Από την εποχή του Ομήρου «πόντος» σημαίνει θάλασσα. Θάλασσα αναπεπταμένη και πλατιά- ανήσυχο και ανοικτό πέλαγος. Σε αρκετούς αρχαίους
συγγραφείς ο όρος Πόντος ταυτίζεται με τον Άξενο (κατ' ευφημισμόν
Εύξεινο) Πόντο, την τρικυμισμένη και σκουρόχρωμη Μαύρη Θάλασσα. Αυτήν που αντίκρισαν από τα βουνά οι μύριοι του Ξενοφώντα αναφωνώντας με ανακούφιση: «Θάλαττα, θάλαττα».