Ο Μίνωας και οι έρωτές του

Βριτόμαρτις

Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ο Μίνωας ήταν γιος του Δία και της Ευρώπης. Μετά την αρπαγή της Ευρώπης από τη Συρία ο Δίας τη μετέφερε στην Κρήτη. Εκεί απέκτησε μαζί της τρεις γιούς, το Μίνωα, το Ραδάμανθυ και το Σαρπηδόνα. Ο Δίας ωστόσο, όπως ήταν αναμενόμενο δεν έμεινε με την Ευρώπη και τους γιούς τους. Ωστόσο η Ευρώπη και τα τρία αγόρια βρήκαν άσυλο στη αυλή του βασιλιά της Κρήτης Αστέριου, ο οποίος τελικά παντρεύτηκε την Ευρώπη και ουσιαστικά υιοθέτησε το Μίνωα και τα αδέρφια του. 

Ο Μίνωας μεγαλώνοντας παντρεύτηκε την Πασιφάη και μαζί της απέκτησε τέσσερις γιούς, τον Ανδρόγεω, το Δευκαλίωνα, το Γλαύκο και τον Κατρέα και τέσσερις κόρες, την Ακάλλη ή Ακαλλίδα, την Αριάδνη, τη Φαίδρα και την Ξενοδίκη.

Ο Μίνωας παρουσιάζεται σε αρκετούς μύθους σαν διεφθαρμένος άντρας και καθόλου πιστός σύζυγος. Η συμπεριφορά του αυτή όπως ήταν αναμενόμενο ενοχλούσε την Πασιφάη, η οποία επιθυμούσε να τον εκδικηθεί. Λέγεται μάλιστα ότι του είχε δώσει ένα ποτό, που τον έκανε όταν έβλεπε άλλη γυναίκα να της ρίχνει στο στήθος άγρια ζώα, που την κατασπάρασσαν.

α. Ο ΜΙΝΩΣ πλάγιασε με τη νύμφη Παρεία που οι γιοι της αποίκησαv την Πάρο και πού αργότερα τους σκότωσε ο Ηρακλής πλάγιασε επίσης με την Ανδρογένεια, τη μητέρα του μικρού  Αστέριου , όπως και με πολλές άλλες. Ιδίως όμως κυνήγησε τη Βριτόμαρτη από τη Γόρτυνα, θυγατέρα της Λητώς. Η Βριτόμαρτις ήταν αυτή πού επινόησε τα κυνηγετικά  δίχτυα, ήταν στενή σύντροφος της Άρτεμης, και της κρατούσε τα κυνηγόσκυλα δεμένα.

β. Η Βριτόμαρτις του κρύφτηκε του Μίνωα κάτω από πυκνόφυλλες βελανιδιές σε υγρά λιβάδια, και ύστερα εκείνος την κυνηγούσε εννέα μήνες σε κακοτράχαλα βουνά και ομαλές πεδιάδες, ώσπου η Βριτόμαρτις από την απελπισία της ρίχτηκε στη θάλασσα, απ’ όπου την έβγαλαν και την έσωσαν ψαράδες . Η Άρτεμις θεοποίησε τη Βριτόμαρτη με το όνομα Δίκτυννα αλλά στην Αίγινα τη λατρεύουν ως Αφαία επειδή εξαφανίστηκε στη Σπάρτη ως Άρτεμη με την επωνυμία Λιμναία και στην Κεφαλλονιά ως Λαφριά· οι Σάμιοι πάντως χρησιμοποιούν στις επικλήσεις τους το αληθινό της όνομα.

γ. Οι πολλές απιστίες του Μίνωα εξόργισαν τόσο την Πασιφάη ώστε του έκανε μάγια: οπότε πλάγιαζε με άλλη γυναίκα, ο Μίνως έβγαζε όχι σπέρμα, αλλά κουβάρι από θανατερά φίδια, σκορπιούς και σαρανταποδαρούσες, πού κατέτρωγαν τα σπλάχνα της γυναίκας. 
Κάποια μέρα η Πρόκρις, κόρη του Αθηναίου βασιλιά Ερεχθέα, πού ο σύζυγός της Κέφαλος την είχε εγκαταλείψει, επισκέφθηκε την Κρήτη. Τον Κέφαλο τον είχε προκαλέσει να το κάνει αυτό η Ηώς, πού τον είχε ερωτευτεί. Όταν ο Κέφαλος αποποιήθηκε ευγενικά τις προτάσεις της, με το επιχείρημα ότι δεν μπορούσε να απατήσει την Πρόκριδα, με την οποία είχε ανταλλάξει όρκους αιώνιας πίστεως, η Ηώς διαμαρτυρήθηκε αντιλέγοντας ότι η Πρόκρις, πού αυτή την ήξερε καλύτερα απ’ ότι ο σύζυγός της, πρόθυμα θα τον πρόδιδε με αντάλλαγμα χρυσάφι. Επειδή ο Κέφαλος το αρνήθηκε αυτό γεμάτος αγανάκτηση, η Ηώς τον μεταμόρφωσε έτσι πού να μοιάζει με κάποιον Πτελέοντα και τον συμβούλεψε να δοκιμάσει να ρίξει στο κρεβάτι του την Πρόκριδα προσφέροντας της χρυσό στεφάνι. Έτσι και έκανε ο Κέφαλος, και διαπιστώνοντας ότι η Πρόκρις ενέδωσε εύκολα, δεν ένιωσε κανέναν δισταγμό να πλαγιάσει με την Ηώ, πού η Πρόκρις τη ζήλευε βαθύτατα.

δ. Η Ηώς γέννησε του Κέφαλου γιο, πού ονομάστηκε Φαέθων, αλλά η  Αφροδίτη τον έκλεψε όταν ήταν ακόμη μωρό, για να τον κάνει νυχτοφύλακα των Ιερότερων ναών της και οι Κρήτες τον λένε Άδυμνο και εννοούν το πρωινό και το βραδινό άστρο.

ε. Εν τω μεταξύ, η Πρόκρις δεν άντεχε να μένει άλλο στην Αθήνα, όπου η εγκατάλειψη της από το σύζυγό της είχε γίνει αντικείμενο γενικού κουτσομπολιού, και έτσι πήγε στην Κρήτη όπου ο Μίνως δεν δυσκολεύτηκε να την αποπλανήσει περισσότερο απ’ όσο είχε δυσκολευτεί ο υποτιθέμενος Πτελέων. Την εξαγόρασε μ’ ένα κυνηγόσκυλο πού ουδέποτε του ξέφευγε το θήραμα του, και μ’ ένα βέλος πού ουδέποτε έχανε το στόχο του, δώρα και τα δύο πού του τα είχε χαρίσει η Άρτεμις. Η Πρόκρις, πού τρελαινόταν για το κυνήγι, τα δέχτηκε ευχαρίστως, αλλά επέμεινε να πάρει ο Μίνως ένα προφυλακτικό φάρμακο – αψέφημα από μαγικές ρίζες, πού το είχε επινοήσει η μάγισσα Κίρκη – ώστε να μην τη γεμίσει ερπετά και έντομα. Το φάρμακο έφερε το επιθυμητό αποτέλεσμα, αλλά η Πρόκρις φοβήθηκε μήπως η Πασιφάη της κάνει μάγια, και έτσι επέστρεψε στην Αθήνα μεταμφιεσμένη σε όμορφο αγόρι, αφού πρώτα άλλαξε το όνομα της και το έκανε Πτερελας. Τον Μίνωα δεν τον ξαναείδε.

ζ. Όταν η Πρόκρις πήγε τώρα και τον αντάμωσε σε κυνηγετική εκστρατεία, ο Κέφαλος δεν την αναγνώρισε, αλλά του άρεσαν τόσο πολύ το κυνηγόσκυλό της η Λαίλαψ και το αλάνθαστο βέλος της, ώστε προσφέρθηκε να τα αγοράσει με αντάλλαγμα τεράστια ποσότητα ασήμι. Η Πρόκρις όμως αρνήθηκε να τα αποχωριστεί παρεκτός με αντάλλαγμα τον έρωτα, και όταν ο Κέφαλος συναίνεσε να την πάρει στο κρεβάτι του, αυτή του φανέρωσε με δάκρυα στα μάτια ότι είναι η σύζυγός του. Έτσι οι δύο τους συμφιλιώθηκαν επιτέλους, και ο Κέφαλος κατά-διασκέδασε με το σκυλί και το βέλος. Αλλά η Άρτεμις έγινε έξω φρενών πού αυτοί οι παραδόπιστοι μοιχοί άλλαζαν έτσι τα πολύτιμα δώρα της από χέρι σε χέρι, και σκαρφίστηκε εκδίκηση . Έβαλε στο κεφάλι της Πρόκριδας την υποψία ότι ο Κέφαλος εξακολουθούσε να επισκέπτεται την Ηώ όταν σηκωνόταν δύο ώρες μετά τα μεσάνυχτα και πήγαινε για κυνήγι.

η. Κάποια νύχτα η Πρόκρις, φορώντας σκούρο ρούχο, γλίστρησε το κατόπι του Κέφαλου μέσα στο μισόφωτο. Σε λίγο ο Κέφαλος άκουσε κάτι πίσω του σε μία λόχμη, η Λαίλαψ γρύλισε και τσιτώθηκε, και ο Κέφαλος αμόλησε ο αλάνθαστο βέλος του και διαπέρασε την Πρόκριδα. Με τον καιρό ο Άρειος Πάγος τον καταδίκασε σε αιώνια εξορία για φόνο.

 θ. Ο Κέφαλος αποσύρθηκε στη Θήβα, όπου ο βασιλιάς Αμφιτρύων, ο υποτιθέμενος πατέρας του Ηρακλή, δανείστηκε τη Λαίλαπα για να κυνηγήσει την αλεπού του Τευμη­σου πού ρήμαζε την Καδμεία. Η αλεπού αυτή, πού είχε από τούς θεούς τη μοίρα να μην πιάνεται ποτέ, εξευμενιζόταν μόνο με τη θυσία ενός παιδιού κάθε μήνα. Δεδομένου όμως ότι η Λάιλαψ είχε από τους θεούς την μοίρα να πιάνει ότι κυνηγούσε, στα ουράνια προέκυψε αμφιβολία για το πως έπρεπε να λυθεί αυτή η αντίφαση : στο τέλος ο Δίας ρύθμισε με οργή το πρόβλημα, μεταβάλλοντας Λαίλαπα και αλεπού σε πέτρες.

ι. Κατόπιν ο Κέφαλος βοήθησε τον Αμφιτρύωνα σε επιτυχή πόλεμο εναντίον των Τηλεβόων και των Ταφίων. Προτού αρχίσει ο πόλεμος, ο Αμφιτρύων έβαλε όλους τούς, συμμάχους του να ορκιστούν στην Αθηνά και στον Άρη ότι δεν θα κρύψουν κανένα από τα λάφυρα , μόνο ένας ο Πανοπαιος, καταπάτησε τον όρκο του και τιμωρήθηκε να γίνει πατέρας δειλού γιου, του διαβόητου Επείου. Βασιλιάς των Τηλεβόων ήταν ο Πτερελαος, πού ο παππούς του ο Ποσειδών του είχε φυτέψει στο κεφάλι χρυσή τούφα πού τον έκανε αθάνατο. Η κόρη του Κομαιθώ ερωτεύτηκε τον Αμφιτρύωνα, και θέλοντας να κερδίσει τη συμπάθεια του, έκοψε τη χρυσή τούφα, και έτσι ο Πτερέλαος πέθανε και ο Αμφιτρύων υπέταξε γρήγορα τούς Τηλεβόες με τη βοήθεια του Κέφαλου αλλά καταδίκασε την Κομαιθώ σε θάνατο για πατροκτονία.

κ. Το μερίδιο του Κέφαλου από την επικράτεια των Τηλεβόων ήταν η νήσος Κεφαλληνία, πού εξακολουθεί να έχει το όνομά του. Ο Κέφαλος ουδέποτε συγχώρησε τον Μίνωα πού είχε αποπλανήσει την Πρόκριδα και της είχε χαρίσει το μοιραίο βέλος αλλά ούτε τον εαυτό του μπορούσε να απαλλάξει από την ευθύνη. Στο κάτω κάτω, αυτός είχε γίνει πρώτα επίορκος, δεδομένου ότι το ειδύλλιο της Πρόκρι­δας με τον υποτιθέμενο Πτελέοντα δεν μπορούσε να θεωρηθεί απιστία.

- Όχι, όχι, θρηνούσε ο Κέφαλος, δεν έπρεπε ποτέ να πέσω στο κρεβάτι με την Ηώ !

Μολονότι είχε εξαγνισθεί για την ενοχή του, το φάντα­σμα της Πρόκριδας τον κυνηγούσε, και φοβούμενός μήπως φέρει κακοτυχία στους συντρόφους του, ο Κέφαλος πήγε κάποια μέρα στο Ακρωτήριο Λευκάς όπου είχε χτίσει ναό στον Απόλλωνα του Άσπρου Βράχου, και ρίχτηκε στη θάλασσα από τον απότομο γκρεμό. Καθώς έπεφτε, φώναξε δυνατά το όνομα Πτερελας γιατί μ’ αυτό το όνομα είχε αγαπήσει πιο πολύ την Πρόκριδα 

https://el.wikipedia.org
http://theancientweb.wordpress.com