Ραντεβού τον Σεπτέμβρη...

Καλό καλοκαίρι...

78. Διαρκές Στρατοδικείο Κοζάνης

     Τις πρώτες ημέρες της προεδρίας μου στην Κοζάνη, ήρθαν τρεις ή τέσσερις δικογραφίες που αφορούσαν Ιεχωβάδες. Παρήγγειλα την κατ' απόλυτη προτεραιότητα περαίωση των νομίμων διαδικασιών και την παραπομπή τους σε δίκη. Έτσι σε 15 ημέρες, παρουσιάστηκαν, προφυλακισμένοι όντες, στο ακροατήριο του Στρατοδικείου το οποίο και καταδίκασε τον καθένα σε κάθειρξη 20 ετών και στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων για 5 χρόνια. Βέβαια, άσκησαν έφεση στο Αναθεωρητικό Δικαστήριο το οποίο μείωσε μόνο την ποινή από 20 σε 5 χρόνια. Είχα ιδιαίτερη μέριμνα στην πρόληψη και την ταχύτητα εκδικάσεως των κατηγοριών, κι αυτό το πέτυχα απόλυτα σε συνεννόηση με τον Σωματάρχη που εξέδωσε σχετικές διαταγές π.χ. όλες οι αποφάσεις του Στρατοδικείου κοινοποιούνταν στις μονάδες, οι οποίες στις πρωϊνές αναφορές τους ενημέρωναν τους στρατιώτες τους για τις συνέπειες της όποιας κολασίμου πράξεως του Σ.Π.Κ., με συνέπεια να ελαττώνεται κάθε μήνα ο αριθμός των εισερχομένων δικογραφιών.

77. Νέα υπηρεσία μου στην Κοζάνη

    Πριν από μένα, Πρόεδρος στο στρατοδικείο ήταν ο αντισυνταγματάρχης Διγ., άπειρος τελείως στη διοίκηση μονάδος, με συνέπεια να δημιουργηθούν φατρίες στο προσωπικό, υποβλέπουσες και κατηγορούσες η μία την άλλη, με τη συμμετοχή και του γραμματειακού προσωπικού. Την κατάσταση αυτή αντιλήφθηκα αμέσως και συγκέντρωσα το σύνολο του προσωπικού, καυτηρίασα την όλη κατάσταση και τελειώνοντας δήλωσα ρητά, ότι δεν επιτρέπω τα κοτσομπολιά μεταξύ τους, ότι απαγορεύω σε οιονδήποτε να μου αναφέρει οτιδήποτε για κάποιον προφορικά κι αν, παρά ταύτα, αντιληφθώ κάτι για κάποιον θα τον τυλίξω σε ένα χαρτί, από το οποίο θα ξετυλιχθεί με την οριστική του απομάκρυνση από την υπηρεσία. Αυτό ήταν, σταμάτησαν τα κοτσομπολιά και τα σούρτα-φέρτα από γραφείο σε γραφείο.

76. Ὲπιστράτευση

Στην Ελλάδα οι λογοκρινόμενες εφημερίδες της 20-7-1974 δεν γράφουν τίποτα για την εισβολή όταν στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου την ίδια μέρα η ειδησεογραφία είναι πλήρης !

     Τον Ιούλιο του 1974 πήρα κανονική άδεια και κατέβηκα στον Πειραιά με τη γυναίκα μου να πάμε στη Χίο. Μπαίνοντας στο καράβι, άκουσα από το ραδιόφωνο του αυτοκινήτου ότι κηρύχθηκε γενική επιστράτευση και καλούνταν οι αξιωματικοί να παρουσιαστούν στις μονάδες τους. Έβγαλα έξω από το καράβι το αυτοκίνητο, πήγα τη γυναίκα μου στο σπίτι και παρουσιάστηκα στον Πρόεδρο του Ναυτοδικείου, ο οποίος φανερά συγκινημένος μου έδωσε επί αποδείξει τον φάκελο "Γ". Το περιεχόμενο του φακέλου αυτού συντάσσεται από την αρμόδια υπηρεσία επιστρατεύσεως, είναι άκρως απόρρητο και σφραγισμένος όπως είναι ακολουθεί τον αξιωματικό μέχρις ανακλήσεώς του από την υπηρεσία συντάξεώς του.

75. Υπηρεσία μου στην Αθήνα και Πειραιά

    Ανέφερα παραπάνω ότι η μετάθεσή μου στην Αθήνα ήταν δυσμενής. Για τους μη γνωρίζοντες τη στρατιωτική ζωή των αξιωματικών της εποχής εκείνης, εξηγώ γιατί τη μετάθεσή μου στο Στρατοδικείο της πρωτεύουσας την θεωρώ δυσμενή. 

74. Υπήρχαν και άνθρωποι...

Η είσοδος στον χώρο του  Πανεπιστημίου.

      Αγαθή ανάμνηση από την περίοδο της αργίας μου είναι του Θρακός εισαγγελέα Πρωτοδικών Πεγιάδη Μενελάου και του καθηγητή της νεώτερης ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων αειμνήστου μου Στεφάνου Παπαδόπουλου και των ιδιωτών Καμπέρη Ιωάννη (http://www.philanthropinos.gr/taytotita/kamperis4.html) και Νικολάτου Σάββα, που συχνά- πυκνά με έπαιρναν με τη γυναίκα μου και πηγαίναμε σε κάποια γνωστή ταβέρνα κάνοντας έτσι εμφανή την παρουσία μου ωσάν να μη συμβαίνει τίποτε. 

73. Οι υποθέσεις που θυμάμαι... Ε'

     Ο στρατιωτικός ραδιοφωνικός σταθμός Ιωαννίνων στεγάζονταν στο υπόγειο του κτιρίου του Στρατοδικείου κι αυτό είχε σαν συνέπεια να υπάρχει κάποια επαφή μου με το προσωπικό του. Μετά δεκαήμερο περίπου, έρχεται στο γραφείο μου, απρόσκλητος, ο ανθυπασπιστής του σταθμού, υπεύθυνος των εκπομπών και κρατώντας ένα μικρό φορητό μαγνητόφωνο, περιχαρής, μου ανήγγειλε ότι «ακούγεται το αμήν» που εκστόμισα στην Κόνιτσα.

72. Οι υποθέσεις που θυμάμαι... Δ'

Θ. Το γραφείο μου στο στρατοδικείο βρισκόταν στο ισόγειο, νεόδμητου κτιρίου και στο παραδίπλα απ’ αυτό ήταν το γραφείο της θρησκευτικής υπηρεσίας της Μεραρχίας με διευθυντή έναν ευτραφή αρχιμανδρίτη. Δεν γνωρίζω με διαταγή τίνος, καταγράφηκαν οι πεσόντες στην Ήπειρο κατά τον Ιταλοελληνικό πόλεμο και τα μεν κόκκαλα των γνωστών τέθηκαν σε ειδικά μεταλλικά κιβωτίδια με το όνομα του καθενός, των δε αγνώστου ταυτότητος, σε μικρά ατομικά πλαστικά σακκουλάκια. Όλα αυτά φυλάσσονταν στο κενοτάφιο της βάσης του αγάλματος «Στρατιώτης της Πίνδου» στο Καλπάκι, ενώ οι πίνακες των γνωστών νεκρών ετηρούντο από τον αρχιμανδρίτη της Μεραρχίας. 

71. Οι υποθέσεις που θυμάμαι... Γ'

Ε. Περί το τέλος Απριλίου ή αρχές Μαΐου του 1967 ιδρύθηκε το Έκτακτο Στρατοδικείο Ιωαννίνων που επανδρώθηκε από επιστρατευθέντες δικηγόρους και δικαστές της πολιτικής δικαιοσύνης στους οποίους και απονεμήθηκαν οι ανάλογοι βαθμοί σε αντιστοιχία προς τους βαθμούς στη Στρατιωτική Δικαιοσύνη. Έτσι Βασιλικός Επίτροπος του Έκτακτου Στρατοδικείου και διευθυντής δικαστικού ορίσθηκε ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών Ιωαννίνων Παπ. με βαθμό Ταγματάρχη και πρόεδρος του Έκτακτου ορίσθηκε ο Πρόεδρος Πρωτοδικών με βαθμό αντισυνταγματάρχη, (δεν θυμάμαι το όνομά του), ενώ η άσκηση ποινικής δίωξης αφαιρέθηκε από τον συνταγματάρχη Π. και ανατέθηκε στο διοικητή της VIII Μεραρχίας ταξίαρχο Μπρ. Νικόλαο με διευθυντή δικαστικού τον παραπάνω Παπ.

70. Οι υποθέσεις που θυμάμαι... Β'

Γ. Ένα χωριό της Ηπείρου, δεν θυμάμαι την ονομασία του, είχε δύο συνοικισμούς τον κάτω και τον πάνω συνοικισμό. Οι κάτοικοι του κάτω συνοικισμού αντιδρούσαν στην επέκταση του υδραυλικού δικτύου στον επάνω οικισμό, ίσως για τη μη επάρκεια του νερού ή για λόγους αντιπάθειας των συγχωριανών των του πάνω συνοικισμού.

69. Οι υποθέσεις που θυμάμαι... Α'

Α. Ήταν Μεγάλη Παρασκευή. Ένας Ηπειρώτης που έμενε στην Αθήνα αποφάσισε να κάνει Πάσχα στο χωριό του και για να εφαρμόσει το πατροπαράδοτο έθιμο των πυροβολισμών και των κροτίδων κατά την Ανάσταση, προμηθεύτηκε καμιά τριανταριά βαρελότα, τα οποία ήταν προσαρμοσμένα σε ένα ξύλο μήκους ενός μέτρου περίπου. Τα έβαλε στο πόρτ-μπαγάζ του αυτοκινήτου του και ξεκίνησε για το χωριό του. Χαράζοντας Μεγάλο Σάββατο έφθασε έξω από τα Γιάννενα, κοντά στο κεραμοποιείο του Καμπέρη. Εκεί σκέφθηκε να δοκιμάσει ένα από τα βαρελότα μήπως και δεν εκπυρσοκροτήσουν τη βραδιά της Αναστάσεως και εξευτελισθεί στους συγχωριανούς του που τον περίμεναν σαν πρωτευουσιάνο.

68. Υπηρεσία μου στά Γιάννενα

     Με την άμεση επικράτηση της «επανάστασης» της 21^ης Απριλίου του 1967 και την ισχύ του νόμου ΔΞΘ/1912 «περί καταστάσεως πολιορκίας» κληθήκαμε στο γραφείο του διοικητού της VIIIης μεραρχίας υποστρατήγου Σταματίου Σκ. οι δικαστικοί σύμβουλοι του στρατοδικείου Ιωαννίνων Πρόεδρος, Επίτροπος και εισηγητής, αντισυνταγματάρχης Εμμανουήλ Πλ., ταγματάρχης Θεμιστ. Δημ. και λοχαγός (εγώ) αντίστοιχα και μας δόθηκε η διαταγή να μεταβούμε στις έδρες των νομαρχιών Άρτας, Θεσπρωτίας και Πρεβέζης για να μεταβιβάσομε τις εντολές της «επανάστασης» στους αξιωματικούς ταγματάρχες που είχαν ήδη ειδοποιηθεί να βρίσκονται σ’ αυτές για να καταλάβουν τις Νομαρχίες και να τις διευθύνουν μέχρι νεωτέρας διαταγής. 

67. Μετάθεση στα Γιάννενα

Ο πρώτος ήταν: Διότι διατάσσοντας το Δικαστικό Συμβούλιο περαιτέρω ανάκριση έπρεπε να καθορίσει επακριβώς τα ερευνητέα θέματα και συμμετέχοντος εμού υποχρεωτικώς στο Δικ.Συμβούλιο δεν θα μπορούσαν να καθοριστούν αυτά έστω κι αν τα υπόλοιπα δύο μέλη του Συμβουλίου σχημάτιζαν πλειοψηφία κι αυτό φόβιζε ιδίως τον Πρόεδρο Σπυρ., διότι είχα το δικαίωμα να διατυπώσω εγγράφως τους λόγους της διαφωνίας μου για κάθε ερευνητέο θέμα αφού ήξερα με κάθε λεπτομέρεια το υλικό της ανακρίσεως οπότε θα απεκαλύπτετο έτσι η γύμνια του Προέδρου κατά την ετήσια επιθεώρησή του από τον Πρόεδρο του Αναθεωρητικού Δικαστηρίου, με δυσμενείς επιπτώσεις στην καριέρα του.  

66. Ανάκλησις αδείας και μετάθεση...

Στο μέσον της αδείας μου ειδοποιήθηκα ότι ανακαλείται αυτή και πρέπει επειγόντως να πάω στο Στρατοδικείο Καβάλας, ως Βασιλικός Επίτροπος. Πώς όμως να φύγω με τη δεύτερη κόρη μου να καίγεται από τον πυρετό; Αυτοκίνητο Ι.Χ. δεν είχα και η αναχώρησή μου με τα λεωφορεία του ΚΤΕΛ ήταν προβληματική. Ευτυχώς βρέθηκε στη Ν.Φωκαία ο αντισυνταγματάρχης Κ., διοικητής του κλιμακίου της ΚΥΠ στη Θεσσαλονίκη με μία μαύρη κούρσα. Μαθαίνοντας ότι σε λίγο θα φύγει για τη Θεσσαλονίκη και χωρίς να τον γνωρίζω του ανέφερα το πρόβλημά μου κι’ αμέσως δέχθηκε να μεταφέρει τη γυναίκα μου και τις κόρες μου, όπως και έγινε, εγώ δε έφυγα με λεωφορείο. 

65. «πάρτην πίσω βρε Αμανπέ»

     

      Άρχισα λοιπόν να παίρνω τις απολογίες των λοιπών κατηγορουμένων. Το πρωΐ της ημέρας που πήρα την απολογία του πρώτου κατηγορούμενου –δεν θυμάμαι τίνος- και με τα μέχρι τότε στοιχεία, τον αφήσαμε ελεύθερο. Το απόγευμα ήρθε ο Τσ. και τον ενημερώσαμε ο Επίτροπος και εγώ, οπότε πετιέται ο Πρόεδρος και λέει στο Στρατηγό ότι λόγω της σοβαρότητας της υπόθεσης για την αποφυλάκιση των λοιπών κατηγορουμένων να αποφασίζει το Δικαστικό Συμβούλιο. Ο Επίτροπος πήγε να πει κάτι και τον σταμάτησε ο Τσ., λέγοντας πως πρέπει να ακούσουμε πρώτα τον Εισηγητή ο οποίος και χειρίζεται την υπόθεση, δηλαδή εμένα, λέγοντάς μου «λέγε Νικολαΐδη». 

64. Το "σαμποτάζ" στον Έβρο

       Υπόθεση τέταρτη: Τον Οκτώβριο του 1961 έγιναν οι εκλογές που αποκλήθηκαν «της βίας και της νοθείας» και πλειοψήφισε η ΕΡΕ. Με 13 και μόνο πλαστά εκλογικά βιβλιάρια αρχίζει ο «ανένδοτος» αγώνας του Γεωργ. Παπανδρέου, ο κόσμος βγαίνει στους δρόμους στην Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Το Μάϊο του 1963, κατά τη διάρκεια μιας ειρηνικής πορείας στο πλαίσιο του «ανένδοτου» αγώνα, δολοφονείται στη Θεσσαλονίκη ο αρχηγός της πορείας Λαμπράκης. Την ανάκριση για τη δολοφονία αυτή αναλαμβάνει κάποιος νέος πρωτοδίκης Σαρτζετάκης. Καίτοι η ανάκριση είναι μυστική, στοιχεία αυτής βλέπουν το φως της δημοσιότητας, μεγαλοποιούμενα από τον φιλικό της αντιπολίτευσης τύπο. Τόση είναι η ένταση του αγώνα ώστε αναγκάζεται ο αρχηγός της ΕΡΕ Κων. Καραμανλής να διερωτηθεί «μα ποιος κυβερνά τον τόπο;» και λίγες μέρες αργότερα να φύγει από την Ελλάδα και την πολιτική στις αρχές Δεκεμβρίου του 1963 με πλαστό διαβατήριο και όνομα Τριανταφυλίδης. Με την πολιτική αυτή αναταραχή, που οφείλεται και στην ανάμιξη του παλατιού και κυρίως στην επέμβαση της Φρειδερίκης που επηρέαζε τον άβουλο βασιλιά και γιο της Κωνσταντίνο, το Νοέμβριο του 1963 γίνονται νέες εκλογές, οι οποίες και επαναλαμβάνονται με μεγαλύτερη οξύτητα τον Φεβρουάριο του 1964, με αποτέλεσμα η Ένωση Κέντρου να καταλάβει 171 έδρες από το σύνολο των 300. 

63. Εισηγητής Δ.Σ. Θεσσαλονίκης

Σαν εισηγητής Β΄Τμήματος του Διαρκούς Στρατοδικείου Θεσσαλονίκης χειρίστηκα πληθώρα συνήθων ποινικών υποθέσεων π.χ. εξυβρίσεων, λιποταξιών, ανυποταξιών, βιαιοπραγιών κ.λπ. που είναι ανθρωπίνως αδύνατον να θυμάται κανείς. Άλλωστε δεν υπήρχαν τότε φωτοτυπικά μηχανήματα ώστε να φωτοτυπήσω τις εισηγήσεις μου γι’ αυτούς, πέραν του ότι δεν θα είχε και ενδιαφέρον. Έτσι θα αναφέρω μόνον εκείνες τις υποθέσεις που λόγω της σοβαρότητάς τους παρέμειναν στη μνήμη μου αναλοίωτες.

62. Τρίτη υπηρεσία μου στη Θεσσαλονίκη

Με τη μετάθεσή μου στη Θεσσαλονίκη άφησα την οικογένειά μου προσωρινά στην Κοζάνη μέχρι να βρω σπίτι για να ενοικιάσω. Συνέπεσε να υπάρχει κενό διαμέρισμα των Σ.Ο.Α. στο πεδίον Άρεως και με αίτησή μου παραχωρήθηκε σε μένα για μια διετία. Έτσι γρήγορα έφερα και την οικογένειά μου με την ελπίδα ότι εδώ θα βρω κάποια καλύτερη κατανόηση των Δικαστικών Συμβούλων, τουλάχιστον σε νομικά θέματα. Τα νέα όμως για τις νομικές διαφωνίες μου στο Στρατοδικείο Κοζάνης είχαν φτάσει νωρίτερα παραλλαγμένα από αυτούς που τα μετέδωσαν. Άλλωστε ένα απλό τηλεφώνημα «προσέξτε το Νικολαΐδη» ήταν αρκετό να προϊδεάσει αυτούς δυσμενώς για την προσωπικότητά μου, έστω κι’ αν δεν θα συμμετείχα ενεργά ή δεν θα έπαιρνα θέση στα κοτσομπολιά τους.