67. Μετάθεση στα Γιάννενα

Ο πρώτος ήταν: Διότι διατάσσοντας το Δικαστικό Συμβούλιο περαιτέρω ανάκριση έπρεπε να καθορίσει επακριβώς τα ερευνητέα θέματα και συμμετέχοντος εμού υποχρεωτικώς στο Δικ.Συμβούλιο δεν θα μπορούσαν να καθοριστούν αυτά έστω κι αν τα υπόλοιπα δύο μέλη του Συμβουλίου σχημάτιζαν πλειοψηφία κι αυτό φόβιζε ιδίως τον Πρόεδρο Σπυρ., διότι είχα το δικαίωμα να διατυπώσω εγγράφως τους λόγους της διαφωνίας μου για κάθε ερευνητέο θέμα αφού ήξερα με κάθε λεπτομέρεια το υλικό της ανακρίσεως οπότε θα απεκαλύπτετο έτσι η γύμνια του Προέδρου κατά την ετήσια επιθεώρησή του από τον Πρόεδρο του Αναθεωρητικού Δικαστηρίου, με δυσμενείς επιπτώσεις στην καριέρα του.  

Ο δεύτερος ήταν η επιθυμία του να φανεί η ανάμιξή του στην υπόθεση που εκφράστηκε άλλωστε παρουσία του στρατηγού Τσ. για το θέμα της προφυλακίσεως ή μη των κατηγορουμένων, διότι ο τύπος κάθε τόσο αναφέρονταν στον Βασιλικό Επίτροπο κι αυτό του κακοφαίνονταν.  
Ο τρίτος και σπουδαιότερος ήταν ότι η άσκηση ποινικής αγωγής που θα γίνονταν, σύμφωνα με αίτησή μου και συμφωνία του Βασ.Επιτρόπου, κατά των ενεργησάντων την προανάκριση αξιωματικών με ηθικό αυτουργό τον διοικητή της 117 Μ.Π.Π. αντισυνταγματάρχη Παπαδόπουλο Γεώργιο, επί βιαιοπραγία κατά συρροή κ.λπ. θα έρχονταν στα χέρια μου για τακτική ανάκριση, η οποία θα ήταν εις βάρος τους, αφού είχα εκπεφρασμένη γνώμη για τον τρόπο διεξαγωγής της προανακρίσεως. Για να αποφεύγονταν αυτό, η μόνη λύση ήταν η μετάθεσή μου και παράδοση των δικογραφιών μου εις τον Α΄Εισηγητή, ο οποίος κάτι ήξερε για τα επακόλουθα. Ό,τι κι αν έκανε ο νέος Εισηγητής, όποιες ερωτήσεις κι αν υπέβαλε, δεν μπόρεσε ούτε αυτός, ούτε το Δικ.Συμβούλιο, αλλά ούτε και το υπό την προεδρία του Σπυρ. δικάσαν Στρατοδικείο μπόρεσαν να παρεκλίνουν από τα συμπεράσματα της ενεργηθείσης από εμένα τακτικής ανακρίσεως και τις προτάσεις μου.

Στον ίδιο ανακριτή, όπως πληροφορήθηκα, ανατέθηκε και η ανάκριση αυτών για τους οποίους είχα ζητήσει την ποινική δίωξη, χωρίς να φτάσουν στο ακροατήριο. Τέτοια ήταν τότε η Στρατιωτική Δικαιοσύνη, στην οποία πολύ λίγοι Δικ. Σύμβουλοι μπορούσαν να πουν όχι στις αξιώσεις των ανωτέρων και ανωτάτων Μαχίμων αξιωματικών.

Τελικά ήρθε νέα διαταγή η οποία ακύρωνε την προηγούμενη που με μετέθετε στην Καβάλα και με τοποθετούσε στο Διαρκές Στρατοδικείο Ιωαννίνων ως Εισηγητή. Έτσι φορτώσαμε την οικοσκευή μας σε φορτηγό που συνόδευα ο ίδιος και η γυναίκα μου με τις θυγατέρες θα έρχονταν την ίδια μέρα στα Γιάννενα με λεωφορείο της γραμμής. Ήταν η μέρα της Αικατερίνης μεγαλομάρτυρος, 25 Νοεμβρίου 1965.

Όταν με επιμονή των θυγατέρων μου και δύο – τριών φίλων άρχισα, κατ’ Αύγουστον του 2002 να γράφω τις παρούσες αναμνήσεις μου, αναζήτησα τη δικογραφία των δολιοφθορών του Έβρου ώστε να παραθέσω σ’ αυτές έγγραφα στοιχεία της εποχής, μου δηλώθηκε ότι μετά παρέλευση εικοσαετίας οι πάσης φύσεως δικογραφίες καταστρέφονται. Ευτυχώς είχα την πρόνοια να φωτοτυπήσω ωρισμένα έγγραφα εξ αυτής, τα οποία παραθέτω. 
  Πέραν των ανωτέρω θεωρώ χρήσιμον να επισημάνω και τα παρακάτω στοιχεία που προέκυψαν από την μετ’ εμποδίων έρευνά μου ήτοι: 
α) οι διαταγές μεταθέσεώς μου εις το Στρατοδικείο Καβάλας ως Βασ. Επιτρόπου και η αναστολή της μεταθέσεως αυτής δεν ανευρέθησαν στην Υπηρεσία Στρατιωτικών Αρχείων (Φ.900/52/56932/Σ.1004/6.11.2002 έγγραφον αυτής). Ποίος φρόντισε για την εξαφάνισή των; Μήπως ο «αντιστασιακός» Μ.Παπ.; ο υπό την σκιά της συζύγου του αναρριχηθείς; 
β) Το υπ’ αριθμ. 547/20.10.65 βούλευμα του Δικ.Συμβουλίου του Στρατοδικείου Θεσσαλονίκης, με το οποίο παραπέμφθηκαν σε δίκη οι Μπέκιος Δημ. και Ματάτης Κων/νος ΔΕΝ υπεγράφη από εμένα. Εδώ πρέπει να έγινε κάποια αλχημεία διότι αφού διετάχθη περαιτέρω ανάκριση επί της προτάσεώς μου, πώς φέρεται ότι με τη συμμετοχή μου στο Δικ.Συμβούλιο παρεπέμφθησαν εις δίκην ο Ματάτης και Μπέκιος αφού είχα τοποθετηθεί ήδη στο ψυγείο; 
γ) Και πώς συμβαίνει τέσσερις ημέρες μετά από τη λήψη φύλλου πορείας μου για το Στρατοδικείο Ιωαννίνων να εκδοθεί το 581/29.11.65 βούλευμα του Δικ.Συμβουλίου του Στρατοδικείου Θεσσαλονίκης με το οποίο απαλλάσσονταν της κατηγορίας οι Παπαδόπουλος Γεώργιος και Σια της κατηγορίας για την οποία είχα ζητήσει την ποινική των δίωξη; 
δ) Πώς συμβαίνει το βούλευμα αυτό να αναφέρεται σε δολιοφθορές στα αυτοκίνητα GMC όταν αυτές αναφέρονταν σε αυτοκίνητα της Μ σειράς δηλαδή REO; 
Τι ψάχνω όμως; Ψύλλους στ’ άχυρα. Όσο σκέφτομαι τα διαδραματισθέντα τότε, αισθάνομαι πικρία για τις μεθοδεύσεις ασπαλάκων χάριν της επιβιώσεώς των. 
Τι κρίμα αλήθεια να μη έχουν «κόκκαλα» οι εμπλεκόμενοι στην όλη αυτή υπόθεση.



Συνεχίζεται...