Τρίτη 18 Μαρτίου 2014

Έντγκαρ Κέυση - Ο κοιμώμενος προφήτης


Ο χώρος και ο χρόνος της γέννησής του σίγουρα δεν ήταν τυχαίος. Το περιβάλλον μιας νότιας, μικρής, μεσοαμερικάνικης πόλης τον βοήθησε ν' αποφύγει το έντονο κι αποπνιχτικό ενδιαφέρον του κοινού που θα είχε ν' αντιμετωπίσει αν ζούσε σε κάποια μητρόπολη. 
Στην εποχή του υπήρχε μια καλή επικοινωνία, ευτυχώς όμως δεν είχαν εμφανιστεί ακόμα τα σημερινά μέσα μαζικής ενημέρωσης τα οποία συχνά δημιουργούν ακαριαία φήμη και δημοσιότητα. Έτσι η ψυχική ικανότητα του Έντγκαρ Κέυση μπόρεσε ν’ ανθίσει, ν’ αναπτυχθεί και να προσαρμοστεί σταδιακά στην επαφή με τον κόσμο και στο σκεπτικισμό. 
Από την άλλη μεριά, όμως, το ξεχωριστό ταλέντο του είχε τεκμηριωθεί σ’ αρκετό βαθμό ώστε να μην πέσει στην αφάνεια και να χαθούν οι υπαγορεύσεις του για τις επερχόμενες γενιές.
Το ψυχικό υλικό που καταγράφηκε και δόθηκε από τον Έντγκαρ Κέυση αποτελεί το μεγαλύτερο όγκο τέτοιων πληροφοριών που συσσωρεύτηκε ποτέ. Καλύπτει ουσιαστικά κάθε θέμα που μπορεί να φανταστεί κανείς, και από τα πρώτα χρόνια δοκιμάστηκε και αποδείχτηκε ότι είναι ακριβές στον τομέα της υγείας και της ιατρικής.
Ο Έντγκαρ Κέυση γεννήθηκε κοντά στο Χόπκινσβιλ του δυτικού Κεντάκυ, στις 18 Μαρτίου 1877. Η οικογένεια Κέυση κατοικούσε σ’ αυτή την περιοχή εδώ και δύο γενιές, και όλοι τους σέβονταν σαν μετρημένους και εργατικούς αγρότες.
Ο Έντγκαρ σταμάτησε το σχολείο στην ογδόη δημοτικού, αλλά η δίψα του για γνώση τον τροφοδοτούσε σ’ όλη του τη ζωή μ’ εμπειρίες μάθησης. Μια μέρα, ενώ διάβαζε για το σχολείο, ανακάλυψε ότι αν κοιμόταν πάνω σ’ ένα βιβλίο μπορούσε να μάθει το περιεχόμενό του λέξη προς λέξη.
Αυτή η εμπειρία, καθώς και μια άλλη στην οποία του παρουσιάστηκε ένα αγγελικό πλάσμα σημάδεψαν την αρχή του ψυχικού του προσανατολισμού. Ο νεαρός Έντγκαρ ζήτησε από τον “άγγελο” να του δώσει δύναμη για να βοηθά στη θεραπεία των άλλων. Και ήταν ένα αίτημα που σίγουρα εκπληρώθηκε σε κατοπινά χρόνια.
Η πρώτη δουλειά που έκανε ο Έντγκαρ ήταν εμπορική, γρήγορα όμως έδειξε ταλέντο στη φωτογραφία κι άρχισε ν’ ασχολείται μ’ αυτό το επάγγελμα στο οποίο ήταν αρκετά πετυχημένος στο Κεντάκυ και στην Αλαμπάμα. Εκείνα τα πρώτα χρόνια παντρεύτηκε τη Γετρούδη Έβανς, μια όμορφη νέα από το Χόπκινσβιλ. Έμειναν παντρεμένοι σ’ όλη τους τη ζωή κι έκαναν δυο αγόρια, τον Χιου Λυν και τον Έντγκαρ Έβανς. 
Η Γετρούδη στάθηκε μια πολύτιμη βοηθός του Έντγκαρ, και του πρόσφερε μεγάλη συμπαράσταση στη ζωή του και στην ψυχική του δουλειά.
Όταν ο Έντγκαρ ζούσε ακόμη στ Χόπκινσβιλ, σε ηλικία 24 ετών, παρουσίασε ένα πρόβλημα στο λαιμό μ’ αποτέλεσμα να μην μπορεί να μιλήσει. Ένας περιοδεύων υπνωτιστής τον κοίμισε και ο Έντγκαρ – ενώ βρισκόταν σε ύπνωση – διέγνωσε το ίδιο του το πρόβλημα και έδωσε οδηγίες για τη θεραπεία του. Η αγωγή είχε αποτέλεσμα κι άρχισε να μιλά και πάλι. 
Γρήγορα διαπιστώθηκε, ότι ο Έντγκαρ, με τη βοήθεια της ύπνωσης, μπορούσε να διαγνώσει και τις αρρώστιες άλλων ανθρώπων και να δώσει συμβουλές για τη θεραπεία τους. Συχνά η αγωγή που σύστηνε ήταν αντισυμβατική και γινόταν αντικείμενο χλευασμού από τους παραδοσιακούς γιατρούς, ήταν όμως αποτελεσματική ακόμη και σε περιπτώσεις που άλλοι θεωρούσαν αθεράπευτες.
Ο Κέυση γνώρισε για πρώτη φορά τη δημοσιότητα σε πανεθνικό επίπεδο όταν ο δρ Γουέσλεϋ Χ. Κέτσαμ, ένας ντόπιος γιατρός που συνεργαζόταν μαζί του, παρουσίασε μια ανακοίνωση σ’ ένα ιατρικό συνέδριο για την παράξενη ικανότητα του Έντγκαρ. 
Στις 9 Οκτωβρίου του 1910 δημοσιεύτηκε ένα άρθρο στους Νιου Γιόρκ Τάιμς πάνω στην ανακοίνωση του Κέτσαμ, το οποίο έφερε ένα κύμα δημοσιότητας για τον Κέυση και αρκετά γράμματα από αρρώστους που ζητούσαν τη βοήθειά του.
Κάποια στιγμή η συνεργασία του με το δρα Κέτσαμ έληξε και ο Έντγκαρ, που τώρα ζούσε στη Σέλμα της Αλαμπάμα, προσέλαβε μια ντόπια στενογράφο, την Γκλάντυς Ντέιβις, για να καταγράφει τις ψυχικές του υπαγορεύσεις. Έτσι άρχισε τ’ αξιοθαύμαστο επίτευγμα της Ντέιβις που κατέγραψε πάνω από 14.000 υπαγορεύσεις.
Από την αρχή σχεδόν καθιερώθηκε μια συγκεκριμένη ρουτίνα για τις υπαγορεύσεις. Ο Κέυση ξάπλωνε σ’ ένα καναπέ ή ένα κρεβάτι, μόλις ένιωθε χαλαρωμένος, κάποιος βοηθός του έδινε ορισμένες υποβολές και έπεφτε σε βαθύ ύπνο. 
Μετά ο βοηθός διάβαζε ένα προετοιμασμένο κείμενο με το οποίο ζητούσε πνευματική καθοδήγηση, πριν θέσει τις ερωτήσεις τις οποίες ήθελαν να απαντηθούν. Τότε ο Κέυση έδινε απαντήσεις ενώ βρισκόταν σε βαθύ ύπνο, και η φωνή του ήταν λίγο διαφορετική από τη φυσιολογική του.
Η ψυχική καριέρα του Κέυση πήρε μια νέα κι απροσδόκητη στροφή στο Ντέιτον του Οχάιο, το 1923, όταν άρχισε να μιλά γι’ άλλα θέματα, πέρα από εκείνα των σωματικών παθήσεων. Άρχισε να δίνει πληροφορίες για φιλοσοφικά θέματα όπως είναι το νόημα της ζωής, η προέλευση του ανθρώπου και η σχέση της ανθρωπότητας με το Θεό. 
Σ’ αυτές τις υπαγορεύσεις, η ανθρωπότητα απεικονίστηκε σαν μια δημιουργία και έκφραση του Θεού σ’ αυτό τον υλικό κόσμο, που είναι ένα αποτέλεσμα της επιλογής του ανθρώπου και του γεγονότος ότι έχει ξεχάσει τη θεϊκή του πηγή. Η επιστροφή στο Θεό μπορεί να επιτευκτεί μέσα από μια σειρά ζωών και εμπειριών μάθησης. 
Ο Κέυση είχε παρουσιάσει ένα θέμα -τη μετενσάρκωση- που έδειχνε να βρίσκεται έξω από τα πλαίσια της παραδοσιακής προτεσταντικής θρησκευτικής ανατροφής.
Από την αρχή ακόμη ο Έντγκαρ Κέυση ήταν επιφυλακτικός σχετικά με τις ψυχικές πληροφορίες που έδινε, όταν έμπαινε στην υπνωτική κατάσταση, και είχε υποσχεθεί να σταματήσει για πάντα αν κάποιος πάθαινε οτιδήποτε σαν αποτέλεσμα των υπαγορεύσεων. 
Αυτό δεν έγινε ποτέ και τελικά αποδέχτηκε την εγκυρότητα των πληροφοριών, ακόμη κι εκείνων που αφορούσαν προηγούμενες ζωές. Ακολούθησε μάλιστα και την ψυχική συμβουλή που του δόθηκε, να μεταφέρει την οικογένεια και τη δουλειά του στο Βιρτζίνια Μπητς της Βιρτζίνια, που όταν έφτασε εκεί το 1925 ήταν ένα μικρό ψαράδικο χωριό. Εδώ έζησε όλη την υπόλοιπη ζωή του και έβαλε τα θεμέλια ενός οργανισμού που θα συνέχιζε το έργο του.
Σήμερα στο Βιρτζίνια Μπητς, ο Σύνδεσμος Έρευνας και Διαφώτισης (ΣΕΔ ή A.R.E.), με περισσότερα από 50.000 μέλη σ’ όλο τον κόσμο, συνεχίζει τη δουλειά που άρχισε ο Έντγκαρ Κέυση. Αυτός ο σύνδεσμος που στηρίζεται στο σύστημα των μελών, έχει επίσης τη βοήθεια του Ιδρύματος Έντγκαρ Κέυση και του Πανεπιστημίου Ατλάντικ. 
Οι ψυχικές υπαγορεύσεις του Κέυση βρίσκονται σε μια μοναδική μεταφυσική βιβλιοθήκη, η οποία περιλαμβάνει πάνω από 50.000 τόμους πάνω σε θέματα που έχουν σχέση με τις υπαγορεύσεις. Μέχρι τώρα έχουν γραφτεί περίπου 100 βιβλία που έχουν θέμα συγκεκριμένα τον Κέυση ή το έργο του, και οι έρευνες πάνω στις έννοιες που παρουσιάζουν οι υπαγορεύσεις του συνεχίζονται και διευρύνονται συνεχώς.
Το 1942 γράφτηκε η πρώτη βιογραφία του Έντγκαρ Κέυση από τον Τόμας Σούγκρου με τίτλο “Υπάρχει ένας Ποταμός”. Το 1967 ακολούθησε το βιβλίο “Ο Κοιμώμενος Προφήτης” του Τζες Στερν, που έγινε μπεστ σέλλερ.
Το υλικό των υπαγορεύσεων του Κέυση καλύπτει ένα ευρύ φάσμα από θέματα και ενδιαφέροντα. Εκτός από το υλικό που αφορά την υγεία και την ιατρική, οι υπαγορεύσεις περιλαμβάνουν πληροφορίες για θέματα όπως οι αρχαίοι πολιτισμοί, η προϊστορία, η αρχαιολογία, η θρησκεία, η φιλοσοφία, η ψυχολογία, η παραψυχολογία, ο διαλογισμός, τα όνειρα και οι γεωλογικές μεταβολές, καθώς και προφητείες για το μέλλον. 
Ο Τζες Στερν, στη βιογραφία του, αποκάλεσε τον Έντγκαρ Κέυση “έναν από τους πιο αξιοθαύμαστους ψυχικούς όλων των εποχών”. Ο συγγραφέας και θεολόγος Ρίτσαρντ Ντράμοντ κατατάσσει τον Κέυση στο ίδιο επίπεδο με χριστιανούς πνευματικούς γίγαντες όπως ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης, ο Μαρτίνος Λούθηρος, ο Άγιος Ιωάννης του Σταυρού, η Θηρεσία της Άβιλα, ο Ιγνάτιος Λογιόλα, Ο Φραγκίσκος Ξάβιερ, ο Τζέικομπ Μπαίμε, ο Τζορτζ Φοξ, ο Τζον Γουέσλεϋ, και ο Ρούντολφ Στάινερ.
Ο Έντγκαρ Κέυση μας έχει δώσει υλικό που θεράπευσε χιλιάδες άτομα απ’ αρρώστιες και προβλήματα υγείας. Ακόμη πιο σημαντικό όμως είναι το γεγονός ότι αυτές οι ψυχικές πληροφορίες μπορούν να βοηθήσουν τους ανθρώπους να βρουν νέες κατευθύνσεις στον τρόπο που σκέφτονται τη ζωή τους και στον τρόπο που την αντιμετωπίζουν. 
Η φιλοσοφία των υπαγορεύσεων τονίζει την ενότητα και την ταύτιση του Θεού και της ανθρωπότητας –και γενικότερα, του Θεού μ’ όλη την πλάση. Η υπηρεσία προς όλους τους ανθρώπους αποτελεί το ιδανικό της ανθρωπότητας, και το διαβατήριο για να ταξιδέψει κανείς στο δρόμο της επιστροφής προς τη θεϊκή κατάσταση – εκείνη την κατάσταση της τελειότητας και της ταύτισης του σκοπού μας και της θέλησής μας, με το σκοπό και τη θέληση του Θεού. 
Δύο θέματα απαράμιλλης υπόσχεσης για τον άνθρωπο ξεχωρίζουν μέσα στις υπαγορεύσεις: Είμαστε παιδιά του Θεού, και η ζωή κάθε ψυχής είναι συνεχής και αιώνια.
Ενώ ο Κέυση βρισκόταν στην υπνωτική κατάσταση, τον ρώτησαν ποιος είναι ο λόγος που έχει αυτό το ασυνήθιστο ψυχικό ταλέντο. Η απάντηση που έδωσε αποτελεί μια υπόσχεση και για τους υπόλοιπους ανθρώπους:
Είναι ένα δώρο Εκείνου που έχει πει, “Αν τηρείτε το δρόμο μου θα σας αγαπώ, θα είμαι κοντά σας, και θα φέρω στη μνήμη σας όλα τα πράγματα από καταβολής κόσμου”. [2072-8]
Ένα ψυχικό ταλέντο που η ακρίβειά του έχει δοκιμαστεί και επαληθευτεί σε μερικούς τομείς στους οποίους αναφέρεται, πρέπει λογικά να έχει και κάποιο βαθμό ακρίβειας σ’ εκείνους τους τομείς που δεν μπορούν ν’ αποδειχτούν ή να καταρριφθούν. 
Έτσι, ο Έντγκαρ Κέυση, του οποίου οι ψυχικές ιατρικές υπαγορεύσεις είχαν μια θαυμάσια αποτελεσματικότητα, πρέπει να μπορεί να μας δώσει και μια αρκετά ακριβή ψυχική εικόνα για τα γεγονότα του παρελθόντος και της προϊστορίας.
Όταν, για παράδειγμα, η ψυχική πηγή του μας λέει ότι ο Ιησούς έκανε ή είπε ορισμένα πράγματα, τα σχόλια αυτά αξίζουν κάποιου σεβασμού. Όταν οι λεπτομέρειες δεν έρχονται σ’ αντίθεση με τα όσα λέει η Αγία Γραφή και η ιστορία, αξίζουν ακόμη περισσότερης προσοχής, κι όταν βρίσκουμε αρχαία έγγραφα και ιστορικά γεγονότα που συμφωνούν με τις ψυχικές αποκαλύψεις του, τότε μπορούμε δικαιολογημένα ν’ αποδώσουμε σ’ αυτές τις πληροφορίες ένα σημαντικό βαθμό σεβασμού και εγκυρότητας.
Μερικοί μπορεί να ενοχληθούν με την ιδέα ότι χρησιμοποιούμε πληροφορίες από ένα ψυχικό άτομο, και ιδιαίτερα ένα άτομο που, ενώ βρίσκεται σε ύπνωση, δίνει πληροφορίες από άγνωστη πηγή. 

Ο Νόμος Του Ενός και η Χρυσή Εποχή της Ατλαντίδας


Σύμφωνα με τον Έντγκαρ Έβανς Κέυση, γιο του Έντγκαρ Κέυση, πάνω από επτακόσιες από τις δυόμισι χιλιάδες και πλέον υπαγορεύσεις ζωής αναφέρονται σε ενσαρκώσεις στην Ατλαντίδα. Ο Κέυση είπε, ότι κατά τη Χρυσή Εποχή της Ατλαντίδας βρισκόταν στη διακυβέρνηση της χώρας μια πολύ πνευματική κοινότητα, που είχε την ονομασία «Νόμος του Ενός». Ο Νόμος του Ενός είχε κυρίως σαν βάση την περιοχή της Ατλαντίδας που ονομαζόταν Ποσείδια. Ο Νόμος του Ενός, όπως δηλώνεται στις υπαγορεύσεις του Κέυσυ, κατείχε τα ανώτερα πρότυπα συνείδησης, που επετεύχθησαν ποτέ στη Γη. Τα μέλη αυτής της κοινότητας ήσαν ικανά να συνεχίζουν να δονούνται στο ύψιστο επίπεδο φωτός και ενέργειας και παρέμειναν πολύ κοντά και πιστοί στον έναν Δημιουργό/Θεό, ακόμα και όταν οι άλλες ομάδες στην Ατλαντίδα άρχισαν να παίρνουν τον κατήφορο, προτιμώντας την επιδίωξη της εξουσίας και των υλικών αποκτημάτων έναντι της αγάπης.
Ο Κέυση μιλάει για μια Ατλαντίδα, που ήταν εξαιρετικά προηγμένη επιστημονικά, με πολύπλοκη, υψηλής εξέλιξης τεχνολογία, η οποία καθιστούσε δυνατή τη χρήση αεροσκαφών, αεροστάτων ενός πολύ ιδιαίτερου τύπου, υποβρυχίων, ανελκυστήρων, ενός συστήματος μεταδόσεων παρόμοιου με την τηλεόραση, ακόμη και ηλεκτρονικών υπολογιστών. Η τεχνολογία των κρυστάλλων χρησιμοποιείτο για να τροφοδοτεί με ενέργεια τα πάντα. Κάποιοι κρύσταλλοι προορίζονταν για χρήσεις στη βιομηχανία και την παραγωγή ενέργειας και άλλοι ήσαν Ναϊτικοί Κρύσταλλοι, που χρησίμευαν για την παραγωγή υψήσυχνων ενεργειακών πεδίων, τα οποία αξιοποιούνταν στη ρύθμιση του συστήματος των τσάκρας, στην εφαρμογή θεραπείας, στα κοσμικά ταξίδια, στην εκπαίδευση, ακόμη και στην ανανέωση του σώματος.
Οι βιομηχανικοί κρύσταλλοι χρησιμοποιούνταν σαν πηγές παραγωγής ενέργειας, για την εκπομπή ενεργειακών πεδίων, για την δημιουργία οπτικών αγροτικών συνθηκών, για την δημιουργία υπερ-διαστασιακών σηράγγων, την ενεργοποίηση της κίνησης υλικών αντικειμένων, την εκσκαφή σηράγγων της Έσω Γης μέσω εξάχνωσης και για τη δημιουργία «ακτίνων έλξης».
Στο διάστημα που ονομάστηκε «Χρυσή Εποχή» πολλές ψυχές στον πλανήτη δεν βρίσκονταν ακόμη σε «ανθρώπινα σώματα». Πολλοί εξωγήινοι εκδηλώνονταν σε ενεργειακή μορφή, ειδικά οι Σείριοι, οι Πλειάδιοι και οι Αρκτούριοι. Εκείνοι που βρίσκονταν σε ανθρώπινο σώμα, είχαν τη δυνατότητα να πραγματοποιούν ζωές εξαιρετικά μεγάλης διάρκειας – μερικοί μέχρι και 10.000 χρόνια – χάρις στη διεργασία ανανέωσης.
Μετά τη δεύτερη διάσπαση της Ατλαντίδας, η ήπειρος διαμελίστηκε σε πέντε νησιά, τα τρία κυριότερα των οποίων ονομάζονταν Άρυα (το μεγαλύτερο), Ογκ και Ποσείδια. Το μεγαλύτερο μέρος της συνοχής χάθηκε και οι άνθρωποι της Άρυας βρέθηκαν κάτω από το καθεστώς μιας στρατοκρατικής, εταιρειοκρατικής ηγεσίας. Οι Αρυανοί, με πονηρία και εξαπάτηση, απέκτησαν τον έλεγχο των τεχνολογιών.
Σύμφωνα με τον Κέυση, η Ατλαντίδα καταστράφηκε από μαζικές εκρήξεις τεράστιου μεγέθους. Η τελική καταστροφή προήλθε από κακή χρήση της ανώτερης τεχνολογίας από μέρους της Άρυας Ομάδας, σε μια τακτική εντελώς αντίθετη προς εκείνη της ομάδας του Νόμου Του Ενός της Ποσίδειας. Η τελική καταστροφή διήρκεσε για μια περίοδο μηνών… όχι απλά ημερών ή εβδομάδων, αλλά μηνών. Το τέλος ήρθε γύρω στο 10.500 π.Χ.
Όλες οι υπαγορεύσεις έχουν δώσει την ένδειξη, ότι υπήρξαν πολλές προειδοποιήσεις και ότι πολλοί Άτλάντιοι ήσαν, στην πραγματικότητα, ικανοί να διαφύγουν πριν από την τελική «καταβύθιση». Μερικοί αναζήτησαν την ασφάλεια πηγαίνοντας στην Ευρώπη και στην Αφρική, ενώ κάποιοι κατέφυγαν στη Βόρεια και τη Νότια Αμερική.
Μολονότι πολλές από τις υπαγορεύσεις ζωής που δόθηκαν από τον Κέυση ήσαν διατυπωμένες στη «βιβλική» ορολογία, πράγμα που τις έκανε αρκετά δυσνόητες σε πρώτη ματιά, η πολύ προσεκτική μελέτη των κειμένων και η συνένωση πολλών από αυτά, σαν να ήσαν κομμάτια ενός παζλ, μας έδωσε τη δυνατότητα να αποκτήσουμε κάποια γενική «επισκόπηση» της ιστορίας της Ατλαντίδας, σύμφωνα με την αφθονία των πληροφοριών του Κέυσυ.
Οι αρχαιότατοι Ατλάντειοι περιγράφονται από τον Κέυση σαν προβολές διανοητικής ενέργειας (σ.τ.μ.: προβολές σκέψης, σκεπτομορφές), που είχαν ημι-φυσική μορφή, στην οποία συνυπήρχαν αμφότερα τα φύλα, αρσενικό και θηλυκό, στο ίδιο σώμα. Αυτά τα Ατλάντεια ενεργειακά όντα – που εξέπεμπαν δονήσεις ενέργειας αγνού λευκού φωτός – άρχισαν να παίρνουν σταδιακά μια περισσότερο υλική υπόσταση και πυκνότητα και να επιδίδονται σε δραστηριότητες καθαρής ιδιοτέλειας. Αυτές οι εγκλωβισμένες στην ύλη προβολές σκεπτομορφών, στο πέρασμα του χρόνου, άρχισαν να διαχωρίζονται σε δυο ομάδες: Εκείνους που ακολουθούσαν τον Νόμο Του Ενός και εκείνους που επέλεξαν να ακολουθήσουν του Υιούς Του Βελιάλ, με έδρα την νήσο Άρυα.
Οι οπαδοί του Νόμου Του Ενός εξακολούθησαν να διατηρούν τα ύψιστα πρότυπα συνείδησης και ήσαν ικανοί να συνεχίσουν να δονούνται στο ύψιστο επίπεδο φωτός και ενέργειας. Και εξακολούθησαν να μένουν πιστοί και συνεπείς προς τον ένα Δημιουργό Θεό. Ήσαν μια καλοπροαίρετη κοινωνία αγάπης, με μητριαρχικές, φιλειρηνικές και φιλόστοργες ιδιότητες και απόψεις.
Οι οπαδοί του Νόμου Του Ενός ήσαν εντελώς ειρηνικοί, απολύτως κατά της βίας και ήσαν ως κοινωνία κάπως ευάλωτοι στις δελεαστικές και συγκαλυμμένες πολιτικές δολοπλοκίες της ομάδας των Αρύων.  Κατ’ επέκταση, η μη επιθετικότητα και η προσήλωση στην ειρήνη και την εντιμότητα που ετηρείτο από την κοινωνία του Νόμου Του Ενός, έγιναν τα εργαλεία που χρησιμοποίησαν οι Άρυοι, για να στήσουν μια πολύπλοκη και πειστική απάτη, που τους έδωσε τη δυνατότητα να αποκτήσουν τον έλεγχο των κρυστάλλων. Οι Άρυοι επιδόθηκαν στην συσσώρευση εξουσίας και χρησιμοποίησαν την προηγμένη τεχνολογία, περιλαμβανομένων των δυνατοτήτων της γενετικής μηχανικής και των ενεργειών των κρυστάλλων, για τον αθέμιτο στόχο του παγκόσμιου ελέγχου.
Ανέπτυξαν μια φυλή γενετικά κατασκευασμένων «σκλάβων εργατών». Η κοινωνική μερίδα των Αρύων άρχισε να χρησιμοποιεί την τεχνολογία προκειμένου να κυριαρχήσει στον κόσμο. Ο κρύσταλλος Tuaoi χρησιμοποιείτο για τη δημιουργία σεισμών σε άλλες περιοχές και για την παραγωγή ακτίνων θανάτου. Αυτή η καταστροφική χρήση αποσταθεροποίησε το σύστημα και οδήγησε στην καταστροφή του δορυφορικού μητρικού συστήματος κρυστάλλων. Η συντριβή και η έκρηξή του προκάλεσε μια σειρά σεισμών και εκρήξεων σε ολόκληρο το σύστημα ενέργειας.
Οι περισσότεροι από τους επιζήσαντες από τη μερίδα του Νόμου Του Ενός μετανάστευσαν στην Αίγυπτο, στη Βολιβία, στο Γιουκατάν και στο Αρκάνσας. Για μερικές γενιές κάποιες περιοχές κράτησαν ένα υψηλό εκπαιδευτικό επίπεδο και διατήρησαν την τεχνολογία. Όμως με τις εκτάσεις της ξηράς χαμένες (σ.τ.μ.: προφανώς υπονοούνται οι εκτάσεις ξηράς που κατελάμβαναν παλαιότερα την έκταση του Ατλαντικού ωκεανού), με τον καιρό οι περιοχές περιήλθαν σε απομόνωση και αποδιοργάνωση. Η Ατλαντίδα είχε χαθεί.
Αφότου ήρθε το τέλος, υπήρξε μια εκ των υστέρων αναγνώριση από τη μεριά της κοινωνίας του Νόμου Του Ενός, ότι η ουτοπία είχε χαθεί. Όμως υποσχέθηκαν να επιστρέψουν κάποια μέρα και ποτέ πια να μη σταθούν αφελείς ή εξαπατημένοι.
Πριν οι Άρυοι πάρουν την κυριαρχία της Ατλαντίδας στο τελικό στάδιο της καταστροφής της, μια όμορφη, ειρηνική και υψηλής πνευματικότητας μητριαρχική κοινωνία, που ονομαζόταν «ο Νόμος Του Ενός», ηγεμόνευε με εξαιρετική αρμονία για πάνω από 20.000 χρόνια, σε μια περίοδο που ο Κέυσυ ονόμασε «Χρυσή Εποχή της Ατλαντίδας». Το διάστημα της Χρυσής Εποχής του Νόμου Του Ενός στην Ποσείδια κατάφερε την ύψιστη συχνότητα Αγάπης, που πραγματοποιήθηκε ποτέ στον πλανήτη Γη.

Το 1968, κομμάτια ογκόλιθων που αποτελούσαν τμήμα μιας αρχαίας λεωφόρου, ήρθαν στο φως στην υποθαλάσσια περιοχή κοντά στο Μπίμινι (Bimini). Μέχρι σήμερα παραμένει αβέβαιο αν αποτελούν τμήμα της Ατλαντίδας.
Το περίεργο είναι πως ο Έντγκαρ Κέυση είχε προφητεύσει σε ανύποπτο χρόνο, ότι τμήματα της βυθισμένης ηπείρου θα έρχονταν στο φως το 1968 ή 1969. Έιναι άραγε από την Ατλαντίδα;
 
 
 
http://lovepeaceangelhapiness.blogspot.gr
http://exaggelos-of-the-new-age.blogspot.gr
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου