79. Υπηρεσία μου στην ΑΣΔΕΝ

      Διοικητής στην ΑΣΔΕΝ ήταν ο αντιστράτηγος Μαρκ. Σπυρίδων. Η ΑΣΔΕΝ στεγάζονταν τότε στην οδό Πιττακού, απέναντι από τις στήλες του Ολυμπίου Διός και είχε την ευθύνη φυλάξεως και των Δωδεκανήσων, που ήταν η πλέον ευαίσθητη περιοχή. Εδώ η υπηρεσία μου ήταν καθαρά δικαστική εξ αιτίας της οποίας και πήγαινα τακτικά στη Ρόδο και Κω. Οι μεγάλες δίκες κατά των πρωταιτίων της 21ης Απριλίου δεν είχαν αρχίσει, πλην μερικών δευτερευουσών.

     Στο Στρατοδικείο υπηρετούσε σαν Βασιλικός Επίτροπος ο νεώτερός μου συνταγματάρχης Αθ. Γεώργιος με 3-4 αντεπιτρόπους ως βοηθούς του, μεταξύ των οποίων και ένας ταγματάρχης Ζούβ., ο οποίος έχοντας πρόσβαση στην εφημερίδα "Ελευθερία" ασχολιόταν αυτή σχεδόν κάθε μέρα με αυτόν, αφού έφτασε στο σημείο να τον αποκαλεί "ο επίτροπος της Δημοκρατίας". Ο Πρόεδρος και ο Βασ.Επίτροπος καίτοι τον ήξεραν τι φελλός ήταν, τον ανέχονταν αντί να του τραβήξουν το αυτί, ίσως φοβούμενοι το σύνδεσμό του με την "Ελευθεροτυπία" την οποία κι εγώ βρήκα μπροστά μου αργότερα. 
         Έτσι η εφημερίδα αυτή συχνά έγραφε και για τα αρχεία της ΕΣΑ, σίγουρα με υπόδειξη του Ζούβ. Ασκών την ποινική δίωξη ήταν ο διοικητής της ΑΣΔΕΝ. Προϋπόθεση για την άσκηση του δικαιώματος αυτού ήταν είτε έγγραφη καταγγελία κάποιου ή αίτηση κάποιας Αρχής για δίωξη στρατιωτικού. Με δεδομένο και θεσπισμένο αυτό από τον Σ.Π.Κ. παρουσιάστηκε σ' αυτόν ο Ζούβ., εν αγνοία του προϊσταμένου του Βασιλ.Επιτρόπου και ζήτησε την άσκηση ποινικής δίωξης κατ' αγνώστων για τα αρχεία της ΕΣΑ. 

            Επειδή το θέμα ήταν δικαστικό, κλήθηκα επειγόντως από τον Μαρκ. και παρουσία του Ζούβ., ζήτησε να του πάω τη σχετική διαταγή. Εξήγησα στον Μαρκ. τη νόμιμη διαδικασία και την έλλειψη εν προκειμένω σχετικής αιτήσεως του Ζούβ. με συνημμένα σ' αυτή τα έγγραφα που να δικαιολογούν τη δίωξη. Ο Ζούβ. αναψοκοκκίνησε και είπε ότι τέτοια έγγραφα υπάρχουν, πλην είναι απόρρητα. Του αντέταξα ότι για τον ασκούντα την ποινική δίωξη δεν υπάρχουν απόρρητα. Ο στρατηγός κοιτάζοντας μια τον Ζούβ. και μια εμένα, με διέταξε να του ετοιμάσω τη διαταγή κατά τις τελείως άνομες απόψεις του Ζούβ. Πράγματι τη συνέταξα και του την πήγα να την υπογράψει. Όταν είδε την έλλειψη υπογραφής μου ως εισηγητού διευθυντού δικαστικού, με ρώτησε για την έλλειψη αυτή. Αδίστακτα του απάντησα ότι για μένα η διαταγή αυτή είναι παράνομη και γι' αυτό δεν την υπογράφω. Δίστασε για λίγο, την υπέγραψε και την πήρε ο Ζ. κι' έφυγε. Έτσι, η διαταγή αυτή, που βρίσκεται από τότε στο αρχείο του Γραφείου Δικαστικού της ΑΣΔΕΝ, δεν φέρει την υπογραφή μου και κάποτε θα έρθει στη δημοσιότητα χωρίς βέβαια ποινική ευθύνη κανενός, λόγω επελεύσεως του χρόνου της παραγραφής. Η άρνησή μου αυτή, είχε σαν αποτέλεσμα να βαθμολογηθώ από τον αντιστράτηγο Μαρκ. για το πρώτο έτος υπηρεσίας μου στην ΑΣΔΕΝ και στο "πνεύμα συνεργασίας" με βαθμό επτά (7) ενώ σ' όλα τα άλλα ερωτήματα με εννέα (9) και τη δήλωση ότι επιθυμεί να με έχει υπό τις διαταγές του. Το δεύτερο έτος της υπηρεσίας μου κοντά του το επτά έγινε εννέα.
      Δεν γνωρίζω για ποιο λόγο και δεν θυμάμαι ακριβώς το χρόνο, διατάχθηκε η μεταστάθμευση της ΑΣΔΕΝ στο Γουδί. Για το Γραφείο Δικαστικού διατέθηκε ένας θάλαμος στο ισόγειο ενός κτιρίου στη μέση του οποίου υπήρχε ένα τσιμεντένιο βάθρο, κι' επάνω σ' αυτό ένα τανκ, πρόδηλα για την εκπαίδευση των αξιωματικών ή και πληρωμάτων του όπλου των τεθωρακισμένων. Έτσι μέχρι να ολοκληρωθεί η μεταστάθμευση της ΑΣΔΕΝ και να αφαιρεθεί από τον διατεθέντα στο Δικαστικό θάλαμο το τανκ και το βάθρο του, το Δικαστικό στεγάσθηκε στον δεύτερο όροφο του Στρατοδικείου στο Ρουφ. Τις δικογραφίες που έρχονταν, τις μοίραζα σε τρεις βοηθούς μου ταγματάρχες κρατώντας κι' εγώ, πέρα από τις απασχολήσεις μου σε γνωματεύσεις περί της νομιμότητας διαφόρων ενεργειών των λοιπών διευθύνσεων της ΑΣΔΕΝ, μεριμνώντας ταυτόχρονα και για την αφαίρεση του τανκ και του βάθρου από το χώρο των νέων γραφείων στο Γουδί και για τον καλλωπισμό του. 
         Ένα μεσημέρι που γύρισα στο γραφείο μου, ήρθε ο πρώτος βοηθός μου ταγματάρχης Αρβ. Δημήτριος με μια δικογραφία στο χέρι και μου ανέφερε ότι τον πήρε τηλέφωνο ο ταγματάρχης υπασπιστής του Υ.ΕΘ.Α. (Υπουργός Εθνικής Αμύνης ήταν ο Αβέρωφ) και του είπε για κάποιον κατηγορούμενο στρατιώτη, ότι επιθυμία του Υ.ΕΘ.Α. ήταν να βγει απαλλακτικό βούλευμα. Ζήτησα να δω τη δικογραφία. Επρόκειτο για ένα στρατιώτη από την Ήπειρο που οδηγώντας με ταχύτητα το Ι.Χ. αυτοκίνητό του επί της οδού Κηφισιάς στο ύψος περίπου των Αναβρύτων, χτύπησε έναν άνθρωπο με τόση σφοδρότητα ώστε τον κόλλησε χαλκομανία στο τοίχωμα της Σχολής. Η ΕΣΑ, που επελήφθη πρώτη, με το πόρισμά της απόλυτα τεκμηριωμένο, πρότεινε την παραπομπή του στο Στρατοδικείο. Ο Υπασπιστής του Υ.ΕΘ.Α. ήταν Ηπειρώτης και αν και είχε παντρευθεί Κοζανίτισα και έκτιζε σπίτι απέναντι από το σπίτι του ανεψιού μου Χαριλάκη από την πλευρά της γυναίκας μου, δεν τον γνώριζα. Παρήγγειλα στον Αρβ. να έχει έτοιμη σε μια ώρα την παραπεμπτική διαταγή για υπογραφή και πήρα τηλέφωνο τον υπασπιστή για να βεβαιωθώ αν πράγματι ήταν επιθυμία του Υ.ΕΘ.Α. ή κανενός από τους λακέδες του. Αφού του εξήγησα περί τίνος πρόκειται, του εξέφρασα τις αμφιβολίες μου για το ενδιαφέρον σ' αυτή την υπόθεση του Υ.ΕΘ.Α. και στην διαβεβαίωσή του ότι ήταν πράγματι αυτού, του απάντησα ότι "ο Νικολαΐδης παίρνει διαταγές από τη συνείδησή του και δίνει λόγο μόνο στο Θεό" και του έκλεισα το τηλέφωνο. Εν τω μεταξύ πρόλαβα και πήρα τη διαταγή του Μαρκ. με την οποία παρεπέμπετο ο στρατιώτης σε δίκη και η δικογραφία βρίσκονταν στο στάδιο διεκπεραιώσεώς για να παραδοθεί στον Βασ.Επίτροπο για εισαγωγή του σε δίκη.         
            Ομολογώ ότι ήταν σφάλμα μου να μιλήσω έτσι στον υπασπιστή του Υ.ΕΘ.Α., στον οποίο μπορούσα να του πω διπλωματικά ότι αφήστε να τη δούμε πρώτα την υπόθεση και τα ξαναλέμε, κι εγώ με την άνεσή μου να κάνω αυτό που με ταχύτητα έκανα. Την ώρα που ετοιμαζόμουν να φύγω με φώναξε ο Πρόεδρος του Αναθεωρητικού αντιστράτηγος Φρ., δηλαδή ο αρχηγός της Στρατ.Δικαιοσύνης, στο γραφείο του και με ρώτησε τι έγινε με τον υπασπιστή του Υ.ΕΘ.Α. Του ανέφερα ότι οποιοσδήποτε μπορεί να πάρει τηλέφωνο ισχυριζόμενος ότι είναι υπασπιστής του Υ.ΕΘ.Α. ή και του Πρωθυπουργού και να ζητήσει ό,τι θέλει. Αν πράγματι ενδιαφερόταν ο Υ.ΕΘ.Α. δεν έπρεπε να σας παρακάμψει, αλλά να ενημερώσει εσάς για το ενδιαφέρον του και σεις να με καλούσατε για να ενημερωθείτε με κάθε λεπτομέρεια οπότε θα αποφασίζαμε μαζί αφού μιλάμε την ίδια γλώσσα. Με άκουσε με ηρεμία και το μόνο που μου είπε ήταν "δεν μιλάνε έτσι σ' έναν υπασπιστή του Υ.ΕΘ.Α." κι έφυγα από το γραφείο του. 
         Μου φαινόταν πολύ βαρύ να ενδίδω σε επιθυμία οποιουδήποτε υπουργού για ευνοϊκή μεταχείριση στρατιώτη ή αξιωματικού και ο ποινικός νόμος να εφαρμόζεται, πολλές φορές με σκληρότητα, σε αυτούς που δεν είχαν κανένα υψηλά ιστάμενο να ενδιαφερθεί. Κι αν μεν επρόκειτο περί απλής υπόθεσης από την οποία δεν θιγόταν άλλος θα μπορούσα να βάλω νερό στο κρασί μου, έστω κι αν δε μου το ζητούσε κανείς. Σ' αυτή την υπόθεση όμως πώς θα αντίκριζα τη γυναίκα και τα παιδιά του σκοτωμένου; 
      Πάντως ο Αβέρωφ τόδεσε κορδόνι μαζί με τον γλοιώδη δικαστικό του σύμβουλο Πλ., το μίσος του οποίου στο πρόσωπό μου, ποτέ δεν κατάλαβα που οφειλόταν.



Συνεχίζεται...