Στέκονται οι νέοι και κοιτούν τον γέρο-Όμηρο να πλησιάζει την ιστορία του στην έλευση των Αμαζόνων...
Και το μυαλό του σταματάει...
Τα μάτια του σα να βρίσκουν το φώς τους και κοιτούν αυτή τη μεγάλη στιγμή που χάραξε μια αιώνια ιστορία...
Οι νέοι παρακολουθούν τα μάτια του γερο-Ομήρου να δακρύζουν μελαγχολικά...
"Ήταν εκείνη η στιγμή που ο καθένας θα μπορούσε κατάρες να στείλει στις
Μοίρες για τους δρόμους που χάραξαν σε αυτούς τους δύο νέους... ΄Ηταν
εκείνη η στιγμή που ακόμη και οι σκληρόκαρδοι Θεοί δάκρυσαν και λύγισαν
μπροστά στο θέαμα... Ήταν εκείνη η στιγμή που ακόμη και ο Άδης δίστασε
για μια στιγμή να κάνει το χρέος του...
Η μάχες έξω από τα μεγαλειώδη τοίχη της Τροίας έφταναν στην αποκορύφωση
τους... Ο νεαρός Αχιλλέας δόξαζε την αθανασία του ονόματος του και στο
πλάϊ του τόσοι άλλοι Έλληνες βασιλιάδες...