Κήυξ & Αλκυόνη

 Άγαλμα που αναπαριστά τον Κύηκα και την Αλκυόνη στον Κήπο των Ρόδων στο Βερολίνο 

Dr. Bernd Gross, CC BY-SA 3.0 DE  via Wikimedia Commons

Ο βασιλιάς Κήυξ της Τραχίδας (πόλη της Τραχινίας νότια της Θεσσαλίας) και η σύζυγός του Αλκυόνη μεταμορφώθηκαν, σε πτηνά από τον Δία, λόγω της άκρατης αλαζονείας τους.

Όταν παντρεύτηκε ο Κήυξ (γιός του Εωσφόρου και της Φιλονίδος) την Αλκυόνη (κόρη του θεού των ανέμων Αιόλου και της Εναρέτης) έγιναν ένα ταιριαστό ζευγάρι και ζούσαν ευτυχισμένοι στο βασίλειό τους. Θεοί και θνητοί τους θαύμαζαν για τη φυσική ομορφιά, αλλά και για τη μεγάλη αγάπη που είχε ο ένας για τον άλλον.

Ο Ξεχασμένος Δίδυμος Αδερφός του Ηρακλή

 Στην Ελληνική μυθολογία ο Ιφικλής (στα αρχ. ελλ. Ἰφικλῆς) ήταν γιος του Αμφιτρύωνα και της Αλκμήνης, δίδυμος ετεροθαλής αδελφός του Ηρακλή, πατέρας του Ιόλαου και, κατά μια εκδοχή, της Ιόπης, η οποία δόθηκε ως σύζυγος στον Θησέα.

Ακολούθησε τον Ηρακλή σε πολλούς από τους αγώνες του όπως και στο κυνήγι του Καλυδώνιου κάπρου. Κατά την εκστρατεία όμως του αδελφού του κατά των Μολιονιδών τραυματίσθηκε και πέθανε στη Φενεό της Αρκαδίας.

Όταν οι Καταλανοί μισθοφόροι εισέβαλαν και ρήμαξαν την Ελλάδα

Η ιστορία είναι γεμάτη από γεγονότα και εξελίξεις που, με βάση τα δεδομένα της σημερινής εποχής, προκαλούν ιδιαίτερη εντύπωση- όπως η κληρονομιά που άφησαν πίσω τους, σε μακρινά (σε σχέση με τη σημερινή Ελλάδα) σημεία της οικουμένης, οι κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου, οι ελληνικές ρίζες σημερινών μεγάλων πόλεων- καρπών του αποικισμού των ακτών της Μεσογείου από τους αρχαίους Έλληνες, η «περίεργη» προέλευση κάποιων τοπωνυμίων που χρησιμοποιούνται ακόμα και σήμερα (πχ η σύνδεση του «Κορδελιού» με τον Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο- Coeur de Lion) και άλλα πολλά.

Σε αυτό το πλαίσιο, με τις εξελίξεις στην Καταλονία να βρίσκονται στην επικαιρότητα, αξίζει να αναφερθεί κανείς πως η ιστορία των Καταλανών σε κάποια φάση της διασταυρώθηκε με την ελληνική- και τα αποτελέσματα δεν ήταν καθόλου θετικά για τους κατοίκους του ελλαδικού χώρου.

Η ακαταμάχητη γοητεία των κακών

 

Ανέκαθεν οι "κακοί" των διαφόρων ιστοριών και ταινιών μού φαίνονταν πολύ πιο ενδιαφέροντες από τους βασικούς και "καλούς" ήρωες. Η συμπάθειά μου νομίζω είχε με κάνει με την κατάφωρη αδικία εις βάρος του. Η τυραννική κυριαρχία του συγγραφέα τούς αφαιρούσε κάθε ελπίδα να θριαμβεύσουν στο τέλος, οι προσπάθειές τους, όσο επιτήδειες και δαιμόνιες, ήταν καταδικασμένες να αποτύχουν. Τον τελικό λόγο τον είχε μια πένα που μοιραία στο τέλος θα υπέγραφε την καταδίκη τους.

Όταν ως φοιτητής είχα πρωτοδιαβάσει την Αινειάδα, η ακαταμάχητη γοητεία της Διδώς και της ατίθασης Αμαζόνας Καμίλλας είχε επισκιάσει πλήρως τον Αινεία και τους υπόλοιπους ήρωες. Μου πήρε καιρό να καταλάβω ότι μέρος της γοητείας αυτών των γυναικών ήταν ότι ανήκαν στο αντίπαλο στρατόπεδο. Ήταν οι δυο ηρωίδες που ουσιαστικά προσπάθησαν να εμποδίσουν τον ανδροκρατούμενο κόσμο ενός έπους που περιγράφει τα θεμέλια της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Και ο τρόπος που οι γενναίες αυτές γυναίκες πέφτουν στην Αινειάδα είναι καθόλα άνανδρος και γι' αυτό φυσικά ευθύνονται οι ρωμαίοι εθνοπατέρες. Μακράν όμως ο αγαπημένος μου χαρακτήρας από την Αινειάδα είναι η Ερινύα Αλληκτώ.

«Καρκινικές Επιγραφές»

 «Καρκινικές Επιγραφές». Τι είναι; Σίγουρα, ουδεμία σχέση έχουν με την επάρατη νόσο ή με το δημοφιλές ζώδιο του νερού. Οι «καρκινικές» επιγραφές είναι φράσεις οι οποίες μπορούν να διαβαστούν από αριστερά προς τα δεξιά (δηλαδή, όπως έχει επικρατήσει να διαβάζουμε όλα τα κείμενα), αλλά και αντιστρόφως, από τα δεξιά προς τα αριστερά. Με άλλα λόγια, οι φράσεις αυτές διαβάζονται από την αρχή προς το τέλος αλλά κι από το τέλος προς την αρχή, αποδίδοντας το ίδιο νόημα και στις δυο περιπτώσεις!

Για να δώσουμε ένα παράδειγμα… Όλοι θα έχετε ακούσει, έστω και φευγαλέα, τη φράση «Νίψον ανομήματα, μη μόναν όψιν». Ε, λοιπόν, αυτή είναι η γνωστότερη «καρκινική» επιγραφή, χαραγμένη σε μια κρήνη στο προαύλιο της Αγιά – Σοφιάς στην Κωνσταντινούπολη. Τι σημαίνει; «Ξέπλυνε τις αμαρτίες σου κι όχι μόνο το πρόσωπό σου». Για προσπάθησε να το διαβάσεις και ανάποδα… Πίστεψέ με, θα τα καταφέρεις…

Από πού όμως προέρχεται η ονομασία «καρκινική επιγραφή»; Από την κίνηση του κάβουρα, του «καρκίνου» με άλλα λόγια! Όπως, λοιπόν, ο κάβουρας κινείται πλάγια, δεξιά - αριστερά - δεξιά - αριστερά, για να κάνει κάποια βήματα μπροστά, έτσι κι εμείς οφείλουμε να ακολουθήσουμε τις κινήσεις του για να μπορέσουμε να διαβάσουμε τέτοιου είδους επιγραφές!

Άλλα παραδείγματα «καρκινικών επιγραφών» αποτελούν οι φράσεις:

«Νόμον, ο κοινός, έχε σον οικονόμον» (Να έχεις το νόμο του κράτους, νόμο και στο σπιτικό σου),

«Σος ειμί, τίμιε, σός» (Δικός σου είμαι, τίμιε, δικός σου),

«Σοφά ται και μη, γη μια και τάφος» (Είτε μιλάς σοφά είτε όχι, πάνω σε μια γη πατούμε και μέσα στην ίδια γη θαβόμαστε),

« Ιερά σα παρά χείλη, Ήλιε, χαρά πάσα ρει» (Από τα δικά σου λόγια τα ιερά, Ήλιε, τρέχει ο καθένας με μεγάλη χαρά),

«Νοσώ. Σύ ος η ίαμα, Ιησού, σώσον» (Ασθενώ. Εσύ που είσαι η γιατρειά, Ιησού, σώσε με),Και πολλές άλλες ακόμη…..

«Καρκινικές» λέξεις που χρησιμοποιούμε καθημερινώς! Εκτός από τις αρχαίες αυτές επιγραφές, υπάρχουν και λέξεις «καρκινικές» ή αλλιώς συμμετρικές, τις οποίες συναντάμε στην καθημερινότητά μας. Κι όμως, δεν μας πάει ο νους ότι μπορούν να διαβαστούν και ανάποδα! Τι λες για τα ονόματα «ΑΝΝΑ» ή «ΣΑΒΒΑΣ»; Ή ακόμη και για την πόλη «ΣΕΡΡΕΣ»; Τη λέξη «άλλα» ή «αλλά»; Εντυπωσιακό;

Ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι ότι εκτός από «καρκινικές» λέξεις, φράσεις ή προτάσεις, υπάρχουν και ολόκληρα «καρκινικά» κείμενα, ποιήματα, ακόμα και συλλογές διηγημάτων που βασίζονται σε αυτό τον «παλίνδρομο» τρόπο γραφής και ανάγνωσης! Φαντάσου να διαβάζεις ένα βιβλίο ξεκινώντας από την τελευταία σελίδα, από την τελευταία πρόταση και ουσιαστικά να διαβάζεις την αρχή της ιστορίας… Και… φτάνοντας στην πρώτη σελίδα να καταλήγεις στο τέλος της..!

Κλείνοντας, θα αναφερθούμε και στο ανέκδοτο περί της πρώτης «καρκινικής» φράσης, η οποία  που ειπώθηκε  υποτίθεται  από τον Αδάμ, ο οποίος όταν συνάντησε την Εύα. Τι της είπε; « Madam, I' m Adam.» 

https://mythagogia.blogspot.com

Το σύννεφο και ο αμμόλοφος

 

Ένα νεαρό σύννεφο γεννήθηκε στο μέσο μιας μεγάλης καταιγίδας στη Μεσόγειο. Αλλά δεν πρόλαβε να μεγαλώσει εκεί, ένας δυνατός άνεμος έσπρωξε όλα τα σύννεφα προς την Ανατολή.

Μόλις έφτασαν στην ήπειρο, το κλίμα άλλαξε στον ουρανό έλαμπε ένας γενναιόδωρος ήλιος και από κάτω τους εκτεινόταν η χρυσαφένια άμμος της ερήμου Σαχάρα. Ο άνεμος συνέχισε να τα σπρώχνει προς τα δάση του Νότου, καθώς στη έρημο δεν βρέχει σχεδόν ποτέ.

Ωστόσο, τα νεαρά σύννεφα είναι σαν τους νεαρούς ανθρώπους. Το σύννεφό μας λοιπόν αποφάσισε ν’ απομακρυνθεί από τους γονείς του και τους μεγαλύτερους φίλους του για να γνωρίσει τον κόσμο.

– Τι κάνεις εκεί; Φώναξε ο άνεμος. Η έρημος είναι όλη ίδια! Γύρνα στο σμήνος και θα πάμε στο κέντρο της Αφρικής, όπου υπάρχουν εκθαμβωτικά βουνά και δέντρα!

Αλλά το νεαρό σύννεφο, ανυπότακτο από τη φύση του, δεν υπάκουσε. Χαμήλωσε σιγά-σιγά, έως ότου κατάφερε να αιωρηθεί σε μια γενναιόδωρη και γλυκιά αύρα και να πλησιάσει τη χρυσαφένια άμμο. Αφού τριγύρισε αρκετά, πρόσεξε ότι ένας από τους αμμόλοφους του χαμογελούσε. Είδε ότι κι εκείνος ήταν νέος, πρόσφατα σχηματισμένος από τον άνεμο που μόλις είχε περάσει. Την ίδια στιγμή ερωτεύτηκε την χρυσή του κόμη.

– Καλημέρα, είπε. Πώς είναι η ζωή εκεί κάτω;

Γιατί είναι τόσο θυμωμένοι στο διαδίκτυο;

Δεν μπορεί κανείς παρά να παρατηρήσει την επιθετικότητα των χρηστών του internet, όχι όμως μόνο στην Ελλάδα. Είναι καλό ή κακό; Ψυχολόγοι, σύμφωνα με το Scientific American λένε πως αυτή η εθιστική ανταλλαγή δηλητηριωδών σχολίων στα κοινωνικά δίκτυα και το internet, θα πρέπει να αποφεύγεται –ή απλά να λογοκρίνεται από τις ιστοσελίδες- γιατί κάνουν κακό στην κοινωνία και την ψυχική υγεία.

Τα σχόλια πια είναι «υπερβολικά επιθετικά, χωρίς να οδηγούν σε κανένα συμπέρασμα» λέει ο Art Markman, καθηγητής ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο του Τέξας. «Στο τέλος ενός τέτοιου διαδικτυακού τσακωμού δεν υπάρχει περίπτωση να πιστέψεις ότι κάποιος σε ακούει. Βιώνοντας, λοιπόν, μία δυνατή συναισθηματική εμπειρία που δεν εκτονώνεται με υγιή τρόπο, αυτό δεν μπορεί να είναι για καλό». Αν, όμως, δεν είναι υγιές και δεν μας προσφέρει ικανοποίηση, γιατί το κάνουμε;