Τρίτη 8 Μαΐου 2012

31. Η ζωή μου στην Κορέα



Με τις καταστροφές που άφησαν οι Βορειοκορεάτες, το σιδηροδρομικό δίκτυο είχε παραλύσει. Έτσι, ώσπου να φθάσω στον καθορισθέντα σταθμό, ταξίδευα κλεισμένος στο φορτηγό βαγόνι δύο ημερόνυχτα. Ευτυχώς υπήρχε η σουλτανίνα και οι παρατεταμένες στάσεις του τραίνου κι’ έπινα σ’ αυτές λίγο νερό. Όταν με κοίταζε κανένας Νοτιοκορεάτης περίεργα, του έδειχνα τον αριστερό μου ώμο, όπου υπήρχε ένα τετράγωνο πανί στο οποίο ήταν κεντημένη η σημαία μας και πάνω απ’ αυτή, μέσα σε ιδιαίτερο παραλληλεπίπεδο ύφασμα, κεντημένες στα Αγγλικά οι λέξεις «Ελληνικές εκστρατευτικές δυνάμεις» κι’ όσοι ήταν αγράμματοι απορούσαν για το τι ήταν αυτό που τους έδειχνα, οι εγγράμματοι όμως Νοτιοκορεάτες που ήξεραν ή έμαθαν μερικά Αγγλικά από την έναρξη του πολέμου στη χώρα τους, που πρώτοι οι Αμερικανοί αντιστάθηκαν στους εισβολείς, μόλις διάβαζαν τις πάνω από τη σημαία μας λέξεις έδειχναν τον σεβασμό τους σε μένα τον Ανθυπασπιστή με τις σαρδέλλες στις επωμίδες του, δηλαδή τον φέροντα την τελευταία βαθμίδα στην ιεραρχία των Ελλήνων αξιωματικών του στρατεύματος.