Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2016

Η ιστορία των Ελληνικών Ημερολογίων της Αρχαιότητας - Δ΄

ΟΙ ΟΝΟΜΑΣΙΕΣ ΜΗΝΩΝ ΑΛΛΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΠΟΛΕΩΝ

ΣΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΑΥΤΗ ΘΑ ΔΩΣΟΥΜΕ αλφαβητικά τις ονομασίες διαφόρων μηνών των ελληνικών πόλεων, όπως έχουν βρεθεί από αντίστοιχες επιγραφές ή όπως τους περιγράφουν στα έργα τους αρχαίοι συγγραφείς. Επίσης, επειδή συνήθως οι μήνες ονομάζονταν από τις μεγάλες γιορτές που πανηγυρίζονταν κατά τη διάρκειά τους, θα αναφέρουμε και τις γιορτές που σχετίζονταν μ’ αυτούς.
Αγναίος είναι η ονομασία μήνα κάποιων ελληνικών πόλεων, και ειδικά της πόλης Άλος της Φθιώτιδας στο νότιο άκρο της πεδιάδας του Αλμυρού, όπως μαρτυρεί η αντίστοιχη επιγραφή που βρέθηκε εκεί (Rev. Arch. 1876, 256-7).
Αγριάνιος είναι μήνας του ημερολογίου της Επιδαύρου, της Ρόδου, της Κω, της Καλύμνου, του Βυζαντίου, της Μεσσήνης και άλλων ελληνικών πόλεων. Η ονομασία του βασίζεται στο επίθετο του Διονύσου Αγριώνιος. Για την αντιστοιχία του οι γνώμες των ειδικών
διχάζονταν άλλοι τον αντιστοιχούν με τον Απρίλιο ή τον Μάιο, και άλλοι με τον Νοέμβριο ή τον Ιανουάριο. Πιθανώς η ονομασία του μήνα να σχετίζεται με τα Αγριάνια ή Αγράνια, γιορτή που ετελείτο στο Άργος προς τιμήν του Διόνυσου, αλλά και είδος μνημοσύνου για τις θυγατέρες του μυθικού βασιλιά του Άργους Προίτου. Σύμφωνα με τον μύθο, οι τρεις βασιλοπούλες μόλις έφτασαν σε ηλικία γάμου, επειδή περιφρόνησαν τις θυσίες του Διονύσου, καταλήφθηκαν από μανία και περιπλανιόνταν στα βουνά της Πελοποννήσου. Τελικά, οι δύο θεραπεύτηκαν από τον Μελάμποδα, ενώ η τρίτη σκοτώθηκε. Παρόμοια γιορτή ετελείτο στον Ορχομενό της Βοιωτίας με την ονομασία Αγριώνια, προς τιμήν του θεού Διονύσου και βασισμένη σ ένα παραπλήσιο μύθο για τις θυγατέρες του Μινύα. Έτσι, στη Βοιωτία ο αντίστοιχος μήνας ονομαζόταν Αγριώνιος. Η γιορτή των Αγριωνίων είχε επεκταθεί και σε άλλες πόλεις και περιοχές της Ελλάδας, όπως στη Θήβα, Κρήτη, Λέσβο, Χίο, που κατά κάποιο τρόπο δικαιολογεί την ονομασία κάποιου μήνα του έτους ως Αγριάνιο.

Η ευτυχία είναι σχετική - Ινδικό παραμύθι

Ένα κοράκι ήταν πολύ ευχαριστημένο με τη ζωή του. Μια μέρα όμως, είδε έναν κύκνο ολόλευκο και σκέφθηκε ότι αυτός θα έπρεπε να είναι ο ευτυχέστερος των πουλιών. Του είπε λοιπόν ότι σίγουρα θα είναι το πιο ευτυχισμένο πουλί. Ο κύκνος του απάντησε ότι για κάμποσο καιρό πίστευε ότι όντως ήταν το πιο ευτυχισμένο πουλί, μέχρι που συνάντησε έναν παπαγάλο που το φτέρωμά του είχε δύο χρώματα.
Είπε λοιπόν ο κύκνος στο κοράκι ότι ο παπαγάλος θα έπρεπε να είναι το ευτυχέστερο όλων των πουλιών.
Ο κόρακας ξεκίνησε προς αναζήτηση του παπαγάλου. Όταν τον συνάντησε, του είπε ότι θα έπρεπε να είναι το πιο ευτυχισμένο πουλί του κόσμου με τα δύο του χρώματα, αφού ο ίδιος είχε μόνο ένα χρώμα. Ο παπαγάλος είπε στον κόρακα ότι για πολύ καιρό πίστευε ότι ήταν το πιο ευτυχισμένο πουλί με τα δύο του χρώματα, μέχρι που συνάντησε ένα παγώνι. Ο παπαγάλος είπε στο κοράκι ότι το παγώνι θα έπρεπε να είναι το πιο ευτυχισμένο πουλί του κόσμου με όλα του τα χρώματα.
Ο κόρακας πήγε να συναντήσει το παγώνι που ήταν κλειδωμένο σ’ ένα κλουβί και του είπε ότι θα έπρεπε να είναι το πιο ευτυχισμένο πουλί του κόσμου με όλα αυτά τα χρώματα ενώ εκείνος, ο κόρακας, είχε μόνο ένα. Το παγώνι απάντησε ότι και αυτό πίστευε ότι ήταν το ομορφότερο πουλί του κόσμου.
Επειδή όμως ήταν πολύ όμορφο, οι άνθρωποι θέλανε να το πιάσουν και να το κλείσουν σε κλουβί. Με θλιμμένη φωνή, το παγώνι είπε στον κόρακα ότι νόμιζε ότι το μαύρο κοράκι ήταν το πιο ευτυχισμένο από όλα τα πουλιά του κόσμου γιατί ήταν ελεύθερο να πετάει όπου θέλει.

Γιατί είμαστε δυστυχισμένοι; 
Γιατί πάντα νομίζουμε ότι οι άλλοι είναι πιο ευτυχισμένοι από εμάς. Δεν εκτιμούμε την πραγματική αξία αυτού που μας έδωσε ο Θεός, πράγμα που μας οδηγεί σε θλίψη. Πρέπει να αποδεχτούμε και να σεβαστούμε αυτό που λάβαμε, να μάθουμε να είμαστε ευτυχείς και να πάψουμε να συγκρινόμαστε με τους άλλους, γιατί αυτό μας οδηγεί αμετάκλητα στη δυστυχία.
(Απο το Γιόγκακσεμαμ τεύχος 3)


http://www.awakengr.com