Θέλοντας να περιορίσουμε τα στρατιωτικά εγκλήματα, λιποταξίες, ανυπακοές, εξυβρίσεις και λοιπά, είχαμε καθιερώσει με τον Β. επίσκεψη ενός Δικαστικού σε κάθε κέντρο βασικής εκπαιδεύσεως, για να αναπτύσσει, σε συγκέντρωση των νεοσυλλέκτων, τις συνέπειες των στρατιωτικών εγκλημάτων στον πολιτικό τους βίο π.χ. αποκλεισμό σε δημόσιες θέσεις λιποτακτών, εγγραφή των τυχόν ποινών στο ποινικό τους μητρώο κ.λπ.
Επιστρέφοντας ένα απόγευμα από την Τρίπολη -τότε οι δημόσιοι υπάλληλοι εργάζονταν και τα απογεύματα πλην του Σαββάτου και της Κυριακής- με κάλεσε ο Β. και με διέταξε να πάω στη Χίο για να ενεργήσω προανάκριση για κάποιον αντισυνταγματάρχη για τον οποίον υπήρχαν πληροφορίες για απαράδεκτη και άδικη σκληρότητα σε αξιωματικούς και οπλίτες. Πήγα στη Χίο, έμεινα 5-6 ημέρες και αποκάλυψα ανακριτικά την όλη πολιτεία του, που ήταν ο φόβος και ο τρόμος των ανδρών της μονάδος του. Με την είσοδό του στο στρατόπεδο, επέβαλε καθημερινά για ασήμαντες αιτίες 100-150 ημέρες πειθαρχικής φυλακίσεως. Μου κατέθεσαν αξιωματικοί ότι στρατιώτες τους παρακαλούσαν να γίνει κάποιο επεισόδιο με τους Τούρκους "για να του την ανάψουν". Πήγε για επιθεώρηση σε ένα απομονωμένο ημιυπόγειο φυλάκιο της μονάδας με τρεις άνδρες, ένας των οποίων τόλμησε να του ζητήσει ένα σακί τσιμέντο ώστε με αυτό να επιχρίσουν μόνοι τους εξωτερικά μια πλευρά του φυλακίου από την οποία εδημιουργείτο στο εσωτερικό του υγρασία και η απάντησή του ήταν "με τα χνώτα σας να τη στεγνώνετε". Από κάτι τέτοιες υπερφίαλες και αυθάδεις αξιώσεις μερικών ανεγκέφαλων αξιωματικών βγήκε η λαϊκή δοξασία ότι "εκεί που σταματάει η λογική αρχίζει ο Στρατός". Κι αυτός ο αντισυνταγματάρχης είχε κληθεί να φοιτήσει στην προσεχή σειρά στη Σ.ΕΘ.Α. Αν θυμάμαι καλά, παραπέμφθηκε με 18 κατηγορίες στο στρατοδικείο, όπου έτυχε σε μένα να τον κατηγορήσω ως Βασιλ.Επίτροπος. Και βέβαια με την κοινοποίηση του πορίσματος και αναφορά του Β. στο Γ.Ε.Σ. ματαιώθηκε η φοίτησή του στη Σ.ΕΘ.Α.
Μια νύχτα ένας ανθυπολοχαγός των τεθωρακισμένων περνώντας με το αυτοκίνητό του και με μια φίλη του από την οδό, νομίζω Μαυρομιχάλη ή άλλης παράλληλης, για να εκδηλώσει τα "πατριωτικά" του αισθήματα, έριξε μια χειροβομβίδα μιλς σε ένα βιβλιοπωλείο που πουλούσε βουλγαρικά βιβλία, με συνέπεια το μεν βιβλιοπωλείο να υποστεί σοβαρές φθορές οι δε κάτοικοι της περιοχής να τρομοκρατηθούν από τον ισχυρό κρότο. Η Άμεση Δράση που περιπολούσε, τον συνέλαβε, χωρίς τη φίλη του και τον οδήγησε με το αυτοκίνητό του στη Γενική Ασφάλεια στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, διαπιστωθείσης δε της ιδιότητάς του, ενημερώθηκε το ΓΕΣ. Το πρωΐ πριν φύγω για το γραφείο, δέχθηκα τηλεφώνημα για να παρουσιαστώ το ταχύτερο στον Αρχηγό ΓΕΣ που ήταν ο Γκράτσιος.
Μπαίνοντας στο γραφείο του είδα και τον Β. εκεί και έκπληκτος πληροφορήθηκα το γεγονός. Με ρώτησαν αν μπορεί να ανατεθεί σε μένα η ανάκριση επειδή ήμουν Διευθυντής Δικαστικού και σε θετική μου απάντηση μου ανατέθηκε από τον Β. η προανάκριση, με την πρόσθετη εντολή να την τελειώσω σύντομα. Πρώτη μου ενέργεια ήταν να νομιμοποιήσω την κράτηση του ανθυπολοχαγού στις στρατιωτικές φυλακές Αυλώνος και στη συνέχεια να ερευνήσω το αυτοκίνητό του που βρισκόταν στο υπόγειο της Γεν.Ασφάλειας. Όταν πήγα εκεί, οι επιληφθέντες αξιωματικοί της Αστυνομίας Πόλεων, με διαβεβαίωσαν ότι το ερεύνησαν και δε βρήκαν τίποτε. Στην επιμονή μου, με συνόδευσε με φανερή δυσφορία ένας απ' αυτούς στο αυτοκίνητο. Με το άνοιγμα του πορτ-μπαγάζ, βρήκα σε μια άκρη του εσωτερικού του μια στρογγυλή θήκη βομβίδας από πεπιεσμένο χαρτόνι σε μαύρο χρώμα και εξωτερικά να φέρει άσπρα γράμματα στα αγγλικά και αριθμούς. Ο αξιωματικός της Αστυνομίας έμεινε άναυδος και φανερά ντροπιασμένος. Από τον τρόπο που μεταφέρθηκε εκεί το αυτοκίνητο δεν υπήρχε περίπτωση να βρεθούν δακτυλικά αποτυπώματα της συνοδού φίλης του.
Όταν Γκράτσιος και Β. είδαν το εύρημα και βεβαιώθηκαν από τους πυροτεχνουργούς του ΣΥΠ ότι επρόκειτο για θήκη χειροβομβίδας μιλς -καίτοι εγώ ήξερα από την προϋπηρεσία μου στο Πεζικό ότι οι χειροβομβίδες αυτές ήταν αποθηκευμένες χωρίς ιδιαίτερο περίβλημα σε ξύλινα κιβώτια ανά 24- μου διέθεσαν μια κούρσα BMW με οδηγό οπλίτη της ΕΣΑ για να επισκεφθώ τα στρατόπεδα και να βρω από πού και πως βρέθηκε στα χέρια του ανθυπολοχαγού η χειροβομβίδα με αυτή τη συσκευασία πάνω στην οποία ήταν γραμμένη η παρτίδα παραγωγής. Με βάση τα στοιχεία αυτά, έλεγξα τα αρχεία υλικού πολέμου των Π.Α.Π., ορισμένων μονάδων Μακεδονίας και Στερεάς Ελλάδος, της Χωροφυλακής, Αστυνομίας Πόλεων, Ναυτικού και Αεροπορίας, χωρίς να εντοπισθεί η παρτίδα αυτή, οι υπάρχουσες δε, άρχιζαν να παραλαμβάνονται μετά το 1949.
Κατά την εκτίμησή μου που δεν κατέστη δυνατόν να αποδειχθεί είναι ότι η εκτοξευθείσα χειροβομβίδα προερχόταν από την κατοχή κατά την οποία ο πατέρας του υπηρετούσε στον Ζέρβα και πιθανόν να προερχόταν από τις ρίψεις πολεμικού υλικού των Άγγλων. Ο ανθυπολοχαγός καίτοι ομολόγησε την πράξη του, αρνήθηκε επίμονα να αποκαλύψει την προέλευση της χειροβομβίδας και τα στοιχεία της φίλης του. Για την τελευταία, συνάδελφός του, αφού απέσπασε την υπόσχεσή μου ότι δεν θα την εμπλέξω στην ανάκριση, μου απεκάλυψε ότι ήταν σύζυγος ενός ανθυπομοιράρχου με την οποία διατηρούσε παράνομες σχέσεις. Έτσι δεν ασχολήθηκα με αυτή καίτοι η χειροβομβίδα εκτοξεύθηκε από το παράθυρο του συνοδηγού και πιθανώς από αυτήν, διότι είχα την ομολογία του ανθυπολοχαγού, έδωσα όμως την υπόσχεσή μου την οποία έπρεπε να τηρήσω, τυχόν ανάμιξή της θα δημιουργούσε λόγο διαλύσεως μιας οικογένειας και τέλος θα εδημιουργείτο θέμα αρμοδιότητος μεταξύ στρατοδικείου και πολιτικών δικαστηρίων και η στρατιωτική υπηρεσία εβάλλετο συνεχώς με το παραμικρό από την Παπανδρεϊκή αντιπολίτευση.
Σε πολύ σύντομο χρόνο δικάστηκε από το στρατοδικείο ο ανθυπολοχαγός σε κάθειρξη οκτώ ετών που επικυρώθηκε και από το Αναθεωρητικό Δικαστήριο. Έτσι ο στρατός στερήθηκε των υπηρεσιών του ανθυπολοχαγού που ήταν ο πρώτος στην τάξη του από μια βλακεία του ίδιου.
Πρόσφατα συνάδελφος, φίλος και πολεμιστής του Ζέρβα, δέχθηκε τα παράπονα του πατέρα του ανθυπολοχαγού για μένα, αντί να κατακρίνει το γιο του για τη βλακώδη ενέργειά του.
Συνεχίζεται....
Επιστρέφοντας ένα απόγευμα από την Τρίπολη -τότε οι δημόσιοι υπάλληλοι εργάζονταν και τα απογεύματα πλην του Σαββάτου και της Κυριακής- με κάλεσε ο Β. και με διέταξε να πάω στη Χίο για να ενεργήσω προανάκριση για κάποιον αντισυνταγματάρχη για τον οποίον υπήρχαν πληροφορίες για απαράδεκτη και άδικη σκληρότητα σε αξιωματικούς και οπλίτες. Πήγα στη Χίο, έμεινα 5-6 ημέρες και αποκάλυψα ανακριτικά την όλη πολιτεία του, που ήταν ο φόβος και ο τρόμος των ανδρών της μονάδος του. Με την είσοδό του στο στρατόπεδο, επέβαλε καθημερινά για ασήμαντες αιτίες 100-150 ημέρες πειθαρχικής φυλακίσεως. Μου κατέθεσαν αξιωματικοί ότι στρατιώτες τους παρακαλούσαν να γίνει κάποιο επεισόδιο με τους Τούρκους "για να του την ανάψουν". Πήγε για επιθεώρηση σε ένα απομονωμένο ημιυπόγειο φυλάκιο της μονάδας με τρεις άνδρες, ένας των οποίων τόλμησε να του ζητήσει ένα σακί τσιμέντο ώστε με αυτό να επιχρίσουν μόνοι τους εξωτερικά μια πλευρά του φυλακίου από την οποία εδημιουργείτο στο εσωτερικό του υγρασία και η απάντησή του ήταν "με τα χνώτα σας να τη στεγνώνετε". Από κάτι τέτοιες υπερφίαλες και αυθάδεις αξιώσεις μερικών ανεγκέφαλων αξιωματικών βγήκε η λαϊκή δοξασία ότι "εκεί που σταματάει η λογική αρχίζει ο Στρατός". Κι αυτός ο αντισυνταγματάρχης είχε κληθεί να φοιτήσει στην προσεχή σειρά στη Σ.ΕΘ.Α. Αν θυμάμαι καλά, παραπέμφθηκε με 18 κατηγορίες στο στρατοδικείο, όπου έτυχε σε μένα να τον κατηγορήσω ως Βασιλ.Επίτροπος. Και βέβαια με την κοινοποίηση του πορίσματος και αναφορά του Β. στο Γ.Ε.Σ. ματαιώθηκε η φοίτησή του στη Σ.ΕΘ.Α.
Μια νύχτα ένας ανθυπολοχαγός των τεθωρακισμένων περνώντας με το αυτοκίνητό του και με μια φίλη του από την οδό, νομίζω Μαυρομιχάλη ή άλλης παράλληλης, για να εκδηλώσει τα "πατριωτικά" του αισθήματα, έριξε μια χειροβομβίδα μιλς σε ένα βιβλιοπωλείο που πουλούσε βουλγαρικά βιβλία, με συνέπεια το μεν βιβλιοπωλείο να υποστεί σοβαρές φθορές οι δε κάτοικοι της περιοχής να τρομοκρατηθούν από τον ισχυρό κρότο. Η Άμεση Δράση που περιπολούσε, τον συνέλαβε, χωρίς τη φίλη του και τον οδήγησε με το αυτοκίνητό του στη Γενική Ασφάλεια στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, διαπιστωθείσης δε της ιδιότητάς του, ενημερώθηκε το ΓΕΣ. Το πρωΐ πριν φύγω για το γραφείο, δέχθηκα τηλεφώνημα για να παρουσιαστώ το ταχύτερο στον Αρχηγό ΓΕΣ που ήταν ο Γκράτσιος.
Μπαίνοντας στο γραφείο του είδα και τον Β. εκεί και έκπληκτος πληροφορήθηκα το γεγονός. Με ρώτησαν αν μπορεί να ανατεθεί σε μένα η ανάκριση επειδή ήμουν Διευθυντής Δικαστικού και σε θετική μου απάντηση μου ανατέθηκε από τον Β. η προανάκριση, με την πρόσθετη εντολή να την τελειώσω σύντομα. Πρώτη μου ενέργεια ήταν να νομιμοποιήσω την κράτηση του ανθυπολοχαγού στις στρατιωτικές φυλακές Αυλώνος και στη συνέχεια να ερευνήσω το αυτοκίνητό του που βρισκόταν στο υπόγειο της Γεν.Ασφάλειας. Όταν πήγα εκεί, οι επιληφθέντες αξιωματικοί της Αστυνομίας Πόλεων, με διαβεβαίωσαν ότι το ερεύνησαν και δε βρήκαν τίποτε. Στην επιμονή μου, με συνόδευσε με φανερή δυσφορία ένας απ' αυτούς στο αυτοκίνητο. Με το άνοιγμα του πορτ-μπαγάζ, βρήκα σε μια άκρη του εσωτερικού του μια στρογγυλή θήκη βομβίδας από πεπιεσμένο χαρτόνι σε μαύρο χρώμα και εξωτερικά να φέρει άσπρα γράμματα στα αγγλικά και αριθμούς. Ο αξιωματικός της Αστυνομίας έμεινε άναυδος και φανερά ντροπιασμένος. Από τον τρόπο που μεταφέρθηκε εκεί το αυτοκίνητο δεν υπήρχε περίπτωση να βρεθούν δακτυλικά αποτυπώματα της συνοδού φίλης του.
Όταν Γκράτσιος και Β. είδαν το εύρημα και βεβαιώθηκαν από τους πυροτεχνουργούς του ΣΥΠ ότι επρόκειτο για θήκη χειροβομβίδας μιλς -καίτοι εγώ ήξερα από την προϋπηρεσία μου στο Πεζικό ότι οι χειροβομβίδες αυτές ήταν αποθηκευμένες χωρίς ιδιαίτερο περίβλημα σε ξύλινα κιβώτια ανά 24- μου διέθεσαν μια κούρσα BMW με οδηγό οπλίτη της ΕΣΑ για να επισκεφθώ τα στρατόπεδα και να βρω από πού και πως βρέθηκε στα χέρια του ανθυπολοχαγού η χειροβομβίδα με αυτή τη συσκευασία πάνω στην οποία ήταν γραμμένη η παρτίδα παραγωγής. Με βάση τα στοιχεία αυτά, έλεγξα τα αρχεία υλικού πολέμου των Π.Α.Π., ορισμένων μονάδων Μακεδονίας και Στερεάς Ελλάδος, της Χωροφυλακής, Αστυνομίας Πόλεων, Ναυτικού και Αεροπορίας, χωρίς να εντοπισθεί η παρτίδα αυτή, οι υπάρχουσες δε, άρχιζαν να παραλαμβάνονται μετά το 1949.
Κατά την εκτίμησή μου που δεν κατέστη δυνατόν να αποδειχθεί είναι ότι η εκτοξευθείσα χειροβομβίδα προερχόταν από την κατοχή κατά την οποία ο πατέρας του υπηρετούσε στον Ζέρβα και πιθανόν να προερχόταν από τις ρίψεις πολεμικού υλικού των Άγγλων. Ο ανθυπολοχαγός καίτοι ομολόγησε την πράξη του, αρνήθηκε επίμονα να αποκαλύψει την προέλευση της χειροβομβίδας και τα στοιχεία της φίλης του. Για την τελευταία, συνάδελφός του, αφού απέσπασε την υπόσχεσή μου ότι δεν θα την εμπλέξω στην ανάκριση, μου απεκάλυψε ότι ήταν σύζυγος ενός ανθυπομοιράρχου με την οποία διατηρούσε παράνομες σχέσεις. Έτσι δεν ασχολήθηκα με αυτή καίτοι η χειροβομβίδα εκτοξεύθηκε από το παράθυρο του συνοδηγού και πιθανώς από αυτήν, διότι είχα την ομολογία του ανθυπολοχαγού, έδωσα όμως την υπόσχεσή μου την οποία έπρεπε να τηρήσω, τυχόν ανάμιξή της θα δημιουργούσε λόγο διαλύσεως μιας οικογένειας και τέλος θα εδημιουργείτο θέμα αρμοδιότητος μεταξύ στρατοδικείου και πολιτικών δικαστηρίων και η στρατιωτική υπηρεσία εβάλλετο συνεχώς με το παραμικρό από την Παπανδρεϊκή αντιπολίτευση.
Σε πολύ σύντομο χρόνο δικάστηκε από το στρατοδικείο ο ανθυπολοχαγός σε κάθειρξη οκτώ ετών που επικυρώθηκε και από το Αναθεωρητικό Δικαστήριο. Έτσι ο στρατός στερήθηκε των υπηρεσιών του ανθυπολοχαγού που ήταν ο πρώτος στην τάξη του από μια βλακεία του ίδιου.
Πρόσφατα συνάδελφος, φίλος και πολεμιστής του Ζέρβα, δέχθηκε τα παράπονα του πατέρα του ανθυπολοχαγού για μένα, αντί να κατακρίνει το γιο του για τη βλακώδη ενέργειά του.
Συνεχίζεται....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου