40. Πίσω στην Κορέα...

Είχαμε κατέβει με GMC στο ΡΧ και περιμένοντας τον οδηγό για να φύγουμε είδα έναν μαύρο Αμερικανό να προχωρεί στο χώρο σταθμεύσεως των οχημάτων και να κρατά ένα μεγάλο ραδιοκασετόφωνο από το οποίο ακούγονταν έντονη ροκ μουσική, από την αντίθετη δε κατεύθυνση να κινείται προς το ΡΧ ένας λευκός Αμερικανός. Όταν για μιά στιγμή προσπερνούσε ο ένας τον άλλο, φάνηκε ότι ο λευκός παρατήρησε τον μαύρο για την ένταση της μουσικής, γεγονός που εξερέθισε τον μαύρο ο οποίος άφησε κάτω το κασετόφωνο που συνέχισε να παίζει έντονα και επετέθη κατά του λευκού με εκατέρωθεν γρονθοκοπήματα στα πρόσωπά τους.
Όταν άρχισαν να τρέχουν αίματα κι’ από τους δυο, χωρίς να γίνεται φανερό το ποιός θα επιβληθεί του άλλου, σταμάτησαν, ίσως διότι και οι δύο είχαν κουραστεί, έδωσαν τα χέρια και τράβηξε ο καθένας το δρόμο του, με το μαγνητόφωνο να παίζει στην ίδια ένταση. Σκέψη να επέμβω για να τους διαχωρίσω αδιανόητη διότι θα τις «έτρωγα» κι’ από τους δύο κι’ έλα ύστερα να δικαιολογήσεις στην υπηρεσία σου και σε κάθε περίεργο φίλο και συμπολεμιστή σου τα αίματα και τους μώλωπες του προσώπου σου. Με την εμπειρία μου αυτή, η επίδειξη ευγένειας στην ξένη καλλονή που συνοδευόταν μάλιστα, ήταν τουλάχιστον άστοχη αν μη και βλακώδης έστω κι’ άν αυτή είχε την αιτία της στο ουΐσκι.

Την επομένη, με τη λήξη της άδειάς μου, έφθασα κατά το μεσημέρι με το τζιπ στο CP (Σταθμός Διοικήσεως Τάγματος) περνώντας για μια φορά ακόμα από τον 38^ο παράλληλο όπου η διοίκηση του τάγματος είχε τοποθετήσει μια τεράστια πινακίδα που έγραφε «Διαβάτη που περνάς δώσ’ το μήνυμα στην Ελλάδα ν’ ακουστεί πως εδώ βρισκόμαστε στο δρόμο της πιστοί» σε νεοελληνική μετάφραση του αρχαίου επιγράμματος του Σιμωνίδη του Κίου «Ω ξειν αγγέλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα τοις κοίνων ρήμασι πειθόμενοι»

(Συνεχίζεται...)