσο τη θυμόταν. Μα ας μη το πάρουμε τοις μετρητοίς αυτό, γιατί ίσως να φταίγαν τα συλλοϊκά του που 'χαν αρχίσει να σαλεύουνε.<br /> Όπως και να 'χει, η ουσία είναι πως του 'ρθε πάλι η όρεξη να της τραγουδήσει. Να υμνήσει ξανά και ξανά και με νέα ζέση, νέα λόγια και μουσικές, αυτό που 'κείνος -σαλεμένος ή όχι- έβλεπε. 'Ανοιξε το στόμα του...<br /> Εκείνη είδε το νεαρό που τόσο την είχε μαγέψει στην αρχή. Είδε επίσης -να 'ν' αλήθεια ή ψέματα;- με τη διαύγεια, που λένε πως χαρίζει η επίγνωση του θανάτου, πως εκείνος δεν έβλεπε ότι όλοι οι άλλοι πάνω της κι ή ίδια κάθε μέρα στο καθρέφτη της, κι αυτό της άρεσε! Όπως είναι σίγουρα γνωστό σ' όλους μας, όταν είμαστε κοντά σε πηγή με γάργαρο, γλυκό και καθάριο, πόσιμο νεράκι, η δίψα που μπορεί να μας πιάσει, περνά συχνά κι απαρατήρητη. Μα όταν βρεθούμε σ' έρημο -κι η ζωή δυστυχώς έχει πολλά τέτοια τοπία- κι ο ήλιος, η ζέστη κι ο κάματος μας έχουν ζώσει, ενώ γύρω μας μήτε ίχνος νερού, έστω και λασπωμένου, τότε κι η παραμικρή, τόση δα σταγονίτσα, αποκτά τεράστια σημασία! Κάπως έτσι λοιπόν συνέβη κι εδώ.<br /> Χάρηκε που τον είδε. Χάρηκε που για 'κείνον ήταν ακόμα η Γιόνη του, η μούσα του, εκείνη η υγιής, όμορφη Γιόνη. Δάκρυα κυλήσαν απ' τα μάτια της -εκείνος τα 'δε σαν απαστράπτοντα διαμάντια- κι άπλωσε το αδύναμο κι άρρωστο -ροδαλό κι όμορφο- χεράκι της, προς το μέρος του, την ώρα ακριβώς, που 'κείνος άνοιγε το στόμα του να της τραγουδήσει...<br /> Τότε -δε θα 'ναι υπερβολή να το πω- ακούστηκε στο μικρό, κοριτσίστικο δωμάτιο, το τελευταίο κλικ του οριστικού σαλέματος του νου του. Δε μπόρεσε να τραγουδήσει. Το μόνο που κατάφερε ν' αρθρώσει κι αυτό με κόπο, αλλά καθάρια, ήταν το όνομα της! Για την ακρίβεια, η πρώτη συλλαβή!<br /> Οι γονιοί της, τον απομάκρυναν καθώς είδαν τ' άψυχο πια χέρι της, ακόμα δακρυσμένης κόρης τους, να πέφτει στο κρεβάτι, αδειανό. Δυσκολεύτηκαν αρκετά να τον απομακρύνουν, ένα πλάσμα που φώναζε μια συλλαβή τραγουδιστά και μάλιστα επειδή είχε καιρό να τραγουδήσει, είχε επιδράσει κι ο πόνος, έβγαινε βαθιά, γλυκύτερη κι ομορφότερη από πριν.<br /> Όταν βρέθηκε έξω σα χαμένος πια στο κόσμο του, βάλθηκε να περιφέρεται και να τραγουδά, εκείνη τη συλλαβή, θλιμμένα, επικλητικά, ερωτικά:<br />"Γιόν"!<br /> Ευτυχώς όμως, για καλή του τύχη, μιας και τίποτε στο κόσμο -λένε- δε πάει χαμένο, επειδή είναι ένα παραμύθι και πάρα πολύ απέχει από τη σκληρή πραγματικότητα κι επειδή μας είναι συμπαθής ο κακομοίρης ο Κρίτων, λέμε να δώσουμε ένα τέλος, όσο πιο όμορφο και ταιριαστό -τηρουμένων βέβαια των αναλογιών- μας επιτρέπει η πένα μας.<br /> Οι Θεοί που τον είδαν και που του 'χανε δώσει τ' όμορφο χάρισμα να τραγουδά, λυπηθήκανε. Μιας κι ήτανε τόσο κολλημένος, στο να καλεί τραγουδώντας τη χαμένη του αγάπη, να μη το κάνει κι ενοχλητικά και να τραγουδά τις νύχτες, σκέφθηκαν, πως τούτη η γη, έχει χώρο, για ένα ακόμα πουλί. Ένα πουλί που να λαλεί:<br />"Γιόν"!<br /> Έτσι ο Κρίτων έγινε, ένας ακόμα γκιώνης...</span></span></div><div><span style="font-family: verdana;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><br /></span></span></div><div><span style="font-family: verdana;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-0Wqch7mMZyQ/X9XSfrITlQI/AAAAAAAAGUQ/67s9XDpCvPUes8dDQ76D6OrmKeRamjjbwCLcBGAsYHQ/s1440/%25CE%25B3%25CE%25BA%25CE%25B9%25CF%258E%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="810" data-original-width="1440" height="263" src="https://1.bp.blogspot.com/-0Wqch7mMZyQ/X9XSfrITlQI/AAAAAAAAGUQ/67s9XDpCvPUes8dDQ76D6OrmKeRamjjbwCLcBGAsYHQ/w468-h263/%25CE%25B3%25CE%25BA%25CE%25B9%25CF%258E%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" width="468" /></a></div><br /><span style="background-color: #cfe2f3;">"<i>...έτσι...</i>" </span></span><br />
</div></div></div><div><span style="font-family: verdana;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><br /></span></span></div><div><span style="font-family: verdana;"><span style="background-color: #cfe2f3;"><br /></span></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: x-small;"><span style="background-color: #cfe2f3;">Ο μύθος του Γκιώνη</span></span></div><div><div style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #444444; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: #cfe2f3; border: 0px; box-sizing: border-box; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: verdana; font-size: x-small;">Κάποτε ήταν δυο αδέρφια.</span></span></div><div style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #444444; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: #cfe2f3; border: 0px; box-sizing: border-box; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: verdana; font-size: x-small;">Ο Αντώνης και ο Γιώργης.Ο Γιώργης μια μέρα έχασε τ’ άλογα.</span></span></div><div style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #444444; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: #cfe2f3; border: 0px; box-sizing: border-box; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: verdana; font-size: x-small;">Γυρνώντας σπίτι ανοικοίνωσε στον Αντώνη, το χαμό τους κι </span></span><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana; font-size: x-small; font-style: inherit; font-variant-caps: inherit; font-variant-ligatures: inherit; font-weight: inherit;">εκείνος πάνω στο θυμό του,μετά από λογομαχία σκότωσε τον αδερφό του .</span></div><div style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #444444; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: #cfe2f3; border: 0px; box-sizing: border-box; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: verdana; font-size: x-small;">Όταν κατάλαβε τί έκανε έκλαιγε τόσο πολύ…χτυπιόταν,φώναζε ούρλιαζε.</span></span></div><div style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #444444; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: #cfe2f3; border: 0px; box-sizing: border-box; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: verdana; font-size: x-small;">Έκλαιγε τόσο πολύ,μετανιωμένος για την αποτρόπαια πράξη του..για ασήμαντη αφορμή.</span></span></div><div style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #444444; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: #cfe2f3; border: 0px; box-sizing: border-box; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: verdana; font-size: x-small;">Μετανιωμένος…απεγνωσμένος ο Αντώνης,παρακαλούσε το Θεό να του αφαιρέσει την-άδικη πια- ζωή του.</span></span></div><div style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #444444; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: #cfe2f3; border: 0px; box-sizing: border-box; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: verdana; font-size: x-small;">Εκείνος, ακούγοντας τον κλαυθμό του, τον μεταμόρφωσε σε πουλί…τον γκιώνη (εκ του Αντώνης).</span></span></div><div style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: #cfe2f3; border: 0px; box-sizing: border-box; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: verdana;"><span style="color: #444444; font-size: x-small;"><span style="font-style: inherit; font-variant-caps: inherit; font-variant-ligatures: inherit; font-weight: inherit;">Πάνω στο </span>παραλήρημά<span style="font-style: inherit; font-variant-caps: inherit; font-variant-ligatures: inherit; font-weight: inherit;"> του, θρηνώντας τον αδερφό του, ο Αντώνης φώναζε «Γιώργο…Γιώργο….τά βρες τ’ άλογα;» </span></span></span></span><span style="background-color: #cfe2f3; color: #444444; font-family: verdana; font-size: x-small; font-style: inherit; font-variant-caps: inherit; font-variant-ligatures: inherit; font-weight: inherit;">ενώ αργότερα άφηνε ένα μακρόσυρτο και γεμάτο απελπισία: «γγγ…γγγγγ….γγγγγγ…γγγ.»</span></div><div style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #444444; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: #cfe2f3; border: 0px; box-sizing: border-box; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: verdana; font-size: x-small;">Λένε οτι η μέρα του Αγ. Γεωργίου το πουλί αυτό μετά το χαρακτηριστικό μελαγχολικό «γκιών» ,λέει και το προαναφερόμενο γγγγγγγγγγ, ως ανάμνηση του αδερφού του Γιώργη.</span></span></div></div><div style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #444444; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: #cfe2f3; font-family: verdana;"><span style="font-size: x-small;">https://lefkadaonline.gr</span></span></div>Σοφίαhttp://www.blogger.com/profile/02990296746708513068noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7312182431094655995.post-40012323915031078842020-12-01T09:11:00.010+02:002020-12-01T10:03:46.925+02:00Νίκος Τσιφόρος – Περί εορτών και πανηγύρεων<span style="font-family: verdana;"><br /><br /> </span><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;">Πρώτα είναι οι κουραμπιέδες μ’ έναν κόσμο ζάχαρη από πάνω. Και τα μελομακάρουνα. Ύστερα είναι οι στολισμένες βιτρίνες.</span><div><span style="font-family: verdana;"><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://lh3.googleusercontent.com/-fA6UI0PyLrU/X5pseBCTfgI/AAAAAAAAGRI/zoQLpd7-Ov4Qrcbc9IdwgpN9O9kUG1T0wCLcBGAsYHQ/image.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img data-original-height="364" data-original-width="728" height="320" src="https://lh3.googleusercontent.com/-fA6UI0PyLrU/X5pseBCTfgI/AAAAAAAAGRI/zoQLpd7-Ov4Qrcbc9IdwgpN9O9kUG1T0wCLcBGAsYHQ/w640-h320/image.png" width="640" /></a></div><br /><br />Ρωτάει ο μικρός:<br /><br />– Γιατί μαμά;<br /><br />– Γιατί, αγοράκι μου, τώρα γεννήθηκε ο Χριστούλης. Κι εμείς όλοι γιορτάζουμε που γεννήθηκε. Κατάλαβες;<br /><br />Τον μικρό τον ενδιαφέρει περισσότερο ένα αεροπλανάκι κι ένα τανκ που βγάζει σπίθες και δέχεται την εξήγηση χωρίς άλλη περιέργεια.<br /><br />– Θέλει ένα τανκ, λέει η μαμά.<br /><br />Ο άνθρωπος δαγκώνεται πολύ ελαφριά.<br /><br />– Πρέπει να του στολίσουμε κι ένα δέντρο.<br /><br />Ο άνθρωπος δαγκώνεται βαθύτερα. Τότε, στον δικό του καιρό, πού τά ’ξερε τα δέντρα; Το πολύ-πολύ να του παίρνανε καμιά ροκάνα ή καμιά καραμπιστόλα και όξω από την πόρτα. Τώρα, ο κόσμος εξελίχθηκε. Όλα τα σπίτια που έχουν ένα παιδί, πρέπει νά ’χουνε κι ένα στολισμένο δέντρο.<br /><br />– Ευλογητός ο Κύριος Ημών, λέει ο άνθρωπος, αλλά πόσα έχει αυτό το τανκ;<br /><br />– Τετρακόσες.<br /><br />– Ο τενεκές;<br /><br />– Μάλιστα.<br /><br />– Ευλογητός ο Κύριος Ημών, ξαναλέει ο άνθρωπος, αλλά τετρακόσες δεν δίνω.·<br /><br />Η μαμά κατεβάζει τα μούτρα.<br /><br />– Μα, ο Μπούλης…<br /><br />– Και δέντρο δεν στολίζω.<br /><br />– Μα, το παιδί…<br /><br />Το παιδί υπεράνω όλων. Ο διάδοχος με τις αξιώσεις και τα καπρίτσια του.<br /><br />– Φάε, Μπούλη.<br /><br />– Μμμμμ…<br /><br />– Φάε, πουλάκι μου.<br /><br />– Δε θέλω.<br /><br />– Έλα, μη με στενοχωρείς.<br /><br />Του λένε παραμύθια, του κάνουν αστεία, να το μπουκώσουν πεντέξι κουταλιές βιταμίνες. «Αυτή για τον μπαμπάκα, αυτή για τη μαμάκα». Και στον καιρό του, ο μπαμπάκας κοπάναγε μια φε-τάρα ψωμί με τουλουμοτύρι και ήτανε και πολύ ευχαριστημένος.<br /><br />– Θέλω το τανκ. Θέλω και δέντρο.<br /><br />Στεναγμός εκ βαθέων… Μεγάλη η χάρις του Κυρίου Ημών, αλλά τί τό ’θελε αυτό το καθεχρονιάτικο; Να γιορτάσουμε τη γέννησή Του με Ύμνους, ευλογίες κι ευχαριστίες. Μάλιστα. Να πάμε στην εκκλησία και ν’ ανάψουμε το κεράκι μας. Μάλιστα. Να φάμε ένα καλύτερο φαί. Μάλιστα. Αλλά παιχνίδια πανάκριβα και δέντρα; Γιατί;<br /><br />Η μαμά χαμογελάει.<br /><br />– Κι εγώ θα πάρω παπούτσια και κείνη την μπλουζίτσα που είδα, την μπλε.<br /><br />Νέοι και βαθύτεροι στεναγμοί.<br /><br />– Και πρέπει να χαρίσουμε κάτι και στα βαφτιστήρια μας.<br /><br />Εδώ οι στεναγμοί ματώνουνε τις καρδιές.<br /><br />– Και στ’ ανήψια…<br /><br />Δεν υπάρχουνε πια στεναγμοί. Σωθήκανε. Υπάρχουνε προβλήματα. Άλυτα, από κάθε Αϊνστάιν…<br /><br />– Με τί, ρε γυναίκα;<br /><br />Μολύβι, χαρτί, λογαριασμοί<br /><br />– Γαλοπούλα.<br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://lh3.googleusercontent.com/-S4uVRBs1AlQ/X5psFec_OEI/AAAAAAAAGRA/Pe6xly0q06QvjduPeovAqH_cCXRdfdAcQCLcBGAsYHQ/image.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img data-original-height="430" data-original-width="735" height="234" src="https://lh3.googleusercontent.com/-S4uVRBs1AlQ/X5psFec_OEI/AAAAAAAAGRA/Pe6xly0q06QvjduPeovAqH_cCXRdfdAcQCLcBGAsYHQ/w400-h234/image.png" width="400" /></a></div><br /><br />– Γλυκά.<br /><br />– Τυρί και αρνάκι για τη δεύτερη μέρα να κάνουμε φρικασέ.<br /><br />– Έκτακτα φαγώσιμα, λόγω της εορτής.<br /><br />Σύρομεν γραμμήν, προσθέτομεν, πάει το χιλιάρικο.<br /><br />Από δω αρχίζει το δεύτερο κεφάλαιο.<br /><br />– Παπούτσια του Μπούλη.<br /><br />-Ένα Εσκιμώ του Μπούλη.<br /><br />– Τα δικά σου κυρία σύζυγος.<br /><br />Ξανασύρομεν γραμμήν, πάνε άλλες χίλιες πεντακόσες.<br /><br />Κεφάλαιον τρίτον, που λένε.<br /><br />– Τα παιχνίδια του παιδιού. Και το δέντρο.<br /><br />-Όχι.<br /><br />– Ναι.</span><span><br /></span><span><a name='more'></a></span></div><div><span style="font-family: verdana;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://lh3.googleusercontent.com/-tkI2NSHxikI/X5ptxfodR1I/AAAAAAAAGRg/WBGJjm85KZ88vgQ5Pt7qq_EeYcr9AUjkACLcBGAsYHQ/image.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img data-original-height="768" data-original-width="1152" height="266" src="https://lh3.googleusercontent.com/-tkI2NSHxikI/X5ptxfodR1I/AAAAAAAAGRg/WBGJjm85KZ88vgQ5Pt7qq_EeYcr9AUjkACLcBGAsYHQ/w400-h266/image.png" width="400" /></a></div><br />Ξανασύρομεν γραμμήν, οκτακόσες.<br /><br />Μέρος τέταρτον και το πιο απαίσιο.<br /><br />– Βαφτιστήρια κι ανήψια και άλλα πολύ ενοχλητικά και περιττά υποκείμενα, βάλ’ τα όλα ομού, ένα χιλιάρικο.<br /><br />– Και πού θα τις βρούμε τέσσερις τρακόσες που θέλουμε;<br /><br />– Καλά, δεν θα πάρεις το δώρο;<br /><br />Ανάθεμα το δώρο. Και όλους αυτούς που το θεσπίσανε. Όλο μαζί το δώρο είναι τέσσερις χιλιάδες, τα δύο τρίτα του μισθού και χρειάζονται και τρακόσες συμπληρωματικές.<br /><br />– Ε, καλά, για τρακόσες δραχμές;<br /><br />Οι γυναίκες είναι αδύνατο να συνεννοηθούνε με την οικιακή οικονομία. Καλά για τρακόσες… Μα οι τρακόσες…<br /><br />– Μα δεν καταλαβαίνεις; Τα έξοδα τρέχουνε τα ρημάδια.<br /><br />– Πού τρέχουνε;<br /><br />– Τρέχουνε και μας κυνηγάνε. Ο μήνας ό,τι να κάνεις είναι ο ίδιος. Τα νοίκια, τα φώτα, τα φαγιά, οι δόσεις… Δε σταματάνε επειδή εγεννήθη ο Κύριος Ημών. Μπα… Εξακολουθούνε. Κι άμα βγάλουμε τρακόσες δραχμές από τούτα τα έξοδα που κυνηγάνε και τα προσθέσουμε στα περιττά, θα λείπουνε πάντα τρακόσες δραχμές να μας κυνηγάνε.<br /><br />Έλα μωρέ, κουταμάρες. Χρονιάρες μέρες…<br /><br />Ο κύριος πέφτει σε βαθειά φιλοσοφία.<br /><br />– Ποιος άτιμος έκανε έτσι που να μας παιδεύουνε, εμένα παιδεύουνε, δηλαδή, οι χρονιάρες μέρες; Γιατί να μη χαρώ κι εγώ; Να φάω τη γαλοπούλα μου, να πέσω μέχρι το λαιμό στη λίγδα της πατάτας, να χορτάσω για μια φορά την παραδαρμένη μου;<br /><br />– Δε θα πάρουμε γαλοπούλα…<br /><br />– Νάτα!<br /><br />– Θα πάρουμε κότα.<br /><br />Αχ! Τά ’ξερε ο δυστυχής ότι απ’ αυτόν θ’ αρχίσουνε οι περικοπές να βρεθούνε κείνες οι τρακόσες οι παραπάνω… Και να δεις όλο τον χρόνο ονειρευότανε πότε θά ’ρθει η γέννηση του Κυρίου Ημών να φάει γαλοπούλα και να χαρεί η καρδία αυτού.<br /><br />– Κότα; Σκέτη;<br /><br />– Ε, μας φτάνει. Τρεις άνθρωποι είμαστε.<br /><br />Εξοικονομήθηκε κάνα κατοστάρικο από τη γαλοπούλα που πέταξε μακριά, έστω και σφαγμένη…<br /><br />– Τα ρέστα;<br /><br />– Ξέρεις τί λέω; -δειλά το λέει ο κύριος- …το δέντρο.<br /><br />– Α όχι, δέντρο θα στολίσουμε.<br /><br />– Μα βρε αδερφέ…<br /><br />– Δεν μπορεί το παιδί να πηγαίνει στ’ άλλα σπίτια και να βλέπει δέντρα και αυτό να μην έχει. Του δημιουργούμε κόμπλεξ, δεν το καταλαβαίνεις;…<br /><br />– Τουλάχιστο να πάρουμε ένα φτηνό.<br /><br />Από τα κλαδιά του δέντρου κόβεται κι άλλο ένα κατοστάρικο.<br /><br />Δόξα τω Θεώ…<br /><br />– Κείνο το τανκ.<br /><br />-Ε;<br /><br />– Μήπως έχει φτηνότερα;<br /><br />– Αμπα…<br /><br />Πανάκριβο, φίλε μου, το πολεμικό υλικό.<br /><br />– Να του πάρουμε κάτι άλλο. Μέχρι διακόσες;<br /><br />– Τρελός είσαι;<br /><br />Τρελός δεν είναι, αλλά κατά πώς πάει, δεν θα την γλυτώσει την τρέλα…<br /><br />– Ρε γυναίκα. Δεν είμαι τέλος πάντων κι ο Ιμπν Σαούντ να παίρνω κι από τρεις «Μαζεράττ» στον κάθε γιο μου… Μισθό έχω. Γιατί τανκ. Πάρ’ του κάτι φτηνό.<br /><br />Φρίκη…<br /><br />– Του παιδιού; Του Μπούλη;<br /><br />Δεύτερη φρίκη.<br /><br />– Από το παιδί βρήκες να κάνεις οικονομίες;<br /><br />Φτου…<br /><br />Δε γίνεται τίποτα. Ορισμένως δε γίνεται τίποτα. Κι εδώ είναι τώρα; Που θα κάνουμε δαπάνες.<br /><br />– Κείνου του ξαδέρφου σου του Παναγιώτη το παιδί;<br /><br />-Ε;<br /><br />– Άει στο διάλο, μην του πάμε τίποτα.<br /><br />Τα μάτια της όξω.<br /><br />– Του Παναγιώτη;<br /><br />Τα μάτια της μέσα.<br /><br />– Δεν είσαι καλά. Αυτοί πάντα φέρνουνε του Μπούλη.<br /><br />Ανάθεμά σε Παναγιώτη! Ήτανε ανάγκη να φέρνεις; Γιατί ρε Παναγιώτη; Εσύ τα φέρνεις κι εγώ τα ξαναπληρώνω…<br /><br />Ούτε με τον Παναγιώτη, ούτε με τους άλλους γίνεται τίποτα να σωθούμε… Δεν υπάρχει παρά μια λύση. Ναι. Μυστική. Από τα μυστικά κοντύλια…<br /><br />Γιατί ο κύριος τό ’χε κρυφό: «Άντε να πάρω τον δέκατο τρίτο ν’ αγοράσω κι εγώ για μένα ένα πουκάμισο μάλλινο που είναι ζεστό και της μόδας». Μήνες τό ’φτιάνε το σχέδιο μέσα του και τώρα…<br /><br />– Αντίο πουκάμισο.<br /><br />Αμ, τό ’ξερε ότι κάτι θα γίνει και θα του φάει το πουκάμισο την τελευταία στιγμή… Βλέπεις, ο Κύριος Ημών σ’ όλους κάνει δώρα, μόνο στους φουκαράδες τους κυρίους δεν κάνει. Λες και τό ’χει τάμα.<br /><br />– Εκείνοι θα παίρνουνε, εσύ θα παιδεύεσαι…<br /><br />Μεγάλη η χάρις του Κυρίου Ημών…<br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://lh3.googleusercontent.com/-o02Ss3_y4ws/X5ps7VLihoI/AAAAAAAAGRU/NNG0MeWrCgA0RtBkzesReDz-8UNGaa5XACLcBGAsYHQ/image.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img data-original-height="948" data-original-width="960" height="395" src="https://lh3.googleusercontent.com/-o02Ss3_y4ws/X5ps7VLihoI/AAAAAAAAGRU/NNG0MeWrCgA0RtBkzesReDz-8UNGaa5XACLcBGAsYHQ/w400-h395/image.png" width="400" /></a></div><br /><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;"><br /><br />Νίκος Τσιφόρος – Όσα φέρνουν οι άνεμοι.</span></div></div>Σοφίαhttp://www.blogger.com/profile/02990296746708513068noreply@blogger.com0