Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2013

Έξι τρομακτικοί θρύλοι...

*Το άγαλμα-κλόουν
Μια νεαρή babysitter που φροντίζει τα παιδιά ενός ζευγαριού τα έχει βάλει για ύπνο και κάθεται στο σαλόνι. Κάτι όμως… δεν την αφήνει να ησυχάσει. Τηλεφωνεί στο ζευγάρι και τους ζητά την άδειά τους να σκεπάσει το άγαλμα-κλόουν που έχουν στο δωμάτιο. «Απλώς με κάνει να ανατριχιάζω κάπως, μιας και είμαι μόνη μου», τους λέει. Το ζευγάρι παγώνει: «Ποιο άγαλμα;», την ρωτά ο πατέρας. «Δεν έχουμε κανένα άγαλμα στο σαλόνι. Πάρε τα παιδιά, πηγαίνετε στην γειτόνισσα και καλέστε την αστυνομία αμέσως», της φωνάζει. Εκείνη, αφού τα κάνει όλα αυτά, ξανακαλεί τον πατέρα της οικογένειας και τον ρωτά τι συμβαίνει. Εκείνος της εξηγεί ότι δεν έχουν στο σπίτι κανένα άγαλμα-κλόουν, και πως τα παιδιά τις τελευταίες μέρες παραπονιούνται πως ένας κλόουν τους παρακολουθεί όσο κοιμούνται. Φυσικά οι γονείς τους πίστεψαν πως απλώς πρόκειται για παιδικές φαντασιώσεις. Τι είχε όμως συμβεί στ’ αλήθεια; Στην πραγματικότητα, το «άγαλμα» ήταν ένας άστεγος νάνος, ο οποίος είχε μεταμφιεστεί σε κλόουν και μην έχοντας πού να μείνει, μπήκε στο συγκεκριμένο σπίτι, το οποίο ήταν τόσο μεγάλο ώστε να μπορεί να αποφεύγει εύκολα «ανεπιθύμητες συναντήσεις». Όταν τον έπιασε η αστυνομία, μάλιστα, τους αποκάλυψε πως έμενε στο σπίτι επί δύο εβδομάδες. Τα βράδια πήγαινε στο παιδικό δωμάτιο, ενώ τις υπόλοιπες ώρες κρυβόταν σε άλλα δωμάτια. Την ώρα που η babysitter μπήκε στο σαλόνι, εκείνος δεν το περίμενε και για να μην τον αντιληφθεί «πέτρωσε» επιτόπου και παρίστανε το άγαλμα.

Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2013

Το καλό και το κακό

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας ιερωμένος που έκρινε τις πράξεις των ανθρώπων και τους έβαζε να μετανοούν.Έφτασε να πιστεύει πως ξέρει τι είναι το καλό και το κακό.
Ένα πρωί,εμφανίστηκε ένας άγγελος. “Ο Θεός με έστειλε για να σου δείξω κάτι”,του είπε.Τον πήρε και  τον μετέφερε με θαυμαστό τρόπο πίσω από ένα θάμνο. “Πες μου τι βλέπεις;”,τον ρώτησε. “Βλέπω έναν πλάτανο με παχύ ίσκιο και μια βρύση με δροσερό νερό να ρέει πλάι του”,αποκρίθηκε αυτός. “Τώρα θα πρέπει να μου υποσχεθείς πως ό,τι και να δεις να συμβαίνει,δεν θα επέμβεις”.
Ο ιερέας συμφώνησε. Μετά από λίγο,εμφανίστηκε ένας πλούσιος με το άλογό του και σταμάτησε να πιει νερό και να ξαποστάσει.Ήπιε νερό και ξάπλωσε για λίγο κάτω από το δροσερό ίσκιο του πλάτανου,όπου πήρε έναν υπνάκο.Ύστερα ξύπνησε,ανέβηκε στο άλογό του και συνέχισε το δρόμο του,αφήνοντας όμως πίσω του ένα πουγγί παραγεμισμένο με χρυσές λίρες.
Μετά από λίγη ακόμη ώρα,ένας δεύτερος άνθρωπος εμφανίστηκε πεζός και σταμάτησε να πιει νερό.Ξαφνικά,είδε το πουγγί με τις λίρες, το σήκωσε και άρχισε να χοροπηδά από χαρά.Έβαλε το πουγγί στην τσέπη του και χωρίς να χάσει καιρό,έτρεξε να εξαφανιστεί.Λίγο αργότερα,ένας τρίτος άνθρωπος, έφτασε κι αυτός στη βρύση.
Την ώρα όμως που έπινε νερό,επέστρεψε ο πλούσιος,ο οποίος είχε στο μεταξύ αντιληφθεί ότι είχε χάσει το πουγγί του και γύρισε να το αναζητήσει.Μόλις λοιπόν είδε τον άλλο άνθρωπο,άρχισε να τον κατηγορεί ότι του έκλεψε το πουγγί με τις λίρες και να του ζητά να του τις επιστρέψει.Άρχισαν να καυγαδίζουν και πάνω στον καυγά, ο πλούσιος έσπρωξε απότομα τον άλλο, εκείνος έπεσε στο έδαφος κι έσπασε το σβέρκο του σε μια απ’ τις ρίζες του πλάτανου.Ο πλούσιος πανικόβλητος,ανέβηκε στο άλογό του κι εξαφανίστηκε…
“Πες μου τώρα”, είπε ο άγγελος στον ιερέα. “Τι πιστεύεις γι’ αυτά που είδες, ήταν καλά ή κακά;”
“Καλέ μου άγγελε”,απάντησε εκείνος,” η ψυχή μου είναι βαριά από το κακό που είδα να συμβαίνει μπροστά στα μάτια μου,χωρίς να μπορώ να αντιδράσω.Ο ένας έκλεψε το πουγγί που δεν ήταν δικό του,ο άλλος κατηγόρησε άδικα έναν αθώο άνθρωπο και από πάνω τον σκότωσε,χωρίς μάλιστα να τιμωρηθεί.”
“Δεν γνωρίζεις όμως ακριβώς την ιστορία”, αποκρίθηκε ο άγγελος.”Ο πλούσιος που ήρθε πρώτος στη βρύση, είχε καταπατήσει τα χωράφια του δεύτερου και τα δικαστήρια τον είχαν δικαιώσει, όπως κάνει πάντοτε η ανθρώπινη δικαιοσύνη, ν’αδικεί τους φτωχούς και να αθωώνει τους πλούσιους. Η θεία δικαιοσύνη όμως απαιτούσε ο πλούσιος να πληρώσει το χρέος του και αυτός ήταν ο τρόπος που επέλεξε ο Θεός για να συμβεί αυτό.
Ο τρίτος άνθρωπος,αυτός που σκοτώθηκε,είχε δολοφονήσει τον αδελφό του,χωρίς να το υποψιαστεί κανείς, ούτε και να τον κατηγορήσει.Οι τύψεις του όμως ήταν τέτοιες, που γονατιστός παρακάλεσε το Θεό να τον απαλλάξει απ’ το βάρος που κουβαλούσε.Αυτός ήταν ο τρόπος που βρήκε ο Θεός για ν’ ανταποκριθεί στην προσευχή του.
Ο ιερέας κοίταξε τον άγγελο εμβρόντητος, μην ξέροντας τι να πει. “Πήγαινε λοιπόν”, τον αποχαιρέτησε ο άγγελος ” και να θυμάσαι πόσο λίγα γνωρίζεις, ώστε να μπορείς ν’ αποφασίσεις τι είναι καλό και τι κακό.”


 http://enallaktikidrasi.com

Η μελωδία της ευτυχίας...


Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2013

Το άλογο και η κατσίκα







Ήταν κάποτε ένας αγρότης που είχε ένα άλογο και μια κατσίκα...

Μια μέρα το άλογο αρρώστησε, κάλεσε τον κτηνίατρο ο οποίος είπε:

- Το άλογο έχει έναν ιό. Πρέπει να παίρνει αυτό το φάρμακο για τρείς ημέρες. Θα ξαναέλθω και αν δεν πάει καλύτερα την τρίτη μέρα,  θα πρέπει να του κάνουμε ευθανασία.

Δίπλα, η κατσίκα άκουσε τη συνομιλία τους.

Την επόμενη ημέρα έδωσε ο αγρότης στο άλογο το φάρμακο και έφυγε.

Η κατσίκα πλησίασε το άλογο και είπε "Γίνε δυνατός φίλε μου. Σήκω γιατί αλλιώς θα σε θανατώσουν"

Τη δεύτερη ημέρα ο αγρότης ξαναδίνει το φάρμακο και φεύγει.

Η κατσίκα πάει κοντά στο άλογο και λέει:"Έλα φίλε, σήκω γιατί θα σε θανατώσουν. Έλα, θα σε βοηθήσω να σηκωθείς. Πάμε!! Ένα, δύο, τρία..."

Την τρίτη ημέρα, ήρθαν να ξαναδώσουν το φάρμακο και ο κτηνίατρος είπε: "Δυστυχώς, πρέπει να του κάνουμε ευθανασία αύριο. Διαφορετικά ο ιός θα εξαπλωθεί και θα κολλήσουν όλα τα άλογα"

Αφού έφυγαν, η κατσίκα πλησίασε το άλογο και είπε:" Άκου φίλε, ή τώρα ή ποτέ. Σήκω, άντε. Κάνε κουράγιο, Σήκω, Σήκω. Έτσι... Σιγά... Υπέροχα!! Εμπρός, ένα, δύο, τρία.. ωραία, ωραία. Τώρα πιο γρήγορα... Έλα.. Φανταστικά! Τρέχα, τρέχα περισσότερο.. Ναι!!! Τα κατάφερες... είσαι ο πρώτος!!!"

Ξαφνικά, ο αγρότης ξαναγύρισε και είδε το άλογο να τρέχει στο λιβάδι και άρχισε να φωνάζει:

- Θαύμα, το άλογό μου θεραπεύτηκε.. Πρέπει να κάνουμε γιορτή... 


Ας σφάξουμε την κατσίκα...



Το μάθημα

Κανένας δεν ξέρει πραγματικά ποιός αξίζει τα εύσημα της επιτυχίας, ή ποιος πραγματικά συνεισέφερε την απαραίτητη υποστήριξη για να καλυτερεύσουν τα πράγματα.

Να θυμάστε:

Το να μαθαίνεις να ζεις χωρίς αναγνώριση είναι μια επιδεξιότητα.

Αν κάποιος ποτέ σου πει ότι η δουλειά σου είναι αντιεπαγγελματική θυμήσου:

Ερασιτέχνης έφτιαξε την κιβωτό (η οποία έσωσε όλα τα είδη)

και

Επαγγελματίες έφτιαξαν τον Τιτανικό (όπου όλοι οι επιβάτες πέθαναν τραγικά)


Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου 2013

Η βάπτιση στον Πόντο...


Όταν το μωρό γινόταν σαράντα ημερών, ο πατέρας πήγαινε στον κουμπάρο που τους στεφάνωσε και τον ρωτούσε αν ήθελε να βαφτίσει το μωρό. Ο κουμπάρος δικαιούταν να βαφτίσει το πρώτο τους μωρό.
Για να καλέσουν τον κουμπάρο έπαιρναν μία λαμπάδα και μία πετσέτα και στέλναν τα παιδιά της οικογένειας ή συγγενικά να του πουν την ημέρα που θα γινόταν η βάφτιση. Ο κουμπάρος ψώνιζε τα βαφτιστικά του μωρού και το δώρο που θα έκανε στην μητέρα του μωρού. Δώρο ψώνιζε και η μητέρα για τον κουμπάρο.
Ένας ή δύο συγγενείς ή φίλοι πήγαιναν μ' ένα καλάθι γαρίφαλα και καλούσαν τον κόσμο δίνοντάς τους από ένα.
Ο κουμπάρος έφερνε στην εκκλησία δύο κουβάδες με ζεστό νερό για την κολυμπήθρα. Το μωρό το έφερνε στην εκκλησία κάποιος συγγενής και εκεί το έπαιρνε ο κουμπάρος αφού του έδινε λεφτά. Η μητέρα δεν πήγαινε στην εκκλησία, αλλά καθόταν στο σπίτι.
Την ώρα της βάφτισης ρίχνανε λεφτά μέσα στην κολυμπήθρα, τα οποία τα έπαιρνε πίσω αυτός που τα έριχνε.
Ο κουμπάρος έλεγε το όνομα, το οποίο δεν το ήξερε κανένας άλλος (μέχρι τότε το μωρό το φώναζαν μπέμπη-μπέμπα) και τα παιδιά έτρεχαν να πουν το όνομα στη μητέρα του μωρού. Όποιο παιδί έφτανε πρώτο του έδινε περισσότερα λεφτά απ' τα άλλα. Όταν τελείωνε η βάφτιση, σηκώνανε τον κουμπάρο ψηλά και φώναζαν "Άξιος".
Μετά δύο κορίτσια έπαιρναν το νερό της κολυμπήθρας και το έχυναν σε κάποιο καθαρό μέρος και ο κουμπάρος τα έδινε λεφτά. Αντί για μπομπονιέρες μοίραζαν στον κόσμο καραμέλες, λεφτά και μικρά σταυρουδάκια
Ο κουμπάρος πήγαινε στο σπίτι της μητέρας του μωρού και εκεί η μητέρα γονάτιζε τρεις φορές, του φιλούσε το χέρι και έπαιρνε το μωρό. Τότε ο κουμπάρος της έλεγε: "Σου παραδίνω το βαφτιστικό μου να το προσέξεις σαν τα μάτια κι απ' τη φωτιά κι από όλα τα κακά".
Ακολουθούσε το γλέντι.
Όταν ο κουμπάρος έφευγε απ' το σπίτι πήγαινε πάνω απ' τη κούνια του μωρού, το φιλούσε και του έριχνε λεφτά. Το ίδιο έκαναν και άλλοι συγγενείς.
Έτσι τέλειωνε η βάφτιση.

Ορισμός και Μέτρο Υγιούς Ανθρώπου




H ασθένεια – νόσος είναι η εκδήλωση ενός αποσυντονισμού του ατόμου από το «όλον» του. Ο αποσυντονισμός παίρνει την μορφή προτύπου (pattern) και εκφράζεται μέσω ταυτόχρονων συμπτωμάτων από το νοητικό, συναισθηματικό και σωματικό (φυσικό) επίπεδο. Ερώτηση- Μήπως αντί για ασθένειες και νόσους ή συμπτώματα στην ολιστική θεραπεία να μιλάμε για πρότυπα σημείων; Τα πρότυπα σημείων θα μπορούσαν να είναι σύνολα (sets) χωροχρονικών σχέσεων μεταξύ σημείων υγείας και παθολογίας/αποσυντονισμού του ασθενή.
Η ομοιοπαθητική θεωρεί πως ο ανθρώπινος οργανισμός δεν είναι απλά μια συνάθροιση υλικών συστατικών αλλά θεωρεί μέσα σε αυτόν την ύπαρξη μιας «ζωτικής δύναμης» η οποία τον διαπερνά, τον κατευθύνει και τον ισορροπεί τόσο σε συνθήκες υγείας όσο και ασθένειας. Ο James Tyler Kent (1849-1916), ένας από τους κορυφαίους θεωρητικούς ομοιοπαθητικούς, χαρακτηριστικά αναφέρει πως: «η ζωτική δύναμη είναι προικισμένη με μορφοποιητικό νού, διαπερνά την υλική υπόσταση χωρίς να την αντικαθιστά, δημιουργεί τάξη στο σώμα και είναι προσαρμοστική και δημιουργική». Είναι αυτή που κατά την ομοιοπαθητική γεννά τις σκέψεις και την δημιουργικότητα, είναι σε αυτή που οφείλεται η έμπνευση.  (διάβασε επίσης Η Ασθένεια Δεν Υπάρχει)
Ο αμυντικός μηχανισμός αποτελεί εκείνη την πλευρά της ζωτικής δύναμης, η οποία εμφανίζεται και αντιδρά συγκεκριμένα στην εμφανιζόμενη ασθένεια. Επιτελεί μόνο μία από τις λειτουργίες της ζωτικής δύναμης και μπορεί να θεωρηθεί σαν το εργαλείο που χρησιμοποιεί αυτή προκειμένου να επέλθει η θεραπεία σε συνθήκες ασθένειας.
1  2
Το πρώτιστο καθήκον μιας επιστήμης που ισχυρίζεται, ότι βασικό σκοπό της έχει να επαναφέρει την υγεία, είναι να ορίσει: