Πριν από μένα, Πρόεδρος στο στρατοδικείο ήταν ο αντισυνταγματάρχης Διγ., άπειρος τελείως στη διοίκηση μονάδος, με συνέπεια να δημιουργηθούν φατρίες στο προσωπικό, υποβλέπουσες και κατηγορούσες η μία την άλλη, με τη συμμετοχή και του γραμματειακού προσωπικού. Την κατάσταση αυτή αντιλήφθηκα αμέσως και συγκέντρωσα το σύνολο του προσωπικού, καυτηρίασα την όλη κατάσταση και τελειώνοντας δήλωσα ρητά, ότι δεν επιτρέπω τα κοτσομπολιά μεταξύ τους, ότι απαγορεύω σε οιονδήποτε να μου αναφέρει οτιδήποτε για κάποιον προφορικά κι αν, παρά ταύτα, αντιληφθώ κάτι για κάποιον θα τον τυλίξω σε ένα χαρτί, από το οποίο θα ξετυλιχθεί με την οριστική του απομάκρυνση από την υπηρεσία. Αυτό ήταν, σταμάτησαν τα κοτσομπολιά και τα σούρτα-φέρτα από γραφείο σε γραφείο.
Η επιστράτευση συνεχίζονταν και με την παρουσίασή μου στο στρατηγό διοικητή ζήτησα την απόσπαση στο Στρατοδικείο ενός εγγράμματου οπλίτη που σε δύο ημέρες παρουσιάστηκε πρωΐ-πρωΐ με το γυλιό του κάποιος. Τον ρώτησα τι γράμματα ξέρει, τι δουλειά κάνει, αν είναι παντρεμένος, αν έχει και πόσα παιδιά κ.λπ. Ήταν ο Εισαγγελέας του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης Νίκος Παπ., από ένα χωριό της Εδέσσης, παντρεμένος με παιδιά, η οικογένειά του έμενε στη Θεσσαλονίκη και Ποντιακής καταγωγής, επιστρατευμένος από τους πρώτους, δηλαδή πριν περίπου μήνα. Υπήρχε στο κτίριο του Στρατοδικείου ένα μικρό δωμάτιο κενό που δεν εχρησιμοποιείτο. Επιφόρτωσα τον Γραμματέα να πάρει από τη διαχείριση κρεβάτι, κουβέρτες, σεντόνια από το Στρατιωτικό νοσοκομείο κ.λπ. και την ίδια μέρα ο εισαγγελέας εγκαταστάθηκε σ' αυτό. Το απόγευμα ήρθε στο γραφείο και με ρώτησε τι δουλειά θα κάνει. Τον ρώτησα από πότε έχει να κάνει μπάνιο και με την απάντησή του ότι από τότε που στρατεύτηκε του υπέγραψα μια τετραήμερη άδεια κι όλος χαρά, με το τελευταίο λεωφορείο, έφυγε για τη Θεσσαλονίκη. Σε δέκα ημέρες απολύθηκε. Τον συνάντησα μια και μόνο φορά σαν Εισαγγελέα Εφετών.
Στο Γραφείο Δικαστικού του Α' Σ.Σ. είχα για βοηθό μου τον ταγματάρχη Κον. Στέφανο, στο δε στρατοδικείο Βασιλικό Επίτροπο τον χαρτοπαίχτη ταγματάρχη Καρ. και Εισηγητή τον νεοεισελθόντα στο Σώμα Κοζανίτη είρωνα λοχαγό Κουτ. Ευθύμιο οι οποίοι επί Προεδρίας Διγ. βρίσκονταν στα μαχαίρια.
Σε λίγες μέρες ο διοικητής του Σ.Σ. Σαλ. Γ. αντικαταστάθηκε από το αντιστράτηγο Στ. Λάμπρο, πρώην διοικητή της Κ.Υ.Π. με τον οποίο είχα άριστη συνεργασία. Την τρίτη ή τέταρτη μέρα, στο Τάγμα Διαβιβάσεων του Σ.Σ. που στεγάζονταν στο διπλανό του Στρατηγείου κτίριο, εκδηλώθηκε στάση των επιστράτων οι οποίοι με το εγερτήριο αρνιόταν να σηκωθούν από τα κρεβάτια τους, διαμαρτυρόμενοι στον αξιωματικό υπηρεσίας για τη βραδύτητα των απολύσεών τους. Και πράγματι ο κίνδυνος εμπλοκής της χώρας μας σε πόλεμο με την Τουρκία απομακρυνόταν καθημερινά κι' επειδή στην τουρκική ηγεσία δεν μπορείς ποτέ να εμπιστεύεσαι, η απόλυση των επιστράτων γίνονταν τμηματικά και με πρόγραμμα προτεραιότητος. Πρωΐ-πρωΐ της ημέρας της στάσεως, με κάλεσε ο Σωματάρχης και με ρώτησε πως μπορεί οι συλληφθέντες εν τω μεταξύ τρεις ή τέσσερις πρωταίτιοι της στάσεως να οδηγηθούν, εάν είναι δυνατόν, αμέσως στο Στρατοδικείο. Του απάντησα ότι τηρουμένων των νομίμων διαδικασιών και της ταχύτητάς τους, επτά τουλάχιστον μέρες αρκούν. Η απάντησή του ήταν να ξεκινήσω τη διαδικασία αμέσως. Έτσι έβγαλα αμέσως τη διαταγή προανακρίσεως, νομίζω προς το βοηθό μου Κον., τα εντάλματα προφυλακίσεως για την πράξη τους και εισηγήθηκα την έκδοση γενικής διαταγής του που θα έπρεπε να κοινοποιηθεί σε όλους τους επιστράτους και μη οπλίτες των μονάδων του Σ.Σ. για πρόληψη παρομοίων περιστατικών που πολλές φορές γίνονται κολλητικά και άντε να βρεις άκρη, χώρια ο δημοσιογραφικός διασυρμός της στρατιωτικής ηγεσίας. Αυτή τη διαταγή τη συνέταξα ο ίδιος με τίτλο του αρμόδιου γραφείου και αφού υπογράφηκε από το Σωματάρχη έφυγε για τις μονάδες με την ΥΕΣΑ. Η προανάκριση τελείωσε σε ένα 24ωρο και το επόμενο με απασχόλησε η παραπομπή τους σε δίκη που ορίστηκε αμέσως μετά τη λήξη του νομικά απαιτούμενου πενθημέρου.
Μόλις οι κατηγορούμενοι πήραν τις κλήσεις τους, άρχισαν οι πιέσεις διότι ο ένας από αυτούς ήταν ανεψιός του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Σεραφείμ Τάκα. Εκεί όμως που έφτασε το πράγμα, μόνο επιείκεια ήταν δυνατόν να εκδηλωθεί από το Στρατοδικείο και αυτήν εισηγήθηκα στο Σωματάρχη να υποσχεθεί στον Σεραφείμ με επιφυλάξεις. Την έκτη ημέρα από του επεισοδίου συνήλθε το Στρατοδικείο και επέβαλε στον καθένα λίαν επιεικώς φυλάκιση τριών μηνών χωρίς αναστολή. Όταν ενημερώθηκε ο Σταθ. με κάλεσε και με ρώτησε γιατί ήμουν τόσο επιεικής. Του απάντησα ότι ήμουν σκληρός, πρώτον διότι απέρριψα το αίτημα αναστολής της ποινής και δεύτερο, το μέγεθος της ποινής απέκλειε το δικαίωμα εφέσεως με ταυτόχρονο αίτημα διακοπής της ποινής μέχρις οριστικής εκδικάσεως της εφέσεως από το Αναθεωρητικό Δικαστήριο, το οποίο έκανε συνήθως δεκτό και η έφεση εκδικάζονταν σε ένα χρόνο περίπου. Έτσι κατάλαβε κι αυτός ότι η δικαιοσύνη που αργεί, αποτελεί άρνηση δικαιοσύνης. Η απόφαση του Στρατοδικείου κοινοποιήθηκε με τον ίδιο τρόπο στις μονάδες, με συνέπεια, όσον καιρό ήμουν στην Κοζάνη, παρόμοιο περιστατικό να μην παρουσιασθεί.
Στη γενική αυτή επιστράτευση παρουσιάστηκε το φαινόμενο "Ιεχωβάδες". Αυτοί αποτελούν -χωρίς να το ξέρουν- μέλη μιας καλά οργανωμένης αμερικανικής επιχείρησης που εδρεύει στο Μπρούκλιν των ΗΠΑ, με δίκτυα σε όλο τον κόσμο. Έχουν κι αυτοί μια σκληρή ιεραρχική δομή, υποστηρίζονται μεταξύ τους, έχουν σημεία αναγνωρίσεως και κανόνες που η παραβίασή τους συνεπάγεται ποινές μέχρις εξοντώσεως. Με πρόσχημα την ερμηνεία μεμονωμένων φράσεων του ιερού ευαγγελίου, αποβλέπουν στην ένταξη αγραμμάτων και αγαθών ανθρώπων στη δήθεν αληθινή χριστιανική ζωή, κυρίαρχος της οποίας είναι ο Γιαχβέ. Το σύνταγμά μας όριζε και ορίζει, ότι όλοι οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου, υποχρεούνται να συντελούν στην άμυνα της χώρας και έχουν τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις. Παρά τις ρητές αυτές διατάξεις, αρνούνται να ντυθούν τη στρατιωτική στολή και να πάρουν όπλο κ.λπ. που σε άλλο σημείο θα περιγράψω λεπτομέρειες.
Συνεχίζεται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου