Τα τέρατα της ελληνικής μυθολογίας Γ΄

 Λερναία Ύδρα  
 Η Λερναία Ύδρα ήταν κόρη του Τυφώνα και της Έχιδνας, ένα φρικτό υδρόβιο τέρας με χαρακτηριστικά ερπετού και πολλά κεφάλια - φίδια. Μάλιστα όταν κανείς έκοβε ένα, στη θέση του φύτρωναν δύο άλλα. Ζούσε στην Λέρνα της Αργολίδας και περνούσε τον καιρό της βασανίζοντας τον κόσμο και φυλάγοντας μια πύλη προς τον Κάτω Κόσμο, μέχρι που την εξόντωσε ο Ηρακλής σταλμένος από τον Ευρυσθέα.  Το άντρο της βρισκόταν στους πρόποδες του όρους Ποντίνου, κοντά στην Πηγή της Αμυμώνης. 


Πήγασος   

Adriano Fiorentino και Bertoldo di Giovanni.  Βελλερεφόντης και ΠήγασοςΧάλκινο αγαλματίδιο 32.5cm.  c. 1486.  Kunsthistorisches Museum, Vienna

Ο Πήγασος ήταν ένα φτερωτό άλογο, γιός του Ποσειδώνα και της Μέδουσας, από την οποία ξεπήδησε όταν εκείνη έχασε το κεφάλι της. Γόνος, λοιπόν, του θεού των υδάτων ο Πήγασος, επόμενο ήταν και το όνομά του να παραπέμπει στο υγρό στοιχείο, στην πηγή, αφού μάλιστα γεννήθηκε κοντά στις πηγές του Ωκεανού, του μυθικού ποταμού που περιβάλλει τον κόσμο (Θεογονία 281-283).

Kτυπώντας με την οπλή του τον βράχο του Eλικώνα, ο Πήγασος κάνει να αναβλύσει η πηγήIπποκρήνη, που στα νερά της λούζονται οι Eννέα Mούσες.

Ένας άλλος μύθος παραδίδει πως η Iπποκρήνη, μια πηγή στην κορυφή του Eλικώνα της Bοιωτίας από την οποία αντλούσαν οι Eλικωνιάδες Nύμφες την έμπνευσή τους, ανέβλυσε όταν ο Πήγασος χτύπησε με την οπλή του τον βράχο. Αλλά δεν είναι μόνο η Iπποκρήνη. Kι άλλες πηγές, σύμφωνα με τις αρχαίες μαρτυρίες, ανέβλυσαν χάρη στο χτύπημα της οπλής του Πήγασου.

Όταν κάποτε κατέβηκε ο Πήγασος στην Κόρινθο, στην κρήνη Πειρήνη να πιεί νερό, εκεί τον αιχμαλώτισε και τον εξημέρωσε ο ήρωας Βελλεροφόντης περνώντας του -με την καθοδήγηση και συμπαράσταση της Aθηνάς- στο στόμα το χρυσό χαλινάρι, δώρο της ίδιας της θεάς των τεχνών (Πίνδ. O. XIII, 65. 78), και μαζί έκαναν πολλούς άθλους, όπως την εξόντωση της Χίμαιρας.     

Χίμαιρα   
Η Χίμαιρα ήταν ένα τρικέφαλο όν: είχε σώμα και κεφάλι λιονταριού, ουρά που κατέληγε σε κεφάλι φιδιού και στο μέσον της ράχης της έβγαινε ο λαιμός και η κεφαλή ενός αιγάγρου. Κόρη του Τυφώνα και της Έχιδνας, έβγαζε από το στόμα της φωτιά σύμφωνα με τον Όμηρο και τον Ησίοδο. Ο Βελλεροφόντης μπόρεσε να την σκοτώσει επειδή ήταν σε απόσταση ασφαλείας επάνω στον Πήγασο.

Η Χίμαιρα του Arezzo,
χάλκινο άγαλμα των τελών του 5ου αι. π.Χ.
Museo nazionale Archeologico, Firenze. 

Η Χίμαιρα ενώθηκε με τον Όρθρο και το λιοντάρι της Νεμέας και η Σφίγγα ήταν οι απόγονοί τους. Από την ανάλυση και ερμηνεία διαφόρων αναφορών περί Χίμαιρας, είναι εμφανές ότι πρόκειται περί αλληγορικής αναφοράς του ηφαιστειώδους εδάφους της Λυκίας, που προήλθε, κατά τον Σκύλακα από έκρηξη ηφαιστείου κοντά στη Φασήλιδα, κατά δε τον Στράβωνα από κάποια ηφαιστειώδη χαράδρα του όρους Κράγου. Στους πρόποδες του ηφαιστείου ζούσαν πολλά φίδια, στη μέση ζώνη έβοσκαν κατσίκια και στα στόμια φώλιαζαν λιοντάρια. Στην φαντασία των αρχαίων δημιουργήθηκε το τέρας με αυτά τα εξωτερικά χαρακτηριστικά, το τερατόμορφο σύμπλεγμα της Χίμαιρας.
    

Κέρβερος   
Ο Κέρβερος ήταν ένας σκύλος με τρία κεφάλια, με ουρά φιδιού, ο φοβερός φύλακας στην είσοδο του Άδη που δεν άφηνε τις ψυχές να βγουν και τους ζωντανούς να περάσουν. Η εξόντωση του Κέρβερου είναι ο τελευταίος άθλος του Ηρακλή, ο πιο δύσκολος, αυτός για τον οποίο ο ήρωας μυήθηκε πρώτα στα Ελευσίνια μυστήρια.

Αττικός «δίγλωσσος» αμφορέας, 520-515 π.Χ.
Αποδίδεται στον Ζωγράφο του Ανδοκίδη.
 Μουσείο του Λούβρου, Παρίσι.

Ο Ηρακλής κατέβηκε στον Άδη (όπου μάλιστα συνάντησε τους φίλους του Θησέα και Πειρίθου) και ζήτησε την άδεια από τον άρχοντα του Κάτω Κόσμου να φέρει τον Κέρβερο στον Ευρυσθέα, πράγμα που κατάφερε μάλιστα χωρίς να χρησιμοποιήσει όπλα. Στη Θεογονία αναφέρεται «Κέρβερος ωμηστής Αΐδεω κύων χαλκεόφωνος πεντηκοντακέφαλος», (= Κέρβερος άγριος σκύλος του Άδη, με ηχηρή φωνή και 50 κεφάλια), ενώ ο Όμηρος γνωρίζει μεν το σκύλο αυτό αλλά όχι το όνομά του. Σύμφωνα με τον Αισχύλο, γεννήθηκε από την ένωση δυο τεράτων, του Γίγαντα Τυφώνα και της Έχιδνας και ήταν αδελφός του Όρθου (παραπλήσιου μυθικού άγριου σκύλου) καθώς και της Λερναίας Ύδρας.  Οι αρχαίοι συγγραφείς περιγράφουν συχνά τον Κέρβερο με διαφορετικό τρόπο. Υπάρχουν εκδοχές που τον εμφανίζουν ως ένα συνηθισμένο σκύλο, αλλά και με πόδια λιονταριού, ουρά ερπετού ή φίδια σε όλο του το σώμα.

Χαρακτηριστικές αναφορές στον Κέρβερο υπάρχουν:

• Στους άθλους του Ηρακλή
• Στη Ρωμαϊκή μυθολογία και τον μύθο του ήρωα Αινεία.
• Στη Θεία Κωμωδία του Δάντη, στον τρίτο κύκλο της Κόλασης (ωδή στ΄).

Εκτός από τον Ηρακλή τον Κέρβερο επεχείρησαν να συλλάβουν και να απαγάγουν ο Πειρίθους και ο Θησέας που όμως απέτυχαν. Μόνο ο Ορφέας κατάφερε με τους ήχους της μαγικής λύρας του να τον εξημερώσει έτσι ώστε να τον αφήσει να παραλάβει την Ευρυδίκη από τον Άδη. 







www.lifo.gr
http://projectmyths.blogspot.gr
http://dikastirio.com
http://el.wikipedia.org