Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012

Το σύνδρομο της είδησης

     Η τρέλα των Ελλήνων κρέμεται από μανταλάκια. Σε άλλους λαούς η τρέλα κρέμεται από μεταφυσικές αγωνίες, από τον Καντ ή τον Βούδα, από το αν θα καταργηθούν οι πύραυλοι μέσου βεληνεκούς ή από το αν θα καταργηθούν τα μονά-ζυγά μέσου βεληνεκούς.
     Στην Ελλάδα, η τρέλα ξεκινάει απ' αλλού.
     Όποιος δει τον καθημερινό Τύπο, κρεμασμένο με μανταλάκια, κάθε μέρα, έξω απ' τα περίπτερα, θα με καταλάβει. Δεν χρειάζεται να δει τίποτε άλλο. Έχει μπροστά του το πανόραμα της ελληνικής σχιζοφρένειας.

ΠΟΣΟ ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ ΗΤΑΝ ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ;


Το πόσο φιλέλληνες ήταν οι λεγόμενοι «πατέρες» της ορθοδοξίας προκύπτει από τα παρακάτω κείμενά τους.

Ο ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ή ΑΪ-ΒΑΣΙΛΗΣ (330-379 Μ.Χ.), ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ

1) στο έργο του “εις προφητην ησαϊα” 9.230.8 έλεγε: «Είναι εχθροί οι Έλληνες, διότι διασκεδάζουν κατα­βροχθίζοντας με ορθάνοιχτο στόμα τον “Ισραήλ”. Στόμα δε λέγει εδώ ο προφήτης (βλ. Ησαΐας θ’ 11) την σοφιστική του λόγου δύναμη η οποία τα πάντα χρησι­μοποίησε για να παραπλανήσει τους εν απλότητι πιστευσάντων».
2) στο έργο του «εις τον προφητην ησαϊάν προοιμιον» 7.196.3 έλεγε β) «Προσταγή, (!!!) μη δειλιάζετε από των Ελληνικών πιθανολογημάτων… τα οποία είναι σκέτα ξύλα, μάλλον δε δάδες που απώλεσαν και του δαυλού την ζωντάνια και του ξύλου την ισχύ, μη έχοντας δε ού­τε και του πυρός την φωτεινότητα, αλλά σαν δάδες καπνίζουσες καταμελανώνουν και σπιλώνουν όσους τα πιάνουν και φέρνουν δάκρυα στα μάτια όσων τα πλησιάζουν. Έτσι είναι και (των Ελλήνων) η ψευδώνυμος γνώ­ση σε όσους την χρησιμοποιούν»

Η πυρπόληση της «αιώνιας πόλης» – Ποιος έκαψε την Ρώμη; Ο Νέρωνας ή ο Παύλος;

Φίλτατοι Συνέλληνες,
Το θέμα που θα διαπραγματευτώ είναι καρπός μακροχρονίου έρευνας και μελέτης και, αισθάνομαι την ανάγκη να την κοινωνήσω μαζί σας. Θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος και ακριβολόγος, τα στοιχεία που θα παρουσιάσω έχουν ιστορικές βάσεις και αποδείξεις και δεν αποτελούν καρπόν αυθαιρεσίας, ούτε και εμπάθειας, αλλά είναι παρμένα από τα ίδια τα αντικρουόμενα και ασύγχρονα έργα των ίδιων των πρωταγωνιστών. Ο κάθε σοβαρός ερευνητής οφείλει εάν σέβεται τον εαυτόν του, αλλά και το ακροατήριο του να φέρει καθαρούς λευκούς κρυστάλλινους και όχι παραμορφωτικούς φακούς, να εξιστορεί τα αληθή γεγονότα και τα συμπεράσματα να εξάγονται στο τέλος κατόπιν γονίμου διαλόγου. Προς άρσην κάθε παρανοήσεως και συμπληρώσεων, τονίζω κανείς δεν διδάσκει κανέναν, ο μόνος διδασκόμενος είναι πάντοτε ο εκάστοτε ομιλητής, διότι εντρυφεί και εμβαθύνει στο εξεταζόμενο θέμα αρκετό καιρό, εάν φυσικά σέβεται το ακροατήριό του και δεν ενεργεί σκόπιμα και κακόβουλα.