Φταίει
ο Παπανδρέου. Φταίει ο Καραμανλής. Φταίει ο Σημίτης. Φταίει ο Μητσοτάκης.
Φταίει ο Ανδρέας Παπανδρέου. Φταίει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Φταίει η χούντα.
Φταίει η Αποστασία. Φταίει ο Εμφύλιος. Φταίει ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος. Φταίει ο
Α' Παγκόσμιος Πόλεμος. Φταίει η Τουρκοκρατία.
Φταίνε.
Φταίμε;
Εμείς
όλοι ευθύνες δεν έχουμε; Καθόλου; Αθώοι του αίματος; Αμέτοχοι του εγκλήματος;
Τουρίστες στην ίδια μας τη χώρα; Μετανάστες στην ίδια μας τη ζωή; Καμιά ευθύνη;
Κανένα σφάλμα; Καμιά πατάτα; Τίποτα;
Κι όμως...
Αν τα βάλουμε κάτω, δεν βγαίνουν τα κουκιά. Μια χώρα δεν αυτοαναφλέγεται ερήμην
των πολιτών της. Κι ας μην το πιάσουμε από τον Κιουταχή. Ας το πιάσουμε από την
τελευταία 20ετία. Απ' την εποχή της ροζ τσιχλόφουσκας.
Τότε, η
«Μαντάμ Σουσού» του Δημήτρη Ψαθά έζησε ιστορικές - και υστερικές
- στιγμές. Γιατί περί μαζικής υστερίας επρόκειτο. Η μαντάμ Σουσού και η
μαντάμ Λουσού, χέρι χέρι, ψωνίζανε σαν να μην υπάρχει αύριο. Καταναλώνανε σαν
να κρέμεται η ζωή τους από ένα βλαχομπαρόκ lifestyle. Βρες το λάθος.
Μισθωτοί
συμπεριφέρονταν ως Κροίσοι. Παλιά, αγόραζαν αμάξι για να κάνουν τη δουλειά
τους. Οχι για να κάνουν φιγούρα στον γείτονα. Αλλά, βλέπεις, είναι πολλά τα
κυβικά, Αρη! Ξεκολλήσανε το «Η Παναγιά μαζί σου» και «Μπαμπά μην τρέχεις» και
βάλανε το τρέντι γούρι από το τρέντι μαγαζί. Βρες το λάθος.
Παντρεύανε
τα παιδιά τους; Δεξιώσεις, μπουφέδες, τούρτες, σαμπάνιες, χλίδα... Ζωτικά
ψεύδη: «Οσα στερηθήκαμε εμείς, να τα δώσουμε στο παιδί μας». Στο παιδί μας που
παντρεύτηκε άρχοντας και σήμερα είναι άνεργο. Ο ξυπόλητος πρίγκιπας. Βρες
το λάθος.
Τα χρόνια
της φούσκας του χρηματιστηρίου κάποιοι αγόραζαν ό,τι βρίσκανε μπροστά τους.
Πληρώνανε όσο όσο! Οσο πιο ακριβό τόσο πιο καλό. Πουλιέται; Το αγοράζω. Το
δίνεις; Το παίρνω! Βρες το λάθος.
Οι
τράπεζες σε κυνηγούσαν από πίσω με πιστωτικές κάρτες και προεγκεκριμένα δάνεια.
Κάθε τρεις και λίγο, ραβασάκι: «Επειδή είστε καλός πελάτης σάς εγκρίνανε 6.000,
10.000, 20.000». Επειδή είστε καλός πελάτης. Επειδή είστε καλός άνθρωπος.
Επειδή έχετε ωραία μάτια. Επειδή μια ζωή την έχουμε κι αν δεν τη γλεντήσουμε τι
θα καταλάβουμε τι θα καζαντίσουμε. Βρες το λάθος.
Θυμάμαι
παλιά διαφήμιση τράπεζας στην οποία το ζευγάρι έπαιρνε δάνειο για να πάει
χλιδάτες διακοπές. Επαναλαμβάνω: ΔΑΝΕΙΖΕΣΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΣ ΣΤΙΣ ΜΑΛΔΙΒΕΣ! Οχι για
να ρίξεις λεφτά στο μαγαζί. Οχι για να βοηθήσεις το παιδί στις σπουδές. Οχι για
να πληρώσεις τη δόση του σπιτιού. Για να πας στους κοκοφοίνικες να
λιάζεσαι. Βρες το λάθος.
Και το
κράτος από κοντά! Να σιγοντάρει, να ενθαρρύνει, να σπρώχνει στην καταστροφή.
Ελλάδα, η απόλυτη μαντάμ Λουσού! Πρώτο βραβείο στη Γιουροβίζιον. Πήρε φωτιά το
Κορδελιό. Πανηγύρια, εκδηλώσεις, δεξιώσεις, πάρτι, χαμός. Τι έμεινε από όλα
αυτά; Μια ξεβαμμένη παγέτα από το φόρεμα της συμπαθέστατης Παπαρίζου. Να μας
θυμίζει το μηδέν. Το απολύτως τίποτα. Βρες το λάθος.
Ασε τις
χαρές, τις αγκαλιές, τα φιλιά της Γιάννας Αγγελοπούλου με τον Δημήτρη
Αβραμόπουλο, όταν ανέλαβε η Ελλάδα τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Που μας κοστίσανε
τη μάνα ΜΑΣ και τον πατέρα ΜΑΣ. Θα ξεχάσω εγώ τους Καλατράβες που πλακώσανε και
μας πήραν και τα σώβρακα; Τους τρελούς μισθούς που δόθηκαν αβέρτα κουβέρτα;
Τους «ημετέρους» που κάναν σουλάτσο στα δικά μας λεφτά; Τις ασύλληπτες
κατασκευές, στάδια, κολυμβητήρια, ολυμπιακά χωριά - που τώρα ρημάζουν στη
μέση του πουθενά; Θα ξεχάσω που σκοτώνονταν Σημίτης με Καραμανλή ποιος θα πρωτοχρεωθεί
την επιτυχία; Βρες το λάθος.
Αποδείξεις
δεν ζητούσαμε. Είναι γεγονός. Οπως γεγονός είναι πως δεν φταίγαμε
- τουλάχιστον όχι στον βαθμό που μας εγκαλούν. Αν ζητούσες απόδειξη από
υδραυλικό - δεν ξαναπάταγε στο σπίτι σου ο υδραυλικός. Τόσο απλά. Αν
ζήταγες απόδειξη από τον γιατρό - δεν ξαναρχόταν ο γιατρός. Τόσο απλά. Αν
ζήταγες απόδειξη από ηλεκτρολόγο - δεν ξανάβλεπες ηλεκτρολόγο. Τόσο απλά:
Εμενες στα μαύρα σκοτάδια, με ξεχειλισμένο καζανάκι και 40 πυρετό. Τόσο απλά!
Βρες το
λάθος στα ρουσφέτια. Εχω έναν θείο που θα με διορίσει στο
Δημόσιο. Εναν γείτονα που θα φέρει το παιδί από τον Εβρο. Εναν που θα τον
λαδώσω να μου βγάλει τη σύνταξη που δεν δικαιούμαι. Εναν κουμπάρο στην
Πολεοδομία που θα κάνει τα στραβά μάτια στο αυθαίρετο. Εχω... έχεις... έχει...
Ρουσφέτι, μέσο, δόντι, βύσμα. Κι όποιος δεν έχει, την πάτησε. Το παιδί του θα
υπηρετήσει στον Εβρο, θα μείνει άνεργο, το αυθαίρετο θα το φάει η μαρμάγκα και
η σύνταξη δεν θα βγει ποτέ. Ετσι γυρίζουν τα γρανάζια αυτής της μηχανής. Βρες
το λάθος.
Τους
ψηφίσαμε. Βρες το λάθος. Τους πιστέψαμε. Βρες το
λάθος. Μπρος στα μάτια μας η αλήθεια κι εμείς εθελοτυφλούσαμε.
Στρουθοκαμηλίζαμε. Βρες το λάθος.
Μπουκάραμε
στην κρεβατοκάμαρα, πιάναμε τον άντρα μας με μια άλλη. Κι αντί να τα βάλουμε με
αυτόν, ξεμαλλιάζαμε αυτήν. Βρες το λάθος.
Για το
κραγιόν στο πουκάμισο δεν φταίει αυτή που το έβαλε. Φταίει αυτός που την
ενθάρρυνε. Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί πήραμε διαζύγιο; Βρες το
λάθος.
Με λίγα
λόγια... Φταίνε οι πολιτικοί που τα κάνανε σκατά...
Φταίμε
εμείς που τους το επιτρέψαμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου