Στο
μέσον της αδείας μου ειδοποιήθηκα ότι
ανακαλείται αυτή και πρέπει επειγόντως
να πάω στο Στρατοδικείο Καβάλας, ως
Βασιλικός Επίτροπος. Πώς όμως να φύγω
με τη δεύτερη κόρη μου να καίγεται από
τον πυρετό; Αυτοκίνητο Ι.Χ. δεν είχα και
η αναχώρησή μου με τα λεωφορεία του ΚΤΕΛ
ήταν προβληματική. Ευτυχώς βρέθηκε στη
Ν.Φωκαία ο αντισυνταγματάρχης Κ.,
διοικητής του κλιμακίου της ΚΥΠ στη
Θεσσαλονίκη με μία μαύρη κούρσα.
Μαθαίνοντας ότι σε λίγο θα φύγει για τη
Θεσσαλονίκη και χωρίς να τον γνωρίζω
του ανέφερα το πρόβλημά μου κι’ αμέσως
δέχθηκε να μεταφέρει τη γυναίκα μου και
τις κόρες μου, όπως και έγινε, εγώ δε
έφυγα με λεωφορείο.
Την επομένη το πρωΐ πήγα στο γραφείο και μου κοινοποιήθηκε η υπογεγραμμένη από τον ΥΦΕΘΑ Μιχ.Παπακωνσταντίνου διαταγή μεταθέσεώς μου στην Καβάλα ως Βασιλικού Επιτρόπου. Έτσι, σύμφωνα με τη διαταγή, παρέδωσα όλες τις εκκρεμούσες στο γραφείο μου δικογραφίες και βιβλία στον Εισηγητή Α΄τμήματος ταγματάρχη Δημ. Θεμ. και παρεκάλεσα τον πρόεδρο να καθυστερήσει επί πενθήμερο τη χορήγηση του φύλλου πορείας μου για να συσκευάσω την οικοσκευή μου πράγμα που δέχθηκε. Αφού συσκεύασα την οικοσκευή μου, πήγα να πάρω το φύλλο πορείας για το εκεί στρατοδικείο και μου δείχνουν νέα διαταγή υπογεγραμμένη κι’ αυτή από τον ίδιο ΥΦΕΘΑ με την οποία ανεστέλετο η μετάθεσή μου στην Καβάλα επ’ αόριστον.
Μετά τη μεταπολίτευση σε μια τηλεοπτική εκπομπή του Παναγιωτόπουλου, ισχυρίσθηκε ανερυθρίαστα ότι γι’ αυτόν ήταν μια απλή μετάθεση ενός λοχαγού και ακύρωσή της για υπηρεσιακούς λόγους. Ψευδέστατος ισχυρισμός, διότι γνωριζόταν με την Κοζανίτισα σύζυγό μου πολύ καλά, ο κουνιάδος μου διέθετε το αυτοκίνητό του στις προεκλογικές του εξορμήσεις και σαν ΥΦΕΘΑ γνώριζε τα της ανάκρισης για τις «δολιοφθορές» του Έβρου και τον ενεργούντα αυτές από τα υπηρεσιακά μου σημειώματα. Τελευταία λέχθηκε (άρθρο Αναστ.Πεπονή στο ένθετο της εφημερίδος «Ελευθεροτυπία» με τίτλο «Ιστορικά» αριθ.142 σελ.20) ότι ο Παπ. διασκόρπισε σε απομακρυσμένες μονάδες αξιωματικούς που δεν ήταν προσκολλημένοι στη συνταγματική νομιμότητα, τους οποίους και επανέφεραν οι παλατιανοί στην Αθήνα και σε καίριες θέσεις.
Αν αυτό είναι αλήθεια, τότε τι έκανε αυτός ως ΥΦΕΘΑ; Ήμουν κι εγώ από τους διασκορπισθέντες από αυτόν, διότι δεν ήμουν προσκολλημένος στη συνταγματική νομιμότητα; Εδώ πιστεύω ότι ο Αναστ.Πεπονής σφάλει ή δεν είναι πλήρως ενήμερος, διότι ο Παπ. ενημερωνόταν καθημερινά από τον στρατηγό Τσ. ο οποίος «στρέφει πια τη διοικητική ανάκριση κατά αυτού του αντισυνταγματάρχη διοικητή της Μοίρας…» (ιδέτε στο ίδιο του βιβλίο, σελ.138-139). Δεν επρόκειτο περί διοικητικής ανάκρισης αλλά τακτικής, ασκηθείσης κατόπιν αιτήσεώς μου κατά αξιωματικών της Μοίρας κι επειδή η ασκηθείσα δίωξη γι’ αυτούς θα ερχόταν στα χέρια μου ως φυσικού της όλης υποθέσεως ανακριτού, διέταξε τη μετάθεσή μου στην Καβάλα, ώστε παραδίδοντας το γραφείο μου εις τον Εισηγητή Α΄Τμήματος να επιληφθεί αυτός της ανακρίσεως κατά του προανακριτού της 117 Μ.Π.Π. και άλλων για βιαιοπραγία κατά κατωτέρου κ.λπ. Το έγγραφο του Παπαδόπουλου με αριθμό Φ.453/10/9744 την 9/9/65 το οποίο επικαλείται στη σελ.140 του παραπάνω βιβλίου του και δημοσιεύει στη σελίδα 383-384 κοινοποιείται και εις Α΄Εισηγητήν Δ.Σ. Θεσσαλονίκης, αφορά όχι τις «δολιοφθορές» αλλά τους κατηγορουμένους αξιωματικούς κ.λπ. την δίωξη των οποίων ζήτησα την 22/7/65 με 31 συνημμένα έγγραφα, δηλαδή δύο ημέρες προ της υποβληθείσης υπ’ εμού περαιωμένης της ανακρίσεως των δολιοφθορών και απέβλεπε εις την υπό του Α΄Εισηγητού απαλλακτική εισήγηση δια την οποία έστειλε σ’ αυτόν και την με αριθ.Φ.130/13/91/23.8.65 αναφορά του στην οποία δίνει άλλη διάσταση στο «σαμποτάζ», αποκλείει τους ξυλοδαρμούς των στρατιωτών και προς αιτιολόγηση των ισχυρισμών του επικαλείται και τις αποφάσεις της 8ης ολομέλειας της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε.
Εξ όσων συνέβησαν, πιστεύω ότι και ο Παπ. έδειχνε απαράδεκτη ανοχή σαν ΥΦΕΘΑ προς τους κινουμένους για την ανατροπή της κυβερνήσεως και το βιβλίο του αποβλέπει εις την απόσεισιν των ευθυνών του ως ΥΦΕΘΑ, τουλάχιστον για τα γεγονότα του Έβρου.
Την επομένη το πρωΐ πήγα στο γραφείο και μου κοινοποιήθηκε η υπογεγραμμένη από τον ΥΦΕΘΑ Μιχ.Παπακωνσταντίνου διαταγή μεταθέσεώς μου στην Καβάλα ως Βασιλικού Επιτρόπου. Έτσι, σύμφωνα με τη διαταγή, παρέδωσα όλες τις εκκρεμούσες στο γραφείο μου δικογραφίες και βιβλία στον Εισηγητή Α΄τμήματος ταγματάρχη Δημ. Θεμ. και παρεκάλεσα τον πρόεδρο να καθυστερήσει επί πενθήμερο τη χορήγηση του φύλλου πορείας μου για να συσκευάσω την οικοσκευή μου πράγμα που δέχθηκε. Αφού συσκεύασα την οικοσκευή μου, πήγα να πάρω το φύλλο πορείας για το εκεί στρατοδικείο και μου δείχνουν νέα διαταγή υπογεγραμμένη κι’ αυτή από τον ίδιο ΥΦΕΘΑ με την οποία ανεστέλετο η μετάθεσή μου στην Καβάλα επ’ αόριστον.
Μετά τη μεταπολίτευση σε μια τηλεοπτική εκπομπή του Παναγιωτόπουλου, ισχυρίσθηκε ανερυθρίαστα ότι γι’ αυτόν ήταν μια απλή μετάθεση ενός λοχαγού και ακύρωσή της για υπηρεσιακούς λόγους. Ψευδέστατος ισχυρισμός, διότι γνωριζόταν με την Κοζανίτισα σύζυγό μου πολύ καλά, ο κουνιάδος μου διέθετε το αυτοκίνητό του στις προεκλογικές του εξορμήσεις και σαν ΥΦΕΘΑ γνώριζε τα της ανάκρισης για τις «δολιοφθορές» του Έβρου και τον ενεργούντα αυτές από τα υπηρεσιακά μου σημειώματα. Τελευταία λέχθηκε (άρθρο Αναστ.Πεπονή στο ένθετο της εφημερίδος «Ελευθεροτυπία» με τίτλο «Ιστορικά» αριθ.142 σελ.20) ότι ο Παπ. διασκόρπισε σε απομακρυσμένες μονάδες αξιωματικούς που δεν ήταν προσκολλημένοι στη συνταγματική νομιμότητα, τους οποίους και επανέφεραν οι παλατιανοί στην Αθήνα και σε καίριες θέσεις.
Αν αυτό είναι αλήθεια, τότε τι έκανε αυτός ως ΥΦΕΘΑ; Ήμουν κι εγώ από τους διασκορπισθέντες από αυτόν, διότι δεν ήμουν προσκολλημένος στη συνταγματική νομιμότητα; Εδώ πιστεύω ότι ο Αναστ.Πεπονής σφάλει ή δεν είναι πλήρως ενήμερος, διότι ο Παπ. ενημερωνόταν καθημερινά από τον στρατηγό Τσ. ο οποίος «στρέφει πια τη διοικητική ανάκριση κατά αυτού του αντισυνταγματάρχη διοικητή της Μοίρας…» (ιδέτε στο ίδιο του βιβλίο, σελ.138-139). Δεν επρόκειτο περί διοικητικής ανάκρισης αλλά τακτικής, ασκηθείσης κατόπιν αιτήσεώς μου κατά αξιωματικών της Μοίρας κι επειδή η ασκηθείσα δίωξη γι’ αυτούς θα ερχόταν στα χέρια μου ως φυσικού της όλης υποθέσεως ανακριτού, διέταξε τη μετάθεσή μου στην Καβάλα, ώστε παραδίδοντας το γραφείο μου εις τον Εισηγητή Α΄Τμήματος να επιληφθεί αυτός της ανακρίσεως κατά του προανακριτού της 117 Μ.Π.Π. και άλλων για βιαιοπραγία κατά κατωτέρου κ.λπ. Το έγγραφο του Παπαδόπουλου με αριθμό Φ.453/10/9744 την 9/9/65 το οποίο επικαλείται στη σελ.140 του παραπάνω βιβλίου του και δημοσιεύει στη σελίδα 383-384 κοινοποιείται και εις Α΄Εισηγητήν Δ.Σ. Θεσσαλονίκης, αφορά όχι τις «δολιοφθορές» αλλά τους κατηγορουμένους αξιωματικούς κ.λπ. την δίωξη των οποίων ζήτησα την 22/7/65 με 31 συνημμένα έγγραφα, δηλαδή δύο ημέρες προ της υποβληθείσης υπ’ εμού περαιωμένης της ανακρίσεως των δολιοφθορών και απέβλεπε εις την υπό του Α΄Εισηγητού απαλλακτική εισήγηση δια την οποία έστειλε σ’ αυτόν και την με αριθ.Φ.130/13/91/23.8.65 αναφορά του στην οποία δίνει άλλη διάσταση στο «σαμποτάζ», αποκλείει τους ξυλοδαρμούς των στρατιωτών και προς αιτιολόγηση των ισχυρισμών του επικαλείται και τις αποφάσεις της 8ης ολομέλειας της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε.
Εξ όσων συνέβησαν, πιστεύω ότι και ο Παπ. έδειχνε απαράδεκτη ανοχή σαν ΥΦΕΘΑ προς τους κινουμένους για την ανατροπή της κυβερνήσεως και το βιβλίο του αποβλέπει εις την απόσεισιν των ευθυνών του ως ΥΦΕΘΑ, τουλάχιστον για τα γεγονότα του Έβρου.
Με την
οικοσκευή μου συσκευασμένη –οι
στρατιωτικοί όποιου βαθμού κι’ αν είναι
ξέρουν πολύ καλά τι σημαίνει συσκευασία
οικοσκευής και αναστολή επ’ αόριστον
μεταθέσεως- πήγαινα κάθε μέρα στο
Στρατοδικείο, έδινα το παρόν και έφευγα
αφού δεν υπήρχε θέση να καθίσω ή δυνατότητα
αναθέσεώς μου άλλης υπηρεσίας. Έμαθα
όμως ότι επί της περαιωθείσης και θα’
όλα πλήρους ανακρίσεως, συνεφώνησε με
την εισήγησή μου και ο Βασιλ.Επίτροπος,
πλην το Δικαστικό Συμβούλιο συνελθόν
τον χρόνο που συσκεύαζα την οικοσκευή
μου διέταξε περαιτέρω ανάκριση η οποία
ανετέθη στον Εισηγητή Α΄Τμήματος
Δημ.
Ποιό επί πλέον στοιχείο ήταν αναγκαίο να ερευνηθεί, ποτέ δεν κατάλαβα.
Έτσι ο Δημ. έστειλε δύο-τρία έγγραφα στη Μοίρα του Παπαδόπουλου, ο οποίος στις απαντήσεις του έκανε θεωρία περί κομμουνισμού, του συνωμοτικού τρόπου λειτουργίας του κ.λπ., ισχυρίζετο ότι η προανάκριση «δια την απόσπασιν της αληθείας είναι γνωστόν τοις πάσοι ότι πέρα πάσης βίας, ως μοναδική δόκιμος τακτική παραμένει εις χείρας της προανακρίσεως η συνεχής εξέτασις του υπόπτου-ενόχου….. η Δ/νσις της Μοίρας απεφάσισε δια να αντιμετωπίση την κατάστασιν, να χρησιμοποιήση την υπό των ανακριτικών τμημάτων των Υπηρεσιών Εθνικής Ασφαλείας, όλων των Κρατών χρησιμοποιούμενην μέθοδον.
Διέθεσεν εις τον Λοχαγόν Μπ. Ιωάννη προς συνδρομήν του ομάδας αποτελουμένας … «ήτοι τους… 4 λοχαγούς, 2 υπολοχαγούς, 2 ανθυπολοχαγούς, 3 μονίμους επιλοχίας και 1 λοχίαν, δηλαδή περισσότερους από αυτούς των οποίων ζήτησα την δίωξιν, και τέλος άφηνε αιχμές για την τακτική ανάκριση που είχα ενεργήσει. Μεταξύ των ερωτημάτων που έθεσε ο νέος ανακριτής (Δημ.) στην 117 Μ.Π.Π. ήταν «γιατί τα της προανακρίσεως συμπεράσματα διαφέρουν προς τα της τακτικής ανακρίσεως τουλάχιστον ως προς τας ομολογίας των κατηγορουμένων;» χωρίς ταυτόχρονα να ερωτήσει :
Ποιό επί πλέον στοιχείο ήταν αναγκαίο να ερευνηθεί, ποτέ δεν κατάλαβα.
Έτσι ο Δημ. έστειλε δύο-τρία έγγραφα στη Μοίρα του Παπαδόπουλου, ο οποίος στις απαντήσεις του έκανε θεωρία περί κομμουνισμού, του συνωμοτικού τρόπου λειτουργίας του κ.λπ., ισχυρίζετο ότι η προανάκριση «δια την απόσπασιν της αληθείας είναι γνωστόν τοις πάσοι ότι πέρα πάσης βίας, ως μοναδική δόκιμος τακτική παραμένει εις χείρας της προανακρίσεως η συνεχής εξέτασις του υπόπτου-ενόχου….. η Δ/νσις της Μοίρας απεφάσισε δια να αντιμετωπίση την κατάστασιν, να χρησιμοποιήση την υπό των ανακριτικών τμημάτων των Υπηρεσιών Εθνικής Ασφαλείας, όλων των Κρατών χρησιμοποιούμενην μέθοδον.
Διέθεσεν εις τον Λοχαγόν Μπ. Ιωάννη προς συνδρομήν του ομάδας αποτελουμένας … «ήτοι τους… 4 λοχαγούς, 2 υπολοχαγούς, 2 ανθυπολοχαγούς, 3 μονίμους επιλοχίας και 1 λοχίαν, δηλαδή περισσότερους από αυτούς των οποίων ζήτησα την δίωξιν, και τέλος άφηνε αιχμές για την τακτική ανάκριση που είχα ενεργήσει. Μεταξύ των ερωτημάτων που έθεσε ο νέος ανακριτής (Δημ.) στην 117 Μ.Π.Π. ήταν «γιατί τα της προανακρίσεως συμπεράσματα διαφέρουν προς τα της τακτικής ανακρίσεως τουλάχιστον ως προς τας ομολογίας των κατηγορουμένων;» χωρίς ταυτόχρονα να ερωτήσει :
Α) Πώς
προήλθαν οι επί των κατηγορουμένων,
διαπιστωθείσες ιατρικώς, κακώσεις;
Β) Πώς
δικαιολογεί την διαπίστωση, ότι ουδεμία
συστημένη επιστολή εστάλει από την
Αθήνα στους κατηγορουμένους;
Γ) Πώς
δικαιολογεί το γεγονός ότι πολλά εκ των
φερομένων ως βλαβέντων οχημάτων εισήλθον
εις το συνεργείον της μονάδος δι’
ασχέτους βλάβας π.χ. για στράβωμα ζάντας,
για χτύπημα προφυλακτήρος κ.λπ.
Δ) Πώς
δικαιολογεί το γεγονός ότι ενώ εγνώριζε
τον χρόνον αφίξεως της συστημένης
επιστολής εις Ορεστιάδα εκώφευσε να
συλλάβει επ’ αυτοφώρω τον παραδίδοντα
και λαμβάνοντα την επιστολήν του
καθοδηγητού των;
Και
γεννιέται το απλό ερώτημα, γιατί το
θέατρο αυτό της μεταθέσεώς μου;
Οι λόγοι είναι πολλοί. Αρκούμαι στους εξής:
Συνεχίζεται...
Οι λόγοι είναι πολλοί. Αρκούμαι στους εξής:
Συνεχίζεται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου