Δευτέρα 31 Αυγούστου 2015

Αναθεωρώντας την αρρενωπότητα

vitruvian-man-970x450_17749
λεπτομέρεια από το έργο «Vitruvian Man» του Leonardo Da Vinci

ΜΙΑ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΑΝΔΡΙΚΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΖΟΝΤΑΙ

του Shepherd Bliss (αφιέρωμα στο Φύλο/ IC#16, Context Institute, Άνοιξη, 1987:21)

Ο Δρ Shepherd Bliss διδάσκει ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο John F. Kennedy στην Orinda της ΚαλιφόρνιαΥπήρξε επιμελητής του Εγχειριδίου για τη Νέα Ολιστική Υγεία (The New Holistic Health Handbook), ενώ προς το παρόν συνεπιμελείται την Επιθεώρηση για τις Αντρικές Σπουδές (The Men’s Studies Review) και εργάζεται ως παραγωγός για το πρόγραμμα «Άνδρες που Αλλάζουν» στο ραδιοφωνικό σταθμόKPFA. Ο Shepherd μοιράζει το χρόνο του ανάμεσα στη Βοστώνη και το Σαν Φραντσίσκο. Το άρθρο αυτό, πρωτοδημοσιεύτηκε στο Περιοδικό για τη Γιόγκα (Yoga Journal), στο τεύχος Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου 1986 και ανατυπώνεται εδώ με τη συγκατάθεσή του.
«Οι άνδρες είναι τόσο ενδιαφέροντα πλάσματα», άκουσα τυχαία να λέει μια γυναίκα στον οδηγό ενός λεωφορείου στην Ατλάντα, όπου βρισκόμουν για να συμμετάσχω στο 11ο Εθνικό Συνέδριο για τους ‘Ανδρες και την Αρρενωπότητα. «Είναι τόσο μυστηριώδεις.»
«Ναι», έγνεψα από μέσα μου συμφωνώντας μαζί της.
«Μπορούν να εκφράζουν τον άγριο εαυτό τους δίχως να γίνονται σκληροί, να θυμώνουν δίχως να είναι βίαιοι, να εκφράζουν τη σεξουαλικότητά τους δίχως να γίνονται πιεστικοί, να αναπτύσσουν την πνευματικότητά τους δίχως να χάνουν τον αισθησιασμό τους και είναι σε θέση να αγαπούν πραγματικά», περιγράφει το είδος των ανδρών που θα ήθελε να δει να αναδεικνύονται μια άλλη γυναίκα, η φεμινίστρια και συγγραφέας Starhawk.
«Ναι», γνέφω συμφωνώντας μαζί της.

Σάββατο 29 Αυγούστου 2015

To Mαγαζί της Αλήθειας

Ο άνθρωπος περπατούσε σ' εκείνα τα σοκάκια της επαρχιακής πόλης...
Είχε χρόνο και γι' αυτό κοντοστεκόταν για λίγο μπροστά σε κάθε βιτρίνα, σε κάθε κατάστημα, σε κάθε πλατεία.

Το Μαγαζί της Αλήθειας
Ο άνθρωπος έμεινε έκπληκτος! Σκέφτηκε ότι αν και διέθετε ανεπτυγμένη φαντασία, του ήταν αδύνατον να φανταστεί τι μπορεί να πουλούσαν.
Μπήκε.


Πλησίασε την κοπέλα που στεκόταν στον πάγκο και τη ρώτησε:
"Συγνώμη αυτό είναι το μαγαζί της αλήθειας;"
"Μάλιστα κύριε. Τι λογής αλήθεια θέλετε; αλήθεια σχετική... αλήθεια στατιστική... πλήρη αλήθεια;"

Ώστε λοιπόν πουλούσαν αλήθεια...
Ποτέ δεν είχα φανταστεί, ότι ήταν δυνατό κάτι τέτοιο. Να πηγαίνεις σ' ένα μέρος και να παίρνεις την αλήθεια... ήταν υπέροχο!

"Θέλω πλήρη αλήθεια" αποκρίθηκε ο άνθρωπος χωρίς ταλάντευση.
"Είμαι τόσο απαυδισμένος από τα ψέματα και τις πλαστογραφίες ...σκέφτηκε..." "Δεν θέλω άλλες γενικεύσεις, ούτε δικαιολογίες - δεν θέλω απάτες, ούτε κοροϊδίες..."

"Απόλυτη αλήθεια " διόρθωσε....
- Μάλιστα κύριε! ακολουθήστε με...

Η κοπέλα συνόδευσε τον πελάτη, σ' ένα άλλο μέρος του καταστήματος και δείχνοντας ένα πωλητή με αυστηρό ύφος είπε:
"O κύριος θα σας εξυπηρετήση."

Ο πωλητής πλησίασε και περίμενε τον πελάτη να μιλήσει...
"Ήρθα ν' αγοράσω την απόλυτη αλήθεια."
"Αχα. Συγνώμη, γνωρίζετε την τιμή;" 
- Όχι. Πόσο κοστίζει; αποκρίθηκε τυπικά. Στην πραγματικότητα ήξερε, ότι θα πλήρωνε όσο κι όσο για να έχει την πλήρη αλήθεια.

Για όλη την αλήθεια, είπε ο πωλητής, "το αντίτιμο είναι ότι ποτέ πια δεν θα έχετε την ησυχία σας..." 
Ένα ρίγος διέτρεξε τη ράχη του ανθρώπου.
Ποτέ δεν είχε φανταστεί ό,τι το κόστος θα ήταν τόσο υψηλό!

"Ε... ευχαριστώ.... Συγγνώμη..." Ψέλλισε.
Έκανε μεταβολή και βγήκε από το κατάστημα, κοιτώντας το έδαφος.

Ένιωσε λίγο θλιμμένος όταν κατάλαβε ότι δεν ήταν ακόμα προετοιμασμένος για την "απόλυτη αλήθεια!" Και ότι ακόμα χρειαζόταν "ορισμένα ψέματα..." για να βρίσκει ανάπαυση, ορισμένους μύθους, και εξιδανικεύσεις για να καταφεύγει... " ότι ήθελε κάποιες δικαιολογίες ...για να μην αντιμετωπίζει "τον ίδιο του τον εαυτό."


Χόρχε Μπουκάι

Παρασκευή 28 Αυγούστου 2015

Σκύλος: Προστάτης και σύμβολο ευημερίας

   
Ο Σκύλος όχι μόνο φέρνει πλούτο, αλλά φροντίζει και για τη φύλαξή του, σύμφωνα με το Φενγκ σούι.
Οι Ταοϊστές ισχυρίζονται ό,τι οι περιουσίες των ανθρώπων που έχουν σκύλο παρουσιάζουν ανοδική τάση.
Ο δάσκαλος Δρ Wu, πίστευε ότι είναι καλό οι άνθρωποι να έχουν σκυλιά στο σπίτι τους, διότι ο σκύλος όχι μόνο φέρνει χρήματα αλλά επιπλέον τα προστατεύει.
Το αντίστοιχο ζώδιο με το Σκύλο, στο δυτικό ωροσκόπιο, είναι ο Ζυγός και ως εκ τούτου σχετίζεται με τον πλανήτη Αφροδίτη. Συμβολίζει την πίστη, την δικαιοσύνη και την υπομονή.

Ο Άνθρωπος Που Δεν Ήταν Εκεί

Ο άνθρωπος που δεν ήταν εκεί γεννήθηκε 
μια νύχτα με βροχή. 
Είχε μεγάλα μάτια, διάφανα, 
και μακριά μαλλιά. 
Ο γιατρός είπε στη λεχώνα ότι είχε γεννήσει 
ένα ξωτικό. 
Εκείνη το 'ξερε.

Ο άνθρωπος που δεν ήταν εκεί κοιμόταν 

μ' ανοιχτά μάτια τη μέρα και ξυπνούσε 
τα βράδια, για να κλάψει. 
Ο γάτος της οικογένειας, ένας αργόσχολος 
σιαμέζος, καθόταν στο προσκεφάλι του, 
για να διώχνει τ' άσχημα όνειρα 
και τ' ανόσια πνεύματα.

Ο άνθρωπος που δεν ήταν εκεί άργησε να μιλήσει και δυσκολεύτηκε να μάθει να περπατά. 

Προτιμούσε να κοιμάται, αγκαλιά με τον γάτο. Κι όταν ξυπνούσε περνούσε ώρες πολλές 
κοιτώντας τις σκιές στο ταβάνι ή έφτιαχνε αλλόκοτα πλάσματα από πλαστελίνη. 
Τους έδινε κι ονόματα, λέξεις μπερδεμένες που ακούγονταν σαν Κουένυα και Σίνταριν και 
Φαλάνια και Σύρινθαλ.

Ο άνθρωπος που δεν ήταν εκεί πήγε σχολείο, αλλά έγραφε τα γράμματα ανάποδα. 
Την ώρα του μαθήματος ζωγράφιζε αγγέλους στο τετράδιο του και στο διάλειμμα έμενε 
να παρατηρεί πώς οι σφήκες έτρωγαν τ' αχλάδια που πέφταν απ' το δέντρο. 
Οι δάσκαλοι δεν τον μάλωναν, γιατί ήταν ήσυχος κι είχε μεγάλα μάτια. 
Τ' άλλα παιδιά τον άφηναν στην ησυχία του, γιατί καταλάβαιναν ότι δεν είναι εκεί.

Ένα βράδυ οι γονείς του τον έχασαν. Τον έψαξαν, ξεσήκωσαν τη γειτονιά, φώναξαν την 

αστυνομία. 
Τελικά τον βρήκαν στο πανηγύρι, δίπλα στον πάγκο ενός πλανόδιου καλλιτέχνη.

Ο πλανόδιος έφτιαχνε λέξεις από σύρμα, ονόματα ανθρώπων και ζώων και ονείρων. 
Δεν χρησιμοποιούσε εργαλεία. Έπιανε το σύρμα και το 'στριβε, το γυρνούσε, το ίσιωνε, 
το στίλβωνε, μέχρι που κρατούσε το όνομα κάποιου ή -μερικές φορές- έναν στίχο.

Ο άνθρωπος που δεν ήταν εκεί είχε ξεχαστεί να κοιτάει τα επιδέξια χέρια του καλλιτέχνη, 

όλη νύχτα.

Οι γονείς του τον μάλωσαν, αλλά εκείνος δεν ήταν εκεί. 

Μόλις έφτασαν σπίτι ξεκίνησε να φτιάχνει τις δικές του λέξεις από σύρμα.

Τα χρόνια κυλούσαν κι ο άνθρωπος που δεν ήταν εκεί περνούσε όλο και περισσότερο 
καιρό με τα μικρά του καλλιτεχνήματα. Όσοι τον συναντούσαν νόμιζαν ότι ήταν εκεί. 
Έτσι φαινόταν. Και συχνά ήταν. 
Όμως όσοι τον γνώριζαν καλύτερα ήξεραν ότι δεν ήταν εκεί.

Όταν μεγάλωσε ο άνθρωπος που δεν ήταν εκεί γνώρισε ένα κορίτσι που του έμοιαζε. 
Είχε μεγάλα διάφανα μάτια και μακριά μαλλιά. 
Ζωγράφιζε θλιμμένα πρόσωπα και περπατούσε σαν γάτα. 
Ο άνθρωπος που δεν ήταν εκεί γοητεύτηκε απ' το κορίτσι.

Μια θερινή νύχτα, σ' ένα παγκάκι πάνω απ' το Αιγαίο, τη ρώτησε αν θα τον παντρευόταν 

κάποτε. Εκείνη δέχτηκε. Ο άνθρωπος που δεν ήταν εκεί της φόρεσε στο δάχτυλο ένα κρίκο 
από αναψυκτικό.

Έκαναν ένα παιδί με μεγάλα διάφανα μάτια.

Τα χρόνια συνέχισαν να περνάνε, έτσι όπως συνηθίζουν να κάνουν απ' την αρχή 
του κόσμου.

Ο άνθρωπος που δεν ήταν εκεί είχε στήσει έναν πάγκο με τις λέξεις του, πλανόδιος 
κι εκείνος όπως ο δάσκαλος του. Σπάνια όμως πουλούσε κάποια λέξη από σύρμα. 
Τις περισσότερες τις χάριζε και χαιρόταν όταν έβλεπε τους ανθρώπους να τις φοράνε 
στο στήθος, πάνω στην καρδιά.

Ο άνθρωπος που δεν ήταν εκεί αγαπούσε τις νύχτες και τις βροχές. 
Αγαπούσε το γέλιο των παιδιών και τα μπαλόνια με ήλιο που το 'σκαγαν και φτάναν 
ως τον ήλιο.

Ο άνθρωπος που δεν ήταν εκεί είχε και κάποιους φίλους, ελάχιστους, μετρημένους 

στα δάκτυλα του χεριού ενός πάντα. 
Όταν βρισκόταν με τους φίλους του κανείς δεν ήταν εκεί.
Κι ένιωθαν ωραία να μην είναι εκεί παρέα.

Κάποιες μέρες ο άνθρωπος που δεν ήταν εκεί ζήλευε τους ανθρώπους που μπορούσαν 

να είναι εκεί, τους ανθρώπους που τα κατάφερναν τόσο καλά εκεί.

Κάποιες νύχτες ο άνθρωπος που δεν ήταν εκεί ευχόταν να ήταν κι αυτός εκεί, 
κι ας μην είχε φτιάξει ούτε μια λέξη από σύρμα.

Δεν το είχε επιλέξει να μην είναι εκεί. Είχε συμβεί, έτσι όπως γεννήθηκε με μεγάλα 
διάφανα μάτια, ίσως επειδή κι η μητέρα του δεν ήταν εκεί.

Το κορίτσι με το δακτυλίδι από κρίκο αναψυκτικού προσπάθησε να τον βοηθήσει, 

να είναι εκεί. Κι εκείνος το ήθελε, όταν όμως βρισκόταν εκεί ξεθώριαζε, γινόταν διάφανος, 
τόσο που μπορούσες να δεις από μέσα του.

Και κάθε μέρα που περνούσε εκεί, ο άνθρωπος που δεν ήταν εκεί ένιωθε να χάνει ένα 
ακόμα κομμάτι του.

Μόνο οι λέξεις από σύρμα τον βοηθούσαν να ενώνει τα κομμάτια του.
Ο άνθρωπος που δεν ήταν εκεί κάποτε κατάλαβε ότι υπήρχαν πολλοί ακόμα άνθρωποι 
που δεν ήταν εκεί. Κι αν κάτι έφταιγε γι' αυτό δεν ήταν οι άνθρωποι, ήταν το εκεί.

Οι άνθρωποι που δεν ήταν εκεί δεν ήταν ηλίθιοι, δεν ήταν δειλοί, δεν ήταν ανίκανοι. 
Είχαν γεννηθεί με κάποια αποστροφή για το εκεί ή μπορεί να ήταν μόνο αλλεργία, 
αλλεργία σε όλα όσα τους δίνονταν έτοιμα, σε όλα όσα δεν ήταν δικά τους.

Οι άνθρωποι που δεν ήταν εκεί ήθελαν να δημιουργούν το εκεί τους.

Έφτιαχναν λέξεις, μουσικές, χορούς, πίνακες, σπίτια, φαγητά, ιδέες, εφευρέσεις, 
εξισώσεις, φάρμακα, σχολεία, επιστήμες.

Οι άνθρωποι που δεν ήταν εκεί έφτιαχναν τον κόσμο απ' την αρχή, έτσι όπως θα ήθελαν 
να είναι.

Δεν γνωρίζω πώς τελειώνει αυτή η ιστορία. Μου τη διηγήθηκε ένας καλλιτέχνης 
του δρόμου με μεγάλα μάτια. Είχε ινδιάνικο αίμα και τ' όνομά του ήταν Πλανόδιο Βουνό.

Κάποια στιγμή χαμογέλασε και σταμάτησε να είναι εκεί. Το χαμόγελο του άργησε να 
σβήσει, σαν να ήταν ο γάτος του Τσέσαϊρ.

Μου άφησε μόνο αυτές τις λέξεις, καμωμένες από σύρμα.

Έτσι δεν γνωρίζω πώς τελειώνει αυτή η ιστορία.

Ίσως και να μην τελειώνει.




Η εικόνα είναι λεπτομέρεια από πίνακα της Nelli Bloom



http://sanejoker.info

Πέμπτη 27 Αυγούστου 2015

Γιούχτας: Το πρόσωπο του Δία στο βουνό της Κρήτης



Το μυθικό βουνό της Κρήτης 

Το βουνό Γιούχτας είναι ένα σημείο ορόσημο 15 χιλιόμετρα στη Νότια πλευρά της πόλη του Ηράκλειου. Έχει υψόμετρο 811 μέτρα και σημαντικό ρόλο στην περιοχή, καθώς το ανθρωπόμορφο σχήμα του έχει δημιουργήσει μύθους για τον ρόλο του βουνού από την Μινωική εποχή.

Ο Γιούχτας έπαιζε σημαντικό ρόλο στην Μινωική ναυσιπλοΐα καθώς είναι το πρώτο βουνό που φαινόταν για όσους ερχόταν στην Κνωσσό.

Στον Γιούχτα υπάρχει συνεχής παρουσία του Ανθρώπου από την Νεολιθική εποχή. Στην Μινωική περίοδο υπήρξε ιερό βουνό και έχουν ανακαλυφθεί αξιόλογοι αρχαιολογικοί χώροι με ανεκτίμητης αξίας ευρήματα, όπως τα ανεμόσπηλια, το ιερό κορυφής, το χωστό νερό, και ο στραβομύτης.

Στην κορυφή του είχε οικοδομηθεί αρχαίος ιερός οίκος 8Χ5μ. με περίβολο που είχε κυκλώπειο τείχος, μέσα στο ιερό του οποίου ανακαλύφθηκαν λατρευτικά είδωλα ανδρών και γυναικών και αναθηματικά μέλη.

Στη βόρεια πλευρά του Γιούχτα, στη θέση Ανεμόσπηλια, ανασκάφηκε μινωϊκό ιερό που καταστράφηκε από σεισμό, μέσα στο οποίο βρέθηκαν τέσσερεις ανθρώπινοι σκελετοί, από τους οποίους ο ένας σε ειδική θέση και στάση.



Κατά την μυθολογία εδώ βρισκόταν ο τάφος του Δια. Το γεγονός αυτό ενισχύεται από την κορυφογραμμή του που θυμίζει έντονα ανθρώπινο πρόσωπο, αν το κοιτάξεις από βορειοδυτικά. Το “πρόσωπο” είναι ξαπλωμένο και κοιτάζει τον Κρητικό ουρανό.

Το όνομα του βουνού ήταν “Ιυττός” (Κνωσσία Δίκτη) στην αρχαιότητα. Το όνομα Γιούχτας αποτελεί παραφθορά του Λατινικού Γιούπιτερ που σημαίνει Δίας ακόμα όμως και το Ιυττός μπορεί με παράφραση να γίνει Γιούχτας (Ιυττός,Ιυκτός,Γιούκτας).

Η πίστη των Μινωιτών για την θεά της φυσικής ευφορίας που πέθαινε και αναγεννιόταν κάθε χρόνο συνεχίστηκε επηρεασμένη από την αρχαία Ελλάδα με την γέννηση του Δία στο νησί και μετά με την μεταφορά της Ευρώπης. Εδώ, μετά την αρπαγή της, γέννησε τους  γιους του Δία, τον Μίνωα, το Ραδάμανθη και τον Σαρπηδόνα.

Οι Κρητικοί αντίθετα από τους υπόλοιπους Έλληνες πίστευαν ότι ο Δίας δεν είναι αθάνατος αλλά πεθαίνει κι ανασταίνεται κάθε χρόνο συμβολίζοντας την δύναμη της φύσης που αναγεννιέται κάθε άνοιξη.

 Ο Γιούχτας ήταν ιερό βουνό και ένα από τα σημαντικότερα ιερά κορυφής του μινωικού πολιτισμού. Εκεί βρέθηκε ναός 3700 ετών και 4 βωμοί ήταν κάτι σαν η ακρόπολη της Κνωσού.

Ο Γιούχτας λοιπόν ένα μυθικό ανθρωπόμορφο βουνό που συμβολίζει τον τάφο του Δία, τον πατέρα θεών...





 http://www.ellinikoarxeio.com