Περιοχή Γευγελής
"Το διαμέρισμα τούτο περιλαμβάνον βουλγαροφώνους και βλαχοφώνους χριστιανικούς πληθυσμούς είναι μετά το των Γιενιτσών το μάλλον επηρεασθέν εκ της κατά την τελευταίαν δεκαετίαν βουλγαρικής τρομοκρατικής ενεργείας. Κατά το 1904 απέμενον ημίν εκ μεν των βουλγαροφώνων μέρος των ορθοδόξων κοινοτήτων Γευγελής, Νεγκόρτσης, Παρδείτσης, Μουίν, Βογδάντσης., Στογιανκόβου, Μπόρετς, εν μεγάλη απέναντι των βουλγαρικών κοινοτήτων μειοψηφία του πλείστου μέρους αυτών υποκύψαντος εις την βίαν και τον τρόμον των Βουλγάρων και προσχωρήσαντος εις το σχίσμα ................................................................................... Εις τοιούτον οικτρόν σημείον ευρίσκετο ο Ελληνισμός και εν τω τμήματι τούτω κατά το 1904. Αι εν αυτώ δρώσαι πολλαί βουλγαρικαί συμμορίαι του Γιοβάν Καράσουλη, Γιοβάν Ράδναλη, Λάζου, Αργύρη, Δέλιου κ.λπ. ήσαν απόλυτοι της υπαίθρου κύριοι..." (Αρχ. Στρατ. Παν. Δαγκλή, φακ. 24).
Μπροστά στην κατάσταση που διαμορφώθηκε στο διαμέρισμα της Γευγελής, ο Κορομηλάς που είχε την ευθύνη συντονισμού του αγώνα, αποφάσισε να αναθέσει την οργάνωση επιτόπιας άμυνας στον Κακουλίδη που κατ' ανάγκην στηρίχθηκε, ελλείψει άλλων στηριγμάτων και σε μισθωτούς Οθωμανούς.
Στην περιοχή αυτή δρούσε η δεκαμελής συμμορία του Βούλγαρου καπετάν Κώστα που είχε γιο "εξαρχικό" και που με φορτικότητα είχε προσφερθεί να βοηθήσει την ελληνική προσπάθεια. Παρά το γεγονός ότι δεν ενέπνεε εμπιστοσύνη, κρίθηκε από τον Κορομηλά σκόπιμο, ίσως και αναγκαίο, να τεθεί επικεφαλής αυτής ο Κακουλίδης και να δράσει μ' αυτήν, στην περιοχή, σαν "Καπετάν Μιχάλης Δράγας". ΄Ετσι, τον Μάρτιο του 1905 εγκατέλειψε την οργανωτική ή και άλλη υπηρεσία του στο Προξενείο, εξόπλισε τη συμμορία αυτή από μυστική αποθήκη όπλων στο Μελισσοχώρι της Θεσσαλονίκης και κινήθηκε για την καθορισμένη γι' αυτόν περιοχή με οδηγό τον Τούρκο Ομέρ αγά από το χωριό Μαγιαδάγ (Φανός).
Ύστερα από ολονύκτια πορεία μέσα σε λαγκάδια, ρεματιές και βάλτους, πέρασαν τον Αξιό ποταμό με εντελώς πρόχειρη βάρκα που την έφερε στο σημείο περάσματος του ποταμού, ύστερα από φροντίδα του προξενείου ο άλλος Τούρκος Ντεμίρ αγάς (ντεμίρ=σιδερένιος), από το ίδιο χωριό, και με το χάραμα της ημέρας έφθασαν στη Μποέμτσα (Αξιούπολη), όπου και κατέλυσαν σε υποδειχθέντα από Έλληνα πράκτορα σπίτια. Την επόμενη νύ6χτα κινήθηκαν για το χωριό Μαγιαδάγ και διανυκτέρευσαν σε υποδειχθέντα από άλλον Τούρκο, τον Αχμέτ αγά, σπίτια, ενώ ο Τούρκος αυτός περιπολούσε όλη τη νύχτα στο χωριό για την ασφάλεια του τμήματος.
Η επιλογή από τον Κακουλίδη των Τούρκων αυτών ήταν επιτυχημένη. Επηρέαζε βέβαια τη στάση των Τούρκων οδηγών και η γενναία προς αυτούς αντιμισθία. Στον έναν απ' αυτούς μάλιστα, τον Αχμέτ αγά, που ήταν κουτσός, δώρισε ο Κακουλίδης ένα άλογο, που αγοράστηκε αντί 5 χρυσών λιρών, με το οποίο γυρνούσε στα γύρω χωριά κάνοντας λαθρεμπόριο καπνού για να ζήσει και γι' αυτό του χρωστούσε μεγάλη ευγνωμοσύνη. Σε μια περίπτωση κινδύνου πήγε στο Ζέλοβο (Ανταρτικό), τον ειδοποίησε ότι κινδυνεύει κι' αυτός διέφυγε τα μεσάνυχτα. Και οι τρεις αυτοί Τούρκοι στάθηκαν πιστοί μέχρι το τέλος της παρουσίας του Κακουλίδη στην περιοχή.
Με στρατηγείο του το σπίτι του Αχμέτ αγά οργάνωσε σοβαρό δίκτυο πληροφοριών, εξασφάλισε τη συνεργασία του με τη ληστανταρτική συμμορία του ασπρομάλλη μπάρμπα Γιοβάνη Ραδιναλή που καταγόταν από τη Σλήμνιτσα Καστοριάς και βρισκόταν στην περιοχή Προμαχώνα Αλμωπίας, οργάνωσε πενταμελή ομάδα υπό τον καπετάν Νικόλα Βλάχο στην Όσιανη (Αρχάγγελο) με βάση την ομώνυμη Ιερά Μονή και εξασφάλισε την τροφοδοσία και τον ανεφοδιασμό της σε πυρομαχικά. Τέλος, ρύθμισε την ασφαλή αλληλογραφία του με το προξενείο Θεσσαλονίκης και τους πράκτορές του.
Μετά τις παραπάνω ενέργειες εγκατέλειψε το χωριό Μαγιαδάγ, δηλαδή την κατοικημένη περιοχή και ζούσε για λόγους ασφάλειας, σε κρησφύγετα, σε λόχμες και σπηλιές, με βροχές και κρύο, με ξερό ψωμί και κρεμμύδι και πολλές φορές χωρίς αυτά, ενώ συνέχιζε την περιοδεία του στα χωριά για την καθοδήγηση του πληθυσμού και την εξόντωση των Βουλγάρων κατασκόπων και πληροφοριοδοτών τους.
Ο ΝΑΥΑΡΧΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ, του Νικ. Δ. Νικολαΐδη, εκδ. ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ, 12/2001
"Το διαμέρισμα τούτο περιλαμβάνον βουλγαροφώνους και βλαχοφώνους χριστιανικούς πληθυσμούς είναι μετά το των Γιενιτσών το μάλλον επηρεασθέν εκ της κατά την τελευταίαν δεκαετίαν βουλγαρικής τρομοκρατικής ενεργείας. Κατά το 1904 απέμενον ημίν εκ μεν των βουλγαροφώνων μέρος των ορθοδόξων κοινοτήτων Γευγελής, Νεγκόρτσης, Παρδείτσης, Μουίν, Βογδάντσης., Στογιανκόβου, Μπόρετς, εν μεγάλη απέναντι των βουλγαρικών κοινοτήτων μειοψηφία του πλείστου μέρους αυτών υποκύψαντος εις την βίαν και τον τρόμον των Βουλγάρων και προσχωρήσαντος εις το σχίσμα ................................................................................... Εις τοιούτον οικτρόν σημείον ευρίσκετο ο Ελληνισμός και εν τω τμήματι τούτω κατά το 1904. Αι εν αυτώ δρώσαι πολλαί βουλγαρικαί συμμορίαι του Γιοβάν Καράσουλη, Γιοβάν Ράδναλη, Λάζου, Αργύρη, Δέλιου κ.λπ. ήσαν απόλυτοι της υπαίθρου κύριοι..." (Αρχ. Στρατ. Παν. Δαγκλή, φακ. 24).
Στην περιοχή αυτή δρούσε η δεκαμελής συμμορία του Βούλγαρου καπετάν Κώστα που είχε γιο "εξαρχικό" και που με φορτικότητα είχε προσφερθεί να βοηθήσει την ελληνική προσπάθεια. Παρά το γεγονός ότι δεν ενέπνεε εμπιστοσύνη, κρίθηκε από τον Κορομηλά σκόπιμο, ίσως και αναγκαίο, να τεθεί επικεφαλής αυτής ο Κακουλίδης και να δράσει μ' αυτήν, στην περιοχή, σαν "Καπετάν Μιχάλης Δράγας". ΄Ετσι, τον Μάρτιο του 1905 εγκατέλειψε την οργανωτική ή και άλλη υπηρεσία του στο Προξενείο, εξόπλισε τη συμμορία αυτή από μυστική αποθήκη όπλων στο Μελισσοχώρι της Θεσσαλονίκης και κινήθηκε για την καθορισμένη γι' αυτόν περιοχή με οδηγό τον Τούρκο Ομέρ αγά από το χωριό Μαγιαδάγ (Φανός).
Ύστερα από ολονύκτια πορεία μέσα σε λαγκάδια, ρεματιές και βάλτους, πέρασαν τον Αξιό ποταμό με εντελώς πρόχειρη βάρκα που την έφερε στο σημείο περάσματος του ποταμού, ύστερα από φροντίδα του προξενείου ο άλλος Τούρκος Ντεμίρ αγάς (ντεμίρ=σιδερένιος), από το ίδιο χωριό, και με το χάραμα της ημέρας έφθασαν στη Μποέμτσα (Αξιούπολη), όπου και κατέλυσαν σε υποδειχθέντα από Έλληνα πράκτορα σπίτια. Την επόμενη νύ6χτα κινήθηκαν για το χωριό Μαγιαδάγ και διανυκτέρευσαν σε υποδειχθέντα από άλλον Τούρκο, τον Αχμέτ αγά, σπίτια, ενώ ο Τούρκος αυτός περιπολούσε όλη τη νύχτα στο χωριό για την ασφάλεια του τμήματος.
Η επιλογή από τον Κακουλίδη των Τούρκων αυτών ήταν επιτυχημένη. Επηρέαζε βέβαια τη στάση των Τούρκων οδηγών και η γενναία προς αυτούς αντιμισθία. Στον έναν απ' αυτούς μάλιστα, τον Αχμέτ αγά, που ήταν κουτσός, δώρισε ο Κακουλίδης ένα άλογο, που αγοράστηκε αντί 5 χρυσών λιρών, με το οποίο γυρνούσε στα γύρω χωριά κάνοντας λαθρεμπόριο καπνού για να ζήσει και γι' αυτό του χρωστούσε μεγάλη ευγνωμοσύνη. Σε μια περίπτωση κινδύνου πήγε στο Ζέλοβο (Ανταρτικό), τον ειδοποίησε ότι κινδυνεύει κι' αυτός διέφυγε τα μεσάνυχτα. Και οι τρεις αυτοί Τούρκοι στάθηκαν πιστοί μέχρι το τέλος της παρουσίας του Κακουλίδη στην περιοχή.
Με στρατηγείο του το σπίτι του Αχμέτ αγά οργάνωσε σοβαρό δίκτυο πληροφοριών, εξασφάλισε τη συνεργασία του με τη ληστανταρτική συμμορία του ασπρομάλλη μπάρμπα Γιοβάνη Ραδιναλή που καταγόταν από τη Σλήμνιτσα Καστοριάς και βρισκόταν στην περιοχή Προμαχώνα Αλμωπίας, οργάνωσε πενταμελή ομάδα υπό τον καπετάν Νικόλα Βλάχο στην Όσιανη (Αρχάγγελο) με βάση την ομώνυμη Ιερά Μονή και εξασφάλισε την τροφοδοσία και τον ανεφοδιασμό της σε πυρομαχικά. Τέλος, ρύθμισε την ασφαλή αλληλογραφία του με το προξενείο Θεσσαλονίκης και τους πράκτορές του.
Μετά τις παραπάνω ενέργειες εγκατέλειψε το χωριό Μαγιαδάγ, δηλαδή την κατοικημένη περιοχή και ζούσε για λόγους ασφάλειας, σε κρησφύγετα, σε λόχμες και σπηλιές, με βροχές και κρύο, με ξερό ψωμί και κρεμμύδι και πολλές φορές χωρίς αυτά, ενώ συνέχιζε την περιοδεία του στα χωριά για την καθοδήγηση του πληθυσμού και την εξόντωση των Βουλγάρων κατασκόπων και πληροφοριοδοτών τους.
Ο ΝΑΥΑΡΧΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ, του Νικ. Δ. Νικολαΐδη, εκδ. ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ, 12/2001
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου