Η αίτηση παραπόνων μου, είχε εξετασθεί μέσα σε ένα μήνα και έγινε δεκτή προς μεγάλη απογοήτευση των διωκώντων με. Η υπηρεσία μου στο Αναθεωρητικό δεν είχε ενδιαφέρον διότι αυτό δίκαζε μόνο εφέσεις κατά αποφάσεων των στρατοδικείων και για μια φορά το μήνα μετέβαινε για το σκοπό αυτό στη Θεσσαλονίκη. Το Αναθεωρητικό στεγάζονταν στο ίδιο νεόδμητο κτίριο με το στρατοδικείο Αθηνών, αυτό μεν στο δεύτερο όροφο, εκείνο δε στον πρώτο και στο ισόγειο τα ακροατήρια. Ο προαύλιος χώρος ήταν γυμνός από δένδρα. Για να βρω με κάτι πιο ουσιαστικό να ασχοληθώ, με τη συνδρομή συναδέλφων της ΑΣΔΕΝ και της ΣΔΑ προμηθεύτηκα από το φυτώριο του υπουργείου Γεωργίας, στο Διόνυσο Αττικής, δενδρύλλια και με τη βοήθεια στρατιωτών από τη Μεραρχία Καταδρομών, που μου διέθεσε ο διοικητής Καρούσος Γεώργιος, τα φύτεψα και υπάρχουν μέχρι σήμερα.
Θυμάμαι, πως την ημέρα της δενδροφύτευσης κάλεσα τον πρόεδρο του Ανεθεωρητικού Β., που προέρχονταν από την Αεροπορία, να φυτέψει, παρουσία και άλλων αξιωματικών, το πρώτο δένδρο που ήταν Ιτέα η κλαίουσα. Σε λίγες μέρες ο Β. αποστρατεύτηκε και οι συνάδελφοί μου στο Αναθεωρητικό και το Στρατοδικείο με πείραζαν λέγοντας: "Ήταν ανάγκη να του δώσεις να φυτέψει την κλαίουσα;" Τοποθέτησα παγκάκια για να μπορεί να κάθεται ο κόσμος στο ισόγειο έξω από τα ακροατήρια, κρεμαστά κιβώτια που προμηθεύτηκα από το Δήμο για τα σκουπίδια, έκανα υπόστεγο για τα υπηρεσιακά αυτοκίνητα των Αναθεωρητών, οργάνωσα στο ισόγειο μπαρ το οποίο εμπλούτισα με φλιτζάνια κ.λπ. από πορσελάνη με παράσταση της Δικαιοσύνης με τη σπάθα στο ένα χέρι και στο άλλο το ζυγό στάθμισης και γενικά ασχολήθηκα με μεράκι για τον ευπρεπισμό του κτιρίου καίτοι αυτός δεν περιλαμβάνονταν στα καθήκοντά μου. Σήμερα από τα φλιτζάνια δεν υπάρχει ούτε ένα, εκτός αυτών που προμηθεύτηκαν οι αξιωματικοί με δική τους δαπάνη.
Η αδελφή μου Νίκη, ενώ κατοικούσε στη Βέροια, κάθε μέρα πήγαινε στη Νάουσα, διότι ήταν από την αρχή της καριέρας της διορισμένη σαν μαία στο εκεί Νοσοκομείο. Επειδή κενώθηκε αντίστοιχη θέση, υπέβαλε αίτηση μεταθέσεώς της στη Βέροια επικαλούμενη το ότι εκεί είναι η μόνιμη κατοικία της και ο σύζυγός της πρέπει να έχει ιδιαίτερη φροντίδα λόγω καρδιακών νοσημάτων. Μόλις έμαθε ότι η αίτησή της έφτασε στο υπουργείο Υγείας μου έστειλε επιστολή για να βοηθήσω στην αποδοχή της. Έμαθα ότι αρμόδιος ήταν ο υφυπουργός Υγείας που κατάγονταν από την Κόρινθο και ήταν συγγενής του Αθ. Κ. που είχε διατελέσει Βασιλ.Επίτροπος του Αναθεωρητικού Δικαστηρίου. Έτσι ένα πρωΐ σταμάτησα με το υπηρεσιακό μου αυτοκίνητο -μου είχε διατεθεί σαν ταξίαρχος μαύρη κούρσα τύπου Σίμκα- μπροστά στο υπουργείο Υγείας κι ανέβηκα να τον γνωρίσω. Μου φέρθηκε ευγενικά, μου υποσχέθηκε τη μετάθεση της αδελφής μου και μου πρότεινε να περνάω τακτικά για να πίνουμε μαζί τον καφέ μας. Και πράγματι περνούσα μέρα παρά μέρα, όχι τόσο για τον καφέ όσο για να του υπενθυμίζω το θέμα της αδελφής μου για το οποίο με διαβεβαίωνε ότι θα τακτοποιηθεί και να μην ανησυχώ. Αυτό κράτησε ένα μήνα ίσως και περισσότερο. Μια μέρα περνώντας πάλι από το γραφείο του και μπαίνοντας σ' αυτό, τον βρήκα όρθιο να τηλεφωνεί και κουνώντας το δεξί του χέρι να μου υποδεικνύει με την κίνηση αυτή να βγω έξω από το γραφείο. Ίσως δεν ήθελε να ακούσω τις απαντήσεις που έδινε. Ίσως και εγώ βλέποντάς τον να τηλεφωνεί δεν έπρεπε να μπω από λόγους ευγένειας, η οικειότητα όμως που είχε δημιουργηθεί μεταξύ μας και το γεγονός ότι δεν ήταν πρώτη φορά που τηλεφωνούσε μπροστά μου, άνοιξα την πόρτα του γραφείου του για να μπω μέσα χωρίς να σκεφθώ τέτοια ευγένεια. Τη χειρονομία του να μη μπω στο γραφείο του τη θεώρησα προσβολή στο πρόσωπο και την ιδιότητά μου ως ανώτατου αξιωματικού και φεύγοντας είπα στη γραμματέα του ότι "πέστε παρακαλώ στον κ.υπουργό ότι ο Νικολαΐδης δεν έμαθε να περιμένει σε υπουργικούς προθαλάμους". Δεν ξέρω αν η γραμματέας του μετέφερε ακριβώς ό,τι είπα ή τα διάνθισε και με άλλες φράσεις ως δήθεν λεχθείσες από μένα. Μόλις έφθασα στο γραφείο μου και πριν καθίσω σ' αυτό, ο αγωνιών για την αργοπορία μου γραμματέας με πληροφόρησε ότι με ζητά επειγόντως ο Αρχηγός Γ.Ε.ΕΘ.Α. Γκράτσιος στο γραφείο του. Μόλις έφθασα σ' αυτό, ο υπασπιστής του με εισήγαγε αμέσως, προφανώς εκτελώντας σχετική διαταγή του. Μόλις μπήκα με ρώτησε "τι έγινε ρε Νίκο με τον υφυπουργό Υγείας;" προσθέτοντας το όνομά του που δεν θυμάμαι. Του ανέφερα ακριβώς ό,τι προηγήθηκε και τόλμησα να ρωτήσω πόθεν το ενδιαφέρον του, αυτός δε μου απεκάλυψε ότι δέχθηκε σχετικό προσωπικό τηλεφώνημα του Ράλλη, δηλαδή του Πρωθυπουργού. Με ρώτησε γιατί μίλησα έτσι για τον υφυπουργό και του απάντησα ότι "σε δύσκολους καιρούς με μάθατε να είμαι περήφανος" μου απάντησε δε "καλά" και έφυγα, ελεεινολογώντας πρώτα την ποταπότητα του υφυπουργού και δεύτερον τον ελεημονικό πρωθυπουργό, σαν να μην είχαν άλλα σοβαρότερα θέματα που να τους απασχολούν. Το θέμα έληξε εκεί χωρίς να έχει συνέχεια και χωρίς να πραγματοποιηθεί η μετάθεση της Νίκης από τη Νάουσα απ' όπου και συνταξιοδοτήθηκε.
Χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον πέρασε ένας χρόνος. Κατά τα τότε ισχύοντα οι ανώτατοι αξιωματικοί, δηλαδή από το βαθμό του ταξίαρχου και άνω, κρίνονταν κάθε χρόνο και είτε αποστρατεύονταν είτε προάγονταν. Στην κρίση για προαγωγή από ταξίαρχος σε υποστράτηγο κρίθηκα και πάλι αποστρατευτέος από το ΣΑΓΕ που αποτελείτο από τους αρχηγούς Γ.Ε.ΕΘ.Α., Γ.Ε.Σ., Γ.Ε.Ν., Γ.Ε.Α., με εισηγητή τον πρόεδρο του Αναθεωρητικού Δικαστηρίου που ήταν τότε ο αντιστράτηγος Τζ. Δημήτριος με τον οποίο είχαμε εισέλθει μαζί στο Σώμα γραμματέων (12/7/48) εγώ με εξ υπαξιωματικών αυτός δε εκ φοιτητών της Νομικής (δεν ξέρω τίνος έτους) και στο Σώμα των Στρατιωτικών Δικαστικών Συμβούλων αυτός μπήκε το Μάϊο του 1961 ως μοναδικός υποψήφιος του διαγωνισμού ενώ εγώ μπήκα σε αυτό τον Ιούλιο του 1961 ως τέταρτος μεταξύ τεσσάρων. Περίμενα λοιπόν όχι μόνο την ψήφο του αλλά και την υποστήριξή του προς τους ομοιοβάθμους του Α/ΓΕΣ, Α/ΓΕΝ, και Α/ΓΕΑ. Εκ τούτου η αποστρατεία μου αυτή με ενόχλησε περισσότερο, διότι στην προηγούμενη εισηγητής στο Σ.Α.Γ.Ε. ήταν ο Β. που προέρχονταν από την Αεροπορία κι επόμενο ήταν, στην ταραχή που επήλθε στην επετηρίδα από την ενοποίηση του Δικαστικού Σώματος, να προτιμά στην κρίση του τους εκ της Αεροπορίας προερχομένους. Εν πάσει περιπτώσει την τρίτη ημέρα από της κοινοποιήσεως της αποστρατείας μου, υπέβαλα την παρακάτω ιεραρχική προσφυγή μου:
"ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΗ
ΠΡΟΣ : Αναθεωρητικόν Δικαστήριον Αναθεωρητής Γ΄Τάξεως
Νικολαΐδης Νικόλαος του
Δημητρίου (ΑΜ. 28879)
Αθήναι, 14 Ιουλίου 1980
ΘΕΜΑ: Ιεραρχική Προσφυγή
1) Λαμβάνω την τιμήν ν' αναφέρω ότι την 0830΄της 11-7-80 μοι εκοινοποιήθη η υπ' αριθμ. 4/2-7-80 απόφασις του Σ.Α.Γ.Ε. δι ής εκρίθην ως ευδοκίμως τερματίσας την εν τω Στρατώ σταδιοδρομίαν μου
2) Την τοιαύτην μου κρίσιν θεωρώ άδικον δια τους κάτωθι λόγους:
α. Δεν ελήφθη προφανώς υπ' όψιν η πολεμική μου δράσις, μοναδική Αξκού Δικαστικού
1/ Κατά την Κατοχήν (ΕΔΕΣ-ΕΟΕΑ) ήτις μοι εστέρησε της πατρικής προστασίας (Ιερέως κατακρεουργηθέντος εις Κιλκίς υπό των ΚΣ) ακινήτου και κινητής περιουσίας (πυρποληθείσης υπό ΚΣ) μοι αφήκεν ανεξήτηλα ίχνη εις το σώμα (ξυλοδαρμοί υπό ΚΣ).
2/ Κατά τον αντισυμμοριακόν αγώνα (516 ΤΟ) καθ' όν προήχθην επ' ανδραγαθία (20/10/46) εις τον βαθμόν του εθελοντού λοχίου, όταν άλλοι εθεώντο απαθείς τα γεγονότα ή εφέροντο ως παθόντες υπό "αριστεράς πλευρίτιδος" και επεδίωξαν και επέτυχον την μακράν της αγωνίας του Έθνους παραμονήν των.
3/ Κατά την εν Κορέα εκστρατείαν καθ' ην ηκολούθησα, άνευ υποχρεώσεώς τινος, τον Δκτήν του Τάγματος εις τον Σταθμόν Διοικήσεως και ανέλαβον την προμήθειαν και μεταφοράν εις την Α΄γραμμήν παντοειδών πυρομαχικών εις απάσας τας μάχας του τάγματος όταν άλλοι περιβεβλημένοι τα αλεξίσφαιρά των απελάμβανον τας εις Σεούλ και Β΄κλιμάκια ανέσεις.
β. Δεν ελήφθη προφανώς υπ' όψιν η μεταπολιτευτική συμπεριφορά μου εις Α΄Σ.Σ. (Δκτής Αντγος κ. Στ. Λάμπρος) και ΑΣΔΕΝ (Δκταί Αντγος κ.κ. Μ. Σπυρ. και Β. Γεώργ.) . Απλή ανάμνησις των ημερών εκείνων και της ανάγκης το μεν εμπεδόσεως του αισθήματος ασφαλείας το δε της αποθαρρύνσεως παντοειδών εξτρεμιστικών στοιχείων, δίδει, κατά την ταπεινήν μου γνώμην, το μέτρον της ανιδιοτελούς συμβολής εμού του προσφεύγοντος και ενός εκάστου των Αξκών του Δικαστικού Σώματος.
γ. Είναι αληθές ότι κατ' επανάληψιν εκρίθην κατ' αρχαιότητα και ουδέποτε μοι εδόθη το δικαίωμα αιτήσεως επανακρίσεως. Αι τοιαύται όμως κρίσεις μου οφείλοντο στο γεγονός ότι είχον ενεργήση τας ανακρίσεις δια τας δήθεν δολιοφθοράς εις την 117 ΜΠΠ, είχον αποδείξει δι' αδιασείστων στοιχείων ότι όσα ο μετέπειτα δικτάτωρ είχεν ισχυρισθή και διοχέτευεν εις τον τύπον ήσαν αναληθή και κακόβουλα και είχον το θάρρος να ζητήσω την ποινικήν δίωξιν τούτου τε και των αμέσως συνεργατών του, παρά την πιεστικήν συμβουλήν ανωτέρου δικαστικού Αξκού ν' αποσύρω την τοιαύτην μου αίτησιν επί τω λόγω ότι ήμην οικογενειάρχης και εκινδύνευον από την εκκολαπτομένην τότε "Νασερικού τύπου" δικτατορίαν. Τυχόν άποψις ότι αι ανακρίσεις εκείναι εγένοντο εις "ανύποπτον χρόνον" και συνεπώς δεν έσχον επίδρασιν επί της μετέπειτα σταδιοδρομίας μου, τυγχάνει, κατά την ταπεινήν μου γνώμην, τουλάχιστον αφελής διότι μία οιουδήποτε τύπου δικτατορία δεν οργανώνεται κι επιβάλλεται εν μία και μόνον νυκτί, οι καθ' οιουδήποτε δε τρόπον, εν γνώσει, ή εν αγνοία των καθιστάμενοι εμπόδιον εις τοιαύτας επιδιώξεις είναι φανερόν ότι έχουν προδιαγραφεί και η εξόντωσίς των είναι απλώς ζήτημα χρόνου και τρόπου. Προδιαγραφείς ήμην και εγώ, ούτω δε ανεζητήθη και υπεδείχθη υπό Αξκού (Δ), λογοκριτού τότε του ημερησίου και περιοδικού τύπου εν Ιωαννίνοις, η δημιουργία εις βάρος μου καταστάσεως ήτις έσχεν ως αποτέλεσμα να μοι απαγορευθή η είσοδος, και δι' υπηρεσιακόν έτι θέμα, εις Στρατ. Μονάδας, και να μοι επιβληθή, κατά δικονομικόν τρόπον μη ισχύοντα και εις αυτάς έτι τας χώρας του Ανατολικού Συνασπισμού, καταστατική ποινή, ήτις και μετά παρεμφερών πειθαρχικών ποινών, ήρθη μεταπολιτευτικώς, κατόπιν αποφάσεως αρμοδίου συμβουλίου εξ ανωτάτων Αξκών, ως έχουσα σχέσιν με την επάρατον δικτατορίαν. Προδιαγεγραμμένος θεωρούμαι και σήμερον διότι, άλλως δεν δύναμει να εξηγήσω την πρόσφατον δίωξίν μου δια το θέμα των Γιεχωβάδων καθ' ών πάντοτε αντέταξα την Ελληνικήν μου συνείδησιν, το Σύνταγμα και τους Νόμους του Κράτους, αλλά και το συμφέρον του Στρατεύματος.
δ. Τυχόν έτερα δυσμενή στοιχεία εν τω φακέλλω μου, αναγόμενα εις χρόνον της εν τω Δικαστικώ Σώματι υπηρεσίας μου, ενώ κρατεί διάφορος περί πειθαρχίας αντίληψις και διάφορον το κριτήριον ικανότητος του Αξκού μεθ' ών ο υποφαινόμενος, ως θητεύσας εις όπλον και υπό Δγάς Αξκών λαμπρυνάντων τούτο, ήτο αδύναντον να συμβιβασθή.
Εντεύθεν θα εθεώρουν την κρίσιν μου δικαίαν εάν αύτη εστηρίζετο ΜΟΝΟΝ εις τα στοιχεία του φακέλλου μου τα αναγόμενα εις χρόνους καθ' ους υπηρέτησα εκτός Στρατ. Δικαστηρίων.
ε. Αιτούμαι όθεν την επανάκρισίν μου και την κατ' εκλογήν προαγωγήν μου.
Νικόλαος Δημ.Νικολαΐδης
(υπογραφή)"
Συνεχίζεται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου