Αξιοποιώντας ο Κακουλίδης την πρόσκληση του Αριστείδη Παπά και το γεγονός ότι ο ίδιος είχε μυηθεί από αυτόν ως ιερέας, μυεί στην Πετρούπολη τον Παπουνζάλοβ ο οποίος προσφέρει για την εταιρεία 5.500 γρόσια. Στη συνέχεια ο Παπουνζάλοβ κατέρχεται στο Ναύπλιο και χρησιμοποιείται σε αποστολή στη Σάμο, όπου μάλιστα κινδύνευσε να θανατωθεί από τον έπαρχο Κυριάκο Μόραλη.
Το ίδιο έτος ο Κακουλίδης μυεί στη Βεσσαραβία τον Γεώργιο Αμερικάνο από την Ύδρα, που πρόσφερε για τον αγώνα 150 γρόσια. Εάν η μύηση αυτού προηγήθηκε του Παπουζάλοβ δεν είναι γνωστό, πρέπει όμως να προηγήθηκε διότι ο μεν Αμερικάνος έμενε στη Βεσσαραβία και πιθανώς στο Κίεβο, εκείνος δε στην απομεμακρυσμένη Πετρούπολη.
................................................
Μετά την καθιέρωση του Κακουλίδη ως ιερέα της Φιλικής Εταιρείας (29 Ιουλίου 1820) παραδίδονται σ'αυτόν τα κείμενα της "Αδελφότητος των Ορθοδόξων Χριστιανών" και το "Εγκόλπιον Χριστιανικόν" που φέρουν και τα δύο την ίδια ημερομηνία και τόπο εκδόσεως, δηλαδή "Εν Βαρσοβία τη 27η Αυγούστου 1820" και το ίδιο κρυπτογραφικό μονόγραμμα, στην πίσω δε σελίδα του πρώτου και στην τρίτη του δευτέρου, φέρουν το όνομα και τον τόπο κατοικίας του Κακουλίδη με το κρυπτογραφικό αλφάβητο των Φιλικών, Β8 38η 773 4η 4ε 53λ 3ω 4Α 6307α (Το Ιοάννι Κακουλίδη εις Σμύρνην. Το κρυπτογραφικό μονόγραμμα στα δύο έγγραφα είναι άγνωστο σε ποιόν ανήκει.
Επίσης παραδίδονται στον Κακουλίδη: α) Το κρυπτογραφικό αλφάβητο της Φιλικής Εταιρείας κάτω από το οποίο κρυπτογραφικά σημειώνεται το όνομά του, το όνομα Αναστάσιος, το ονοματεπώνυμο του Γεωργίου Αμερικάνου που μυήθηκε απ' αυτόν, στην πίσω δε σελίδα τα γράμματα α και ω ως σημεία, προφανώς αφιερώσεως και καθιερώσεως που είναι άγνωστο σε ποιον ανήκουν και β) Φύλλο του αναγνωριστικού διαλόγου συστημένων και ιερέων, με τρεις λέξεις αναγνωριστικές της ιδιότητος του Φιλικού.
................................................................
Είναι άγνωστο πού βρέθηκε ο Κακουλίδης με την έκρηξη της επαναστάσεως. Εικάζεται όμως ότι έζησε από κοντά τα γεγονότα όπως βεβαιώνει ο δημοσιογράφος Γ.Δ. Κορομηλάς στη Μεγάλη Ελλ. Εγκυκλοπ. Π. Δρανδάκη, ότι δηλαδή "... παρέσχε μεγάλας ωφελείας εις την προσπάθειαν της Φιλικής και υλικώς υποστηρίξας τα μέλη αυτής και ηθικώς ενισχύσας αυτά μετά τον κλονισμόν τον οποίον επήνεγκον αι διάφοροι διαδόσεις δια τον φόνον του Κυρ. Καμαρινού...".
Δυστυχώς ο Κορομηλάς υπήρξε φειδωλός στις πληροφορίες του γι' αυτό και το αθρίδιό του χαρακτηρίστηκε ως περιέχον "ανακρίβειες" από τον Α. Βακαλόπουλο που σημείωσε ότι αυτό "στηρίζεται, φαίνεται στην προφορική παράδοση της οικογενείας", τέτοια όμως παράδοση δεν υπάρχει στους επιγόνους του Κακουλίδη, παρεκτός της ποντιακής των καταγωγής και του ότι ο προγόνός των Φιλικός ήταν "τουτουντζής" (καπνέμπορος). Από πού λοιπόν άντλησε τις πληροφορίες του ο καθηγητής Α. Βακαλόπουλος για την αξιωματική του απόφανση για ανακρίβειες του Κορομηλά; Πάντως στις 29 Μαρτίου 1822, ο Κακουλίδης βρίσκεται στην Οδησσό όπου και δανείζει μια ομολογία σε κάποιον Κων. Αγγελίδη.
Στις 29 Αυγούστου του 1825 βρίσκεται στην Τεργέστη όπου και νοικιάζει για ένα χρόνο (μέχρι 23.8.1826) από τον Κάρλο Λουΐτζι Κιόστα ένα διαμέρισμα τριών δωματίων με κουζίνα και σοφίτα στον 2ο όροφο σε οικοδομή στη συνοικία Χειμάρου αντί μισθώματος 130 φιορινιών ετησίως, καταβαλομένου προκαταβολικώς σε δύο εξάμηνα.
Τον Δεκέμβριο του 1822, ύστερα από μακροχρόνια πολιορκία, καταλαμβάνεται το Παλαμήδι και υπογράφεται στο Ναύπλιο "Συνθήκη μεταξύ των εν Ναυπλίω Τούρκων και των εν πολιορκία στρατηγών Ελλήνων" ενώ ο Κολοκοτρώνης παραλαμβάνει τα κλειδιά της πόλης. Οι 3.250 περίπου Τούρκοι κάτοικοι, φεύγουν για την Μ. Ασία.
Λίγες μέρες αργότερα το Βουλευτικό με θέσπισμά του καθορίζει το Ναύπλιο ως ασφαλή έδρα της Κυβερνήσεως και η ερημωθείσα με την αποχώρηση των Τούρκων πόλη αρχίζει να κατοικείται. Πλήθος Ελλήνων προσφύγων από την Πελοπόννησο, Στερεά, Μακεδονία, Ήπειρο, νησιά του Αιγαίου, Κύπρο, Κρήτη, Σμύρνη κ.λπ. και αρκετοί φιλέλληνες Ευρωπαίοι καταφεύγουν στην πόλη. Τα σπίτια που υπάρχουν σ' αυτήν μοιράζονται, με διαφωνίες και προστριβές, στους Έλληνες καπετάνιους. Έτσι οι πρόσφυγες αναγκάζονται να στήσουν πρόχειρες καλύβες, σκηνές και παραπήγματα στους πρόποδες του Παλαμηδιού και τους προμαχώνες του φρουρίου.
Τον Ιανουάριο του 1828 ο Καποδίστριας αποβιβάζεται στο Ναύπλιο που είχε οριστεί από τον Απρίλιο του 1827 "καθέδρα της Κυβρνήσεως και της Βουλής". Στις αρχές απριλίου 1828 γράφει στον συμπατριώτη του και προσωπικό του φίλο, λοχαγό του γαλλικού στρατού, Σταμάτη Βούλγαρη που είχε τον έλεγχο των οχυρωμάτων του φρουρίου και στον Ν. Μαυρομάτη: "Η πόλις αύτη και αι προβολαί (Clasis) των φρουρίων αυτής γέμουσι πολυαρίθμων καλυβίων, όπου ως εκ των μακρών συμφορών της πατρίδος συνεσωρεύθησαν ανέστιοι γέροντες, γυναίκες τε και παιδία αθλίως διακείμενοι και υπό νόσων επαπειλούμενοι, εσομένων δια την ενεστώσαν ώραν του έτους, φοβερών εις τε την πόλιν και εις πάσαν την επικράτειαν... Τούτο οφείλουσα να προλάβη το δεινόν η κυβέρνησις εκ των ενόντων πόρων, σας επιβάλλει, κύριοι, την εξής επιστασίαν.
Α......
Β. Να καταστρώσετε κατάλογον ακριβή και ονομαστικόν των ενοικούντων ανδρών, γυναικών και παιδιών, κατά μέρος σημειούντες τα ηλικίαν έχοντα εννέα έως δώδεκα ετών.
Γ. Θέλετε εκλέξη μετ' εμού έξω της πόλεως, ... τόπον υγιεινόν και προσφυή, ίνα εκεί κατασκευασθώσιν ανυπερθέτως καλύβαι αι αναγκαίαι εις υποδοχήν των δυστυχών τούτων αξιοτάτων της παρά της πατρίδος επιμελείας..."
Η περιοχή που διάλεξαν από κοινού ο Κυβερνήτης με τον Βούλγαρη για την ίδρυση του νέου οικισμού είναι η βορειοανατολική πλευρά του Παλαμηδιού. Η απογραφή των καλυβίων και παραπηγμάτων στους προμαχώνες έγινε σε πολύ σύντομο χρόνο και άρχισε ταχύτατα η οικοδόμηση του νέου οικισμού στον οποίο δόθηκε από τον Καποδίστρια το γνωστό μέχρι σήμερα όνομα "Πρόνοια".
Συνεχίζεται...
[Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των κειμένων αρκεί να αναγράφεται η πηγή]
* Η φωτογραφία από το αρχείο του δισέγγονού του Αριστοτέλη Κακουλίδη του Αγαμέμνονος
** Παράρτημα 17 στο περιοδικό
(Ποντιακό Βήμα, τ.65 Ιαν.-Φεβρ.-Μαρ.2001 - Ο ΑΠΟ ΚΕΡΑΣΟΥΝΤΟΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ ΦΙΛΙΚΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ - ιστορική έρευνα Νικ. Νικολαΐδη)
 |
| * |
................................................
Μετά την καθιέρωση του Κακουλίδη ως ιερέα της Φιλικής Εταιρείας (29 Ιουλίου 1820) παραδίδονται σ'αυτόν τα κείμενα της "Αδελφότητος των Ορθοδόξων Χριστιανών" και το "Εγκόλπιον Χριστιανικόν" που φέρουν και τα δύο την ίδια ημερομηνία και τόπο εκδόσεως, δηλαδή "Εν Βαρσοβία τη 27η Αυγούστου 1820" και το ίδιο κρυπτογραφικό μονόγραμμα, στην πίσω δε σελίδα του πρώτου και στην τρίτη του δευτέρου, φέρουν το όνομα και τον τόπο κατοικίας του Κακουλίδη με το κρυπτογραφικό αλφάβητο των Φιλικών, Β8 38η 773 4η 4ε 53λ 3ω 4Α 6307α (Το Ιοάννι Κακουλίδη εις Σμύρνην. Το κρυπτογραφικό μονόγραμμα στα δύο έγγραφα είναι άγνωστο σε ποιόν ανήκει.
 |
| Το κρυπτογραφικό αλφάβητο της Φιλικής Εταιρείας (**) |
................................................................
Είναι άγνωστο πού βρέθηκε ο Κακουλίδης με την έκρηξη της επαναστάσεως. Εικάζεται όμως ότι έζησε από κοντά τα γεγονότα όπως βεβαιώνει ο δημοσιογράφος Γ.Δ. Κορομηλάς στη Μεγάλη Ελλ. Εγκυκλοπ. Π. Δρανδάκη, ότι δηλαδή "... παρέσχε μεγάλας ωφελείας εις την προσπάθειαν της Φιλικής και υλικώς υποστηρίξας τα μέλη αυτής και ηθικώς ενισχύσας αυτά μετά τον κλονισμόν τον οποίον επήνεγκον αι διάφοροι διαδόσεις δια τον φόνον του Κυρ. Καμαρινού...".
Δυστυχώς ο Κορομηλάς υπήρξε φειδωλός στις πληροφορίες του γι' αυτό και το αθρίδιό του χαρακτηρίστηκε ως περιέχον "ανακρίβειες" από τον Α. Βακαλόπουλο που σημείωσε ότι αυτό "στηρίζεται, φαίνεται στην προφορική παράδοση της οικογενείας", τέτοια όμως παράδοση δεν υπάρχει στους επιγόνους του Κακουλίδη, παρεκτός της ποντιακής των καταγωγής και του ότι ο προγόνός των Φιλικός ήταν "τουτουντζής" (καπνέμπορος). Από πού λοιπόν άντλησε τις πληροφορίες του ο καθηγητής Α. Βακαλόπουλος για την αξιωματική του απόφανση για ανακρίβειες του Κορομηλά; Πάντως στις 29 Μαρτίου 1822, ο Κακουλίδης βρίσκεται στην Οδησσό όπου και δανείζει μια ομολογία σε κάποιον Κων. Αγγελίδη.
Στις 29 Αυγούστου του 1825 βρίσκεται στην Τεργέστη όπου και νοικιάζει για ένα χρόνο (μέχρι 23.8.1826) από τον Κάρλο Λουΐτζι Κιόστα ένα διαμέρισμα τριών δωματίων με κουζίνα και σοφίτα στον 2ο όροφο σε οικοδομή στη συνοικία Χειμάρου αντί μισθώματος 130 φιορινιών ετησίως, καταβαλομένου προκαταβολικώς σε δύο εξάμηνα.
Τον Δεκέμβριο του 1822, ύστερα από μακροχρόνια πολιορκία, καταλαμβάνεται το Παλαμήδι και υπογράφεται στο Ναύπλιο "Συνθήκη μεταξύ των εν Ναυπλίω Τούρκων και των εν πολιορκία στρατηγών Ελλήνων" ενώ ο Κολοκοτρώνης παραλαμβάνει τα κλειδιά της πόλης. Οι 3.250 περίπου Τούρκοι κάτοικοι, φεύγουν για την Μ. Ασία.
Λίγες μέρες αργότερα το Βουλευτικό με θέσπισμά του καθορίζει το Ναύπλιο ως ασφαλή έδρα της Κυβερνήσεως και η ερημωθείσα με την αποχώρηση των Τούρκων πόλη αρχίζει να κατοικείται. Πλήθος Ελλήνων προσφύγων από την Πελοπόννησο, Στερεά, Μακεδονία, Ήπειρο, νησιά του Αιγαίου, Κύπρο, Κρήτη, Σμύρνη κ.λπ. και αρκετοί φιλέλληνες Ευρωπαίοι καταφεύγουν στην πόλη. Τα σπίτια που υπάρχουν σ' αυτήν μοιράζονται, με διαφωνίες και προστριβές, στους Έλληνες καπετάνιους. Έτσι οι πρόσφυγες αναγκάζονται να στήσουν πρόχειρες καλύβες, σκηνές και παραπήγματα στους πρόποδες του Παλαμηδιού και τους προμαχώνες του φρουρίου.
Τον Ιανουάριο του 1828 ο Καποδίστριας αποβιβάζεται στο Ναύπλιο που είχε οριστεί από τον Απρίλιο του 1827 "καθέδρα της Κυβρνήσεως και της Βουλής". Στις αρχές απριλίου 1828 γράφει στον συμπατριώτη του και προσωπικό του φίλο, λοχαγό του γαλλικού στρατού, Σταμάτη Βούλγαρη που είχε τον έλεγχο των οχυρωμάτων του φρουρίου και στον Ν. Μαυρομάτη: "Η πόλις αύτη και αι προβολαί (Clasis) των φρουρίων αυτής γέμουσι πολυαρίθμων καλυβίων, όπου ως εκ των μακρών συμφορών της πατρίδος συνεσωρεύθησαν ανέστιοι γέροντες, γυναίκες τε και παιδία αθλίως διακείμενοι και υπό νόσων επαπειλούμενοι, εσομένων δια την ενεστώσαν ώραν του έτους, φοβερών εις τε την πόλιν και εις πάσαν την επικράτειαν... Τούτο οφείλουσα να προλάβη το δεινόν η κυβέρνησις εκ των ενόντων πόρων, σας επιβάλλει, κύριοι, την εξής επιστασίαν.
Α......
Β. Να καταστρώσετε κατάλογον ακριβή και ονομαστικόν των ενοικούντων ανδρών, γυναικών και παιδιών, κατά μέρος σημειούντες τα ηλικίαν έχοντα εννέα έως δώδεκα ετών.
Γ. Θέλετε εκλέξη μετ' εμού έξω της πόλεως, ... τόπον υγιεινόν και προσφυή, ίνα εκεί κατασκευασθώσιν ανυπερθέτως καλύβαι αι αναγκαίαι εις υποδοχήν των δυστυχών τούτων αξιοτάτων της παρά της πατρίδος επιμελείας..."
Η περιοχή που διάλεξαν από κοινού ο Κυβερνήτης με τον Βούλγαρη για την ίδρυση του νέου οικισμού είναι η βορειοανατολική πλευρά του Παλαμηδιού. Η απογραφή των καλυβίων και παραπηγμάτων στους προμαχώνες έγινε σε πολύ σύντομο χρόνο και άρχισε ταχύτατα η οικοδόμηση του νέου οικισμού στον οποίο δόθηκε από τον Καποδίστρια το γνωστό μέχρι σήμερα όνομα "Πρόνοια".
Συνεχίζεται...
[Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των κειμένων αρκεί να αναγράφεται η πηγή]
* Η φωτογραφία από το αρχείο του δισέγγονού του Αριστοτέλη Κακουλίδη του Αγαμέμνονος
** Παράρτημα 17 στο περιοδικό
(Ποντιακό Βήμα, τ.65 Ιαν.-Φεβρ.-Μαρ.2001 - Ο ΑΠΟ ΚΕΡΑΣΟΥΝΤΟΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ ΦΙΛΙΚΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ - ιστορική έρευνα Νικ. Νικολαΐδη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου