32. Ο μικρός Κιμ

Όπως σε κάθε πόλεμο, έτσι και σ’ αυτόν της Κορέας, γύρω από το στρατόπεδο μαζεύονταν αγόρια 10-15 ετών, ορφανά και με κουρελιασμένα ρούχα, περιμένοντας την ευαισθησία κανενός στρατιώτη να τους δώσει κάποιο αποφάγι ή κάποιο περίσσευμα από το συσσίτιο. Αρκετά από αυτά είχε μαζέψει το τάγμα, πιστεύω με δική του πρωτοβουλία και τα διασκόρπισε στους λόχους, στο συνεργείο, στο μαγειρείο κ.λπ. για βοηθητικές υπηρεσίες εξοικονομώντας έτσι μαχίμους στρατιώτες. Πέραν αυτού επέτρεψε και στους αξιωματικούς να τα χρησιμοποιούν σαν υποκόμους των που ήταν αναγκαίοι για την επιμέλεια ορισμένων υπηρεσιών των π.χ. για τη φροντίδα καθαριότητος αυτού και του καταυλισμού του, μεταφορά των αποσκευών του κ.λπ. Όλα αυτά τα παιδιά γρήγορα έμαθαν ελληνικά, ήσαν πάντα πρόθυμα και υπάκουα χωρίς να δημιουργούν πρόβλημα, γι’ αυτό και ήταν αγαπητά. 

Ένα τέτοιο παιδί, τον δεκατετράχρονο Κιμ, μου έδωσαν κι’ εμένα που μου φάνηκε πολύ χρήσιμος σε όλο το διάστημα της υπηρεσίας μου στην Κορέα. Ο πατέρας του σκοτώθηκε και η μητέρα του με τα δύο μικρότερα αδέλφια του δεν ήξερε που βρίσκονταν. Όσο πλησίαζε η μέρα του γυρισμού μου καταλαμβάνονταν από στενοχώρια, το χαμόγελό του γινόταν αραιότερο κι’ όταν, σε σχετικό αίτημά του, του δήλωσα ότι δεν μπορώ να τον πάρω μαζί μου, έγινε καταθλιπτικός και ράγιζε η καρδιά σου όταν τον έβλεπες. Θυμάμαι το κλάμα του στον αποχωρισμό μας και τις ευχές του. Τί να έγινε άραγε ο Κιμ και οι συνομήλικοί του όταν έφυγαν οι Έλληνες από εκεί;

Ο φυσικός μου προϊστάμενος Ταγματάρχης δικαστικός σύμβουλος Κ. Δημ., που ήταν δικαστικός σύμβουλος της διοικήσεως του τάγματος, είχε εγκατασταθεί στη Σεούλ μίλια μακρυά από το τάγμα σ’ ένα δωμάτιο του επιτεταγμένου κτιριακού συγκροτήματος του Πανεπιστημίου όπου λειτουργούσε και αίθουσα ψυχαγωγίας με μουσική για τους αξιωματικούς και τις γυναίκες ή φιλενάδες τους που έμεναν στη Σεούλ. Επειδή είχε τοποθετηθεί στο ΕΚΣΕ ως πρόεδρος του εκτάκτου στρατοδικείου και ταυτόχρονα ως διευθυντής δικαστικού ήθελα να τον γνωρίσω και να παραλάβω βιβλία κ.λπ. του στρατοδικείου που όμως τέτοια δεν παρέλαβα και ίσως να μην υπήρχαν.

Κάθε δεκαπενθήμερο έφευγε από το τάγμα ένα GMC με τρέϊλερ για τη Σεούλ προς παραλαβήν ειδών ψυχαγωγίας και λοιπά από το αμερικανικό ΡΧ¹. Εκμεταλλεύτηκα το γεγονός αυτό και πήγα, τον βρήκα ψυχρό και αδιάφορο και χωρίς αρχείο. Με ρώτησε για το νέο διοικητή και τα νέα του μετώπου και έφυγα χωρίς βιβλία κ.λπ. αφού κι’ αυτός δεν είχε παραλάβει τέτοια από τον προηγούμενό του. Όσο καιρό ήμουν στην Κορέα μιά φορά ανέβηκε στο Σ.Δ. του τάγματος που ήταν σε τοποθεσία εφεδρείας κι’ έτυχε να δεχθεί πυρά πυροβόλων και όλμων. 

Επειδή ερχόμενοι στα μετώπισθεν τα βλήματα των όλμων και τα πυρομαχικά μας είχαν μειωθεί αισθητά, ο διοικητής όποτε δεχόμασταν πυρά, συνεδέετο τηλεφωνικά με όλα τα τμήματα του τάγματος. Με τον πρώτο όλμο που έπεσε, ο διαχειριστής Λοχαγός Κολώκας Νικόλαος πήρε τηλεφώνημα για ανάγκη πυρομαχικών. Αμέσως φορέσαμε τα κράνη και τα αλεξίσφαιρα γιλέκα μας με τους μουσικούς και τρέξαμε στα GMC, για να πάμε στους αμερικανούς και να παραλάβωμε πυρομαχικα, για τα οποία είχαμε κατάλογο στα Αγγλικά, και να τα προωθήσωμε. Ένας όμως μουσικός δεν είχε κράνος και αλεξίσφαιρο. Τα είχε φορέσει ο Κ. που θα έμενε στο αμπρί, πλην αρνήθηκε να τα δώσει, οπότε ο Κολώκας τον απεκάλεσε «ρίψασπι» κι’ αυτός γελούσε. Την άλλη μέρα έφυγε για τη Σεούλ χωρίς να δεί τον διοικητή που βρισκόταν στα ορύγματα του τμήματος που δέχθηκε την επίθεση. Αυτός ήταν ο Κ.. 

Αποφασισμένος να επιστρέψω στο σταθμό διοικήσεως του τάγματος πήγα στο ΡΧ για να φύγω με το ίδιο GMC. Βγαίνοντας από την πόλη, ο οδηγός ανέπτυξε ταχύτητα αποφεύγοντας όσο μπορούσε τις λακούβες. Σε κάποια στιγμή ακούμε έντονες φωνές στα Αγγλικά, χωρίς από τους καθρέφτες να διαπιστώνουμε ότι μας ακολουθεί κάποιο αυτοκίνητο, οι δε δύο στρατιώτες μας που βρίσκονταν στη σκεπασμένη καρότσα είτε δεν άκουγαν τις φωνές είτε έκαναν την «πάπια» οπότε σταματήσαμε να δούμε τι συμβαίνει. Πηγαίνοντας στο πίσω μέρος του GMC βλέπομε έναν μαύρο να έχει βγάλει το κεφάλι του από κάποιο σημείο του σκεπασμένου με μουσαμά τρέϊλερ και να διαμαρτύρεται έντονα στα Αγγλικά. Λύσαμε την τέντα του τρέϊλερ, τον βγάλαμε έξω απ’ αυτό και μη μπορώντας να συνεννοηθούμε μαζί του, αφού κανείς μας δεν ήξερε Αγγλικά, τον αφήσαμε και φύγαμε. 

Το πράγμα μας φάνηκε περίεργο και πιέζοντας τους δύο στρατιώτες μας μάθαμε το εξής: Στάθμευσαν το δικό μας GMC δίπλα σε αμερικάνικο, κι’ εκείνο με τρέϊλερ καλυμένο. Διαπιστώνοντας ότι στο δικό μας τρέϊλερ δεν χρειάστηκε να φορτωθεί τίποτε και κρίνοντας ότι το διπλανό όπου νάναι θα έφευγε γεμάτο αφού ο μουσαμάς του ήταν δεμένος, αντικατέστησαν τα τρέϊλερ, δηλαδή έδεσαν το δικό μας στο αμερικανικό GMC και πήραν το δικό τους, υπολογίζοντας ότι θα ήταν γεμάτο με εμπορεύματα. Κρίναμε άσκοπη την καταγγελία στη διοίκηση του τάγματος από συναισθηματικούς λόγους. Οι στρατιώτες μόλις είχαν έρθει από τη γραμμή πυρός στα μετώπισθεν και σε λίγο θα ξαναπήγαιναν σ’ αυτή χωρίς να γνωρίζουν αν θα ξαναγυρίσουν πίσω. Κατά δεύτερον, το δεύτερο τρέϊλερ ήταν κενό και μια αντικατάσταση των τρέϊλερ δύσκολα θα χαρακτηρίζονταν σαν κλοπή και μάλιστα από αυτόν που ήταν άγνωστη η ταυτότητά του και κατά τρίτον θα απασχολείτο με ανακρίσεις αξιωματικός που η παρουσία του αλλού θα ήταν περισσότερο αναγκαία και κρίσιμη. Έτσι το γεγονός δεν μαθεύτηκε στο διασκορπισμένο στους γύρω λόφους και χαράδρες τάγμα.


(Συνεχίζεται...)

1 Post exanc Στρατιωτική καντίνα με κάθε είδους εμπόρευμα εν αφθονία.