41. Στο αεροδρόμιο περιμένοντας τον υποστράτηγο..

Οι δρόμοι των κατεχομένων από τα στρατεύματα του Ο.Η.Ε. καίτοι χωματόδρομοι, ήταν στην πλειονότητά τους εμποτισμένοι με μαζούτ και διασκορπισμένα γκρέϊντερ ή και μπουλτόζες επισκεύαζαν το οδικό δίκτυο ή και διάνοιγαν άλλους σε δασώδεις περιοχές, εμποτίζοντάς τους ταυτόχρονα με μαζούτ, έτσι ώστε να μη γίνεται ορατή σκόνη που θα πρόδιδε κίνηση οχημάτων σ’αυτούς. Το ίδιο απόγευμα και με το ίδιο τζιπ επισκέφθηκα τις έδρες των λόχων για να παραδώσω όσα πράγματα είχα αγοράσει από το Τόκυο με παραγγελίες τους. 

Εκτός από τα ημερήσια φυλάκια, παρατηρητήρια, τους σκοπούς και τα λοιπά όργανα της υπηρεσίας, βρήκα τους άνδρες των λόχων να κοιμούνται εξαντλημένοι από τις νυχτερινές περιπολίες και ενέδρες σε βάθος. Έτσι πρωϊνά και βραδινά προσκλητήρια και μάλιστα με παρατάξεις είχαν αναγκαίως ατονίσει και σωστά διότι δεν υπήρχε περίπτωση να απουσιάσει κανείς αδικαιολόγητα και παράνομα από την οργανική του θέση. Και να ήθελε να φύγει κανείς, σκεφτόταν το που θα πήγαινε σε ξένη χώρα και χωρίς γλώσσα όταν μάλιστα η επιμελητεία λειτουργούσε άψογα και δεν τους έλειπε τίποτα, ούτε και αυτό το παγωτό. Αλλά και το σεξουαλικό πρόβλημα των ζωηρών οπλιτών αντιμετωπίζονταν με προγραμματισμένες ημερήσιες ή εβδομαδιαίες καθόδους στη Σεούλ όπου η προσφορά της αγοραίας γυναικείας σάρκας ήταν απεριόριστη και φθηνή και τούτο κρίνονταν από την παρουσιαζόμενη ευχέρεια των επιχειρησιακών υποχρεώσεων του τάγματος ή τμήματός του με την ταυτόχρονη δραματοποιημένη υπενθύμιση των εκθεμάτων του μουσείου Συγγρού στην Αθηνα. Αργά το βράδυ επέστρεψα στο CP του τάγματος.

Δεν πέρασαν μερικές μέρες και ο στο Τόκυο Έλληνας σύνδεσμος στο Γενικό Στρατηγείο του Ο.Η.Ε. Άπω Ανατολής, υποστράτηγος Κωστ. Κων/νος με τηλεγράφημά του στο τάγμα ειδοποιούσε ότι θα το επισκεπτόταν για επιθεώρηση καθορίζοντας την ημερομηνία και όπως έμαθα όρισε και τον τρόπο απονομής τιμών προβλεπομένων από τους ελληνικούς στρατιωτικούς κανονισμούς. Αυτό σήμαινε απόδοση τιμών με παρατεταγμένο ένοπλο ελληνικό τμήμα στο αεροδρόμιο της Σεούλ και στο CP του τάγματος με την ελληνική μουσική να παιανίζει. Ο Κωστ. ήταν σαν αντισυνταγματάρχης, νομίζω, διοικητής του συντάγματος Μακρυγιάννη που απέκρουσε την ολοσχερή κατάληψη της Αθήνας από τους κομμουνιστές το 1944, εντεύθεν δε το όνομά του απελάμβανε κάποιου σεβασμού στην Ελλάδα. Είχε πάει στο Τόκυο αεροπορικώς περί το τέλος Νοεμβρίου 1952, αν καλά θυμάμαι, δηλαδή σχεδόν ταυτόχρονα με τη δική μας 13^η αποστολή αντικαταστάσεων. Δεν γνώριζα και ούτε φρόντισα να μάθω ή να διαπιστώσω την πολεμική ευφυΐα του ανδρός, κρίνοντας όμως την αξίωσή του αυτή εν γνώσει του μάλιστα των πολεμικών επιχειρησιακών υποχρεώσεων του τάγματος, την βρίσκω γελοιοδέστατη. Εδώ έχει εφαρμογή η λαϊκή θυμοσοφία «εδώ ο κόσμος καίγεται κι’ η παπαδιά χτενίζεται» ή η ποντιακή «εύρεν απισ’ αραεύ’ , να εν’ κι εφτασμένον», δηλαδή «βρήκε αχλάδι ζητά να είναι και ώριμο». 

περιμένοντας τον υποστράτηγο...

Η δυσαρέσκεια που προκλήθηκε στο τάγμα και στους αξιωματικούς από την αξίωση του Κωστ., ήταν εμφανέστατη διότι εκτός από τις πολεμικές υποχρεώσεις των αλλά και από το γεγονός ότι στο τάγμα μας καμμιά διοικητική ή επιχειρησιακή ευθύνη και δικαιοδοσία δεν είχε, διότι τούτο τελούσε υπό την απόλυτη δικαιοδοσία του Αμερικανικού 15^ου Συντάγματος της 3^ης Μεραρχίας. 
Επειδή όμως ο διοικητής δεν μπορούσε να απαγορεύσει και την επίσκεψή του στο τάγμα, έστειλε εμένα τον ανθυπολοχαγό στη Σεούλ να τον υποδεχθώ στο αεροδρόμιο μαζί με τον Καζάκο ο οποίος όμως δεν συμμετέσχε στην υποδοχή, με το σωστό επιχείρημα ότι «εγώ δεν στάλθηκα εδώ για τέτοιες δουλείες» πράγμα που δεν μου επιτρεπόταν να ισχυρισθώ κι’ εγώ, καίτοι θα μπορούσα, πρώτα διότι ήμουν ανθυπολοχαγός-γραμματέας, δεύτερον διότι ζούσα από πολύ κοντά την αγωνία του τάγματος να ανταπεξέλθη στις επιχειρησιακές του υποχρεώσεις τιμώντας μ’ αυτές την Ελλάδα και τρίτον δεν μου επιτρεπόταν να λησμονήσω την χειρονομία του αγνώστου μου μέχρι τότε διοικητού να μου φορέσει πανηγυρικά τα διακριτικά του ανθυπολοχαγού.


(Συνεχίζεται...)