Ένα βράδυ στην Κω βγήκε η περίπολος τάξεως, αποτελούμενη από ένα ΔΕΑ και ένα στρατιώτη. Έργο και καθήκον της ήταν να ελέγχει τους στρατιώτες που κυκλοφορούσαν στην πόλη πέρα από την ώρα που έπρεπε να βρίσκονται στη μονάδα τους και χωρίς άδεια. Έτσι κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας της, η περίπολος μπήκε και σε ένα κέντρο διασκεδάσεως όπου βρήκε ένα στρατιώτη να κάθεται και να πίνει με μια παρέα πολιτών. Με διακριτικότητα κάλεσε τον στρατιώτη για να δει αν έχει άδεια της μονάδος του και διαπιστώνοντας την έλλειψή της, του πήρε τα στοιχεία ταυτότητάς του. Την όλη σκηνή αντιλήφθηκαν οι ιδιώτες της παρέας του στρατιώτη οι οποίοι επιτέθηκαν στην περίπολο κι ένας από αυτούς δάγκωσε το αυτί του ΔΕΑ τόσο δυνατά ώστε αποκόπηκε τελείως. Το επεισόδιο έληξε με την επέμβαση της Αστυνομίας.
Ο άπειρος περί τα νομικά ταξίαρχος Διοικητής (δεν θυμάμαι το όνομά του) πρωΐ-πρωΐ πήρε τηλέφωνο το 2ο γραφείο κι εμένα και μας ενημέρωσε. Ο Β. έλειπε από το Στρατηγείο της ΑΣΔΕΝ. Έτσι πήρα μόνος μου την πρωτοβουλία κι έφθασα αεροπορικώς στην Κω. Αφού ενημερώθηκα από τον ταξίαρχο, πήγα στην Αστυνομία ως εκπρόσωπος της ΑΣΔΕΝ και αξίωσα την εντός του χρόνου του αυτοφώρου σύλληψη του δράστη ιδιώτη, την περάτωση της δικογραφίας και την υποβολή της στον Εισαγγελέα της Κω, τον οποίο επισκέφθηκα και ζήτησα την εφαρμογή της διαδικασίας του αυτοφώρου εξηγώντας του τους λόγους που επιβάλλουν τούτο. Και πράγματι, συνήλθε το δικαστήριο για τα αυτόφωρα αδικήματα, του οποίου τη διαδικασία παρακολούθησα, και επέβαλε στον ιδιώτη που έκοψε με δαγκωματιά το αυτί του ΔΕΑ φυλάκιση έξι μηνών χωρίς η έφεσή του να έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα που σημαίνει ότι οδηγήθηκε κατ' ευθείαν στη φυλακή. Όσον αφορά στον στρατιώτη της παρέας, του επεβλήθη από τον ταξίαρχο πειθαρχική ποινή 30 ημερών φυλακίσεως. Κατά το μεσημέρι της επόμενης του επεισοδίου ημέρας πληροφορηθείς τούτο από το 2ο γραφείο με αναζήτησε στο γραφείο μου ο Β., μαθών δε ότι βρίσκομαι στην Κω, άφησε στον ταξίαρχο παραγγελία να επικοινωνήσω μαζί του πράγμα που έκανα μετά το δικαστήριο κι αφού τον ενημέρωσα με ρώτησε μόνο πότε θα επιστρέψω.
Το ΠΑΣΟΚ ήταν στην αντιπολίτευση και για κάθε γεγονός στο οποίο μπλεκόταν οποιοσδήποτε στρατιωτικός και το επληροφορείτο από τις τοπικές οργανώσεις του, οι οποίες και ήταν προκλητικές έναντι του στρατού, κατέθετε ερώτηση στη Βουλή υπογεγραμμένη από 4-5 βουλευτές του στην οποία έπρεπε να απαντήσει ο Αβέρωφ ως Υ.ΕΘ.Α. γι αυτό και βρισκόμασταν σε εγρήγορση. Διοικητής στη Ρόδο ήταν ο ταξίαρχος Παναγιώτης Παν. με τον οποίο είχαμε καταταγεί μαζί το Μάρτιο του 1946. Οι διάφορες μονάδες του νησιού βρίσκονταν άλλες σε χωριά και άλλες κοντά ή μακρυά από αυτά. Κάποια περίπολος σ' ένα χωριό χλευάστηκε από 3-4 ιδιώτες και σε εύσχημη διαμαρτυρία της, ότι ο στρατός βρίσκεται στο νησί για την προστασία του, αποθρασύνθηκαν περισσότερο συνεπικουρούμενοι δε και από ομοϊδεάτες τους, άρχισαν να καλούν τους κατοίκους σε συγκέντρωση κτυπώντας την καμπάνα του χωριού. Η περίπολος αποτελούμενη από 4 άνδρες υπό λοχία και οπλισμένη, φρονίμως ποιούσα επέστρεψε στη μονάδα της. Το ίδιο βράδυ το γεγονός αναφέρθηκε στην ΑΣΔΕΝ και ο Παν. ζήτησε τη γνώμη μου περί του πρακτέου. Του συνέστησα να διατάξει ΕΔΕ. Μετά το τηλεφώνημα του Παν. δέχθηκα τηλεφώνημα του Β. με την εντολή να βρεθώ στη Ρόδο το ταχύτερο. Την άλλη μέρα στις 8 το πρωΐ βρέθηκα στη Ρόδο και επόπτευσα την ΕΔΕ που τελείωσε σε δύο ημέρες και το πόρισμα στηρίχθηκε και σε καταθέσεις νηφαλιώτερων ιδιωτών που ιδεολογικά ανήκαν στο ΠΑΣΟΚ. Με αντίτυπα των εγγράφων της ΕΔΕ γύγισα πίσω. Μετά από μια εβδομάδα κατετέθη στη Βουλή ερώτηση 4-5 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ στην οποία και απάντησε ο Αβέρωφ με τα στοιχεία της ΕΔΕ που διενεργήθηκε στη Ρόδο με συνέπεια οι ερωτώντες βουλευτές να μείνουν άφωνοι.
Στις μάχες που έγιναν στην Κύπρο το 1974, ένας λοχαγός Πεζικού πιάστηκε αιχμάλωτος, κατόρθωσε όμως να δραπετεύσει από τα χέρια των Τούρκων και να επιστρέψει στις Ελληνικές γραμμές. Όταν έληξε η θητεία του στην Κύπρο, επαναπατρίστηκε και τοποθετήθηκε στο Στρατηγείο της Κω. Φανατικός θιασώτης του Παπαδοπουλικού καθεστώτος, την 21η Απριλίου του 1978, θέλοντας να γιορτάσει την επέτειο αυτή, έφερε στο Στρατηγείο μια μεγάλη τούρτα πάνω στην οποία τοποθέτησε το πουλί (φοίνικα) φτιαγμένο με σοκολάτα και γύρω απ' αυτό την ημερομηνία 21η Απριλίου 1967, κάλεσε δε τους αξιωματικούς και τους κέρασε. Το πράγμα έγινε γνωστό στον Β., δεν ξέρω με ποιο τρόπο, και διετάχθη ΕΔΕ, πέταξα δε κι εγώ στην Κω για να διαπιστώσω, προφορικά και παράλληλα με την ΕΔΕ, εάν στην ενέργεια αυτή του λοχαγού κρύβεται κάποια άλλη ενέργεια. Σε δύο ημέρες γύρισα πίσω διαβεβαιώνοντας τον Β. ότι εκτός από τη βλακώδη αυτή ενέργεια δεν υπάρχει κάτι το σοβαρό. Σε λιγες ημέρες ήρθε στην ΑΣΔΕΝ η ΕΔΕ. Ευτυχώς χωρίς να διαρρεύσει τίποτε που με τον Παπανδρεϊσμό που παρακολουθούσε τα πάντα θα εδημιουργείτο μεγάλος δημοσιογραφικός σάλος.
Καίτοι υπήρχε από το 1946 νόμος περί αναμοχλεύσεως καθ' οιονδήποτε τρόπο των πολιτικών παθών, εισηγήθηκα την μη εφαρμογή του, διότι εμείς οι ίδιοι θα γινόμασταν αιτία να γίνει, από ευτελή δημοσιογραφία, η τρίχα τριχιά και να περιοριστούμε σε επιβολή εν καιρώ πειθαρχικών ποινών, εάν δε εν τω μεταξύ διέρρεε κάτι το σχετικό η ΑΣΔΕΝ θα ισχυριζόταν ότι της υποθέσεως επελήφθη το Δικαστικό. Κράτησα λοιπόν την ΕΔΕ σχεδόν πάνω από μήνα, οπότε ετοίμασα τα αιτιολογικά των πειθαρχικών ποινών για 5-6 αξιωματικούς, δηλαδή για έναν αντισυνταγματάρχη, έναν ταγματάρχη και τρεις ή τέσσερις λοχαγούς, μεταξύ των οποίων και ενός ονόματι Παττακός, με βάση και τα ατομικά φύλλα ποιότητας του καθενός, από τα οποία προέκυπτε ότι επρόκειτο περί πολύ καλών αξιωματικών. Τα αιτιολογικά συντάχθηκαν κατά τέτοιο τρόπο ώστε να μην αναφέρονται σ' αυτά το περιστατικό. Με βάση τα αιτιολογικά αυτά επιβλήθηκαν ποινές κρατήσεως από 5-10 ημερών κι έτσι το θέμα έκλεισε οριστικά και για λόγους πρόνοιας οι αξιωματικοί αυτοί μετατέθηκαν σε άλλες απομακρυσμένες περιοχές.
Τα χρόνια πέρασαν και στις εκλογές του 1998 για ανάδειξη νέου Δ.Σ. στην ΕΛΑΣ, ενώ περίμενα στη σειρά του εκλογικού μου τμήματος στη Λέσχη Αξιωματικών Παπάγου, κάποιος απόστρατος με πλησίασε και με χαιρέτησε θερμά. Έμεινα έκπληκτος προσπαθώντας να θυμηθώ ποιος ήταν, οπότε μου συστήθηκε κι όταν είδε πως δεν θυμόμουν το όνομά του, μου υπενθύμισε το περιστατικό αυτό της Κω. Ήταν ο αντιστυνταγματάρχης που τιμωρήθηκε με 5 ημερών κράτηση η οποία και δεν αποτέλεσε εμπόδιο στην παραπέρα εξέλιξή του και γι αυτό με ευχαριστούσε ιδιαίτερα, πρόσκλησή του δε να μου προσφέρει κάποιο γεύμα ή δείπνο, δείγμα της ευγνωμοσύνης του απερρίφθη με ένα κατά συνθήκην ψεύδος μου, αναρωτώμενος πόσο μικρός είναι ο κόσμος.
Κάποιο βράδυ, το κέντρο της Αθήνας συγκλονίστηκε από αυτοσχέδιες βόμβες "μολότωφ" κι ο τότε εκ Πρεβέζης καταγόμενος υπουργός Δημοσίας Τάξεως, νομίζω λεγόταν Μπάκος, καθόρισε μια σύσκεψη στο γραφείο του διευθυντή Γενικής Ασφαλείας που βρίσκονταν τότε στην αρχή της οδού Μεσογείων. Σ' αυτή κλήθηκε να παραστεί και εκπρόσωπος της ΑΣΔΕΝ, ο Β. δε, έστειλε εμένα. Μαζευτήκαμε στο γραφείο του διευθυντού την καθορισμένη ώρα και τον περιμέναμε. Έτυχε να καθίσω δίπλα στην πολυθρόνα που καθόταν ο διοικητής της Κ.Υ.Π., αντιστράτηγος που με την αποστρατεία του από το Γ΄Σ.Σ. τοποθετήθηκε διοικητής της ΚΥΠ. Στις συζητήσεις μεταξύ των αναμενόντων δεν ελάμβανα μέρος προτιμώντας να αγοράζω και να "μορφώνομαι" από τα λεγόμενά τους. Σε κάποια στιγμή ήρθε ο υπουργός, κάθισε στο γραφείο του διευθυντού και πριν να ανοίξει το στόμα του, ο παρακαθήμενός μου διοικητής της ΚΥΠ με παρεκάλεσε να βγω έξω γιατί ήθελε κάτι να ανακοινώσει στον υπουργό απορρήτως. Η αλήθεια είναι ότι πειράχτηκα σαν να μη ενέπνεα εμπιστοσύνη και αυτών των κατά βαθμόν κατωτέρων μου και χωρίς να αντιδράσω βγήκα στο γραφείο του υπασπιστού-υπαστυνόμου στον οποίο και παρακάλεσα αν με ζητήσουν από μέσα, εννοώντας το γραφείο του διευθυντού να τους πει ότι έφυγα. Και πράγματι ανέβηκα στο τζιπ μου κι έφυγα για την ΑΣΔΕΝ όπου ενημέρωσα το Β. για το λόγο της αποχωρήσεώς μου κι' αυτός εκνευρισμένος για τον τρόπο που φέρθηκαν στον αντιπρόσωπό του, φέρσιμο που αντανακλούσε στο πρόσωπό του, μου είπε "καλά έκανες, κι εγώ το ίδιο θα έκανα". Από τον υπασπιστή του Βορριά έμαθα ότι ο διοικητής της ΚΥΠ τον πήρε τηλέφωνο και διαμαρτυρήθηκε για την αποχώρησή μου κι αυτός του είπε ότι το φέρσιμό του στον αντιπρόσωπό του, δηλαδή σε μένα, ήταν αγενές και σαν τέτοιο απαράδεκτο.
Συνεχίζεται...
Ο άπειρος περί τα νομικά ταξίαρχος Διοικητής (δεν θυμάμαι το όνομά του) πρωΐ-πρωΐ πήρε τηλέφωνο το 2ο γραφείο κι εμένα και μας ενημέρωσε. Ο Β. έλειπε από το Στρατηγείο της ΑΣΔΕΝ. Έτσι πήρα μόνος μου την πρωτοβουλία κι έφθασα αεροπορικώς στην Κω. Αφού ενημερώθηκα από τον ταξίαρχο, πήγα στην Αστυνομία ως εκπρόσωπος της ΑΣΔΕΝ και αξίωσα την εντός του χρόνου του αυτοφώρου σύλληψη του δράστη ιδιώτη, την περάτωση της δικογραφίας και την υποβολή της στον Εισαγγελέα της Κω, τον οποίο επισκέφθηκα και ζήτησα την εφαρμογή της διαδικασίας του αυτοφώρου εξηγώντας του τους λόγους που επιβάλλουν τούτο. Και πράγματι, συνήλθε το δικαστήριο για τα αυτόφωρα αδικήματα, του οποίου τη διαδικασία παρακολούθησα, και επέβαλε στον ιδιώτη που έκοψε με δαγκωματιά το αυτί του ΔΕΑ φυλάκιση έξι μηνών χωρίς η έφεσή του να έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα που σημαίνει ότι οδηγήθηκε κατ' ευθείαν στη φυλακή. Όσον αφορά στον στρατιώτη της παρέας, του επεβλήθη από τον ταξίαρχο πειθαρχική ποινή 30 ημερών φυλακίσεως. Κατά το μεσημέρι της επόμενης του επεισοδίου ημέρας πληροφορηθείς τούτο από το 2ο γραφείο με αναζήτησε στο γραφείο μου ο Β., μαθών δε ότι βρίσκομαι στην Κω, άφησε στον ταξίαρχο παραγγελία να επικοινωνήσω μαζί του πράγμα που έκανα μετά το δικαστήριο κι αφού τον ενημέρωσα με ρώτησε μόνο πότε θα επιστρέψω.
Το ΠΑΣΟΚ ήταν στην αντιπολίτευση και για κάθε γεγονός στο οποίο μπλεκόταν οποιοσδήποτε στρατιωτικός και το επληροφορείτο από τις τοπικές οργανώσεις του, οι οποίες και ήταν προκλητικές έναντι του στρατού, κατέθετε ερώτηση στη Βουλή υπογεγραμμένη από 4-5 βουλευτές του στην οποία έπρεπε να απαντήσει ο Αβέρωφ ως Υ.ΕΘ.Α. γι αυτό και βρισκόμασταν σε εγρήγορση. Διοικητής στη Ρόδο ήταν ο ταξίαρχος Παναγιώτης Παν. με τον οποίο είχαμε καταταγεί μαζί το Μάρτιο του 1946. Οι διάφορες μονάδες του νησιού βρίσκονταν άλλες σε χωριά και άλλες κοντά ή μακρυά από αυτά. Κάποια περίπολος σ' ένα χωριό χλευάστηκε από 3-4 ιδιώτες και σε εύσχημη διαμαρτυρία της, ότι ο στρατός βρίσκεται στο νησί για την προστασία του, αποθρασύνθηκαν περισσότερο συνεπικουρούμενοι δε και από ομοϊδεάτες τους, άρχισαν να καλούν τους κατοίκους σε συγκέντρωση κτυπώντας την καμπάνα του χωριού. Η περίπολος αποτελούμενη από 4 άνδρες υπό λοχία και οπλισμένη, φρονίμως ποιούσα επέστρεψε στη μονάδα της. Το ίδιο βράδυ το γεγονός αναφέρθηκε στην ΑΣΔΕΝ και ο Παν. ζήτησε τη γνώμη μου περί του πρακτέου. Του συνέστησα να διατάξει ΕΔΕ. Μετά το τηλεφώνημα του Παν. δέχθηκα τηλεφώνημα του Β. με την εντολή να βρεθώ στη Ρόδο το ταχύτερο. Την άλλη μέρα στις 8 το πρωΐ βρέθηκα στη Ρόδο και επόπτευσα την ΕΔΕ που τελείωσε σε δύο ημέρες και το πόρισμα στηρίχθηκε και σε καταθέσεις νηφαλιώτερων ιδιωτών που ιδεολογικά ανήκαν στο ΠΑΣΟΚ. Με αντίτυπα των εγγράφων της ΕΔΕ γύγισα πίσω. Μετά από μια εβδομάδα κατετέθη στη Βουλή ερώτηση 4-5 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ στην οποία και απάντησε ο Αβέρωφ με τα στοιχεία της ΕΔΕ που διενεργήθηκε στη Ρόδο με συνέπεια οι ερωτώντες βουλευτές να μείνουν άφωνοι.
Στις μάχες που έγιναν στην Κύπρο το 1974, ένας λοχαγός Πεζικού πιάστηκε αιχμάλωτος, κατόρθωσε όμως να δραπετεύσει από τα χέρια των Τούρκων και να επιστρέψει στις Ελληνικές γραμμές. Όταν έληξε η θητεία του στην Κύπρο, επαναπατρίστηκε και τοποθετήθηκε στο Στρατηγείο της Κω. Φανατικός θιασώτης του Παπαδοπουλικού καθεστώτος, την 21η Απριλίου του 1978, θέλοντας να γιορτάσει την επέτειο αυτή, έφερε στο Στρατηγείο μια μεγάλη τούρτα πάνω στην οποία τοποθέτησε το πουλί (φοίνικα) φτιαγμένο με σοκολάτα και γύρω απ' αυτό την ημερομηνία 21η Απριλίου 1967, κάλεσε δε τους αξιωματικούς και τους κέρασε. Το πράγμα έγινε γνωστό στον Β., δεν ξέρω με ποιο τρόπο, και διετάχθη ΕΔΕ, πέταξα δε κι εγώ στην Κω για να διαπιστώσω, προφορικά και παράλληλα με την ΕΔΕ, εάν στην ενέργεια αυτή του λοχαγού κρύβεται κάποια άλλη ενέργεια. Σε δύο ημέρες γύρισα πίσω διαβεβαιώνοντας τον Β. ότι εκτός από τη βλακώδη αυτή ενέργεια δεν υπάρχει κάτι το σοβαρό. Σε λιγες ημέρες ήρθε στην ΑΣΔΕΝ η ΕΔΕ. Ευτυχώς χωρίς να διαρρεύσει τίποτε που με τον Παπανδρεϊσμό που παρακολουθούσε τα πάντα θα εδημιουργείτο μεγάλος δημοσιογραφικός σάλος.
Καίτοι υπήρχε από το 1946 νόμος περί αναμοχλεύσεως καθ' οιονδήποτε τρόπο των πολιτικών παθών, εισηγήθηκα την μη εφαρμογή του, διότι εμείς οι ίδιοι θα γινόμασταν αιτία να γίνει, από ευτελή δημοσιογραφία, η τρίχα τριχιά και να περιοριστούμε σε επιβολή εν καιρώ πειθαρχικών ποινών, εάν δε εν τω μεταξύ διέρρεε κάτι το σχετικό η ΑΣΔΕΝ θα ισχυριζόταν ότι της υποθέσεως επελήφθη το Δικαστικό. Κράτησα λοιπόν την ΕΔΕ σχεδόν πάνω από μήνα, οπότε ετοίμασα τα αιτιολογικά των πειθαρχικών ποινών για 5-6 αξιωματικούς, δηλαδή για έναν αντισυνταγματάρχη, έναν ταγματάρχη και τρεις ή τέσσερις λοχαγούς, μεταξύ των οποίων και ενός ονόματι Παττακός, με βάση και τα ατομικά φύλλα ποιότητας του καθενός, από τα οποία προέκυπτε ότι επρόκειτο περί πολύ καλών αξιωματικών. Τα αιτιολογικά συντάχθηκαν κατά τέτοιο τρόπο ώστε να μην αναφέρονται σ' αυτά το περιστατικό. Με βάση τα αιτιολογικά αυτά επιβλήθηκαν ποινές κρατήσεως από 5-10 ημερών κι έτσι το θέμα έκλεισε οριστικά και για λόγους πρόνοιας οι αξιωματικοί αυτοί μετατέθηκαν σε άλλες απομακρυσμένες περιοχές.
Τα χρόνια πέρασαν και στις εκλογές του 1998 για ανάδειξη νέου Δ.Σ. στην ΕΛΑΣ, ενώ περίμενα στη σειρά του εκλογικού μου τμήματος στη Λέσχη Αξιωματικών Παπάγου, κάποιος απόστρατος με πλησίασε και με χαιρέτησε θερμά. Έμεινα έκπληκτος προσπαθώντας να θυμηθώ ποιος ήταν, οπότε μου συστήθηκε κι όταν είδε πως δεν θυμόμουν το όνομά του, μου υπενθύμισε το περιστατικό αυτό της Κω. Ήταν ο αντιστυνταγματάρχης που τιμωρήθηκε με 5 ημερών κράτηση η οποία και δεν αποτέλεσε εμπόδιο στην παραπέρα εξέλιξή του και γι αυτό με ευχαριστούσε ιδιαίτερα, πρόσκλησή του δε να μου προσφέρει κάποιο γεύμα ή δείπνο, δείγμα της ευγνωμοσύνης του απερρίφθη με ένα κατά συνθήκην ψεύδος μου, αναρωτώμενος πόσο μικρός είναι ο κόσμος.
Κάποιο βράδυ, το κέντρο της Αθήνας συγκλονίστηκε από αυτοσχέδιες βόμβες "μολότωφ" κι ο τότε εκ Πρεβέζης καταγόμενος υπουργός Δημοσίας Τάξεως, νομίζω λεγόταν Μπάκος, καθόρισε μια σύσκεψη στο γραφείο του διευθυντή Γενικής Ασφαλείας που βρίσκονταν τότε στην αρχή της οδού Μεσογείων. Σ' αυτή κλήθηκε να παραστεί και εκπρόσωπος της ΑΣΔΕΝ, ο Β. δε, έστειλε εμένα. Μαζευτήκαμε στο γραφείο του διευθυντού την καθορισμένη ώρα και τον περιμέναμε. Έτυχε να καθίσω δίπλα στην πολυθρόνα που καθόταν ο διοικητής της Κ.Υ.Π., αντιστράτηγος που με την αποστρατεία του από το Γ΄Σ.Σ. τοποθετήθηκε διοικητής της ΚΥΠ. Στις συζητήσεις μεταξύ των αναμενόντων δεν ελάμβανα μέρος προτιμώντας να αγοράζω και να "μορφώνομαι" από τα λεγόμενά τους. Σε κάποια στιγμή ήρθε ο υπουργός, κάθισε στο γραφείο του διευθυντού και πριν να ανοίξει το στόμα του, ο παρακαθήμενός μου διοικητής της ΚΥΠ με παρεκάλεσε να βγω έξω γιατί ήθελε κάτι να ανακοινώσει στον υπουργό απορρήτως. Η αλήθεια είναι ότι πειράχτηκα σαν να μη ενέπνεα εμπιστοσύνη και αυτών των κατά βαθμόν κατωτέρων μου και χωρίς να αντιδράσω βγήκα στο γραφείο του υπασπιστού-υπαστυνόμου στον οποίο και παρακάλεσα αν με ζητήσουν από μέσα, εννοώντας το γραφείο του διευθυντού να τους πει ότι έφυγα. Και πράγματι ανέβηκα στο τζιπ μου κι έφυγα για την ΑΣΔΕΝ όπου ενημέρωσα το Β. για το λόγο της αποχωρήσεώς μου κι' αυτός εκνευρισμένος για τον τρόπο που φέρθηκαν στον αντιπρόσωπό του, φέρσιμο που αντανακλούσε στο πρόσωπό του, μου είπε "καλά έκανες, κι εγώ το ίδιο θα έκανα". Από τον υπασπιστή του Βορριά έμαθα ότι ο διοικητής της ΚΥΠ τον πήρε τηλέφωνο και διαμαρτυρήθηκε για την αποχώρησή μου κι αυτός του είπε ότι το φέρσιμό του στον αντιπρόσωπό του, δηλαδή σε μένα, ήταν αγενές και σαν τέτοιο απαράδεκτο.
Συνεχίζεται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου