Σάββατο 25 Νοεμβρίου 2017

Αγία Αικατερίνη



'Ηταν κόρη του επάρχου Κώνσταντος, γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια και πήρε από μικρή χριστιανική ανατροφή και παιδεία. 
Ήταν πολύ μορφωμένη γι' αυτό και την έλεγαν "πάνσοφη". Στα 18της μίλαγε άριστα πολλές γλώσσες και κατείχε φιλοσοφία και ρητορική.
 Επειδή ήταν και πολύ όμορφη, την ορέχτηκε ο τύραννος της Αλεξανδρείας, Μαξιμίνος, ο οποίος έστειλε, λένε, 50 ρήτορες να την μεταπείσουν να αλλαξοπιστήσει, αλλά, αντιθέτως, αυτή έκανε αυτούς να αλλαξοπιστήσουν. 
Η αγία, συν τοις άλλοις, απέρριψε τον τύραννο. Γι' αυτό και την φυλάκισε.
Στο κελλί της την επισκέφτηκαν η αυτοκράτειρα Φαυστίνα, ο αξιωματικός Πορφύριος και 200 στρατιώτες, με σκοπό πάλι να την μεταπείσουν, αλλά τους προσηλύτισε κι' αυτούς. 
Ο Μαξιμίνος τους αποκεφάλισε και κατόπιν την φόνευσαν, το 305. 

Κατ' άλλους, η αγία συνελήφθη επιστρέφοντας από την εξορία της και μαστιγώθηκε με βούνευρο και μετά τοποθετήθηκε σε τροχό με καρφιά, αλλά το φριχτό μηχάνημα έσπασε κι εξοργισμένος ο αυτοκράτορας διέταξε τον αποκεφαλισμό της - ο οποίος, όπως ο Βιτό απέδειξε, είναι αναμφισβήτητο ιστορικό γεγονός. 
Στον αποκεφαλισμό της, διηγούνται, έτρεξε γάλα αντί για αίμα από το κεφάλι της. 
Το λείψανό της βρέθηκε στους πρόποδες του όρους Χωρήβ, από ιθαγενείς χριστιανούς της Αιγύπτου οι οποίοι το μετέφεραν στο μοναστήρι του Σινά - γι' αυτό και θεωρείται η προστάτις του.




Πράγματι στις περιοχές Σινά, Καΐρου και Αλεξανδρείας οι πιστοί διηγούνται άπειρα θαύματά της και εκεί η αγία χαίρει ιδιαίτερης εκτιμήσεως, ενώ πολλές πολιτείες της Δύσεως την έχουν ανακηρύξει προστάτιδά τους.
Λόγω των πολλών ομοιοτήτων του βίου της, πολλοί την ταυτίζουν με την Αλεξανδρινή φιλόσοφο Υπατία.

Επειδή της αγ. Αικατερίνης συνήθως βρέχει, σε πολλά μέρη (Λοκρίδα κ.α.) τις κοροϊδεύουν λέγοντάς τες "κατουρλούδες". Οι αγρότες την επικαλούνται σε περιπτώσεις στέγης (=ανομβρίας) - κυρίως γιατί η μέρα τς είναι βροχερή.
Στη Μήλο, ξημερώματα της γιορτής της, οι λεύτερες κόρες παίρνουν από τρεις μονοστέφανες γειτόνισσες τρεις χούφτες αλεύρι και τρεις αλάτι και ζυμώνουν κουλούρα. Την τρώνε πριν κοιμηθούν και επικαλούνται την αγία να τους υποδείξει στον ύπνο τους ποιόν θα παντρευτούν. 
Στην Κεφαλλονιά, η αγία επικαλείται από τους συγγενείς ή τους φίλους ετοιμοθάνατου την ώρα του ψυχορραγήματός του - προφανώς από την παρήχηση Αικατερίνη > έγκατα > κάτω κλπ. 
Γενικώς τηρείται νηστεία με την κατάλυση κρασιού και λαδιού.
Απ' τους ωραιότερους ναούς της, ο καθολικός της Βηθλεέμ. 
Εσωτερικό του ναού της Αγ. Αικατερίνης στη Βηθλεέμ

Στο βόρειο τμήμα της μονής της στο Σινά, κάποια σκαψίματα για τεχνικές εργασίες πυρασφάλειας το 1975 ανέδειξαν "κρυμμένο θησαυρό" : Σκευοφυλάκιο με 1.148 χειρόγραφους κώδικες (εκ των οποίων οι 836 στα ελληνικά) και 36 παπύρους, οι περισσότεροι θρησκευτικού περιεχομένου - θεωρείται η μεγαλύτερη θρησκευτικού περιεχομένου ανακάλυψη, μετά τα χειρόγραφα της Νεκράς Θαλάσσης

Επίσης και ο πεντάτρουλλος ναός της αγίας, στη Θεσσαλονίκη, κτίσμα 12ου αι - αρχές 13ου.


Αγ. Αικατερίνη - Θεσσαλονίκη
Γραμματόσημο του 1961




ΤΑΜΑΤΑ και ΑΝΑΘΗΜΑΤΑ - Γιώργου Λεκάκη, Εκδ.Γεωργιάδη, Αθήνα 2001

Τετάρτη 22 Νοεμβρίου 2017

Μια Ιστορία Σαν ...Παραμύθι

Ημέρα 0
Ένας πολύ μα πάρα πολύ φτωχός άνθρωπος έτυχε να βρίσκεται, εξ αιτίας αυτής της κακής κατάστασης του, σε κάποιο μέρος, όπου έσωσε από βέβαιο θάνατο, έναν πολύ μα πάρα πολύ πλούσιο. Ο φτωχός ήταν ο μόνος που διακινδύνεψε να σώσει τον συνάνθρωπο του πάλι εξ αιτίας αυτής της παλιοκατάστασης μιας και δεν είχε τίποτε να χάσει. Ο πλούσιος εκείνο το καιρό περνούσε αρκετές σημαντικές δυσκολίες. Ωστόσο είχε επιρροή, γνωριμίες και φυσικά κομπόδεμα τέτοιο ώστε να μην πεινάει, απλώς εκείνη τη περίοδο δεν είχε εκείνο που λέμε περισσεύον (ή κατ' άλλους: περιττεύον) "παντεσπάνι"!

Αν ο φτωχός δεν είχε σπεύσει ή έστω ολιγωρήσει κατά τι, ο άλλος θα 'ταν όλως διόλου νεκρός! Όλα όσα αναφέρθηκαν μέχρις εδώ γίναν' αντιληπτά κι απ' τους δυό τις αμέσως επόμενες στιγμές. Ο φτωχός δεν ήξερε φυσικά ποιόν έσωνε, μήτε ο άλλος ήξερε την ακριβή κατάσταση του έτερου, εκτός ότι ήταν ορατό!
Μόλις ο Π. συνήλθε καλά, ένιωσε τόσο χαρούμενος και γεμάτος που απέφυγε έναν τόσο μεγάλο κίνδυνο κι αμέσως έσφιξε το χέρι του σωτήρα του. Εκείνη τη στιγμή θα μπορούσε να του προσφέρει τα πάντα, παρόλο που δεν τον ήξερε διόλου, εκτός μόνο ότι του έσωσε τη ζωή. Ο Φ. απ' τη πλευρά του ένιωσε "πλούσιος" και γεμάτος γιατί ακόμα και τόσο άθλιος κι άχρηστος
-όσο πίστευε πως ήταν- είχε καταφέρει να φανεί τόσο χρήσιμος κάπου! Έτσι, εκείνη τη στιγμή, δεν έβλεπε πως χρειαζόταν κάτι άλλο, πέρα απ' αυτή την αίσθηση κι αγνοώντας κι αυτός τα του άλλου. 
Ο Π. μίλησε: