97. Με το σύλλογο Ποντίων Αξιωματικών

    Η παραίτησή μου από την άσκηση της δικηγορίας ήταν σφάλμα αφού αυτή δεν μπορούσε να ανατρέψει την πάθηση της συζύγου μου. Θα μπορούσα, αντί αυτής, να ζητήσω τη μετάθεσή μου στο Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών και τον πρώτο χρόνο να προσκολληθώ σε κάποιον από τους γνωστούς μου δικηγόρους. 
     Έτσι, μετά την αποδημία της συμβίας μου, μη έχοντας με τι να ασχοληθώ και μη μπορώντας να γίνω καφενόβιος ή υπάλληλος κάποιου με τις αναπόφευκτες μειώσεις της όποιας προσωπικότητάς μου, ίδρυσα, το Δεκέμβριο του 1990 το Σύλλογο "Πανελλήνια Ένωση Ποντίων Αξιωματικών" με διακριτικό τίτλο "Αλέξανδρος Υψηλάντης". 

Καλωσόρισμα με ψωμί και αλάτι στην Κριμαία

     Πρωτεύων σκοπός αυτού ήταν η με κάθε νόμιμο τρόπο ενίσχυση των ομογενών μας που ζούσαν στα ρωσικά παράλια του Ευξείνου Πόντου, την ύπαρξη των οποίων στα μέρη αυτά αγνοούσε ο μητροπολιτικός ελληνισμός. Με την αναγνώριση του συλλόγου από το Πρωτοδικείο Αθηνών εκλέχθηκα πρόεδρος αυτού, ιδιότητα την οποία κράτησα για έξι ολόκληρα χρόνια. Το Μάρτιο του 1991 κλήθηκα, σαν πρόεδρος του συλλόγου, να μετάσχω στο συνέδριο των Ελλήνων της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (Ε.Σ.Σ.Δ.) που έγινε στο Γελεντζίκ, παραλιακή κωμόπολη πολύ κοντά στο διεθνές ρωσικό λιμάνι Νοβοροσίσκ, στο οποίο και έλαβα μέρος με τη δεύτερη σύζυγό μου, μαζί και με άλλους κληθέντες από την Ελλάδα. Το ταξίδι μεταβάσεως και επιστροφής έγινε με λεωφορείο μέσω Τουρκίας και κράτησε οκτώ ημέρες. Στο συνέδριο αυτό διεπίστωσα την άθλια κατάσταση των συμπατριωτών μας σαν μειονότητα στην Ε.Σ.Σ.Δ. γι' αυτό και γυρνώντας συνεκάλεσα έκτακτη γενική συνέλευση των μελών του συλλόγου τα οποία και ενημερώθηκαν σχετικά. Την ενημέρωση αυτή εξέδωσα σε φυλλάδιο 1.000 αντιτύπων που διανεμήθηκε δωρεάν στα μέλη, στα ποντιακά σωματεία της χώρας και σε δημόσιους και ιδιωτικούς οργανισμούς, με στόχο να κινητοποιηθούν και αυτοί για την ενίσχυση των Ελλήνων της Ε.Σ.Σ.Δ. Στην έκτακτη αυτή γενική συνέλευση των μελών, πάρθηκε απόφαση να πραγματοποιηθεί η πρώτη αποστολή του συλλόγου το Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου. Στο χρόνο που μεσολάβησε συγκεντρώθηκαν 8.500 βιβλία κατάλληλα για την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας, 100 κιλά περίπου μικρών και μεγάλων αγιογραφικών εικόνων, 13 γραφομηχανές ελληνικών χαρακτήρων, πληθώρα λεπτομερών τουριστικών οδηγών και χαρτών της χώρας κ.λπ. Την καθορισμένη μέρα (18/9/91) η με είκοσι άτομα αποστολή ξεκίνησε με φορτωμένο λεωφορείο, με αντίθετη της πρώτης διαδρομή, δηλαδή Σόφια-Βουκουρέστι-Οδησσός-Συμφερούπολη-Μαριούπολη-Ταγανρόνκ-Γιελεντζίκ-Σότσι-Σοχούμι-Τυφλίδα και αντίστροφα. Το ταξίδι αυτό κράτησε 17 ημέρες. Με την επιστροφή μας (5/10/91) και ύστερα από τις διαπιστώσεις μας άρχισε η προετοιμασία της επόμενης αποστολής. 

     Παράλληλα υποβλήθηκε σχετική έκθεση στο υπουργείο Εξωτερικών και ξεκίνησε η συγγραφή του οδοιπορικού της αποστολής "στον ποθεινό πέραν Πόντο, στη γη της οδύνης, της χαράς, της ελπίδας" που κυκλοφόρησε το Μάϊο του επόμενου χρόνου (1992). Τα επόμενα χρόνια μέχρι και το 1996 συνεχίστηκαν οι αποστολές αυτές μία ή και δύο φορές το χρόνο, άλλοτε με λεωφορείο κι άλλοτε με στρατιωτικό σκάφος C130 φορτωμένο με ρουχισμό, γραφική ύλη, ελληνικές σημαίες, γραφομηχανές, φορητές μηχανές κινηματογράφου κ.λπ., κ.λπ. 
     Την άνοιξη του 1997 αποχώρησα από το σύλλογο διότι είχα κουραστεί πολύ και διότι η δράση μου προκαλούσε το φθόνο των μελών του διοικητικού συμβουλίου και των αρμοδίων για τον ελληνισμό της διασποράς δημοσίων υπηρεσιών που με υπέβλεπαν. Δυστυχώς, με την παράδοση των καθηκόντων μου ως προέδρου, παρέδωσα και το αρχείο του συλλόγου από το οποίο θα μπορούσα να αντλήσω στοιχεία λεπτομερή για τις αποστολές μου εκείνες στις οποίες και διοχέτευσα όλη μου την ικμάδα. Πιστοί μου συνεργάτες σ' αυτές στάθηκε ο ταμίας του συλλόγου Ιωάννης Π.  Θυμάμαι τις συγκινήσεις που δοκιμάζαμε στα ταξίδια μας αυτά καθώς και την ικανοποίηση που νοιώθαμε από την επί έτος λειτουργία γεωργικού σχολείου στα Ανάβρυτα και μαγείρων και ζαχαροπλαστών στη Σχολή Τουριστικών Επαγγελμάτων στην Περαία Θεσσαλονίκης με μαθητές που είχαμε επιλέξει επί τόπου μεταξύ νέων ομογενών μας. Θυμάμαι ακόμα ότι είχαμε μετατραπεί σε αχθοφόρους για τη συγκέντρωση, φορτοεκφόρτωση και διανομή βιβλίων, ρουχισμού, τροφίμων κ.λπ. στους ομογενείς, την αγωνία που νοιώθαμε για τη φιλοξενία μαθητών σε θερινές, με τη φροντίδα μας, κατασκηνώσεις στην Ασπροβάλτα και στην Ανάπα της Κύπρου, για την εξεύρεση στέγης σε μετεκπαιδευόμενες διδασκάλισσες, για τη συγκέντρωση και αποστολή χρημάτων στο Κίεβο προς αναστήλωση του περικαλούς επιτάφιου μνημείου του Κων/νου Υψηλάντη, πατέρα των Υψηλαντών ηρώων του 1821 κ.λπ. Δυστυχώς ο αντικαταστάτης μου αντισμήναρχος ε.α.Τσ. Γεώργιος αυτοπροαγόμενος άλλοτε σε υποπτέραρχο κι' άλλοτε σε αντιπτέραρχο μετέτρεψε το σύλλογο σε βήμα αυτοπροβολής με συνέπεια να οδηγήσει αυτόν σε τέλεια ανυποληψία, γεγονός που, ευτυχώς, έγκαιρα προέβλεψα και διαγράφηκα και από μέλος του συλλόγου με την παρακάτω αίτησή μου:
  
  " Προς
    κ.κ.Πρόεδρον και Γεν.Γραμματέα
    της Πανελλήνιας Ένωσης                                   Χαλάνδρι 16 Δεκεμβρίου 1997
    Ποντίων Αξιωματικών
    "Αλέξανδρος Υψηλάντης"
    Χαλκοκονδύλη 9
    106 77 Αθήνα

    Κύριοι,

    Λαβών γνώσιν του υπ' αριθμ.67/17.10.97 εγγράφου σας υπό τον τίτλο "Απαραίτητες Διευκρινήσεις", όπως αυτές δημοσιεύθηκαν στο 65ο τεύχος του περιοδικού σας "Ποντιακή Λύρα", ύστερα μάλιστα από φορτικές παρεμβάσεις σας, για να εισπράξετε έτσι τα εύσημα των θιγομένων από άρθρο μου που δημοσιεύθηκε στο 64ο τεύχος του ίδιου περιοδικού, αισθάνομαι την υποχρέωση απέναντι στην μέχρι τώρα πορεία της ζωής μου, να σας επισημάνω τα παρακάτω:
    1.    Εάν πράγματι εγίνατε αποδέκτες "εντόνων διαμαρτυριών... προσώπων θιγομένων από το δημοσίευμά"  μου, τί σας εμπόδιζε να συστήσετε προς αυτά να αποδείξουν δημοσίως το αβάσιμον των χαρακτηρισμών μου και εφ' όσον εθίγοντο από αυτούς να ζητήσουν αρμοδίως την δίωξίν μου; Προς τί όμως να προβούν σε τέτοιες ενέργειες όταν έχουν εσάς συνηγόρους ζηλώσαντας την δόξαν του Ηροστράτου;

Στην παράδοση των βιβλίων κλπ...

    2.    Το άρθρο μου εκείνο αποτελούσε και αποτελεί το δημόσιο απολογισμό μου προς τους καθ' οιονδήποτε τρόπον ενισχύσαντας την προσπάθειαν αναστήλωσης του επιτάφιου μνημείου του Κων. Υψηλάντη στο Κίεβο, για το οποίο δέχθηκα κατά καιρούς τις παντοειδείς επικρίσεις σας. "Άμον το τερεί ο Τούρκον τον μουχτερόν, ετέρνετε κι εσείς εμέν".
    3.    Το ότι ο υποφαινόμενος "δεν είναι πλέον Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης από του παρελθόντος Φεβρουαρίου" και το ότι "παραιτήθηκε δε και από τη θέση του Αντιπροέδρου του Δ.Σ. προ τριών περίπου μηνών", ήσαν πασίγνωστα εις τον Ποντιακόν χώρον. Προς τί λοιπόν η με έμφαση επισημάνσεις σας αυτές; Μου θυμίζουν την Ποντιακή θυμοσοφία "Η κοσσάρα εποίκεν κώλον κι εγέλασεν τον κόσμον όλον".
    4.    Το άρθρο μου εκείνο εξέφραζε και εκφράζει τις προσωπικές μου απόψεις και διαπιστώσεις και ουδαμού αυτού διαφαίνεται ότι εξέφραζε το Δ.Σ. της Ένωσης. Προς τί λοιπόν η φράση "η Διοίκηση της Ένωση ουδεμία ευθύνη φέρει"; Πιστεύω πως θα ήταν πολύ επικοδομητική για τον ποντιακό χώρο η τόλμη σας να δημοσιοποιήσετε ή τουλάχιστον να μου ανακοινώσετε τους αναζητήσαντας από σας ευθύνη για το επίμαχο άρθρο μου.
    5.    Εάν πράγματι ο κ.Γατσικάκης "υπήρξε πολύτιμος συμπαραστάτης της Ένωσης στο επιτελούμενο εθνικοκοινωνικοπολιτιστικό έργο αυτής" και ο κ.Σουμάκης "συμπαρίστατο ολόψυχα στην Ένωσή μας και ενισχύει τις προσπάθειες αυτής ποικιλοτρόπως" στο μικρό χρονικό διάστημα της διοίκησής σας, είχατε υποχρέωση να δημοσιοποιήσετε την ... προσφορά των ώστε κι εμείς, τα απλά μέλη της Ένωσης να νοιώθουμε υποχρεωμένοι προς αυτούς για την προσφορά τους. Ηθελημένα ξεχνάτε ότι "απ' ατούς κορώνα 'κι γαστρούται κι αν γαστρούται πα 'κι κρατεί". Πέστε μου αλήθεια, πότε αυτοί και οι "θιχθέντες" μη Πόντιοι "είδαν καλόν όρωμαν" για μας τους Πόντιους γενικά;
    6.    Η Ένωσή μας ήταν και είναι μέλος της ΟΠΣΝΕ. Εντεύθεν είχε και έχει υποχρέωση να συμπαρίσταται στα μέλη της, άλλως, δεν είχε και δεν έχει λόγο υπάρξεώς της. Η "πολύτιμη...... βοήθειά της προς την Ένωση" συνίστατο στη χρήση από αυτήν του φωτοτυπικού της μηχανήματος με χαρτί και μελάνη της Ένωσης κι αυτό μέχρι του Φεβρουαρίου τ.ε. διότι στον μετέπειτα χρόνο η ανάγκη αυτή εκαλύφθη από εσάς κ.Πρόεδρε, και δικαίως επαίρεσθε γι αυτό. Στο άρθρο μου εκείνο ο χαρακτηρισμός μου για την ΟΠΣΝΕ ήταν ότι επαναπαύεται στον τίτλο της. Εάν έχετε την ελάχιστη ευαισθησία, απαντήστε στον εαυτό σας αν ήταν δίκαιος ο χαρακτηρισμός μου αυτός γι' αυτήν ή όχι κι αν μπορούσε να ενισχύσει την προσπάθειαν αναστήλωσης έστω και συμβολικά ή όχι. Κι ακόμα αν μπορούσε να κινήσει νήματα για το σκοπό αυτόν ή όχι. "Αρ εποίκετε την μύαν καμέλ".

Το μνημείο Υψηλάντη

    7.    Επικαλείσθε στις "διασαφήσεις" σας με πομπώδεις εκφράσεις τον Πλάτωνα για να ωραιοποιήσετε την αντίθετη για την καταγωγή σας συμπεριφορά απέναντί μου χάριν ευφήμερης εύνοιας προσώπων τινών, κατά παρέκλισιν του άρθρου 2 παρ.Ι εφαφ.8 του καταστατικού της Ένωσης και όλως αντίθετον προς την ευθύτητα και υπερηφάνειαν των ποντιακής καταγωγής αξιωματικών, παραβλέποντας συγχρόνως, ηθελημένα, το δογματισμό του ίδιου Πλάτωνος ότι "αλήθεια πάντων μεν αγαθών θεοίς ηγείται, πάντων δι' ανθρώποις". Τόσο πολύ σας πείραξε το ότι "αμον κόρκον αξινάρ εκάρφωσα τον λόγον";
    8.    Με τη συμπεριφορά σας αυτή, απότοκο των ..."εντόνων διαμαρτυριών" που ... δεχθήκατε και που φροντίσατε να τις καλλιεργήσετε έντεχνα, υποχρεώσατε τον κ.διευθυντή του περιοδικού "Ποντιακή Λύρα" να με ... τιμωρήσει με την ... ποινήν να μή "γίνονται πλέον δεκτά κείμενα" μου " για δημοσίευση" και τώρα " α ση ζεπίρας το φούτιγμαν θα ψορούνε τα κοσσάρας".
    9.    Στο ίδιο τεύχος (65ο) δημοσιεύθηκε και το υπ' αριθμ.72/30.9.97 έγγραφον σας προς τα μέλη της Ένωσης και τους φίλους της. Για το περιεχόμενο του εγγράφου αυτού, θεωρώ υποχρέωσή μου να επισημάνω τα εξής:

"        Α) Η συμμετοχή σας κ.Πρόεδρε στο Δ΄Ποντιακό συνέδριο της Θεσσαλονίκης τον Μάϊο τ.ε. δεν ερείδετο σε απόφαση του Δ.Σ. της Ένωσης και ήταν αντίθετη με την απόφαση της ΟΠΣΝΕ, γεγονός που σηματοδοτεί την "άριστη και χρήσιμη" συνεργασία σας με αυτήν.

Δίπλωμα επιτίμου διδάκτορα

"         Β) Καίτοι καλώς γνωρίζετε την κρατούσα στην Ουκρανία εκκλησιαστική κατάσταση υπό τον εναγκαλισμό της Ουνίας και τη θέση της Ελληνικής πολιτείας γι' αυτήν, υποκινούμενος προδήλως από ραδιούργους ιερωμένους της Ελληνικής εκκλησίας και του ενθουσιασμού σας, αναλάβατε, χωρίς απόφαση του Δ.Σ. επικίνδυνες πρωτοβουλίες που μόνο προβλήματα δημιουργούν στο Οικουμενικό μας Πατριαρχείο και την Ελληνική Πολιτεία κι' εκθέτουν την Ένωση ανεπανόρθωτα.
"   
    Γ) Εζηλώσατε κ.Πρόεδρε την δημόσια εκφρασθείσα επιθυμία μου -και πιστεύω πως ήταν και είναι επιθυμία όλων των Ποντίων αλλα και σύμπαντος του ελληνισμού- "να γίνει ελληνο-ουκρανικό πολιτιστικό, οικονομικό και εκθεσιακό κέντρο" το σπίτι των Υψηλαντών κι αναλαμβάνετε πρωτοβουλία γι' αυτό με την αμφίβολη συμπαράσταση του αυτοανακηρυχθέντος "Πατριάρχη της Ουκρανίας" και μη αναγνωρισθέντος και υπ' αυτής έτι της κυβερνήσεως της χώρας του κ.Φιλαρέτου, υποκαθιστώντας έτσι το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, το Πατριαρχείο της Μόσχας και πάσης Ρωσίας και την κυβέρνηση της χώρας μας.

"    Δ) Οι πρωτοβουλίες σας αυτές που εκδηλώνονται και δημοσιοποιούνται υπό τον μανδύα της εν αρχή ιδιότητός σας, χωρίς μάλιστα να ερείδονται σε αποφάσεις των αρμοδίων οργάνων της Ένωσης, αποδεικνύουν την μέθη σας από την "αίγλη" του αξιώματός σας και το "επικινδύνως πολιτεύεσθαι".
    Επειδή όλα τα παραπάνω δε μου επιτρέπουν να μετέχω του λοιπού μιας Ένωσης που η διοίκησή της επρόδωσε καταστατικές της αρχές στο πρόσωπό μου και επικινδύνως πορεύεται, α π ο χ ω ρ ώ αυτής κι αιτούμαι τη διαγραφή μου από το μητρώο της. "Στο νερόν εσούν κορκότα κι θέλω να βράζω".
    Μη προσμένων αλλ' ούτε κι επιθυμών απάντησίν σας, υποσημειούμαι

                        Νικ.Νικολαΐδης

                        Σαχτούρη 30

                        152 32 Χαλάνδρι

Κοινοποιείται
Στα μέλη της Ένωσης με συνημμένα
Το άρθρο μου και τις "διασαφήσεις"

    Έκτοτε και μέχρι τώρα διοχετεύω τον όσο μου απομένει χρόνο στην ιστορική έρευνα που με ικανοποιεί απόλυτα.

ΤΕΛΟΣ