Σάββατο 9 Νοεμβρίου 2013

Ο ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ ΑΕΤΟΣ -η εσωτερική του σημασία


Ο Δικέφαλος αετός, σαν σύμβολο, ανάγεται στην εποχή των Χετταίων και των Παφλαγόνων τον 20ο π.Χ. αιώνα, με το μυθικό δικέφαλο πουλί Haga που σήκωνε ένα ολόκληρο ταύρο στα χέρια του. Παρόμοιος μύθος υπάρχει στις περιπέτειες του Σεβάχ του θαλασσινού με το γιγάντιο πουλί Ροκ, αλλά και στην ινδική μυθολογία με ένα ανάλογο πουλί το Χόμα που πετά σε μεγάλο ύψος και πετά το αυγό του, από το οποίο πριν φτάσει στο έδαφος, γεννάται ο νεοσσός που πετά ψηλά προς τον πατέρα του!
Οι Πάρθοι το χρησιμοποίησαν ως σύμβολο το 250 π.Χ., και το μετέδωσαν στους Αρμένιους, αλλά και στους Σελτζούκους Τούρκους.
Στο Βυζάντιο απαντάται, πρώτα στην αυτοκρατορία της Νίκαιας το 1250 μ.Χ. και αργότερα στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, και σε όλα τα σλαβικά κράτη. Σήμερα εικονίζεται στη Ρώσικη και Σερβική σημαία και στην Αλβανική αλλά και στην σημαία της Ορθοδοξίας.
Είναι δε και σύμβολο των αστών  Μασόνων της Δύσης και μάλιστα ύψιστο.
Γιατί άραγε;

Στην αρχαία Ετρουσκική θρησκεία,υπάρχει το ανάλογο του δικέφαλου αετού, ως διπρόσωπος θεός Άνι, τον οποίο θα υιοθετήσουν αργότερα οι ρωμαίοι ως θεό Ιανό. Aπό το Άνι μάλλον προέρχεται το Ένα και η Αρχή, που έχει σημασία, όπως θα δούμε πιο κάτω.Είναι λοιπόν ο θεός της έναρξης, των πυλών  και των γεφυρών, γι'αυτό και ο πρώτος μήνας είναι ο Ιανουάριος.
 Το ότι υπάρχει παράδοση, για την προέλευση του Ιανού από τη Θεσσαλία ή την Πίνδο, οφείλεται βέβαια στην ύπαρξη των Πελασγών-Προαιολέων- Ετρούτσκων στο Θεσσαλικό κάμπο, πριν εκδιωχθούν από τους Δαναούς.
Φαίνεται ότι οι Ρωμαίοι, δεν κατανοούσαν τη λατρεία του Ιανού καλά, και παρόμοια πρέπει να ήταν η σχέση των Χετταίων και των Παφλαγόνων με το σύμβολο του δικέφαλου αετού.
Ήταν κάτι που έμεινε φυλαγμένο στα μυστήρια των πρώτων γηγενών λαών, των Πελασγών Ετρούσκων και των Λελέγων Χιττιτών και Τερμίλων της Μ.Ασίας, αλλά και των Ινδών Δραβίδων.
Έμεινε μόνο η άποψη ότι ο Ιανός, όπως και ο δικέφαλος αετός συμβόλιζε τη μετάβαση από τον πρωτογονισμό στον πολιτισμό, δηλαδή τη νίκη των νέων λευκών λαών εναντίον των γηγενών κίτρινων και μαύρων. Γι'αυτό και το δικέφαλο Χάγκα των Παφλαγόνων, νικάει τον Ταύρο, σύμβολο των γηγενών Λελέγων! Θα πούμε εδώ ότι το αρχαιότερο σύμβολο του ήταν ο διπλός πέλεκυς που εικονίζεται στις μινωϊκές παραστάσεις και ήταν λατρευτικό σύμβολο της Μεγάλης Μητέρας.
Η υφαρπαγή και η χρήση του από τους φασίστες του Μουσολίνι και τη νεολαία του Μεταξά, δεν σημαίνει και γνώση του τι ποιούσαν.
Θεωρώ πιθανό ότι, ούτε και οι αστοί Μασόνοι που  χρησιμοποιούν ως ύψιστο σύμβολο, τον δικέφαλο αετό, γνωρίζουν την αληθινή του σημασία.
Οι αλχημιστές του Μεσαίωνα,τον παράστησαν με τον Ανδρόγυνω στη μεσότητα του Μεγάλου Έργου. Εδώ συμβολίζει την ένωση της θηλυκής-παθητικής με την αρσενική-ενεργητική πλευρά της φύσης-πράκριτι. Διαφορετικά, το πάντρεμα της Σοφίας του Ήλιου με την Αγάπη της Σελήνης, δηλαδή την έλλογη αγάπη που δίδασκε ο Πέταρ Ντένωφ στα βουνά της Ροδόπης.
Η ένωση βέβαια, αυτή ακολουθείται με την εμφάνιση του ερυθρού χρώματος του γεννηθέντος φοίνικα και τελικά με το χρυσό χρώμα της κατάληξης του έργου.
Στο παρόν άρθρο,θα προσπαθήσω να δώσω, μια εξήγηση του συμβολισμού αυτού του δικέφαλου όντος (Ιανός ή Δικέφαλος ) με βάση την ανθρωποσοφία του Ρούντολφ Στάινερ. (Γνωστό ότι ο Στάινερ ήρθε σε ρήξη με τη θεοσοφική εταιρεία, αποχώρησε και κυνηγήθηκε, φτάνοντας στο σημείο να καεί ,από "άγνωστα" αίτια, το κτίριο της ανθρωποσοφικής εταιρείας στη Βασιλεία της Ελβετίας.
Από τότε επιδεινώθηκε και η υγεία του που τελικά τον οδήγησε στην αποχώρηση από την εγκόσμια-πυκνή ύλη).
Ο άνθρωπος στο εγκόσμιο επίπεδο, έχει και άλλα σώματα, όπως το αιθερικό, το αστρικό και το νοητικό. Υπάρχει στο χώρο του νοητικού (ντεβαχάν) ένα πρότυπο του κάθε ανθρώπου, σαν καλούπι που δίνει την αντανάκλαση του στο φυσικό σώμα, νου και συμπεριφορά.
Αυτό το πρότυπο δεν είναι σταθερό, αλλά αλλάζει ανάλογα με τις πράξεις και τις σκέψεις μας.
Θα μπορούσαμε να το παρουσιάσουμε με ένα λουλούδι, που οι ρίζες του είναι στο κατώτερο αστρικό χώρο των παθών και συναισθημάτων και επεκτείνεται σε βάθος στο φυσικό πεδίο, εκεί που ζούμε εμείς, ως ξεχωριστή προσωπικότητα. Ο βλαστός του διαπερνά το αστρικό, βγάζει φύλλα και καταλήγει στο κατώτερο νοητικό, όπου εμφανίζεται το άνθος που κοιτά, πάντα προς το ανώτερο νοητικό, τον Ήλιο και τον Ουρανό του ντεβαχάν.
Ετούτο το λουλούδι, είναι η ψυχή μας, η ανώτερη-πνευματική ψυχή θα λέγαμε. Αυτή είναι η ιδιαίτερη αστρική ψυχή, ή δεύτερη ψυχή που υποψιάστηκε ο Πλάτων στο τελευταίο έργο του τους Νόμους και στην ουσία, την περιέγραψε στον Φαίδρο με το άρμα του. Αυτή βέβαια η κατώτερη αστρική ψυχή, παίζει μεγάλο ρόλο, αφού με τις ωθήσεις που δίνει στο νου, οδηγεί τον άνθρωπο στις καλές ή κακές σκέψεις και πράξεις (όπως ο ηνίοχος με τα 2 άλογα).
Οι πράξεις και σκέψεις, αυτές λοιπόν, εκτός από τα αποτελέσματα επί της Γης, απορροφούνται από τις ρίζες της ανώτερης-πνευματικής ψυχής και οδηγούν σε ανάλογη διαμόρφωση το λουλούδι,αυτό του ντεβαχάν. Αν είναι καλές, το άνθος είναι ζωηρό, τρυφερό, έτοιμο να ανοίξει σαν μπουμπούκι, ο βλαστός καταπράσινος-ελαστικός που αντέχει στις καταιγίδες συναισθημάτων που πλήττουν τον αστρικό χώρο. Και τα φύλλα καταπράσινα-πλατιά συλλέγουν την "πρωϊνή δρόσο" δηλ,την prana από τον νοητικό ουρανό.
Αν όμως οι σκέψεις και οι πράξεις του ανθρώπου είναι κακές, τότε ουσίες δηλητηριώδεις, ανέρχονται δια των ριζών στο λουλούδι και καταστρέφουν το άνθος, μετατρέποντας το σε αγκαθωτό, όπως της αγκινάρας και ο βλαστός γίνεται σκληρός με αγκάθια αντί για φύλλα.
Όσο πιο τραγική είναι η ζωή του ανθρώπου, τόσο χειρότερα γίνεται το λουλούδι, που καταντά τελικά, χωρίς άνθος, μόνο με αγκάθια, όπως οι ασπάλαθοι που έγραφε ο Γ.Σεφέρης στο ποίημα του "Επί Ασπαλάθων". Θα πρέπει να περιμένει αρκετές εγκόσμιες ζωές μετεμψύχωσης της κατώτερης ψυχής, το αγκαθωτό φυτό για να γίνει "τουλίπα".
Κάποια στιγμή λοιπόν η τουλίπα-ψυχή (αν θέλετε βάλτε λωτό ή τριαντάφυλλο ή ότι άλλο) θα ανοίξει το άνθος της και θα φέρει πάνω στους στήμονες τη γύρη-σπόρους που διαμορφώθηκαν από την ουσία των σκέψεων και πράξεων της ανθρώπινης, εγκόσμιας ζωής.
Τούτοι οι σπόροι σχηματίζονται στην ωοθήκη της βάσης του άνθους, με την επίδραση των ουσιών που φτάνουν από τον φυσικό και αστρικό χώρο.Δηλαδή των σκέψεων, συναισθημάτων, σχεδίων και πράξεων της ανθρώπινης εγκόσμιας ζωής. Και αυτή η ωοθήκη είναι το Άγιο Δισκοπότηρο ή Γκράαλ των μεσαιωνικών μύθων.
Οι σπόροι αυτοί, περιμένουν τη στιγμή να φύγουν από το άνθος για να δώσουν γέννηση σε μια νέα ψυχή.
Αυτή η στιγμή είναι η στιγμή του εγκόσμιου θανάτου του ανθρώπου. (Όπως κάποια λουλούδια που ανθίζουν μόνο μια φορά στη ζωή τους).
Και οι σπόροι του λουλουδιού θα πετάξουν στον αέρα του αστρικού ουρανού και σιγά-σιγά θα κατεβαίνουν γεμάτοι ενέργεια προς τον φυσικό-υλικό χώρο, όπου και θα σκορπιστούν σε όλη τη Γη.
Βλέπουμε λοιπόν ότι έχουμε από ένα λουλούδι (ανώτερη ψυχή) αρκετούς σπόρους. Άλλοι σύμφωνα με το ευαγγέλιο θα πεταχτούν σε άγονο έδαφος και θα σαπίσουν, άλλοι θα "φαγωθούν" από τα πτηνά του ουρανού, δηλαδή τους αστρικούς δαίμονες, και κάποιοι θα φυτρώσουν και θα δώσουν μια νέα αστρική ψυχή που θα κατοικήσει σε ένα νέο σώμα και θα ζήσει μια νέα ζωή, αλλά φέρνοντας τις σκέψεις, τις επιθυμίες, τα ταλέντα και τα νοητικά επιτεύγματα από τις προηγούμενες ζωές, αποθηκευμένα στο σπόρο ή αιτιατό σώμα. (η νοητή αποσκευή του ταξιδιώτη).
*Ας μη γίνει σύγχυση με το DNA και τα κληρονομούμενα, σωματικά, χαρακτηριστικά, από τους γονείς, ούτε ακόμη από τις κληρονομούμενες συνήθειες των συγγενών. Και αυτές δεν έχουν σχέση με τον νoητό σάκκο του ταξιδιώτη που πάει από σώμα σε σώμα. Αφορούν αυτό το καινούργιο, στη Βιολογία που λέγεται επιγενετική. Κάποια στιγμή, στο μέλλον, αν υπάρξει εγκόσμιο μέλλον, ίσως η επιστήμη να ασχοληθεί και με αυτή την πλευρά της φύσης. Ίσως επίσης, να αποδειχθεί στο μέλλον και η ταύτιση, της περίφημης αστρικής ύλης με την υποτιθέμενη από τους σύγχρονους φυσικούς σκοτεινής ύλης του σύμπαντος, αλλά και της νοητικής ύλης με την σκοτεινή ενέργεια του σύμπαντος  Οι νόμοι αυτών των λεπτοφυών υλών(της αστρικής και νοητικής ), που περιέγραφαν χιλιάδες χρόνια πριν, οι μεγάλοι ενορατικοί και αποκρυφιστές, ίσως στο μέλλον να διδάσκονται στα σχολεία του πλανήτη ως οι νόμοι λειτουργίας της σκοτεινής ύλης και της σκοτεινής ενέργειας του σύμπαντος....

Μέχρι εδώ, περιγράψαμε το ένα κεφάλι του αετού. Και αυτό ήταν το άνθος του λουλουδιού!
Τώρα θα μιλήσουμε για το άλλο.
Το άλλο είναι αυτό που λέει η εκκλησία, ο φύλακας άγγελος μας ή η καλή νεράιδα των παραμυθιών.
Είναι ήδη εξελιγμένη αστρική ψυχή που αντιστοιχεί και αυτή, όμως σε ένα λουλούδι του κάμπου του ντεβαχάν ή λειμώνα της Περσεφόνης. Αυτός ο άγγελος, βλέποντας το λουλούδι  να γίνεται αγκαθωτός θάμνος, στενοχωριέται γιατί γνωρίζει, ότι θα έχει αντίκτυπο στην ίδια την εξέλιξη του.
Πρέπει λοιπόν με κάθε θυσία να βοηθήσει την κατώτερη ψυχή  να τελειοποιηθεί για να γίνει το λουλούδι πανέμορφο-φωτεινό και τελικά τα φύλλα να γίνουν φτερά και οι ρίζες ουρά πουλιού!
Τότε θα ξεριζωθεί από το κατώτερο αστρικό και φυσικό επίπεδο και θα πετάξει αναζητώντας τον άγγελό του. Θα ενωθεί μαζί του και θα δώσουν αυτό που αποκάλεσε ο Διονύσιος Αρεοπαγίτης, Αρχή. Την τρίτη τάξη στην ουράνια ιεραρχία.
Αυτό συμβολίζει ο δικέφαλος αετός.
Τι γίνεται, όμως με την εξελιγμένη ψυχή, κάτω στη Γη;
Η εξελιγμένη αστρική ψυχή, που έδωσε φτερά στο λουλούδι, αποκτά το ένδοξο σώμα της ανάστασης, το εξελιγμένο συζευγμένο αιθερικό και σωματικό. Πρόκειται λοιπόν και εδώ για μια μυστική ένωση, ένα Ιερό Γάμο που δίδαξε με την Σταύρωση και την Ανάσταση του, ο ίδιος ο Θεός (Ιησούς ή Ερμής).
Βέβαια ο Θεός Ιησούς-Ερμής έγινε Θρόνος και αυτό λόγω της εκούσιας πτώσης του και της σταυρικής του Θυσίας, για να δείξει στην παρηκμασμένη, πνευματικά ανθρωπότητα, ότι το θείο παραμύθι, είναι πέρα για πέρα αληθινό!
Μία πρωτοεμφανιζόμενη εξελιγμένη, αστρική ψυχή, σε αυτό το στάδιο, θα γίνει άγγελος και θα αρχίσει και αυτή, να εργάζεται πάνω σε κάποιον άνθρωπο-αδελφή-ψυχή με ένα αντίστοιχο λουλούδι (πνευματική ψυχή ) πάνω στον λειμώνα της Περσεφόνης.
Και όταν ωριμάσει και τελειοποιηθεί η κατώτερη ψυχή, στην οποία εργάζεται, τότε θα γίνει πουλί-αετός και η πνευματική ψυχή και θα ενωθεί με τον άγγελο-φύλακα για να γίνει μια νέα Αρχή ή δικέφαλος αετός. Και έτσι συνεχίζεται το έργο, μέχρι που και η Αρχή να εξελιχθεί σε ανώτερη τάξη γίνοντας, Δύναμη. Αυτό γίνεται με τη διαίρεση του δικέφαλου αετού (εδώ έχουμε την μυστική σημασία του διαχωρισμού των Αλωάδων, Ώτου και Εφιάλτη που περιγράφει ο Αριστοφάνης στο Συμπόσιον Πλάτωνος)  και την πτώση του ενός αγγέλου στα κατώτερα αστρικά και φυσικά πεδία, όπου θα επιτελέσει το νέο έργο, που οφείλει για να ανέλθει σε ανώτερη τάξη κ.ο.κ. Έτσι, γίνεται σε γενικές γραμμές, μέσω του Ιερού-Γάμου, Ένωσης και μέσω της Εκούσιας Θυσίας, η άνοδος προς τις ανώτερες τάξεις, όπως των Χερουβείμ και των Σεραφείμ, με τελική κατάληξη την ένωση με το Όλον-Φως.

Ας δούμε τώρα μια περίπτωση που περιγράφεται ως κοπή του λουλουδιού, του Νάρκισσου δηλαδή από την Περσεφόνη. Η αγαθή κατώτερη αστρική ψυχή στο χώρο του ντεβαχάν, δεν γνωρίζει καλά ή μάλλον λησμονεί τη σημασία του λουλουδιού, ως ανώτερη πνευματική ψυχή και την αποκόπτει από το γίγνεσθαι και την εξέλιξη. Αυτό,οδηγεί αυτομάτως στην υποβίβαση-πτώση της ψυχής στα σκοτεινά πεδία της εγκόσμιας και αστρικής γνώσης, στο χώρο του Άδη, για να ξαναμάθει ποια πραγματικά είναι και να προσπαθήσει εκ νέου να εξελιχθεί. Το κομμένο άνθος-νάρκισσο που κομίζει η Περσεφόνη στον γήινο-υλικό, κόσμο, τώρα πια είναι ναρκωτικό, απάτη, γι'αυτό πια λέγεται Φερέφατα (Φέρει την απάτη) και είναι δαίμων τρομερός.
Αυτή δημιουργεί τον ψεύτικο κόσμο των φαινομένων που ζούμε όλοι μας, γιατί είναι ο Παγκόσμιος Νούς. Ο δικός μας Νους.
Το θηρίο της Αποκάλυψης. Απ'αυτή, όμως, την γυναίκα-συνείδηση, θα έρθει και το καλό στον κόσμο, με τη γέννηση του Ίακχου, του πνεύματος της Αληθείας. Τότε θα αποκαλυφθεί η απάτη, το ναρκωτικό των ψυχών μας και θα αποκατασταθεί η αρχική γαλήνια κατάσταση.
Το κόψιμο του άνθους, δεν καταστρέφει τον βολβό του λουλουδιού-πνευματικής ψυχής.
Ο βολβός, είναι ο πυρήνας του λουλουδιού, και δύναται να δώσει , ένα νέο άνθος στο βλαστό του λουλουδιού. Πώς όμως;
Εδώ βλέπουμε την ίδια τη Μεγάλη Μητέρα, τη Θεά Δήμητρα να ψάχνει την Κόρη της, η οποία τελικά αναγκάζεται να υποστεί το βασανισμό των μετεμψυχώσεων με το να μοιράζει τη ζωή της ανάμεσα στη Γη και τον Ουρανό, μέχρι να επέλθει ο ιερός γάμος με τον Νυμφίο-Ίακχο που έρχεται ως φύλακας άγγελος, δια της Ιεράς Οδού, να την συναντήσει στην Αγέλαστο Πέτρα και να την επαναφέρει οριστικά στον προαιώνιο, φωτεινό,φυσικό της χώρο!
Αλλά εδώ, μόλις γράψαμε, για τα Ελευσίνια Μυστήρια......
Δε θα συνεχίσουμε,μιλήσαμε,περιληπτικά και αφήνουμε τον αναγνώστη, να περπατήσει στο πνευματικό του μονοπάτι, με την καθοδήγηση των εσωτερικών του δασκάλων, που πάντα υπάρχουν, για τον καθένα μας και να ανέλθει αργά και σταθερά την ουράνια σκάλα προς την γαλήνη της ψυχής του, στον λειμώνα της Κόρης και ακόμη παραπάνω.



 http://kokkinokoupi.blogspot.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου