Τετάρτη 22 Νοεμβρίου 2017

Μια Ιστορία Σαν ...Παραμύθι

Ημέρα 0
Ένας πολύ μα πάρα πολύ φτωχός άνθρωπος έτυχε να βρίσκεται, εξ αιτίας αυτής της κακής κατάστασης του, σε κάποιο μέρος, όπου έσωσε από βέβαιο θάνατο, έναν πολύ μα πάρα πολύ πλούσιο. Ο φτωχός ήταν ο μόνος που διακινδύνεψε να σώσει τον συνάνθρωπο του πάλι εξ αιτίας αυτής της παλιοκατάστασης μιας και δεν είχε τίποτε να χάσει. Ο πλούσιος εκείνο το καιρό περνούσε αρκετές σημαντικές δυσκολίες. Ωστόσο είχε επιρροή, γνωριμίες και φυσικά κομπόδεμα τέτοιο ώστε να μην πεινάει, απλώς εκείνη τη περίοδο δεν είχε εκείνο που λέμε περισσεύον (ή κατ' άλλους: περιττεύον) "παντεσπάνι"!

Αν ο φτωχός δεν είχε σπεύσει ή έστω ολιγωρήσει κατά τι, ο άλλος θα 'ταν όλως διόλου νεκρός! Όλα όσα αναφέρθηκαν μέχρις εδώ γίναν' αντιληπτά κι απ' τους δυό τις αμέσως επόμενες στιγμές. Ο φτωχός δεν ήξερε φυσικά ποιόν έσωνε, μήτε ο άλλος ήξερε την ακριβή κατάσταση του έτερου, εκτός ότι ήταν ορατό!
Μόλις ο Π. συνήλθε καλά, ένιωσε τόσο χαρούμενος και γεμάτος που απέφυγε έναν τόσο μεγάλο κίνδυνο κι αμέσως έσφιξε το χέρι του σωτήρα του. Εκείνη τη στιγμή θα μπορούσε να του προσφέρει τα πάντα, παρόλο που δεν τον ήξερε διόλου, εκτός μόνο ότι του έσωσε τη ζωή. Ο Φ. απ' τη πλευρά του ένιωσε "πλούσιος" και γεμάτος γιατί ακόμα και τόσο άθλιος κι άχρηστος
-όσο πίστευε πως ήταν- είχε καταφέρει να φανεί τόσο χρήσιμος κάπου! Έτσι, εκείνη τη στιγμή, δεν έβλεπε πως χρειαζόταν κάτι άλλο, πέρα απ' αυτή την αίσθηση κι αγνοώντας κι αυτός τα του άλλου. 
Ο Π. μίλησε: