Ως προϋπηρετήσας στο Πεζικό, ήξερα, χονδρικά βέβαια, τα κατασκευαστικά προβλήματα αμύνης και ιδίως των νησιών τα οποία και ακροθιγώς συζητούσα με τους ομοιόβαθμούς μου των όπλων. Έπρεπε λοιπόν να βρω έναν τρόπο ή να μεθοδεύσω ενέργειά μου στον Υ.ΕΘ.Α., ώστε να απαλλαγεί ο Διοικητής της ΑΣΔΕΝ από του να απασχολείται με ανυποταξίες, λιποταξίες, εξυβρίσεις κ.λπ. κυρίως οπλιτών.
Ψάχνοντας το θέμα, ανακάλυψα την ύπαρξη νόμου, μάλλον του 1950, ο οποίος παρείχε το δικαίωμα ειδικά στον διατάσοντα την ποινική δίωξη στο Στρατοδικείο Αθηνών, δηλαδή στον Διοικητή της ΑΣΔΕΝ, όπως μεταβιβάζει δι' αποφάσεώς του στον παρ' αυτώ διευθυντή δικαστικού μέρος ή το όλον του δικαιώματός του προς άσκηση ποινικής αγωγής και απορούσα πως τόσα χρόνια δεν εφαρμόστηκε από τους προκατόχους μου, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι μάλλον ήθελαν να αποφεύγουν τις ευθύνες. Έτσι ετοίμασα την απόφαση που προέβλεπε την μεταβίβαση σε μένα της αρμοδιότητος αυτης μόνο δια τους οπλίτες και πήγα να την υπογράψει, αφού δε συζητήσαμε το θέμα την υπέγραψε ρωτώντας με γιατί σ' αυτήν δεν συμπεριέλαβα και τους αξιωματικούς τουλάχιστον μέχρι του βαθμού του λοχαγού. Του εξήγησα τους λόγους και κατέληξα στο ότι ένας Διοικητής Μ.Μ. πρέπει να ξέρει το κάθε τι για τους αξιωματικούς των μονάδων του.
Έτσι και ο Β. απαλλάχτηκε από ένα σοβαρό χρόνο απασχολήσεώς του για νομικά θέματα που ούτως ή άλλως αγνοούσε ως προερχόμενος από το Πεζικό και εγώ έχανα χρόνο για να του εξηγώ λεπτομέρειες και σε κάθε απλή υπόθεση αλλά και να χάνω χρόνο για να πάρω την υπογραφή του, το μέν λόγω των συχνών απουσιών του στις μάχιμες μονάδες προς επιθεώρηση, το δε των συχνών επιτελικών του συσκέψεων για επιχειρησιακά θέματα τακτικής κ.λπ.
Έμενε τώρα το θέμα χειρισμού των δικογραφιών από τους άπειρους βοηθούς μου ανθυπολοχαγούς για το οποίο εφάρμοσα την εξής τακτική.
Κάθε μέρα χρεωνόταν ο καθένας ένα σοβαρό αριθμό δικογραφιών κατά οπλιτών και τους συνέστησα να ασχοληθούν ο καθένας με όποια από αυτές θεωρούσε τον εαυτό του ικανό. Είχα καθιερώσει να υπογράφω τις έγγραφα διατυπωμένες ενέργειές τους για κάθε δικογραφία και κάθε πρωΐ έρχονταν όλοι μαζί στο γραφείο μου για να υπογράψω ή να υποδείξω τις ατέλειες στις δικογραφίες του καθενός. Έτσι, τις υποδείξεις μου για τις ατέλειες των δικογραφιών του ενός, άκουγαν και οι άλλοι οι οποίοι πολλές φορές ζητούσαν επεξηγήσεις για τις υποδείξεις μου, τις οποίες έδινα πάντοτε. Στο τέλος του διμήνου έγιναν όλοι τους παραγωγικοί και η εμπειρία τους πλουτίζονταν σημαντικά. Σήμερα, μετά τόσα χρόνια όταν τυχαία τους συναντώ με διαβεβαιώνουν ότι κοντά μου έμαθαν νομικά κι απέκτησαν εμπειρίες κι' αυτό με ικανοποιεί ιδιαίτερα και πολλές φορές διερωτώμουν γιατί κανείς δε βρέθηκε να με καθοδηγήσει στα πρώτα βήματα της εισόδου μου στο Σώμα σαν Γραμματέας. Πειστική απάντησε δεν μπόρεσα να δώσω μέχρι σήμερα.
Σαν αξιωματικός, ήμουν γραμμένος στον ΑΟΟΑ και είχα υποβάλλει αίτηση να μετάσχω στη διανομή διαμερισμάτων πολυκατοικίας του ΑΟΟΑ που είχε κτίσει στο Πεδίο του Άρεως στη Θεσσαλονίκη, χωρίς βέβαια να πιστεύω ότι θα ικανοποιηθεί το αίτημά μου. Μετά από λίγες μέρες δέχθηκα τηλεφώνημα του συμπολεμιστή μου στην Κορέα αντισυνταγματάρχη, Κων/νου Σκ. που υπηρετούσε στον ΑΟΟΑ, χωρίς να το ξέρω, με το οποίο με πληροφορούσε ότι μου χορηγείται το ρετιρέ της πολυκατοικίας αυτής 90 τ.μ. με βεράντα 50 τ.μ. και μου συνέστησε να μη ανακοινώσω τίποτε σε κανένα για την επιλογή μου, ούτε και στη γυναίκα μου. Κατάλαβα τι έγινε και υποσχέθηκα ό,τι μου ζήτησε. Σε δύο ημέρες αγωνίας, δέχθηκα και άλλο τηλεφώνημά του που με ρωτούσε αν δέχομαι να αποποιηθώ το διαμέρισμα για να μην εκτεθεί και χωρίς κανένα δισταγμό του απάντησα καταφατικά ρωτώντας τι πρέπει να κάνω. Με ευχαρίστησε για την απάντησή μου και μου είπε να περιμένω νέο τηλεφώνημά του κι αυτό δεν άργησε να έρθει πληροφορώντας με ότι η επιλογή μου οριστικοποιήθηκε.
Μόλις παρέλαβε το διαμέρισμα αυτό το μίσθωσα σε έναν εργοστασιάρχη υποδημάτων. Εν τω μεταξύ η πρώτη μου κόρη αρραβωνιάστηκε, και σε συνεννόηση με τη γυναίκα μου καλέσαμε τις δυο μας κόρες και τις ρωτήσαμε ποια θέλει το σπίτι της Κοζάνης και ποια της Θεσσαλονίκης. Η Λένα, η δεύτερη, είπε: "ας διαλέξει η Σοφία πρώτη, σαν μεγαλύτερη" κι' αυτή δήλωσε ότι θέλει το της Θεσσαλονίκης. Προκειμένου να συσταθεί αυτό σαν προίκα, ζήτησα και μου παραχωρήθηκε η κυριότητά του αφού προηγουμένως η επ' αυτού υπάρχουσα πρώτη υποθήκη για το υπόλοιπο της αξίας του κατάφερα να μεταφερθεί σαν δεύτερη στο σπίτι του Χαλανδρίου, για το οποίο θα μιλήσω παρακάτω.
Με το γάμο της Σοφίας, επειδή δεν ήθελαν να κατοικήσουν σ' αυτό αλλά στην Αθήνα, έβγαλα απόφαση δικαστηρίου που επέτρεπε την πώληση υπό τον όρο ότι με το προϊόν της πωλήσεως να αγορασθεί άλλο διαμέρισμα στην Αθήνα. Κι' αυτό βρέθηκε αλλά τα χρήματα δεν επαρκούσαν. Ζήτησα να βοηθήσει ο πεθερός της μια που και το νέο διαμέρισμα θα γραφόταν στο γιο του σαν προικώο. Ήταν βλακώδες το αίτημά μου, διότι και προηγούμενη αίτησή μου να τσοντάρει στο ενοίκιο των νεονύμφων είχε απορριφθεί, όπως απορρίφθηκε και το νέο. Ύστερα απ' αυτό, υπέγραψα προσωπικά γραμμάτια στον πωλητή και πήρα προκαταβολή του εφ' άπαξ κατά 30 ή 40% και εξοφλήθηκε το σπίτι. Στο σχετικό συμβόλαιο, το ποσοστό του νέου διαμερίσματος που η αξία του προερχόταν από την πώληση του διαμερίσματος της Θεσσαλονίκης, γράφτηκε στο όνομα του γαμπρού ως "προικώο" το δέ υπόλοιπο ποσοστό που ήταν και μικρότερο, γράφτηκε στο όνομα της Σοφίας.
Με την ανάληψη της κυβερνήσεως, από το ΠΑΣΟΚ καταργήθηκε η προίκα με νόμο που προέβλεπε και την άνευ διατυπώσεων επιστροφή των ως προίκα δοθέντων ακινήτων. Δεν αρκέστηκα στο νόμο, αλλά με αίτηση της Σοφίας, ζήτησα την καταχώρηση στη μερίδα της στο Υποθηκοφυλάκειο Αμαρουσίου της επελθούσης μεταβολής. Τώρα με το νέο κτηματολόγιο, περιμένει την οριστικοποίηση της επιστροφής του ως προίκα δοθέντος εις τον πρώην σύζυγό της ποσοστού του διαμερίσματος που κατοικεί.
Συνεχίζεται...
Ψάχνοντας το θέμα, ανακάλυψα την ύπαρξη νόμου, μάλλον του 1950, ο οποίος παρείχε το δικαίωμα ειδικά στον διατάσοντα την ποινική δίωξη στο Στρατοδικείο Αθηνών, δηλαδή στον Διοικητή της ΑΣΔΕΝ, όπως μεταβιβάζει δι' αποφάσεώς του στον παρ' αυτώ διευθυντή δικαστικού μέρος ή το όλον του δικαιώματός του προς άσκηση ποινικής αγωγής και απορούσα πως τόσα χρόνια δεν εφαρμόστηκε από τους προκατόχους μου, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι μάλλον ήθελαν να αποφεύγουν τις ευθύνες. Έτσι ετοίμασα την απόφαση που προέβλεπε την μεταβίβαση σε μένα της αρμοδιότητος αυτης μόνο δια τους οπλίτες και πήγα να την υπογράψει, αφού δε συζητήσαμε το θέμα την υπέγραψε ρωτώντας με γιατί σ' αυτήν δεν συμπεριέλαβα και τους αξιωματικούς τουλάχιστον μέχρι του βαθμού του λοχαγού. Του εξήγησα τους λόγους και κατέληξα στο ότι ένας Διοικητής Μ.Μ. πρέπει να ξέρει το κάθε τι για τους αξιωματικούς των μονάδων του.
Έτσι και ο Β. απαλλάχτηκε από ένα σοβαρό χρόνο απασχολήσεώς του για νομικά θέματα που ούτως ή άλλως αγνοούσε ως προερχόμενος από το Πεζικό και εγώ έχανα χρόνο για να του εξηγώ λεπτομέρειες και σε κάθε απλή υπόθεση αλλά και να χάνω χρόνο για να πάρω την υπογραφή του, το μέν λόγω των συχνών απουσιών του στις μάχιμες μονάδες προς επιθεώρηση, το δε των συχνών επιτελικών του συσκέψεων για επιχειρησιακά θέματα τακτικής κ.λπ.
Έμενε τώρα το θέμα χειρισμού των δικογραφιών από τους άπειρους βοηθούς μου ανθυπολοχαγούς για το οποίο εφάρμοσα την εξής τακτική.
Κάθε μέρα χρεωνόταν ο καθένας ένα σοβαρό αριθμό δικογραφιών κατά οπλιτών και τους συνέστησα να ασχοληθούν ο καθένας με όποια από αυτές θεωρούσε τον εαυτό του ικανό. Είχα καθιερώσει να υπογράφω τις έγγραφα διατυπωμένες ενέργειές τους για κάθε δικογραφία και κάθε πρωΐ έρχονταν όλοι μαζί στο γραφείο μου για να υπογράψω ή να υποδείξω τις ατέλειες στις δικογραφίες του καθενός. Έτσι, τις υποδείξεις μου για τις ατέλειες των δικογραφιών του ενός, άκουγαν και οι άλλοι οι οποίοι πολλές φορές ζητούσαν επεξηγήσεις για τις υποδείξεις μου, τις οποίες έδινα πάντοτε. Στο τέλος του διμήνου έγιναν όλοι τους παραγωγικοί και η εμπειρία τους πλουτίζονταν σημαντικά. Σήμερα, μετά τόσα χρόνια όταν τυχαία τους συναντώ με διαβεβαιώνουν ότι κοντά μου έμαθαν νομικά κι απέκτησαν εμπειρίες κι' αυτό με ικανοποιεί ιδιαίτερα και πολλές φορές διερωτώμουν γιατί κανείς δε βρέθηκε να με καθοδηγήσει στα πρώτα βήματα της εισόδου μου στο Σώμα σαν Γραμματέας. Πειστική απάντησε δεν μπόρεσα να δώσω μέχρι σήμερα.
Σαν αξιωματικός, ήμουν γραμμένος στον ΑΟΟΑ και είχα υποβάλλει αίτηση να μετάσχω στη διανομή διαμερισμάτων πολυκατοικίας του ΑΟΟΑ που είχε κτίσει στο Πεδίο του Άρεως στη Θεσσαλονίκη, χωρίς βέβαια να πιστεύω ότι θα ικανοποιηθεί το αίτημά μου. Μετά από λίγες μέρες δέχθηκα τηλεφώνημα του συμπολεμιστή μου στην Κορέα αντισυνταγματάρχη, Κων/νου Σκ. που υπηρετούσε στον ΑΟΟΑ, χωρίς να το ξέρω, με το οποίο με πληροφορούσε ότι μου χορηγείται το ρετιρέ της πολυκατοικίας αυτής 90 τ.μ. με βεράντα 50 τ.μ. και μου συνέστησε να μη ανακοινώσω τίποτε σε κανένα για την επιλογή μου, ούτε και στη γυναίκα μου. Κατάλαβα τι έγινε και υποσχέθηκα ό,τι μου ζήτησε. Σε δύο ημέρες αγωνίας, δέχθηκα και άλλο τηλεφώνημά του που με ρωτούσε αν δέχομαι να αποποιηθώ το διαμέρισμα για να μην εκτεθεί και χωρίς κανένα δισταγμό του απάντησα καταφατικά ρωτώντας τι πρέπει να κάνω. Με ευχαρίστησε για την απάντησή μου και μου είπε να περιμένω νέο τηλεφώνημά του κι αυτό δεν άργησε να έρθει πληροφορώντας με ότι η επιλογή μου οριστικοποιήθηκε.
Μόλις παρέλαβε το διαμέρισμα αυτό το μίσθωσα σε έναν εργοστασιάρχη υποδημάτων. Εν τω μεταξύ η πρώτη μου κόρη αρραβωνιάστηκε, και σε συνεννόηση με τη γυναίκα μου καλέσαμε τις δυο μας κόρες και τις ρωτήσαμε ποια θέλει το σπίτι της Κοζάνης και ποια της Θεσσαλονίκης. Η Λένα, η δεύτερη, είπε: "ας διαλέξει η Σοφία πρώτη, σαν μεγαλύτερη" κι' αυτή δήλωσε ότι θέλει το της Θεσσαλονίκης. Προκειμένου να συσταθεί αυτό σαν προίκα, ζήτησα και μου παραχωρήθηκε η κυριότητά του αφού προηγουμένως η επ' αυτού υπάρχουσα πρώτη υποθήκη για το υπόλοιπο της αξίας του κατάφερα να μεταφερθεί σαν δεύτερη στο σπίτι του Χαλανδρίου, για το οποίο θα μιλήσω παρακάτω.
Με την ανάληψη της κυβερνήσεως, από το ΠΑΣΟΚ καταργήθηκε η προίκα με νόμο που προέβλεπε και την άνευ διατυπώσεων επιστροφή των ως προίκα δοθέντων ακινήτων. Δεν αρκέστηκα στο νόμο, αλλά με αίτηση της Σοφίας, ζήτησα την καταχώρηση στη μερίδα της στο Υποθηκοφυλάκειο Αμαρουσίου της επελθούσης μεταβολής. Τώρα με το νέο κτηματολόγιο, περιμένει την οριστικοποίηση της επιστροφής του ως προίκα δοθέντος εις τον πρώην σύζυγό της ποσοστού του διαμερίσματος που κατοικεί.
Συνεχίζεται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου