55. Το δικό μας σπίτι...

Τα σπίτια του πεθερού μου, του Σπ., του Λ. κι’ ένα ακάλυπτο οικόπεδο μπροστά στο σπίτι του Σπ. και πίσω από του Λ., αποτελούσαν ενιαίο τετράγωνο. Φαίνεται ότι το θέμα μου με τον Α. περιήλθε σε γνώση του πεθερού μου, ο οποίος μας πρότεινε να μας δώσει το παραπάνω οικόπεδο για να κτίσουμε δικό μας σπίτι, ώστε να απαλλαγούμε από το βραχνά του Α. Δεν ξέρω πως πληροφορήθηκε τούτο η αδελφή της γυναίκας μου Ζωή, σύζυγος του Λ., κι’ έβαλε τα κλάματα θεωρώντας ότι το οικόπεδο αυτό το είχε υποσχεθεί σ’ αυτήν ο πεθερός μου. Ύστερα από αυτό δήλωσα ρητά στον πεθερό μου και στους άλλους συγγενείς της γυναίκας μου ότι δεν δέχομαι την παραχώρηση του οικοπέδου.

Στην Κοζάνη δικηγορούσε ο απόστρατος αντισυνταγματάρχης Γ. Γρηγόριος και κυκλοφορούσε η φήμη μεταξύ των δικηγόρων ότι αγόρασε ένα αυτοκίνητο και ξεκίνησε να κάνει μ’ αυτό την επίδειξή του στους δρόμους της πόλης, που κανένας τους δεν ήταν τότε μονόδρομος. Αφού ικανοποίησε την επιθυμία του θέλησε να σταθμεύσει, επειδή όμως δεν ήξερε πως θα γινόταν η στάθμευση, συνέχισε τις βόλτες του έως ότου ανεβαίνοντας την ανηφόρα που οδηγούσε στη Νομαρχία το αυτοκίνητο σταμάτησε μόνο του από έλλειψη βενζίνης. Ένα δεύτερο που λεγόταν γι’ αυτόν ήταν ότι πήγε με στολή στις εξετάσεις προς απόκτηση άδειας ασκήσεως δικηγορίας κι’ όταν ένας εξεταστής Αρεοπαγίτης τον ρώτησε «ποίαι είναι αι συνέπειαι της στερήσεως των πολιτικών δικαιωμάτων;» αυτός δείχνοντας με το δεξί του χέρι τις ταινίες των παρασήμων του είπε «να, αυτά δεν θα μπορώ να τα φοράω». Κι’ ένα τρίτο εξ ιδίας αντιλήψεως. Σε μια δικάσιμο του Στρατοδικείου που ήμουν γραμματεύς, η πλειονότητα των υποθέσεων που θα δικάζονταν ήταν κατ’ ανυποτάκτων¹. Μετά την εκδίκαση ορισμένων εξ αυτών ήρθε και η σειρά του πελάτη του. Στην αγόρευσή του προς το Στρατοδικείο άρχισε με τη φράση «κύριοι στρατοδίκαι το δικαστήριό σας αποτελέσθη σήμερον από μία σειρά ανοήτων ανθρώπων» οπότε έξαλλος ο Πρόεδρος, συνταγματάρχης Δικαστικού Παίων Ευτύχιος, τον ρώτησε «τι λέτε κύριε συνήγορε; Επαναλάβατε παρακαλώ τη φράση σας» αυτός όμως κατάλαβε τη γκάφα του, ζήτησε δημόσια γι’ αυτή συγγνώμη και διευκρίνησε ότι ήθελε να πει ότι «από το δικαστήριό σας παρήλασαν σήμερον μια σειρά ανοήτων ανθρώπων» εννοώντας τους προ του πελάτη του δικασθέντες ανυπότακτους κι’ έτσι έμεινε εκεί το θέμα.

Αυτός ο πρώην αξιωματικός είχε μια έκταση κάτω από το χώρο που θα κτίζονταν το Μαμάτσειο Νοσοκομείο της πόλης. Πήγα τον βρήκα, διάλεξα το οικόπεδο, του έδωσα προκαταβολή την οποία συγκέντρωσα από συναδέλφους μου και πήρα το οικόπεδο με τη συμφωνία το υπόλοιπο του τιμήματος να το πληρώσω με δόσεις. Περιορίζοντας τα έξοδά μας μόνο στο φαγητό σε ένα χρόνο ξοφλήσαμε τους πάντες και μάλιστα στις καθορισμένες ημερομηνίες. Κανείς από τους συγγενείς δε μας βοήθησε σε τίποτε. Επειδή η συμπεριφορά του Α. με πείραξε αφάνταστα πήρα την απόφαση να κτίσω. Τα σχέδια μου τα έκανε δωρεάν ένας γείτονάς μου εφοριακός που πάρεργα ασχολείτο με αρχιτεκτονικά σχέδια. Αφού τα ετοίμασε τα πήγα στον επίσης φίλο πολιτικό μηχανικό, τον Γιάννη Β., που τα υπέγραψε και βγάλαμε την άδεια. Ταυτόχρονα πήρα δύο δάνεια από 30.000 δρχ. το καθένα (στην ουσία όμως 27.000 στο χέρι) από τη ληστρική Κτηματική Τράπεζα 15ετούς διάρκειας και κτίσθηκε το ισόγειο με μια αποθήκη με αρχιτεχνίτη έναν Ανδρέα Μπ., λιθοδόμο άριστο, χάρη στον οποίο πέτρες, ασβέστης, υδραυλικά και σοβατίσματα πληρώθηκαν με έγκαιρες δόσεις. Η ξυλεία για τα κουφώματα πάρθηκε με πίστωση από το ξυλεμπορικό Χλ.-Μ. η δε κατασκευή των κουφωμάτων έγινε από τον μαραγκό Στέφο Π. με την παρέμβαση του κουνιάδου μου Παναγιώτη που συνδεόταν μ’ αυτόν με στενή φιλία και πάλι με δόσεις της αμοιβής του. 
Όταν ήρθε η σειρά των υαλοπινάκων πήγα στους αδελφούς Γκ. οι οποίοι μου τους έδωσαν χωρίς χρονικό όριο εξοφλήσεως της αξίας τους λέγοντάς μου μάλιστα «όρε δεν το ‘κτιζες όλο με τζάμια;» 
Όπως προανέφερα στην Κοζάνη υπήρχε στενότητα μισθώσεως και μάλιστα μεγάλων χώρων. Υπήρχε η 731 Διεύθυνση Έργων Μηχανικού με διευθυντή τον Πόντιο αντισυνταγματάρχη Κ. Αρχιμήδη. Ήξερα ότι ο χώρος στεγάσεώς της δεν ικανοποιούσε τις ανάγκες της. Κατέθεσα λοιπόν σε αυτήν έγγραφη προσφορά μισθώσεως του τελειωμένου σπιτιού μου και μάλιστα με χαμηλότερο μίσθωμα του καταβαλλομένου. Ήρθαν και ξαναήρθαν επιτροπές οι οποίες και πρότειναν την καταλληλότητα του χώρου για μεταστέγαση η οποία και έγινε αποδεκτή από το Γ.Ε.Σ. και από τη μετεγκατάστασή της έτρεχε το μίσθωμα και σε πολύ λίγο χρόνο δεν υπήρχε στην Κοζάνη κανείς που να του χρωστώ. Ας μη νομίσει κανείς ότι επέδρασε η Ποντιακή μου καταγωγή στην κρίση του Κ.

Συνεχίζεται...

 

1 Ανυπότακτος κηρύσσεται αυτός που προσκλήθηκε να καταταγεί σε συγκεκριμένη ημέρα στο στρατό και δεν παρουσιάζεται σ’ αυτόν. Ενώ λιποτάκτης κηρύσσεται ο στρατιωτικός (αξιωματικός ή οπλίτης) όταν απουσιάζει αυθαίρετα από τη μονάδα του και δεν επανέρχεται σ’ αυτήν μέσα σε ορισμένο χρόνο.