54. Γάμοι και προίκες...

Τον δεύτερο ή τρίτο χρόνο από της εγκαταστάσεώς μας στην Κοζάνη, το ζεύγος Χλ., πάντρεψε τη μοναδική τους κόρη Τασούλα ύστερα από προξενιά με τον δικηγόρο Α. Τάκη  κι’ έδωσαν κοντά στα άλλα και το σπίτι αυτό προίκα. Η οικογένεια Α. ήταν μια από τις πλουσιότερες οικογένειες και διατηρούσαν το μοναδικό τότε διώροφο υαλοπωλείο, εμπλουτισμένο και με είδη οικιακής χρήσεως στο κέντρο της πόλης. Το διεύθυνε ο πατέρας τους Νίκος. Τον θυμάμαι ακόμα με τα γυαλιά του με μισούς φακούς. 

Ήταν άρπαγας κι’ αυτό το ξέρω από τον παθόντα Γιώργο Ζ., αγαπητό καλό φίλο του Σπ. κι’ άριστο επιπλοποιό. Σώζονται ακόμα σε πολύ καλή κατάσταση ο μπουφές και το τραπέζι της τραπεζαρίας, αποσυναρμολογούμενα για την ευκολία μεταφοράς τους κατά τις μεταθέσεις και οι έξι ξυλόγλυπτες καρέκλες που μου έκανε. Συγγενείς δεν είχε στην Κοζάνη, βρίσκονταν όλοι στη Βόρεια Ήπειρο και η εκεί ακίνητη περιουσία του δεσμευμένη. Με τις τεράστιες οικονομίες που έκανε, συγκέντρωσε μερικά χρήματα με τα οποία ήθελε να αγοράσει ένα μαγαζί για να γλυτώσει από το ενοίκιο. Πιστεύοντας ότι δεν τα καταφέρνει στις διαπραγματεύσεις και θεωρώντας έντιμο το γέρο Α., πήγε και τον παρεκάλεσε να διαπραγματευτεί για λογαριασμό του το μαγαζί που είχε εντοπίσει. Αυτός δέχτηκε κι’ άρχισε τις διαπραγματεύσεις για λογαριασμό του. Ο καημένος ο Ζ. αγωνιώντας πηγαινοερχόταν για να πληροφορηθεί την πορεία των διαπραγματεύσεων. Αφού έτσι πέρασε κάμποσος καιρός και ο γερο-Α. ολοκλήρωσε την αγορά του μαγαζιού επ’ ονόματί του, δήλωσε στο Ζ. ότι «το πήρα για μένα γιατί δεν έκανε για σένα». Η πικρία του Ζ. δεν είχε όρια και οι κατάρες του για τον «έντιμο» Α. ήταν καθημερινές. 
Τέτοιου «έντιμου» πατέρα ήταν και ο νέος ιδιοκτήτης του ισογείου που καθόμασταν, φέρνωντάς τα βόλτα με πολλή δυσκολία και λόγω μικρού μισθού και λόγω δαπανών σε γιατρούς για ένα «συγγενές εξάρθρωμα» που παρουσιάστηκε στο αριστερό πόδι της θυγατέρας μας, γεγονότα που γνώριζε πολύ καλά, διότι με το γάμο του, εγκαταστάθηκε στον όροφο του προικώου. 
Με την εγκατάστασή του σ’ αυτό αξίωσε μίσθωμα και για το χρόνο που δεν πλήρωνα στον πεθερό του με υποχρέωσε, με την απειλή να με καταγγείλει στην υπηρεσία μου, να του αγοράσω από το κατάστημα του πατέρα του ένα μεγάλο παγοψυγείο με δύο πόρτες που άνοιγαν από πάνω με πράσινο χρώμα, το οποίο και εξόφλησα με δόσεις και με ευνοϊκή, υποτίθεται, δική του παρέμβαση γι’ αυτές. Δεν υπήρχαν τότε, τουλάχιστον στην Κοζάνη, ηλεκτρικά ψυγεία. Προικοθήρας αισχύστου είδους αφού υποχρέωσε τον πεθερό του να του κτίσει πολυκατοικία σε οικόπεδό του στην Κοζάνη, στην οποία και εγκαταστάθηκε αμέσως, να του αγοράσει μεγάλη έκταση έξω από τη Θεσσαλονίκη στην οποία του έκτισε πολυτελή εξοχική κατοικία και να συμβάλλει με γενναίο ποσό στην αγορά μεγάλου πολυτελούς διαμερίσματος στη Θεσσαλονίκη. Κι’ όλα αυτά τα ποσά τα τραβούσε ο πεθερός του Χλ. από το ξυλεμπορικό, που είχε με τον γυναικάδελφό του Παναγιώτη, σε βάρος αυτού αλλά και του μεγαλύτερου γιού του Χαριλάκη.


Συνεχίζεται...