71. Οι υποθέσεις που θυμάμαι... Γ'

Ε. Περί το τέλος Απριλίου ή αρχές Μαΐου του 1967 ιδρύθηκε το Έκτακτο Στρατοδικείο Ιωαννίνων που επανδρώθηκε από επιστρατευθέντες δικηγόρους και δικαστές της πολιτικής δικαιοσύνης στους οποίους και απονεμήθηκαν οι ανάλογοι βαθμοί σε αντιστοιχία προς τους βαθμούς στη Στρατιωτική Δικαιοσύνη. Έτσι Βασιλικός Επίτροπος του Έκτακτου Στρατοδικείου και διευθυντής δικαστικού ορίσθηκε ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών Ιωαννίνων Παπ. με βαθμό Ταγματάρχη και πρόεδρος του Έκτακτου ορίσθηκε ο Πρόεδρος Πρωτοδικών με βαθμό αντισυνταγματάρχη, (δεν θυμάμαι το όνομά του), ενώ η άσκηση ποινικής δίωξης αφαιρέθηκε από τον συνταγματάρχη Π. και ανατέθηκε στο διοικητή της VIII Μεραρχίας ταξίαρχο Μπρ. Νικόλαο με διευθυντή δικαστικού τον παραπάνω Παπ.
Ο Παπ., καίτοι εισαγγελέας ήταν μειωμένης μορφώσεως και η αίγλη της θέσεώς του τον κατέστησε τραμπούκο. Παρά το ότι του ανετέθησαν εξ απονομής καθήκοντα διευθυντού δικαστικού και βασιλικού επιτρόπου, υπήγετο στη δικαιοδοσία της προϊσταμένης του Δικαστικής αρχής (Άρειο Πάγο), η οποία κάθε χρόνο όριζε τους αρεοπαγίτες επιθεωρητές των Δικαστηρίων της χώρας. Έμαθε λοιπόν ο Παπ. το όνομα του επιθεωρητού αρεοπαγίτου που θα έρχονταν από την Πρέβεζα στα Γιάννενα. Την ορισμένη μέρα, πρωΐ-πρωΐ, πήρε τη γυναίκα του Φανούλα με τα ευτραφή κι’ υπέρ το δέον αποκαλυπτικά της στήθη, μια πλούσια ανθοδέσμη, ένα κουτί από τα περίφημα Γιαννιώτικα σιροπιαστά γλυκά και οδηγώντας το Ι.Χ.Ε. του Τriumph, κατέβηκε στην Πρέβεζα για να καλωσορίσει και μεταφέρει τον επιθεωρητή, πιστεύοντας ότι έτσι θα τον διέθετε ευνοϊκά στην επιθεώρηση και βαθμολόγηση της ετήσιας απόδοσής του. Έλα όμως που ο επιθεωρητής, προς τιμήν του, είχε αναχωρήσει για τα Γιάννενα με το λεωφορείο της γραμμής κι’ ο Παπ. επιστρέφοντας τον βρήκε ήδη στο πρωτοδικείο να ελέγχει την ετήσια απόδοσή του. Παρόμοια ήταν η συμπεριφορά του και τα επόμενα χρόνια και τα ανέκδοτα έδιναν κι’ έπαιρναν για τα βυζιά και τις ανθοδέσμες της Φανούλας μεταξύ δικηγόρων και δικαστών. Με την επιλογή του ως Βασ.Επιτρόπου και διευθυντού δικαστικού στο έκτακτο στρατοδικείο Ιωαννίνων, απόρησα διότι η «επανάσταση» είχεν εξαγγείλει την αντίθεσή της στους καθ’ οιονδήποτε τρόπο πολιτικούς κι’ ο Παπ. την παραμονή της 21^ης Απριλίου συζητούσε στο γραφείο του μέχρι τα μεσάνυχτα με κομματικούς παράγοντες για τις επικείμενες εκλογές. Τι έγινε αργότερα ο Παπ. αυτός δεν γνωρίζω, ούτε κι’ ενδιαφέρθηκα να μάθω την περαιτέρω τύχη του γλοιώδους αυτού ανθρώπου. Το ίδιο έγινε και για άλλες περιοχές της χώρας.

Με την ίδρυση του Εκτάκτου Στρατοδικείου διεβιβάσθηκαν σ’ αυτό όλες οι δικογραφίες που είχαν σχηματισθεί από της 21^ης Απριλίου 1967 μέχρι της συστάσεώς του.

Η ανάθεση αυτή της απονομής δικαιοσύνης από τα έκτακτα στρατοδικεία που επανδρώνονταν από άβουλους πολιτικούς δικαστές και δικηγόρους κατ’ απονομήν βαθμών, ήταν άστοχη και προκαλούσε την δυσφορία του κόσμου διότι οι έφεδροι αυτοί επηρεάζοντο από τους μάχιμους στρατοδίκες κι έχοντας "καβαλήσει το καλάμι" ήσαν αυστηρότεροι στην κρίση τους, ενώ αν τα δικαστήρια αυτά επανδρώνονταν από τα μόνιμα στελέχη της στρατιωτικής δικαιοσύνης οι στρατοδίκες, μάχιμοι αξιωματικοί, δεν θα μπορούσαν, τουλάχιστον πάντοτε, να επηρεάζουν την κρίση τους για τον απλούστατο λόγο ότι μιλούσαν την ίδια γλώσσα του στρατού και ανήκαν όλοι σε μια ιεραρχία βαθμών και καθηκόντων. Για να κατανοηθεί αυτό αναφέρω το εξής περιστατικό : Κάποιος Γιαννιώτης είχε δανεισθεί από συμπολίτη του εκατό χιλιάδες δραχμές και για την εξασφάλιση του δανείου υπέγραψε συναλλαγματικές που έληγαν μετά τρεις και πλέον μήνες. Ο δανειστής λοιπόν, για άγνωστο λόγο, ζήτησε την επιστροφή των χρημάτων του από τον οφειλέτη που του αντέταξε το δίκαιο και νόμιμο επιχείρημα, ότι με την λήξη του χρόνου κάθε συναλλαγματικής θα του επέστρεφε τα χρήματα. Ο δανειστής, για την ικανοποίηση της αξίωσης του, προσέφυγε στον βασιλικό επίτροπο Παπ. (εισαγγελέα) του εκτάκτου στρατοδικείου ο οποίος παρήγγειλε τη σύλληψη του οφειλέτη. Φίλος καλός του οφειλέτη και ευηπόληπτος πολίτης, ενημέρωσε τον γράφοντα ο οποίος θεωρώντας την αξίωση του δανειστού και την ενέργεια του εισαγγελέως-βασιλικού επιτρόπου ως απαράδεκτη αλλά και παράνομη αφού η άρνηση του οφειλέτη δεν στρεφόταν κατά του καθεστώτος, παρουσιάσθηκε στον Μέραρχο Μπρ. Νικ., ο οποίος, καίτοι μάχιμος αξιωματικός του πεζικού χωρίς νομικές γνώσεις, αντιλήφθηκε το παράλογο της υπόθεσης και διέταξε την απόλυση του οφειλέτη.

ΣΤ. Η κυβέρνηση της «επανάστασης» είχε ορίσει κάποιον Γεωργαλά σαν υπουργό τύπου, πρώην κομμουνιστή που είχε εκπαιδευτεί στην Ε.Σ.Σ.Δ. σε θέματα προπαγάνδας και από διαφωτιστής του ΚΚΕ έγινε αμίληκτος διώκτης αυτού. Με την ανάληψη των υπουργικών του καθηκόντων περιόδευε τις έδρες των ΜΜ και έδινε διαλέξεις με ακροατήριο που αποτελείτο αποκλειστικά από αξιωματικούς και με θέμα τον τρόπο λειτουργίας του ΚΚ ανά τον κόσμο και τις επιδιώξεις του. Έτσι ήρθε και στα Γιάννενα. Διατάχτηκαν λοιπόν όλοι οι αξιωματικοί να παρευρεθούν στην ομιλία του που θα γίνονταν σε αίθουσα κεντρικού κινηματογράφου. Ένας αξιωματικός από κάθε μονάδα παρέδιδε, κατά την είσοδο, στον αρμόδιο αξιωματικό του 2^ου γραφείου της Μεραρχίας αριθμητικό δελτίο παρουσίας με συμπληρωμένες στήλες δύναμης παρόντων, δικαιολογημένως απόντων και αδικαιολογήτως απόντων με τα ονοματεπώνυμα αυτών. Στο δελτίο παρουσίας του Στρατοδικείου φερόμουν αδικαιολογήτως απών γι’ αυτό και την επομένη κλήθηκα από το Μέραρχο να δικαιολογήσω την απουσία μου. Απάντησα ότι η μνήμη των σφαγιασθέντων από το ΚΚΕ ιερέα πατέρα και αδελφού μου και οι εγκύκλιες γνώσεις μου δεν μου επέτρεπαν να δέχομαι μάθημα από τον όψιμο κομμουνιστοφάγο υπουργό. Ευτυχώς ο Μέραρχος έδειξε κατανόηση, ίσως διότι κι αυτός είχε τεθεί σε περιορισμό τη νύχτα της 21^ης Απριλίου, όπως και τόσοι άλλοι, άλλως θα μπορούσε να μου επιβάλλει έστω και την μικρότερη πειθαρχική ποινή.

Ζ. Την «επανάσταση» την ενδιέφερε και η διαπαιδαγώγηση της μαθητιώσης νεολαίας και η καθοδήγηση των κατοίκων της υπαίθρου για την επελθούσα «σωτηρία» της πατρίδος. Έτσι κάθε Κυριακή πήγαινε κι από ένας αξιωματικός σε κάθε χωριό και στο καφενείο συζητούσε με τους θαμώνες για την επελθούσα «σωτήρια» αλλαγή και γυρνώντας στην έδρα του υπέβαλε στο 2^ο γραφείο της Μεραρχίας σχετική αναφορά για τις εντυπώσεις των κατοίκων από την επίσκεψή του. Άλλοι πάλι αξιωματικοί πήγαιναν σε ακαθόριστο χρόνο σε γυμνάσια και επέβλεπαν εάν πριν την έναρξη των μαθημάτων γινόταν προσευχή και έπαρση της σημαίας. Και αν οι αξιωματικοί αυτοί ήσαν ευγενείς στον τρόπο εκπλήρωσης της αποστολής τους η παρουσία τους δεν προκαλούσε και τόσο, αν όμως ήσαν απ’ αυτούς που καβάλησαν το καλάμι, η δυσφορία των κατοίκων, καθηγητών και μαθητών ήταν εμφανής. Θυμάμαι την περίπτωση ταγματάρχη που πήγε σε γυμνάσιο και κούρεψε μακρυμάληδες μαθητές. Τέτοια παρατράγουδα συζητιόταν στη λέσχη αξιωματικών και μια μέρα τόλμησα και είπα στην ομήγυρη συναδέλφων ότι ο ταγματάρχης αυτός δεν είδε φαίνεται πορτραίτα των αγωνιστών του 21 ούτε και νεωτέρων των πολιτικών και στρατιωτικών. Από την ημέρα εκείνη όταν πλησίαζα στη λέσχη κάποια ομήγυρη, αυτή σε λίγο διελύετο. Δεν γνωρίζω αν η κατά τα παραπάνω περιοδεία των αξιωματικών στηριζόταν σε εντολές του κέντρου ή της Μεραρχίας. Πάντως γρήγορα σταμάτησε με την εδραίωση της «επανάστασης».

Η. Μια μέρα με επισκέφθηκε στο γραφείο μου η δικηγόρος σύζυγος του διοικητού μου στην Κορέα αντισυνταγματάρχου τότε Κουμ. Γεωργ. και ζήτησε να μάθει που κρατείται ο σύζυγός της για τον οποίο έτρεφα ιδιαίτερη εκτίμηση λόγω των ικανοτήτων του στις πολεμικές επιχειρήσεις της Κορέας, των εγκυκλοπαιδικών του γνώσεων και του εμφανούς κι’ αποτελεσματικού ενδιαφέροντός του για τη διαβίωση των οπλιτών στην πρώτη γραμμή. Επειδή δεν γνώριζα που εκρατείτο και επί πλέον ήμουν αναρμόδιος για τέτοια θέματα, την παρέπεμψα με βαριά καρδιά στο 2^ο γραφείο. Σε άρνησή της να αποταθεί σ’ αυτό λόγω και των τυπικών διαδικασιών πήρα την απόφαση να πάω ο ίδιος στον Μέραρχο Μπρ., ο οποίος και έκπληκτος με ρώτησε ποια ήταν η σχέση μου μ’ αυτόν. Όταν του εξήγησα ότι το ενδιαφέρον μου πηγάζει από την υπηρεσία μου υπό τις διαταγές του στην Κορέα, με πληροφόρησε ότι αυτός βρίσκεται υπό επιτήρηση στην Πάργα και μπορούσα να τον επισκεφθώ χωρίς τη σύζυγό του. Και πράγματι τον επισκέφθηκα δύο φορές και τον βρήκα τη μια φορά να κάνει μπάνιο σε κάποια ακρογιαλιά και την άλλη στη βιβλιοθήκη της Πάργας. Μετά τη μεταπολίτευση και επί κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ διορίσθηκε για λίγο διάστημα διοικητής του ΟΤΕ απ’ όπου εκπαραθυρώθηκε από κάποιον λοχαγό των διαβιβάσεων Τόμπρα, που μετείχε στην κίνηση του ΑΣΠΙΔΑ, αφού προηγουμένως ο λοχαγός αυτός προήχθη αναδρομικά και διαδοχικά έφθασε στο βαθμό του στρατηγού σαν «αντιστασιακός» παίρνοντας και το εφάπαξ του βαθμού αυτού από το ΤΑΣ. Ακόμα ο διοικητής μου εκείνος μη μπορώντας να τιθασεύσει τη φιλοδοξία του, έγινε πρόεδρος μιας κάποιας οργάνωσης ειρήνης, λες και η ειρήνη ήταν προνόμιο των λίγων περιθωριακών και σαν τέτοιος πήγε στη Μόσχα και κατέθεσε στεφάνι στο μαυσωλείο του Λένιν, ενώ Ρώσοι στρατιώτες παρουσίαζαν όπλα. 
Αλήθεια πως αλλάζουν οι άνθρωποι στο διάβα του χρόνου φτάνοντας στον έσχατο εξευτελισμό;….




Συνεχίζεται...