Αμέσως με την ορκωμοσία μου στο Πρωτοδικείο Κοζάνης, ως δικηγόρος, για δεύτερη φορά, οργάνωσα το γραφείο μου στο μικρό διαμέρισμα του ισογείου του σπιτιού μου στην Κοζάνη επί της οδού Καστοριάς. Η παρουσία μου ως δικηγόρου στην Κοζάνη ενόχλησε την πλειονότητα των ντόπιων δικηγόρων και καμιά φορά προκαλούσε και την εχθρότητά τους που εκδηλώνονταν στις γενικές συνελεύσεις του Δικηγορικού Συλλόγου. Έτσι η σχέση μου με αυτούς περιορίστηκε στους ποντιακής καταγωγής δικηγόρους ένας εκ των οποίων είχε υπηρετήσει υπό τας διαταγάς μου όταν ήμουν πρόεδρος στο εκεί Στρατοδικείο. Υπήρχαν τότε πενήντα περίπου δικηγόροι.
Ήταν η περίοδος των μεγάλων απαλλοτριώσεων γεωργικών εκτάσεων για τα έργα της ΔΕΗ και από την οριστική αξία αυτών που καθορίζονταν από το Εφετείο Λαρίσης, ποσοστό 8% περιέρχονταν στο Δικηγορικό Σύλλογο ο οποίος κρατούσε ένα 2% περίπου και το υπόλοιπο 6% έδινε στο δικηγόρο που χειρίζονταν την υπόθεση. Στο τέλος κάθε μήνα το συγκεντρούμενο από το 2% ποσό διανέμονταν ισομερώς σε όλους τους δικηγόρους ανεξάρτητα αν χειρίστηκαν υποθέσεις απαλλοτριώσεων. Το ίδιο γίνονταν και με τις αμοιβές των δικηγόρων από το χειρισμό άλλων υποθέσεων.
Η πρώτη μου λοιπόν επιλογή ήταν να ασχοληθώ με τις απαλλοτριώσεις. Η ιδιότητά μου ως πρώην στρατηγού της Στρατιωτικής δικαιοσύνης παρείχε εμπιστοσύνη στους χωρικούς, ιδίως ποντίους, των οποίων τα κτήματα απαλλοτριώνονταν. Η διαδικασία ήταν τυπική και όχι κοπιαστική, διότι για όλους τους πελάτες συντάσσονταν ένα δικόγραφο, μόλις δε εκδίδονταν η απόφαση του Πρωτοδικείου που καθόριζε την προσωρινή τιμή μονάδος γίνονταν έφεση που εκδικάζονταν στο Εφετείο Λαρίσης για τον καθορισμό της οριστικής τιμής μονάδος. Για να πληρώσει όμως η ΔΕΗ έπρεπε να κοινοποιηθεί σ' αυτήν η απόφαση του Εφετείου. Μόλις λοιπόν εκδίδονταν η απόφαση αυτού, το πληροφορούμουν από τους πρώτους κι έχοντας την ευχέρεια να κατεβαίνω στην Αθήνα, όπου έμενε η οικογένειά μου, περνούσα από το Εφετείο, έπαιρνα επίσημο αντίγραφό της και με το που ερχόμουν στην Αθήνα την κοινοποιούσα στη ΔΕΗ. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα οι πελάτες μου να παίρνουν τα χρήματά τους από τη ΔΕΗ πολύ νωρίτερα από τους άλλους των οποίων τα κτήματα είχαν απαλλοτριωθεί μαζί με τα κτήματα των πελατών μου. Την επιτυχία μου αυτή την συζητούσαν οι χωρικοί μεταξύ τους και έτσι σε κάθε απαλλοτρίωση οι πελάτες μου αυξάνονταν. Με τις υποθέσεις των απαλλοτριώσεων έβγαλα αρκετά χρήματα που όλα αναλώθηκαν για την αποπεράτωση του σπιτιού της δεύτερης κόρης μας Λένας.
Σε μια τέτοια κάθοδό μου στην Αθήνα, βγαίνοντας από την πόλη πήγα να αποχαιρετήσω τον Χαριλάκη, τον πιο πολύ αγαπημένο μου από τους συγγενείς μου στην Κοζάνη, που είχε ξυλεμπορικό με τον Δήμαρχο Παγούνη στην Εθνική οδό Κοζάνης Θεσσαλονίκης. Πριν στρίψω αριστερά, από την αντίθετη πλευρά ερχόταν με μεγάλη ταχύτητα ένα φορτηγό που για να αποφύγω τη σύγκρουση οι δεξιοί τροχοί μου, παρά το προηγηθέν φρενάρισμά μου, βγήκαν από τον ασφαλτοστρωμένο, πλην στενό τότε δρόμο στη χαλικόστρωτη λωρίδα του με συνέπεια να ανατραπεί το VW και μετά δύο αναποδογυρίσματα να σταματήσει στις ρόδες του. Βγαίνοντας ζωντανός, ο Χαριλάκης μου διέθεσε ένα λεωφορειάκι VW στο οποίο φόρτωσα τα πράγματά μου και με οδηγό τον αδελφό του Κωστάκη, ήρθα στην Αθήνα, ενώ οι αδελφοί Χλ. επιμελήθηκαν της επισκευής του σκαραβαίου το οποίο αντικατέστησα με Σίμκα που γίνονταν κάραβαν και σαν τέτοιο μου φάνηκε πολύ χρήσιμο.
Με την αποστρατεία μου, οι εκλογές που έγιναν ανέδειξαν την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ η οποία στις αλλαγές που έκανε, μετέθεσε και τον Β. από την ΑΣΔΕΝ στη Λάρισα σαν διοικητή Στρατιάς, τον οποίο και έβλεπα σε κάθε κάθοδό μου στην Αθήνα. Τον επόμενο χρόνο αποστρατεύτηκε και αυτός και ανέλαβε το στρατιωτικό γραφείο του Προέδρου της Δημοκρατίας Καραμανλή. Από εκεί με κάλεσε στην Κοζάνη και κλείσαμε ραντεβού στο γραφείο του χωρίς να ξέρω τι με ήθελε. Βρέθηκα σ' αυτό την κανονισμένη ώρα και πριν έρθει ο καφές μπήκε μέσα ένας κύριος που μου συστήθηκε ως Καραμανλής Γεώργιος.
Επρόκειτο για συμπολεμιστή του Β. στον Ιερό Λόχο και από τα πολλαπλά του τραύματα αποστρατεύτηκε αμέσως με την απελευθέρωση με το βαθμό του υπολοχαγού. Αίτημα του Β. ήταν να αναλάβω, χωρίς προς το παρόν αμοιβή, όλες τις ενέργειες ώστε να τεθεί αυτός σε πολεμική διαθεσιμότητα που προϋπόθεση είχε την ενέργεια Ε.Δ.Ε. για τις συνθήκες τραυματισμών του και το ποσοστό αναπηρίας του. Χωρίς καμιά αντίρρηση ανέλαβα την υπόθεση και στο χρόνο επάνω κατάφερα να τελειώσει η ΕΔΕ με αδιάσειστα ιστορικά έγγραφα στοιχεία με βάση τα οποία καθορίστηκε η αναπηρία του από την ΑΣΥΕ σε 67% κι επακολούθησαν οι αναδρομικές προαγωγές του φτάνοντας στο βαθμό του αντισυνταγματάρχη πολεμικής διαθεσιμότητας με όλα τα παρεχόμενα στην ιδιότητά του ευεργετήματα π.χ. δωρεάν βενζίνη, φοροαπαλλαγές κ.λπ. Σε λίγες μέρες, μια νέα ευεργετική για τους αξιωματικούς Π.Δ. διάταξη νόμου, τους έδινε τη δυνατότητα να προαχθούν, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, κατά ένα ακόμη βαθμό. Του το ανακοίνωσα, πλην δεν προχωρήσαμε στο να επωφεληθεί από αυτή με το επιχείρημα "όχι διότι κουράστηκα και είμαι υπερευχαριστημένος από το ότι ο Θεός θέλησε να βρεθείς μπροστά μου". Όταν ήρθε το θέμα της αμοιβής μου, ο Β. πρότεινε να μου δώσει τους μισθούς του δύο ετών. Αυτός δεν είπε τίποτε κι εγώ θεωρώντας την πρόταση Β. υπερβολική συγκατατέθηκα στους μισθούς του ενός έτους κι αυτούς σε γραμμάτια με τα οποία καλύφτηκαν δαπάνες για το σπίτι που έχτιζε η Λένα στα Βριλήσσια.
Στο μεταξύ χρόνο, παντρεύτηκε και η Λένα και νοίκιασαν ένα μικρό διαμέρισμα το οποίο δεν μας ικανοποιούσε. Έπρεπε κάτι να κάνομε με τη γυναίκα μου. Κι ενώ μας απασχολούσε το πρόβλημα, ο κομμουνιστής αλλά θεοφοβούμενος υπουργός των Οικονομικών Εμμ.Δρεττάκης, κατάφερε να ψηφισθεί από τη Βουλή νόμος που προέβλεπε τη φορολογία δεύτερης οικίας και σε εκτέλεση αυτού υπέβαλα με τη φορολογική μου δήλωση στην Οικονομική Εφορία τα συμβόλαια των σπιτιών Κοζάνης και Χαλανδρίου. Έτσι περιμένοντας το χαράτσι, πούλησα το σπίτι της Κοζάνης αντί 5.000.000 δρχ. άμεσα μετρητών σε ένα Βλάχο από τα Γρεβενά που μόλις είχε έλθει από τις ΗΠΑ. Με αυτά, αγοράστηκε στο όνομα της Λένας, οικόπεδο στα Βριλήσσια και αρχίσαμε έναν τεράστιο αγώνα για το κτίσιμο του σπιτιού εκείνου. Από το σπίτι της Κοζάνης κράτησα για δύο χρόνια το μικρό διαμέρισμα του ισογείου για δικηγορικό γραφείο χωρίς μίσθωμα.
Συνεχίζεται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου