Από το ΡΧ της Σεούλ, που πήγε ειδικά γι’ αυτό αξιωματικός, μάθαμε τη μονάδα που αγόρασε τη συγκεκριμένη ημερομηνία ραδιόφωνα. Ο διοικητής του τάγματός μας παρεκάλεσε τηλεφωνικώς τον ομοιόβαθμό του διοικητή της αμερικανικής μονάδος, που δεν ήταν άλλωστα μακριά, να τον επισκεφθεί για κάποιο θέμα και πράγματι ήρθε αυτός και κλείστηκαν οι δυό τους στο γραφείο του διοικητή μας που ήταν επιβλητικός, ήξερε πολύ καλά την αγγλική γλώσσα και εύγλωττος. Τι είπαν μεταξύ των δεν έγινε γνωστό. Ξεπροβοδίζοντας τον αμερικανό τούδωσε κι’ ένα μπουκάλι κονιάκ 5 αστέρων για το οποίο οι αμερικανοί ξετρελαίνονταν. Την άλλη μέρα έστειλε ένα αυτοκίνητο και πήρε τα ραδιόφωνα.
38ος παράλληλος |
Ένα
τρίτο περιστατικό που μου ανετέθη να
διαλευκάνω ήταν το εξής. Πολύ κοντά στο
σταθμό διοικήσεως (CP)
του τάγματος υπήρχε ένα μικρό υπόγειο
φυλάκιο Αμερικανών με ένα τάνκ. Δυο
στρατιώτες μας διατάχθηκαν να εγκαταστήσουν
τηλεφωνική γραμμή μεταξύ του σταθμού
διοικήσεως και ενός λόχου. Φορτώθηκαν
τις κουλούρες των καλωδίων και τα σχετικά
τους εργαλεία και έφυγαν για την αποστολή
τους. Περνώντας μπροστά από το αμερικανικό
φυλάκιο και διαπιστώνοντας ότι δεν ήταν
κανείς μέσα, μπήκε σ’ αυτό ο ένας εκ των
δύο και πήρε μια φωτογραφική μηχανή
τύπου Γουέσλεϊ κι’ ακολούθησε τον
προπορευθέντα συνάδελφό του. Κατά το
μεσημέρι ήρθε στο Σ.Δ. ένας αμερικανός
ανθυπολοχαγός, επικεφαλής του αμερικανικού
φυλακίου και ανέφερε ότι είχε πάει με
τους 4-5 άνδρες του για αναγνώριση εδάφους
και κατά την επιστροφή του στο φυλάκιο
διεπίστωσε ότι η φωτογραφική του μηχανή
έλειπε, υποψιάζονταν δε τους στρατιώτες
μας που κατά την επιστροφή του στο
φυλάκιο είδε ότι άπλωναν τηλεφωνική
γραμμή. Το βράδυ σαν γύρισαν τους κάλεσα
στη σκηνή μου και τους κατηγόρησα ευθέως
για κλοπή, οτι στον πόλεμο η ποινή για
κλοπή φτάνει μέχρι και τουφέκισμα (;)
και πολλά τέτοια, τους άφησα δε να το
σκεφτούν και το πρωΐ της επομένης να
έρθουν στη σκηνή μου. Πράγματι ήρθαν
και οι δύο στην ώρα τους. Απευθύνθηκα
πρώτα σ’ αυτόν που υποψιαζόμουν λιγότερο
οπότε υπέδειξε τον σύντροφό του, αποκάλυψε
το δρομολόγιό τους και την προς αυτόν
ομολογία του, ο οποίος μάλιστα του έδειξε
και τη μηχανή, δεν ήξερε όμως που την
έκρυψε. Έτσι αναγκάσθηκε να ομολογήσει
την κλοπή της μηχανής την οποία απέκρυψε
κάπου στο δάσος βάζοντάς την μέσα στη
θήκη μιας αδιάβροχης κουλούρας τηλεφωνικού
καλωδίου. Τον έβαλα να προπορεύτεται
χωρίς να δίνω σημασία στους συνεχείς
ισχυρισμούς του ότι δεν θυμάται το μέρος
που την έκρυψε. Υπολογίζοντας το μήκος
του καλωδίου της κουλούρας και την ίση
περίπου απόσταση που διανύσαμε, τον
σταμάτησα και στην επιμονή του με δάκρυα
ότι δεν θυμάται, έσυρα το πιστόλι μου
και πυροβόλησα δύο φορές ανάμεσα στα
πόδια του με την ταυτόχρονη απειλή ότι
την τρίτη και τέταρτη σφαίρα θα τις φάνε
τα γόνατά του, οπότε γονάτισε στο έδαφος
και κρίνοντας ίσως την αποφασιστικότητά
μου να πραγματοποιήσω την απειλή μου,
κλαίγοντας ομολόγησε ότι θυμήθηκε το
μέρος που ήταν σε απόσταση δέκα περίπου
μέτρων από το σημείο που είμασταν. Καί
πράγματι την βρήκε με τη θήκη της στο
εσωτερικό της μαύρης κουλούρας.
Γυρνώντας στη βάση μας, κάλεσε ο διοικητής τον αμερικανό και του την έδωσε εκφράζοντας παράλληλα τη συγγνώμη του και στη συνέχεια διέταξε τους συναδέλφους του διαβιβαστές στρατιώτες να συγκεντρωθούν και στηλιτεύοντας την πράξη του δράστη τον παρέδωσε στη χλεύη τους.
Από κάτι τέτοια περιστατικά κρινόταν η τιμή των Ελλήνων στην Κορέα γι’ αυτό και σε κάθε παρουσιαζόμενη περίπτωση η χλεύη και η διαπόμπευση ήταν το αποτελεσματικότερο μέσο χωρίς να καταγράφεται στο ποινικό του μητρώο στην Ελλάδα που με βεβαιότητα θα του στερούσε τη δυνατότητα εργασίας, γι’ αυτό και στη θητεία μου στην Κορέα δε λειτούργησε Στρατοδικείο. Άλλωστε περιπτώσεις ανυπακοής, λιποταξιών κ.λπ. εγκλημάτων του Σ.Π.Κ. (Στρατιωτικού Ποινικού Κώδικα) δεν εμφανίστηκαν κι’ αυτό οφείλετο κυρίως στο διοικητή του τάγματος που ήταν αγαπητός από τους οπλίτες του για το προς αυτούς ενδιαφέρον του, π.χ. έμπαινε στα προκεχωρημένα φυλάκια και συζητούσε με τους οπλίτες, στους οποίους αναφέρονταν με τα μικρά τους ονόματα, τα οικογενειακά ή άλλα προβλήματά τους.
(Συνεχίζεται...)
Γυρνώντας στη βάση μας, κάλεσε ο διοικητής τον αμερικανό και του την έδωσε εκφράζοντας παράλληλα τη συγγνώμη του και στη συνέχεια διέταξε τους συναδέλφους του διαβιβαστές στρατιώτες να συγκεντρωθούν και στηλιτεύοντας την πράξη του δράστη τον παρέδωσε στη χλεύη τους.
Από κάτι τέτοια περιστατικά κρινόταν η τιμή των Ελλήνων στην Κορέα γι’ αυτό και σε κάθε παρουσιαζόμενη περίπτωση η χλεύη και η διαπόμπευση ήταν το αποτελεσματικότερο μέσο χωρίς να καταγράφεται στο ποινικό του μητρώο στην Ελλάδα που με βεβαιότητα θα του στερούσε τη δυνατότητα εργασίας, γι’ αυτό και στη θητεία μου στην Κορέα δε λειτούργησε Στρατοδικείο. Άλλωστε περιπτώσεις ανυπακοής, λιποταξιών κ.λπ. εγκλημάτων του Σ.Π.Κ. (Στρατιωτικού Ποινικού Κώδικα) δεν εμφανίστηκαν κι’ αυτό οφείλετο κυρίως στο διοικητή του τάγματος που ήταν αγαπητός από τους οπλίτες του για το προς αυτούς ενδιαφέρον του, π.χ. έμπαινε στα προκεχωρημένα φυλάκια και συζητούσε με τους οπλίτες, στους οποίους αναφέρονταν με τα μικρά τους ονόματα, τα οικογενειακά ή άλλα προβλήματά τους.
(Συνεχίζεται...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου