Κεφάλαιο έκτο
Μεταξύ των Ελλήνων αξιωματικών επικρατούσε αναβρασμός για την ακώλυτη εισβολή των Γερμανοβουλγάρων στη Μακεδονία, ιδιαίτερα μετά την κατάληψη του οχυρού ΡΟΥΠΕΛ και της Ανατολικής και Δυτικής Μακεδονίας υπό των Βουλγάρων, την αμαχητί παράδοση ενός ολόκληρου σώματος στρατού και τις σε βάρος του Ελληνισμού της Μακεδονίας θηριωδίες των Βουλγάρων. Στο μεταξύ, πολλές επιτροπές πατριωτών παρουσιάστηκαν στον ιδιωτεύοντα Βενιζέλο με επίμονο αίτημα να επέμβει για την σωτηρία του τόπου. Ο Βενιζέλος, γνώστης της πολιτικής τακτικής, συνέστησε την συγκρότηση συλλαλητηρίου για την 14ην Αυγούστου 1916.
Στην άμεση επαφή του με το λαό από το μπαλκόνι του σπιτιού του (Πανεπιστημίου και Αμερικής) κατήγγειλε στη συγκέντρωση την τακτική του βασιλιά με αδιάσειστα επιχειρήματα και πρότεινε τη σύσταση αντιπροσωπευτικής επιτροπής για να μεταφέρει τους πόθους των συμμετασχόντων στο συλλαλητήριο προς το Στέμμα. Το συλλαλητήριο ενέκρινε ψήφισμα για τον βασιλιά και τον πρωθυπουργό και ταυτόχρονα εξέλεξε επιτροπή για την παράδοσή του.
Το ίδιο απόγευμα η επιτροπή ζήτησε ακρόαση από τον βασιλιά, ο οποίος, μετά 8 ημέρες, μέσω του πρωθυπουργού Αλ. Ζαΐμη, ανήγγειλε ότι δεν θα δεχθεί την επιτροπή του λαού. Η άρνηση του βασιλιά δημοσιεύτηκε στον Τύπο (εφημ. ΑΣΤΗΡ της 23ης Αυγούστου 1916).
Τα γεγονότα που μεσολάβησαν και ειδικά η στάση του βασιλιά προκάλεσαν την αγανάκτηση του πλοιάρχου Γ. Κακουλίδη που υπηρετούσε από 1.8.1915 στη Διεύθυνση Τεχνικών Υπηρεσιών του υπουργείου των Ναυτικών. Συνέταξε λοιπόν και απέστειλε στον πρωθυπουργό "των δυσκόλων περιστάσεων" Αλεξ. Ζαΐμη επιστολή* της οποίας αντίγραφο έστειλε στον Βενιζέλο και γνωρίζοντας καλά τις συνέπειες της ενέργειάς του, ανέμενε ατάραχος στη θέση του τη σύλληψη. Επειδή μάλιστα εβράδυνε η σύλληψή του, συνέταξε κι απέστειλε στον πρωθυπουργό και δεύτερη επιστολή στην οποία αναρωτιέται: "...... Βραδύνετε πολύ να με συλλάβητε, εγώ δε ανυπομονώ....... Μήπως ήρχισεν η συνείδησίς Σας να υποφέρη ως η του Πιλάτου; Μήπως είχετε πνευματικήν τινά επιρροήν από το Πνεύμα του Πάππου Σας; ...... Εκτός εάν εντός της ημέρας, υποβάλητε την παραίτησίν Σας. Ανακαλώ τότε όλα και θα έλθω ταπεινώς να Σας ζητήσω συγγνώμην και να τιμήσω το Τίμιον Οικογενειακόν σας Όνομα. Μετά τιμής, Πάντοτε εν τω Γραφείω μου, των διαταγών Σας πρόθυμος, Γεώργιος Κακουλίδης, Πλοίαρχος"
Αλλά και παρά το νέο εντονότερο εγχείρημα η σύλληψή του δεν πραγματοποιήθηκε και επαληθεύτηκε έτσι ο ισχυρισμός του περί "νυσταλέας" ιδιοσυγκρασίας του πρωθυπουργού (αναφέρεται στην πρώτη επιστολή)
Το πρωί της επομένης όμως (24.8.1915), κατέφθασε στο σπίτι του ένα αυτοκίνητο με αξιωματικούς του στρατού (συνταγματάρχη και λοχαγό) και όχι αξιωματικούς του ναυτικού. Ανακοίνωσαν το σκοπό της επίσκεψής τους, δηλαδή τη σύλληψη. Αφού εξήγησε στη σύζυγό του τα προηγηθέντα, ακολούθησα πρόθυμα τους αξιωματικούς, οι οποίοι τον οδήγησαν στις φυλακές Παραπηγμάτων, εκεί που σήμερα είναι το Βυζαντινό Μουσείο, επί της Βασ. Σοφίας, και τον έκλεισαν σ' ένα κελί με συντροφιά έναν στρατιώτη καταχραστή βενζίνης.
.....................................................
Απομονωμένος στο κελί του αναλογίζεται τις ύβρεις που απηύθυνε με την επιστολή του στον πρωθυπουργό και στο βασιλιά και, με νέα επιστολή του ζητά από τον υπουργό να μν ακούει τους συγγενείς του. Όσο για τον εξαγνισμό του, ζητά να τουφεκισθεί για τη χυδαία του συμπεριφορά. Η άρνηση συμπαράστασης από τους οικείους του μαρτυρεί το μέγεθος της αγανάκτησής του για τους χειρισμούς των κρίσιμων εθνικών θεμάτων από τον βασιλιά και τον πρωθυπουργό.
(Ακολουθεί η επιστολή)
Η όλη συμπεριφορά και η τύχη του Κακουλίδη απασχόλησαν σοβαρά τον υπουργό των Ναυτικών. Παρέμβαση πατριωτών αλλά και συγγενών υποχρέωσαν τον υπουργό να υιοθετήσει την άποψη να εξετασθεί από οικογενειακό γιατρό, ώστε να κριθεί φρενοβλαβής και να δικαιολογηθεί έτσι η σύλληψή του στους κύκλους του πολεμικού ναυτικού που ήταν έντονα ενοχλημένοι. Ταυτόχρονα διοχέτευσε στο φιλικό του τύπο την πληροφορία υποβολής της επίμαχης επιστολής του και της επικείμενης ψυχιατρικής εξέτασής του. Αλλά ο πλοίαρχος Κακουλίδης, ένθερμος πατριώτης αξιωματικός, συνέχισε το μοναχικό του αγώνα. Συνέταξε κι απέστειλε την τελευταία προς τον υπουργό επιστολή: "Σεβαστέ μου Κύριε Υπουργέ, Πολύ φοβούμαι ότι οι συγγενείς μου, εν τη δικαιολογημένη αυτών φροντίδι, σας υποβάλλουσιν αιτήσεις αίτινες δυνατόν να θεωρηθώσιν ως υποβαλλόμεναι εκ μέρους μου. Επομένως κρίνω αναγκαίον να σας εκκαθαρίσω τας σκέψεις μου, ας σας έγραψα: 1ον. - Τα έχω τετρακόσια, μολονότι η φυλακή με τρελλαίνει και νομίζω ότι ευρίσκομαι εν οπτασία εντός του κλωβού μου και δεν κοιμούμαι. 2ον. - Αποκρούω μετά βδελυγμίας την πρότασιν του να συναινέσω εγώ να θεωρηθώ ως τρελλός από οικογενειακόν ιατρόν. 3ον. - Μετανοώ ειλικρινέστατα δια τας χυδαίας ύβρεις, μη συμβιβαζομένας προς τον χαρακτήρα και την ανατροφήν μου, ούτε προς το ύψος των καθ' ων απηυθύνοντο. Και δια τούτο έγραψα εις τον κ. Ζαΐμην επιστολήν εκφράζων την βαθείαν λύπην μου δι' αυτόν. Θα τας έχω βάρος είς την ζωήν μου αυτάς τας ύβρεις (τας λέξεις δηλ. όχι τας εννοίας). 4ον. - Έχω ακεραίαν την ευθύνην πασών των εννοιών και σκέψεων της επιστολής, πλην των υβριστικών λέξεων, περι ων γράφω ανωτέρω και αναμένω μετά του μεγαλυτέρου θάρρους τον Γολγοθάν μου................... Ουδεμία πρόθεσις ν' αθωωθώ......."
Μετά την άρνηση του Κακουλίδη να εξεταστεί ψυχοπνευματικά από οικογενειακό γιατρό, ο υπουργός, με προφανή επιδίωξη να αποφύγει μια δημόσια δίκη στο διαρκές ναυτοδικείο ή το κακουργιοδικείο, που κατ' ανάγκη, αλλά και με βέβαιη επιδίωξη των δημοσιογράφων, θα έπαιρνε τεράστιες διαστάσεις δημοσιότητας σε βάρος του πολεμικού ναυτικού και κατ' επέκταση και κατά της κυβέρνησης, μεθόδευσε και προκάλεσε προχρονολογημένη γνωμάτευση της Ανωτάτης Ναυτικού Υγειονομικής Επιτροπής (Α.Ν.Υ.Ε.)
........................................................................
Κι ενώ έτσι μεθοδεύτηκε η αναρρωτική άδεια του πλοιάρχου Κακουλίδη, για την καθησύχαση των πνευμάτων στο ναυτικό αλλά και της κοινής γνώμης, που οπωσδήποτε θα επηρεαζόταν απο μια μελλοντική δίκη ενός πλοιάρχου αγωνιστή στον ατυχή πόλεμο του 1897, στον ηρωϊκό Μακεδονικό Αγώνα επί τριετία και στους ένδοξους Βαλκανικούς πολέμους, πριν ακόμα κοινοποιηθεί σε αυτόν η δυνατότητα χρήσης της άδειάς του, δόθηκε στον κυβερνητικό τύπο η πληροφορία της επικείμενης, δήθεν, ψυχιατρικής εξέτασής του.
Έτσι στις 26.8.1916 η εφημερίδα ΑΘΗΝΑ είχε πληροφορίες υπό τον τίτλο "Ο Κακουλίδης υπό εξέτασιν" " ....... Καθίσταται δε προφανές ότι εν στιγμή διανοητικής διαταράξεως συνέταξεν ο συλληφθείς Πλοίαρχος την προς τον κ. Πρωθυπουργόν σταλείσαν αντιπειθαρχικήν επιστολήν". Την ίδια μέρα η εφημερίδα ΝΕΑ ΕΛΛΑΣ σε κύριο άρθρο της με τίτλο "Προσέξατε την πατριωτικήν έκστασιν του Πλοιάρχου Κακουλίδου" αποκάλυπτε τα μυστικά σχέδια συνεννόησης της κυβέρνησης με τους Γερμανοβουλγάρους και κατέληγε: "....... Σήμερον ίσως ευρίσκετε ιατρούς δια να εξετάζουν φρενολογικώς τον Πλοίαρχον Κακουλίδην. Αύριον δεν θα ευρίσκετε αρκετούς ιατρούς, διότι όλη η Ελλάς θα καταληφθή από έξαψιν, ήτις θα μεταβάλει όλους τους Έλληνας εις Κακουλίδας".Την επομένη η εφημερίδα ΕΘΝΙΚΗ σε πρωτοσέλιδο άρθρο της και κάτω από τον τίτλο " Μια αλήθεια καθ' εκάστην" και τον υπότιτλο "Ναι, είναι τρελλοί οι πατριώται" έγραφε: "Ο Κακουλίδης τρελλός! Το ηκούσατε το νέον; Ο πατριώτης αξιωματικός, ο οποίος ησθάνθη τόσον πόνον δια τα τελευταία εθνικά κακουργήματα και υπέστη τοιούτον ψυχικόν σπαραγμόν, ώστε ν' αποφασίση να πετάξη την θέσιν του, τα γαλόνια του δια να βροντοφωνήση την αλήθειαν, είναι τρελλός!.................. Ας μη λησμονούμεν όμως, ότι από τέτοιους τρελλούς προέρχονται οι εθνικοί ήρωες οι οποίοι υμνολογούνται και δοξάζονται από τους συγχρόνους των διότι επρόλαβαν και έσωσαν τον τόπον των από μία εθνικήν καταστροφήν. Τέτοιοι τρελλοί ωρισμένως είναι ο Ζυμβρακάκης, ο Μαζαράκης, ο Κακουλίδης και οι άλλοι αφανείς σύντροφοί των. Εις αυτούς όμως μίαν ημέραν θα στήσει ανδριάντα ο ευγνωμονών δια την σωτηρίαν του ελληνισμός!!"
Του κόλλησαν έτσι τον κοσμητικό τίτλο του "ανισόρροπου" που τον ακολούθησε σε όλο τον υπόλοιπο πολιτικό του βίο, χωρίς όμως να του διαταράσσει καθόλου την ψυχική και πνευματική του ισορροπία, όπως θα καταδειχθεί στη συνέχεια....
* Ολόκληρες οι επιστολές και οι δημοσιεύσεις των εφημερίδων ευρίσκονται στο βιβλίο
Ο ΝΑΥΑΡΧΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ, του Νικ. Δ. Νικολαΐδη, εκδ. ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ, 12/2001
Μεταξύ των Ελλήνων αξιωματικών επικρατούσε αναβρασμός για την ακώλυτη εισβολή των Γερμανοβουλγάρων στη Μακεδονία, ιδιαίτερα μετά την κατάληψη του οχυρού ΡΟΥΠΕΛ και της Ανατολικής και Δυτικής Μακεδονίας υπό των Βουλγάρων, την αμαχητί παράδοση ενός ολόκληρου σώματος στρατού και τις σε βάρος του Ελληνισμού της Μακεδονίας θηριωδίες των Βουλγάρων. Στο μεταξύ, πολλές επιτροπές πατριωτών παρουσιάστηκαν στον ιδιωτεύοντα Βενιζέλο με επίμονο αίτημα να επέμβει για την σωτηρία του τόπου. Ο Βενιζέλος, γνώστης της πολιτικής τακτικής, συνέστησε την συγκρότηση συλλαλητηρίου για την 14ην Αυγούστου 1916.
Στην άμεση επαφή του με το λαό από το μπαλκόνι του σπιτιού του (Πανεπιστημίου και Αμερικής) κατήγγειλε στη συγκέντρωση την τακτική του βασιλιά με αδιάσειστα επιχειρήματα και πρότεινε τη σύσταση αντιπροσωπευτικής επιτροπής για να μεταφέρει τους πόθους των συμμετασχόντων στο συλλαλητήριο προς το Στέμμα. Το συλλαλητήριο ενέκρινε ψήφισμα για τον βασιλιά και τον πρωθυπουργό και ταυτόχρονα εξέλεξε επιτροπή για την παράδοσή του.
Το ίδιο απόγευμα η επιτροπή ζήτησε ακρόαση από τον βασιλιά, ο οποίος, μετά 8 ημέρες, μέσω του πρωθυπουργού Αλ. Ζαΐμη, ανήγγειλε ότι δεν θα δεχθεί την επιτροπή του λαού. Η άρνηση του βασιλιά δημοσιεύτηκε στον Τύπο (εφημ. ΑΣΤΗΡ της 23ης Αυγούστου 1916).
Τα γεγονότα που μεσολάβησαν και ειδικά η στάση του βασιλιά προκάλεσαν την αγανάκτηση του πλοιάρχου Γ. Κακουλίδη που υπηρετούσε από 1.8.1915 στη Διεύθυνση Τεχνικών Υπηρεσιών του υπουργείου των Ναυτικών. Συνέταξε λοιπόν και απέστειλε στον πρωθυπουργό "των δυσκόλων περιστάσεων" Αλεξ. Ζαΐμη επιστολή* της οποίας αντίγραφο έστειλε στον Βενιζέλο και γνωρίζοντας καλά τις συνέπειες της ενέργειάς του, ανέμενε ατάραχος στη θέση του τη σύλληψη. Επειδή μάλιστα εβράδυνε η σύλληψή του, συνέταξε κι απέστειλε στον πρωθυπουργό και δεύτερη επιστολή στην οποία αναρωτιέται: "...... Βραδύνετε πολύ να με συλλάβητε, εγώ δε ανυπομονώ....... Μήπως ήρχισεν η συνείδησίς Σας να υποφέρη ως η του Πιλάτου; Μήπως είχετε πνευματικήν τινά επιρροήν από το Πνεύμα του Πάππου Σας; ...... Εκτός εάν εντός της ημέρας, υποβάλητε την παραίτησίν Σας. Ανακαλώ τότε όλα και θα έλθω ταπεινώς να Σας ζητήσω συγγνώμην και να τιμήσω το Τίμιον Οικογενειακόν σας Όνομα. Μετά τιμής, Πάντοτε εν τω Γραφείω μου, των διαταγών Σας πρόθυμος, Γεώργιος Κακουλίδης, Πλοίαρχος"
Αλλά και παρά το νέο εντονότερο εγχείρημα η σύλληψή του δεν πραγματοποιήθηκε και επαληθεύτηκε έτσι ο ισχυρισμός του περί "νυσταλέας" ιδιοσυγκρασίας του πρωθυπουργού (αναφέρεται στην πρώτη επιστολή)
Το πρωί της επομένης όμως (24.8.1915), κατέφθασε στο σπίτι του ένα αυτοκίνητο με αξιωματικούς του στρατού (συνταγματάρχη και λοχαγό) και όχι αξιωματικούς του ναυτικού. Ανακοίνωσαν το σκοπό της επίσκεψής τους, δηλαδή τη σύλληψη. Αφού εξήγησε στη σύζυγό του τα προηγηθέντα, ακολούθησα πρόθυμα τους αξιωματικούς, οι οποίοι τον οδήγησαν στις φυλακές Παραπηγμάτων, εκεί που σήμερα είναι το Βυζαντινό Μουσείο, επί της Βασ. Σοφίας, και τον έκλεισαν σ' ένα κελί με συντροφιά έναν στρατιώτη καταχραστή βενζίνης.
.....................................................
Απομονωμένος στο κελί του αναλογίζεται τις ύβρεις που απηύθυνε με την επιστολή του στον πρωθυπουργό και στο βασιλιά και, με νέα επιστολή του ζητά από τον υπουργό να μν ακούει τους συγγενείς του. Όσο για τον εξαγνισμό του, ζητά να τουφεκισθεί για τη χυδαία του συμπεριφορά. Η άρνηση συμπαράστασης από τους οικείους του μαρτυρεί το μέγεθος της αγανάκτησής του για τους χειρισμούς των κρίσιμων εθνικών θεμάτων από τον βασιλιά και τον πρωθυπουργό.
(Ακολουθεί η επιστολή)
Η όλη συμπεριφορά και η τύχη του Κακουλίδη απασχόλησαν σοβαρά τον υπουργό των Ναυτικών. Παρέμβαση πατριωτών αλλά και συγγενών υποχρέωσαν τον υπουργό να υιοθετήσει την άποψη να εξετασθεί από οικογενειακό γιατρό, ώστε να κριθεί φρενοβλαβής και να δικαιολογηθεί έτσι η σύλληψή του στους κύκλους του πολεμικού ναυτικού που ήταν έντονα ενοχλημένοι. Ταυτόχρονα διοχέτευσε στο φιλικό του τύπο την πληροφορία υποβολής της επίμαχης επιστολής του και της επικείμενης ψυχιατρικής εξέτασής του. Αλλά ο πλοίαρχος Κακουλίδης, ένθερμος πατριώτης αξιωματικός, συνέχισε το μοναχικό του αγώνα. Συνέταξε κι απέστειλε την τελευταία προς τον υπουργό επιστολή: "Σεβαστέ μου Κύριε Υπουργέ, Πολύ φοβούμαι ότι οι συγγενείς μου, εν τη δικαιολογημένη αυτών φροντίδι, σας υποβάλλουσιν αιτήσεις αίτινες δυνατόν να θεωρηθώσιν ως υποβαλλόμεναι εκ μέρους μου. Επομένως κρίνω αναγκαίον να σας εκκαθαρίσω τας σκέψεις μου, ας σας έγραψα: 1ον. - Τα έχω τετρακόσια, μολονότι η φυλακή με τρελλαίνει και νομίζω ότι ευρίσκομαι εν οπτασία εντός του κλωβού μου και δεν κοιμούμαι. 2ον. - Αποκρούω μετά βδελυγμίας την πρότασιν του να συναινέσω εγώ να θεωρηθώ ως τρελλός από οικογενειακόν ιατρόν. 3ον. - Μετανοώ ειλικρινέστατα δια τας χυδαίας ύβρεις, μη συμβιβαζομένας προς τον χαρακτήρα και την ανατροφήν μου, ούτε προς το ύψος των καθ' ων απηυθύνοντο. Και δια τούτο έγραψα εις τον κ. Ζαΐμην επιστολήν εκφράζων την βαθείαν λύπην μου δι' αυτόν. Θα τας έχω βάρος είς την ζωήν μου αυτάς τας ύβρεις (τας λέξεις δηλ. όχι τας εννοίας). 4ον. - Έχω ακεραίαν την ευθύνην πασών των εννοιών και σκέψεων της επιστολής, πλην των υβριστικών λέξεων, περι ων γράφω ανωτέρω και αναμένω μετά του μεγαλυτέρου θάρρους τον Γολγοθάν μου................... Ουδεμία πρόθεσις ν' αθωωθώ......."
Μετά την άρνηση του Κακουλίδη να εξεταστεί ψυχοπνευματικά από οικογενειακό γιατρό, ο υπουργός, με προφανή επιδίωξη να αποφύγει μια δημόσια δίκη στο διαρκές ναυτοδικείο ή το κακουργιοδικείο, που κατ' ανάγκη, αλλά και με βέβαιη επιδίωξη των δημοσιογράφων, θα έπαιρνε τεράστιες διαστάσεις δημοσιότητας σε βάρος του πολεμικού ναυτικού και κατ' επέκταση και κατά της κυβέρνησης, μεθόδευσε και προκάλεσε προχρονολογημένη γνωμάτευση της Ανωτάτης Ναυτικού Υγειονομικής Επιτροπής (Α.Ν.Υ.Ε.)
........................................................................
Κι ενώ έτσι μεθοδεύτηκε η αναρρωτική άδεια του πλοιάρχου Κακουλίδη, για την καθησύχαση των πνευμάτων στο ναυτικό αλλά και της κοινής γνώμης, που οπωσδήποτε θα επηρεαζόταν απο μια μελλοντική δίκη ενός πλοιάρχου αγωνιστή στον ατυχή πόλεμο του 1897, στον ηρωϊκό Μακεδονικό Αγώνα επί τριετία και στους ένδοξους Βαλκανικούς πολέμους, πριν ακόμα κοινοποιηθεί σε αυτόν η δυνατότητα χρήσης της άδειάς του, δόθηκε στον κυβερνητικό τύπο η πληροφορία της επικείμενης, δήθεν, ψυχιατρικής εξέτασής του.
Έτσι στις 26.8.1916 η εφημερίδα ΑΘΗΝΑ είχε πληροφορίες υπό τον τίτλο "Ο Κακουλίδης υπό εξέτασιν" " ....... Καθίσταται δε προφανές ότι εν στιγμή διανοητικής διαταράξεως συνέταξεν ο συλληφθείς Πλοίαρχος την προς τον κ. Πρωθυπουργόν σταλείσαν αντιπειθαρχικήν επιστολήν". Την ίδια μέρα η εφημερίδα ΝΕΑ ΕΛΛΑΣ σε κύριο άρθρο της με τίτλο "Προσέξατε την πατριωτικήν έκστασιν του Πλοιάρχου Κακουλίδου" αποκάλυπτε τα μυστικά σχέδια συνεννόησης της κυβέρνησης με τους Γερμανοβουλγάρους και κατέληγε: "....... Σήμερον ίσως ευρίσκετε ιατρούς δια να εξετάζουν φρενολογικώς τον Πλοίαρχον Κακουλίδην. Αύριον δεν θα ευρίσκετε αρκετούς ιατρούς, διότι όλη η Ελλάς θα καταληφθή από έξαψιν, ήτις θα μεταβάλει όλους τους Έλληνας εις Κακουλίδας".Την επομένη η εφημερίδα ΕΘΝΙΚΗ σε πρωτοσέλιδο άρθρο της και κάτω από τον τίτλο " Μια αλήθεια καθ' εκάστην" και τον υπότιτλο "Ναι, είναι τρελλοί οι πατριώται" έγραφε: "Ο Κακουλίδης τρελλός! Το ηκούσατε το νέον; Ο πατριώτης αξιωματικός, ο οποίος ησθάνθη τόσον πόνον δια τα τελευταία εθνικά κακουργήματα και υπέστη τοιούτον ψυχικόν σπαραγμόν, ώστε ν' αποφασίση να πετάξη την θέσιν του, τα γαλόνια του δια να βροντοφωνήση την αλήθειαν, είναι τρελλός!.................. Ας μη λησμονούμεν όμως, ότι από τέτοιους τρελλούς προέρχονται οι εθνικοί ήρωες οι οποίοι υμνολογούνται και δοξάζονται από τους συγχρόνους των διότι επρόλαβαν και έσωσαν τον τόπον των από μία εθνικήν καταστροφήν. Τέτοιοι τρελλοί ωρισμένως είναι ο Ζυμβρακάκης, ο Μαζαράκης, ο Κακουλίδης και οι άλλοι αφανείς σύντροφοί των. Εις αυτούς όμως μίαν ημέραν θα στήσει ανδριάντα ο ευγνωμονών δια την σωτηρίαν του ελληνισμός!!"
Του κόλλησαν έτσι τον κοσμητικό τίτλο του "ανισόρροπου" που τον ακολούθησε σε όλο τον υπόλοιπο πολιτικό του βίο, χωρίς όμως να του διαταράσσει καθόλου την ψυχική και πνευματική του ισορροπία, όπως θα καταδειχθεί στη συνέχεια....
* Ολόκληρες οι επιστολές και οι δημοσιεύσεις των εφημερίδων ευρίσκονται στο βιβλίο
Ο ΝΑΥΑΡΧΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ, του Νικ. Δ. Νικολαΐδη, εκδ. ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ, 12/2001
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου