Η ημέρα της Παναγιάς...

Καλημέρα, φίλοι μου μέσω ιταλικής Σιένα και ένα από τα πιο πολυφωτογραφημένα αξιοθέατα

της  πόλης, τον υποβλητικό Καθεδρικό Ναό της, (Duomo di Siena), που είναι αφιερωμένος

 στην  "Κοίμηση της Θεοτόκου".

Η πρόσοψή του χτισμένη σε οριζόντιες σειρές από λευκό και μαύρο μάρμαρο, που 

παραπέμπει  στο ασπρόμαυρο εθνόσημο της πόλης, που σχετίζεται με το θρύλο των ιδρυτών 

της, Senius και Aschius.

Ήταν γιοι του Ρώμου και ανίψια του Ρωμύλου.
Ο μύθος θέλει τα δυο αδέρφια μετά τη δολοφονία του πατέρα τους από το θείο τους, 

για να γλυτώσουν  την οργή του,  να εγκαταλείπουν τη Ρώμη ιππεύοντας  σε άλογα που 

τούς έστειλαν ο Απόλλωνας  και η Άρτεμις, ο ένας λευκό κι ο άλλος μαύρο.

Σταμάτησαν στην Τοσκάνη και ίδρυσαν την πόλη που ονομάστηκε Σιένα από το όνομα 

του μεγαλύτερου  αδελφού. Το άσπρο και το μαύρο έγιναν από τότε τα χρώματα της πόλης.

Μερικές αφηγήσεις του μύθου υποστηρίζουν ότι οι αδελφοί προστατεύονταν από τους Θεούς 

με ένα  άσπρο σύννεφο κατά τη διάρκεια της ημέρας και ένα σκοτεινό, μαύρο  σύννεφο τη νύχτα.

Ο καθεδρικός χτίστηκε στη θέση που στην αρχαιότητα υπήρχε ο βωμός της θεάς Μινέρβα, 

θεάς της σοφίας, αντίστοιχη με την Αθηνά των αρχαίων Ελλήνων και προστάτιδα του γάμου 

και του τοκετού.

Μικελάντζελο

Γλυπτά γκαργκόιλς εξωτερικά όπως και στην 

Παναγία των Παρισίων,  ψηφιδωτά,  εντυπωσιακά 

βιτρώ ,  καθώς επίσης  και  ανεκτίμητης αξίας έργα 

τέχνης  του Ντονατέλο, Μπερνίνι και Μικελάντζελο 

κοσμούν το εσωτερικό του καθεδρικού της Σιένα.

Το Βαπτιστήριο, η Κρύπτη, το Κωδωνοστάσιο, 

το μαρμάρινο δάπεδο με τις εξαιρετικών θεμάτων, 

συνθέσεις τους(σφαγή νηπίων, μεσαιωνική 

αστρολογία...) αφήνουν τον επισκέπτη άφωνο!

Λόγω της ημέρας όμως στέκομαι στην αριστότεχνη,

τεραστίων διαστάσεων σύνθεση νωπογραφιών

του Μπαρτολομέο Τσέζι , που δεσπόζει πίσω από

τον κύριο βωμό που απεικονίζει σκηνές από την

 "Κοίμηση  της Θεοτόκου" και χρονολογείται 

στα τέλη του 1500...

Για τους μουσικόφιλους  να θυμίσω πως το 1880 ο Ρίχαρντ  Βάγκνερ επισκέφτηκε την πόλη,  

κι όταν αντίκρυσε το Ναό της Κοίμησης ήταν η πιο συναισθηματική εμπειρία που είχε ποτέ 

βιώσει.
Στάθηκε μπροστά στο κτίσμα κι άρχισε να κλαίει…

Μάλιστα, από το εσωτερικό του εμπνεύστηκε το σκηνικό για την αίθουσα του Αγίου 

Δισκοπότηρου στο αριστουργηματικό μελόδραμά του "ΠΑΡΣΙΦΑΛ", που φιλοτέχνησε 

ο ρώσος Paul Joukowsky.

            [To εσωτερικό του Ντουόμο 

και πιο κάτω

 Σχέδιο του Paul Joukowsky 

για την όπερα σύμφωνα με αυτό] 

Στη σκηνή αυτή, ο Πάρσιφαλ  θεραπεύει 

την πληγή του Αμφόρτας με τη Λόγχη, κι  ένα 

λευκό περιστέρι  εμφανίζεται και στριφογυρνά 

γύρω από το κεφάλι του ιππότη. Μια δοξαστική

 μελωδία αντηχεί τριγύρω...

Όπου χρειάζεται, ας φυσάει βοήθειά μας, 

ο άνεμος της Παναγίας!