(Συνέχεια από το προηγούμενο)
Ο κύριος άνοιξε τα μάτια του και ξύπνησε μέσα εκεί, στο όνειρό του. Ο Άγγελος του, είχε γεμίσει με φως το σκοτεινό μέρος όπου ονειρευόταν, και με έκπληξη τον κοίταξε. «Ήρθες πολύ νωρίς, πολύ ξαφνικά για να με πάρεις, δεν σε περίμενα….», είπε ο κύριος.
-«Και όμως αγαπημένε φίλε μου, εγώ ΠΑΝΤΑ είμαι δίπλα σου και σου μιλάω, πάντα περιμένω να ανοίξεις τη καρδιά σου για να τη γεμίσω ευτυχία από τον κόσμο μου, αλλά εσύ δεν με άκουγες τόσα χρόνια. Στο μυαλό σου είχες λογαριασμούς για το κέρδος, και αλλοίμονο, τη καρδιά σου την είχες κλείσει συνειδητά, και το μόνο που είχες αφήσει σαν συναίσθημα ήταν η άγρια χαρά σου κάθε φορά που κατάφερνες να κερδίσεις και άλλα λεφτά…. Η ικανοποίηση σου ότι τα κατάφερες, ότι είσαι κάποιος….»
- «Όχι δεν μπορείς να μου το κάνεις αυτό! Θα καταστρέψεις αυτή τη στιγμή, ότι με κόπο δημιούργησα μια ζωή. Μα πως μπορείς να μου το κάνεις αυτό; Κοίταξε, στο υπόγειο του σπιτιού μου έχω ένα μπαούλο με χρυσές λίρες. Είναι σχεδόν γεμάτο, τρία δάχτυλα ακόμα θέλει για να γεμίσει. Έθεσα σαν σκοπό της ζωής μου να το γεμίσω. Έχω μία συμφωνία στα σκαριά, θα φτιάξω συνεταιρικά ένα μεγάλο σφαγείο, μαζί και έναν γάμο, πως μπορείς να μου το κάνεις αυτό; Πως μπορείς να καταστρέψεις την οικονομία μιας πόλης και την ευτυχία δύο μελλόνυμφων; Έχω στα σχέδια να φτιάξω ένα μεγάλο Ξενοδοχείο, μαζί και Σαλέ, πως θα γίνει; Αν με πάρεις, δεν θα γίνει αυτό. Ξέρεις πόσοι άνεργοι θα βρουν δουλειά; Ξέρεις πόσο θα αναπτυχθεί ο τουρισμός από αυτό;»
- «Φίλε μου αγαπημένε, η Ψυχή σου όταν αποφάσισε να πάρει σώμα και να κατέβει σε αυτή τη συχνότητα, θέλησε να δει αν θα τα καταφέρει παρ’ όλες τις αντιξοότητες, να κάνει έναν αγώνα ενάντια σε όλη αυτή τη πλάνη. Κάποια στιγμή, τελειώνει αυτή η δυστυχία και η μιζέρια, και επιστρέφει εκεί από όπου ξεκίνησε…»
- «Ποια δυστυχία άνθρωπε μου; Εγώ μια χαρά ευτυχισμένος είμαι!»
- «Άγγελος είμαι φίλε μου, όπως και εσύ….. κάπου αλλού….»
- «Ότι και να σαι, εγώ θέλω να μείνω! Μην με πάρεις! Έχω υποθέσεις να τακτοποιήσω, έχω να στρογγυλέψω τη περιουσία μου, έχω ….. σοβαρά πράγματα υψίστης σπουδαιότητας να ολοκληρώσω!»
- «Φίλε μου,….. δεν καταλαβαίνεις; Ήρθε η ώρα σου.»
- «Τι ώρα και ξεώρα; Τι θα πάθετε εκεί στο παράδεισο αν αργήσει κάποιος λίγο να φτάσει;»
- «Κατά πρώτον φίλε μου, εγώ δεν σου είπα τίποτα για κόλαση και για παράδεισο, και κατά δεύτερον ο χρόνος είναι ένα εντελώς σχετικό πράγμα. Εσείς έχετε, εμείς δεν έχουμε καν την έννοια του χρόνου στο κόσμο μας.»
- «Βλέπεις λοιπόν; Δε σου κοστίζει απολύτως τίποτα να περιμένεις λιγάκι!»
- «Χαχαχα και πόσο είναι αυτό το λιγάκι που θέλεις σαν παράταση χρόνου;»
- «Ε, τίποτα μωρέ, ας πούμε 10 χρονάκια ακόμα…. Θέλω 10 χρόνια για να τακτοποιήσω τις εκκρεμότητες μου»
Ο Άγγελος χαμογέλασε, και με μία αποφασιστική κίνηση, κούνησε το δεξιό του χέρι, αλλάζοντας τη πραγματικότητα του ονείρου που βρισκόντουσαν, σαν να άλλαξαν τα πάντα, μέσα από μία νεφελώδη μορφή. Μεμιάς μεταφέρθηκαν στο βουνό, σε ένα γνώριμο μέρος, δίπλα στο κονάκι του πατέρα του, στο γκρεμό….
-«Θυμάσαι φίλε μου αυτό το μέρος; Θυμάσαι που εδώ δεν σε άφησα να πέσεις στο γκρεμό, όπως είχες αποφασίσει κάποτε, μη αντέχοντας τη κοροϊδία των συμμαθητών σου για το ότι ήσουν ξυπόλητος;»
-«Βρε κάτι πράγματα που θυμάσαι τώρα………, ανόητα παιδικά πράγματα, ακούς εκεί, να πηδήξω στο γκρεμό για ένα ζευγάρι παπούτσια…. Δεν είναι ανάγκη να καθόμαστε στην άκρη του γκρεμού όμως……., μη φυσήξει κανένας αέρας και έχουμε κανένα ατύχημα. Καλά εσύ, έχεις τις φτερούγες σου, εγώ όμως; Θα σκάσω σαν καρπούζι κάτω….»
-«Θα σου κάνω ένα δώρο για να μπορέσεις να αποφασίσεις καλύτερα, πόση παράταση χρόνου θέλεις ακόμα στη ζωή σου, που εγώ βλέπω σαν μίζερη σκοτεινή δυστυχία. Θα σε ρίξω από το γκρεμό, θα σου δείξω πως είναι ο κόσμος μου, δίνοντας σου τον θάνατο….»
-«Αμάν βρε παιδάκι μου με αυτή σου την εμμονή για το θάνατο. Εδώ σου λέω ότι χρειάζομαι και άλλο χρόνο και εσύ μπαμ μπαμ αμέσως καπούτ. Κάτσε να το διαπραγματευτούμε λίγο το πράγμα….. Μη, μη σε βλέπω να κάνεις κινήσεις, κάτσε φρόνιμα, είπα δεν θέλω, δεν είμαι έτοιμος να ταξιδέψω ακόμα…. Μηηηηηηηηη….»
Ο Άγγελος χαμογελώντας, σηκώθηκε στον αέρα, σπρώχνοντας τον κακόμοιρο τον κύριο στο κενό…..
http://eismnimin.blogspot.gr/2016/02/blog-post_4.html (το πρώτο μέρος)
http://eismnimin.blogspot.gr/2016/02/blog-post_26.html (το δεύτερο μέρος)
(Συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου