στην αρχαιότητα από τον Πτολεμαίο και είναι ένας από τους 88 επίσημους αστερισμούς που θέσπισε η Διεθνής Αστρονομική Ένωση.
Ο Πλίνιος έβλεπε ορισμένα από τα άστρα του ως ξεχωριστό αστερισμό το "Δρεπάνι".
και οι Αιγύπτιοι έβλεπαν σε αυτό το ξεχωριστό αστερισμό ένα μαχαίρι.
Αυτός ο αστερισμός αναγνωρίζεται εύκολα από το λαμπρό γαλάζιο άστρο του,
που το λατινικό του όνομα είναι Regulus και υποδεικνύει την λαβή του δρεπανιού.
Προσέχοντας ιδιαίτερα τα λιοντάρια, οι Αιγύπτιοι συνέδεσαν τον Λέοντα με τον ήλιο και την αφόρητη ζέστη του καλοκαιριού. Ο αιγυπτιακός ηλιακός δίσκος αναπαρίσταται
τριγυρισμένος από λιοντάρια. Ο ήλιος σε αυτόν τον αστερισμό σήμαινε τις πλημμύρες στην
Αίγυπτο και στα σημεία όπου γίνονταν άρδευση του νερού του Νείλου υπήρχαν
αναπαραστάσεις λιονταριών.
Πιθανότατα αυτός είναι ο λόγος που σε όλη την Ελλάδα και τις ελληνικές αποικίες
(Έφεσο, Αθήνα,Ολυμπία) υπάρχουν συντριβάνια με προτομές λιονταριών από όπου
αναβλύζει νερό.
Συχνά ο λέοντας απεικονιζόταν στην αρχαιότητα να στέκεται πάνω από σε ένα φίδι, και έτσι φαίνεται λογικό να αυτός ο αστερισμός να βρίσκεται δίπλα στον αστερισμό της Ύδρας. Ο επουράνιος Λέων, που συνδέεται με τον ήλιο, νικά τον καταχθόνιο φίδι, συμβολίζοντας για ακόμη μια φορά τη νίκη του φωτός επί του σκότους.
Οι Ρωμαίοι έχουν δώσει σε ένα από τα πιο λαμπρά άστρα του αστερισμού το όνομα Ρέγκουλους" που σημαίνει μικρός βασιλιάς.
Στην Περσία Οι Βαβυλώνοι, οι Πέρσες, οι Τούρκοι και οι Σύροι έβλεπαν τον αστερισμό αυτό ως λιοντάρι.
Ήταν το έβλημα της φυλής του Ιούδα.
Σε ένα σουμεριακό κύπελλο που χρονολογείται από το 3000 π.Χ υπάρχει η εικόνα ενός λιονταριού που καταβροχθίζει έναν ταύρο. Ο ταύρος έχει ένα άστρο ανάμεσα στα κέρατά του, έτσι μπορούμε να θεωρήσουμε το θρίαμβο του λιονταριού ως νίκη του αστερισμού του Λέοντα επί του αστερισμού του Ταύρου. Ίσως να υπήρχε και τέταρτος αστερισμός που σηματοδοτούσε το χειμερινό ηλιοστάσιο, αποτελείτο από άστρα του Αιγόκερου και του Υδροχόου και ήταν γνωστός με το λατινικό όνομα Ibex.
Ο ασσυριακός αστερισμός Ασάδ είναι ένα γιγαντιαίο λιοντάρι που εκτείνεται σε πολλούς αστερισμούς.
Μερικά από τα άστρα όριζαν το μπροστινό μέρος του λιονταριού και την χαίτη του!
Το έμβλημα του Αγίου Μάρκου του Ευαγγελιστή είναι ένα λιοντάρι και ορισμένοι από τους πρώτους χριστιανούς έβλεπαν στο ζώδιο αυτό τον απόστολο Ιωάννη.
Τέλος, να αναφέρουμε ότι για τους χριστιανούς του μεσαίωνα, οι οποίοι επιχείρησαν να αποδώσουν στους αστερισμούς βιβλικές εικόνες και ονόματα, ο Λέων παριστούσε ένα από τα λιοντάρια που βρισκόταν στο λάκκο με το Δανιήλ.
Το λιοντάρι εμφανίζεται συχνά στην οικοσημολογία και χρησιμοποιήθηκε και στο θυρεό της Αγγλίας!
Ο αστερισμός αυτός περιλαμβάνει πολλά φωτεινά άστρα, όπως τον Βασιλίσκο (α Λέοντος)
ή Καρδιά του Λέοντα, τον Ντενέμπολα (β Λέοντος) και τον γ Λέοντος (Αλγκιέμπα).
Πολλά άλλα αμυδρά άστρα έχουν επίσης τη δική τους ιδιαίτερη ονομασία, όπως ο δ Λέοντος (Σώσμα), ο θ Λέοντος (Chort), ο κ Λέοντος (Al Minliar al Asad), ο λ Λέοντος (Alterf), και ο ο Λέοντος (Subra).
Η τριάδα του Λέοντα (γνωστή και ως τρίο του Λέοντα, ομάδα Μ66 και Arp 317) είναι
μία ομάδα γαλαξιών σε απόσταση περίπου 35 εκατομμυρίων έτη φωτός στον αστερισμό του Λέοντα. Αποτελείται από τους σπειροειδείς γαλαξίες Μεσιέ 66, Μεσιέ 65 και NGC 3628.
Ομάδα αστέρων που παλιότερα αναπαριστούσε τη φούντα της ουράς του λέοντα
μεταμορφώθηκε το 240 π.Χ. σε αυτοτελή αστερισμό χάρη στον Πτολεμαίο.
Σ' αυτό τον αστερισμό δόθηκε η ονομασία Κόμη Βερενίκης.
Ο αστέρας Wolf 359, ένας από τους πλησιέστερους αστέρες προς το Ηλιακό μας Σύστημα (σε απόσταση 7,7 ετών φωτός), βρίσκεται στον Λέοντα.
Ένας από τους μικρότερους εξωηλιακούς πλανήτες που έχουν ποτέ εντοπιστεί περιστρέφεται γύρω από τον Gliese 436, αμυδρό αστέρα στον Λέοντα, σε απόσταση περίπου 33 ετών φωτός από τον Ήλιο.
Ο Λέων περιλαμβάνει πολλούς λαμπρούς γαλαξίες, εκ των οποίων οι δίδυμοι
(Σπειροειδής Γαλαξίας Μ65, Σπειροειδής Γαλαξίας Μ66) και (Σπειροειδής Γαλαξίας Μ95, Σπειροειδής Γαλαξίας Μ96) είναι οι πιο διάσημοι.
Οι αρχαίοι Έλληνες αστρονόμοι τον ονόμαζαν Λέοντα και συσχέτιζαν με αυτόν τον μύθο
του Λέοντος της Νεμέας, τον πρώτο άθλο του Ηρακλέους.
Οι αρχαίοι Ινδοί αστρονόμοι τον ονόμαζαν Asleha και Sinha, ενώ οι Ταμίλ Simham αλλά αργότερα, επηρεασμένοι από την Ελλάδα και τη Ρώμη, τον ονόμαζαν Leya ή Leyaya, από τη λέξη Leo, που ήταν η κοινή του λατινική ονομασία εκ του ελληνικού Λέων.
Οι Πέρσες τον ονόμαζαν Ser ή Shir, οι Τούρκοι Artan, οι Σύριοι Aryo, οι Εβραίοι Arye
και οι ΒαβυλώνιοιAru - όλες οι ονομασίες αυτές σημαίνουν λέοντας.
Στα γραπτά του Οβίδιου η ονομασία εμφανίζεται ως Herculeus Leo και Violentus Leo.
Bacchi Sidus (Αστέρας του Βάκχου) ήταν ένας από τους άλλους τίτλους του, καθώς
ο θεός πάντα ταυτιζόταν με το ζώο αυτό.
Η μορφή του είναι αυτή που συχνά αποκτούσε ο θεός αυτός στις πολυάριθμες
μεταμορφώσεις του, ενώ το δέρμα του λέοντα αποτελούσε συχνά το ένδυμα του.
Ο Μανίλιος όμως αποκαλούσε τον αστερισμό Jovis et Junonis Sidus (Αστέρας του Διός και
της Ήρας), θαρρείς και ήταν υπό την προστασία αυτών των θεοτήτων, λογαριάζοντας
μάλλον το βασιλικό χαρακτήρα του, κυρίως αυτόν του λαμπρότερου αστέρα του
(του Βασιλίσκου).
https://el.wikipedia.org/
http://homeristes.blogspot.gr
http://www.astrologos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου